1. A., 2. B., hierna te noemen opdrachtgevers, C., hierna te noemen aanneemster,

Transcriptie

1 Essentie: opdrachtgevers niet-ontvankelijk nu vervaltermijn van vijf jaar meer dan vijf jaar is verlopen. Geen beroep op redelijkheid en billijkheid omdat aanneemster na verloop van de vervaltermijn aansprakelijkheid afwees en diverse rapporten al jaren geleden zijn uitgebracht. Nr SCHEIDSRECHTERLIJK VONNIS ter zake van een geschil tussen 1. A., 2. B., hierna te noemen opdrachtgevers, e i s e r s, gemachtigde: mr. J. van Hulst, advocaat te Veldhoven, en C., hierna te noemen aanneemster, v e r w e e r s t e r, gemachtigde: mr. N.L.M. Gielissen, advocaat te Eindhoven. HET SCHEIDSGERECHT 1. Ondergetekende, DRS. ING. E.H. BRONKHORST, lid-deskundige van het College van Arbiters van de Raad van Arbitrage voor de Bouw, verder te noemen: arbiter, is door de voorzitter van deze Raad overeenkomstig de statuten van de Raad benoemd tot enig scheidsman in dit geschil. Arbiter heeft zijn benoeming schriftelijk aanvaard. Bij brief van 16 september 2015 is daarvan mededeling gedaan aan partijen. Overeenkomstig de statuten van de Raad is aan het scheidsgerecht toegevoegd mr. Y.R.R.R. de Mul, secretaris van de Raad. HET VERLOOP VAN DE PROCEDURE 2. Voor de loop van het geding wordt verwezen naar de volgende stukken: - de memorie van eis van 11 juni 2015, binnengekomen op 12 juni 2015, met producties 1 tot en met 14; - de memorie van antwoord met ontvankelijkheidsverweer, met producties 15 tot en met 24; - de memorie, genaamd van dupliek houdende uitlating ontvankelijkheidsverweer, met producties 25 en 26;

2 2 - de brieven van partijen van 2 december 2015, waarin zij verzoeken om een vonnis op de stukken ter zake van de ontvankelijkheid. DE GRONDEN VAN DE BESLISSING de bevoegdheid 3. De bevoegdheid van arbiter tot beslechting van het onderhavige geschil bij scheidsrechterlijk vonnis staat onbetwist tussen partijen vast. Zij berust op artikel 13 van de tussen partijen tot stand gekomen koop-/aannemingsovereenkomst, waarin een arbitraal beding is opgenomen dat verwijst naar de Raad en zijn statuten. 4. Uit de aard en de overige inhoud van de overeenkomst, de wijze waarop de toepasselijke algemene voorwaarden tot stand zijn gekomen, de wederzijds kenbare belangen van partijen en de overige omstandigheden van het geval is arbiter niet gebleken dat het arbitraal beding als oneerlijk/onredelijk bezwarend is aan te merken. de feiten 5. Tussen partijen staat het volgende vast: a. partijen hebben een koop-/aannemingsovereenkomst gesloten met betrekking tot de koop van een perceel grond te X. (gemeente Y.) en de bouw van een woning op dat perceel, een en ander voor de koop- /aanneemsom van ,00 inclusief btw; van deze overeenkomst is tussen partijen een akte opgemaakt en door partijen ondertekend op 4 respectievelijk 10 september 2003 (productie 1); b. op de overeenkomst zijn van toepassing de Algemene Voorwaarden voor de Koop-/aannemingsovereenkomst voor eengezinshuizen volgens het model van 8 februari 1999, verleden voor notaris mr. Van Orsouw te Utrecht (AV, productie 3); artikel 16 van deze AV bepaalt in lid 5 dat de rechtsvordering uit hoofde van een ernstig gebrek niet-ontvankelijk is, indien die rechtsvordering wordt ingesteld na twintig jaar na de garantieperiode van zes maanden na oplevering; lid 6 van die bepaling stelt de vervaltermijn voor rechtsvorderingen ter zake van verborgen gebreken op vijf jaren na de genoemde garantieperiode; c. de oplevering van de woning vond plaats op of omstreeks 1 juni 2004;

3 3 d. opdrachtgevers hebben bij brief van 12 december 2008 geklaagd over een gebrek aan het balansventilatiesysteem; een nieuwe inregeling van het systeem door aanneemster leidde niet tot het voor opdrachtgevers gewenste resultaat. de vordering en het verweer 6. Opdrachtgevers hebben een deskundigenrapport op laten stellen door Deerns Nederland B.V. Daaruit blijkt dat het systeem niet aan het Bouwbesluit voldoet zoals het nu is ingeregeld en dat met name in de woonkamer het ventilatiedebiet verhoogd dient te worden. Ook uit een tweede rapportage, opgesteld door Aero-Dynamiek B.V. blijkt dat het ventilatiesysteem niet goed functioneert. Aanneemster weigert herstel, zodat opdrachtgevers betaling van herstelkosten ten bedrage van ,35, een nader te bepalen bedrag aan extra energiekosten, wettelijke rente en buitengerechtelijke incassokosten vorderen van aanneemster. Zij concluderen daarom voor eis: bij scheidsrechterlijk vonnis, voor zover mogelijk uitvoerbaar bij voorraad: 1. aanneemster te veroordelen tegen een behoorlijk bewijs van kwijting aan opdrachtgevers te voldoen een bedrag van ,35, te vermeerderen met de wettelijke handelsrente, althans de wettelijke rente vanaf 20 juli 2010, althans vanaf 30 juni 2014, althans vanaf de dag der indiening van de memorie van eis, tot aan de dag der algehele voldoening; 2. naar redelijkheid en billijkheid een bedrag vast te stellen dat aanneemster aan opdrachtgevers dient te betalen als vergoeding van de schade die opdrachtgevers hebben geleden als gevolg van extra energiekosten; 3. aanneemster te veroordelen tegen behoorlijk bewijs van kwijting aan opdrachtgevers te voldoen een bedrag van 923,24 ter zake van buitengerechtelijke incassokosten, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de dag der indiening van de memorie van eis tot aan de dag der algehele voldoening; 4. aanneemster te veroordelen in de kosten van dit geding, waaronder een tegemoetkoming in de kosten van rechtsbijstand van de gemachtigde van opdrachtgevers. 7. Aanneemster voert diverse verweren, waarvan in dit vonnis van belang is het verweer ter zake van de ontvankelijkheid van opdrachtgevers in hun vordering. Aanneemster verwijst naar de vervaltermijn voor verborgen gebreken in artikel 16 lid 6 AV en stelt dat die termijn bij het aanhangig maken van de vordering al was verlopen zelfs als zou moeten worden uitgegaan van herstel in 2009, zodat opdrachtgevers niet-ontvankelijk moeten worden verklaard in de door hun ingestelde vordering. Daarnaast voert aanneemster nog andere verweren, die voor dit vonnis niet van belang zijn en eerst aan de orde komen

4 4 als het ontvankelijkheidsverweer faalt. Op grond van alle gevoerde verweren concludeert aanneemster voor antwoord: voor zoveel mogelijk uitvoerbaar bij voorraad opdrachtgevers in hun vorderingen niet-ontvankelijk te verklaren, althans hen deze te ontzeggen als zijnde ongegrond en onbewezen, met veroordeling van opdrachtgevers in de proceskosten, waaronder begrepen het salaris van de advocaat. 8. Opdrachtgevers stellen met betrekking tot het ontvankelijkheidsverweer, dat aanneemster zich indertijd zo coöperatief opstelde, dat zij mochten verwachten dat het probleem zou worden verholpen. Pas uit de brief van 13 juli 2010 van aanneemster (productie 7) werd duidelijk dat aanneemster niet aan verder herstel zou meewerken. De deskundigenrapporten werden eerst nadien opgesteld, waarbij aanneemster uitdrukkelijk akkoord ging met het opstellen van het rapport door Aero-Dynamiek, gezien haar van 9 januari Aanneemster heeft nimmer eerder een beroep op de vervaltermijn gedaan. Onder die omstandigheden achten opdrachtgevers het naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar dat de vorderingen nietontvankelijk zouden worden verklaard en wijzen daarbij op een uitspraak van de Rechtbank Utrecht (7 november 2012, ECLI:NL:RBUTR:2012:BY2142). de beoordeling van de ontvankelijkheid 9. Arbiter constateert dat de vervaltermijn voor verborgen gebreken, niet zijnde ernstige gebreken, overeenkomstig artikel 16 lid 6 AV is verlopen zes maanden en vijf jaar na de oplevering. De oplevering, zo staat tussen partijen vast, vond plaats op of omstreeks 1 juni 2004, zodat de vervaltermijn verliep op 1 december Tussen partijen staat ook vast dat het hier niet om een ernstig gebrek als bedoeld in artikel 16 lid 5 AV gaat. 10. Voor het verlopen van die termijn heeft aanneemster herstel gepleegd aan het genoemde gebrek van de balansventilatie dat niet tot het gewenste resultaat heeft geleid. Wanneer dat precies is geweest, staat niet vast, maar het was in Dus is uiterlijk op 1 januari 2010 eventueel een nieuwe vervaltermijn ex artikel 16 lid 6 AV gaan lopen, die aldus eindigde op 1 januari Toen de vordering door opdrachtgevers aanhangig werd gemaakt op 12 juni 2015, was dus ook die eventuele verlengde vervaltermijn verlopen.

5 5 11. Opdrachtgevers geven aan dat aanneemster de indruk wekte aansprakelijkheid te aanvaarden. Kennelijk bedoelen zij daarmee aan te geven dat aanneemster hen heeft verleid de vervaltermijn te laten verlopen en heeft zij eerst daarna een andere houding aangenomen. Die andere houding bleek uit de brief van 13 juli Als dat zo zou zijn geweest, hetgeen aanneemster ontkent, dan nog was het zaak geweest dat opdrachtgevers onverwijld na die brief de vordering bij de Raad aanhangig zouden hebben gemaakt. Het heeft echter nog eens vijf jaar geduurd, voordat zij daartoe overgingen. 12. Het beroep op het doen opstellen van deskundigenberichten, al dan niet met medewerking van aanneemster, kan ook niet opgaan: het rapport van Deerns dateert van 29 april 2011, het rapport van Aero-Dynamiek van 23 maart Ook nadien hebben opdrachtgevers nog meerdere jaren laten verlopen. 13. Opdrachtgevers verwijzen naar een uitspraak van de Rechtbank te Utrecht. Arbiter constateert dat de in die uitspraak aan de orde zijnde situatie een geheel andere is dan de onderhavige. In die uitspraak gaat het om een verzekeraar en de verzekerde, waarbij de verzekeraar een beroep wenst te doen op de vervaltermijn in de algemene voorwaarden van de verzekerde. Die vervaltermijn gold echter niet tussen de verzekeraar en de verzekerde, maar tussen de verzekerde en diens opdrachtgever. De rechtbank heeft niet geoordeeld dat de verzekerde geen beroep kon doen op die vervaltermijn jegens de opdrachtgever. Dat is echter wel de situatie die thans aan de orde is. 14. Nu opdrachtgevers de vervaltermijn hebben laten verlopen en aanneemster daar geen verwijt van kan worden gemaakt, nu aanneemster in 2010 een duidelijk standpunt heeft ingenomen en opdrachtgevers sedertdien nog eens vijf jaar hebben gewacht met het aanhangig maken van hun vordering, kunnen zij met betrekking tot de vervaltermijn en het verlopen daarvan alsmede het beroep dat aanneemster daarop doet, zelf geen beroep meer doen op de maatstaven van de redelijkheid en de billijkheid. Arbiter acht opdrachtgevers dientengevolge niet-ontvankelijk in hun vorderingen. de proceskosten en overige vorderingen 15. Nu opdrachtgevers in overwegende mate in het ongelijk zijn gesteld, acht arbiter het billijk dat opdrachtgevers de proceskosten dragen. De door de Raad gemaakte kosten hebben tot en met het depot van dit vonnis ter griffie

6 6 van de rechtbank te Amsterdam 1.608,79 (waarvan 258,04 aan btw) bedragen en zijn verrekend met de door opdrachtgevers gedane storting. Arbiter bepaalt de tegemoetkoming in de kosten van rechtsbijstand van aanneemster, in billijkheid op 580,00. Ter zake van de proceskosten dient derhalve door opdrachtgevers aan aanneemster te worden voldaan 580, Hetgeen meer of anders is gevorderd dient te worden afgewezen. DE BESLISSING Arbiter, rechtdoende als goed man naar billijkheid: VERKLAART opdrachtgevers NIET-ONTVANKELIJK in hun vorderingen; VEROORDEELT opdrachtgevers ter verrekening van de proceskosten aan aanneemster te betalen 580,00 (vijfhonderdtachtig euro); VERKLAART dit vonnis met betrekking tot de proceskosten UITVOERBAAR BIJ VOORRAAD; WIJST AF hetgeen meer of anders is gevorderd. Aldus gewezen te Amsterdam, 17 december 2015 w.g. E.H. Bronkhorst 35479