Romania tel.nr

Transcriptie

1 Bertine van der Meijden Bertine van der Meijden Carvonestraat 23 Str. Marasesti 19/ AN Kesteren Onesti Nederland Jud. Bacau Romania tel.nr Beste allemaal, Het eind van de maand komt er al weer aan, dus vandaag ga ik maar eens zitten om de tweede nieuwsbrief te maken. Een echt klusje voor vandaag; buiten is het donker en wat somber en binnen is het lekker warm. We hebben sinds een paar dagen af en toe de verwarming weer aan omdat het anders te koud wordt in huis. Het weer bleef vorige week steeds zo mooi en warm, dat we nog fijn genoten hebben van een mooie nazomer. Maar nu is de herfst toch echt gekomen; het is kouder en de bladeren beginnen een beetje te verkleuren. Afgelopen week zijn we naar het park geweest om bladeren te zoeken, maar we konden nog weinig afgevallen, verkleurde bladeren vinden. Hopelijk kunnen we volgende week nog wat mooie bladeren vinden om met de kinderen te knutselen over de herfst. Vorige week heb ik een raamtekening geverfd in de speelkamer en ook hebben we wat herfstdingen opgehangen, zodat de kinderen kunnen zien dat het herfst is. Woensdagmiddag zouden we in Buciumi (een paar dorpjes verderop) naar het bos gaan om bladeren te zoeken. We namen een thermoskan koffie mee en we dachten: eerst bladeren zoeken en dan even een bakje koffie drinken. Toen we bovenop de heuvel reden, zijn we uitgestapt om even van het uitzicht te genieten. Maar dat even duurde langer: het uitzicht was prachtig, de zon kwam er door en we hebben heerlijk buiten gezeten en koffie gedronken. Het was goed om er even uit te zijn en gewoon even genieten van de natuur. De eerste weken moest ik wennen aan het ritme, aan de taal etc. Nu gaat het steeds beter, ook met de taal. Ik ben vorige week voor het eerst naar het Speciaal Onderwijs-schooltje geweest. Ik mocht in alle klassen een poosje komen kijken. Saskia zou me na een uurtje op komen halen. Het werden 2 uren, maar de tijd ging snel voorbij. Ik moest me zien te redden in het Roemeens, dus het was wel een beetje spannend. Mijn woordenboek had ik meegenomen, maar dan kan het natuurlijk nog mis gaan Gelukkig ging het goed en het lukte aardig om met elkaar te communiceren. De juffrouws zijn erg lief voor de kinderen, maar ze vinden het erg moeilijk om dingen aan te leren, om lessen te maken etc. Ze zijn heel geïnteresseerd in de methodes die wij

2 in Nederland gebruiken en willen weten hoe wij dingen aanleren, hoe wij dingen oplossen, hoe wij omgaan met de leerlingen als ze iets niet willen/kunnen. Nu gaan ze een lijstje maken met de belangrijkste dingen die ze willen weten of willen leren. En dan kan ik proberen of ik er iets mee kan, of ik bijv. iets voor ze kan maken om ze erbij te helpen. Ik heb in de winkel een paar Roemeense methodes gekocht, zodat ik kan bekijken wat het gemiddelde niveau van een basisschoolleerling hoort te zijn. Op het Spec.Onderwijs hebben ze geen aparte methodes, ze moeten het doen met de gewone methode van het basisonderwijs. Dit is natuurlijk erg moeilijk, omdat het veel te veel vraagt van de kinderen. Er zal nog wel veel tijd overheen gaan, maar hopelijk kan ik ze een klein beetje helpen Ook zijn we de afgelopen weken druk geweest met sjouwen: we hebben vanuit Nederland een transport gehad met dozen en een paar pallets potten/blikken voedsel. Deze dozen moesten uitgezocht worden. De potten stonden tijdelijk op een terrein in de stad omdat we er zelf geen ruimte voor hadden. We hebben steeds kleine hoeveelheden gehaald en hier opgeslagen. Veel potten hebben we al uit kunnen delen; erg mooi om mensen blij te maken! De winter zal voor veel mensen zwaar worden, omdat door de erg droge zomer veel oogsten mislukt zijn (o.a. de maïs). Dan is het fijn als we veel voedsel uit kunnen blijven delen! Gistermiddag hebben we twee meisjes opgehaald uit Bogdana (een dorpje ong. 15min. verderop). Twee jaar geleden, toen ik hier ook was, hebben we deze meisjes één keer in de week opgehaald om hier een middag te spelen. Ook om ze voor te bereiden op school, omdat ze naar groep 3 moesten. We hebben oefeningen met ze gedaan, gespeeld, geknutseld etc. Vorig jaar zijn ze naar school gegaan en het gaat redelijk goed met ze. De thuissituatie is iets verbeterd, maar niet veel. We kwamen er vorige week voor het eerst weer sinds lange tijd, en het huisje is er slecht aan toe. Vader was vaak dronken, maar moeder vertelde wel dat hij geen sterke drank meer dronk, dus we hopen maar dat het beter mag gaan. Ook hebben ze nu een varken en twee biggetjes, zodat ze van de winter af en toe vlees hebben. Dat is wel een vooruitgang, want er zijn tijden geweest dat ze zo goed als geen eten hadden. We hebben besloten dat we de kinderen weer elke week een middag op gaan halen, om even thuis weg te zijn en om te helpen met huiswerk. En we willen graag proberen om wat manieren aan te leren bijv. met eten, met verzorging etc. Gisteren was het dus de eerste keer sinds ong. 1,5jaar dat ze hier geweest zijn. Dat kon je ook wel merken Ze moesten erg wennen aan alles; aan het vele speelgoed, aan het spelen, aan het krijgen van iets lekkers, etc. Het oudste meisje (Iulia, 11 jaar) is erg vrij geworden en struint het hele huis door. We moesten het goed in de gaten houden, omdat ze het liefst alles aanraakt en pakt. Het jongste meisje (Mirela, 9 jaar) was altijd vrolijk en bijdehand, maar heeft gisteren bijna niks gezegd. Ze was stil, speelde niet echt en je zag aan haar gezichtje dat er iets niet goed zat. Erg moeilijk om te zien, want je kunt er verder niks aan doen. Dat is soms zo frustrerend. Je wilt zo n meisje ook blij zien, maar ze heeft al zoveel meegemaakt dat het niet zomaar lukt om alles te vergeten. En we zagen ook dat moeder een blauw oog had, helemaal dik en kapot. We hadden van iemand al gehoord dat ze geslagen werd door haar man, maar we dachten dat het misschien niet waar zou zijn. Toch zagen we nu helaas dat het waarschijnlijk wel zo is. En die meisjes zijn overal getuige van Als je daarover nadenkt, is het ook niet vreemd dat de meisjes stil worden, verdrietig kijken en niet blij kunnen zijn!

3 We gaan ze elke week weer ophalen, zodat ze in ieder geval één keer per week iets hebben om naar uit te kijken en een middagje uit de thuissituatie zijn. Ook kunnen we dan de situatie in de gaten houden en helpen met bijv. voedsel en andere spullen. Op de markt hebben we een grote zak met witte kolen gehaald, een zak met aardappelen en een zak met uien, zodat ze het kunnen inmaken voor de winter. Veel mensen zijn op dit moment bezig met het inmaken van groenten, omdat er in de winter weinig verse groenten te krijgen zijn. Ze doen deze groenten in een vat met water en een speciaal zout, zodat het de hele winter goed blijft. Het marktplein ligt vol met opgestapelde kolen, aardappelen, uiten, etc. Je ziet nu overal căruțe (căruță = paard/koe en wagen) rijden, volgeladen met bijv. witte kool, aardappelen, uien, wortels etc. Ook zijn er bij die volgeladen zijn met hout; die mensen rijden naar het bos en komen terug met hout voor de winter. Het is voor de meeste mensen dus een drukke tijd, waarin ze alles klaarmaken voor de winter. Op zaterdag komen de straatkinderen altijd eten. Helaas hebben we de laatste weken wat narigheid gehad. Een paar weken geleden kwamen we er achter dat er een echtpaar in de stad is, die de kinderen probeert te claimen door eten en kleding te geven. In ruil daarvoor moesten de kinderen iedere dag veel geld afgeven aan deze mensen. We kwamen erachter doordat de kinderen hard moesten werken, en toch steeds hongerig hier kwamen. En als ze hier binnen waren, hadden ze erg veel haast om weer naar buiten te gaan. Ook stonden die mensen hier buiten de kinderen op te wachten. Na een tijdje vertelde de kinderen ook dat ze geslagen werden door die mensen als ze bijv. geen geld gaven of als ze te lang hier binnen bleven. Helaas was één van de straatjongens (jongen van ong. 14) helemaal onder de plak bij die mensen. De andere kinderen waren ook bang voor hem, want hij pakt vaak geld van ze af en slaat ze ook. Alles bij elkaar was het een nare situatie. Als de kinderen hier zaten te eten bleef één van ons bij de deur staan om in de gaten te houden wie er binnen kwam en de deur op slot te houden. En de kinderen werden er niet gezelliger op, waren stilletjes en kattig tegen elkaar. Ze zaten niet meer lekker op hun gemak te eten en wilden na het eten gelijk naar buiten. Wij werden er ook gespannen van, omdat we steeds in de gaten gingen houden wie er buiten liepen, wat ze zeiden, waar die mensen liepen, enz. Op een gegeven moment kwamen ze steeds vaker om euro s te wisselen, maar dit wilden we niet meer omdat het geld daarna bij dat echtpaar terecht kwam. Via via hoorden we dat de man aan de drugs is, dus het geld komt zeker niet op de juiste plek. Maar de kinderen vonden het niet fijn dat we niet meer wilden wisselen, omdat zij het geld bij die mensen moesten brengen. Die ene jongen probeerde ook de kinderen bij ons weg te houden, dus het werd er niet beter op. Het liep een beetje uit de hand en uiteindelijk is toch de politie hier geweest om erover te praten. Ze hebben beloofd dat ze het in de gaten gaan houden. Die jongen had al verschillende overvallen en diefstallen op zijn naam staan, maar omdat hij nog maar 14 jaar

4 is kan de politie hem niet vasthouden. Hij kan ook niet naar iets als een jeugdgevangenis, omdat hiervoor de ouders toestemming moeten geven. Zijn ouders doen dat niet, ze zijn zelf ook niet te vertrouwen. Een poosje geleden zagen we zijn moeder met zijn zusje over straat rennen, met een portemonnee in hun hand. Rondkijkend of ze niet achtervolgd werden, dus waarschijnlijk ook ergens gestolen. Ook niet vreemd dat zo n jongen zo geworden is Dit maakt het voor de politie nu wel lastiger. Maar gelukkig nemen ze het heel serieus. Ze houden ook hier de buurt in de gaten; regelmatig zien we voor de flat een politieauto staan. Hopelijk worden de problemen snel opgelost, zodat de kinderen weer rustig en ontspannen hier kunnen komen eten, kleuren, schrijven en bovenal dat ze uit de Bijbel mogen horen vertellen. Hiernaast ziet u één van onze straatjongens. Hij kwam op een avond vragen of we geen trui voor hem hadden. Hij was nat geworden en had het erg koud. Gelukkig had ik nog een trui liggen van mijn broer die ik aan deze jongen kon geven. En hij wilde graag even op de foto! Verder zijn we druk met vanalles. Er is werk genoeg en er gebeuren vaak onverwachte dingen die opeens gedaan moeten worden. Bijvoorbeeld een bezoek aan de rechtbank: Saskia moest getuige zijn in een rechtszaak van één van de moeders die hier regelmatig komt. Ze heeft in het buitenland gewerkt, is getrouwd en heeft een kind. Haar man zit in het buitenland in de gevangenis, en zij wilde graag alleen de voogdij over het kind. Ik ben voor het eerst in de rechtbank geweest, en het was erg leuk om te zien hoe dat hier gaat. De advocaat van de tegenpartij was erg driftig en het scheelde niet veel of hij werd weggestuurd. Er kwam al een beveiliger binnen in de zaal staan om de boel in de gaten te houden. Het liep hoog op, maar uiteindelijk werd hij weer iets rustiger. Gelukkig heeft ze de rechtszaak gewonnen, en mag het kind nu bij haar blijven wonen. We gaan een paar keer per week bij de bouw kijken. Twee weken geleden hebben we bezoek gehad vanuit Stichting HAR, die de bouw mogelijk heeft gemaakt. Zoals u op de foto ziet, wordt er hard gewerkt op de bouw. De pilaren zijn gestort en nu zijn ze bezig met de voorbereidingen voor de verdiepingsvloer. Daarop moeten weer pilaren komen voor het dak, en pas als het dak erop zit gaan ze alles dicht maken. Het is mooi om te zien hoe ze stap voor stap verder gaan en hoe zo n gebouw tot stand komt.

5 Als laatste wil ik nog alle mensen bedanken die in de achterliggende weken giften hebben overgemaakt of op een andere manier hebben willen helpen. Het is fijn om te voelen dat zoveel mensen aan ons denken en met ons meeleven. Allemaal bedankt!! Dit was het wel weer voor deze maand. De nieuwsbrieven komen op de website van de stichting te staan: Op deze website probeer ik ook een weblog bij te houden, zodat u op de hoogte kunt blijven van (kleine) gebeurtenissen en belevenissen vanuit Onesti. Hartelijke groeten, Bertine van der Meijden Wilt u mij en/of het werk van st. Samen op de Levensweg financieel steunen? Dit kan! Bijgaand ontvangt u de folder van onze stichting en een machtigingsformulier. Deze hoeft u alleen nog maar in te vullen en op te sturen! De folder kunt u gebruiken om andere mensen enthousiast te maken voor het werk in Roemenië. Wilt u het zonder machtiging doen, dan kan dit ook. Een gift kunt u overmaken op: rekeningnummer t.n.v. St. Samen op de Bres te Ermelo. Belangrijk hierbij is: o.v.v. Bertine van der Meijden. Mogen we op uw hulp en steun rekenen?

6 steun het werk van Bertine van der Meijden in Roemenië Naam Adres Postcode Woonplaats adres machtigt St. Samen op de Bres om tot wederopzegging het bedrag per maand per kwartaal per half jaar per jaar eenmalig af te schrijven van mijn bankrekening (kruis 1 vakje aan). Mijn bankrekeningnummer is Plaats Datum Handtekening Door het ondertekenen van deze machtiging geeft u St. Samen op de Bres toestemming om eenmalig of doorlopend het door u aangegeven bedrag van uw bankrekening af te schrijven. Tevens geeft u door ondertekening aan dat u akkoord gaat met de regels voor het machtigen. Het door u aangegeven bedrag wordt rond de 20e van de maand afgeschreven. Indien u het niet eens bent met een afschrijving, kunt u deze binnen een termijn van 56 dagen en zonder opgaaf van redenen door uw bank laten terugboeken. Neemt u hiervoor contact op met uw bank. U kunt deze machtiging op elk moment intrekken. Stuur hiervoor een berichtje naar onderstaand adres. Meer info? Bel of mail naar sodb.machtiging@gmail.com Stuur deze machtiging naar: St. Samen op de Bres Meerkoetstraat 46 of neem de gegevens over in een AN Ermelo en stuur die naar sodb.machtiging@gmail.com