Clubblad. December 2008 jaargang 10, nummer 42. Van het bestuur. Herintreding van een loper. De column van Lou. Eenhoornloop 2008

Transcriptie

1 Cubbad December 2008 jaargang 10, nummer 42 Van het bestuur Herintreding van een oper De coumn van Lou Eenhoornoop 2008 Marathon van New York De avonturen van Bas Terug van weg geweest De 7 heuveenoop Sandra van der Meijde NK Marathon 2008 Loopvakantie in Budapest Niet naar Zandvoort Bessureeed Ruig terrein Van één minuut hardopen tot Dam tot Damoop Lopen in Itaië 1

2 Coofon Loopgroep Hoorn Opgericht 17 Sept Dageijks Bestuur Voorzitter: Theo van Viet te.: Secretaris: Dirk Exato te.: Penningmeester edenadministratie: Ed Meunier te.: Tevens voor aanmeding en vragen over de contributie Leden: Tiny de Boer Henk Dekker Opzegging voor 28 november, schrifteijk bij de edenadministratie Bankreatie: Postgiro tvn Loopgroep Hoorn Trainingen: maandagavond tot uur woensdagavond tot uur zaterdagmorgen: tot uur aaneveren copij Druk: Drukkerij van Viet 2 Van het bestuur Zo bij het naderen van het eind van het jaar is het gebruikeijk even terug te bikken. Nu voor de Loopgroep was het een uitermate goed jaar, speciaa wat betreft de toename van het aanta eden. Ditjaar konden wij meer dan 100 nieuwe eden bijschrijven; dit was mede te danken aan het formidabee succes van onze Loopcinic in het voorjaar. Heaas moesten wij ook afscheid nemen van een aanta eden, o.a. door verhuizing naar eders doch ook door maar niet genezende bessures. De animo om te open daade derhave ook en wij wensen ae bessure-gevoeige dames/heren een zeer voorspoedig herste toe. Geukkig kunnen wij u ook mededeen dat het met ons id Ton Ammeraan angzaam aan de goede kant weer opgaat, na het verveende gebeuren tijdens de recente Dam-tot-Damoop.Linda informeert ons uitvoerig in het gastenboek. Dus Ton, vanaf deze paats ook een goed en voorspoedig herste toegewenst en wij hopen je binnen niet a te ange tijd weer eens op de baan te zien. Wij vogen je hersteprocedure met aandacht. Uitgangspunt van de Loopgroep Hoorn moet natuurijk bijven dat het genoegen/pezier het beangrijkste eement bijft. Dit is bijvoorbeed duideijk te merken aan de ontwikkeing op de maandag en voora de zaterdag. Inmiddes is het koffie-uurtje op de zaterdag zo n sociaa gebeuren geworden dat zefs eden gewoon op de zaterdagochtend even angs komen; niet voor de training doch koffie met... nuttigen. Sportieve prestaties werden door veen neergezet; een aanta met nieuwe persoonijke records, zefs kampioenen werden door ons afgeeverd. Hier is a uitvoerige aandacht aan geschonken. Echter de gehee gang van zaken heeft ons doen besuiten in 2009 opnieuw met een Loopcinic te starten. Onze website en pers zuen u op de hoogte houden. Vermedenswaard was ook de hudiging van ons 250e id in mei weke gevogd werd in oktober door het 300e id. Ook mag niet onvermed bijven het enthousiasme van een tienta eden die spontaan een EHBO/AED-opeiding, met een goed resutaat, gevogd hebben. Dit sprak Cees Rood zo aan dat hij zich opwierp as sponsor van het apparaat. Dankzij Autoservice Cees Rood zijn wij nu de trose bezitter van een Lifeine AEDapparaat, weke wij nooit hopen te gebruiken! Onze diverse open mochten zich in een warme beangsteing verheugen, o.a. de Henk den Boer Koninginneoop, DSB-Marathon, 3-uur van Hoorn en de Frits van der Werff Eenhoornoop. Ons bijna afgesoten boekjaar vat niet te vergeijken met eerdere boekjaren aangezien het seizoen iep van 1 september 2007 tot en met 31 december Het is nog niet gehee duideijk doch de situatie aat zich dusdanig positief aanzien dat een contributie-verhoging voor 2009 achterwege kan bijven. Eders treft u de Agenda aan voor de komende jaarvergadering. Dit spektake za op 11 februari 2009 gestate krijgen; wij schrijven spektake omdat doorgaans een jaarvergadering door een handjevo mensen bezocht wordt. Echter bij ons ijkt het op een theater-uitvoering, zitpaatsen niet genoeg, zo druk is het atijd. Maar dit keer za het nog bijzonderder worden aangezien de twee oudste krasse knarren in het bestuur, nameijk Theo van Viet en Ed Meunier, besoten hebben te stoppen. Zij bijven uiteraard we aktief binnen de vereniging en zuen het open hoog in het vaande houden. Zij aten een boeiende en groeiende vereniging achter en angs deze weg wensen wij het nieuwe bestuur straks ae mogeijke succes. Een gewoonte is het geworden om een speciae eindejaars-duintraining te houden waarvan onze Bram de mentor is. Wenu ook dit jaar is de panning op zondag 28 december. De training op zaterdag 27 december gaat uiteraard door terwij de beide woensdagen, 24 en 31 december komen te vervaen. Wij hopen dat U vee eespezier beeeft aan dit speciae Kerstcubbad en wensen angs deze weg a onze eden Hee Fijne Feestdagen en een uitmuntend, gezond, sportief en bessurevrij 2009.

3 Herintreding van een oper of hoe te open zonder roator... Even voorsteen Jim Moet, oopgroepid sinds 1999 en een heke aan korte afstanden (dan moet je zo hard) en sommigen zeggen ook aan trainen... Uitvinder van een unieke marathon trainingsmethode die inmiddes weredwijd wordt toegepast, vraag maar eens rond, aan Dirk Exato bijvoorbeed. Inmiddes sinds 1990 een sordige 30 marathons geopen met het gros tijden tussen de 3.30 en 3.45 maar de aatste jaren boven de 4 uur, daarbij nog vee open en oopjes variërend van de 10 EM tot 30 km s. Laatste 2 jaar het open beperkt tot heen en weer naar de brievenbus, maar af en toe de Hoorn marathon, in 2008 de aatste en enige oop de 10 km in Hoorn. Kortom, beschouw me as een oper in ruste. Woonachtig in de mooie Mijzerpoder in Ursem met as dichtstbijzijnde oopbuur Lex de Boer, (je za maar met zo n buurman gezegend zijn) as je bij bent dat je net 10 hee km s getraind hebt wordt je steevast door Lex ingehaad die dan achteoos zegt dat ie er net 50 op heeft zitten. Het is dat hij zo n aardige kere is, anders komt de gedachte aan een Voodoo poppetje vo naaden en met het gezicht van Lex weeens spontaan bij je op. Hoewe ik atijd een frequent bezoeker van de woensdagavondtrainingen was geef ik het aatste jaar ondermeer woensdagavond es aan een grote ROC, awaar ik studenten poog te interesseren voor de mooie juridische wetenschappen die ons and kent. Dus had ik een gedig excuus om geen trainingen bij te wonen, maar jammer genoeg zijn er nog vakanties waar dat excuus niet meer vaide is. Overigens, het is waar, as je niet oopt ben je minder stressbestendig en scherp, dat ondervond ik de afgeopen tijd dageijks aan den ijve. Mens sana in corpore sano nietwaar?een gezonde geest in een gezond ichaam voor de niet Latinisten onder ons. Met as aaneiding een uitnodiging van een reatie om gratis mee te doen aan de Dam tot Damoop, besoot ik dat ik dus maar eens in training moest. Een mens is immers tot hee wat bereidt as het gratis is? Met de nadruk op GRATIS. Daar stond ik dus om 7 uur, op het oude vertrouwde parcours, ik voede me best oud daarbij hept het niet as een bepaade trainer zonder kruen tegen je zegt, Hé euk dat je er bent maar pas je we op, je bent niet meer één van de jongsten en zeker we ouder dan 50. Kortom, vrij vertaad je bent dus nog net niet afgeschreven maar we houden de roator en zuurstof paraat. Had ik ook niet ergens geezen dat er inmiddes een AED beschikbaar was en er eden een reanimatie cursus hadden gevogd? Leuk voor de moraa en een hart onder de riem (Dank, Bram!) Extra verveend, omdat Bram er toch we kijk op heeft...of zou hij zich nog herinneren dat mijn eerste kiometer vaak in de kop van het ved was en de aatste atijd heemaa achterin? Ik nam me dus maar voor me te sparen en rustig op te bouwen, ook het advies van Bram was gratis nietwaar? En om nou de eerste te worden waarop de reanimatie cursisten hun kunnen in de praktijk konden brengen, nee iever niet. Dan de vogende verrassing, je kan tegenwoordig kiezen uit verschiende trainers, de heft kende ik niet eens maar er waren waren toch bekende namen bij zoas Jos en John, ik besoot maar bij Jos aan te suiten omdat me het me bij stond dat John de aatste jaren toch we erg hard ging en Jos toch we as een hee rustig persoon bekend staat. Hoe fout kan een mens het hebben... de eerste oopschoing deed me a naar adem snakken. Geukkig ontdekte ik steeds meer bekende gezichten, de banke Keniaan Eric, Leo en nog meer ui van de oude stomp die me bijkbaar herkenden gezien de fantastische sneheid waarmee ze de andere kant op schoten, gezeig. Kortom het adagio dat de Loopgroep net een warm bad is waarin een ieder zich gauw thuisvoet bijkt ook bij meer dan tweehonderd eden nog steeds van toepassing. Het voede as vanouds, vertrouwd. Ook mijn spieren en ongen voeden weer as vanouds, bouwvaig. Tot mijn afgrijzen beken er 1000 tjes op het programma te staan, ongetwijfed hee nuttig maar zo verrot zwaar as je geen tempo meer kan draaien. Ik za u niet vermoeien met ae visioenen die ik onderweg heb gezien, het vostaat te zeggen dat 5 minuten voor een duizendje een uiterste krachtsinspanning vergde, maar dat ik het heb vobracht. Tot mijn verbazing beek ik de vogende dagen aardig wat spierpijn te hebben, er zijn dus nog spieren aanwezig? Kortom voor een eerste trainingavond voede ik me hee vodaan en ik heb me voorgenomen weer met een zekere regemaat de training te bezoeken, wat die regemaat wordt kan ik aeen nog niet zeggen één keer per jaar is toch ook regemaat? Of misschien stap ik morgen we op de oopband, het doe voor de DtD wordt in ieder geva onder de Maar dan moet ik toch zeker we een keer of drie komen trainen... Hoe dan ook, het doet me deugd dat hoewe de Loopgroep inmiddes is uitgegroeid tot een grote vereniging, de ouderwetse gezeigheid en betrokkenheid van ae eden nog zo prominent aanwezig is, er is in die tien jaar wat dat betreft bitter weinig veranderd En eh, Jos dank voor je gedud! Wordt (misschien) vervogd. 3

4 De coumn van Lou aanwas van jonge eden die de at steeds hoger eggen wat uitstekend ukt gezien de vooruitgang (p.r.) In deze coumn wi ik het nog 1 keer over het open op bote voeten hebben. Maar ik wi we eens reageren op het schrijven van bewegingswetenschapper Wouter Buist en een bootvoetsoper George Kerkhoven die in het aatste bad stonden van Runners Hoewe ik normaa niet van benamingen as wetenschapper, deskundige adviseurs en anaisten wi weten. Kijk naar de kredietcrisis. As je 7 deskundigen om een advies vraagt krijg je 8 antwoorden. Ik moest geijk ook aan mijn eigen arts denken. Hoewe ik die weinig heb geraadpeegd. De ene arst zegt met een griepje precies het tegenovergestede dan de ander. Veen zuen het stukje in Runners hebben geezen. Aangezien ik zef geen deskundige ben en juie absouut geen advies za geven wi ik we mijn vee ervaringen met het open op bote voeten kenbaar maken. Ik vind het we grappig dat ik as oudere oper onder ons bewust het begin van de aereerste hardoopschoen tot de hedendaagse schoen heb mee mogen maken. En dat men nu weer af en toe teruggaat naar de oermens. Men wordt immers met bote voeten geboren. Ik heb vee jaren van het vroege voorjaar tot aat in de herfst aeen maar op bote voeten geopen. Ik ben het heemaa met de bewering in Runners eens nadat ik meer dan 40 jaar en duizenden km s op bote voeten heb geopen. A is het op een surfpank op bote voeten, door een tropisch regenwoud in Jamaica over stenen en water enz enz. De juiste grip die je hebt is met bote voeten op de ondergrond. As een steen kantet of as je dreigt uit te gijden, met bote voeten voe je het een fractie eerder. Mede door mijn werk vroeger (op het and) had ik de mogeijkheid om op bote voeten te open. De dikke aag eet onder je hieen vangt de schokken op, je 4 oopt door stekes en over schepen. Ik heb ook we in de bergen geopen met van die zware bergschoenen aan. Bah! Ook met de Nijmeegse vierdaags zag ik vee wandeaars met baren angs de weg, de keren dat ik met schoenen aan iep en het ging niet? Doe ze uit en je was herboren. Geen baren, geen vermoeide voeten meer. A dat gekne om je voet! In a die jaren dat ik op bote voeten iep heb ik niet één bessure gehad. Nadat ik een jaar terug mijn boerderij aan mijn zoon heb verkocht woon ik in een mooie wijk in een prachtig dorp. Beschaafde mensen, mooie keren, dure schoenen geen week dacht ik om bootvoets over straat te gaan. Ae dagen op schoenen dus. Het gevog is dat ik nog nooit zovee bessures heb gehad. Pijn in de rug e.d. Dus ben ik maar weer meer op bote voeten gaan open en zowaar voe ik me een stuk beter. As aatste wi ik graag vermeden dat ik op bote voeten ook atijd sneer iep en dat kunnen diegenen die samen met mij iepen ook we beamen. En ik heb dan ook nog afgeopen zomer enkee hardooptrainers o.a. ook van de oopgroep gehoord dat ze zeggen dat uitopen op bote voeten op het gras erg goed is. Hoewe ik nooit geoof dat we massaa weer op bote voeten gaan open. Dat is haast ondenkbaar in deze moderne sameneving. Mijn constatering is doe wat je zef het prettigst vind om op te open. Laat je niet gek maken door de schoenenfabrikanten met weer een verbeterde schoen. Minder bessures of sneere tijden krijg je niet door weer een andere schoen te nemen.trainen daar kun je aeen vooruitgang mee boeken. Wij hebben prima trainers, die as je wit je ook goed begeeiden en van adviezen voorzien.we hebben geukkig een grote Met het bovenstaande wi ik zeggen ga niet meteen potseing hee anders open want dan krijg je gegarandeerd bessures. Misschien kunnen we met Jos het vogende voorjaar een keer uitopen met bote voeten op het gras.we weten aemaa heb je weinig of geen bessures en je traint met pezier dan ga je niet tevee experimenteren. Kijk om je heen en ga met je oopmaatjes en concurrenten in de gaten en neem niet tevee adviezen aan van de schoenindustrie, adviseurs, journaisten of coumnisten. Ieder denkt en weet het zijne (of denkt het te weten) Mijn ijfspreuk is atijd geweest: De beste adviseur ben jezef. Je kent immers je eigen ichaam en de signaen dat het afgeeft. De beste adviezen die ik zowe in het bedrijfseven as de sport hebt ervaren zijn atijd gratis geweest. Lopen met een jurist of advocaat everde me atijd gratis advies op. Bij de zefde jurist op kantoor was ik vee ged kwijt geweest. Tijdens open met veen van u ervaringen uitwisseen kom je een hoop aan de weet. Gezien de gewedige progressie die ik nog steeds bij vee van juie zie zeg ik ga zo door op de weg die je hebt ingesagen. Maar sta ook open voor de verbeteringen waarbij je vee pezier beeeft aan de mooie sport die wij beoefenen. Ga zo door! Vriendeijke sportieve groet, Lou

5 Eenhoornoop 2008: dat vie weer erg mee Het gaat natuurijk een keer mis, maar opnieuw heb ik het gered om een have marathon te open terwij ik de avond ervoor een feestje had incusief bier (zes) en aat naar bed (twee). Loopgroepid Paoa van Straen - niet de minste - vertrouwde me zefs toe dat ze een pr heeft geopen na zo n avondje doorzakken. Dit keer had ik geen pr, maar ik was met dik tevreden. Nadee van zo n voorafje is natuurijk we dat je niet heemaa zeker van je zaak bent as je s morgens je vaste rituee afwerkt. Nog een geuk dat ik me a had ingeschreven... Het weer zou secht zijn, regen, maar het was juist fris-zonnig. Herfst, maar dan ekker. Ik ben onzeker over de afoop en dat bijft ook na de start opspeen. As iemand me haverwege vraagt hoe het gaat antwoord ik naar waarheid: Dat weet ik straks! Wat is dat trouwens heerijk as verkeersregeaars angs de route je kennen as oopgroepid en bij naam aanmoedigen. Sorry jongens, dat ik nu awéér meeoop en niet angs de route sta te hepen! Voor de start spreek ik mijn oopjuf bij sportschoo Frits van der Werff, Ina Swinkes, de kersverse Nederands kampioen op de marathon in haar eeftijdkasse. Zij is bang dat het dringen wordt op de smae paden in het Juianapark. Want vanwege de dijkversterking kan de Eenhoornoop dit jaar niet over het normae parcours. En hoewe de marathon van Hoorn van dezefde organisator over een aternatief parcours richting Scharwoude ging, was ditmaa gekozen voor een route die voor de 21 km simpeweg tweemaa rond het Juianapark was. Twee gigarondes. Het eek me vreseijk, (nou ja, vreseijk) om na 11 km nog eens aan een tweede, bijna even grote ronde te beginnen. En het eek me saai, dat end via provinciaeweg, Venenaan, angs en op de dijk twee maa. Maar wat bijkt, het vat aes mee. Ook met het dringen op de smae, door baderen soms gadde en oneffen asfatpaden in het park. Gewoon een kwestie van rechts houden. Er is in ek geva op dit parcours vee variatie en dat hept om het 21 km vo te houden. Vooraf spreek ik mensen die het hee wat vinden, 21 km, en ik krijg de achers op mijn hand met mijn vaste kwinksag dat het gewoon een kwestie is van starten en wachten tot je er bent. Maar toch is het zo. A vrij sne zit ik in een goed ritme. En dankzij een iedje dat ik bij de start oppik en dat constant in mijn hoofd bijft rondzingen (geen idee meer hoe het heet) houd ik dat ang vo. Jacques Beemsterboer, een sterke oper, beef ik bij de start voor. Hij moet dus ergens achter me zitten. Of is hij me stiekem voorbij gegaan? Op ongeveer acht kiometer komt hij angzaam, maar hee zeker, voorbij. Uiteindeijk za hij drie minuten op me uitopen, precies as bij de have marathon van Hoorn eerder dit jaar. Onderweg drink ik uit mijn eigen fesjes. Water, geen energiedrank dit keer, die energie heb ik vooraf via een reep naar binnen gehapt. Ik hoop dat er een keerpunt nog voor de baan is, maar aangezien het noga ang duurt voor ik het mij bekende ooptaent Marco Jong as de voorste 21 km-oper weer zie opduiken vrees ik a dat de route weer via een voe ronde op de baan oopt. En ja hoor. Even sikken en dooropen is het enige dat erop zit. Ik vergeet bij de kantine op de tijdkok te kijken, maar verderop vraag ik opers weke tijd ze op hun horoge hebben. 56 minuten, zegt een man met rood shirt. Vervogens vraag ik me dus af hoevee km ik a afgeegd heb. Dat moet toch a zeker 11 km zijn? Maar dan nog is het geen bijster goede tijd. Nou ja, het oopt voor mijn gevoe niet verkeerd. Dat het ekker gaat wi niet zeggen dat het niet ang duurt. Onderweg, rond km 17, neem ik me nog maar eens voor om nooit, nooit, nooit een marathon te open. Of het echt op 17 was, ik zou het niet weten, want mijn awetend horoge weigert vandaag dienst en van de kiometerpaatjes angs de route word ik niet vee wijzer. De 21-km opers moeten na de start eerst een hee en vervogens een have ronde op de baan van Loopgroep Hoorn, om vervogens richting Provinciaeweg te open. En wat zie je zodra je bij die weg bent? Een bordje 1 km! Terwij ik vogens mijn berekeningen dan a zeker twee kiometer, misschien we 2,5, onderweg ben. De bordjes staan er kenneijk voor de 16 en 10 km opers, want die soegen de eerste compete ronde over. Ik moet er dus steeds 1200 meter bij opteen. Maar het is we verwarrend. 5

6 Hoorn, Grote Noord 8a. Teefoon (Voorheen Run2Day Hoorn, vanaf heden Runnersword, de sneste winke van Hoorn in een gehee ander jasje) DE FACTORIJ 27A 1689 AK ZWAAG TEL.: FAX.: ERKEND ONDERHOUDSBEDRIJF APK KEURING VAN ALLE MERKEN THUIS 6

7 Het enige dat ik onderweg aan mijn spieren merk is een pijntje ergens in mijn rechter bi. Ik vraag me af hoe je dat nou weer kunt voorkomen, hoe rek je een bi? Maar geukkig trekt het weg. In de aatste kiometers wordt het we wat moeiijker, ik prent me steeds een vogend punt in dat ik eerst maar eens moet bereiken, zoas het keerpunt nabij de Hoofdtoren, de dijk en de Venenaan, en voor ik het weet ben ik het aweer voorbij. Eke verkeersregeaar bedank ik in het voorbijgaan. Ik oop in op iemand en voe pijn in a mijn beenspieren, maar ga hem toch voorbij, vak voor ik de baan opga voor de aatste have ronde. Eindeijk. Omdat ik verwacht dat de man die ik inhaade me op de hieen zit eg ik er een schepje bovenop. Voor tarijk pubiek is het atijd goed eindsprinten, za ik maar zeggen. As ik over de finish ga bijkt dat ik toch in de gauwigheid tientaen secondes voorsprong heb opgebouwd. Ik heb even een paar minuten nodig om op adem te komen, maar dan rest sechts een ding: tevredenheid. ERIC MOLENAAR De avonturen van Bas Hé Bas wi je een stukje schrijven voor ons cubbad? Tuurijk! Waarover eigenijk? Nou gewoon over hardopen enzo Wat is er eigenijk gewoon aan dat hardopen vroeg ik me toen af.? Hoe het aemaa begon; Ooit voor de 2e editie van de Hoornse Marathon hadden coega s me gestrikt om mee te open op de 10 kiometer. Na 6 avondjes trainen en een sachting in de Schoorse duinen (men noemde dat een oop cinic) werd de 10 kiometer afgeegd in 1.02 nog iets voor een ongetrainde, rokende oper een redeijke tijd. Toen beef het een tijdje sti tot een jaar geeden en definitief de asbak, aanstekers en shag in de wigen werden gehangen en gympen weer uit de kast kwamen. Want as je stopt met roken hou je tijd over en voe je je fitter en omdat je toch a zo gezond bezig bent kan je we gaan trimmen Van een coega kreeg ik een Vaamse Start to Run cinic voor op de MP3-speer, en zo ben ik dus rustig aan begonnen met trainen. As ik daar aan terug denk moet ik toch we achen. Na 4 kiometer heemaa uit ekaar getrokken thuis komen trots as je heen en weer tot de stadsgrens van Wognum iep Toen ik ae Vaamse MP3-tjes had afgewerkt ukte het om zonder enige moeite om 5 kiometer aan een stuk te open. Dat smaakte naar meer, vee meer. Op internet aan het zoeken gesagen en kwam via de site van Runnersword op een route site terecht. Daar begon ik aerei euke routes uit te stippeen die ik ben gaan open (en sommige nog steeds oop). Tijdens het jaarfeest van m n werkgever (Heddes Bouwgroep) kwam de Marathon te sprake en dat het toch we jammer was dat we geen hoofdsponsor meer zijn en hoe het nou moest met de shirtjes as we toch mee wide gaan doen. De grote baas was er ook dus we hebben toen meteen maar voor het bok gezet; shirtjes en startnummers werden gereged. Tijdens de 4e editie dus weer mee geopen op de 10 kiometer. Na vee moeiijke wiskundige berekeningen had ik besoten dat de 10 toch we ergens tussen de 50 á 55 minuten geopen moest worden. Dat werden er dus 49 en 34 seconden. Missie gesaagd. Na de 10 van Hoorn ekker op m n eigen manier door geopen met een gevoe dat er meer in zit dus op zoek naar andere jogjunks. Paar keer mee-getraind met AV hoandia op de baan, dat was niet m n ding werd een beetje tuureuurs van het rooie rondje. Toen heb ik Loopgroep Hoorn ontdekt! Ik mocht 4 keer vrijbijvend mee trainen om dan te besissen of ik id zou worden. Ik had het na 2 keer a gezien en ben id geworden. Dat er meer ik zit ben ik inmiddes we achter, mede dankzij Kaas en Bram (de sager van Schoor) die me hebben aten zien dat er meer in zit en waar het zit. Inmiddes een dam tot dam achter de kiezen die in werd afgeegd en een waar genot was om aan mee te doen. Op het verangijstje voor 2009 staat zowieso de heft van onze eigen marathon en in 2010 de hee. Er moet dus vooropig voop getraind worden maar dat ukt hee goed onder begeeiding van onze TOP trainers en de steun van ae hardoop maatjes van de Loopgroep. Want hardopen is gewoon euk. Met sportieve groeten, Bas Mozes 7

8 Marathon van New York 2 november 2008 Woensdag 29 oktober Eindeijk. Dit was de vertrekdag richting Schipho en verder richting New York. Na 3 maanden intensief trainen, nou ja intensief, vogens het schemaatje van onze trainer was ik kaar voor de marathon van New York. De reis was voorspoedig. s Morgens om 11:00 verbijf je nog in Nederand en drie uur ater ben je gearriveerd in de Big Appe. Hoe kan dit? Na het uitpakken van de koffers hebben wij de sfeer geproefd op Times Square. Uit de vee restaurants hebben we er maar een uitgepikt. De maatijden waren finke porties. Man, man, man, wat een hap. Bij de Amerikanen is aes groter dan groots. Maar ekker. Na het eten hebben we nog gewanded op de Times Square, Broadway. Op de kamer van hote Marriott moesten we even bijkomen van de vee indrukken in New York. Donderdag 30 oktober Om mee te doen met deze marathon was een startnummer onontbeerijk. Je startnummer kon men haen bij de Expo. Pas toen ik mijn startnummer in mijn handen had kreeg ik het gevoe van IK GA HEM LOPEN. Even over de Expo banjeren en inkopen doen.voor de foto van het parcous zijn er foto s genomen van de groep met onze startnummers. De rest van de dag hebben we ons weer vermaakt in het gangenstese van de metro in NY. s Avonds met zijn aen een hapje en een drankje nuttigen. En dan richting bed om je benen weer een weverdiende rust te gunnen. 8 Vrijdag 31 oktober Vandaag s middags - stond er een kennismaking rondom het finish-gebied in het Centra Park op het programma. Maar voor het zover was, konden we doen en aten wat we widen. Dus, eerst een stevig ontbijtje nuttigen, de boe de boe aten en richting Manhattan. Met de metro. Het sneste vervoersmidde van NY as je ergens sne moet wezen. De straten van Manhattan staan vrijwe de gehee dag mudje vo. Het rijdt, maar vraag niet hoe. Op het Coumbussquare, de ingang van het Centra Park, was de verzamepek voor de opers en supporters. Eenmaa bij ekaar gingen de opers de aatste anderhave kiometer richting finish open. Even de wegigging proeven voor zaterdag en zondag. De rest deden de aatste 600 meter wandeend af. De werkui waren bezig om vee tribunes op te bouwen. Deze tribunes waren aeen bestemd voor de bobo s en andere genodigden. De supporters zouden hun heden pas opvangen bij een uitgang van het Centra Park. Ergens bij de 84st straat. Deze dag stond ook in het teken van Haoween. Iedereen, jong en/of oud, gingen verkeed over straat. Je kunt het vergeijken met Carnava en Sint-Maarten samen. s Avonds was er op Times Square een Haoween-parade. Door omstandigheden konden wij deze parade niet van dichtbij mee kunnen maken. Wat we we meemaakte, was een kennismaking met Moeders Mooiste. Wat had ik een pret met deze ver- schrikking. Moet toegeven, het masker zag er fantastisch uit. Ook zijn partner was zeer goed geschminkt. Na deze nachtmerrie egde ik mijn hoofd op het kussen en droomde dat ik avast de marathon iep. Zaterdag 1 november Tijd voor de Friendship Run. Aan de oop doen bijna ae deenemers van de marathon mee.vee deenemers (voora de Nederanders) waren heemaa opgedost, maar de Begen, Duitsers, Noren en Austraiers kunnen er ook wat van. Wat een feest. De start was bij het Verenigde Naties gebouw en de finish in het Centra Park. Het is eigenijk een warm-upoop van 5 a 6 km. s Middags even bijkomen om s avonds voop te genieten van de Pasty-Party in the Taverne on the Green in Centra Park en het vuurwerk. We hadden ook nog een uur extra anger om te sapen. De kok ging in dat weekend een uur terug. Lekker vroeg me bed ingedoken en reax teevisie gekeken. Zondag 2 november Na een goede nachtrust was eindeijk de dag van de waarheid. Ik heb bijna 3 jaar naar deze marathon toegeeefd en vandaag is het zover. Om haf vijf werd ik gewekt door Ise. Met een saperige kop ging ik douchen. Ondertussen kreeg ik van Ise te horen dat het fink waaide en vrij koud was. Ontbeten, oude trainingspak met daaroverheen een oude winterjas en een extra paar dikke kousen, aangetrokken. Voor de zekerheid nam ik nog een extra deken mee. Kwart over vijf werden de opers uitgezwaaid door de supporters. Een uurtje in de bus en we waren op Staten Isand. Hier was het afzien. Vier uur je zien te vermaken in nog net geen vrieskou. Maar toen het zonnetje doorkwam was het weer genieten. De deenemers moesten aen voor 07:00 uur op Staten

9 Isand zijn, want om 07:00 uur ging de Verzano-brug voor ae verkeer dicht. De brug werd speekaar gemaakt voor de marathon. Ik heb vee verschiende mensen uit ae deen van de wered gesproken met weke tijd zij over de finish gingen. De meeste antwoorden dat zij de marathon tussen de 3½ en 4 uur zuen doen. De bedoeing was dat ik tijdens de marathon foto s zou nemen, maar heaas begaf het toeste het. Dit was een tegenvaer, had het toeste speciaa gekocht. Dus ging ik maar voor een tijd. In mijn achterhoofd had ik nog de tijd van Rotterdam. Om 10:05 moest ik eraan geoven. Man, wat een mensenmassa. Schitterende vergezichten Manhattan vanaf de brug. Ik kwam angzaam op gang. Niet door de mensen die voor je voeten iepen, maar door koude wind. Het ange wachten is ook niet bevordeijk voor je beenspieren. Ik had me we ekker warm ingepakt, maar toch. Over de Verzano-brug kwamen we in Brookyn. Gospe muziek, zang en schreeuwende mensen. Werkeijk iedereen wide de heden aanraken, d.m.v. de hand-five. Enkee kiometers verderop oop je door de Joodse wijk. Wat een verschi met Brookyn. De Joden stonden we mondjesmaat angs de kant, maar aanmoedigen hoimaar. Zij staan te bidden voor je in stite Ik kreeg we van kinderen aerei ekkere snoepjes en bananen in mijn hand gedrukt. De bruggen die wij over moesten had ik geen probemen mee. Ik iep net as andere marathons gewoon 12 km/per uur. Niet sneer, niet angzamer. Een korte stop op de First Aveneu bij 18 mies. Hier stond het Nederandse supporters-home van Marathon internationa. Even Ise dag zeggen en weer verder. Ondertussen waren mijn beenspieren iets op temperatuur. Na 6 mies soeg het noodot mij toe. De koude wind kreeg vat op mij. Mijn benen begonnen te haperen. Dus maar stoppen, even wandeen. De Amerikanen zijn zo fana- tiek met aanmoedigen dat zij gewoon de mensen naar de finish schreeuwen. Sta je sti, dan roepen zij Come on, Gerrit-Jan,You do it. Dat gaf je veuges. Maar de benen zeggen wat anders. STOPPEN. Ga je weer wandeen dan beginnen ze weer te schreeuwen. Zefs de mensen schreeuwen je na. De aatste mies was nog een venijnig kimmetje en dat richting finish in het Centra Park. Mijn tijd was niet secht, ben dik tevreden (3:44:01). Over de finish komen is een hee aparte ervaring. Kan het niet verteen, je moet het gewoon meegemaakt hebben. Nu gauw naar Ise, maar eerst mijn keding haen. Dit was een angdurige bezigheid. A met a heb ik er vanaf de finish tot uitgang toch nog een uur over gedaan. Maar bij de uitgang van de 81st straat werd ik gefeiciteerd door Ise. Zij was trots op mij. Maar ik ben trots op Ise. Zij heeft de gehee dag de mensen aangemoedigd. Bibberend van de kou en vermoeidheid mede ik mij bij de reiseiding op de 77ste straat. Dit voor controe of iedereen het heeft gehaad. Toen weer opend terug naar de 81ste straat waar de bus op ons stond te wachten. Lekker opwarmen in de bus en een uur wachten voordat we richting hote gingen. s Avonds hadden we nog een feestavond. Een warm- en een koud-buffet, nagerecht en drankjes in de cub Provedence. Terug bij het hote aankomend, was het geijk richting bed. Moe, vodaan en een ervaring rijker vie ik in saap. Maandag 3 november 2008 Lekker uitgesapen, stevig ontbijtje en de rest van de dag niet te vee doen( dat denk je ). Eerst even terug naar de finish-paats. Daar stond een tent van de Expo met afgeprijsde spuen. Even rondsnuffeen. Daarna weer Manhattan bezocht. Onder andere Broadway, Ground Zero,Wa Street en ga zo maar door. Ondertussen iep ik met mijn medaie om mijn nek door Manhattan heen. De Amerikanen zijn ook prestatie gerichte mensen. Zij hieden mij aan om me te feiciteren met uitopen van de marathon. Steevast zeiden zij: You did it, the marathon of NY. Congratuations, you are a hero. Dinsdag 4 november 2008 Heaas de aatste dag. Deze dag zijn we begonnen om Harem op te zoeken. Dan met de bus richting Rockerfeow Paza. Hier werden net opnamens gemaakt voor de verkiezingsuitsag. Even buetje opgezocht. Deze stond op Wa Street. We zaten ook in de presidentsverkiezing tussen Obama en McCain. De meeste New Yorkers waren op de hand van Obama. Om haf zes reden we richting viegved. Daar nog wat souveniertjes gekocht, ge- geten, koffie gedronken en dan richting Nederand. Tijdens de vucht hoorde we dat Obama de nieuwe president van Amerika wordt. Een uid appaus konk in het viegtuig. Woensdag 5 november 2008 Haf ef, een uur vroeger dan gepand, andde het KLM-toeste op Schipho. Afscheid genomen van diversen mensen en onze eigen weg gegaan. Thuis aangekomen, even bijkomen van de reis, om vervogens s avonds op de baan aan iedereen je verhaa te verteen en natuurijk het beangrijkste: DE MEDAILLE te showen. 9

10 Samensteen van jaarrekeningen Verzorgen van financiëe administraties Verzorgen van beastingaangiften Saarisadministraties Fiscae adviezen Dr. C.J.K. van Aastweg 13-c Postbus AN Hoorn T F E info@exato.biz 10 Lid van de FISCOUNT ADVIESGROEP

11 Terug van weg geweest. Zaterdag 4 oktober heb ik deegenomen aan de kustmarathon in Zeeand. De aatste keer dat ik had deegenomen aan een marathon was op 27 augustus 2006 in Groningen.Voor iemand die gewend is om ongeveer 2 keer per jaar dee te nemen aan een marathon is dit we een ange tijd. De meeste eden van de oopgroep weten ook we dat ik een tijdje uit de omoop ben geweest vanwege een hernia. In januari 2007 werd bij mij een hernia geconstateerd. Voor iemand die het woord pijn niet kent is dit we een hee vreemde gewaarwording. Op een ochtend op mijn werk ben ik uit een vergadering weg geopen en naar huis gegaan. Thuis gekomen ben ik geijk naar de huisarts gegaan die mij bedrust en morfine voorschreef. Ook kreeg ik het advies om angs een kraker te gaan. Na 3 weken bedrust, revaidatie en voorzichtig wandeen ben ik weer naar mijn werk gegaan. Onder het motto niet zitten maar bewegen mocht ik de werkzaamheden weer aanvangen. Van de kraker kreeg ik het advies om weer te gaan hardopen maar we een jaar ang het kam aan te doen. Ook adviseerde hij om minimaa één keer per week een bezoek aan een sportschoo te brengen om daar rug- en buikspieroefeningen te doen. Een jaar ang heb ik in de groep van Jan mee getraind. Hee vaak heb ik momenten gehad dat ik moeite had om de dames bij te benen. Ook heb ik vaak gedacht dat ik de hardoopschoenen we weg kon gooien. Voor een endorfinejunk as ik is dat een enorme ramp. In juni van 2007 heb ik met hee vee moeite de stoomtramoop vobracht. Bij de finish had ik we weer het gevoe dat het beter met me ging. Na een jaar mee hobbeen met de groep van Jan had ik besoten me in te schrijven voor de kustmarathon in Zeeand.Vanaf dat moment ben ik ook weer gaan trainen bij de groep van Bram. De kustmarathon wordt de zwaarste marathon van Nederand genoemd. De heft van het parkoers gaat over het strand en de andere heft door de duinen en over de detawerken. Het vreemde aan deze oop is dat er atijd tegenwind is. Om in vorm te komen voor een dergeijke marathon moet je dan ook een aangepast trainingschema vogen. In de drie maanden voor de wedstrijd raakte ik in een steeds betere vorm. Beangrijkste was voor mij om voora in de voorbereiding niet gebesseerd te raken. De grote dag brak aan en zo stond ik na 2 jaar afwezigheid weer in het startvak van een marathon. Het was een zuidwesteijke wind, windkracht 5. Dit betekend dat we onderweg ongeveer 40 kiometer tegenwind zouden hebben. De start was in Burghaamstede, hier werden we door de organisatie enkee keren gewaarschuwd dat het venijn voora in de staart zat. Na 2 kiometer haade ik een ex-kasgenoot van de HTS in. Ik was erg verbaasd dat hij ook door het hardoopvirus was getroffen. Hij wist we dat ik erg gebesseerd was geweest en hij was dan ook erg verheugd om mij weer te zien bij een marathon. Rennende over de detawerken besefte ik ook, dat het vanwege de wind erg verstandig za zijn om een grote groep om mij heen te verzameen, voordat we het strand gingen betreden. Na 6 kiometer draaiden we het strand op. Er was inmiddes een groep ontstaan van ongeveer 25 deenemers. Een van de andere deenemers zei tegen mij en hier worden de jongetjes van de grote mannen gescheiden. Het strand was redeijk begaanbaar met hier en daar pekken waar het zand erg ru was. Een groter probeem was echter de harde wind en het osse zand. Hierdoor werden we etterijk gezandstraad. Ook bij de drinkposten was het astig drinken want het water werd er gewoon uit gebazen of er waaide zand in je bekertje. Nu snapte ik ook waarom vee mensen van mijn groep een veiigheidsbri met zijkappen droegen (zo n eijk ding heb ik ook op mijn werk). Op het 21 kiometer punt hadden ze ook een mooi poortje neergezet voor de tijdwaarneming. Op het 26 kiometerpunt was de groep inmiddes uitgedund tot 8 personen. We moesten nu 10 kiometer door de duinen rennen. In het begin waren de duinen nog niet zo hoog maar op na 32 kiometer hadden we enkee duinen die voorzien waren van een trap. Hier was rennen dan ook niet mogeijk, hier moest je de trap op- en afopen. Maar zoas gezegd zat hier het venijn in de staart. De aatste 7 kiometers moesten we rennen over de dijk naar Zouteande. Hier waaide de wind schuin tegen en ik had geen beschutting van bomen of medeopers. Na 3 uur en 52 minuten finishte ik. De finishpaats is midden in het dorp waar een grote berg zand was neergeegd.van de 1500 deenemers zijn er uiteindeijk 852 gefinisht, ik kwam as 241ste over de berg zand. Na de wedstrijd stond ik te douchen en een gevoe bekroop me asof ik twee jaar ang in een ver vreemd and was geweest, en dat ik nu weer thuis was gekomen. Toch we een goed gevoe na zo n ange periode van afwezigheid. Laat mijn verhaa voor een ieder die erg gebesseerd is een motivatie zijn om niet bij de pakken neer te gaan zitten maar gewoon geoven in je zef. Ook a kom je uit een hee diep da, as je in jezef bijft geoven dan is vee mogeijk. En vergeet één ding niet. You never wak aone. 11

12 Het is moeiijk bescheiden te bijven 12

13 De 7 heuveenoop van 16 november 2008 Zomer 2008, ekker weertje om te trainen, de Dam tot Damoop in het vooruitzicht. Voor je gevoe weer bezig om op je oude oopnivo te komen en dan wordt er aan je gevraagd of je ook gezeig mee gaat met de 7 Heuveenoop in Nijmegen. Ja, Nijmegen, we een eind weg, maar we gaan met de trein, gezeig met zijn aen. Nou ja, dan kan je geen nee zeggen. Lekker met de trein mooi zitten en je komt er vanzef we. Met een zoon die IJshockey speet, ben ik ondertussen we gewend om hee Nederand door te cruisen, dus waarom niet voor een oopje van 15 km voor mijzef. De zomer ging door, de training ging stug door en zefs de maandagavond werd er getraind. Dan de Dam tot Damoop. Ging het begin we ekker, na 13 km kwam de man met de hamer en werd het toch nog doorbijten dat aatste stuk. Dan ga je toch a vast denken aan die 7 heuveenoop in Nijmegen.Vogens de mensen die je zo inks en rechts spreekt eigenijk we zwaar en inderdaad heuves die wij op ons mooie patte Noord-Hoandse andschap niet gewend zijn. Waar ben ik aan begonnen vroeg ik mij meermaen af zo vak voor de oop. Maar opgeven is meedoen en gewoon uitopen. Geen gezeur, ja zeggen is meedoen. De zaterdag voor de oop even overeggen met een aanta mensen van de oopgroep die ook mee gingen doen en er kwam een vertrektijd uit van vanaf station Hoorn-Kersenboogerd. Probeem was dat er dat weekend werkzaamheden aan de spoorijn tussen Hoorn en Zaandam, moesten dus via Akmaar, gevog een extra reistijd van ca 30 minuten, zowe heen as terug. Maar ja wat maakt dat uit op een hee dag en een hee menseneven. Het zou toch gezeig worden.. Eerst Linette opgehaad en maar met de auto naar de trein gereden. Daar zagen we Marga ook a op het perron open. Op het perron kwam ADHHenkie Weijerstrass a aangeopen. O jee, Henk gaat ook mee, zieig voor die andere mensen in de trein. Wij zijn er ondertussen a aan gewend dat Henk hee vee oopt en daarbij ook nog hee hard kan open. Dat hij tijdens de training dan ook nog hee vee en hard praat, ja dat hebben wij a voor ief genomen en nemen dat Henk ook niet meer kwaijk. Er waren ook nog 2 supporters meegegaan, Monique en Ingrid voor de moree steun voor, tijdens en na de oop. Maandenang hadden zij zuinig geeefd om daar in Nijmegen in dat uurtje c.q. anderhaf uurtje dat wij aan het hardopen waren aes op te maken in die winkes van Nijmegen. Bij de overstap in Heerhugowaard kwamen nog meer deenemers van de oopgroep aansuiten en konden we een aardig dee van de coupe vuen. Hierbij was ook onze schaatsende gymjuf Moniek. De grootte van de groep was dusdanig dat ik vanaf Heerhugowaard apart kwam te zitten, kwam we goed uit want ik moest nog even studeren voor een examen de maandag daarna. Richting Nijmegen werd de trein a voer en voer.vanaf Utrecht zefs hee vo. Wat er ook zou gebeuren met de trein, bang voor ernstig etse hoefde ik niet te hebben, tegenover mij zat een vrouw met we 5 tassen op, naast, boven en onder haar. Bij een noodstop zou ik zeker weten een hee zachte anding maken. Naast mij kwam een studentikoos typetje te zitten van het vrouweijke gesacht. Jammer dat de zon vanaf de andere kant de coupe inscheen, anders had zij mooi as zonnescherm kunnen fungeren. Vanaf Utrecht tot Nijmegen presteerde zij het om zich zodanig te positioneren op de zitbank dat ik tegen haar toch we fink uitgevaen kont en rug aan zat te kijken. Onderwij zat zij met haar Evis Costeo ook a ike vriendje aangenaam te verpozen. Kenneijk zaten ze nog in de wittebroodsweken, zo veriefd deden ze tegen ekaar. Vriend was gezien zijn keding niet voornemens dee te nemen aan de 7 heuveenoop, ging natuurijk mee om zijn nieuwe verovering, 13

14 net as Monique en Ingrid moree te ondersteunen. Toch euk as je nog hevig veriefd bent. Zou hij ook gaan shoppen in Nijmegen as vriendinief de oop aan het vobrengen was zijn dan van die vragen die door je hoofd spoken. Door ingekemd te zitten tussen 2 van die dames was dat ook zo ongeveer het enige wat zich van mijn ichaam nog redeijk vrij kon bewegen. Achter mij hoorde ik dat onze Henk as vanzefsprekend het hoogste woord had. Moest af en toe stiekem achen as andere passagiers zich non-verbaa aan het storen waren van de drukte die dat, in die toch a voe coupe gaf. Deed maar net of ik er niet bijhoorde. Was vee te bang dat ik door die tassen verpetterd zou worden, danwe het zonnescherm zich nog groter zou maken. Eindeijk zo rond de kok van kwamen we in Nijmegen aan. Overvo perron en zie dan de uitgang maar te vinden. Mij samen met Linette en onze schaatsende gymjuf Moniek maar vastgekampt aan de rest van de oopgroep en met de meute meegesjokt richting parkeergarage van de Rabobank. De parkeergarage s rondom het Keizer Karepein waren door de organisatie van de 7 Heuveenoop gecaimd as keedruimte voor de opers. Gezien het weer van die dag geen sechte keuze. In de garage kwam we nog meer eden van de Loopgroep tegen. Zo ontstond een echt hee gezeige sfeer. Niet iedereen kon tegeijk starten. Zef had ik een startnummer voor de aatste start in bypass 3. Betekend dus dat je bij de start a de eerste opers binnen ziet komen en de Kenianen a weer onder de douche staan. Maar ja wat maakt het uit, het is toch gezeig zo met mijn aen. Een haf uur voor de start met Linette en Marga naar de start geopen. Voor mij de 1e keer dus hieden we ons maar vast aan Marga. Ondertussen waren Monique en Ingrid de stad ingegaan om die opgepotte euro s nu eindeijk eens te aten roen. In het gedrang raakte ik Marga en Linette kwijt, maar geukkig stond daar in haar HEMA shirt onze Saida.Voor degenen die niet weten wie dat is, sa eens een paar cubbaden terug en daar zie je ons 250e id op een foto staan naast onze penningmeester, Ed Meunier. Saida was zonder haar zus Linda en stond daar een beetje zieig aeen te staan. Omdat ik Linette en Marga ook kwijt geraakt was, waren we aetwee bij dat we ekaar gevonden hadden. Ik weet dat Saida ook a zo hard kan open, dus optrekken met haar zou voor mijn gevoe niet meer dan 3 kiometer kunnen zijn. Maar Saida vertede dat ze rustig aan ging doen de eerste kiometers, omdat vogens de berichten de eerst kiometers het zwaarst zijn. De Ipod ingepugd in de oren, het voedige repertoire van Rene Froger geseecteerd, dus de eerste 5 uur zou ik we doorkomen. Dan zou ik toch we de finish bereikt moeten hebben toch? Eindeijk is de start dan daar. Net as met de Dam tot Damoop duurt het even voor je je chip kan aten piepen op de startmat, maar daarna gaat het dan ook gebeuren. Geen kok gezien bij de start, wist dus niet hoevee ik van de tijd onderweg af moest trekken om een beetje te zien hoe je tijden waren. Inderdaad bij de opkomst op het parcours kwamen de eerste opers a binnen en stonden de Kenianen kenneijk a onder de douche. Maar het pubiek was geukkig ook nog voor ons bijven staan om ons aan te moedigen.voor je uit zie je dan een hee groot int opers gaan. Je kon dus a ver van te voren zien waar de eerste heuveen begonnen. Zag je niets meer dan wist je dat je daar weer de heuve afging. Via een fim op Nieuwsteeg 55, Hoorn 14

15 Youtube had ik de zaterdag daarvoor a het parcours kunnen verkennen. Nu is kimmen sowieso niet mijn ding, nee geef mij maar dat mooie patte NoordHoandse andschap. Maar Saida en ik iepen ekker hetzefde tempo en we hadden a aardig wat opers ingehaad. Even een seintje met de handen en de ogen en foep daar gingen we er weer een paar voorbij. Soms door even te spitsen, soms door gewoon zij aan zij naar inks of rechts te gaan. Iedere kiometer werd keurig netjes aangegeven. Zo kan je tenminste nog bijven rekenen, nog maar 14, 13, 12 kiometer etc. Daarna kan je gaan rekenen, nog ¾, nog 2/3, we zijn a op de heft, nog 1/3, nog maar een ¼ etc. Bij de verversingspost sne een bekertje drinken scoren, Dextrotje van Saida aanpakken en weer gaan met die banaan. Daar oop je dan op dat, in mijn beeving, toch we zware parcours en dan denk je, vind ik dit we euk, denk niet dat ik vogend jaar weer ga etc. Maar ja dan kijk je weer even naar inks, zie je Saida weer open met een giga gimach op haar gezicht en dan krijg je vanzef we weer moed. Na een kiometer of 8 komt er een guur windje over het parcours zetten. Saida geeft aan dat ze even uit de wind wi open, we schuiven automatisch in naar de rechterkant van het parcours en Saida gaat aan de rechterkant van mij open. Heuve op, heuve af. De een wat stijer as de ander, maar vogens mij zijn het we meer as 7. Tijdens het kimmen goed de tips van Bram, Kaas en Jan in mijn achterhoofd gehouden. Keine korte stapjes, goed je armen bewegen tijdens een kim heuve op en grote passen as je een heuve naar beneden krijgt. Ja het hept echt. Ze hebben toch geen onzin verted die mannen. Na een kiometer of 12 moeten we weer fink wat opers inhaen. Het parcours wordt ook wat smaer, inhaen vergt dus wat meer manoeuvreerkunsten en we kunnen niet meer naast ekaar open. Ik zie Saida een 50 meter voor mij uitopen, maar ik had er effen de kracht niet meer voor om even bij te trekken en weer bij Saida te komen. Maar ik vind het a knap van mijzef dat ik zover met Saida heb kunnen meeopen. Kijkend op de kokken onderweg heb ik het idee dat ik steeds sneer ga open. De aatste 2 ½ kiometer komen in zicht, vogens de beofte geen heuve op meer, nee vanaf daar zou je aeen maar naar beneden hoeven te open. Kenneijk was er toch nog een keine aardverschuiving geweest een paar dagen daarvoor want er zat toch nog een heuvetje in, weiswaar niet van de ergste categorie maar toch, as je er niet op rekent is het mentaa toch de Cauberg waar je tegen opoopt. Maar met de korte passen en goede armbeweging ukt het om ook deze heuve te bedwingen. Ondertussen oop ik naast een mevrouw die steeds hee hard aangemoedigd wordt angs het parcours. De mevrouw heet Aie en woont in de straat richting de finish. Met zovee mensen die beginnen te schreeuwen en joeen as Aie voorbij komt oop je weer, zonder een Red Bu gedronken te hebben, op veuges. De aatste kiometer komt in zicht, nog genoeg over om het tempo wat op te voeren. Eindeijk daar is de finish. Het begint meteen een beetje te motregenen, geukkig op tijd binnen dus. Na de finish kwam ik Saida weer tegen. Sorry dat ik je kwijt raakte, zei ze tegen mij. Geeft niet hoor, ik was a bij dat ik zover en voor mijn doen zo hard met je mee heb kunnen open. Op naar de parkeergarage. Daar was iedereen a binnen, met uitzondering van onze supporters Monique en Ingrid. Zouden die dan nog niet a hun ged opgemaakt hebben. Sne even omkeden, even iets droogs aantrekken en ja hoor daar komen de meiden aan. In hun handen een kartonnen spandoek. Beek dat ze net te aat waren voor de finish van de meeste eden van de Loopgroep Hoorn. Maar eh, dames waar zijn die tassen vo die juie zouden kopen. Eh ja, kijk we hadden een probeem. Oh, je portemonnee thuis aten iggen, pinpas gebokkeerd, creditcard vervaen, hoe zit dat dan. DE WINKELS WA- REN ALLEMAAL DICHT!!!!. Oh, is dat hier niet net as in Zaandam dan. Nee dus. Dus hadden de meiden maar besoten om een uxe unch te nemen. Met het oog op de recessie maar goed ook. Snapt u nu dat niemand meer ged uitgeeft en dat de economie maar kaagt dat a die Nederanders niets uitgeven. Aan Monique en Ingrid had het die dag niet geegen, eigen schud van de economie, wi je wat uitgeven, kan het niet eens. Gerrit Jan had a een tafe gereserveerd bij een pizzeria vak bij de parkeergarage. Ook onze Henk ging natuurijk mee nog even wat eten. Zo gingen we met een grote groep naar de pizzeria. Van buiten een keine tent, maar schijn bedriegt, via aerei trappen kwamen we in een hee grote zaa met een hee grote tafe. De bediening was niet erg vot, maar het was echt gezeig. Even bijkomen na de inspanning. Spontaan een tik tegen mijn gas coa aan, waardoor a sne een finke hoeveeheid coa over tafe ging. Geukkig vie Henk mij niet af en deed hij even daarna hetzefde met zijn gas sinas. Na het afrekenen weer richting trein en dan weten dat je pas 3 uur ater thuis bent. Daar ging ene nog grotere groep dan op de heenweg, Loopgroepers de trein in. Bij het instappen was de coupe nog aardig eeg omdat de trein pas een 15 minuten ater zou vertrekken. De coupe vude zich a aardig maar de Loopgroep bepaade de sfeer in de coupe. Uiteraard onder aanvoering van onze Henk. Niet iedereen was gecharmeerd van onze gezeigheid en humor. In Arnhem stapte een nog jonge mevrouw, getooid met een eierwarmer op haar hoofd, in en ging op de stoe achter Henk zitten. Mevrouw stopte de oorteefoon van haar MP 3 speer in haar oortjes en ging gewoon zitten. Ze keek a niet zo bij, zeker net haar verkering uitgemaakt of zo. Henk iet zich niet van zijn stuk brengen en ging onverdroten en op het zefde tempo en geuidsnivo door, a dan niet aangejaagd 15

16 door andere eden van de Loopgroep. De mevrouw met de eierwarmer op, die zij niet had afgezet stapte na een minuut of 10 op. Liep voorbij de door ons bezette stoeen met een bik As bikken hadden kunnen doden, had Ed per 1 januari een heeboe betaende eden minder gehad. Jammer voor die mevrouw, misschien hadden we haar nog kunnen koppeen aan onze Henk. Je eest zo vaak dat er mooie iefdes in de trein ontstaan, dus waarom niet na de 7 Heuveenoop?. Hoop dat Ton Hoak vogend jaar ook meegaat in de trein en dat die mevrouw dan weer instapt. Kijken hoe ze dat ervaart. Ton en Henk samen in de trein. Wedden dat de NS een reizigersaarm afgeeft!! In Zaandam gingen een aanta eden met de auto verder. Monique, Ingrid, Linette en gymjuf Moniek beven achter om de reis voort te zetten tot Hoorn. Het geuidsnivo ging vogens ons gevoe naar beneden. Onderweg stapte een moeder in met haar kinderen. Kinderen gingen ang en breeduit iggen over de stoeen in de coupe. Daarbij ook nog aardig wat decibes producerend. In Akmaar moesten de reizigers richting Hoorn overstappen. Gymjuf Moniek beef zitten tot Heerhugowaard, dat was voor haar het sneste. Heaas voor haar ging de trein nog steeds niet rijden. Beek dat de conducteur een Tom en Jerry speetje aan het doen was met een manneijke en vrouweijke hevig veriefd zijnd steetje Ajax-suporters waarbij de conducteur uiteraard aan het veriezen was. Hierop kwam de poitie ter paatse die de conducteur wat bonusmies gaf waardoor het veriefde ste asnog in de armen van de poitie terechtkwam. Hierop kwamen er nog wat soidaire Ajax-fans de trein uitvaen. Gevog was dat de trein nog ater vertrok. In de coupe saakten de kinderen die zef ook aardig wat decibes konden produceren vogens onze gymjuf een kreet van verichting. Of wij nou echt zo vee herrie hadden gemaakt. Geukkig voor hun hadden ze de rit vanaf Nijmegen niet meegemaakt. Dan hadden ze pas geweten wat herrie is. Afijn mijn aereerste 7 Heuveenoop zit erop.waar ik tijdens het open zoiets had van dit was de eerste en aatste keer dat ik hieraan meedoe moet ik eerijk bekennen dat ik een echt gezeige dag heb gehad.vogend jaar ben ik weer van de partij hoor, reken daar maar op. As we dan met een nog grotere groep gaan, kunnen we we van die magneetstickers op de trein met het ogo van de Loopgroep Hoorn. As behave Henk, Ton Hoak dan ook nog meegaat, weten we zeker dat we een eigen coupe hebben. Graag wi ik iedereen bedanken voor deze gewedig mooie dag. Fred Driessen ONDERHOUDSBEURT VOOR DE BENEN SPIEREN FYSIOTHERAPIEadvertentie BOTTEN GEWRICHTSBANDEN SLIJMBEURZEN Instutuut D&C vogt ZENUWEN D&C MENISCUS PEZEN SHOCKWAVE THERAPIE KRAAKBEEN ECHOGRAFIE MENISCUS SLIJMBEURZEN ZENUWEN KAPSELS KOFFIE... As id van oopgroep Hoorn krijgt u bij inevering van deze advertentie de eerste shockwave behandeing gratis. *Echografie is onderdee van het fysiotherapeutisch onderzoek en wordt vergoed vogens de poisvoorwaarden van uw (aanvuende) zorgverzekering. Instituut D&C is een fysiotherapeutische praktijk, gespeciaiseerd in gewrichtsaandoeningen zoas; schouderkachten (peesontsteking, sijmbeurs ontsteking, inkemmingskachten) voetkachten (hiespoor, voetpaatontsteking) eeboog (tenniseeboog, gofeeboog) kniekachten (jumpersknee) etc. Diagnostiek met behup van echografie* Nieuwe Steen 2a 1625 HV Hoorn teefoon: e-mai: info@instituutdnc.n 16

17 Sandra van der Meijde We hebben het hier over Sandra, een 33 jarige jongedame uit Hem (die traditiegetrouw niet aan de Hemmeromoop meedoet, maar dan achter een groot gas bier zit in Duistand bij de wijnfeesten!) Sandra is eind 2007 begonnen met hardopen voora om na het werk aes in beweging te krijgen en even uit te kunnen waaien. Na vee gehijg en gesteun kreeg ze eindeijk het ritme te pakken. Verder probeert ze nog 2 sporten bij te houden waaronder tota body work out. Het ukt haar echter meesta niet om ae twee haar sporten te doen omdat ze naast haar werk nog sportmasseuse is Daar gaat ook nog wat tijd per week in zitten, en ook vogt ze daar regematig cursussen voor. Afgeopen januari had Sandra zich opgegeven voor de oopcinic om zich voor te bereiden op de have marathon. De 21.1 km heeft ze dankzij cinictrainer Kaas in een mooie tijd vobracht! Sandra geeft aan dat ze tijdens oopjes atijd vee goede adviezen van Kaas in haar achterhoofd hoort armen in de ooprichting, et op je techniek(de aatste 2km), heupen hoger, etc. Door de gezeige en zeer gemotiveerde groep is ze daarna ook meteen id geworden van de Loopgroep. Verder traint ze 3x per week. Sinds de vakantie eigenijk maar 1x op de baan. Het ekkere van de andere 2x vind ze dat je dan juist een angere afstand kan open. Meesta gaat ze de ene keer over de dijk met het risico dat er eventuee controe staat aangezien het nu verboden terrein is en de andere keer door poder, dorpen en een stuk angs de provinciae weg voor de hectometerpaatjes. Meesta oopt ze km per week. Het meest memorabee moment? De have marathon die ze in Hoorn heeft geopen. Ruim 4 maanden voor getraind en er kwam ook voor 4 maanden zenuwen naar boven! Sandra: Ik wist niet dat ik zo zenuwachtig kon zijn!! Ook was het memorabe wat ik onderweg te zien kreeg; Het zorgt er nog steeds voor as ik een oopje ga doen dat ik de dag ervoor geen foute dingen durf te eten as chips, taart, en aes waar je nog meer ast van kunt krijgen De vogende uitdaging van Sandra is de kerstcross van Opmeer en in januari de have marathon van Egmond. Daarna?? Sandra denkt nu na over een opmerking van Kaas over weke oopcinic ze za gaan vogen en zijn suggestie daarbij (marathon???) Wordt het a in mei in Hoorn of ater ergens anders? Sandra denkt er nog even over na en suit af met: Juie horen het nog!! NK Marathon 2008 Eindhoven Begin mei ingeschreven voor de Marathon NK. Begin jui met de trainingschema s van Jos van Bockxsmeer aan de sag gegaan., ongeveer 50 km per week Samen met Inge en Roy. De woensdag avond voor sneheid. Het weekend voor de angere duuroop. Eind augustus zitten we op 70 km p/week En september op 100 km Zondags 28 september de aatste 33 km. Op 5 oktober de 21 km van Bergen in de stromende regen geopen. Dus woensdag de griep. Roy was ook ziek. Vee rust gehouden. Zondags om haf acht weg uit Hoorn t miezerd en er is geen wind, ideaa. Ruim op tijd aan de start en kom Theo Danenberg en Inge tegen, een ekker gevoe. De aatste pas pauze en dan een pek zoeken voorin, gewoon schuiveen en ik sta bijna voor aan. De hekken gaan weg eindeijk we mogen starten. Het gaat hee goed. Op 15 km wordt door gegeven dat ik as eerste oop. Vee drinkposten eerst sportdrank daarna water. Ik vind een man met nr. 713 (André van der Zwan uit Katwijk) die mijn tempo oopt en oop maatje van 17

18 Lex de Boer is, ik bijf daar mee open tot ongeveer 35 km. Dan moet ik even aan de kant. En gauw weer er achter aan Ik zie Teo Danenberg net voor me en ga er voorbij. Het duurde we één km voor dat ik bij nr. 713 was. Het ging ekker en heb de aatste km. harder geopen. Een stap op de rode mat en m n maag komt omhoog; een E.H.B.O.er vroeg of het we goed ging. Met een medaie en een kaart waar op staat dat je eerste bent. ben je gauw weer de oude. Om haf vier de prijsuitreiking boemen en een medaie en een foto van ae NK winnaars.thuis meteen Jos gebed, want woensdag dacht ik nog ang niet kaar te zijn voor de oop. Jos achte en zei geoof het maar, je moet aeen open en kampioen worden, en dat was ook zo. Het is een gewedig gevoe. Hee vee post en boemen gekregen, zefs van de burgemeester en wethouders. De baan trainingen met Herman en Inge iep ook goed, we iepen de tijden die we moesten haen, en soms zefs binnen de tijd. En Inge wens ik hee vee sterkte toe met haar 60 km oop. Ik moet daar even niet aan denken. Ina Swinkes. Loopvakantie in Budapest Het is a anger bekend dat er na afoop van een woensdagtraining bij de Loopgroep Hoorn mooie dingen ontstaan. Of dit nu een onuikende iefde is, een oopafspraak voor het weekend of compete vakanties het vindt aemaa paats onder toeziend oog van de door ons benoemde nachtburgemeester van de Loopgroep Hoorn Cees Ursem. Zo besoten wij (Syvia en Dirk Exato, Lyda en Theo van Viet en ondergetekende) om te gaan open in Budapest. Theo en Dirk besoten aan de marathon dee te nemen terwij ik mijn geuk ging beproeven op de 30 kiometer. De mensen die ons wat beter kennen weten dat wij niet aeen voor het open naar Budapest zijn gegaan maar er een vakantie aan vast hebben gepakt. Op woensdag 1 oktober j. was het dan eindeijk zover en wij vertrokken van het regenachtige en winderige Schipho met een haf uur vertraging richting 18 Budapest. Na een verder voorspoedig veropen reis mochten wij ons intrek nemen in ons meer dan uitstekende hote. We hebben prachtige wandeingen mogen maken in deze historische stad die wordt doorkiefd door de Donau. Bezoeken werden er gebracht aan het parementsgebouw, het Ferenc Puscas stadion (Dirk en ik hebben daar nog een ronde over de sintebaan gemaakt) en diverse imposante kerken. Het eten was a een verhaa op zich. Hongarije staat bekend over de meer dan goede keuken die wij ons dan ook goed hebben aten smaken. Daarnaast vormt Hongarije geen uitzondering met andere de Oostbokanden as het gaat om oogverbindend mooie vrouwen. Het was dan ook geen probeem om daar contact mee te maken a dan niet in obscure horeca-achtige geegenheden. Voora bij het middeeeuwse restaurant King Arthur waren de traditionee gekede serveersters een ust voor het oog. Bij duisternis is Budapest een bijzondere stad waar je aan de over van de Donau kunt wegdromen bij de romantisch aangeichte stad. Een boottocht over de Donau met diner en wat minder gesaagde ivemuziek gaf een mooi beed dat niet onder doet voor bijvoorbeed Parijs. De start van de marathon was op oopafstand van het hote en daar waren wij uiteindeijk voor gekomen. Zondag 4 oktober j. was het eindeijk zover. Theo en Dirk gingen vo enthousiasme van start aan de Marathon, ik moest wat ager starten op dezefde ocatie dacht ik. Nu moet ik een ding bekennen en dat is mijn sechte gewoonte de deenemersinformatie van oopwedstrijden niet of nauweijks te ezen. Dit kwam mij bijzonder duur te staan. Nadat bij de start aes netjes werd opgeruimd, begon ik toch wat nattigheid te voeen, waar moet ik toch starten. Met Syvia en Lyda sprak ik iemand aan die eruit zag dat die er iets van weet. Natuurijk startte de 30 kiometer ergens anders. Na een ritje met de metro, overgestapt in een tram en bij een bank rechtsaf zag ik diverse opers en ja, daar was de start. Geukkig heeft in Hongarije de championchip zijn intrede gedaan waardoor ik achter de massa aan asnog van start kon voor de 30 kiometer. De oop was hoofdzakeijk angs de Donau met een aanta keerpunten en toch ook een paar pittige stukjes vas pat, a met a een mooie oop. We mochten na afoop een tas vo met boodschappen in ontvangst nemen naast een mooie medaie. Het wid smaakte die avond extra goed na de mooie prestaties van ons aemaa. Dirk mocht die avond nog diverse sms jes beantwoorden vanwege zijn verjaardag. De dagen die vogden werden gevud met sight seeing Budapest (Syvia,

19 Dirk en ik) en ekker in de zon zitten aan de Donau (Theo en Lyda) want het weer was de gehee week uitstekend. De terugreis veriep voorspoedig nadat een extra controe bij de bagage van Lyda ook geen probeem opeverde. Door een extra trein saagden wij er woensdag 8 oktober j. erin om nog op tijd in de kantine van de Loopgroep aanwezig te zijn bij de woensdagavond borre. Nachtburgemeester Cees Ursem verwekomde ons harteijk en de rode wijn smaakte ons weer uitstekend. Syvia, Lyda, Theo en Dirk, ik wi juie harteijk bedanken voor de schitterende tijd in Budapest die ik met juie heb mogen doorbrengen. Juie waren een super reisgezeschap, we zuen er nog vaak herinneringen over ophaen tijdens de vee gezeige momenten bij de Loopgroep Hoorn. Martijn Mengerink Niet naar Zandvoort Een oopversag van Wim van Berkum. Waarom zou je zo ver gaan as je bijna in je achtertuin een gewedig mooi oopje hebt. Dus met Arne en Peter afgespoken om in het voorjaar de Have van Hoorn te gaan open. Door een verjaardag in een ander dee van het and, moest Arne afzeggen en beven aeen Peter en mijn persoontje over. s Morgens nog met Peter gebed om de keding door te spreken, wordt het een zwembroek of toch maar oopkeding. Nadat we die keuze hadden gemaakt zijn we met de auto (regen) naar de Bauwe Berg gegaan. Hier troffen we een groot aanta Loopgroepers die niet bang waren voor een buitje. Het deenemertsved aan de Have van Hoorn was door het matige weer en de eerste Circuit Run in Zandvoort iets keiner dan gehoopt, maar de oopgroep was we weer goed vertegenwoordigd (heaas niet aemaa in het gee).na het gebruikeijke rituee van inschrijven, omkeden en inopen te hebben afgewerkt, konkt dan om precies 11 het startschot. Met Henk (de Jong) en Sander hadden we afgesproken om rustig te starten en in het aatste dee van de have wat te versneen, dus gingen we as een gek van start. Sander voorop en wij erachteraan. Eerst over het Keern met een aternatieve afsag richting de ijsbaan, daarna een stukje crossoop over het viaduct bij de Bobbedijk. Ondertussen hadden we een groepje gevormd van een man of tien, waarvan 5 oopgroepers (Sander, Peter, Henk, Erwin, en ik). In een mooi geijkmatig tempo van ongeveer 4.06 minuten per kio- meter egden we zo het eerste dee van het parcours af. Lekker tegen de wind in met Sander op kop, hij wide zo graag de Haas zijn, en wij as jagers erachteraan. Na een kiometer of 10 moest Erwin ossen en ook Henk ging een tempootje ager (in training voor de marathon van Rotterdam). Zo beven er nog een man of zes / zeven over. Op ongeveer 17 km had Peter een keine dip en Sander en ik besoten op Peter te wachtten, dus zeiden we tegen de rest van ons goepje dat ze maar veder moesten gaan. Echter hun tempo zakte zo sne in dat we ze weer sne voorbij waren en Sander zijn werk as tempobeu weer kon voortzetten. Met nog een paar kiometer te gaan zakte tempo met 10 seconden per km, het werd zwaar. Over het betonpatenfietspad ging het tegen de wind in richting de Bobbedijk, over het viaduct, hier moest ik even ossen. In de afdaing kon ik weer aanpikken, over de parkeerpaats van de Westfries gingen we weer naar het Keern, Sander zette de turbo aan en iep bij Peter en mij weg, wij gingen samen verder en passeerden ook met z n tweeën de finish in 1.27,19. Nog even (tegen de richting in) uitgeopen en na een douche de kantine opgezocht. Net op het moment dat we besoten naar huis te gaan begon de prijsuitreiking, dus maar even gewacht. Vee oopgroepers vieen in de prijzen, waaronder ik as recreant as derde in mijn catagorie. Na aftrek van de inschrijfkosten toch maar mooi 5,00 euro verdient, ik ga voor mijn brood open! De rest van de week aeen maar spierpijn gehad, euk hoor dat hardopen. Wim (Vim?) van Berkum 19

20 Bessureeed (er is icht aan het einde van de tunne). Marathon van Hoorn, Eigenijk had ik deze niet moeten open. Een achiesbessure waar ik nog maar pas van hersted was. Na een have marathon, ging het a minder. Het werd een martegang maar opgeven komt (heaas) niet voor in mijn woordenboek. Vijf km voor het einde kreeg ik kramp en a wandeend en hardopend heb ik hem toch uitgeopen. Warempe nog een PR, van een paar minuten, en ook nog 1e in de categorie dames 40+ bij de West Friezen. Tijd was 3:44:51 Ik dacht, die kramp gaat vanzef over. Een paar weken niet hardopen en ik ben er weer. Echter na een week kreeg ik een grote rode dikke voet. Naar de huisarts gegaan, die dacht dat ik een geknapte ader had? Dat schijnt we vaker voor te komen bij 20 extreme inspanningen. Echo aten maken van de boedvaten, echter niets aan de hand. Het Pinksterweekend met het been de ucht in en het trok weer weg. In jui, wandeweekend. Hee vee pijn in de achies. Terug naar de huisarts. Die dacht nu aan een ontsteking. Hij had 2 suggesties, of 6 weken tape, of een injectie. Hier en daar navraag gedaan of een injectie kwaad kon. Aan 3 experts gevraagd. Ze zeiden, één keer een injectie kan geen kwaad. Ik wide natuurijk zo sne mogeijk weer open, dus voor de injectie gekozen. Het was een wonder, de pijn was weg. Zes weken pijnoos geweest, zefs nog een wandeweekend gedaan eind augustus. September nog een keer getraind. Maar toen in oktober kwam de pijn, terug, en ging ook niet meer weg. Terug naar de huisarts. Die dacht aan dystrofie, en schreef een verwijzing voor een revai- datiearts. Deze had echter een wachtijst van vijf! maanden. Dus toen zef stappen ondernomen, en naar de sportarts, het was inmiddes november. Die kon geen scheur constateren, we verschi in temperatuur, tussen het ene en andere been. Er was een vreemde rode vek op de achies te zien. Hij dacht toch ook aan dystrofie. Daar wordt je niet vroijk van Ik kon eind december terecht op de pijnpoi. Een zwaar deprimerende omgeving ik za het niet sne vergeten. Deze arts echter dacht dat de rode keur toch kwam, van de cortisone injectie, die ik in jui had gehad. Kreeg ik een doorverwijzing naar de orthopeed. Achteraf, had ik daar natuurijk meteen naartoe moeten zijn doorverwezen. Maar goed, ik kon vrij sne terecht. MRI scan aten maken. Weer wachten op de uitsag. Inmiddes is het februari De orthopeed constateerde een chronische ontsteking in de achiespees. Er zaten aemaa haarscheurtjes in, met daarin boedinkjes. Heaas pindakaas weinig aan te doen.. Een mogeijkheid was 6 weken oopgips om de ontsteking weg te nemen. Ik had niets te veriezen, dacht ik. Dus vanaf haf februari 6 weken oopgips. Na deze 6 weken, werd ik heengezonden, met as opmerking, dat ik het voora tussen de oren moest eren accepteren.. en fysiotherapie. Inmiddes is het apri. De fysiotherapeut was optimistisch, ik zou binnen 3 maanden weer dribbeen. In de tussentijd vind ik warempe een nieuwe baan, ae eende heeft toch iets positiefs opgeeverd. Een baan met groei- en carieremogeijkheden. As je geen uitdaging meer in het open vindt, zoek je het dus op een andere manier. En aangezien ik ervan uitga dat ik beter word, durf ik de stap te wagen en zeg mijn oude baan, waar ik 10 jaar heb gewerkt, op. Ik begin op 2 juni, want op 1 juni moet ik nog een keer terugkomen bij de orhopeed. Ik zeg hem dat het eigenijk nog niet echt beter wordt, eerder sechter. Hij zegt dat er niets aan te doen is, het enige wat hij me nog kan bieden is een consut in de sportpoi. Iets nieuws dat hij aan het opzetten is samen met de sportartsen. Echter dat kan pas NA de zomervakantie paatsvinden. Sinds die tijd gaat het bergafwaarts met de achiespees. Ik moet steeds hogere