MERELS DEDEN DE STELVIO

Transcriptie

1 Maandelijkse Digitale Nieuwsbrief van Toer Trimclub De Merel uit Vinkeveen Juli 2015 Jaargang 23, Nummer 6 MERELS DEDEN DE STELVIO. Alleen al bij het zien van slechts enkele van de 40 haarspeldbochten dreig je al duizelig te worden. Auke Ykema zette zijn broer Freerk aan de rand en schoot dit plaatje. Het verslag van deze onderneming, vlak voor de Tourstart in Utrecht, begint op pagina 7. 1 emerel Jaargang 23, Nummer 6

2 VAN DE VOORZITTER H et is zaterdag de 11 e. Ik ben dus al weer een dag te laat met inleveren van deze column. Toch heb ik vandaag op verzoek van de voorrijders van de Midzomertoer, die op 26 juli wordt gereden, in mijn eentje eerst een verkennende rit voor hen gemaakt. Tja, al die werkende toerleiders die druk, druk en nog eens druk zijn in deze jachtige maatschappij. Het wordt weer een rit met alle mooie fietsingrediënten er in. Polder, bos, heide, rivieren, meren en zelfs een mini klimmetje. Het was een prima fietsdag met een heerlijk zonnetje bij 28 graden. Ik fietste voor een Merelrit en realiseer me dat ik eigenlijk wel zondigde. Ik droeg geen Merelshirt maar had het Stelvioshirt aan dat ik een week daarvoor ook droeg bij de deelname aan de jaarlijkse fietsvakantie georganiseerd door Stichting4Life. We gingen toen naar de Italiaanse Alpen. Dit jaar was de Stelvio met zijn 40 haarspeldbochten het doel. Deze berg werd de 2 e dag beklommen. De 1 e dag stond de Foscagno en de 3 e dag de Gavia op mijn lijstje. Alle drie hooggelegen bergpassen vlakbij de Zwitserse grens. Mirjam van der Spek hield de hoogtemeters bij en wist mij na afloop te vertellen dat ik 4001 hoogtemeters had volbracht. Voorwaar geen slecht resultaat vind ikzelf. Mirjam deed hiernaast nog enkele beklimmingen en kwam hier dus ruim boven. Zo zie je maar. Je begint bij de Merel met een rondje om de kerk te fietsen en eindigt uiteindelijk boven op de Mont Ventoux, de Col de la Bonnette, de Alp dhuez en de Stelvio. Waar een lidmaatschap van de Merel al niet toe kan leiden! Maar ook hier is het prachtig. Met de Merel gaan we zelfs Nederland in. Deze maand tijdens de Midzomertoer naar Almere. In augustus met het clubweekend 3 dagen naar Twente en 1 september naar Zuid Limburg naar onze eigen bergen. Dus ook bij de Merel genoeg afwisseling! Uiteraard hoop ik weer op een grote deelname tijdens onze ritten maar vakanties zullen ervoor zorgen dat veel Merels elders op de fiets zitten. Ik wens hierbij alle leden en hun familie een fijne vakantie toe en waar dan ook veel, maar vooral veilige fietskilometers. Enno Steenhuis Geertsema (voorzitter TTC De Merel) COLOFON De emerel is de maandelijkse digitale Nieuwsbrief van Toer Trimclub De Merel. De emerel verschijnt elf keer per jaar, in alle maanden behalve januari. De emerel wordt per verzonden naar alle leden, donateurs, sponsoren en adverteerders van onze vereniging. Ook belangstellenden kunnen zich op de verzendlijst laten plaatsen. Bestuur Enno Steenhuis Geertsema steenhuis31@zonnet.nl Voorzitter Stefanie Miltenburg info@ttcdemerel.nl Secretaris Gijs Ekelschot penning.merel@ziggo.nl Penningmeester Peter Meijer peter.ttcdemerel@gmail.com Bestuurslid, Bosdijkloop Hans Hazeleger hans.hazeleger@ziggo.nl Coördinator Toertochten Ledenadministratie: Tom Zuijdervliet info@ttcdemerel.nl Fietscompetitie: Henk Mulder mulder7@xs4all.nl emerel: Stefanie Miltenburg Frans de Koning redactie@ttcdemerel.nl Website: Richard Morssink Erelid: H.A. Könst Vrijwilliger(s) v.h. jaar: Joyce en Dick Hagenaars Clublocatie: Eetcafé De Schans, Uitweg 1, Vinkeveen TTC De Merel is aangesloten bij de NTFU, de overkoepelende organisatie van alle fietsverenigingen in Nederland ( 2 emerel Jaargang 23, Nummer 6

3 MEREL-NIEUWS Bestuursmededelingen Nieuwe leden In juni werden twee personen lid van onze vereniging: Arie Kroon en Kees Sas, beiden uit Wilnis. Arie en Kees, we heten jullie van harte welkom bij TTC De Merel. We hebben nu 140 leden. Nog tien erbij en we zitten op het magische getal van 150 leden. Zal het dit jaar nog gebeuren dat we lid nummer 150 in de bloemen kunnen zetten? De ziekenboeg Stefanie Miltenburg is voorlopig uitgeschakeld. Vanwege een voetoperatie is ze maar liefst zes weken uit de running. Fietste ze twee weken terug nog 200 km vanuit België naar huis (hard werkend aan de kilometercompetitie), die gaat dus helemaal de mist in. Maar... ze is voornemens volgend jaar ijzersterk terug te komen! Sterkte ermee! Over Martin Swinkels berichtten we in het aprilnummer dat hij weer op de weg terug was. De 2 e dottering pakte echter niet goed uit. We hebben hem gevraagd zelf even aan te geven hoe het nu precies zit en hij bericht het volgende: Met mijn gezondheid gaat het de goede kant op, mijn hart is weer helemaal okay. Alleen ben ik nu druk bezig met mijn rechterbeen (er is iets fout gegaan tijdens het dotteren). Zes weken geleden kon ik nog maar 275 m lopen en moest ik soms 3x stoppen. Na 1 minuut stoppen kwam de bloedcirculatie weer op gang en dan kon ik weer 80 meter lopen (lopen tot de pijngrens en dan nog doorgaan; en dat 4x per dag). Zo moet ik dat langzaam opbouwen, ieder keer moet ik door de pijngrens heen om een betere doorstroming in de bloedvaten te bewerkstelligen. Nu, 6 weken later loop ik al meter, soms met 1 à 2 stops, maar steeds vaker zonder stops. De pijn komt meestal na 600 meter. De vaatchirurg zegt dat ik nog op zijn minst 3 à 4 maanden nodig heb om te herstellen. Ik heb 6 weken 2x per week fyiotherapie gehad en datgaat nu na 1x per week. De rest moet je toch zelf doen. Ik ben ook al weer aan het fietsen 25 à 35 km en ook dat gaat steeds beter (2 x per week), dus in 2016 hoop ik er weer bij te zijn. 3 emerel Jaargang 23, Nummer 6

4 Statistisch overzicht leden TTC De Merel Woensdag 8 juli Na anderhalve week zomer regent het. En is het vijftien graden. Typisch zo n dag om eens binnen te blijven. Wat ga je dan doen? Dan ga je iets doen wat je al een tijd van plan bent, maar door het mooie weer maar niet toe komt. Vandaag dus wel. Achter de pc ga ik eens een uurtje lang Excel-formules loslaten op de ledenadministratie. En kijken hoe het ledenbestand van onze fietsvereniging is samengesteld. Ledenjaren TTC de Merel We sluiten het eerste halfjaar van 2015 af met 140 leden. Daarvan is bijna negen procent vrouw. Dat is heel anders dan tien jaar geleden. Toen hadden we nog geen vrouwelijke leden. Dat gaat dus goed. De opmars van de vrouwelijke leden zet zich gestaag voort. Dat is trouwens een landelijke trend. Vergelijk je onze vereniging echter met andere verenigingen, dan blijven we achter in de groei van vrouwelijke leden. Uit het overzicht blijkt dat 62 van de 140 leden minder dan vijf jaar lid zijn. Minder dan tien jaar lid zijn 102 leden (waaronder dus alle vrouwen). Maar er zijn ook zeven leden al meer dan 35 jaar lid, zoals natuurlijk ons erelid Huub Könst uit Uithoorn. Die zeven leden zijn er praktisch vanaf het begin bij, want onze vereniging bestaat 38 jaar. Ledenjaren Mannen Vrouwen Totaal 0-4 jaar jaar jaar jaar jaar jaar jaar jaar en meer Totaal Soorten lidmaatschap Het is niet verrassend dat de meeste leden een hoofdlidmaatschap hebben bij onze vereniging. We hebben zeven gezinsleden, dus beide partners in een relatie zijn dan lid van TTC De Merel. Leuk om te zien is dat we drie mannelijke gezinsleden hebben. Daarbij was de vrouw dus eerder lid dan de man. De vrouw stak de man aan met het fietsvirus. We hebben vijf M-leden. Dat zijn leden die lid zijn van meerdere verenigingen en hun hoofdlidmaatschap hebben bij die andere vereniging. Soort Mannen Vrouwen Totaal Hoofdlid M-lid Gezinslid NF-lid Erelid Totaal emerel Jaargang 23, Nummer 6

5 Leeftijd leden TTC De Merel Dan komen we bij wat ik altijd het leukste onderdeel vind: de leeftijd van de leden. Voldoet TTC De Merel aan de clichés die er zijn over leden van fietsverenigingen? Dat het mannen op leeftijd zijn? Ik geef geen oordeel. Dat laat ik aan jullie over. Wel is duidelijk dat de vrouwen de gemiddelde leeftijd flink omlaag halen. De vrouwen zijn gemiddeld 50,9 jaar, de mannen 59,7 (bijna 60). Overall komt het gemiddelde uit op 58,4 jaar. Meer dan de helft van de mannen is tussen de 55 en 75 jaar. Bij de vrouwen is de meerderheid tussen de 45 en 54 jaar. Jeugdleden hebben we niet. Maar dat is een bewuste keuze van het bestuur. Buurtverenigingen als UWTC (Uithoorn) en WTC (Woerden) kunnen de jeugd meer bieden. Leeftijd Mannen Vrouwen Totaal 0-24 jaar jaar jaar jaar jaar jaar jaar jaar en ouder Totaal Gemiddelde leeftijd 59,7 50,9 58,4 5 emerel Jaargang 23, Nummer 6

6 Woonplaats leden TTC De Merel Waar wonen de leden? Is TTC De Merel een echte De Ronde Venen vereniging? Dat is natuurlijk niet het geval, want we hebben geen leden in Abcoude, dat ook De Ronde Venen is. Abcoude heeft zelf een bloeiende fietsvereniging, dus dat is dan wel verklaarbaar. Kijk je naar de oude gemeente De Ronde Venen, dan klopt het weer wel. Van de 140 leden wonen er 113 in de gemeente De Ronde Venen, waarvan het overgrote deel in Mijdrecht, Wilnis en Vinkeveen. Misschien kun je zelfs wel zeggen dat we een Mijdrechtse vereniging zijn, maar die uitspraak durf ik niet voor mijn rekening te nemen. Lex Rau uit Scotts Valley in Californië is natuurlijk het verst wonende lid. We nemen het Lex dan ook niet kwalijk dat we hem niet zo vaak zien bij onze fietstochten. Maar ook in eigen land hebben we leden die nogal ver weg wonen, maar die we soms toch wel regelmatig zien bij onze evenementen, zoals Wietze Pathuis uit Heemskerk en Rob Mul uit Heiloo. Woonplaats Mannen Vrouwen Totaal Mijdrecht Wilnis Vinkeveen De Hoef Amstelveen Uithoorn De Kwakel Nigtevecht Zevenhoven Aalsmeer Amstelhoek Amsterdam Heemskerk Heiloo Maarssen Nieuwkoop Noorden Scotts Valley (California/USA) Sint Maarten Veenendaal Waverveen Weesp Woerdense Verlaat Wormer Totaal Bekijk het allemaal eens rustig. Heb je vragen over de samenstelling? Wil je meer detailinformatie (uiteraard ongepersonaliseerd)? Laat het maar weten. Tom Zuijdervliet (tom.zuijdervliet@gmail.com) 6 emerel Jaargang 23, Nummer 6

7 Merels leven zich uit op de Stelvio door Mirjam van der Spek Woensdag 1 juli uur, was het zover. De fietsen waren ingeladen, de zitplaatsen verdeeld. Zelfs de ontdekking dat deze bus geen koffie en thee had en de sanitaire stop een veldje zou worden met kontjes hoog gras of benzinepomp, drukte de pret niet om af te reizen naar Bormio. Een kleine tijds indicatie, ècht een kleine maar hoor... om uur werden we in het hotel verwacht. Dat zou 14 uur later zijn. De reis was, hoe zal ik dat toch eens netjes zeggen, een compleet drama? En dat is echt héél netjes. De start begon best goed. Met zo n gemêleerd gezelschap zijn er praters, zwijgers en lolbroeken. Alleen buiten deze ingrediënten om, hielden we te lang en te vaak pauze. Was de reis niet voorbereid door de chauffeurs, kwamen we in de mist terecht, reden we onnodig veel bochten, maakten we veel te veel km's, hadden we een stelletje kerels aan boord die misselijk werden, wilden ze onder tunnels door die te laag waren en wilden ze het liefste de Stelvio per bus ontdekken. Als klap op de vuurpijl, ontbrak het vereiste vignet voor Zwitserland. De douane was er eentje van het wakkere soort en een boete was het resultaat. Nog een geluk dat ze niet een blik op de tachograaf wierpen. Dan hadden we ter plekke de bus moeten uitladen om het laatste stuk per fiets af te leggen. Het ontbijt was al even geweldig als het diner. Een overvloed van de heerlijkste jam, sapjes, broodjes, muesli... Zelfs na een paar dagen had ik nog niet alles gegeten. Na het ontbijt haalden we de fietsen uit het rek en gingen we in groepjes datgene fietsen waar je zin in had. Een lekkere infietser naar Del Fascogno, ietsjes meer of meteen maar een rondje Hemel en De stemming zakte in gelijke tred met het aantal meters dat we omhoog gingen. Gelukkig was het lijntje met de stichting4life kort. En zo kwam het dat er bij de grens flessen prosecco, worstjes, stukjes kaas en brood de bus in werden geschoven. De laatste 1,5 uur waren een fantastisch sprankelend feestje. Om uur stapten we uit, na 19 uur in de bus gezeten te hebben. Stram en stijf konden we zelfs op dit tijdstip nog aanschuiven om daarna zo het bed in te rollen. 7 emerel Jaargang 23, Nummer 6

8 Hel in één. De Motorolo en de Gavia. Een slordige 120 km. Ieder in zijn eigen tempo, slingerend naar de top, halverwege een foto momentje, maar bovenal genieten. Op de berg bestelden we in ons beste Italiaans cappuccino met Torta. Sommige van ons gingen nog naar een bergmeertje. Andere daalden af richting hotel. De plaatselijke uitbater was blij met een flinke groep Nederlanders die wel een biertje lusten. De rest van de middag was het aangenaam toeven in de tuin van het hotel. Luisterend naar de andere verhalen en genietend van de zon. De tweede dag was voor het echte werk. Stipt op tijd aan het ontbijt. Een groepsfoto. Helmen in de auto, bidons gevuld, bandjes opgepompt en hier en daar kon je de zenuwen zo uit de lucht plukken. Over klimtijd werd niet gesproken. Waar het om ging was boven komen. En of dat nou was na weken je uitgesloofd te hebben met uren en uren trainen, of dat je net ontdekt had hoe leuk fietsen is, daar had niemand het over. Naar boven moesten we. Dat was het doel! De tunneltjes waren heerlijk koel. De motoren scheurden je in volle snelheid steeds weer voorbij. Er werd gesteund en gekreund. Want zwaar was het best. De ontvangst boven was geweldig. Applaus voor iedereen. Naar boven gejuicht werden we en het was dringen om een foto te maken bij het bord van de Stelvio. Iedereen wilde een bewijs voor thuis. Een paar idioten gingen de andere kant van de berg weer af. Om vervolgens vanaf Prato weer naar de top te klimmen. Het is maar goed dat ik niet geweten heb hoe zwaar deze kant was. Het was echt afzien. Stukken van 14% kwamen voor. De laatste bochten hadden niks meer met souplesse te maken. Stampen was het. Want afstappen en opgeven dat komt niet voor in het woordenboek van de sportieve fietser. De regen gooide nog wat nattigheid in de bochten, we waren elkaar even kwijt maar gelukkig kwam het peleton elkaar weer halverwege de berg tegen achter een bord dampende pasta. Moe maar voldaan was het eten deze avond zo De Merels die het flikten! Staand: Margot, Gijs, Peter, Sandor, Marjan, Aad. Zittend: Pim, Marius, Marjam, Carolien, Ria, Auke, Rob, Enno. 8 emerel Jaargang 23, Nummer 6

9 mogelijk nog lekkerder. Iedereen had zijn verhaal over de geweldige beklimming. Een aantal dames ging bij de buren op visite om de benen wat los te dansen met wat kalende goedgevulde gezellige Italianen. Daarna was het voor iedereen het bed in. De laatste dag kwam sneller dan verwacht. De planning? 19 uur vertrekken. Enkele bleven rond het hotel. Maar ja als je er nu toch bent? Juist dan ga je weer een berg op. De Gavia in dit geval. We hadden een leuk groepje en op de slotdag van dit avontuur hielden we een sociale fietsrit. De motorrijders die ook hier weer in grote getale probeerden zo snel mogelijk naar boven te komen hadden voor dit woord een vette A staan. Reed je niet genoeg aan de kant dan gaven ze je doodleuk een duw tegen je schouder. Net toen we dachten dat we er waren stond er een bord met nog 4,5 km. Dat was even slikken. Na zoveel fietsgeweld van de afgelopen dagen ga je dat toch voelen in je benen. We kletsten elkaar erdoor en eroverheen. Het uitzicht boven was prachtig. Hier lag zelfs nog sneeuw. Tijd om via de andere kant terug te gaan was er niet meer. Dus daalden we dezelfde weg terug. Het wegdek was bar slecht. En toch gingen we snoeihard naar beneden. De wielen, nog warm van de afdaling, werden uit de fietsen gehaald en de bus weer geladen. Als afsluiter hadden we een heerlijke BBQ in de tuin van het hotel. De terug reis ging beter. Hier en daar lagen er wat mensen in het gangpad of onder de stoelen te slapen. Er is nog een stop geweest van 45 min. Echt ik heb niks van meegekregen. Om 11.30uur stonden we in Mijdrecht. We namen afscheid met de beloftes om elkaar volgend jaar weer te zien in de Serra Nevada in Spanje. Voor nu kunnen we terug kijken op een paar fantastische dagen in Bormio. En fietsen we weer fijn door de polder door weer en wind. En dat is toch ook heel erg mooi! 9 emerel Jaargang 23, Nummer 6

10 FIETSCOMPETITIE TTC DE MEREL Opmerking: de competitiecoördinator was niet in de gelegenheid eind juni een reminder aan de deelnemers te sturen. Sorry! De layout is aangepast in overeenstemming met het nieuwe reglement. Stand Rittencompetitie (uitgedrukt in punten): Maand: juni 2015 totaal vorige maanden juni punten punten punten Dames: 1 Mirjam Spek, van der maandkampioen 2 Marjan Hart, van 't Margot Kompier Stefanie Miltenburg Heren (< 55 jaar): 1 Richard Wagenaar Jan-Willem Bouwman maandkampioen 3 Hans Hazeleger Emerson Aerts Heren (55 t/m 64 jaar): 1 Anton Senten, van maandkampioen 2 Kees Graaff, de Aad Hart, van 't Peter Meijer Tom Zuijdervliet Alex Wolf Peter Graaff, de Bert Fakkeldij Leo Greft, van der Wietze Pathuis Sjoerd Boer, de Heren (65 jaar en ouder): 1 Ger Hulsman Enno Steenhuis maandkampioen 3 Gijs Ekelschot Gerard Graaff, de Henk Mulder Dick Winters Jan Alblas Kees Smit Nico Kroon emerel Jaargang 23, Nummer 6

11 Stand Kilometercompetitie (uitgedrukt in kilometers): Maand: juni 2015 vorige totaal maanden juni kilometers kilometers kilo-meters 1 Gerard Graaff, de leider na 4 maanden 2 Tom Zuijdervliet Enno Steenhuis Richard Wagenaar Dick Winters Ger Hulsman Kees Smit Jan-Willem Bouwman Jan Alblas Margot Kompier Mirjam Spek, van der Aad Hart, van 't Anton Senten, van Alex Wolf Kees Graaff, de Bert Fakkeldij Sjoerd Boer, de Marjan Hart, van 't Peter Meijer Gijs Ekelschot Peter Graaff, de Stefanie Miltenburg Leo Greft, van der Hans Hazeleger Nico Kroon Henk Mulder Wietze Pathuis Emerson Aerts emerel Jaargang 23, Nummer 6

12 MAMIL Een vriend van mij rijdt in de gele trui. Nu niet meteen denken dat ik bevriend ben met Nibali, Froome of Contador. Nee, die vriend heeft de gele trui gehad bij een toertocht waaraan hij voor veel geld deelnam: de Tourversie van de Tour de France. Een toertocht vanuit Utrecht over het parcours van de Tour de France. Ik zag op 28 juni al die fietsers toen ik met Enno de Rabobank Sponsorfietstocht vanuit Nieuwkoop fietste. Bij Alphen aan den Rijn, bij Hazerswoude, maar ook in mijn woonplaats Noorden. Terwijl de echte Tour hier helemaal niet in de buurt kwam. Maar goed, je zegt dus dat je gaat fietsen over het parcours van de Tour, terwijl dat voor het grootste gedeelte niet zo is, en je hebt deelnemers die allemaal denken dat ze Froome, Nibali of Contador zijn. En dus zo hard mogelijk door al die rustige dorpjes racen. Zoals Noorden, want bij ons moest de ambulance eraan te pas komen. Maar goed, daar wil ik het niet over hebben. Het gaat om het geel. Die vriend van mij rijdt dus in het geel, want dat shirt kreeg hij er gratis bij. Gratis? Natuurlijk niet. Voor de afstand van 75 kilometer was je 40 euro kwijt, voor de afstand van 150 kilometer betaalde je 48 euro. Daar mag dan wel een gele trui bij zitten. Waarschijnlijk is die voor de kostprijs van één euro gemaakt in een fabriek in Bangladesh. Tel uit je winst, als organisatie. Die vriend van mij rijdt dus in het geel. Dat is geen gezicht. Mag ik dat zeggen? Ja, dat mag ik zeggen. Want mij zou het ook niet staan. Die vriend van mij is een MAMIL. Een MAMIL is een Engelse afkorting voor Middle-Aged Man In Lycra. Dat is een man van middelbare leeftijd die een dure racefiets aanschaft en zich in een nauw lycra wielershirt hijst on zo de strijd met zijn lichaamsgewicht aan te gaan. Een MAMIL vindt dat hij er even gesoigneerd uitziet als de mannen in de Tour. Veel van die MAMIL s kleden zich helaas naar wie ze zouden willen zijn in plaats van naar wie ze zijn. Zoals mijn vriend in de gele trui. Ik herinner me van jaren geleden een andere vriend, die reed in de bolletjestrui. Nu is fietsen in de bolletjestrui nog sneuer dan rijden in de gele trui. Zie je het voor je? Een MAMIL, soms met buik(je), in de bolletjestrui? We fietsten in Canada en maakten een excursie naar een gletsjer. Over heel steile wegen. Zo steil dat ik al besloten had met een busje naar die gletsjer te gaan. Mijn vriend in de bolletjestrui ging er op de fiets heen. Hij was immers een echte klimmer. Toen we er met de bus bijna waren, zag ik een fietser. In een bolletjestrui. Lopend. Zijn fiets tegen de steile helling op duwend. Zielig. Maar wat héb ik gelachen. Zelden heb ik zó hard gelachen. Tom Zuijdervliet reageren? tom.zuijdervliet@gmail.com 12 emerel Jaargang 23, Nummer 6

13 Wie is deze goedgeefse Merel? Op zaterdag 11 juli, wederom een mooie zomerdag, ontmoette ik Frans de Koning en hij moedigde mij aan het navolgende stukje te schrijven over wat mijn vrouw Willie en ik hadden meegemaakt in Drenthe. We ontmoetten Frans zaterdagmiddag laat bij de Buurvrouw na een dagje fietsen, varen, zwemmen en luieren op onze terugweg van Vinkeveen via Wilnis (de leuke route) naar Mijdrecht. In Wilnis bij cafe de Buurvrouw hoorde ik een brul van een oude voetbalvriend of ik nog een pilsje wilde. Welnu op zo n mooie dag is het moeilijk nee te zeggen en we zaten heerlijk buiten. Wat ik Frans, vertelde is dat wij half juni op fietsvakantie waren en onder meer Drente aan deden na eerder op Ameland en later in Ootmarsum te zijn geweest. Op alle drie de stekken met mooi fietsweer al fietsende genoten van de natuur via de vele knooppuntenroutes. In Drente dus, na weer een dagje fietsen met de nodige koffie, ijs en bier-stopjes gingen we s avonds op pad om ergens wat te eten. Dit keer Hoogeveen,in het autovrije, maar zeer fietsvriendelijke centrum gingen we op zoek. Het was die avond ook goed wandelweer en we keken goed om ons heen naar eethuisjes en het Drentse- en touristen publiek. Ineens zag ik aan de overkant een wielrenner met het bekende Merel-broekje waarop de duidelijke rode Van Zaal-reclame. Ik rende naar de overkant en hield de fietser stil, vroeg hem of hij uit de Ronde Venen kwam en/of hij lid van de Merel was. Zijn antwoord was niets van dit alles, hij woonde in Hoogeveen en was geen Merellid. Maar hij legde wel uit hoe hij aan dit tenue kwam: Van mijn baas gekregen, zei hij me en die baas is eigenaar van het park Belle Villa,in Dwingeloo o.i.d. Het tenue had iemand laten liggen bij huisje de Paddenstoel en nadat zijn baas contact had gehad met de huurder (het Merellid) die inmiddels thuis was werd hem verteld dat hij het tenue mocht houden. Immers, de DHL-en en UPS-en en hoe ze allemaal nog meer mogen heten vragen zoveel. Dus vandaar de vraag wie heeft daar gelogeerd en klopt het verhaal van de man die wij tegen kwamen in Drente en wie was dus ons goedgeefse Merellid? Gegroet Peter de Jong 13 emerel Jaargang 23, Nummer 6

14 Een extra Rondje! Vanmorgen stond ik fris en fruitig op en dacht er gelijk aan om een extra rondje te gaan fietsen. Alhoewel de dauw nog boven de weilanden hing en het zonnetje naarstig pogingen deed om door te breken moest ik natuurlijk eerst mijn bord havermout verorberen want zonder deze voeding ben ik op de fiets nergens. Al rap kwam het zonnetje door en heb ik mij na het eten gesoigneerd (mooi woord hé) om van start te gaan. Terwijl de temperatuur al rap opliep voelde ik dat het mijn dag zou worden. Zonder direct een doel te hebben stapte ik om kwart voor 9 op de fiets reed van uit Amstelveen richting Badhoevedorp en sloeg na de brug over de Ringvaart rechts af richting Lijnden Halfweg. Na 2 kilometer hoorde ik een scooter met een redelijke snelheid aankomen gezien de tegenwind dacht ik dat komt mooi uit een heerlijke uitdaging en die ga ik altijd graag aan, alhoewel ik dat op mijn leeftijd eigenlijk niet meer zou moeten doen. Op het moment dat de scooter mij passeerde constateerde ik dat het een jonge dame was die hem /of haar bereed. De wind speelde met haar prachtige blonde lokken die onder haar helm uitkwamen en haar rokje liet zij wellustig spelen met de frivole wind. Mooie bruine benen lachten mij toe, en kort daarna wierp ze schalkse blikken naar me en kreeg ik een extra adrenaline stoot. Dat ze zowaar aandacht schonk aan zo n oude wielrenner en er zelf ook veel schik in had. Gaat het? vroeg ze me, waarop ik direct antwoordde ja hoor, geweldig! terwijl ik zag dat mijn snelheid op dat moment 35 km per uur bedroeg (niet gek he voor een veteraan). Al zou ze 80 in het uur hebben gereden dan zou ik door de stuwende adrenaline en andere hormoonstoffen die spontaan vrij kwamen deze snelheid vast ook nog gehaald hebben. Aankomend bij Halfweg dacht ik ze zal wel afslaan maar nee ze ging zelfs door richting Haarlem en bij die afslag stak zij haar hand naar links en gaf ze dus te kennen links af te gaan en ik echt rechtdoor zou gaan. Ze wierp nog een lachende blik naar me en stak als extra groet haar arm omhoog, bedankte me en ik bedankte haar voor haar prima impuls, terwijl ik gelijk dacht wat is fietsen toch mooi he? Vervolgens reed ik richting Cruquius maar in een aangepast tempo. Doch na enkele kilometers hoorde ik wederom een scooter aankomen en dacht een moment dat ze weer teruggekomen was omdat ze het zelf ook wel leuk vond, maar al snel bleek dat dit niet het geval was het blijkt een manspersoon met een duo passagier te zijn, de berijder van deze scooter had een ongeschoren uiterlijk en een blik in de ogen waar ik niet vrolijk van werd, evenals zijn duo passagier. Het is gek wat je in een fractie van een paar seconden een indruk hebt van iemand, alhoewel ik dat natuurlijk niet gelijk moet hebben. Doch plots roept de duopassagier tegen me, ha ha je kunt ons toch niet bijhouden en dat was nu echt tegen het zere been. Met alle krachten die ik in me had heb ik geschakeld en ben gaan staan op de pedalen en heb alles uit de kast gehaald om toch aan te sluiten en zei tegen mezelf hou vol Dré tot aan de Cruquius je kunt het. 0p gegeven moment reden zij 42 km per uur en voelde ik dat m n hoofd zwaarder werd mijn armen deden pijn en m n benen draaiden ineens een aantal slagen minder toen besefte ik dat het mooi was zo en liet mij bij het plaatsnaambord van Cruquius afzakken en was er klaar mee, ik had mijn zakken vol en ben in een rustig tempo, aangepast aan mijn leeftijd huiswaarts gereden en heb nog regelmatig gedacht: is fietsen echt wel zo mooi? Ja hoor ik geniet er nog steeds van, alleen niet achter oude ongure mannen op een scooter. André van den Berg 14 emerel Jaargang 23, Nummer 6

15 Het Leontienhuis & de Tour in Zevenhuizen De Leontien Foundation heeft enkele jaren geleden een vervallen boerderij gekocht in Zevenhuizen met het doel het op te knappen en er kinderen te huisvesten met eetproblemen zoals Leontien van Moorsel die zelf ook heeft gehad. Een geweldig initiatief en de bedoeling was dat Koningin Maxima het op zondag 5 juli, de dag dat de tour Zevenhuizen aandeed, zou openen. Vanwege de drukke agenda van onze queen moest dat echter 9 juli worden. Om nóg meer geld in te zamelen was er een groot festijn georganiseerd op een stuk land direkt gelegen aan de boerderij, waar volop eten en drinken beschikbaar was en optredens van een aantal artiesten. Èn de Tour de France zou vlak langs het terrein gaan en daartoe was een tribune opgesteld waar wij als gasten plaats konden nemen om het hele wielerspektakel te aanschouwen. Op weg naar Zevenhuizen zag je overal langs de route de eerste kijkers zich al installeren of waren al geïnstalleerd en zaten tevreden op het stoeltjes met de koelboxen binnen bereik. En natuurlijk vlaggen en spandoeken. Wat een heerlijk sfeertje! Toen we de auto hadden geparkeerd werden we per Leontienhuis-taxi naar het terrein gebracht waar we door enkele schone dames werden voorzien van een geel armbandje waarmee we alles konden krijgen wat we maar wilden en noodzakelijk vonden. En behoefte aan water was er die dag zeker met als gevolg dat enkele uren later het water domweg op was. Om uur nam Leontien het woord en dat deed ze zowel enthousiast als ontroerend. Nadat ze aan haar eigen eetproblemen had gerefereerd die ze een zwarte periode in haar leven noemde, werden er enkele medewerkers bedankt, vervolgens allen die hadden bijgedragen en tot slot haar man en dochtertje dat met een hip skateboard werd verwend. Ze straalde, zag er geweldig uit in een witte outfit en had later voor iedereen tijd die even met haar wilde praten. Terwijl wij een heerlijk koel alcoholvrij mousserend wijntje probeerden begonnen de optredens en die hebben het in de hitte niet gemakkelijk gehad. Vervolgens probeerden wij een Velosophe Cyclist Beer bij een kraam waar we racefietsen uit de jaren veertig aantroffen en de Tourdirectiewagen uit Het fietsbier wordt gepromoot met de slogan: Ride, Refresh, Recover, Repeat. Een fraai verhaal eromheen en je gaat onmiddellijk denken dat je er ontzettend hard van gaat fietsen. Om uur zou de Reclamekaravaan aan het rennerspeloton voorafgaan en dus zochten we de tribune op waar de knalgele zonnekleppen en kartonnen vierkante staven waarmee je lekker lawaai kunt maken in overvloed aanwezig waren. En water! Het duurde even maar uiteindelijk waren ze er; het leek wel een Disney-optocht en wat een vrolijkheid heerste er. Zelfs de motorpolitie werd met gejuich langs de rotonde begeleid. Het moet niet gekker worden! Grote hilariteit was er toen de auto van Vittel langs kwam en de voorste rij mensen verwende met een forse nevelspuit. Een welkome verfrissing bij de extreme temperaturen van de laatste dagen. 15 emerel Jaargang 23, Nummer 6

16 Omdat de renners nog wel even op zich lieten wachten werd de tribune ontvolkt en gingen we weer naar het terrein waar de vrolijkheid werd voortgezet. Bij de eettenten was het bijzonder druk maar iedereen kwam aan de beurt. De rondleidingen in het Leontienhuis werden voortgezet en verder probeerde iedereen vooral voldoende vocht binnen te krijgen. Tegen de tijd dat de renners zouden passeren werd de tribune opnieuw opgezocht terwijl het weer aan een omslag bezig was. Het waaide telkens een beetje harder en de wolken zagen er almaar dreigender uit. Op de overvolle tribune werden de paraplu s die eerder als parasol dienst deden bij de hand gehouden om eventueel te gebruiken waar ze écht voor bestemd waren. Wat duurt het toch lang als je zit te wachten en je pas na drie kwartier de eerste helikopters in de verte ziet. En wat een immense hoeveelheid auto s en begeleiders gaat er vooraf aan de kopgroep en het peloton! Maar wat moeten die renners het toch als geweldig ervaren dat ze met zoveel enthousiasme worden toegejuicht. Natuurlijk, in een zucht zijn ze voorbij, maar de opbouw van de spanning die eraan voorafgaat is toch wel héél apart. Het was nog steeds droog toen ze ons passeerden maar we weten inmiddels hoe het ze verder is vergaan in Zeeland. Terug op het terrein dachten we eindelijk aan te schuiven bij de BBQ, maar vanwege de rukwinden had die zijn biezen al gepakt. Het werd een broodje Unox-worst en een kop koffie van Smit & Dorlas. Bij het verlaten van het terrein zagen we de bij de ingang geplaatste masten met vlaggen en wimpels in de sloot liggen. Helaas vergezeld van enkele racefietsen die er met kettingen aan waren vastgebonden. Jammer dat zo n happening toch een beetje in mineur moet eindigen, maar het Leontienhuis is gerealiseerd! En we kijken terug op een geweldig leuke dag waarop is bewezen dat sport en commercie prima samen kunnen gaan. Kunnen veel voetbal supporters een voorbeeld aan nemen... Frans de Koning Rabo Sponsortocht: deelnemers De op 13 juni verreden Sponsortocht, georganiseerd in samenwerking met enkele andere fietsclubs kostte de Rabo omstreeks ,- aan uitkeringen aan de verschillende clubs. Een prachtig bedrag en een mooi aantal deelnemers. Men was vol lof voor de wijze waarop de tocht was uitgepijld en ook daarin heeft onze club een belangrijke bijdrage geleverd. 16 emerel Jaargang 23, Nummer 6

17 FIETSPROGRAMMA TTC DE MEREL (t/m 23 augustus 2015) 19 juli zondag Zondagrit 8.30 uur CR km 22 juli woensdag Woensdagrit uur CR km 23 juli donderdag Donderdagtocht 9.30 uur CR km 9.30 uur CR km 26 juli zondag Midzomertoer 8.30 uur CTT 100 km 29 juli woensdag Woensdagrit uur CR km 30 juli donderdag Donderdagtocht 9.30 uur CR km 9.30 uur CR km 2 augustus zondag Zondagrit 8.30 uur CR 100 km 1 e zondag van de maand! 5 augustus woensdag Woensdagrit uur CR km 6 augustus donderdag Donderdagtocht 9.30 uur CR km 9.30 uur CR km 9 augustus zondag Zondagrit 8.30 uur CR km 12 augustus woensdag Woensdagrit uur CR km 13 augustus donderdag Donderdagtocht 9.30 uur CR km 9.30 uur CR km 16 augustus zondag Zondagrit 8.30 uur CR km 19 augustus woensdag Woensdagrit uur CR km 20 augustus donderdag Donderdagtocht 9.30 uur CR km 9.30 uur CR km 21, 22 & 23 augustus Clubweekend BCR km BCR = Besloten clubrit in groepsverband, alleen voor Merelleden CR = Wekelijkse clubritten in groepsverband VTT = Vrije Toertocht (uitgepijlde rit niet in groepsverband) CTT = Clubtoertocht (in groepsverband door toerleiders georganiseerd, gastrijders welkom) UR = Uitgepijlde route GD = Opbrengst naar een goed doel De zondagsritten starten bij Eetcafé De Schans, Uitweg 1, Vinkeveen. De woensdag- en donderdagtochten starten bij Smit Fietsen, Stationsweg 1/3, Wilnis. Bij alle ritten is het dragen van een valhelm verplicht. 17 emerel Jaargang 23, Nummer 6