DE MERELS ÓÓK BIJ SAIL 2015

Transcriptie

1 Maandelijkse Digitale Nieuwsbrief van Toer Trimclub De Merel uit Vinkeveen September 2015 Jaargang 23, Nummer 8 DE MERELS ÓÓK BIJ SAIL Het is al eens eerder gezegd: met TTC de Merel kom je nog eens ergens! Op 19 augustus werd Sail aangedaan en het clubweekend bracht de deelnemers naar Raalte. Zie daarvoor het verslag van Loes Kuijper dat begint op pag emerel Jaargang 23, Nummer 8

2 VAN DE VOORZITTER V oordat ik aan deze columns begin overdenk ik altijd de activiteiten van de afgelopen 4 weken. De plussen en de minnen passeren dan. De grootste plus van dit Mereljaar hebben we weer gehad met het Clubweekend. Het was een weekend dat alle deelnemers na afloop blij waren dat ze mee waren gegaan. Belangrijk was de organisatie van André van den Berg en belangrijk waren de prachtige routes die door Gerard de Graaff nauwgezet waren voorbereid en belangrijk was het prachtige weer dat op donderdag begon en zondagmiddag om 5 uur overging in regen. Maar het belangrijkste was de sfeer die de Merelleden door deze ingrediënten met elkaar opbouwden en waardoor voor ieder een heel fijne herinnering achterbleef. Dit clubweekend had een ander tintje gekregen daar we met eigen auto s eerst naar de startlocatie reden. Dit is erg goed bevallen. Over de locatie voor volgend jaar is al nagedacht want het clubweekend is er al jaren en blijft een vast onderdeel van ons Merelprogramma. Ook al jaren stond de Lotusbloemtoer op het programma. Al 34 jaren organiseerden wij deze toer. De nieuwere generatie Merelleden maakten de laatste jaren kenbaar dat ze de relatie tussen de Merel en de Lotusbloem in Aalsmeer niet helemaal begrepen en liever een doel binnen de gemeentegrenzen zouden zien ondanks dat ieder de Lotusbloem een uitstekend goed doel vond. Uiteindelijk heeft dit op een bestuursvergadering er toe geleid dat we besloten hebben met de organisatie voor de Lotusbloem te stoppen en een goed doel in onze eigen gemeente te zoeken. Als je terugkijkt in de tijd veranderen er zo voortdurend kleinere en grotere activiteiten binnen de vereniging. Soms gelukkig, soms jammer. Wat echter niet veranderd is het enthousiasme van de leden die samen de Merel dragen. Al deze enthousiaste Merelleden wens ik dan ook weer veel, maar vooral veilige kilometers toe. Enno Steenhuis Geertsema (voorzitter TTC de Merel) COLOFON De emerel is de maandelijkse digitale Nieuwsbrief van Toer Trimclub De Merel. De emerel verschijnt elf keer per jaar, in alle maanden behalve januari. De emerel wordt per verzonden naar alle leden, donateurs, sponsoren en adverteerders van onze vereniging. Ook belangstellenden kunnen zich op de verzendlijst laten plaatsen. Bestuur Enno Steenhuis Geertsema steenhuis31@zonnet.nl Voorzitter Stefanie Miltenburg info@ttcdemerel.nl Secretaris Gijs Ekelschot penning.merel@ziggo.nl Penningmeester Peter Meijer peter.ttcdemerel@gmail.com Bestuurslid, Bosdijkloop Hans Hazeleger hans.hazeleger@ziggo.nl Coördinator Toertochten Ledenadministratie: Tom Zuijdervliet info@ttcdemerel.nl Fietscompetitie: Henk Mulder mulder7@xs4all.nl emerel: Stefanie Miltenburg Frans de Koning redactie@ttcdemerel.nl Website: Richard Morssink Erelid: H.A. Könst Vrijwilliger(s) v.h. jaar: Joyce en Dick Hagenaars Clublocatie: Eetcafé De Schans, Uitweg 1, Vinkeveen TTC De Merel is aangesloten bij de NTFU, de overkoepelende organisatie van alle fietsverenigingen in Nederland ( 2 emerel Jaargang 23, Nummer 8

3 MEREL-NIEUWS Bestuursmededelingen De Lotusbloemtoer De Lotusbloemtoer is dit jaar voor de 34 e keer door ons georganiseerd. De laatste jaren kwam steeds de vraag naar voren wat onze relatie met de Lotusbloem precies is en waarom we toch het goede doel zo ver buiten de gemeentegrenzen hebben terwijl er binnen onze gemeente ook zoveel bestemmingen zijn. Deze vraag kwam zo vaak boven dat er binnen het bestuur over gesproken is. Een jarenlange relatie hoeft niet tot in de eeuwigheid te duren hoe spijtig soms ook. Het bestuur heeft dan ook besloten om de relatie met de Lotusbloem te beëindigen. Wel willen we een rit met een goed doel blijven organiseren. Het bestuur beraadt zich hierover en komt op korte termijn met een nieuwe bestemming. Clubweekend De Merel, augustus 2015: GRANDIOOS!! Het clubweekend in het kort: - Zon, heel veel zon - Gezelligheid, heel veel gezelligheid - Mooie routes, 3 dagen mooie routes - Zweet, heel veel zweet - Drinken, heel veel drinken - Wespen, heel veel wespen - Fantastisch!! Echt super Dag 1: Dit jaar was voor het eerst gekozen om met auto s vanaf de Schans te vertrekken naar een mooie omgeving ergens in Nederland. Raalte was de bestemming. De auto-indeling was gemaakt, de fietsen werden op de fietsendragers gebonden en Een verslag van het clubweekend Meer hoef ik eigenlijk niet te vertellen want zo was het. Maar voor diegene die niet mee konden/wilden hier toch nog wat meer anekdotes. 3 emerel Jaargang 23, Nummer 8

4 rond 7.50 uur vertrokken we (4 dames en 19 heren) richting Raalte. Daar aangekomen werden we ontvangen met koffie en een heerlijk appelgebak. Gerard en André, organisatoren van deze editie, heetten ons van harte welkom, gaven ons nog wat informatie over kamerindeling, avondeten en verrekening van consumpties etc. Daarna werden snel de fietsen opgezocht om te gaan toeren in het mooie Overijsselse landschap (11 mensen in de B-groep en 12 in de A-groep). Rond uur stapten we op de fietsen, de A-groep voor een tocht van ca. 125 km en de B-groep 103 km. Wat een prachtige omgeving en wat een rust in dit deel van Nederland. De tocht ging voor een deel over fietspaden midden door de natuur en deels over de openbare weg. Wat mij verbaasde is dat we nauwelijks andere wielrenners zijn tegen gekomen, terwijl het hier zo mooi is om te fietsen. Natuurlijk was het op een doordeweekse dag, vrijdag. Maar zeg nou zelf, bij ons in de omgeving kom je altijd wel wielrenners tegen, maakt niet uit op wat voor dag je rijdt. De tocht verliep voorspoedig en in een rustig tempo. Er werd volop gekletst over van alles en nog wat en gelukkig waren er ook nog 4 mensen die de route in de gaten hielden. Toch leidde dat af en toe tot verwarring, want waar de een rechtsaf riep werd er door een ander linksaf geroepen. Gijs E. bleef altijd rustig hieronder en nam uiteindelijk de beslissing, linksaf of rechtsaf. Na enige tijd moesten we een materiaalstop inlassen. De Garmin van Enno was los geschoten en bungelde gelukkig nog wel aan zijn stuur. Het apparaat werd weer gemonteerd en de route werd vervolgd. De volgende materiaalstop was vanwege het verlies van de dop van een bidon van Machteld B. Niemand treurde erom, even stilstaan, rustig een slokje drinken om het vochtgehalte op peil te houden en verder maar weer. De lunch werd genuttigd in IJhorst. Eenmaal zittend op het terras en voorzien van een drankje zwermden er direct een berg wespen rondom de tafel. Nico K. had een bijzondere effectieve manier om deze wespen te bestrijden. Hij duwde zijn vinger in het glas en plette de wespen tussen duim en wijsvinger kapot. Zo heeft hij er wel een stuk of 7 gevangen. Na een heerlijke lunch ging de tocht weer verder. Vlak voor Raalte kwamen we langs een boerderij waar ze zelfgemaakt ijs verkochten. De hele ploeg zoefde er voorbij. En eenmaal voorbij de ijsboerderij wist Andre te melden dat ze daar het lekkerste ijs van de omgeving verkochten. Slim hoor om dat pas te melden als je er voorbij bent. Andre kreeg van de hele groep commentaar en er werd beloofd om de volgende dag daar een ijsje te gaan kopen. Eenmaal terug bij het hotel, waar de A-groep al was gearriveerd, konden we terugkijken 4 emerel Jaargang 23, Nummer 8

5 op een fantastische eerste dag. Topweer, Toproute en op het heerlijke overdekte terras werd onder het genot van een heerlijk koel drankje nagekeuveld over alle belevenissen. Eduard had veel praatjes tegen een van de serveersters maar, zoals later bleek, met een reden. Ergens in de buurt van Raalte woonde waarschijnlijk nog een oude bekende van hem. Dus al snel kwam de vraag aan de serveerster of zij deze dame en heer kende. En ja hoor ze bleek verderop in een winkel te werken. Eduard vertrok de winkelstraat in, op zijn sokken, om deze dame (een oud contact van een vakantie) te ontmoeten en met resultaat. Dat is dan toch weer leuk. Nadat iedereen zich had opgefrist konden we aanschuiven voor het diner. Leuk om te zien hoe alle Merels dan gewoon bij een tafel aanschuiven. Het maakt niet uit naast wie je zit. Iedereen kletst met iedereen. De maaltijd was heerlijk en moe maar voldaan vertrokken de meesten bijtijds naar hun kamer om te gaan slapen. Dag 2: Wederom fantastisch weer en een mooie route op het programma. Allereerst werd er goed ontbeten door iedereen. Alles was perfect verzorgd enkel was het wat lastig om de gekookte eieren van de rauwe eieren te onderscheiden en bijna ging het dan ook fout bij Peter M. Gelukkig tikte hij het eitje voorzichtig kapot waardoor schade beperkt bleef. Anders was wellicht het volledige rauwe ei over zijn broodje gegaan. Om 9.15 uur was iedereen vertrokken. Volgens Andre had de B-groep vandaag een bergetappe op het programma staan. Het was een wederom een prachtige route langs de rivier De Regge, die we een paar maal zijn overgestoken, maar bergen hebben we niet gezien. De enige hobbel die we hebben genomen was een viaduct over de snelweg. Twee van de dames wilden zich hier graag bewijzen. Ria en Marian reden in een flink tempo naar boven. En zoals Enno later zei keken de heren glimlachend en genietend toe naar deze gekkigheid. Tegen het eind van de middag was er nog een klein incidentje. Toen bleek dat we het fietspad aan de verkeerde zijde van de weg hadden genomen werd er iets te abrupt geremd om de weg over te steken. Rob kon het niet meer voorremmen en botste tegen het achterwiel van zijn voorganger waardoor hij omviel. Gelukkig had hij de tegenwoordigheid van geest om zijn gewicht richting de graszijde te manoeuvreren. Daardoor was de landing redelijk zacht en viel de schade mee. Zonder kleerscheuren en materiele schade konden we de rit voortzetten. Aan het einde van de dag stond ons natuurlijk heerlijk boerenijs te wachten. Maar wat een teleurstelling toen bleek dat we vanaf de andere kant Raalte in zouden rijden. Dan maar een lekker terras opzoeken om de dorst te lessen. Een koude Radler smaakte immers ook prima. Ook dag 2 was een SUPER dag. Ook deze avond hebben we weer heerlijk gegeten in het hotel. Uiteraard werden de organisatoren Gerard en Andre nog even in het zonnetje gezet en bedankt voor de vele inspanningen om alles tot in de puntjes te verzorgen. Het prachtige weer kregen we er als cadeautje bij. Dag 3: Ook dag 3 was weer een dag vol zonneschijn. De A-groep werd iets kleiner, de B-groep iets groter. Sommigen wilden het de laatste dag iets rustiger aan doen. Of was het dat beloofde boerenijsje dat ze niet wilden missen? Ook nu weer een fantastisch mooie tocht. En hoe leuk is het dan wanneer je langs een klein dorpje rijdt waar in een weiland de hele gemeenschap een kerkdienst in de buitenlucht bij woont. De pastoor stond op een podium en de muzikale begeleiding werd verzorgd door de fanfare. Wij Merels hebben ons heel stil gehouden, zoals het hoort. Eigenlijk hadden we even moeten stoppen om dit tafereel vast te leggen op een foto maar dat zou voor teveel afleiding zorgen. In Laren werd gezamenlijk met de A-groep koffie gedronken om daarna het laatste stuk van 5 emerel Jaargang 23, Nummer 8

6 dit geweldige fietsweekend te volbrengen. Ondanks dat we ook ditmaal via de andere kant Raalte inreden heeft Andre ons toch richting de Zo mogen we het zien: allen in de clubkleuren! boerderij met boerenijs geloodst. Door al het gezeur van de hele ploeg kon hij er echt niet onderuit. En echt waar: Het ijsje smaakte heerlijk!! Bij het hotel hebben met de nog aanwezigen (sommigen moesten helaas al spoedig richting huis) het clublied gezongen. Een mooie afsluiter van een fantastisch weekend. En wat een geluk dat dit alles is verlopen zonder vervelende incidenten, op een paar vallende onderdelen tijdens het fietsen na dan. Allemaal bedankt voor heel veel gezelligheid en veel fietsplezier in een prachtige omgeving. 6 emerel Jaargang 23, Nummer 8

7 FIETSCOMPETITIE TTC DE MEREL Stand Rittencompetitie (uitgedrukt in punten!): Maand: augustus 2015 totaal vorige maanden aug. punten punten punten Dames: 1 Mirjam Spek, van der Marjan Hart, van 't Margot Kompier Stefanie Miltenburg Heren (< 55 jaar): 1 Richard Wagenaar Hans Hazeleger Jan-Willem Bouwman Emerson Aerts Heren (55 t/m 64 jaar): 1 Anton Senten, van Kees Graaff, de Aad Hart, van 't Alex Wolf Peter Meijer Peter Graaff, de Tom Zuijdervliet Sjoerd Boer, de Wietze Pathuis Leo Greft, van der Bert Fakkeldij Heren (65 jaar en ouder): 1 Ger Hulsman Enno Steenhuis Gerard Graaff, de Gijs Ekelschot Henk Mulder Dick Winters Jan Alblas Kees Smit Nico Kroon emerel Jaargang 23, Nummer 8

8 Stand Kilometercompetitie (uitgedrukt in kilometers!): Maand: augustus 2015 totaal kilometers vorige maanden kilometers aug. kilometers 1 Gerard Graaff, de Tom Zuijdervliet Enno Steenhuis Richard Wagenaar Jan-Willem Bouwman Jan Alblas Dick Winters Ger Hulsman Margot Kompier Kees Smit Alex Wolf Anton Senten, van Aad Hart, van 't Kees Graaff, de Marjan Hart, van 't Mirjam Spek, van der Peter Meijer Bert Fakkeldij Gijs Ekelschot Sjoerd Boer, de Nico Kroon Peter Graaff, de Leo Greft, van der Hans Hazeleger Henk Mulder Stefanie Miltenburg Wietze Pathuis Emerson Aerts emerel Jaargang 23, Nummer 8

9 Op-zijn-gemak-fietser moet beter opletten? Donderdag 6 augustus. Bij het ontbijt lees ik het dagblad Trouw. Op de opiniepagina staat een column van Maurits Westerbeek, journalist bij FIETS, het tijdschrift voor snelle recreatiefietsers (zoals in de toelichting staat). De kop trekt meteen mijn aandacht: Op-zijn-gemak-fietser moet beter opletten. Mijn eerste reactie is dat ik het daar helemaal mee eens ben. Ik heb al vaker in deze column betoogd dat veel (bijna-)ongelukken veroorzaakt worden door de dikkebandenfietsers. Als je belt, kijken ze om en wijken ze uit naar links, ze nemen met zijn tweeën het geheel fietspad in beslag en dikwijls horen ze niets (vanwege een koptelefoon of gewoon doofheid). Maurits vliegt echter wel heel ruim uit de bocht. Hij stelt namelijk dat ongelukken bijna altijd worden veroorzaakt door de niet-racefietsers omdat racefietsers de situatie altijd goed weten in te schatten en door hun leeftijd een stuk alerter zijn. Oei, daar komen de ingezonden brieven, dacht ik. Dat klopte. Trouw stond er in de dagen erna vol mee. Deze ruimte is tekort om helemaal in te gaan op het artikel van Maurits (google maar op de woorden Trouw, Maurits Westerbeek en 6 augustus, dan vind je het artikel). Maar het komt erop neer dat fietspaden in Nederland hoge eisen stellen aan alle gebruikers, dat racefietsers daar door hun snelle reactie- en anticipatievermogen aan voldoen en langzamere fietsers niet. En dat daarom de prioriteit van de overheid moet liggen bij het verbeteren van de laksheid van de langzame(re) weggebruikers. Natuurlijk heb je bij elke groep weggebruikers uitzonderingen. Ik ben echter bang dat de column van Maurits de kloof tussen de snelle en langzamere fietsers (de oorlog op het fietspad ) alleen maar vergroot. Als snelle fietsers dan zo goed anticiperen, dan weten ze toch ook wat de reactie van de andere fietsers is. En daar kun je dan in een split second rekening mee houden. Maar nu geeft Maurits aan dat het fietspad eigenlijk alleen bestemd is voor de racefietsers. En dat andere fietsers er alleen op mogen als ze bewijzen dat ze deelname-waardig zijn. In zijn redenering betekent dat dat kinderen en schooljeugd dus ook van het fietspad moeten. Nogal aanmatigend, vind ik. Nou weet ik wel dat columnisten altijd overdrijven. En dat ze een situatie extra aandikken om een beoogd effect te bereiken. Met deze column van Maurits is dat echter niet gelukt. Hij heeft de controverse alleen maar vergroot. Maurits is iemand die het fietspad voor zich alleen wil hebben. Natuurlijk ergert hij zich ook aan de groepjes racefietsers die niet zo hard rijden en voor wie hij soms moet inhouden. Vreselijk toch voor die snelle man. Voor wie alleen een gemiddelde telt. Dat gemiddelde kan nog een stuk omhoog als hij geen last heeft van anderen. Maurits is pas tevreden als hij de enige is op het fietspad. Want dan hoeft hij zelf helemaal niet meer op te letten. Reageren? tom.zuijdervliet@gmail.com PS: hartelijk dank voor alle reacties op de paardenstront column 9 emerel Jaargang 23, Nummer 8

10 EEN ELFSTEDENTOCHT IN AUGUSTUS Fietsen langs de Friese Elfsteden behoort tot de toppers van fietsvakanties in Nederland. Dat zegt tenminste de organisatie Friesland Holland. Na hem met mijn dochter gereden te hebben kan ik het me ontzettend goed voorstellen. Heerlijk drie dagen zo n 100 km per dag wegtrappen terwijl de koffers naar het volgende hotel worden gebracht. Daar per fiets aangekomen lekker douchen en op naar het diner. Wat wil je nog meer? Ons eerste overnachtingsadres was in Harich, Hotel Welgelegen (de naam was zeer toepasselijk), vlakbij Balk waar we de route de volgende dag oppakten. Eenmaal Balk uit werden we verrast door heel veel bos waar we de van de èchte elfstedentocht bekende Luts aantroffen. Een kaarsrecht kanaal waaromheen een dichtbegroeid bos en waar we zo n 10 km over een bochtig smal pad door dat bos reden. Maar daarna was de beschutting ook verdwenen. Via Oudemirdum naar het oudste stadje van Friesland: Stavoren. Je fietst langs de dijk van het IJsselmeer en daar is niet alleen wind maar ook enkele kleine campings en veel zwanen die soms tot midden op de zeer goed begaanbare weg liggen. Tsjonge wat hebben die diertjes het daar goed in vergelijking met de exemplaren bij ons in de polder waarvan wij ook al vinden dat ze het goed hebben. In Stavoren scoren we ons eerste stempeltje en daarna door naar Hindeloopen. Eerst een stukje landinwaarts maar daarna snel weer de dijk opgezocht en 11 km tegen windkracht 3 in trappen. De koffie op het terras bij de haven liet zich dan ook goed smaken. Een erg leuk plaatsje waar veel italianen waren èn het eerste friese schaatsmuseum. Daarna van de kust af en naar Workum en Bolsward waar we langdurig langs de schaatsroute reden met een zeer zwijgzame verstekeling tussen onze achterwielen die bijna plat ging toen we vrij plotseling rechtsaf moesten. Eigen risiko vonden wij. In Bolsward kwamen we via een fraai fietspad binnen zonder het bord met die naam te hebben gezien en voor we het wisten fietsten we er alweer uit. Terug dus om een stempel te halen en een bord te zoeken. De stempel werd een handtekening en een bord vonden we ook met daarachter in grote letters Fryslân. Op naar Harlingen dè havenstad van Friesland waar ook de veren naar de eilanden vertrekken. Wat een drukte daar! Leuke plaats waar we in het centrum de lunch gebruikten bij de twee broertjes. We zagen ze even en vonden dat het best de twee broers zou mogen heten, wat een gebouwen! Dan het laatste stuk van die dag: 22 km naar Franeker dat in 1585, tien jaar na Leiden, de tweede universiteit kreeg. In de buurt van het beroemde kaatsveld vonden we ons hotel, met 98,88 km op de teller. De schaatsers gaan er overigens dwars door de stad. s Avonds keken we naar de route voor de volgende dag, de beschrijving ervan en het weer. Het weer zou prima worden maar wel met noorderwind, kracht 4. Het is maar dat je het weet. Onze fietsen hadden we de vorige dag in een garage gezet, netjes achteraan om onnodige beschadigingen te voorkomen maar de later aankomende fietsers (bijna allemaal elektrisch) hadden hun fietsen er allemaal vóór gezet, zonder een paadje vrij te houden. Dus moesten we ons, met de fiets boven het 10 emerel Jaargang 23, Nummer 8

11 hoofd een weg naar de uitgang banen. Maar goed, we konden vertrekken. Na de terpendorpen Dongjum, Boer, Ried en Berlikum begint de grootschalige polder Het Bildt. In elfstedentaal de hel van het noorden en in de beschrijving wordt gesproken van een ecologische en culturele woestijn. Het is wat dik aangezet maar je ziet slechts gigantische akkers met hier en daar een boerderij en in geen dorpje koffie te krijgen. Via St. Annaparochie, Vrouwenparochie, Marrum en Ferwerd rijden we over de dijk bij het Wad waar het barst van de schapen die absoluut geen rekening houden met fietsers. We verlaten de dijk en via Holwerd nog iets verder noordelijk en later oostelijk kwamen we op het keerpunt en gingen we richting Dokkum. Inmiddels hadden we bijna 60 km tegen de wind in gereden want de weersvoorspelling klopte, al hadden we zelf de indruk dat de wind wat krachtiger was. Daar gingen we vanaf dat punt dus van profiteren! Heerlijk, in no time waren we in Dokkum waar we de weekmarkt op reden en snel een prima lunch verorberden. Dan in nagenoeg één rechte lijn langs de Dokkumer Ee via een smal fietspad met grote snelheid richting Leeuwarden. Prachtige zeilboten op het water en voor je het weet ben je in Bartlehiem waar natuurlijk even geposeerd werd op het beroemde bruggetje. We konden ons helemaal vinden in de schaatskreet wie Dokkum haalt, die redt het wel. Als de elfstedentocht wordt gereden is het meestal oost-noordoostenwind en als je dan tegen wind in bij Dokkum bent gekomen, dan kan het bijna niet anders dan dat je Leeuwarden (de grootste van de 11 steden) ook haalt. De finish op de Bonkevaart waren we voorbij voordat we er erg in hadden. Je moet het weten want je wordt er nergens op attent gemaakt. Je zou toch denken... Wij reden al in Leeuwarden en gingen het maar eens vragen. Kilometers terug dus. Weer tegen die stevige wind in zagen we niet zitten en al helemaal niet omdat we onderweg hadden gehoord dat er niet veel te zien was. Dan maar het hotel zoeken en het Oranje Hotel tegenover het Centraal Station was niet zo ingewikkeld. Het restaurant daarin heet Restaurant van Buren en binnen hangt een grote foto van de toenmalige prins die zojuist de tocht heeft voltooid. Omdat we s morgens vroeg waren vertrokken waren we zeer tijdig in Leeuwarden en dus pakten we het plan op om te gaan kijken waar de start van de tocht plaatsvindt. En wij wilden de plek zien waar ze het ijs op gaan nadat ze een kleine kilometer hadden hardgelopen. Om een lang verhaal kort te maken: na veel vragen en veel foute aanwijzingen vonden we het na zo n anderhalf uur! Eigenlijk weet nagenoeg niemand waar het precies is. Uiteindelijk was het een oude baas die na lang nadenken - waardoor wij er eigenlijk al niet meer in geloofden - de juiste weg wees. Nou dat viel ook nogal tegen. Langs het water staat een meterkast en daarop staat een schildering van enkele schaatsers die hun schaatsen onderbinden. De kast grijs, de tekening zwart. En dat is het. Je zou toch denken... Afijn, de teller stond op 103,5 km (90 voor de route en de rest om het startpunt te vinden!); het was mooi geweest voor die dag. De derde en laatste dag ging van Leeuwarden naar Sloten (om de laatste stempel te halen) en dan naar Balk en Harich naar ons eerste hotel. Dankzij het geëmmer om de startplaats te vinden wisten 11 emerel Jaargang 23, Nummer 8

12 we snel de route op te pakken en vervolgens vonden we ook het WTC. Nou, er staat inderdaad een schaatser op een hoge sokkel waarop de namen van de winnaars staan vermeld. Maar om nou te zeggen dat het een fraaie schaatser is... nou nee. Het kan bijna niet anders dan dat Paping er model voor heeft gestaan. Héél dik ingepakt van boven en de benen - naar mijn idee - veel te dun. Wij vonden het niet zo fraai geproportioneerd maar het beeld was niet te missen. Had wat ons betreft bovendien bij de èchte startplaats moeten staan. Via industrieterreinen Zwette I en II verlieten we Leeuwarden richting Sneek. Langs de Zwette die ook als Swette wordt aangeduid en veelal onder viaducten door dicht bij het water. Eénmaal bovenlangs en daar ging het mis wat de route betrof. Aan de andere kant, na het oversteken van de weg dezelfde hekjes als ervoor en we kwamen op een zanderig weggetje waar het moeilijk fietsen was. Een kilometer verderop werd het zo slecht dat we zelfs moesten klunen. Een zo n stukje ertussen konden we ons nog voorstellen maar als je dan uiteindelijk op een akker uitkomt waar geen pad meer is te bekennen dan ga je toch twijfelen. Niks grapje van de organisatie om je een stuk te laten klunen, gewoon fout. De kaart nog maar eens goed bekeken en aan de hand van een trein die we ergens zagen rijden konkludeerden we dat we waarschijnlijk niet hekjes aan de overkant hadden moeten nemen maar gewoon rechtsaf de weg op. Dwars door het land vonden we de weg weer en al na één km zagen we een bordje met elfstedenroute. En zo werd Sneek vervolgens snel bereikt. Vanaf Sneek moet eerst IJlst aangedaan worden om vervolgens weer in Sneek terug te keren. Het rondje eerst maar besluiten we. IJlst is nog wat slaperig maar wel de moeite waard. Stempel werd snel gescoord en we verlaten het via een pad langs het water waar een molen bij het naambord staat en dus moeten we daar een foto van maken. Het is niet zo ver van Sneek maar met de stevige oostenwind tegen is het weer even werken. In Sneek natuurlijk de waterpoort uit 1613 en de grachtjes. Door de drukte hebben we moeite om de goede route aan te houden en worden we met de mededeling dat is de doorgaande route mooi de verkeerde kant op gestuurd. Na enig gerommel vinden we natuurlijk de route weer en verlaten we Sneek waar ik geen leuke herinneringen aan heb omdat ze in het verleden het Nederlands Kampioenschap Amateurvoetbal niet helemaal zuiver van ons (Uithoorn) afpakten. Wegwezen dus. In het Friese Merengebied onder Sneek missen we opnieuw een bordje. Wat hebben we toch vandaag? We zijn te ver in zuidelijke richting gereden en moeten een vijftal kilometers terug, natuurlijk met de wind tegen. Maar daarna ging het allemaal goed. Met de pont het Johan Frisokanaal over om vervolgens bij Langweer te geraken. Het eerste haventje heeft geen restaurant maar Langweer zelf heeft een beschermd dorpsgezicht aangekleed met Lindebomen. Het is klein maar prachtig en we eten daar een heerlijke Parma Brochetta. Via Spannenburg en Gaestdyk bereiken we met de wind mee met 41,5 km p/u Sloten waar we bij het naambord - gelukkig - stoppen en een foto maken. Sloten is het kleinste stadje maar wel gaaf. Erdoorheen rijdend kruis je een grachtje waar het barst van de terrassen met een drukte van belang en als je de weg vervolgt fiets je een straatje in waar het weer uitermate rustig is en aan het eind van het straatje ben je Sloten alweer uit. Vlak voor het einde van de straat zien we een bordje dat verwijst naar een brasserie en we hebben geluk. Het is een zeer kleine camping waarbij een rustige en keurige brasserie met een grote van de camping afgesloten tuin genaamd Makkemolen. Daar krijgen we de laatste stempel en drinken we een glaasje prosecco op de goede afloop. Bijna zit het erop want we moeten nog naar Balk, dat ook een druk bevaren grachtje heeft, en vervolgens naar Harich waar hotel Welgelegen nog steeds op dezelfde goede plaats ligt en we tevreden neerstrijken. De goed georganiseerde tocht is echt de moeite waard om te fietsen. Nagenoeg alle kleine dorpjes worden aangedaan en de fietspaden zijn prima, heel soms wat smal. De bewegwijzering is prima al was het soms moeilijk te zien omdat ze meestal onderaan het paaltje zijn gehangen en het gras wat hoog was maar als je het eenmaal weet is het geen probleem. De hotels zijn prima en het eten is dat ook. Met dieetwensen wordt goed rekening gehouden. De 12 emerel Jaargang 23, Nummer 8

13 fietsen zijn veilig opgeborgen voor de nacht al maken de mensen het zelf soms wat moeilijk voor elkaar. Het was een fantastische ervaring om zoiets met je dochter te kunnen doen. Ben trots op haar! Frans de Koning Op een mooie Dinsterdag Op een mooie Dinsdagochtend rond uur kreeg ik ineens het gevoel om eens lekker een extra rondje te gaan fietsen. Belde m n vriendje Wim uit de Nes a/d Amstel en deze was direct enthousiast. Onze bedoeling was een rondje Heemstede -Zandvoort - Bloemendaal en via Spaarnwoude weer terug, voor ons een bekend rondje en goed te doen. Uithoorn Aalsmeer en Hoofddorp richting Vijfhuizen en daar is men erg druk met wegwerkzaamheden en als racefietser wordt je dan heen en weer geslingerd want schijnbaar is het aangenomen werk dus moet het af. Zoals een goed Merel lid betaamt volg je dan direct de instructies op en werden wij middels een oversteek richting Schalkwijk gestuurd. Uit het verleden weet ik nog dat daar ooit een wielerronde werd gehouden ik weet echter de naam niet meer. Men was daar druk bezig met werkzaamheden maar ook met het uitbaggeren van een sloot waar men blijkbaar voornemens was enige grote kabels of pijpen in aan te leggen, althans dat dacht ik, want deze la gen naast de sloot. Wij werden omgeleid van het fietspad af richting de sloot en vlak voor de sloot moesten wij rechts af slaan, langs de sloot die net uitgebaggerd werd. Plots draaide de dragline, die bezig was met het uitbaggeren, onze kant op en gooide zijn enorme lading prut uit zijn lepelbak op de zijkant van de sloot terwijl wij passeerden. Op dat moment schrokken wij ons de tandjes en gaven verschrikt een ruk aan ons stuur en kwamen tegen een scooter aan die ons op dat moment wilde passeren. De scooter werd door deze actie gelanceerd en doordat de scooter door de klap van mij door de berm stuurloos was geraakt vloog hij in de prutsloot. Ondanks dat je ons qua kledingkleur niet meer zou herkennen stopten wij direct evenals de machinist van de dragline en probeerden direct de scooter te hulp te schieten. Ik geef eerlijk toe dat het lachen mij nader stond dan het huilen want de berijder van de scooter ging werkelijk kopje onder. De dragline-machinist vloog uit zijn machine vergat, in shock, zijn excuses aan te bieden. Wij liepen gezamenlijk naar de slootkant en probeerden de berijder van de scooter te traceren hetgeen qua kleur erg moeilijk bleek te zijn. Plots kwam er iets boven water en zie ik twee ogen in 13 emerel Jaargang 23, Nummer 8

14 een ernstig donker gekleurd gezicht. Ik kon mijn lachen haast niet bedwingen want het was te komisch voor woorden maar eigenlijk ook wel triest. Blij waren we natuurlijk ook wel want ja stel je voor zeg dat hij niet meer was bovengekomen. Maar tegelijkertijd moest ik terug denken aan mijn diensttijd. Tijdens een Kleine Oorlog Voering (KOV) werd ons geleerd dat als de kop van de romp gescheiden is en er lijkstijfheid geconstateerd is, dan pas is iemand echt dood! En dat was gelukkig hier niet het geval want hij kwam weer boven water. Dus ondanks alles toch blijdschap alom. De machinist verontschuldigde zich alsnog tig maal omdat hij ons echt niet had gezien en heel veel spijt had van het gebeurde. Wij leken zelf wel halve bambino s met alle prut en vlekken. Je kunt je wel voorstellen dat wij de terugtocht direct hebben aanvaard nadat wij gegevens hebben uitgewisseld met de machinist en zijn chef. Edoch, enkele dagen later ontvingen wij een prachtig bouquet bloemen met een waardebon van 25,-- euries ter compensatie van het ongemak en de schrik. Zo maak je als wielrenner nog eens wat mee toch? Want als wij thuis waren gebleven hadden wij deze ervaring gemist, dus mijn motto is en blijft ondanks alles, pak je fiets wanneer je kunt en geniet van alle leuke momenten van jezelf maar ook van minder leuke momenten die anderen overkomen want deze kunnen voor jou toch leuk zijn. Mooi hé dat fietsen, vooral als je nog niet mag fietsen na een beenbreuk maar wel alle tijd hebt om in mei al verhaaltjes uit je duim te zuigen voor de Nieuwsbrief. Andre van den Berg FIETSPROGRAMMA TTC DE MEREL (t/m 25 oktober 2015) 20 september zondag Rabobank Knooppunten 8.30 uur VTT km 23 september woensdag Woensdagrit uur CR km 24 september donderdag Donderdagtocht 9.30 uur CR km 9.30 uur CR km 27 september zondag Zondagrit 8.30 uur CR km 29 september dinsdag Ladiesday 30 september woensdag Woensdagrit uur CR km laatste woensdagrit 1 oktober donderdag Donderdagtocht 9.30 uur CR km 9.30 uur CR km 14 emerel Jaargang 23, Nummer 8

15 4 oktober zondag Herfsttintentoer 8.30 uur CTT 100 km 120 km 8 oktober donderdag Donderdagtocht 9.30 uur CR km 9.30 uur CR km 11 oktober zondag Zondagrit 8.30 uur CR km 15 oktober donderdag Donderdagtocht 9.30 uur CR km 9.30 uur CR km 18 oktober zondag Zondagrit 8.30 uur CR km 22 oktober donderdag Donderdagtocht 9.30 uur CR km 9.30 uur CR km 25 oktober zondag Snerttoer 9.00 uur BCR 60 km BCR = Besloten clubrit in groepsverband, alleen voor Merelleden CR = Wekelijkse clubritten in groepsverband VTT = Vrije Toertocht (uitgepijlde rit niet in groepsverband) CTT = Clubtoertocht (in groepsverband door toerleiders georganiseerd, gastrijders welkom) UR = Uitgepijlde route GD = Opbrengst naar een goed doel De zondagsritten starten bij Eetcafé De Schans, Uitweg 1, Vinkeveen. De woensdag- en donderdagtochten starten bij Smit Fietsen, Stationsweg 1/3, Wilnis. Bij alle ritten is het dragen van een valhelm verplicht. 15 emerel Jaargang 23, Nummer 8