Boekverslag Nederlands Karakter door Ferdinand Bordewijk

Transcriptie

1 Boekverslag Nederlands Karakter door Ferdinand Bordewijk Boekverslag door een scholier 5570 woorden 17 oktober ,5 59 keer beoordeeld Auteur Genre Ferdinand Bordewijk Psychologische roman Eerste uitgave 1938 Vak Methode Nederlands Laagland Voor mijn boekverslag heb ik een beroemde boek uitgekozen, waarvan ook een niet minder populair verfilmd versie beschikbaar is. De auteur, Ferdinand Bordewijk, had een geheimzinnig en indrukwekkend naam Karakter voor zijn kunstwerk uitgekozen. De 305 paginas lang verhaal werd in het jaar 1937 in s Gravenhage uitgegeven. Het boek gaat over J. W. Katadreuffe, een jongen uit volk die in Rotterdam leeft en die ondanks alle tegenslaggen van zijn vastgestelde lot en de moeilijke situatie waarin hij zich bevindt de plaats op de Aarde voor zichzelf uitvecht. Motivatie van mijn boekkeuze Bij het uitkiezen van een boek was belangrijk vooral dat het ook een verfilmd boek moest zijn. Daardoor heb je niet meer zoveel keuzes, van de boeken die waren overgebleven heb ik Karakter uitgekozen, omdat ik wis waar ik de verfilmde versie kon halen. Je kunt natuurlijk een boek uitkiezen waarvan je iets over de film weet, maar ale je hem niet in je handen krijg, dan heb je een probleem en kun je een nieuwe boek gaan zoeken. Er werd mij ook aangeraden om juist dit boek te gaan lezen en een factor die erbij een rol speelde was dat ik iets over het boek zelf had gehoord. Er waren ook veel mensen uit school die een boekverslag hierover schreven, dus dacht ik dat het waarschijnlijk een goede boek is. De titel maakte mij nieuwsgierig en ik, met een zintuig voor alles geheimzinnig, wilde natuurlijk weten wat er allemaal daar achter zit. Het is waar dat ik al vroeger een boek van Bordewijk had gelezen die mij niet echt beviel, maar in plaats van niet meer iets van hem te lezen had ik besloten om hem juist de tweede kans te geven je kunt niet alleen goede boeken schrijven. Daarom had ik misschien wat hogere eisen aan het boek gesteld, omdat de eerste van Bordewijk mij niet goed beviel, maar of het een goede beslissing was om dit boek te lezen kon ik alleen maar hopen. Samenvatting Pagina 1 van 9

2 Jacoba Katadreuffe heeft een verhouding met Drevenhaven en ze wordt zwanger. Er wordt een zoon geboren die van haar de naam Jacob Willem Katadreuffe krijgt, omdat ze iedere steun van Drevenhaven weigert - ze wil niet met hem trouwen en ook geen financielle hulp van hem. Jacob groeit op in een arm wijk in Rotterdam en weet niet wie zijn vader is. Zijn moeder verdient geld door handwerk te verkopen en zo kunnen ze naar een minder arm wijk verhuizen. Jacob heeft de lagere school gedaan en heeft daarna enkele baantjes gehad, maar niets beviel hem minder dan om een loopjongen te zijn. Daarom besluit hij om een sigarenwinkeltje in Den Haag over te nemen. Een van de motiverende factoren die hierbij een rol spelen is het feit dat zijn moeder hem niet wil helpen, omdat zij ook alles moest doen zij heeft ook karakter. Om uiteindelijk zijn en haar droom de waarheid te maken moet hij geld van de bank lenen, maar hij weet niet dat zijn vader de eigenaar is. Zijn avontuur eindigt met het failliet gaan. Het faillissement wordt opgeheven omdat zijn enige bezit zijn boeken zijn. Als hij 21 jaar is zorgt hij ervoor dat hij een baan bij de advocaten bureau krijgt, waar ook zijn curator ervan komt. Bij een van zijn bezoeken ziet Jacob de naambordjes aan de deur hangen en besluit hij om zelf ook advocaat te worden. Jacob gaat op zich zelf wonen en hij begint met zelfstudie. Dan vraagt zijn vader opnieuw zijn faillissement aan. Beseffende dat hij zijn vader betreft gaat Jacob bij hem langs voor een opheldering. Drevenhaven wil voor zijn eigen zoon geen uitzondering maken, hij moet gewoon betalen. Hij biedt Jacob een mes aan om hem te doden, maar Jacob loopt weg. Als hij zijn schuld heeft betaald leent hij opnieuw geld van zijn vader. Drevenhaven vraagt opnieuw zijn faillissement aan, maar dit keer wordt het afgewezen. De situatie met het mes gebeurt opnieuw, maar Jacob laat het in een put vallen. Jacob slaagt voor zijn beide examen en na de tweede krijgt hij ook een naambordje aan de gevel. Kort daarna trouwt Lorna te George, die door haar liefde voor hem ontslag had genomen, met een andere man. Dan komt Jacob erachter dat het eigenlijk zijn grote liefde was. Jacob ontmoet zijn vader voor de laatste keer als hij tot advocaat wordt beëdigd. Er waren op vier gronden bezwaar, maar deze bezwaren worden nietig verklaard. Dan stapt Jacob voor het laatst naar zijn vader en zegt: "Ik erken u niet meer als mijn vader, u bestaat niet meer voor mij.", waarmee hij voor altijd een afscheid van hem neemt. Aan het einde komt hij tot de conclusie dat er eigenlijk vier mensen in zijn leven zijn die iets voor hem betekenen ( zijn moeder Jacoba, enige vriend van hem Jan Maan, zijn verloofde Lorna te George en zijn vader Drevehaven die hij met een boom vergelijk ) en dat het alles een droevigheid was. Uitgewerkte persoonlijke reactie Volgens mij heeft weer de relatie tussen de vader en de zoon hier de plaats gevonden als onderwerp ( en het was niet mijn bedoeling om alleeen boeken met dit onderwerp te lezen ), maar het kan ook net zo goed het leven van een jonge man zijn. Het is waar dat Drevehaven een belangrijke rol in het leven van J. W. had gespeeld, maar eigenlijk ging het boek meer dan over de motivatie die het bestaan van zijn vader meebracht, over het leven van de zoon zelf, over alle problemen die zijn hoge eisen aan hem voorstelden en over de onbrekenheid van de menselijke geest. Hoewel het boek De roman van vader en zoon als de subtitel heeft, vind ik het maar weinig echt over de relatie te gaan. Welk van deze tweeen ook de grootere waarde heeft, zijn het allebei interessante thema s en het heeft in ieder geval zin om boeken over deze onderwerpen te gaan lezen, omdat je bijna 100 % kans hebt dat je toch iets leuks in het boek vind. De relaties tussen mensen in het algemeen zijn iets wat een betrekking heeft tot ieder van ons en daarom is het ook een voor de lezers aantrekkelijk onderwerp. Het ligt wel in mijn belevingswereld en het is ook een Pagina 2 van 9

3 onderwerp waarover ik vaak nadenk ( minimaal bij elke ruzie met mijn ouders ), maar het boek had mij niet echt geinspireerd. Het liet mij wel de situatie tussen ouders en kinderen vanuit een andere kant zien. Het is wel begrijpelijk dat J. W. niet echt een positieve mening had over zijn vader, maar het is goed dat hij, ondankzij alle zijn haat en zijn afscheid van zijn vader, kon bekennen dat de vader toch iets voor hem betekende en dat hij hem ook in de bepaalde zin had begrepen. Het is vanzelfsprekend dat ik bepaalde verwachtingen had toen ik het boek ging lezen, omdat ik bij de meeste activiteiten ergens er over nadenk, daarzonder kan dat gewoon niet. Omdat ik al een korte tijd geleden een boek over hetzelfde onderwerp had gelezen, waren mijn ( al genoeg hoge ) eisen nog wat hoger gegaan. Als lezer wil ik natuurlijk dat de niveau van de boeken die ik lees steeds hoger en hoger word, vooral als het over een onderwerp gaat waar ik er veel over nadenk en waar ik de mogelijkheid heb om veel er over te lezen en daar naar vergelijken. Maar ik verwachtte meer iets over het boek in het geheel dan alleenmaar over het onderwerp, omdat ik me heel weinig dingen kan voorstellen, als ik zo n onderwerp hoor. Nou, eigenlijk is het andersom in de eerste instantie stel ik me vresselijk veel dingen voor, maar daar naar komt een gedachte zoals hoe veel het door de fantasie en de uitwerking van de auteur is beinvloed, hoe anders ik het zal kunnen voelen dan de auteur zelf en de laatste stapje is dat je eigenlijk zo verwaard ben, dat je je liever niets voorstelt en blijft liever in het standpunt van de dode kever : je zit af te wachten, wat er allemaal gaat gebeuren. Het is moeilijk om de auteur of zijn werk te beoordelen, maar ik zal het wel proberen. Het onderwerp lijkt op het eerste gezicht niet echt goed doordacht, omdat als je de relatie als het onderwerp ziet, word je misschien soms teleur gesteld hoe weinig het boek eigenlijk over het onderwerp zelf gaat. Maar aan de andere kant is het bijna geniaal om altijd net te weinig te vertellen, zodat de lezer zelf denken moet en verhalen bedenken. Het maakt een bijzonder effect. Wat ik alleen niet weet is of het de bedoeling was van Bordewijk, of het gewoon gebeurde doordat hij werkelijk te weinig tijd eraan bestelde, of het boek niet kon schrijven. Er is niet echt veel diepgang in de beschrijvingen van de relatie, maar hoe het boek ook kaal en oppervlakkig lijkt, het grootste tover is dat je zoveel erover nadenk, dat je of de strategie van de auteur ontdekt ( en dan is het niet meer zo erg ), of je gewoon alles volgens jezelf bijdenk, zodat je een goede gevoel ervan krijg en kan ervan genieten. Pas achteraf kom je er achter hoe goed geschetst de beeld van de relatie tussen de vader en de zoon is, ook al lijkt het eerst zeer oppervlakkig. Je moet het boek echt lezen, dan kan je na afloop zeggen hoe de relatie zich ontwikkelde en hoe de twee mensen eigenlijk veel met elkaar te maken hadden en hoe ingewikkeld hun relatie was, terwijl je, als je aan het lezen bent, het gevoel hebt dat het boek een beetje vaag is en dat de auteur niet precies wist wat hij wilde vertellen. Tijdens het lezen van het boek heb ik drie volgens mij belangrijkste gebeurtenissen ontdekt. Ten eerste is het het geboorte van Jacob Willem, die is belangrijk vooral omdat als het niet gebeurd was, kon het boek nergens erover gaan. Het is dus belangrjik om op een bepaalde manier de hoofdpersoon in het boek te krijgen, Bordewijk had de geboorte als de middel gebruikt. De tweede gebeurtenis is het verhuizen en lenen van het sigaren winkeltje in Den Haag, met het failliet gaan van J. W. als gevolg ervan. Deze gebeurtenis is het meest belangrijk voor de verdere ontwikkeling van het verhaal. De laatste is is volgens mij het moment waarop Jacob Willem merkt dat er eigenlijk vier mensen in zijn leven waren die iets voor hem betekenden. Het is niet echt een gebeurtenis, maar ik vind het belangrijk juist om de bekentenis dat Pagina 3 van 9

4 Drevehaven toch iets voor hem betekende en dat het voor de ontwikkeling van hem misschien beter was dan als Drevehaven een vader vol liefde was geweest. In het boek gaat het meestal over de gebeurtenissen en niet over de gedachten ( behalve een paar lichte momentjes en de passages waar je de gedachten zelf er bijdenk ), het is dus makkelijk om te zeggen wat er belangrijker is. Een enkele keer in dit verhaal ligt de nadruk op de echte gebeurtenissen, zoals het verhaal over de totstandkoming van de samenwerking tussen Stroomkoning en Dreverhaven, maar verder beschrijft het alleen de wilskracht van een jongen die ondanks de tegenwerking van o.a. zijn vader en zijn afkomst zijn advocatuur wil halen. Je krijgt in de meeste gevallen alleen een beeld van een gedachte en de rest moet je zelf bedenken, maar dit is een karakteristiek kenmerk van Bordewijk, hoe ik al vervolgens die twee door mij gelezen boeken kan beoordelen. Als ik eerlijk moet zijn, kan ik me niet helpen, maar het stijl van de auteur is gewoon niets voor mij. Het heeft meestal een idee, dat is waar, maar ik mis dat iets wat een boek voor mij aantrekkelijk makt en zijn uitwerking valt niet echt in mijn smaak. Ik snap niet hoe hij het doet, maar wat ik zeker weet is dat ik niet meer een boek van hem ga lezen, ook hoe beroemd het zal zijn of hoeveel positieve recensies ik erover zal kunnen lezen. Ik vind het persoonlijk beter als de gedachten een grotere rol in een boek spelen, maar het hoef natuurlijk niet per se het ligt aan elk boek, aan de stijl van het auteur, de constructie van het verhaal en allerlei andere factoren. De gebeurtenissen vlooien logisch uit elkaar voort en hangen veel samen. Ik denk dat het nuttig is als jij een boek over een leven van iemand wilt schrijven, omdat als je maar een paar verhalen uitkiez die geen samenhang vertonen, is het bijna zonde om jouw kunstwerk een boek te noemen. Bovendien zijn de gebeurtenissen chronologisch geschreven, er zijn geen paralellen of flashbacks en daardoor lijkt het boek mij een beetje kaal, of misschien met een iets te simpel manier geschreven. Het is niet bijzonder spannend of humoristisch, voor mij hoort het tussen de boeken waarbij men niet weet wat hij erover moet denken, waarbij het zelfs moeilijk is om iets erover te denken. Ik kan niet precies beschrijven, wat voor soort boeken komt in deze groep, omdat het altijd per geval verschilt, maar de boeken lijken mij zonder smaak, eigenlijk een beetje saai ( dat is het goede woord! ), niet bijzonder goed, maar ook niet zo slecht dat je erover gewoon moet denken en tegen iemand vertellen hoe vresselijk het eigenlijk was. Zulke boeken zijn niet echt aantrekkelijk voor lezers, maar hun doel bereiken ze bestwel betrouwbaar je denk erover na. Sommige gebeurtenissen kondel wel spannend zijn geschreven, maar helaas : het is weer dat objectieve toon, alsof Bordewijk een samenvatting had over geschreven van het dossier van J. W. Katadreuffe ergens op een kantoor. Daarom had waarschijnlijk ook geen gebeurtenis een enorm groot indruk op mij gemaakt. Een ding moet ik Bordewijk wel bekennen, hij had de gebeurtenissen echt duidelijk beschreven, zodat je helemaal geen verband ertussen zelf moet leggen. Nou, of het goed of slecht is kan ik niet zeggen, ik houd meer van de boeken waar het iets meer aan de fantasie van de lezer ligt, maar OK. Dat de auteur nooit in de smaak van alle mensen zal vallen snap ik ook wel. Voor de hoofdpersoon geldt dezelfde zoals voor de hoofdpersoon in mijn vorige boekverslag : hij is niet als de held voorgesteld, maar alleen wat hij bereikt had en waar hij ermee had moeten maken, maakt van hem in principen wel een held. Daardoor begon ik met de hoofdpersoon te sympatiseren, ik waardeerde het meer dan sommige momenten, waarin ik zijn gedrag moest afkeuren. Dit vind ik een betere manier om de kwaliteiten van iemand weer te geven, dan om hem echt als een held te voorstellen, over zijn geweldige Pagina 4 van 9

5 daden te praten enzovoorts. Het is minder gewelddadig dan als de auteur de lezers dwingt om met zijn mening of zijn voorstel mee eens te zijn. Daardoor krijg ik meestal het gevoel dat ik een klein kindje ben die geen eigen mening kunt vormeren en dat vind ik natuurlijk helemaal niet prettig. Ik ben opgevoed om zo zelfstandig mogelijk te zijn, het is ook nodig, ik wil mijn eigen mening hebben op de basis van de feiten of argumenten die ik voor mezelf verzamel en waar ik ermee tevreden kan zijn. Nou, men vraagt karaktereigenschappen levensecht?, maar het is moeilijk om te beschrijven, als je zelf nog twijfel erover heb, wat voor eigenschappen de hoofdpersoon eigenlijk heeft. In het boek is het niet twee keer duidelijk beschreven, je moet het zelf raden door het middel van de daden van Katadreuffe en die paar gedachten die er in het boek voorkomen. Ondankzij de tekort aan details in dit onderdeel van het boek leer je het hoofdpersoon bestwel kennen, wat ook goed begrijpelijk is, omdat je over een lange deel van zijn leven hebt te maken. Door de lange periode die je met hem meeleeft kun je aan het einde van het boek zelfs voorvoelen hoe hij zal reageren en wat hij over bepaalde dingen zal denken. Ik twijfel ook over de levensechtheid van J. W., omdat ik nogsteeds niet weet wat ik over het boek in het geheel eigenlijk moet denken. De hoofdpersoon is eigenwijzig, hard, eerzuchtig, met ongelofelijk groot wilskracht en wilt een iemand worden, oh ja en het is natuurlijk een karakter. Al tot hier had ik het bedacht, maar dit zijn ook de duidelijkste eigenschappen die volgens mij veer geen een lezer blijven opgeborgen. Voor de rest Er zal misschien zo een iemand bestaan, maar Katadreuffe is toch iets te gedisciplineerd en hard. Hij weet wat hij wil en dat probeert hij ook te krijgen, wat er ook aan het einde van zijn verhaal lukt, maar hij ziet net dat er andere mensen om hem geven, hij is volgens mijn mening iets te geisoleerd van de rest van de wereld. Niets van de hoofdpersoon had mij echt beinvloed of geinspireerd, terwijl ik het heel vaak nodig zal hebben. Het is soms handig om zo ongevoelig te zijn! Katadreuffe wil het niet bekennen of niet zien, maar in de werkelijkheid heeft hij veel overeenkomsten met zijn vader waarvan hij afscheid had genomen en hij is niet meer mijn vader. Ik kan me weer in geen van de personages verplaatsen, maar dat is waarschijnlijk doordat ze zo andere karakters hebben dan ik, of dan wat ik over mijn eigen karakter denk. Zij zijn wel zelfstandig en proberen altijd hun doel te bereiken, maar zien daarmee ook van een grote deel niemand anders dan zichzelf. En van egoisme houd ik niet te veel. In een boek is altijd gedrag te vinden dat je goed keurd, maar ook dat je af moet keuren. Ik vond goed dat J. W. zo zelfstandig was en hoe vaak zijn vader iets in de weg had geplaats om zijn zoon s carriere te beeindigen, had ie het niet opgegeven altijd was hij weer opgestonden en alles had hij met de hoofd boven en met de kin navoren genomen. Wat ik niet meer zo leuk vind, is dat hij de andere mensen negeerde en alleen door de samenwerking van het hele kantoor en nog een paar toevallige gebeurtenissen was het gelukt om hem een beetje menselijk te maken. Wat met het gedrag van andere personages heeft te maken, ligt het eraan vanuit welke kant je het bekijkt. Zijn moeder had hem niet veel geholpen, dat is waar, maar als ze een moeder was geweest zoals de meeste mensen willen dat hun moeder zich gedraagt, was hij nooit een mens geworden, maar bleef zo gereserveerd en was hij waarschijnlijk een klein verwend enig kind gebleven. Dezelfde geldt voor Drevehaven, maar bij hem is het nog twijfelachtiger dan bij de moeder van Jacob Willem. Het verhaal is in ieder geval niet ingewikkeld van opbouw, omdat Bordewijk bijna niets had gebruikt van de trucks die een boek aantrekkelijk voor lezers maken : flashbacks, paralellen of spannings effecten. Het is een simpele verhaal die continu is geschreven, vanaf het begin toen hij geboren werd, tot het einde Pagina 5 van 9

6 waar hij als een goede hoofdpersoon zijn moeilijke doel heeft bereikt en een advocaat is geworden. Het is ook niet spannend, omdat het verhaal zelf meer als een samenvatting is geschreven. Volgens mij zal het beter zijn geweest, als de auteur zijn boek als een deel van de dagboek of zoiets van Katadreuffe had bedacht, en wat meer spanningseffecten daar had ingewerkt, of de structuur door de andere boven beschreven middelen iets ingewikkelder had gemaakt. Er zitten geen flashback in het verhaal en dat vind ik in dit geval vervelend, omdat ik me kan voorstellen dat het vast mogelijk was om hiervan een heerlijke boek te maken. De flashbacks zijn volgens mij zoals gemaakt voor dit onderwerp en ik vind het zonde dat de auteur geen gebruik ervan had gemaakt. Anders past het structuur bestwel ged bij het onderwerp, als je het niet erg vind om boeken van een lagere niveau te lezen. De opbouw is niet mislukt, maar het kon volgens mij veel beter. Aan het einde blijven er maar weinig vragen met de vraagtekens erachter. Bij het objectieve droge manier van het schrijven van Bordewijk vind ik het passen, omdat hij echt geen auteur is voor de sci fi en zovoorts. Maar bij sommige boeken vind ik het veel leuker als je niet alles krijgt geserverd en moet je het einde van het boek zelf bedenken. Het taalgebruik in het boek vind ik bestwel moeilijk, vooral omdat ik van mensen die het boek al gelezen hebben hoorde dat het wel makkelijk en snel was te lezen, bij mij viel het dus erg tegen. Dit was het geval waarbij ik aan mezelf dingen beloofde, zoals nou, nog tien pagina s en dan houden wij pauze voor de rest van het dag en was ik heel blij als het boek uiteindelijk uit was. Ik weet nog niet goed waar het door kwam, misschien omdat ik het boek niet zo boeiend vond en de taal was ook een beetje ouder dan wat er nu wordt gebruikt. Er waren bestwel moeilijke constructies gebruikt om heel eenvoudige situaties te beschrijven, wat ik een beetje overbodig vond. Op mijn bekende toonladder van het criterium van de buitenlandersvriendelijkheid moet ik aan dit boek dus ongeveer een 5, 5 geven van de tien mogelijk. Er waren bijna geen symbolen gebruikt, daar had ik dus geen probleem ermee, maar toch denk ik dat het voor mij makkelijker was geweest om de geheime zinnen van de symbolen op te sporen, dan hiermee te moeten vechten ( by the way even voor de duidelijkheid : het was al vanaf het begin een verloren vechtpartij ). Verdiepingsopdracht De verwachtingen zijn punt een, maar hoe ze allemaal zijn uitgekomen is punt twee, die nog belangrijker is dan de eerste, denk ik. Ik dacht dat ik een zogenaamde masterpiece in mijn handen kreeg en dat ik het in ieder geval niet uit me handen moest laten vallen, omdat ik al zoveel adviezen van verschillende mensen had gehoord die uit verschillende groepen kwamen. Iedereen vond het enorm leuk, nou, doe maar en wie is weer de uitzondering? Na ja, natuurlijk Jitka Taimrova, omdat zij het helemaal niet zoooo een prachtig boek had gevonden. Hoewel ik over de kwaliteit van het boek had gehoord, vertelde mij niemand dat het boek bijna alleen op de basis van de gebeurtenissen is geschreven, ik zat dus nog tot de eerste paginas zeer naif de psychologie te verwachten. Voor de rest waren dat de dingen waar men standaard erin hoop als hij een boek gaat lezen : geslaagd, leuk en aantrekkelijk geschreven, mooi verhaal, goede stijl van het auteur en de mogelijkheid om zich in de personages te mogen verplaatsen en zelf het verhaal beleven. Maar de lezers zoals ik zijn eigenlijk helemaal niet moeilijk om ze tevreden te krijgen! Pagina 6 van 9

7 Volgens mij heeft een gecompliceerde vader - zoon relatie de plaats als de thema gevonden. Verder waren het nog andere minder belangrijke factoren die meer in de achtergrond zijn te merken, zoals de gedachte dat alles veranderlijk is : de overgangssituatie ( inwijding = bildung ) geeft Jacob het inzicht dat eenzijdigheid leidt tot ontmenselijking en de persoonlijkheid dood ( laatste hoofdstuk ). Een voorbeeld hiervan is Stroomkoning. De laatste belangrijke feit is dat iedereen bereiken kan wat hij wil als hij bereid is daarvoor gedisciplineerd te zijn. De informatie die in de eerste recensie gegeven wordt gaat vooral om het boek. De inhoud van het boek die uitgebreid beschreven wordt, wordt ook aan de visies en bedoelingen gekoppeld die de auteur gehad zou kunnen hebben bij het schrijven van zo n boek. De gebeurtenissen en karakters van de personages worden wat duidelijker gemaakt door expliciet te beschrijven hoe ze tot stand komen of wat de drijfkracht daarvoor was geweest. Het geeft ook informatie over de manier waarop Bordewijk bepaalde dingen beschrijft, wat voor zinnen hij gebruikt en welke effecten hij gebruikt heeft om zijn boek nog spannender en op een hogere niveau te schrijven. Als laatste komt een uitgebreide beeld van de personages. De oordeel die de auteur van de recensie over de roman geeft is positief, hij geeft allerlei argumenten die objectief lijken te zijn en die de lezer duidelijk moeten maken waarom Bordewijk zijn kunstwerk zo waardevol is en zo n artistiek geslaagde werk voorstelt. Aan de andere kant is de recensie niet zo enthousiast over het boek zoals sommige mensen met wie ik over het boek gepraat heb, het probeert me niet wijs te maken hoe geweldig leesbaar het boek is en hoe slimme beslissing het was om dit prachtig werk te gaan lezen Het gebruikt wel woorden zoals wonderbaar etc, maar in de context komen ze niet zo erg naar voren. De argumenten die er voor gebruikt worden zijn structureel en intentioneel, aan het einde van de recensie verschijnen ook stilistische argumenten. De tweede recensie schetst een beeld van de personages en vat in het kort het verhaal samen. Tussen in worden de argumenten gegeven die de oordeel moeten steunen, die niet echt iets is wat men positief zou kunnen noemen. De auteur hecht wel een bepaalde waarde aan Bordewijk zijn boek, maar staat ook zeer kritisch tegenover het boek en probeert de lezers niet duidelijk te maken hoe leesbaar het boek is de betekenis van het boek wordt vooral van het invalshoek van het verstand gezien. De argumenten zijn emotivistisch en stilistisch. De recensies zijn het over het algemeen mee eens dat er een zekere waarde aan dit boek toegekend moet worden en dat de taal die Bordewijk gekozen heeft zeer goed bij het verhaal en de karakters past, maar dat is ook ongeveer het enige, verder gaan de meningen verschillen. De eerste recensie voldoet meer aan de algemene mening over dit boek, zo enthousiast en door en door overtuigd van de geweldigheid van het boek. De tweede recensie geeft toe dat het boek in sommige opzichten echt een kunstwerk is die gelezen hoort te worden, maar aan de andere kant blijft niet bij het geforceerde standpunt van een boek geweldig is uit alle kanten je het ook bekijkt. De auteur laat ook zien wat de duistere kanten van het boek zijn, waar het net iets meer of net iets minder kon. Ik ben het wel mee eens dat het boek een bepaalde betekenis heeft en dat het misschien zin heeft om het boek te lezen, maar nogmaals, niet voor mij. IK vond het boek niet dat geheimzinnige iets hebben wat van een boek voor mij iets leuks / aantrekkelijks maakt. Verder ben ik het met de tweede recensie mee eens, vooral omdat ik langzamerhand kippevel begin te krijgen elke keer als ik iemand hoor te zeggen wat een geweldig boek het wel niet is. Alsof iedereen afgesproken heeft dat dit boek gewoon een masterpiece is, en hoe onleesbaar of soms zelfs saai het ook is, we blijven dit mening maar hanteren. Dat vind ik niet kunnen, dus alleen al daarom geef ik voorrang en meer gelijk aan de tweede recensie. Ik vind het natuurlijk ook egostrelend dat ik niet de enige ben die niet zo enthousiast is over het boek, het heeft Pagina 7 van 9

8 me ook wat gerustgesteld. Ik begon eigenlijk al twijfele of ik wel gezond ben, als iedereen me zo hard probeerde overtuigen hoe leesbaar het boek was toen dacht ik altijd, ben ik gek of is de mensheid gek geworden? en gelukkig ben ik nu er achter dat ik niet de enige die wat anders tegen het boek aankijkt. Wat ik aan de tweede recensie ook goed vind is dat het heel kritisch ten opzichte van het boek staat en dat de auteur durft te bekennen dat het boek misschien niet zo aantrekkelijk is voor de lezers, maar wel genoeg eerlijk is om andere goede kanten van het boek naar voren te laten komen ( bijvoorbeeld dat de taal zeer goed bij de personages en de sfeer past ). Evaluatie Aan het einde heeft het wel zin om te zeggen wat er goed en slecht aan het uitvoeren van het opdracht ging, maar om over de verwachtingen nog een keer te praten vind ik niet veel nut te hebben. Ik denk dat het uit mijn vorige woorden duidelijk is geworden wat ik over het boek in het algemeen vind en hoef ik dus mijn teleurstelling niet nog een keer door te nemen. Ook na het uitwerken van het verdiepingsopdracht en het doornemen van het boek uit alle mogelijke kanten is mijn mening erover niet veranderd, wat ik wel een beetje zonde vind. Het had natuurlijk weer zin om het boek te gaan lezen, maar in dit geval vooral omdat ik de tijd had genomen om erover na te denken en dat is goed, maar voor de rest het spijt mij dat ook uit deze, tweede kans die ik aan de auteur gegeven had, is er bijna niets positiefs gekomen en Bordewijk heeft weer een lezer kwijt geraakt. Hiermee bedoel ik natuurlijk niet dat niemand zijn boeken leuk vind en ik denk niet dat mijn mening zo belangrijk is dat hij maandenlang - durende hoofdpijn krijgt alleen omdat ik zijn boeken niet leuk vind, maar toch is het een mening van een iemand, die zijn verhalen las en van het hart iets goeds erop probeerde te vinden. Het boek bevatte schijnbaar maar heel weinig psychologie en bovendien was het de soort die ik niet zo aantrekkelijk vind ( vraag alleen niet om de kenmerkende punten van die mijne ). Het is waar dat je achteraf er achter komt hoe ingewikkeld het boek in elkaar zit en dat het toch best veel psychologie bevat, maar het is dan wel een ander soort psychologie dan wat ik leuk vind voor het boek zelf heb ik dus alleen maar een woord : vaag. Ik had helemaal niet het gevoel van een goed beleefde tijd, of van de tijd die aan een goede ding had besteden. Er was wel iets bijzonders aan het verhaal, maar alweer niet zo n bom dat ik verwachtte. Het was waarschijnlijk zonde dat men er zoveel positiefs over het boek hoor, omdat je dan nog veel meer verwacht, je valt eigenlijk bijna in slaap, omdat mensen die het al gelezen hebben vonden het geweldig, dus het moet vast iets fantastisch zijn en de eisen gaan hoger, dus kom je nog minder tevreden eruit als het boek niet naar jouw smaak is. Maar zo is het altijd met boeken die te beroemd zijn. Je vindt ze of goed, dan is het geen probleem, of je vindt ze minder of helemaal niet goed, maar dan is het veel erger omdat het boek en de meningen van andere mensen zoveel tevoren beloofden. Zelfs mensen zoals ik die niet te veel om de mening van mensen die ze niet kennen geven ( hiermee bedoel ik dat mij niets eruit maakt wat andere mensen denken of wat ze voelen, maar meer in het zin dat ik niet alles geloof wat de mensen zeggen ) laten zich genoeg beinvloeden om een verschil te voelen. Omdat als de mensen met ze vele zijn, word je sowieso overtuigd dankzij het gedachte dat er toch iemand tussen moet zitten die ongeveer dezelfde smaak heeft als jij en die het toch goed moet weten! Aan dit boekverslag vond ik eigenlijk het lastigste al het begin. Het fout was dat ik een verkeerde boek had uitgekozen of dat het boek zijn doel had niet bereikt het had mij helemaal niet overtuigd over zijn Pagina 8 van 9

9 waarde daarna is het boekverslag nooit meer zo leuk dan als je het over een boek schijft die je leuk of de moeite waard vond, omdat je dan tenminste de goede herinnering hebt aan de tijd wanneer je het boek las en plezier ervan had. De beschrijvingsopdracht vond ik toch het leukste van het hele opdracht, inclusief het lezen van het boek. Dit was weer een beetje anders, omdat ik meer bij het uitvoeren van het opdracht over het boek had nagedacht dan bij het eigen lezen van het boek. Dankzij de opdrachten had ik wel een beeld gekregen over wat ik eigenlijk erover denk, daarvoor wis ik absoluut niet wat ik in mijn boekverslag moet schrijven. Maar toen ik al achter de computer zat, kwamen de woorden vanzelf en moest ik ze alleen zo snel mogelijk opschrijven uit het angst dat ik het vergeet. Dit is een onderdeel uit mijn het en de inspiratie, zo ziet het dan eruit. Ik denk dat het, zoals in het geval van de verwachtingen, ook duidelijk genoeg is hoe mijn eindoordeel over het boek eruit zie. Ik weet gewoon steeds niet wat ik erover moet denken, maar voor de uitzondering is dit geen aanrading. Het is volgens mij goed om het boek te gaan lezen, omdat er zoveel mensen zijn die het hadden gedaan, dus dan weet je tenminste waar ze het erover hebben. Waarom is het boek zo beroemd en populair geworden snap ik niet, maar dat zijn waarschijnlijk de bovenste waarden die ik, een doodgewone sterveling, niet kan begrijpen. Pagina 9 van 9