Al vele jaren wordt er gepraat en geschreven over een. Registratie publiekrechtelijke beperkingen komt van de grond

Transcriptie

1 W AT BEHELST D EZE WET VOOR DE GEMEENTEN? Registratie publiekrechtelijke beperkingen komt van de grond 280 De invoering van de Wet Kenbaarheid Publiekrechtelijke Beperkingen (WKPB) komt nu met een sneltreinvaart op ons af. Met ingang van 1 januari 2007 moet de wet operationeel zijn en binnen twee jaar moeten alle beperkingen van vóór 2007 zijn ingevoerd. Dit op straffe van mogelijke schadevergoedingen door de overheid aan burgers. Dat alles vraagt nogal wat van zowel de gemeenten als het Kadaster en de overige overheden die publiekrechtelijke beperkingen hebben opgelegd. Alle reden om eens te praten met de mensen die de regie hebben over deze invoering, de implementatiemanager Roy Mierop en Hennie Genee, de operationele projectleider. Al vele jaren wordt er gepraat en geschreven over een toegankelijke registratie van publiekrechtelijke beperkingen. Een eerste artikel verscheen al in 1984 in Geodesia [Kroode, 1984]. Vervolgens verschenen regelmatig artikelen over dit onderwerp. Ook binnen de Ravi was dit onderwerp van studie [Ravi, 1988]. De Tweede Kamer heeft destijds bij de behandeling van het Nieuwe Burgerlijk Wetboek en bij de Kadasterwet aangedrongen op een snelle(!) invoering van deze registratie. Dat heeft niet gewerkt; pas begin 2003 werd dit onderwerp actueel bij de wetgever. Het programma Andere Overheid gaf een extra stimulans want toen kwam de burger centraal te staan in het handelen van de overheid. Vanaf dat moment kwam er vaart in de registratie van de publiekrechtelijke beperkingen. Binnen VROM werd Mierop belast met de voorbereiding voor de invoering van de WKPB (die toen nog Puberr werd genoemd) te starten. Zo kreeg dit onderwerp eindelijk de aandacht die het verdient en dat resulteerde in de wet die in 2004 in het Staatsblad (nr. 331) werd gepubliceerd. Wat behelst deze wet nu uiteindelijk en wat zijn de gevolgen voor met name de gemeenten? Uitgangspunten WKPB De uitgangspunten van de wet zijn: er komt een geautomatiseerde registratie van beperkingen met daarnaast een register met de brondocumenten. Jan de Kruif, redacteur. Met behulp van de signalering uit de registratie kan de burger direct zien of er een beperking op het gevraagde perceel aanwezig is. In geval van een beperking is ook duidelijk waar nadere informatie te krijgen is; de registratie vindt zoveel mogelijk bij de bron plaats. Dit betekent dat de gemeenten, die een belangrijke bron van publieke beperkingen zijn, hun registraties zelf bijhouden. De andere beperkingen worden door het Kadaster geregistreerd; de beperkingen worden maar eenmaal opgeslagen. De gemeentelijke beperkingen worden door het Kadaster opgevraagd uit het gemeentelijke systeem en omgekeerd; het aanvragen en verstrekken van informatie gebeurt eenvoudig en doorzichtig op korte afstand van de belanghebbende. Hier is veelal ook de ambtenaar aanwezig die inhoudelijke kennis heeft van de beperking en deze kan nadere uitleg geven aan de aanvrager; de beperkingen worden vastgelegd op basis van het kadastrale perceel, hoewel ze niet altijd het gehele perceel betreffen; het zijn immers beperkingen op onroerend goed. Het bijzondere van de wet Mierop noemt drie punten die deze wet onderscheiden van andere wetten en die deze wet, zoals hij zegt, leuk maken. 1. de burger staat centraal. Doel is het verbeteren van de rechtszekerheid van onroerende goederen. We hebben in Nederland heel veel geïnvesteerd in onze grond. De rechtszekerheid hiervan is van groot belang voor onze economie. De burgers hebben recht om snel inzicht te krijgen in de besluiten van de diverse overheden die de beschikking over hun onroerende zaken beperken.

2 2. De wet verbiedt niets en heft ook geen nieuwe belastingen. Nee, deze wet maakt dingen eenvoudiger; de burger kan nu snel de beperkingen vinden en dat bespaart hem tijd en geld. Er is ook geen handhavingapparaat nodig. De wet gaat uit van zelfregulering. Als de overheid de beperkingen niet of onvoldoende registreert, kan de burger haar aansprakelijk stellen voor de ontstane schade en die kan goed in de papieren lopen. De overheden hebben er dus belang bij om de beperkingen goed te registreren en de burger te informeren. 3. Tenslotte is de WKPB een flexibele wet. Het is een kaderwet waarin alleen de hoofdlijnen zijn vastgelegd. Daarnaast is er een invoeringswet die de gevolgen voor andere wetten regelt en zijn er uitvoeringsbesluiten en uitvoeringsregelingen (vast te stellen door de minister) voor de operationele en technische details (fig. 1). Dit flexibele systeem maakt het mogelijk om snel in te spelen op veranderingen, onder meer op het gebied van ICT. De werking in hoofdlijnen De bedoeling van de wet is om belastende besluiten van de overheid duidelijk en snel kenbaar te maken voor de burger. De publiekrechtelijke beperkingen van de gemeente worden bij de gemeente geregistreerd. Dit houdt in dat de brondocumenten in een register worden opgeborgen en via een informatiesysteem eenvoudig kunnen worden opgespoord. De besluiten van de andere overheden (ministeries, provincies en waterschappen) moeten worden ingeschreven bij het Kadaster (fig. 2). De beperkingen worden vastgelegd op basis van een kadastraal perceel. Op deze wijze is snel te zien of op het betrokken perceel beperkingen rusten. Om nu een eenvoudige raadpleging mogelijk te maken, worden alle gemeentelijke registraties opgenomen in één systeem, de Landelijke Voorziening genoemd. De gemeenten melden hier hun mutaties. Dit bestand wordt bij een aanvraag door het Kadaster geraadpleegd. De gemeente is verantwoordelijk dat haar beperkingen in de Landelijke Voorziening zijn opgenomen. Uitvoeringsbesluit Uitvoeringsregeling -bijlage Gegevenscatalogus -bijlage Berichtenspecificatie Fig. 1. De opbouw van de wet en de besluiten en regelingen. Fig. 2. Het informatiemodel van de WKPB. Perceel Gemeente Beperkingen Register Beperkingen registratie Wet kenbaarheid publiekrechtelijke beperkingen onroerende zaken Invoeringswet Inhoud registratie en register Aanwijzingsbesluit 1 e tranche Aanwijzingsbesluit 2 e tranche Aanwijzingsbesluit 3 e tranche Het register is een geordende verzameling van brondocumenten. Deze zijn dus ingeschreven in het register en zijn voor een ieder opvraagbaar en in te zien. Dit register mag een papieren register zijn, echter in deze tijd is een elektronisch archief aan te raden want dan kan de burger immers via internet dit archief raadplegen en de betrokken besluiten thuis inzien. De registratie is een informatiesysteem dat het gemakkelijk maakt om na te gaan welke beperkingen op een kadastraal perceel in het register zijn ingeschreven. Deze registratie omvat: de kadastrale aanduiding; korte omschrijving van aard en inhoud van de beperking; moment van inwerkingtreding van beperking of vervallen van beperking; het nummer van het register waar het brondocument is ingeschreven. Bedrijf Informatiemodel Niet gemeentelijke Perceel (mutaties) Signalering van Burger Perceel Perceel (mutaties) Kadaster Openbare Registers Kadastrale Registratie Provincie Rijk Waterschap 281

3 282 Het loket voor de burger Via het loket wordt de burger snel en eenvoudig geïnformeerd over de publieke beperkingen op een onroerend goed. Dit kan bij het Kadaster, via internet (want regiokantoren worden tenslotte zeldzaam), of bij de gemeente. Voor veel burgers zal de gemeente de meest logische plaats zijn. Gemeente en Kadaster verstrekken in principe dezelfde informatie. De gemeente verstrekt informatie over zowel de gemeentelijke als de niet-gemeentelijke beperkingen. Dit kan via Kadaster-on-line (KOL). Een tweede mogelijkheid is via een eigen applicatie die dan weer via KOL de beperkingen opvraagt. De gemeente heeft dan de mogelijkheid om eigen beperkingen die (nog) niet in de registratie zijn opgenomen (bijvoorbeeld olietanks) toe te voegen. Een derde mogelijkheid is om alleen de gemeentelijke beperkingen te verstrekken die de gemeentelijke registratie bevat. Tenslotte kan de gemeente de niet-gemeentelijke beperkingen leveren via de massale output van het Kadaster wat alleen toegestaan is ten behoeve van intern gemeentelijk gebruik. De gemeente mag voor het verstrekken van informatie kosten (leges) in rekening brengen. Landelijke Voorziening De gemeenten houden een registratie bij van de gemeentelijke beperkingen, het Kadaster van de beperkingen van de andere overheden. In de wet is dit duale stelsel vastgelegd en er is ook vastgelegd dat deze registraties on line verbonden zijn. Voor het Kadaster is het vrijwel ondoenlijk om met 458 gemeenten een on line-verbinding in stand te houden. In nauw overleg is gezocht naar een andere oplossing. Uiteindelijk is gekozen voor de zogenaamde Landelijke Voorziening en deze oplossing is ook voor de basisregistraties voorzien. Voor de WKPB houdt dit in dat er een landelijk bestand komt dat gevoed wordt vanuit de gemeentelijke bestanden. Het Kadaster raadpleegt dit bestand voor de gemeentelijke beperkingen. In fig. 3 is deze technische oplossing in beeld gebracht. De gemeentelijke applicatie zendt een mutatie direct door naar de Landelijke Voorziening. De gemeente is aansprakelijk als een beperking niet Landelijk domein database Gemeentelijk domein Beperkingen Gemeentelijke database mutaties Landelijke Voorziening mutaties Gemeentelijke registratie bevraging Gemeentelijk register Massale Output KOL + KOL-berichten bevraging Kadaster domein KOL + berichten Fig. 3. Applicatie architectuur van de Landelijke Voorziening WKPB. Kadaster Online Kadastraal Register Gemnet Massale Output AKR in de Landelijke Voorziening is opgenomen of als een beperking, die inmiddels is vervallen of gewijzigd, nog in de Landelijke Voorziening aanwezig is. De Landelijke Voorziening is alleen door het Kadaster en de gemeenten te raadplegen, niet door de burgers. Fasering Bij het ontwerp van de wet was er bij gemeenten angst dat invoering heel veel werk zou vergen. Er zijn immers veel beperkingen en het opnemen van de beperkingen die op grotere gebieden liggen, vergt veel werk. Denk aan bestemmingsplannen of stroken langs wegen of spoorlijnen. Volgens Klaasse zouden er in Amsterdam nog beperkingen zijn uit de tachtigjarige oorlog [Klaasse, 2003]. Het uitzoeken van dergelijke beperkingen vergt veel tijd. In hetzelfde artikel meldt hij dat het met de bijhouding van de beperkingen op de circa percelen die nu staan geregistreerd slecht is gesteld. Nummerwijzigingen, splitsingen enzovoorts zijn niet altijd verwerkt door de betrokken overheid en de actualisatie van deze beperkingen is dus een flinke klus. De wetgever heeft daarom besloten de wet gefaseerd in te voeren en te starten met een beperkt aantal beperkingen die op betrekkelijk eenvoudige wijze zijn in te voeren en die van groot belang zijn voor de burger. Dit is de eerste tranche. De inhoud van deze tranche is nu vastgelegd in het aanwijzingsbesluit eerste fase; (zie tabel 1). Hiermee is de onduidelijkheid opgelost waarmee de voorlopers onder de gemeenten kampten. De beperkingen die betrekking hebben op stroken of grotere gebieden, zoals bestemmingsplannen, zijn niet in deze eerste tranche opgenomen omdat deze nog niet gemakkelijk zijn in te voeren. Genee zegt dat dit nu verleden tijd is; de GIS-systemen bieden nu een dergelijke functionaliteit. Mierop verwacht dan ook dat deze beperkingen in de tweede tranche zullen worden opgenomen. Voor bestemmingsplannen geldt ook nog de relatie met DURP. Als gevolg van de wijziging van de wet Ruimtelijke Ordening moeten bestemmingsplannen digitaal worden; zodra dit proces gereed is kunnen deze beperkingen op een eenvoudige wijze worden ingevoerd. De inhoud van de tweede en wellicht derde tran-

4 che zullen binnenkort bekend worden zodat gemeenten en andere overheden zich hierop kunnen voorbereiden. Gemeenten kunnen nu al andere beperkingen in hun eigen systeem opnemen. Deze worden echter niet opgenomen in de Landelijke Voorziening. Burgers kunnen alleen via het loket van de betreffende gemeente hiervan kennis nemen. Voorbereidingen voor invoering per De wetgeving Er moet nog veel gebeuren om de WKPB ook echt per 1 januari 2007 te kunnen invoeren. De invoeringswet is nu naar de Tweede Kamer en moet uiterlijk deze herfst door het parlement worden goedgekeurd en in het Staatsblad worden gepubliceerd. Het aanwijzingsbesluit eerste fase met de op te nemen publiekrechtelijke beperkingen en het uitvoeringsbesluit zijn technisch gereed evenals de bijbehorende uitvoeringsregeling met de catalogus WKPB en de berichtenspecificatie WKPB. Inhoudelijk is alles helder en met alle betrokkenen besproken. Er is bijna dagelijks overleg tussen VROM, VNG en het Kadaster. Daar zal het volgens Mierop ook niet aan liggen; hij is optimistisch en verwacht dat alles op tijd klaar is voor de start op 1 januari Toch klinkt in de wandelgangen enige twijfel of die 1 januari 2007 echt haalbaar is, zo kan de behandeling in het parlement best eens wat uitlopen. Code Wet Korte Omschrijving VI Wet Voorkeursrecht Aanwijzing van gronden, Wet Voorkeursrecht Gemeenten Gemeenten VV Wet Voorkeursrecht Voorstel tot de aanwijzing van gronden, Wet Voorkeursrecht Gemeenten Gemeenten WI Woningwet Sluiting gebouw, open erf of terrein, Woningwet WV Woningwet Plicht tot het treffen van voorziening, Woningwet WG Woningwet Plicht tot beheer of gebruik door derden, Woningwet WU Woningwet Bestuursdwangbesluit of dwangsombesluit, Gemeentewet HV Huisvestingswet Vordering tot woonruimte, Huisvestingswet HS Huisvestingswet Splitsingsvergunningstelsel, appartementsrecht, Huisvestingswet GS Gemeentewet Sluiting van woning of lokaal, Gemeentewet GB Gemeentewet Besluit tot heffen van baatbelasting, Gemeentewet GU Gemeentewet Besluit tot heffen van bouwgrondbelasting, Gemeentewet GG Gemeentewet Gemeentelijk monument, Gemeentewet GA Gemeentewet Anti-speculatiebeding, Gemeentewet OS Opiumwet Besluit tot sluiting lokaal of erf, Opiumwet WS Waterstaatswet 1900 Besluit of bevel, Waterstaatswet 1900 BB Wet bodem- Kennisgeving, bevel of beschikking Wet bodembescherming bescherming Tabel 1. De gemeentelijke beperkingen uit de eerste tranche. De voorlichting en opleiding De voorlichting van VROM is nu gericht op de gemeenten. Voor de overige overheden als provincies, waterschappen en ministeries verzorgt het Kadaster deze taak waartoe onder meer een klankbordgroep is opgericht. Voor de gemeenten is door VROM een voorlichtingscampagne gestart. In april 2006 zijn drie informatiebijeenkomsten gehouden. Deze zijn bezocht door meer dan vierhonderd medewerkers van zo n tweehonderd gemeenten. Er is voor de betrokken ambtenaren een opleidingsboek voor zelfstudie, met terugkomdagen voor vragen en problemen. Verder is er een draaiboek voor de invoering binnen de gemeenten. In het draaiboek zijn onder meer opgenomen; plan van aanpak, een profielschets en een mandaatbesluit voor de beheerder van de registratie. Verder is er voor de gemeenten een loodsteam ; een team van adviseurs die gemeenten kunnen helpen bij de invoering. Deze adviseurs doen natuurlijk niet het uitvoerende werk maar adviseren gemeenten bij de invoering. Tenslotte is er nog een helpdesk. De systemen De gemeentelijke leveranciers hebben vermoedelijk deze zomer hun producten gereed. Zij beschikken al enige tijd over de specificaties voor onder meer het berichtenverkeer. Een aantal gemeenten is bezig of heeft al zelf een systeem gebouwd. Genee vertelt dat al deze systemen aan een kwaliteitswaarborg moeten voldoen. Er wordt getoetst of zij voldoen aan minimale eisen om een betrouwbare gegevensuitwisseling mogelijk te maken. Genee denkt hierbij aan een soort APK-model; de leverancier test aan de hand van een testomgeving en dient een verklaring in bij de (landelijke) beheerorganisatie. Het Kadaster heeft haar systemen aangepast. De aanbesteding voor de Landelijke Voorziening is gebeurd, ook dit systeem zal tijdig gereed zijn. De registratie van de beperkingen Alleen de beperkingen die vanaf 1 januari 2007 worden opgelegd, moeten direct worden opgenomen. De overige (reeds eerder opgelegde) beperkingen moeten vóór 2009 zijn ingevoerd. Veel gemeenten en andere overheden werken daar nu al aan. Deze overheden zullen zeker op tijd klaar zijn. Degenen die wachten tot de wet van kracht wordt, zullen nog een zware dobber hebben om tijdig aan hun verplichtingen te voldoen. In deze periode moeten de gemeente ook de besluiten die nu bij het Kadaster zijn ingeschreven, bijvoorbeeld Voorkeurswet gemeenten, opnemen in de gemeentelijke registratie. Op het moment dat de gemeente hiermee gereed is, worden deze besluiten uit de kadastrale registratie verwijderd. 283

5 284 De gevolgen voor de gemeenten De gemeente krijgt er drie taken bij: de informatieverstrekking aan de burger, het beheer van de registratie en het opbouwen en registreren van de beperkingen. De informatieverstrekking zal wel via het burgerloket gebeuren. Hiervoor moeten mensen worden opgeleid. Het beheer gebeurt door de beheerder. De VNG adviseert om deze beheerder, de registrator, door het College van B&W te laten aanwijzen en zij heeft hiertoe al een concept mandaatbesluit gemaakt. De vakafdelingen die de beperkingen opleggen, moeten de bestaande beperkingen opsporen en nieuwe of vervallen beperkingen aanleveren bij de beheerder. De hoeveelheid werk zal per gemeente sterk verschillen. Mierop heeft gemerkt dat er gemeenten zijn die geen of slechts een enkele beperking uit de eerste tranche hebben en gemeenten met vele (duizend of meer) beperkingen. Denk hierbij aan het aantal gemeentelijke monumenten, de aanschrijvingen woningverbetering en het voorkeursrecht. Het gebruik hiervan verschilt sterk per gemeente. Ook de aantallen vragen van burgers om informatie is erg onzeker. Mierop denkt dat de grote gebruikers, makelaars en notarissen, Kadaster-on-line zullen raadplegen. Over de hoeveelheid raadplegingen via het gemeentelijk loket valt nu nog weinig te zeggen. Kosten De kosten voor invoering van de wet komen ten laste van de betrokken overheden. Zij hebben de plicht om de burgers goed te informeren over de beperkingen die zij de burgers opleggen. Ieder betaalt dus zelf de kosten voor de registratie en de daarvoor benodigde systemen. Voor de gemeenten is een apart budget van ,- beschikbaar. In overleg is besloten dit budget niet te verdelen onder de gemeenten maar het te gebruiken voor de bouw van de Landelijke Voorziening en voor de opleiding, voorlichting en ondersteuning door het loodsteam. Verder zijn er uiteraard de exploitatiekosten van zowel de gemeentelijke registratie als de centrale voorziening. De gemeente mag leges heffen voor het verstrekken van de verklaring aan de burger. Maar de gemeente zal voor deze verklaring wel het Kadaster moeten raadplegen via KOL. Er is nog overleg gaande tussen het Kadaster en de VNG over de financiering van de exploitatie. Dit betreft dus zowel het raadplegen door het Kadaster van de centrale voorziening als het raadplegen van de gemeente via Kadaster-online en de levering van massale output aan de gemeenten. Hier speelt weer de onderlinge kostentoerekening binnen overheden. De rol van de gemeentelijke afdeling Geo De organisatorische plaats van de beheerder van de WKPB zal in iedere gemeente verschillen, wel is een goede relatie met de geo-specialisten van belang. Hier is tenslotte kennis aanwezig van het kadastrale perceel, de splitsing van percelen en geografische informatiesystemen die vooral in de tweede tranche nodig zijn. Mierop adviseert om de geo-specialisten met het beheer te belasten of ze tenminste hier nauw bij te betrekken. Mierop heeft inmiddels ervaren dat in veel gemeenten waar een dergelijk team aanwezig is, dit staat te trappelen om te starten. De WKPB is, samen met de Basisre- gistraties Gebouwen en Adressen, van groot belang voor de gemeentelijke geo-afdeling. In 2002 schreef Van Vliet dat de WKPB een wettelijke basis zou geven voor de afdeling geo-informatie [Vliet 2002]. Deze wettelijke basis is er niet gekomen, de wetgever laat de gemeenten vrij hun eigen organisatie in te richten. De ervaring van Mierop is echter dat dankzij de WKPB en de basisregistraties het gemeentebestuur veel meer aandacht schenkt aan de geo-afdelingen. Zou het ook anders kunnen? Als je als buitenstaander tegen de WKPB kijkt, denk je wel eens: wat ingewikkeld is dat toch gemaakt. Gemeenten registreren zelf, het Kadaster doet het voor de andere overheden, ze wisselen onderling on line uit. Beperkingen liggen op kadastrale percelen en er is (nog) geen directe relatie met het adres en zeker nog niet met het feitelijk belaste object, bijvoorbeeld een deel van een gebouw. In deze internettijd zou het toch simpeler kunnen. Mierop begrijpt de vraag en legt uit dat de wet een lange voorgeschiedenis heeft, maar er is ook een flexibele aanpak. Zo is het best denkbaar dat over een jaar of vijf een soort googleachtige aanpak haalbaar is. De geografische informatiesystemen zijn dan wellicht gemeengoed. Ook het kadastrale perceel als drager van de beperking kan dan misschien wel vervangen worden door een veelhoek. De burger wijst op een kaartje aan waar hij beperkingen zoekt en de zoekmachines doen de rest. Op deze manier kunnen alle besluiten van de overheden, die een locatiekenmerk hebben, worden gevonden. De overheden zorgen natuurlijk zelf voor de (digitale) bekendmaking. Feitelijk worden zo alle besluiten bij de bron geregistreerd. De vraag blijft dan nog hoe de rechtszekerheid gewaarborgd wordt. Misschien met een kadastrale zoekmachine? De toekomst zal het leren. Websites: (voor onder meer het draaiboek, de cursus en de gegevenscatalogus) (voor de ledenbrief van de VNG aan de gemeentebesturen)

6 Samenhang met andere projecten Naast de WKPB worden onder regie van VROM een aantal projecten op geo-gebied in de gemeenten ingevoerd, zoals de basisregistraties, DURP voor bestemmingsplannen en het omgevingsloket voor de diverse (bouw)vergunningen. Dat alles in het kader van het program- ma Andere Overheid. In onderstaand schema wordt de samenhang tussen deze projecten geschetst. Hieruit blijkt dat de publiekrechtelijke beperkingen van belang zijn voor het omgevingsloket; voor het verkrijgen van vergunningen is immers kennis van de beperkingen noodzakelijk. Het bestemmingsplan is weer één van de publiekrechtelijke belemmeringen. In een volgende tranche worden deze beperkingen via DURP toegevoegd. In de brochure Samenhang VROM-ICT-projecten voor gemeenten wordt deze samenhang beschreven. 285

7 Literatuur 286 Kroode, R.B.M. ten, De registratie van de publiekrechtelijke rechtstoestand inzake onroerend goed, Geodesia , p Ravi rapport nr. 13, De Kenbaarheid van de Publiekrechtelijke Rechtstoestand, Apeldoorn, Ministerie VROM, Samenhang VROM ICT-projecten voor gemeenten, Den Haag, april Klaasse, Z. Wetsvoorstel Kenbaarheid publiekrechtelijke beperkingen onroerende zaken, Geodesia , p Vliet, M. van, De wettelijke basis voor de afdeling geoinformatie, Geodesia , p Samenvatting Registratie publiekrechtelijke beperkingen komt van de grond Het ministerie van VROM streeft er naar de Wet Kenbaarheid Publiekrechtelijke Beperkingen (WKPB) op 1 januari 2007 in te voeren. Deze wet heeft een lange voorgeschiedenis die ook tot uiting komt in de opzet van de wet. Deze opzet wordt kort beschreven. Vervolgens worden vooral de gevolgen voor de gemeenten beschreven. Dit betreft onder meer: de voorbereiding van de invoering met de nodige voorlichting, de Landelijke Voorziening, de kosten en de rol van de gemeentelijke afdeling Geo-Informatie. Summary Registration of public restrictions gets off the ground The Netherlands Ministry of Housing, Spatial Planning and the Environment aims to introduce the Law on the Provision of Information on Public Restrictions Concerning Real Estate on January 1st This Law has a long history, which also becomes apparent in its composition. This article briefly describes the composition and then goes on to describe the consequences for the municipalities. This encompasses amongst others the preparation for the introduction of the law, the necessary instruction, the nation-wide provision, the costs and the role of the municipal geo-information department. Resumé La restriction de droit public de l enregistrement devient réelle Le ministère de l aménagement du territoire (VROM) s est donné comme but de promulguer la loi sur la Publicité des Restrictions de Droit Public (WKPB) au 1er janvier Cette loi connaît une longue histoire qu on retrouve dans son dessein. Ce dessein est décrit. Ensuite sont traités les implications pour les communes. Ceci englobe e.a. la préparation à l introduction de l information nécessaire, l équipement rural, les coûts et le rôle du service communal de géo-information.