Vlinders en libellen geteld Jaarverslag 2011

Transcriptie

1 Vlinders en libellen geteld Jaarverslag 2 De Vlinderstichting, Wageningen Centraal Bureau voor de Statistiek, Den Haag

2

3 Vlinders en libellen geteld Jaarverslag 2 Tekst Chris van Swaay, Kars Veling, Tim Termaat en Calijn Plate Foto s Arthur van Dijk, Chris van Swaay, Kars Veling, Kim Huskens, Jouke Altenburg, Co Sielhorst, Tim Termaat Rapportnummer VS22.5 De Landelijke Meetnetten Vlinders en Libellen zijn samenwerkingsprojecten van De Vlinderstichting en het CBS, in het kader van het Netwerk Ecologische Monitoring, in opdracht van het ministerie van EL&I. Coördinatie Chris van Swaay (vlinders) Mathilde Groenendijk (vlinders) Tim Termaat (libellen) Kim Huskens (libellen) De Vlinderstichting Mennonietenweg Postbus AM Wageningen T E meetnet@vlinderstichting.nl I Calijn Plate Centraal Bureau voor de Statistiek Den Haag Online invoer Meetnet.vlinderstichting.nl Deze publicatie kan worden geciteerd als Van Swaay, C.A.M., Veling, K., Termaat, T. & Plate, C.L. (22) Vlinders en libellen geteld. Jaarverslag 2. Rapport VS22.5, De Vlinderstichting, Wageningen. Maart 22

4 Monitoring butterflies and dragonflies in the Netherlands in 2 De Vlinderstichting (Dutch Butterfly Conservation) and CBS (Statistics Netherlands) coordinate the monitoring schemes for butterflies and dragonflies in the Netherlands. The butterfly scheme started in 99, the dragonfly scheme in 998. Hipparchia statilinus shows a strong decline (page 22) and is now restricted to one location only. Lestes viridis shows a moderate decline (page 25), but is still a widespread species. Method Butterflies and dragonflies are counted using a line-transect method. Butterfly transects are visited every week, dragonfly transects once every fortnight. The length of the transects is variable and depends on habitat quality and availability. In addition, single species transects are exclusively counted for a specific threatened butterfly or dragonfly. Indices were calculated using the computer program TRIM (Trends and Indices for Monitoring Schemes). This program was developed by CBS for the analysis of time series of counts with missing observations. The butterfly indices are calculated using a weighting procedure, the dragonfly indices are not weighted yet. The reference value of the year 2 is set to. Argynnis aglaja: a rare and threatened butterfly in the Netherlands. Results for 2 The number of butterfly transects and plots has more or less stabilized just over 7 sites (figure ). However this was the first year we offered the option to count dayactive moths as well (figure 3). The species-richest sites are found in the eastern half of the Netherlands and in the coastal dunes (figure 2). Six transects had more than 25 species, one of them even 37, an all time high in the Dutch BMS. The number of butterflies in 2 was relatively low (table, figure 9). Maniola jurtina was the most abundant species. Chapter 7 presents the trends of all native butterflies as graphs. An overview of the trends of butterflies since 992 indicates that 5 species show a significant increase, ten others are stable and 25 species are declining (table 3). A translation for the Dutch vernacular names is given in chapter 9. Dragonflies were counted along 38 transects in 2 (figure 5). This number is declining since 26 (with a short revival in 29). This development should be stopped in order to maintain a stable monitoring scheme for dragonflies, so new transects are most welcome! The average number of dragonflies per transect was lower than average (table 2; figure ). In contrast to previous years Coenagrion puella was the most common species (over 3,4 individuals). Ischnura elegans, with nearly 9, individuals, was the most widespread species. It was seen along 85% of the transects (table 2). For most species indices are presented (chapter 8). As shown in previous years, an alarming decreasing trend was detected in 2 again for Coenagrion hastulatum. Other Red List species, like Ophiogomphus cecilia, Leucorrhinia dubia and L. pectoralis, show a positive trend. Scientific names and the English vernacular names for all dragonfly species are given in chapter 9. 2 De Vlinderstichting 22 / Vlinders en libellen geteld. Jaarverslag 2.

5 Inhoud. Inleiding Het weer in De vlinderroutes De libellenroutes Het aantal getelde vlinders Het aantal getelde libellen Voor- en achteruitgang van vlinders Trends Voor- en achteruitgang van libellen Trends Soortenlijst species list De Vlinderstichting 22 / Vlinders en libellen geteld. Jaarverslag 2. 3

6 . Inleiding In 2 werden voor de tweeëntwintigste keer vlinders geteld in het Landelijk Meetnet Vlinders. Voor het Landelijk Meetnet Libellen was dit het veertiende jaar. Daarmee kunnen we nauwkeurig aangeven hoe het met onze soorten gaat. Het CBS heeft de trend- en indexcijfers berekend en is verantwoordelijk voor de kwaliteitsborging van beide meetnetten. Een goed jaar voor de voorjaarsvlinders, een slecht jaar voor de zomervlinders, en een hoop bijzonderheden. Zo laat zich het vlinderjaar 2 kort karakteriseren. Het voorjaar was warm en droog en veel vlinders vlogen duidelijk vroeger en talrijker dan normaal. Oranjetipjes, bonte zandoogjes en boomblauwtjes vlogen volop. De aanhoudende droogte leidde echter wel tot een potentieel probleem voor de rupsen: alle waardplanten verdroogden immers. Net op tijd ging het weer regenen, al was het soms iets teveel van het goede. De zomermaanden waren nat, wat vooral voor de vlindertellers lastig was. De vlinders zelf vonden iedere dag wel een paar uur om te vliegen. Hoe de droogte gevolgd door alle regen uitwerkt op de vlinders weten we in 22 pas echt. Daarnaast werden er in 2 erg veel bijzonderheden gemeld op de routes. Vooral het staartblauwtje was spectaculair en hij werd meteen op drie routes gezien. De lange lijst van andere zeldzaamheden kwam vooral op rekening van één route bij Maastricht. De gevlekte witsnuitlibel is een soort van de Europese Habitatrichtlijn, maar neemt in Nederland sterk toe. Sinds 992 zijn vijftien soorten toegenomen, terwijl 25 soorten achteruitgaan. Tien soorten bleven stabiel en van één soort is de trend onzeker. Drie soorten dagvlinders zijn van extra groot belang voor het natuurbeleid in Nederland, omdat ze voorkomen op de Europese Habitatrichtlijn. Het pimpernelblauwtje ging achteruit vergeleken met 2, maar bleef op een redelijk hoog niveau. Positief is de vestiging op meerdere percelen in het natuurreservaat. Het donker pimpernelblauwtje werd niet meer gezien in Brabant en in Limburg daalde de populatiegrootte licht. Ook de grote vuurvlinder ging licht achteruit. De soort plant zich inmiddels niet meer in de Wieden voort. Dit betekent dat er nog maar twee actuele populaties over zijn. Het pimpernelblauwtje staat op de Habitatrichtlijn en is daarmee een Europees beschermde soort. Ook de sierlijke witsnuitlibel, ook een soort van de Habitatrichtlijn is terug in Nederland. Zijn populatieontwikkeling zal in het meetnet worden gevolgd. Libellen laten in Nederland al jaren een positiever beeld zien dan vlinders. In 2 namen in totaal 24 soorten significant toe, dertien soorten namen af en vijf soorten bleven stabiel. Van de overige soorten zijn nog geen betrouwbare indexcijfers beschikbaar. De speerwaterjuffer had in 2 op één route hele hoge aantallen, maar zowel in Noord-Brabant als in Twente lijken er weer populaties verdwenen te zijn. Het is duidelijk dat er nog een hoop moet gebeuren om deze soort een stabiele toekomst in Nederland te bieden. Nederland draagt een internationale verantwoordelijkheid voor acht libellensoorten die op de Europese Habitatrichtlijn staan. Voor de noordse winterjuffer, groene glazenmaker en oostelijke witsnuitlibel zijn momenteel geen betrouwbare trends beschikbaar. De gaffellibel en de gevlekte witsnuitlibel laten een significante toename zien. In 2 bleek dat de sierlijke witsnuitlibel op meerdere plekken voorkomt in de Weerribben en de Wieden. De mercuurwaterjuffer werd bovendien herontdekt in Nederland, na een afwezigheid van 82 jaar. Beide soorten zullen in het meetnet worden opgenomen. De rivierrombout tenslotte wordt in het meetnet nog niet geteld, maar er wordt gewerkt aan een alternatieve meetmethode. 4 De Vlinderstichting 22 / Vlinders en libellen geteld. Jaarverslag 2.

7 2. Het weer in 2 2 kenmerkte zich door een prachtig warm en droog voorjaar, gevolgd door een natte en koele zomer. De gemiddelde temperatuur in april is in De Bilt uitgekomen op 3, C tegen 9,2 C normaal. Daarmee evenaart april dan het record in 27 en bereikt de hoogste waarde sinds het begin van de regelmatige waarnemingen in 76. Oorzaak van het aanhoudend zachte, zonnige en droge weer waren standvastige hogedrukgebieden boven onze omgeving. Op 2 april werd in De Bilt met 23,2 C de eerste warme dag van het jaar genoteerd (maximumtemperatuur 2, C of hoger). Op 2 april werd met 25, C de eerste zomerse dag van het seizoen geregistreerd (maximumtemperatuur 25, C of hoger). Mei was een vrij warme lentemaand met in De Bilt een gemiddelde temperatuur van 4, C tegen normaal 3, C. Vrijwel de gehele maand waren hogedrukgebieden bepalend voor het weer. Het gevolg was rustig, droog en vaak ook zonnig weer. De regenactiviteit van storingen die ons land wisten te bereiken, was door de invloed van de hogedrukgebieden slechts klein. Juni was aan de warme kant met in De Bilt een gemiddelde temperatuur van 6, C, tegen een langjarig gemiddelde van 5,6 C. De eerste dagen van de maand vormden een voorzetting van het zonnige en warme weer dat zo kenmerkend was voor de afgelopen lente. Vanaf 5 juni werd het weer wisselvallig, met op vrijwel elke dag wel regen en een temperatuur die normaal was voor de tijd van het jaar. Juli was een zeer natte maand met weinig zon en lage temperaturen. Gemiddeld over het land viel ca. 4 mm neerslag tegen 73 mm normaal. Daarmee eindigt juli 2 landelijk op de 6e plaats van de natste juli-maanden sinds 9. Met in De Bilt een gemiddelde temperatuur van 6,9 C tegen een langjarig gemiddelde van 7,5 C, was augustus een vrij koele maand. Net zoals in een groot deel van juni en juli, was het weer ook in deze laatste zomermaand uitermate wisselvallig met op een groot aantal dagen regen waarbij de temperatuur meestal rond of iets onder het langjarig gemiddelde lag. Een langer tijdvak met fraai, warm weer ontbrak. De gemiddelde temperatuur over september is in De Bilt uitgekomen op 5,6 C, tegen een langjarig gemiddelde van 4,5 C. Daarmee eindigt september 2 op de tiende plaats in de rij van warmste septembermaanden sinds 9. Het wisselvallige weer hield ook tijdens de eerste helft van september aan. De temperatuur lag daarbij rond of boven het langjarig gemiddelde. De tweede helft van de maand verliep grotendeels droog en rustig. Bron: De Vlinderstichting 22 / Vlinders en libellen geteld. Jaarverslag 2. 5

8 3. De vlinderroutes Het totaal aantal routes voor dagvlinders bleef min of meer gelijk in 2. Voor het eerst hebben we dit jaar dagactieve nachtvlinders meegenomen. Aantal tellocaties Dagactieve nachtvlinders Ei-telplots Soortgerichte routes Algemene routes Figuur : Aantal tellocaties voor vlinders in Nederland. Het aantal algemene routes steeg licht in 2 en behoort nu met 25 tot het hoogste aantal sinds het begin van de tellingen (figuur ). Terwijl de soortgerichte routes stabiel bleven, daalde het aantal ei-telplots. Dat kwam onder andere omdat de tellingen van eitjes van het gentiaanblauwtje op plekken waar de soort al jaren was verdwenen zijn stopgezet. De routes liggen goed verdeeld over het land (figuur 2). Het bovenste kaartje geeft ook het aantal soorten per route aan. Vooral het zuiden en oosten alsook de duinen zijn duidelijk soortenrijker dan de polders in West Nederland. Maar ook de Utrechtse Heuvelrug is opvallend soortenarm. Voor de echte toppers moeten we dit jaar in Zuid Limburg zijn. Op de Sint Pietersberg bij Maastricht werd zelfs een absoluut record gevestigd met 37 soorten. Andere soortenrijke routes met 26 soorten of meer zijn de Zoere Grachten in Overijssel, het Korenburgerveen in de Achterhoek, Groeve t Rooth in Zuid Limburg en de kooibosjes op Terschelling. De onderste kaart geeft de ligging van de soortgerichte routes en de ei-telplots. In de duinen kwamen enkele nieuwe soortgerichte routes erbij, onder andere voor de duinparelmoervlinder. Figuur 2: Ligging van de algemene routes in 2 en het aantal soorten per route ( boven) en de soortgerichte routes (zowel voor dagvlinders als dagactieve nachtvlinders) en ei-telplots ( onder). 6 De Vlinderstichting 22 / Vlinders en libellen geteld. Jaarverslag 2.

9 Nieuw in 2 was het meenemen van de dagactieve nachtvlinders op routes in het Landelijk Meetnet Vlinders. Op 78 routes verzamelden we zo de eerste gegevens (figuur ). Al lagen de routes met dagactieve nachtvlinders verspreid door het land, met name in de duinen bleek het een succes (figuur 3). We hopen dat het aantal routes waarop deze nachtvlinders geteld wordt de komende jaren zal stijgen, want ze kunnen een waardevolle aanvulling op onze dagvlinders vormen. De mi-vlinder, een van de dagactieve nachtvlinders die geteld worden. Figuur 3: Ligging van de algemene routes waarop ook dagactieve nachtvlinders zijn geteld en doorgegeven. Na het prachtige voorjaar viel het weer in de zomer toch flink tegen. Dat is ook goed te zien in het aantal getelde routes, dat vooral in het voorjaar op een erg hoog peil lag (figuur 4). Opvallend is ook de laatste week van het seizoen: veel tellers wilden nog een keer van het mooie weer profiteren en de laatste vlinders op hun route scoren. Figuur 4: Het percentage van de algemene routes dat per week gelopen is in 2 (de blauwe balkjes). De rode lijn geeft het percentage getelde routes over alle jaren sinds 99. De Vlinderstichting 22 / Vlinders en libellen geteld. Jaarverslag 2. 7

10 Aantal routes 4. De libellenroutes Het totaal aantal routes voor libellen liep in 2 weer licht terug. De algemene routes hadden een verlies van zo n 6%, de soortgerichte routes hadden te maken met een verlies van % De daling van het aantal getelde routes is Soortgerichte routes al gaande vanaf 26, met een korte Algemene routes opleving in 29.Om een robuust meetnet te hebben waarmee op een betrouwbaren manier trends kunnen worden berekend van de verschillende libellensoorten moet deze daling worden gestopt. Er zal worden gewerkt aan nieuwe routes, met name in een aantal regio s die voor libellen belangrijk zijn, maar waar nu relatief weinig routes worden geteld. Dit gaat onder andere om delen van de Veluwe, Midden-Drenthe en Figuur 5: Aantal tellocaties voor libellen in Nederland. de provincie Zeeland. In Zuidoost- Brabant worden veel soortgerichte routes geteld en de meeste belangrijke soorten worden zo wel gedekt. In het Zuid- en Noord-Hollandse veenweidegebied zijn zowel soortgerichte als algemene routes welkom en de Waddeneilanden worden via het huidige meetnet maar nauwelijks onderzocht. Kent u mensen die routes willen tellen, vraag ze dan om contact op te nemen met De Vlinderstichting Figuur 6a: Ligging van de algemene libellenroutes in 2 en het aantal soorten per route. Figuur 6b: Ligging van de soortgerichte libellenroutes in 2. 8 De Vlinderstichting 22 / Vlinders en libellen geteld. Jaarverslag 2.

11 Percentage Als we figuur 7 bekijken zien we de weersomstandigheden zoals besproken in hoofdstuk 2 duidelijk terug in de grafiek. In het relatief warme voorjaar met veel mooi weer zijn in een flink aantal weken meer tellingen uitgevoerd dan het langjarig gemiddelde. In de koele en natte zomerperiode van juli tot en met september daarentegen duidelijk minder. In de allerlaatste telperiode zien we een flinke piek, omdat dit jaar voor het eerst kon worden doorgeteld tot en met eind september Mei Juni Juli Augustus September Figuur 7: Het percentage van de algemene routes dat per week gelopen is in 2. De rode lijn geeft het percentage getelde routes over de hele periode vanaf 999. Het aantal libellen dat per route is geteld varieert ook enorm. Er zijn routes waar in een heel seizoen twee- tot driehonderd libellen worden geteld, maar er zijn ook routes waar je per jaar over duizenden individuen praat. Gemiddeld werden bijna 39 libellen per route geteld. De meeste libellen werden in 2 waargenomen op twee routes in de Hatertse Vennen, waar in de toproute er op de kop af 52 werden genoteerd. De derde plek was weggelegd voor een route in de duinen van Zuid- Kennemerland. Figuur 8: Aantal getelde individuen per algemene libellenroute in 2 De Vlinderstichting 22 / Vlinders en libellen geteld. Jaarverslag 2. 9

12 5. Het aantal getelde vlinders Bruin zandoogje Het aantal getelde dagvlinders was in 2 weliswaar iets hoger dan in 2, vergeleken met de hele periode vanaf 99 lag het toch op een vrij laag peil. Het bruin zandoogje bleef de talrijkste vlinder op de monitoringroutes, maar het klein geaderd witje en klein koolwitje kwamen gevaarlijk dichtbij. Ook van het bont zandoogje en koevinkje werden meer dan. vlinders geteld. Maar wat in 2 echt opviel is de lange lijst met bijzondere soorten. Voor een flink deel kwamen die op rekening van één route op de Sint Pietersberg. Maar het staartblauwtje ging in een keer van nul naar drie routes. Daarmee is 2 het soortenrijkste jaar op de routes in het meetnet tot nu toe. Bij de dagactieve nachtvlinders was de sint-jansvlinder de talrijkste soort. De gamma-uil werd overigens op de meeste routes gezien, maar had een matig jaar. Tabel : Aantal routes of plots waarop de soort gezien is en aantal waargenomen exemplaren (exx.) per vlindersoort. Er wordt onderscheid gemaakt tussen algemene routes, waar in principe alle soorten het hele seizoen worden geteld, soortgerichte routes, die speciaal voor één soort zijn en ei-telplots, waar één of twee maal per jaar eitjes worden geteld. Algemene routes Soortgerichte routes Ei-telplots Soortnaam Aantal exx. Aantal routes Aantal exx. Aantal routes bruin zandoogje klein geaderd witje klein koolwitje bont zandoogje koevinkje hooibeestje groot dikkopje icarusblauwtje kleine vos zwartsprietdikkopje oranje zandoogje kleine vuurvlinder heivlinder citroenvlinder oranjetipje heideblauwtje groot koolwitje boomblauwtje atalanta dagpauwoog kleine parelmoervlinder aardbeivlinder landkaartje bruine vuurvlinder gehakkelde aurelia bruin blauwtje 884 bosparelmoervlinder zilveren maan Aantal exx. Aantal routes Figuur 9: Gemiddeld aantal dagvlinders per jaar op een algemene standaardroute van 2 secties. Het langjarig gemiddelde is 666 vlinders. De Vlinderstichting 22 / Vlinders en libellen geteld. Jaarverslag 2.

13 Soortnaam Algemene routes Aantal exx. Aantal routes Soortgerichte routes Aantal Aantal exx. routes groentje eikenpage argusvlinder kleine ijsvogelvlinder grote parelmoervlinder duinparelmoervlinder kommavlinder geelsprietdikkopje boswitje Ei-telplots Aantal exx. Aantal routes distelvlinder bont dikkopje veldparelmoervlinder koninginnenpage bruin dikkopje 65 6 gentiaanblauwtje pimpernelblauwtje kaasjeskruiddikkopje 33 3 spiegeldikkopje gele luzernevlinder 23 7 bruine eikenpage klaverblauwtje 7 3 staartblauwtje 6 3 kleine weerschijnvlinder 5 groot geaderd witje 3 2 keizersmantel 3 3 grote vos 2 2 iepenpage grote weerschijnvlinder dambordje oranje luzernevlinder resedawitje veenhooibeestje donker pimpernelblauwtje 77 3 veenbesblauwtje 48 kleine heivlinder 3 veenbesparelmoervlinder 4 grote vuurvlinder sleedoornpage Dagactieve nachtvlinders: sint-jansvlinder gamma-uil phegeavlinder sint-jacobsvlinder bruine daguil 76 7 mi-vlinder 6 4 glasvleugelpijlstaart 4 6 kolibrievlinder 3 6 metaalvlinder 2 6 spaanse vlag Figuur 9: Gemiddeld aantal dagvlinders per jaar op een algemene standaardroute van 2 secties. Het langjarig gemiddelde is 666 vlinders. Klaverblauwtje De Vlinderstichting 22 / Vlinders en libellen geteld. Jaarverslag 2.

14 6. Het aantal getelde libellen In totaal zijn er libellen geteld langs de routes. In 2 waren dat er nog Vooral de azuurwaterjuffer was talrijk aanwezig en heeft de eerste plaats veroverd als meest getelde soort in het meetnet. Hij wordt op de voet gevolgd door de watersnuffel en op gepaste afstand door het lantaarntje, die vorig jaar nog de koppositie had. Het lantaarntje is nog wel steeds de meest wijd verbreide soort. In 59 routes is de soort geteld, flink meer dan de gewone oeverlibel, die op 43 routes is waargenomen en de viervlek waar uit 39 routes meldingen zijn. De gevlekte witsnuitlibel had een bijzonder goed jaar in 2. Zowel langs de algemene routes als langs de soortgerichte routes voor deze soort was er sprake van een verdubbeling van het aantal waargenomen gevlekte witsnuitlibellen ten opzichte van 2. Het relatief goede voorjaarsweer in april en mei zal hier ongetwijfeld ook een rol in hebben gespeeld. Een (na)zomersoort als de paardenbijter heeft duidelijk minder gevlogen dan in 2 (respectievelijk gemiddeld 6 en 9 per route). Tabel 2: Aantal waargenomen libellen en aantal routes per libellensoort. Algemene routes Soortgerichte routes Nederlandse naam Aantal exx. Aantal routes Aantal exx. Aantal routes azuurwaterjuffer 34 8 watersnuffel lantaarntje viervlek variabele waterjuffer 5483 grote roodoogjuffer gewone oeverlibel gewone pantserjuffer vuurjuffer kleine roodoogjuffer houtpantserjuffer 5 4 noordse witsnuitlibel 8 33 grote keizerlibel steenrode heidelibel 6 89 vroege glazenmaker tengere pantserjuffer bruinrode heidelibel bloedrode heidelibel smaragdlibel paardenbijter 67 7 koraaljuffer glassnijder tangpansterjuffer bruinrode/steenrode heidelibel platbuik bruine glazenmaker blauwe breedscheenjuffer weidebeekjuffer zwarte heidelibel maanwaterjuffer 225 bruine winterjuffer De Vlinderstichting 22 / Vlinders en libellen geteld. Jaarverslag 2.

15 blauwe glazenmaker gevlekte witsnuitlibel bruine korenbout venwitsnuitlibel 54 4 vuurlibel 45 groene glazenmaker 32 8 beekoeverlibel zwervende pantserjuffer 24 7 bandheidelibel 9 2 venglazenmaker 6 7 zwervende heidelibel 5 7 tengere grasjuffer 2 3 kanaaljuffer 9 2 metaalglanslibel 5 4 geelvlekheidelibel 3 zuidelijke glazenmaker 2 7 zuidelijke keizerlibel 2 2 plasrombout beekrombout 4 bosbeekjuffer 82 6 speerwaterjuffer groene glazenmaker 54 6 noordse winterjuffer 95 9 donkere waterjuffer 6 2 hoogveenglanslibel 37 6 gewone bronlibel 22 3 oostelijke witsnuitlibel 22 sierlijke witsnuitlibel 3 2 gaffellibel 3 Zoals in onderstaande grafiek is af te lezen zijn de afgelopen jaren er minder libellen geteld dan gemiddeld gedurende het meetnet. In twee perioden, rond 22 en rond 28 lagen de aantallen duidelijk hoger dan dat gemiddelde Figuur : Gemiddeld aantal getelde libellen per jaar per algemene route. De rode lijn is het langjarig gemiddelde dat op 634 exemplaren staat. De Vlinderstichting 22 / Vlinders en libellen geteld. Jaarverslag 2. 3

16 7. Voor- en achteruitgang van vlinders 99-2 Ieder jaar worden de indexen en trends voor alle vlindersoorten in het meetnet opnieuw berekend. De grafieken met de trend per jaar laten in één oogopslag zien wat goede en slechte jaren waren voor een soort. In tabel 3 worden de trends overzichtelijk samengevat. Indexen zijn een maat voor de verandering van een soort van jaar tot jaar. De berekeningen worden zo veel mogelijk gewogen, wat wil zeggen dat er rekening gehouden wordt met de verdeling van de routes over landschappen (als duinen, heuvelland en dergelijke) en begroeiingtypen (als bos of heide) en de verdeling van de vlinders over deze eenheden. Om op deze manier indexen en trends te kunnen berekenen zijn wel veel routes nodig. Voor zeldzame soorten kan het dan ook niet altijd (behalve als zo goed als alle populaties geteld zijn). In die gevallen worden de indexen op de oude, ongewogen manier berekend. Maar ook in de eerste twee jaar van het meetnet (99 en 99) waren er in delen van het land te weinig routes om van de verbeterde methode gebruik te kunnen maken. Voor die jaren gebruiken we dan ook de oude, ongewogen indexen. In de onderstaande grafieken zijn de lichtblauwe lijnen op de oude ongewogen manier berekend en de donkerblauwe lijnen volgens de nieuwste methode. Het jaar 2 wordt als basisjaar gebruikt en de index van dat jaar wordt op gesteld. Dat wordt in alle NEM-meetnetten zo gedaan, waardoor ze makkelijker zijn te vergelijken. Tenzij anders aangegeven, wordt van soorten met meer dan één generatie de eerste gepresenteerd. Bij het bruin blauwtje en de bruine vuurvlinder gaat het om de tweede generatie. Als er een significante trend is, wordt deze met een trendlijn in de grafiek aangegeven. De lijn is groen bij een stijgende, rood bij een dalende en zwart bij een stabiele trend. De trendbeoordeling betreft de periode In de grafieken wordt voor de index een logaritmische schaal gehanteerd. Daarom kunnen ze afwijken van andere bronnen, waar een lineaire schaal gebruikt wordt. De indexen zijn ook te vinden op het Natuurcompendium ( in het dossier "afzonderlijke soorten" onder het thema Flora en Fauna, en op de website van De Vlinderstichting (kies Vlinders, Landelijk Meetnet Vlinders, Jaarverslagen meetnetten). Hier vindt u ook een pdf versie van dit rapport. Bont dikkopje Groot dikkopje Kommavlinder Het bont dikkopje had een van zijn beste jaren. Maar ook het groot dikkopje is flink opgekrabbeld en de index in 2 is de hoogste sinds 995. De kommavlinder (foto) had een redelijk jaar, maar de trend blijft een duidelijke afname. 4 De Vlinderstichting 22 / Vlinders en libellen geteld. Jaarverslag 2.

17 Zwartsprietdikkopje Geelsprietdikkopje Het zwartsprietdikkopje was in het midden van de jaren negentig een van de talrijkste vlinders uit het Landelijk Meetnet Vlinders. De soort haalde zelfs ooit de tweede plaats achter het bruin zandoogje. De aantallen nu zijn ongeveer % van die in het topjaar 996. Met het geelsprietdikkopje gaat het niet veel beter. Hij is veel zeldzamer dan het zwartsprietdikkopje, maar heeft lokaal nog wel goede populaties. Het blijven trouwens moeilijke soorten voor veel tellers. Om u wat te helpen twee foto s die dit illustreren. Definitief uitsluitsel komt van de onderkant van de top van de voelsprieten. Aardbeivlinder Bruin dikkopje De aardbeivlinder had weer een heel redelijk jaar. De aantallen lijken langzaam weer wat op te krabbelen uit het dieptepunt van vijf tot tien jaar geleden. Het bruin dikkopje heeft een positieve trend en had in 2 ook een goed jaar. Wel moet hierbij opgemerkt dat dit vooral op rekening van de Sint Pietersberg kwam, waar de soort het goed doet. Koninginnenpage De koninginnenpage heeft het sinds de start van het Landelijk Meetnet Vlinders bijzonder goed gedaan. Vele tellers mochten de soort inmiddels bijschrijven op hun lijst, al lukte dat in Zuid Nederland beter dan in het noorden. Als ze op je pet gaan zitten heb je trouwens ook een probleem. Sinds 25 lijkt de opmars overigens een beetje tot stilstand gekomen. 2 was een redelijk jaar in vergelijking tot de afgelopen jaren, maar natuurlijk veel beter dan de jaren negentig. De Vlinderstichting 22 / Vlinders en libellen geteld. Jaarverslag 2. 5

18 De laatste jaren hebben we vaak redelijk wat luzernevlinders gehad, en jaren als 23, 26 en 29 vielen zelfs op door flinke aantallen (meest oranje, foto links) luzernevlinders. In 2 viel het helaas wat tegen, met één oranje en 23 gele luzernevlinders. De foto rechts is gemaakt tijdens het lopen van een monitoringroute in Wageningen. Groot koolwitje Klein koolwitje Klein geaderd witje De terugval van het groot koolwitje (foto links) begint zorgelijk te worden. Inmiddels is de Nederlandse populatie minder dan een kwart van die van de jaren negentig. Het klein koolwitje blijft wel min of meer stabiel. Het klein geaderd witje gaat heel langzaam achteruit, maar lijkt rond de eeuwwisseling een paar erg goede jaren gehad te hebben. Boswitje Oranjetipje Het oranjetipje blijft het bijna overal goed doen. Bijna overal in Nederland is dit nu een welkome voorjaarsgast en ook op de zandgronden, van oudsher een van de bolwerken, is hij talrijker dan vroeger. Alleen het heuvelland lijkt niet mee te doen, hier is sprake van een lichte achteruitgang. Citroenvlinder De citroenvlinder had een redelijk jaar, maar blijft het over de hele linie bekeken slecht doen. Deze achteruitgang is bovendien vrijwel overal in het land hetzelfde: er is eigenlijk geen regio aan te geven die het beter of slechter doet. 6 De Vlinderstichting 22 / Vlinders en libellen geteld. Jaarverslag 2.

19 Groentje Bos Hei Landelijk gezien is de trend van het groentje stabiel sinds 992, al zijn er sterke fluctaties. De grafiek rechts toont de trend van het groentje in de twee belangrijkste leefgebieden. Dan zien we dat de trend op de hei min of meer stabiel is, maar dat de soort in het bos duidelijk achteruitgaat. Een goede verklaring is lastig te geven, wellicht worden de bossen waar hij oorspronkelijk gemeld werd steeds hoger en donkerder en daardoor ongeschikt voor het groentje. Eikenpage Bruine eikenpage De twee eikenpages vertonen een tegengestelde trend. Terwijl de gewone eikenpage, een soort van hoge eiken, al schommelend lichtjes vooruit gaat, blijft de bruine eikenpage, een soort van juist kleine eikjes, gestaag sterk achteruitgaan. Inmiddels is de Nederlandse populatie nog maar 8% van die van begin jaren negentig. Sleedoornpage De sleedoornpage deed het in 2 bijzonder slecht. In Zuid-Limburg, maar ook rond Wageningen, zijn de aantallen erg laag geworden en zijn sommige telplots inmiddels leeg. Gelukkig ging het in Zwolle en Steenwijk beter. Maar het blijft een soort met een zorgwekkende dalende trend. Kleine vuurvlinder Grote vuurvlinder Bruine vuurvlinder De kleine en de grote vuurvlinder gaan allebei vooruit. Maar bij de laatste soort is er toch een bedenkelijke teruggang de laatste jaren. We zitten gelukkig nog wel flink hoger dan in de tweede helft van de jaren negentig, maar we moeten hem goed in de gaten houden. De bruine vuurvlinder ging na twee heel goede jaren weer terug naar zijn normale stand. De Vlinderstichting 22 / Vlinders en libellen geteld. Jaarverslag 2. 7

20 Heideblauwtje Zuid NL Midden NL Noord NL Landelijk is het heideblauwtje min of meer stabiel, al lag de stand in de eerste helft van de jaren negentig wel op een duidelijk hoger niveau. Splitsen we de Nederlandse populatie uit, dan zien we opmerkelijke verschillen. Zo deed de soort het in het zuiden in de tweede helft van de jaren negentig en de afgelopen vijf jaar erg goed. In het midden van ons land lag er een flinke dip rond 26. En in het noorden lag er een dip rond 995, gevolgd door een langzaam herstel. Boomblauwtje Veenbesblauwtje Het boomblauwtje had een matig jaar, maar was daarmee toch nog steeds veel talrijker dan de topjaren in de jaren negentig. Het veenbesblauwtje ging helaas weer wat achteruit. Misschien dat het extreem droge voorjaar slecht heeft uitgepakt voor dit veenvlindertje. Icarusblauwtje Bruin blauwtje Het icarusblauwtje vertoont sinds het begin van het meetnet een langzame toename. Het bruin blauwtje (rechts) had een van zijn laagste indexen. Atalanta Distelvlinder Voor beide trekvlinders was het een matig, misschien wel slecht jaar. De stand van de atalanta lijkt nu op een duidelijk lager niveau te liggen dan tien jaar geleden. Voor de distelvlinder blijft het een loterij, en in 2 hadden we de hoofdprijs weer eens niet. Wie weet wat het komend jaar gaat brengen? 8 De Vlinderstichting 22 / Vlinders en libellen geteld. Jaarverslag 2.

21 Pimpernelblauwtje Het pimpernelblauwtje had een wat slechter jaar, maar de aantallen lagen nog steeds op een vrij hoog peil. De soort heeft zich nu ook op andere percelen in de Moerputten gevestigd. Dat geeft hoop voor een veiligere toekomst. Donker pimpernelblauwtje Ook het donker pimpernelblauwtje deed het in 2 iets minder goed. Hij komt op dit moment alleen nog voor in Limburg, maar de aantallen zijn nog redelijk hoog. Maar met maar één locatie, ook nog eens langs een drukke weg gelegen, blijft dit een situatie die ook zo ten slechte kan keren. Gentiaanblauwtje Het gentiaanblauwtje blijft zorgwekkend achteruitgaan. Vrijwel voortdurend daalt de populatieindex met ongeveer 5% per jaar. Dat klinkt misschien niet zoveel, maar is het wel en over de hele periode bekeken hebben we nu nog maar 5% van het aantal gentiaanblauwtjes vergeleken met twintig jaar geleden. Kijken we rechts naar de uitsplitsing van de vier belangrijkste deelgebieden, dan zien we de sterkste achteruitgang in Oost- en Noord-Nederland. Op de Veluwe gaat hij minder hard achteruit (gemiddeld 5% per jaar) en in Zuid-Nederland is hij min of meer stabiel. Oost NL Zuid NL Noord NL Veluwe en Utrecht De Vlinderstichting 22 / Vlinders en libellen geteld. Jaarverslag 2. 9

22 gemiddelde per route Kleine ijsvogelvlinder Gehakkelde aurelia Dagpauwoog De kleine ijsvogelvlinder heeft zich min of meer hersteld van de sterke achteruitgang in de jaren negentig. De index steeg in 2 niet verder, en daarmee zijn we nog niet terug op het aantal van begin jaren negentig. De gehakkelde aurelia handhaaft zich al jaren op een hoog peil. Al was 2 een wat minder jaar, de soort is nog steeds vertegenwoordigd op een groot aantal routes. Er leek even hoop op herstel voor de dagpauwoog, maar in 2 zakte hij toch weer verder terug. Het blijft lastig om een reden te bedenken voor de achteruitgang van deze soort. Hij is nog steeds wijd verbreid, maar hoge aantallen zijn inmiddels een zeldzaamheid geworden. De populatieindex ligt inmiddels op ruim een kwart van die van begin jaren negentig. Kleine vos week Voor het eerst sinds lange tijd is de trend van de kleine vos sinds 992 stabiel. Wel vertoont hij grote schommelingen van jaar tot jaar. 2 was een van de beste jaren sinds lange tijd. Wel moet daarbij aangetekend worden dat dit de trend is van de eerste generatie, dus van de eerste nakomelingen die normaal vliegen in juli. Dit jaar vloog hij echter extreem vroeg: al eind mei werden de eerste verse kleine vossen geteld (onderste grafiek). De volgende zomergeneratie was veel kleiner, en vermoedelijk zijn maar weinig kleine vossen gaan overwinteren. Een slecht vooruitzicht voor 22. Landkaartje Het landkaartje bleef op een vrij laag peil hangen, en inmiddels geldt de trend sinds 992 als afnemend. Vooral rond de eeuwwisseling had dit vlindertje een reeks van heel goede jaren. Wel is de stand nu beter dan rond 25, maar het is een soort waar het maar niet echt goed mee wil gaan. 2 De Vlinderstichting 22 / Vlinders en libellen geteld. Jaarverslag 2.

23 Kleine parelmoervlinder Duinparelmoervlinder Grote parelmoervlinder De kleine parelmoervlinder blijft vooral in de duinen achteruitgaan. In Zuid-Nederland neemt de soort wel toe in het binnenland, wellicht dat dit de komende jaren de trend positief zal gaan beïnvloeden. De duinparelmoervlinder had een redelijk goed jaar, maar vergeleken met de jaren negentig zijn er veel minder vlinders. De grote parelmoervlinder is stabiel als we landelijk kijken vanaf 992. Echter: in de duinen doet hij het nu vrij slecht, het herstel vond vooral op de Veluwe plaats. Zilveren maan Laagveen Wadden Zandgronden De zilveren maan vertoont grote schommelingen. Rond 995 was de soort talrijk, een paar jaar geleden lagen de aantallen heel laag. 2 was een redelijk goed jaar, bijna overal werden meer zilveren manen gezien dan in 2. Op Terschelling en in de kleine populaties op de zandgronden is de soort weer terug op een goed niveau. In het laagveengebied herstelde de soort zich wel, maar de aantallen zijn nog laag. Veenbesparelmoervlinder Bosparelmoervlinder Net als het veenbesblauwtje had de veenbesparelmoervlinder een wat slechter jaar. Vermoedelijk heeft het droge voorjaar hieraan bijgedragen. De bosparelmoervlinder blijft enorm fluctueren, maar dit lijkt een onderdeel van de ecologie van de soort. In 2 lag de index redelijk hoog. Bont zandoogje Argusvlinder Het bont zandoogje blijft op een hoog peil. Deze voormalige bosvlinder lijkt inmiddels heel Nederland bevolkt te hebben. De argusvlinder, die ooit bijna heel Nederland bevolkte, gaat nog harder achteruit dan het bont zandoogje vooruit. De zandgronden zijn inmiddels helemaal verlaten en de soort is beperkt tot Zuid Limburg, de duinen en zeeklei- en laagveengebieden. De Vlinderstichting 22 / Vlinders en libellen geteld. Jaarverslag 2. 2

24 Hooibeestje Veenhooibeestje Heel langzaam is het hooibeestje bezig zich te herstellen van de enorme val aan het begin van de jaren negentig. Op dit tempo zal het nog wel tientallen jaren duren voor we weer op het oude peil terug zijn. Het veenhooibeestje had een wat minder jaar, maar bleef toch op een redelijk niveau. Hopelijk gaat het volgend jaar weer beter. Koevinkje Oranje zandoogje Bruin zandoogje Het koevinkje en oranje zandoogje gaan allebei heel licht achteruit. Het bruin zandoogje had weer een matig jaar, maar vanaf 992 bekeken bleef hij toch stabiel. Heivlinder Heide binnenland Duinen De heivlinder gaat al sinds het begin van het meetnet vrijwel continue achteruit. De rechtergrafiek laat zien dat deze achteruitgang zowel op de heide in het binnenland als in de kustduinen plaatsvindt. De oorzaak moet vermoedelijk gezocht worden in de nog steeds te hoge stikstofdepositie, waardoor open zand te snel dichtgroeit. Kleine heivlinder Spaanse vlag De kleine heivlinder had een iets slechter jaar op de enige overgebleven locatie. Ondanks onderzoek en hard werk van de beheerders blijft de toekomst onzeker. Met de spaanse vlag gaat het wel goed en de soort breidt zich uit. Zolang het klimaat warmer blijft worden zal het deze soort dan ook wel voor de wind blijven gaan. 22 De Vlinderstichting 22 / Vlinders en libellen geteld. Jaarverslag 2.

25 Trends Tabel 3 toont de trends van onze vlinders. Sinds 992 zijn vijftien soorten toegenomen, terwijl 25 soorten achteruitgaan. Tien soorten bleven stabiel en van één soort is de trend onzeker. Tabel 3: Beoordeling van de landelijke trends van de Nederlandse vlinders sinds 992. De soorten staan binnen de beoordelingsklassen gerangschikt op trend van sterkste toename tot sterkste afname. Trend Soort Beoordeling Boswitje Spaanse vlag Pimpernelblauwtje Toename: 5 soorten Stabiel: soorten Afname: 25 soorten Koninginnenpage Grote vuurvlinder Bont zandoogje Boomblauwtje Gehakkelde aurelia Bruin dikkopje Oranjetipje Kleine vuurvlinder Veenhooibeestje Icarusblauwtje Eikenpage Hooibeestje Groentje Bruine vuurvlinder Kleine ijsvogelvlinder Klein koolwitje Bont dikkopje Bruin zandoogje Groot dikkopje Grote parelmoervlinder Kleine vos Heideblauwtje Veenbesblauwtje Klein geaderd witje Bruin blauwtje Landkaartje Koevinkje Donker pimpernelblauwtje Oranje zandoogje Aardbeivlinder Citroenvlinder Dagpauwoog Groot koolwitje Kleine parelmoervlinder Kommavlinder Sleedoornpage Veenbesparelmoervlinder Zilveren maan Heivlinder Zwartsprietdikkopje Duinparelmoervlinder Sterke toename Matige toename Stabiel Matige afname Sterke afname Geelsprietdikkopje Bruine eikenpage Gentiaanblauwtje Argusvlinder Spiegeldikkopje Kleine heivlinder Onzeker Bosparelmoervlinder Onzeker Er is sprake van een matige toe- of afname bij een significante voor- of achteruitgang van minder dan 5% per jaar sinds 992. Bij meer dan 5% per jaar (dat is ruwweg een verdubbeling of halvering na 5 jaar) spreken we van een sterke toe- of afname. Het boomblauwtje is met bijna % per jaar toegenomen: een sterke toename. De Vlinderstichting 22 / Vlinders en libellen geteld. Jaarverslag 2. 23

26 8. Voor- en achteruitgang van libellen 99-2 Ieder jaar worden de indexen en trends voor alle libellensoorten in het meetnet opnieuw berekend. De grafieken met de trend per jaar laten in één oogopslag zien wat goede en slechte jaren waren voor een soort. In tabel 4 worden de trends per soort samengevat. De indexen zijn een maat voor de verandering van een soort van jaar tot jaar. De indexen in dit verslag zijn ongewogen berekend. Dat wil zeggen dat er geen rekening is gehouden met de verdeling van de telroutes over de verschillende regio s en watertypen in Nederland. De indexberekeningen zijn gebaseerd op de periode 999 tot en met 2. Voor de meeste soorten is het jaar 2 op gesteld. Als er een significante trend is, wordt deze met een trendlijn in de grafiek aangegeven. De lijn is groen bij een stijgende, rood bij een dalende en zwart bij een stabiele trend. Is de trend onzeker dan wordt geen trendlijn weergegeven. In de grafieken wordt voor de index een lineaire schaal gehanteerd, in tegenstelling tot de logaritmische schaal uit de jaarverslagen van voorgaande jaren en de vlindergrafieken in het voorgaande hoofdstuk. De indexen zijn ook te vinden op het Natuurcompendium ( in het dossier "afzonderlijke soorten" onder het thema Flora en Fauna, en op de website van De Vlinderstichting (kies Libellen, Landelijk Meetnet Libellen, Jaarverslagen meetnetten). Hier vindt u ook een pdf-versie van dit rapport Weidebeekjuffer Bosbeekjuffer Noordse winterjuffer De beide beekjuffers hadden geen goed jaar in 2. De trend voor de weidebeekjuffer is nog steeds positief. De trend van de noordse winterjuffer, die vanaf 23 wordt geteld, is onzeker, mede door het beperkte aantal plaatsen waar hij voorkomt Bruine winterjuffer De bruine winterjuffer is enorm toegenomen de afgelopen jaren. Niet alleen gaan de aantallen op de routes sterk vooruit, ook het aantal routes waarop de soort wordt aangetroffen neemt nog steeds toe. In 2 werd de bruine winterjuffer in 38 algemene routes gezien. 24 De Vlinderstichting 22 / Vlinders en libellen geteld. Jaarverslag 2.

27 Zwervende pantserjuffer Tangpantserjuffer De zwervende pantserjuffer fluctueert sterk van jaar tot jaar en er is dan ook geen betrouwbare trend te bepalen voor deze soort. In 2 zijn er maar weinig zwervende pantserjuffers gemeld. Met de tangpantserjuffer gaat het al jaren goed. De soort is meer dan driemaal zoveel aanwezig als in Gewone pantserjuffer Tengere pantserjuffer Twee tegengestelde trends bij de gewone en de tengere pantserjuffer. De gewone pantserjuffer (foto) neemt vrijwel continue af, terwijl de tengere pantserjuffer al jaren een positieve trend laat zien. De houtpantserjuffer is een zeer algemene soort. De waterkwaliteit lijkt er niet zoveel toe te doen. Van belang is vooral dat er bomen of struiken langs de waterkant staan waar de vrouwtje de eitjes in afzetten. Die eitjes overwinteren in het hout en de larven komen pas in het voorjaar uit hun ei en laten zich in het water vallen om zich verder te ontwikkelen Houtpantserjuffer De houtpantserjuffer fluctueert nogal van jaar tot jaar, maar laat toch een matige afname zien. In het afgelopen jaar 2 bereikte de soort haar dieptepunt sinds de start van het meetnet in 999. De oorzaak van deze matige achteruitgang is nog niet bekend. Het vrouwtje boort haar eitjes in lange rijen in de takken. Ze kiest daar zelfs hele kleine struikjes voor, zoals de jonge elzen op de voorgrond van de foto hier links. Er zijn tientallen soorten bomen en struiken bekend die worden gebruikt. De belangrijkste voorwaarde is dat de takken boven het water groeien Blauwe breedscheenjuffer De blauwe breedscheenjuffer is echt een juffer van de hogere zandgronden. Ook in de duinen komt deze soort niet voor. Hij heeft voorkeur voor zuurstofrijk water en zit dus vooral bij stromende wateren. De blauwe breedscheenjuffer laat een positieve trend zien, die zich in 2 verder doorzette. De Vlinderstichting 22 / Vlinders en libellen geteld. Jaarverslag 2. 25

28 Lantaarntje Tengere grasjuffer Het lantaarntje (op de foto een vrouwtje) is de meest wijd verbreide soort in het meetnet. In vrijwel alle routes komt deze algemene juffer voor. De soort kent wel een geleidelijke maar significante matige afname. De tengere grasjuffer is een veel schaarsere soort en door het sterk wisselende voorkomen is het niet mogelijk een betrouwbare trend vast te stellen Vuurjuffer De vuurjuffer had geen goed jaar in 2. Hoewel de trend vanaf 999 nog steeds een matige toename laat zien lijkt de soort het de laatste jaren toch duidelijk minder te doen. De watersnuffel laat al vanaf het begin van het meetnet een matige afname zien. Dit kan te maken hebben met het wat minder zuur worden van de vennen waar de soort veel voorkomt Watersnuffel Van donkere waterjuffer (linker foto) en kanaaljuffer (rechterfoto) worden geen trendgrafieken getoond. Deze is voor beide soorten onzeker, omdat er weinig routes zijn waar de soorten worden geteld (respectievelijk 4 en 7). De donkere waterjuffer is een zeer zeldzame soort die alleen aanwezig is in Noordwest-Overijssel. Kanaaljuffer is vrij zeldzaam in het oosten en zuidoosten van ons land. De soort komt daar voor in traag stromende delen van beken, rivieren en kanalen. Als er meer routes komen met kanaaljuffers kunnen we wellicht komen tot een betrouwbare uitspraak over voor- of achteruitgang Maanwaterjuffer Azuurwaterjuffer De trend van maanwaterjuffer (foto) is ondanks fluctuaties stabiel. Ook de azuurwaterjuffer gaat voor- noch achteruit. 26 De Vlinderstichting 22 / Vlinders en libellen geteld. Jaarverslag 2.

29 Speerwaterjuffer Hoewel de speerwaterjuffer nog een sterke achteruitgang laat zien vanaf de start van het meetnet, zien we dat 2 een goed jaar was voor deze specialist. Deze vooruitgang is echter geflatteerd, door slechts één van de zes routes, waarop er zeer veel zijn geteld. De trend van de algemene variabele waterjuffer is stabiel Variabele waterjuffer Kleine roodoogjuffer Grote roodoogjuffer De kleine roodoogjuffer (foto) laat vanaf het begin van het meetnet een positieve trend zien, maar de afgelopen twee jaar zijn de aantallen duidelijk lager dan voorheen. De grote roodoogjuffer neemt recent juist toe, hoewel de langjarige trend voor deze soort stabiel is Koraaljuffer De positieve trend die we tot 27 bij de koraaljuffer zagen lijkt wat af te zwakken. De laatste jaren neemt de soort weer wat af. Over de hele periode is nog wel steeds sprake van een sterke toename. De koraaljuffer is een soort van de zandgronden in Oost- en Zuid-Nederland, met name Drenthe en Noord-Brabant. De trends van de plasrombout (links) en de beekrombout (rechts) zijn onzeker. De soorten fluctueren allebei en er zijn te weinig gegevens om harde uitspraken te kunnen doen over de voor- en achteruigang van deze fraaie libellen. De Vlinderstichting 22 / Vlinders en libellen geteld. Jaarverslag 2. 27

30 4 35 Gaffellibel De gaffellibel is pas recent in Nederland verschenen. De soort doet er drie jaar over om van ei libel te worden en dat is te zien in de grafiek. De verwachting is dat 22 weer een erg goed jaar zal zijn voor de gaffellibel. De glassnijder laat ook een matige toename zien. De soort vloog goed in het warme voorjaar van Glassnijder Vroege glazenmaker De vroege glazenmaker is al vanaf 999 bezig met een gestage opmars. Op af en toe een klein dipje na, wordt hij steeds talrijker. In de nieuwe Rode Lijst, die in 2 is verschenen staat de soort dan ook in de categorie thans niet bedreigd. Was het tot voor kort echt een soort uit laagveengebieden, inmiddels wordt hij in vrijwel het hele land gezien Blauwe glazenmaker Paardenbijter Bruine glazenmaker De blauwe glazenmaker en de paardenbijter laten een matig negatieve trend zien. De paardenbijter fluctueert echter veel sterker, doordat er regelmatig veel zwervers vanuit het buitenland bijkomen. De trend bij de bruine glazenmaker is een matige toename. 28 De Vlinderstichting 22 / Vlinders en libellen geteld. Jaarverslag 2.

31 Groene glazenmaker Zuidelijke glazenmaker Grote keizerlibel De groene glazenmaker gaat in het meetnet sterk achteruit. In 2 zijn echter aanwijzigen gevonden dat de achteruitgang door de huidige meetmethode overschat wordt. Momenteel wordt bekeken of dit klopt en of er een correctie plaats moet vinden. Tot er meer duidelijkheid is wordt de trend als onbetrouwbaar beschouwd. De tellers van de groene glazenmaker worden uiteraard op de hoogte gehouden van de ontwikkelingen, maar kunnen in 22 gewoon op dezelfde manier doortellen. De zuidelijke glazenmaker laat dit jaar voor het eerst een significante trend zien, die afnemend is. Het aantal zwervers dat vanuit Zuid-Europa in Nederland terecht komt varieert echter sterk van jaar tot jaar. In 2 waren dat er weinig. Met de grote keizerlibel gaat het prima. Bij die soort zien we een sterke toename Gewone bronlibel Er kan voor de zeer zeldzame gewone bronlibel geen betrouwbare trend worden bepaald. De soort lijkt redelijk stabiel te zijn, maar omdat de getelde aantallen zo laag zijn (logisch voor een zeldzame soort) zijn de pieken en dalen zo groot dat geen significante trend kan worden berekend. De gewone bronlibel leeft in schone bovenlopen van, vaak flink beschaduwde, beken Smaragdlibel Metaalglanslibel De smaragdlibel (foto) doet het prima en neemt sterk toe. De metaalglanslibel laat daarentegen een sterke afname zien. De smaragdlibel is ook een stuk talrijker dan de metaalglanslibel. De laatste is maar in vier routes aanwezig en in totaal zijn slechts 5 exemplaren geteld. De smaragdlibel is in meer dan 6 routes vertegenwoordigd en er zijn in 2 bijna 7 individuen geteld. Het was een typische soort van vennen en laagveenmoerassen, maar inmiddels komt hij ook volop voor in plassen, kanalen en sloten buiten het vroegere verspreidingsgebied. De Vlinderstichting 22 / Vlinders en libellen geteld. Jaarverslag 2. 29

32 Platbuik De grafieken van de algemene platbuik en viervlek lijken sterk op elkaar en laten beide een matige toename zien. Ze zijn echter gebaseerd op heel verschillende aantallen. De viervlek (6425 individuen in 39 routes) kan met vele tientallen bij elkaar worden gezien, terwijl de platbuik (385 libellen in 52 routes) altijd in veel lagere dichtheden voorkomt Viervlek Gewone oeverlibel Beekoeverlibel De gewone oeverlibel is een van de meest wijd verbreide libellen in ons land. Het gaat ook goed met deze soort die een matige toename laat zien. De veel zeldzamere beekoeverlibel (foto) is, ondanks sterke fluctuaties, stabiel. De vuurlibel is een relatief nieuwe soort in Nederland. Inmiddels is hij op flink wat plekken in het hele land aanwezig en wordt hij ook al regelmatig op routes waargenomen. De vuurlibel zit in allerlei stilstaande, zonnige wateren: plassen, vennen, poelen en sloten. Zowel kale als sterk begroeide watertypen worden door de soort benut. 2 Vuurlibel Zwarte heidelibel Geelvlekheidelibel De zwarte heidelibel en de geelvlekheidelibel laten beide een sterke achteruitgang zien. De geelvlekheidelibel is een soort die regelmatig vanuit het buitenland Nederland binnenkomt en varieert sterk in aantal. De laatste jaren is de soort duidelijk veel minder aanwezig dan bij het begin van het meetnet. De zwarte heidelibel is wel een vaste bewoner van ons land, die vooral voorkomt in heidegebieden en (vooral) verzuurde vennen. 3 De Vlinderstichting 22 / Vlinders en libellen geteld. Jaarverslag 2.

33 35 3 Zwervende heidelibel 3 25 Bandheidelibel De trends van zowel de zwervende heidelibel als die van de bandheidelibel (foto) zijn onzeker. Zoals de naam al aangeeft is de zwervende heidelibel altijd in wisselend aantal in ons land aanwezig. De bandheidelibel heeft zich recentelijk uitgebreid, maar uit het meetnet komen nog te weinig gegevens om een betrouwbare trend te kunnen vast stellen Bloedrode heidelibel Bruinrode heidelibel Steenrode heidelibel De drie algemene heidelibellen laten een wisselende trend zien. De bloedrode heidelibel een matige toename, de bruinrode is stabiel en de steenrode heidelibel heeft te maken met een matige afname. Alle drie de soorten komen nog wel wijd verbreid in ons land voor. De oostelijke witsnuitlibel vliegt maar op een plaats in Nederland, de Dellebuurster heide in Friesland. Daar wordt de soort goed bijgehouden, maar een betrouwbare trend is er nog niet te geven. In 27 is deze zeldzame soort er ontdekt en de stand schommelt nogal. De larve overwintert vaak tweemaal en dat kan deze fluctuatie goed verklaren. De korte vliegtijd loopt van eind mei tot eind juli. Om de soort te kunnen waarnemen heeft de beheerder, It Fryske Gea, er een vlonder aangelegd. De Vlinderstichting 22 / Vlinders en libellen geteld. Jaarverslag 2. 3

34 25 Gevlekte witsnuitlibel Venwitsnuitlibel Noordse witsnuitlibel Het gaat goed met de witsnuitlibellen in ons land. Zowel de zeldzame gevlekte, als de wat meer voorkomende noordse en venwitsnuitlibel laten een sterke toename zien vanaf de begin van het libellenmeetnet. Rode Lijst Libellen 2 De resultaten van het libellenmeetnet zijn door De Vlinderstichting, EIS-Nederland en het CBS gebruikt voor het actualiseren van de Rode Lijst Libellen. In 2 verscheen het basisrapport met voorstel voor deze nieuwe Rode Lijst, in opdracht van het Ministerie van EL&I. Dit rapport is als PDF-document te downloaden van de website van De Vlinderstichting (ga naar Libellen -> Rode Lijst Libellen). In maart 22 is het rapport ook verschenen als speciale uitgave van het tijdschrift Brachytron, van de Nederlandse Vereniging voor Libellenstudie (NVL). Hartelijk dank aan alle libellentellers voor het mede mogelijk maken van de nieuwe Rode Lijst! 32 De Vlinderstichting 22 / Vlinders en libellen geteld. Jaarverslag 2.

35 Trends Tabel 4 toont de trends van onze libellen. Sinds 999 zijn 24 soorten toegenomen, terwijl 3 soorten achteruitgaan. Vijf soorten bleven stabiel en van 7 soorten is de trend onzeker. Tabel 4: Beoordeling van de landelijke trends van de Nederlandse libellen sinds 999. De soorten staan binnen de beoordelingsklassen gerangschikt op trend van sterkste toename tot sterkste afname. Trend Soort Beoordeling Vroege glazenmaker Smaragdlibel Noordse witsnuitlibel Tengere pantserjuffer Koraaljuffer Venwitsnuitlibel Tangpantserjuffer Sterke toename Bruine winterjuffer Gevlekte witsnuitlibel Vuurlibel Toename Grote keizerlibel 24 soorten Weidebeekjuffer Bruine korenbout Gewone oeverlibel Viervlek Bloedrode heidelibel Vuurjuffer Glassnijder Matige toename Gaffellibel Kleine roodoogjuffer Platbuik Bruine glazenmaker Blauwe breedscheenjuffer Azuurwaterjuffer Variabele waterjuffer Stabiel Bruinrode heidelibel 5 soorten Grote roodoogjuffer Stabiel Maanwaterjuffer Beekoeverlibel Lantaarntje Paardenbijter Houtpantserjuffer Watersnuffel Steenrode heidelibel Gewone pantserjuffer Afname Blauwe glazenmaker Matige afname 3 soorten Bosbeekjuffer Metaalglanslibel Geelvlekheidelibel Speerwaterjuffer Sterke afname Zuidelijke glazenmaker Zwarte heidelibel Venglazenmaker Groene glazenmaker Zwervende pantserjuffer Zwervende heidelibel Tengere grasjuffer Bandheidelibel Plasrombout Noordse winterjuffer Onzeker Beekrombout 7 soorten Kanaaljuffer Gewone bronlibel Hoogveenglanslibel Donkere waterjuffer Zuidelijke oeverlibel Noordse glazenmaker Gevlekte glanslibel Oostelijke witsnuitlibel Er is sprake van een matige toe- of afname bij een significante voor- of achteruitgang van minder dan 5% per jaar sinds 999. Bij meer dan 5% per jaar (dat is ruwweg een verdubbeling of halvering na 5 jaar) spreken we van een sterke toe- of afname. De grote keizerlibel (hier een larvenhuidje) is met ruim 6% per jaar toegenomen: een sterke toename. De Vlinderstichting 22 / Vlinders en libellen geteld. Jaarverslag 2. 33