HET BOREN VAN TUNNELS IN NEDERLAND: "Het bepalen van de besturingsparameters voor een Hydroschild tunnelboormachine" A.J.

Transcriptie

1 HET BOREN VAN TUNNELS IN NEDERLAND: "Het bepalen van de besturingsparameters voor een Hydroschild tunnelboormachine" A.J. van Kessel Februari 1995

2 ..<:ll('~ TU Delft Het boren van tunnels in Nederland. Het bepalen van de besturingsparameters voor een Hydroschild tunnelboormachine. A.J. van Kessel Afstudeercommissie: prof. drs. ir. l.k. Vrijling prof. ir. A.F. van Tol prof. ir. W.J. Vlasblom ir. H. A. Greve Februari 1996 TU Delft, Faculteit Stevinweg GA Delft der Civiele Techniek MTI Holland B V Smitweg AW Kinderdijk

3 VOORWOORD Dit rapport is een onderdeel van mijn afstuderen aan de Technische Universiteit te Delft, faculteit der Civiele Techniek. Het onderwerp volgt uit een gesprek met één van de leden van mijn afstudeercommissie, te weten prof. drs. ir. J.K. Vrijling, die tevens zitting heeft in de klankbordgroep "Praktijkonderzoek Boortunnels". De klankbordgroep, welke uitsluitend bestaat uit medewerkers van de Technische Universiteit Delft. geeft commentaar op de rapporten die worden opgesteld door de Werkgroep Praktijkonderzoek Boortunnels (K 100). Deze Werkgroep valt onder het Centrum Ondergronds Bouwen (COB), die als voornaamste doel heeft een structuur aan te brengen waarin alle disciplines van het ondergronds bouwen toe behoren, om zo de innovatie op dit gebied op een hoog peil te brengen c.q. houden. Het eerste thema binnen het COB is "Boren in zachte grond". Tot heden heeft de werkgroep K 100 in dit kader twee rapporten opgesteld, het Instrumentatie en meetplan en het Predictieplan voor de praktijkprojecten boortunnels, de Tweede Heinenoordtunnel en de Botlekspoortunnel. Eén van de reacties van de klankbordgroep op deze rapporten was, dat er geen overzicht was van de variabelen tijdens het boorproces, zoals de vijzeldrukken, de boorvloeistofdruk. vermogen op het graafwiel etc. De vraag was of deze variabelen niet met elkaar in verband staan en zo ja ontwikkel dan een model dat dit weergeeft. Met deze vraag van de klankbordgroep ben ik aan de slag gegaan door te beginnen een overzicht te maken van de belastingen die op de boormachine werken om vervolgens de variabelen zoals eerder beschreven te kunnen bepalen en de relaties tot elkaar. Een soortgelijke studie wordt verricht door het ingenieursburo MTI Holland, lid van de IHC Holland groep. Door bij MTI als afstudeerder in dienst te treden, heb ik daardoor de kans gekregen begeleiding te krijgen die op mijn afstudeeronderwerp goed aansluit. Omdat in (slappe) grondsoorten zoals in Nederland nog geen tunnels geboord zijn, is op dit gebied nog weinig literatuur beschikbaar. Daarom is gebruik gemaakt van literatuur op gebieden die veel lijken op de processen die zich bij het tunnelboren voordoen, zoals het baggeren en de aanleg van diep- en damwanden. In dit rapport zullen daarom veel bekende rekenmethoden in een aangepaste vorm verwerkt worden. Zo is voor het snijproces van grond gebruik gemaakt van de snijmodellen van dr. ir. S.A. Miedema, die verbonden is aan de faculteit Werktuigbouwkunde aan de TU Delft. Vele goede suggesties zijn verkregen uit meerdere gesprekken met de heer Miedema, aan wie ik hiervoor veel dank ben verschuldigd. Ook veel informatie is verkregen van het Projectbureau Boortunnels te Zoetermeer, met name drs. W. van Schelt, wie ik bij deze wil bedanken voor zijn medewerking. In het kader van mijn afstudeerproject ben ik na mijn litteratuur studie, als afstudeerder werkzaam geweest bij MTI Holland te Kinderdijk. Veel steun en begeleiding heb ik ondervonden van de medewerkers van MTI, in het bijzonder van mijn begeleiders ir. H.A. Greve en ir. M.W.P. van Lange. welke ik bij deze hiervoor wil bedanken. Omdat mijn afstudeeronderwerp diverse technische disciplines raakt bestaat mijn afstudeercommissie uit personen van de faculteiten Civiele Techniek en Werktuigbouwkunde, alsmede uit het bedrijfsleven te weten MTI Holland. Deze personen ZIJn: 2

4 Voorwoord prof. drs. ir. J.K. Vrijling van de faculteit Civiele Techniek aan de TU Delft. prof. ir. A.F. van Tol van de faculteit Civiele Techniek aan de TU Delft. prof. ir. W.I. Vlasblom van de faculteit Werktuigbouwkunde aan de TU Delft. ir. H.A. Greve van MTI Holland te Kinderdijk. Vele goede ideeën zijn ontstaan uit gezamenlijke en individuele gesprekken met leden van mijn afstudeercommissie. Ik wil de genoemde commissie voor hun inzet en positieve bijdrage aan mijn afstudeerproject bij deze van harte dank zeggen. Delft, A.I. van Kessel 3

5 INHOUDSOPGAVE VOORWOORD 2 INHOUDSOPGA VE 4 SAMENVATTING 7 INLEIDING 8 1. HET BOREN VAN TUNNELS IN NEDERLAND 1. 1 Algemeen 1.2 Tunnelbouw methoden Vloeistofschild Gronddrukbalansschild Mixschild De Industriële Tunnelbouw Methode 1.3 Toekomstige projecten in Nederland 2. DE HEINENOORDTUNNEL 2. 1 Algemeen 2.2 De tunnelboormachine 2.3 Geotechnische parameters Grondprofielen Stijghoogte van het grondwater 3. BELASTINGEN OP DE TBM 3.1 Overzicht van de belastingen op de TBM 3.2 Beschrijving van de belastingen Grondbelastingen op het boorfront De vorming van een grondprop voor de as van het graafwiel Belastingen op de mantel 3.3 Belastingen van de bovenliggende lagen HET SNIJDEN VAN GROND Het snijden van zand Basistheorie voor het snijden van zand Snijtheorie voor het ontgraven van een met bentoniet ondersteund graaffront Vereenvoudiging snij theorie graaffront Snijtheorie voor grotere meshoeken Snijkrachten volgens passief bezwijken Evaluatie van de methoden om de snij krachten te bepalen Het snijden van klei Het snijden van zandige klei of kleiig zand BEREKENING VAN DE VIJZELKRACHTEN 5. 1 Inleiding 5.2 Steundruk

6 Inhoudsopgave 5.2. I Ondergrens van de steundruk Bovengrens van de steundruk De horizontale grondspanning? 5.3 Het verdringen van de grond voor de as van het graafwiel 5.4 Mantelwrijving 5.5 Tangentiële vijzelkracht 5.6 Snijkrachten 5.7 Overige krachten Meeslepen van instalaties Zwaartekracht 6. BEREKENING AANDRIJFKOPPEL GRAAFWIEL 6.1 Inleiding 6.2 Snijkrachten Beitels Overcutters 6.3 Het meedraaien van grond voor de as van het graafwiel 6.4 Stromingsweerstand graafwiel 7. RESULTATEN VAN DE BEREKENINGEN 7. I Overzicht van de aannamen 7.2 Overzicht van de resultaten Profiel I Profiel Profiel Evaluatie van de resultaten 7.3. I Algemeen Resultaten vergelijken met de krommen van Krause 8. ZOEKEN NAAR EEN SIGARENDOOSMODEL 8. I Inleiding 8.2 Uitkomsten vergelijken met eenvoudige rekenmethoden Inleiding De steundruk De mantelwrijving De grondprop De snijkrachten 8.3 Invloed van het veranderen van de grondparameters 8.3.I Inleiding Invloed op de steundruk Invloed op de snijkrachten 8.4 Ontwerp-formules 8.4. I Inleiding Vijzelkrachten Koppel 9. HET METEN EN REGELEN VAN DE BESTURINGSPARAMETERS 9. I Algemeen 9.2 Meten en regelen van de vijzelkrachten 9.3 Meten en regelen van het koppel

7 Inhoudsopgave CONCLUSIES EN AANBEVELINGEN 93 LITERATUURLIJST SYMBOLENLIJST BIJLAGEN

8 SAMENVATTING Voor het boren van tunnels in Nederland komen verschillende technieken in aanmerking, zoals het vloeistof- en het gronddrukbalansschild. De eerste tunnel die in Nederland geboord zal worden is de Tweede Heinenoordtunnel en deze zal tevens als onderzoeksproject dienen. Omdat het grootste gedeelte van het te boren traject uit zandige grondsoorten bestaat is gekozen voor de Hydroschild tunnelboormachine. Dit is een stalen cylinder die aan de voorkant de grond ontgraaft en tegelijkertijd de grond bij het boorfront met een vloeistof (bentonietsuspensie ) ondersteunt. Omdat een dergelijk tunnelboorproject in Nederland nog niet is uitgevoerd, is op het gebied van het boren van tunnels in Nederland weinig literatuur beschikbaar, waarin methoden beschreven staan waarmee de besturingsparameters van de tunnelboormachine (TBM) bepaald kunnen worden. Deze besturingsparameters zijn o.a.: de steundruk van de vloeistof om het boorfront te ondersteunen, de krachten om de machine voort te kunnen bewegen en het koppel dat nodig is om de grond te ontgraven. In dit rapport is naar oplossingen gezocht om de besturingsparameters te bepalen. Gebruik is gemaakt van theoriën die toegepast worden bij andere vakgebieden, zoals het baggeren, diepwanden en grondkerende constructies. Deze bestaande theoriën zijn aangepast aan het tunnelboorproces. Voor drie grondprofielen op het tracé van de Heinenoordtunnel zijn berekeningen uitgevoerd. Tijdens de aanleg van de tunnel zal door metingen moeten blijken of de in dit rapport opgestelde rekenmethoden juist zijn. Uit de berekeningen in dit rapport komt het volgende naar voren: de steun druk van de vloeistof, die nodig is om het boorfront te ondersteunen, is voornamelijk afhankelijk van de stijghoogte van het poriënwater in de grond waarin geboort wordt. de krachten die nodig zijn om de machine voort te bewegen, zijn voor het grootste deel afhankelijk zijn van de steundruk van de vloeistof. het koppel dat nodig is om de grond te ontgraven, is voornamelijk afhankelijk van de hoek van inwendige wrijving van de grond die ontgraven wordt. Uit controle berekeningen lijkt dat de orde van grootte van de uitkomsten in dit rapport goed zijn. De berekeningen zullen echter pas getoetst kunnen worden als de tunnel geboord wordt. Tijdens het boren zullen talrijke metingen verricht worden, die gebruikt kunnen worden om de resultaten in dit rapport te toetsen. Afhankelijk van de grootte van de afwijkingen tussen de predicties (in dit rapport) en de metingen, zal aanvullend onderzoek nodig zijn. 7

9 INLEIDING Tot heden zijn in Nederland geen geboorde tunnels t.b.v. het weg- of treinverkeer aangelegd. De meeste tunnels in Nederland zijn afzinktunnels. Aangezien het afzinken van tunnels niet overal (economisch) mogelijk is, zal naar andere oplossingen gezocht moeten worden. Een oplossing die in onze buurlanden al is toegepast is het boren van tunnels. Aangezien deze techniek nieuw is in Nederland is een Impulsprogramma opgesteld om kennis en ervaring op dit gebied te vergaren (Impulsprogramma Kennisinfrastructuur Ondergronds Bouwen). De kern van de kennisinfrastructuur vormt het Centrum Ondergronds Bouwen (COB), dat onderzoek en ontwikkeling op het gebied van ondergronds bouwen initieert en coördineert. Zo is de CUR/COB-uitvoeringscommissie K-IOO ontstaan. Het onderzoeksprogramma van de commissie K 100 concentreert zich op twee te boren tunnels namelijk de Tweede Heinenoordtunnel en de Botlekspoortunnel. Het onderzoek omvat globaal de volgende fasen: verkennen voorspellen monitoren evalueren Door de commissie K 100 zijn in dit kader de volgende twee rapporten opgesteld; het Instrumentatie- en meetplan en het Predictieplan. In dit rapport zal onderzocht worden welke belastingen op een tunnelboormachine (TBM) werken en wat hier de gevolgen zijn voor besturingsparameters van de machine. Deze besturingsparameters zijn o.a. de steundruk van de steunvloeistof in de mengkamer van de TBM. de vijzeldrukken voor het voortbewegen en sturen van het schild. het aandrijfkoppel (c.q. vermogen) voor het ontgraven van de grond. Van alle te boren tunnels in Nederland, zal de Tweede Heinenoordtunnel als eerste worden uitgevoerd en is daarom dan ook als case-study voor dit rapport gebruikt. Bij de Heinenoordtunnel is gekozen voor de vloeistofschild methode. Voor het boren van tunnels in met water verzadigde slappe grond kunnen diverse methoden worden toegepast. De methoden die hiervoor in aanmerking komen zullen in hoofdstuk I behandeld worden. De technische gegevens van de toe te passen TBM alsmede de geotechnische informatie op de boorlokatie zijn gebruikt voor de berekeningen in dit rapport. Deze gegevens zijn in hoofdstuk 2 nader beschreven. In hoofdstuk 3 is een overzicht gegeven van alle belastingen welke de grond uitoefent op de TBM, zoals de belastingen op het boorfront en die op de mantel van de TBM. Voor het verkrijgen van een goed inzicht in de krachten die nodig zijn bij het boren van tunnels, is het noodzakelijk het ontgraven van grond door middel van beitels nader te onderzoeken. In hoofdstuk 4 zal hier nader op worden ingegaan. In dit hoofdstuk worden verschillende snijmodellen voor diverse grondsoorten behandeld, waaruit de krachten die nodig zijn voor het snijden van grond kunnen worden bepaald. In de hoofdstukken 5 en 6 wordt specifiek ingegaan op respectievelijk de benodigde vijzelkrachten en het aandrijkoppel welke nodig zijn voor het boorproces van de TBM. De in hoofdstuk 5 en 6 verkregen informatie is aangewend om met behulp van het computerprogramma 'Mathcad de benodigde parameters voor de diverse grondprofielen te berekenen. De resultaten van deze berekeningen zijn in hoofdstuk 7 weergegeven. 8

10 Inleiding Om de resultaten verkregen in hoofdstuk 7 te toetsen, is in hoofdstuk 8 met bekende eenvoudige relaties, getracht de orde van grootte van de diverse parameters te controleren. Voorts is globaal de invloed van de diverse parameters op het boorproces bepaald, door deze te laten variëren. Aan de hand van de resultaten is getracht ontwerp-formules op te stellen voor de berekening van de vijzelkrachten en het aandrijfkoppel van de TBM. Ten einde de ontwerp-formules voor de berekeningen van de vijzelkrachten en het aandrijkoppel te toetsen, wordt in hoofdstuk 9 een voorstel gedaan om tijdens het boren van de Heinenoordtunnel een aantal metingen te verrichten. In dit hoofdstuk wordt tevens een predictie gegeven hoe de parameters zullen variëren. 9

11 1. HET BOREN VAN TUNNELS IN NEDERLAND 1.1 Algemeen Tot nu toe zijn grote (ondergrondse) infrastructurele voorzieningen (rail- en wegverbindingen) op de traditionele methoden aangelegd, dit zijn met name de cut en cover en de afzink methode. De laatste tijd komen geboorde tunnels steeds meer in de belangstelling in Nederland. Hier zijn enkele redenen voor aan te wijzen. Ten eerste lopen de bouwkosten van de traditionele bouwmethoden op, o.a. doordat de plaatsen, waar het afzinken van tunnels ideaal is, steeds beperkter worden. Ten tweede worden er steeds striktere milieu eisen gesteld. Een geboorde tunnel zal de bodem minder roeren. Als volgende oorzaak kan genoemd worden dat men zowel de onder- als de bovengrondse infrastructuur minder wil storen. In Amsterdam bijvoorbeeld wil men niet meer dat er vanaf het maaiveld wordt gebouwd, dit omdat dit teveel hinder geeft. Als laatste. oorzaak kan genoemd worden, dat het idee van het boren van tunnels bij de mensen begint te leven. Zowel bij de lagere overheden als bij de burger begint men zich te realiseren dat het boren van tunnels een reëel alternatief is. In Nederland worden er al tunnels geboord, dit zijn tunnels met kleine diameters (micro tunnelling) voornamelijk t.b.v. leidingen. Denk hier aan diameters tot ca. 3,5 meter. Tot deze sleufloze technieken behoren o.a.: doorpersen en horizontaal gestuurd boren. Op deze manier is het kruisen van allerlei obstakels geen probleem. Bij obstakels kan men denken aan: (snel)wegen, vaarten, spoorwegen, vervuilde gronden, dijken etc. Ook kan het boren van leidingen een goedkoper alternatief voor de traditionele methode met een sleuf. Deze technieken komen niet in aanmerking voor grote infrastructurele projecten. Alhoewel de doorpersmethode theoretisch grotere diameters aankan, zal deze toch plaats moeten maken voor andere methoden. Bij de doorpersmethode worden buizen vanuit de startschacht met vijzels vooruitgeduwd. de tunnel wordt van achteruit gebouwd. Het is ook mogelijk om tussenpersstations tussen de buizen te plaatsen. Omdat de tunnel van achteruit gebouwd wordt, zullen bij grotere diameters de vijzelkrachten erg groot moeten worden of zullen meer tussenpersstations gebruikt moeten worden. Het boren van tunnels in Nederland t.b.v. weg- en railverkeer. zal moeten gebeuren m.b.v. moderne schildsystemen. Deze moderne schildsystemen kunnen de zettingen aan het maaiveld minimaliseren. Deze moderne schildsystemen hebben, elders in de wereld, bewezen in zachte grondsoorten (grind, zand, silt en klei) in grondwater, de grond aan het ontgravingsfront optimaal te kunnen ondersteunen. 1.2 Tunnelbouw methoden Het boren van een tunnel met de schildtechniek zal tussen twee schachten plaatsvinden: begin- en eindpunt. De tunnelboormachine (TBM) zelf bestaat uit een stalen cylinder (het schild), die iets groter in diameter is dan de te maken tunnel. Aan de voorkant van het schild " vordt de grond ontgraven en deze wordt naar achter via de al aangelegde tunnel afgevoerd naar het maaiveld. Aan de achterzijde van het schild wordt de tunnelmantel (lining) samengesteld. Dit kan op drie manieren gebeuren: 10

12 Hoofdstuk 1 Het boren van tunnels in Nederland De tunnelmantel kan opgebouwd zijn uit ringen die weer uit segmenten bestaat. Dit zijn prefab segmenten, die meestal van beton zijn, maar in moeilijke situaties komen ook gietijzeren segmenten voor. Een opbouw m.b.v. geëxtrudeerd staalvezelbeton, dus een ter plaatse (in-situ) gemaakte mantel. Een combinatie van de twee bovenstaande methoden namelijk: een ter plaatse gemaakte mantel met permanente betonnen segmenten als binnenbekisting. SChild Tunnelmantel ;--+ Afvoer ontgravingsmengsel Ontgravingsruimte Staartatdichting Figuur Schematisatie TBM Het schild wordt voortbewogen door hydraulische vijzels. Als de mantel wordt samengesteld uit segmenten, dan zullen de vijzels zich tegen de net geplaatste segmenten afzetten. De ruimte buiten de tunnelmantel (staartspleet), die ontstaat door het ontgraven van de iets grotere doorsnede van het schild, wordt gelijktijdig met het voortschuiven gevuld met een groutmengsel. Wordt de mantel in-situ vervaardigd, dan zullen de vijzels tegen de binnenkist kunnen afzetten. In de volgende paragraven worden enkele boor- en bouwmethoden kort toegelicht Vloeistofschild Bij de vloeistofschilden geschiedt het ontgraven in een met steunvloeistof gevulde ruimte. Deze vloeistof verzorgt de ondersteuning van het ontgravingsfront en dient tevens als transportmedium voor de afgegraven grond. De steunvloeistof is meestal een bentonietwatersuspensie, maar indien er voldoende klei in de grond aanwezig is, worden ook wel steunvloeistoffen van de plaatselijke klei en water gebruikt. Alleen bij uitzondering kan met alleen water volstaan worden. Het ontgraven gebeurt in de vloeistof door een graafspakenwiel een graafschijf of een soort beweegbare cutter arm. In Europa is er nog weinig ervaring met vloeistofschilden met een graafschijf, waarvan de diameter groter is dan 4.5 meter [KIVL 1993]. Tot de vloeistofschilden behoren: (Japanse) Slurry-shield, (Duitse) Hydroschild en het Thixschild. De Slurrv-shieldmethode lijkt veel op de Hydroschildmethode; het enige 11

13 Hoofdstuk 1 Het boren van tunnels in Nederland wezenlijke verschil is de manier waarop de druk van de steunvloeistof wordt geregeld. De steundruk wordt bij het Slurry-shield geregeld met pompen en ventielen, terwijl bij het Hydroschild de steundruk m.b.v. een luchtkussen instand gehouden wordt. Zowel het Hydro- en het Thixschild zullen kort behandeld worden. Daar de slurrydruk bij de Japanse methode moeilijk te regelen is, komt deze voorlopig niet in aanmerking voor tunnelboorprojecten in Nederland en daarom zal deze methode buiten beschouwing gelaten worden Het Hydroschild. Dit type vloeistofschild is ontwikkeld door het aannemingsbedrijf Wayss & Freytag. De grond wordt afgegraven door een graafspakenwiel. Het schild is ideaal voor weinig tot niet cohesieve, korrelige grondsoorten, maar in cohesieve grondsoorten ook inzetbaar. Er is dan echter een omvangrijke grondscheidingsinstallatie nodig. De grondscheidingsinstalatie is nodig om de ontgraven grond van de steunvloeistof te scheiden om deze opnieuw te kunnen gebruiken. M.b.V. speciale hydrocyclonen en centrifuges kunnen zelfs korrels met een diameter van 0,015 mm gescheiden worden van de steunvloeistof. Dit brengt echter hoge kosten met zich mee en daarom zal er overwogen moeten worden of bij grondsoorten met een kleine korrelgrootte (bijvoorbeeld klei) niet een ander type schild gebruikt moet worden. Spp.!cnenr':Jd -Sc:nneldrcda",trl~b ;- 'Tuucnwand 'rscnleuse I!. rerektor iubblnge I Recne~'" i LVortrl&b5preSse LOruckwond L I f f f f I, I I-.Zuiauf Rucl<lcuf Figuur 1.3 Hydroschild [Maidl, 1995] In het geval van voorkomen van grote keien kan in de ontgravingsruimte een stenenbreker geplaatst worden. De gebroken stenen kunnen dan makkelijk door de leiding, die een diameter van ongeveer cm heeft, getransporteerd worden naar het maaiveld. Voor het verwijderen van grotere obstakels, zoals funderingsresten, of het vervangen van versleten onderdelen is het mogelijk de steunvloeistof weg te pompen en de ontgravingsruimte onder verhoogde luchtdruk te zetten. Bij het wegpompen van de bentonietsuspensie blijft er een betonietcake achter op het ontgravingsfront, die dan met de verhoogde luchtdruk wel de stabiliteit van het boorfront kan garanderen. Als extra veiligheid kunnen steunplaten (m.b.v. hydraulische vijzels) tussen de spaken van het graafwiel geplaatst worden. Later bij het verwijderen van de steunplaten moet er opgelet worden dat de grond niet mee wordt getrokken. Dit meetrekken van de grond kan gebeuren door de onderdruk die achter de platen ontstaat, waardoor de grond aan de steunplaten vast blijft zitten. Typerend voor het Hydroschild is de manier waarop de steunvloeistofdruk gehandhaafd wordt. Er is een aparte kamer die onder druk wordt gehouden door lucht, dit is een soort 12

14 Hoofdstuk 1 Het boren van tunnels in Nederland luchtkussen. Dit luchtkussen staat in verbinding met de steunvloeistof en dient om de drukschornrnellingen in de ontgravingsruimte op te vangen. Deze variaties onstaan door een moeilijk te beheersen evenwicht tussen de vijzel-, graafwiel- en grondafvoersnelheid. De druk van het luchtkussen kan nauwkeurig geregeld worden, waardoor direct op veranderende omstandigheden gereageerd kan worden. Hierdoor is dit schildtype in vergelijking met andere schildtypen het beste wat betreft het beperken van de zettingen aan het maaiveld [KIVI, 1993] Het Thixschild. Deze machine is door Philip Holzman AG ontwikkeld en de tot heden maximaal toegepaste diameter is 7,29 meter [KIVI, 1993]. In de met steunvloeistof gevulde kamer zit een beweegbare cutter, die al dan niet computergestuurd de grond kan afgraven. De grond wordt direct afgezogen en dus niet intensief gemengd, waardoor de bentonietsuspensie langer schoon blijft. De bentonietcake wordt alleen ter plaatse van de cutter verwijderd, dit komt de stabiliteit van het boorfront ten goede. Stenen tot een diameter van 25 cm kunnen door de cutter worden verwijderd en door de leidingen worden afgevoerd. Stenen met een grotere diameter worden in de ontgravingskamer opgevangen en worden via een steens luis afgevoerd. Grotere obstakels kunnen net als bij een Hydroschild onder verhoogde luchtdruk handmatig verwijderd worden. Ver boukl opp,," 1 i1personenschlnse ibullflexschlouch HllfSObslUIZUngl r Cullerbogger ISchIld rvorlrlebspress,," ~I Ereklor rtubb,ngubergobe Zenlrler- rsiohllubb,ng rkunslboden I sj::unnl'i rl I" E '"N '""'..... $ II I \ '- St",nschleust' \- Zuiauf, lrljcklouf Ausgle.chslonk Bentonll_ersorgung- i Figuur 1.4 Thixschild [Maidl, 1995] De druk in de boorkamer wordt op dezelfde wijze beheerst als bij het Hydroschild, alleen bevindt het luchtkussen zich nu in de toevoerleiding van de steunvloeistof. Bij stabiliteitsverlies is het grondverlies relatief groot. Het wordt daarom aangeraden om deze methode alleen toe te passen op plaatsen waar grote zettingen weinig schade kunnen veroorzaken of de TBM moet op een grote diepte ingezet worden Gronddrukbalansschild Bij de gronddrukbalansschilden, ook wel Earth Pressure Balance system (EPB) genoemd, wordt de stabiliteit van het boorfront niet beheerst door een steunvloeistof, maar door de ontgraven grond zelf. De door het graafwiel afgegraven grond wordt opgevangen in de werkkamer of de drukkamer, waar het door middel van armen gemengd wordt, eventueel onder toevoeging van een additief. Een in een buis ondergebrachte schroefvijzel, die tot in de werkkamer steekt, voert vervolgens de grond af. Via een instelbare opening in de buis 13

15 Hoofdstuk 1Het boren van tunnels in Nederland valt de grond bijvoorbeeld op een transportband. Door de opening te regelen kan de grond in de buis gecomprimeerd worden en zal er een waterdichte afsluiting onstaan. Als de grond grof korrelig is en dus erg waterdoorlatend, dan zal een additief in de werkkamer bij de grond toegevoegd moeten worden om de doorlatendheid van de grond te verkleinen. Door het schild naar voren te drukken met de vijzels zal het boorfront onder druk blijven. Het is dus van belang dat zekere procesparameters zoals de ontgravingssnelheid, de schroefvijzelsnelheid, de uitlaatopeningen en de vijzeldruk goed op elkaar zijn afgestemd. Uit het voorgaande blijkt dat het EPB-systeem uitermate geschikt is in grondsoorten waar voldoende fijn materiaal in aanwezig is, zoals slib en matig vast klei, aangezien de grondmassa in de werkkamer slecht waterdoorlatend moet zijn. Dit systeem is ontwikkeld voor de Japanse kustgebieden, waar homogene lagen slappe klei voorkomen. Zijn er gebieden met waterdoorlatende grondsoorten zoals zand, dan zal men iets aan de waterdoorlatendheid moeten doen. Te denken is aan het toevoegen van bentoniet, slib, zachte klei of schuim. De additieven maken de grondmassa niet alleen minder waterdoorlatend, maar ook plastischer waardoor het proces makkelijker verloopt. Ook zullen door het toevoegen van additieven de snijdelen van het ontgravingssysteem minder snel slijten. De additieven zullen na het afvoeren niet meer gescheiden worden om opnieuw gebruikt te worden zoals bij de vloeistofschilden. \.' _::: Tutltllngel SChildsChwanzdicMung I i SChneCkd forderer ischne.drad ioruckluit- AtltlaUkOrrmer SChleuse roruck- rvortrletls- I wand 1 presse \ LSChne'dradantrieb lerektor i., Figuur 1.5 Gronddrukbalansschild [Maidl, 1995] Het toepassen van een afbreekbare foam (schuim) is een nieuwe ontwikkeling. De foarns bestaan uit luchtbelletjes die een levensduur van enkele uren hebben, de grond hoeft dus niet meer gescheiden te worden, want het schuim breekt af, de grondstof is biologisch afbreekbaar. De foamcellen in de grond vormen een soort rolletjes, waardoor de grond plastischer wordt. Door de spanning die in de cellen zit wordt het water, dat in de porien zit weggedrukt. Het foam neemt dus de plaats in van het water, waardoor de grond minder waterdoorlatend wordt. Door het toepassen van foam zal het aandrijfmoment kleiner worden en zal de boorsnelheid vergroten. Dit zijn allemaal voordelen, maar het foam brengt momenteel hoge kosten met zich mee. Het gebruik van foam kan gecombineerd worden met andere additieven zoals bentoniet. Dit kan nodig zijn als er heel grof korrelig materiaal in de bodem aanwezig is. Omdat in de werkkamer geen steenbreker geplaatst kan woren, zal de maximaal te verwerken steendiameter bepaald worden door de afmetingen van de schroefvijzel. Door gebruik te maken van een as-loze schroefvijzel, kunnen de te verwerken stenen tot een diameter van 40 cm oplopen. Grotere obstakels zullen met de hand verwijderd moeten worden, dit kan door de werkkamer onder luchtdruk te zetten. Het onder luchtdruk zetten 14

16 Hoofdstuk 1 Het boren van tunnels in Nederland van de werkkamer gaat bij de EPB-TBM een stuk moeilijker dan bij de vloeistofschilden. Bij vloeistofschilden kan gelijktijdig met het wegpompen van de steunvloeistof de vrijgekomen ruimte met luchtdruk ondersteund worden. Bij een EPB-schild is de mengkamer gevuld met een grondbrei i.p.v. een vloeistof. De grondbrei zal moeilijker te verwijderen zijn dan een vloeistof. Door de grondbrei plastischer te maken zal het ook makkelijker te verwijderen zijn, dit kan gedaan worden door extra faam aan de grondbrei toe te voegen. Door het schuim zal de grond plastischer worden en dus ook makkelijker inzakken naar beneden waar de grond via de schroefvijzel dan verwijderd kan worden. Tijdens het verwijderen van de grond kan de ruimte onder luchtdruk worden gezet Mixschild Zoals uit de voorgaande paragraven gebleken is, heeft ieder schild type zijn ideale inzetbereik. Over een te boren traject komen meestal veel verschillende grondsoorten voor. Als gevolg hiervan is er een schild ontwikkeld, dat omgebouwd kan worden tijdens het boorproces. Zo is het Mixschild ontstaan, dit is een schild dat werkt als een vloeistof-, een luchtdruk- of een gronddrukbalansschild. Het ombouwen kan binnen enkele dagen gebeuren. Wil men een voordeel halen uit dit type schild, dan zullen de verschillen in grondsoorten niet te snel achter elkaar moeten volgen. Er zijn in Europa al verschillende tunnels geboord met dit type schild tot een diameter van 11,65 meter. Echter is er nog nooit gewerkt met het Mixschild in de gedaante van gronddrukbalansschild. Figuur 1.6 Het principe van het Mixschild [Maidl, 1995] De Industriële Tunnelbouw Methode De Industriele Tunnelbouw Methode (ITM) is geen alternatieve boor- maar een bouwmethode. Het is een initiatief van zeven Nederlandse bedrijven en één Duits bedrijf. Deze bedrijven zien de ITM als een nieuwe methode om in niet-samenhangende grond betonnen tunnelbuizen te kunnen vervaardigen. In de ontwikkeling van de ITM is de eerste fase (technische invulling gebruikerseisen) afgerond. Uit de eerste fase is geconcludeerd dat het haalbaar is om met de ITM tunnels te boren tegen een concurrerende prijs. De tunnelwand wordt bij de!tm in situ aangebracht (industriele produktiemethode) en wordt gemaakt van staalvezelbeton. Voor het in situ aanbrengen van de tunnelwand zal er een bekisting nodig zijn. Binnen het schild van de TBM wordt van een dunne (2,5 mm) band 15

17 Hoofdstuk I Het boren van tunnels in Nederland plaatstaal de buitenmantel van de tunnelwand vervaardigd. Dit wordt de permanente buitenkist van de tunnelwand. Deze buitenmantel heeft tevens als functie de betonnen tunnelwand waterdicht te maken. De binnenkist bestaat uit segmenten die steeds verplaatst worden. Als het beton voldoende sterkte heeft kunnen de segmenten van de binnenkist verwijderd worden en opnieuw gebruikt worden. Tussen de buitenmantel en de binnenkist wordt het staalvezelbeton onder druk aangebracht. Door de hoge druk zal de buitenmantel uitrekken waardoor de ruimte tussen de TBM en de grond wordt opgevuld (zowel het beton als de grond zijn onder spanning). Boren Voor~bewealng logistiek Souw BuItenmantel o Bouw Figuur 1.7 Schematische weergave ITM-machine 1.3 Toekomstige projecten in Nederland In grondsoorten vergelijkbaar met die in Nederland, zijn er elders in de wereld projecten uitgevoerd die aangeven dat boren van tunnels in Nederland technisch haalbaar is. Er zijn in Nederland al verschillende projecten waar boortunnels kunnen worden toegepast, zoals: de Westersehelde Oeververbinding de kruising van de HSL met het Hollandsch Diep de Noord-Zuid metro/sneltram-lijn in Amsterdam spoorverdubbeling in Delft tram/metro-lijnen in Rotterdam, Den Haag en Utrecht Tracé delen van de Betuwelijn de Botlektunnel en de langzaam verkeertunnel Heinenoord De laatste twee projecten zullen (als eerste) gerealiseerd worden. Het zijn proefproject,.. in Nederland kennis en ervaring te verwerven op het gebied van het boren van tunnels. Voor meer informatie over de Heinenoordtunnel zie hoofdstuk 2. Verder zullen de Westersehelde Oerververbinding en de Noord-Zuid-lijn in Amsterdam op korte termijn ook gerealiseerd worden. 16

18 Hoofdstuk 1 Het boren van tunnels in Nederland Naast de genoemde projecten, kan men ook denken aan verbindingen onder een natuurgebied door. Bij de uitbreiding van de Nederlandse infrastructuur, zal men steeds vaker de natuurgebieden als obstakel tegenkomen. I.p.v. om het gebied heen te gaan, kan er gewoon een tunnel onder het natuurgebied door geboord worden. De natuur zal hier geen hinder van ondervinden. Een goed voorbeeld hiervan is de stad Hilversum. Een uitbreiding van de toegangswegen zal gepaard moeten gaan met het verlies aan natuurgebieden, tenzij er tunnels onder de gebieden komen te liggen. 17

19 2. DE HEINENOORDTUNNEL 2.1 Algemeen Eén van de verbindingen tussen de Randstad en de pro incie Zeeland is de Heinenoordtunnel. Deze tunnel heeft de smalle Barendrechtse hefbrug over de Oude Maas vervangen, om de verbinding tussen Rotterdam en Numansdorp te verbeteren. Het dwarsprofiel van deze tunnel wijkt in zekere mate af van de overige rijksverkeerstunnels; ook het langzaam verkeer (tractoren, brommers, fietsers, voetgangers) moet van deze oeververbinding gebruik maken. Zodoende bezit iedere tunnelbuis naast twee rijstroken voor het snelverkeer ook een afgescheiden rijstrook voor het langzame verkeer. Door de toename van de verkeersintensiteit is een capaciteitsvergroting voor de tunnel noodzakelijk geworden. Dit wil men bereiken door de tunnelbuizen om te bouwen tot 2x3 rijstroken voor het snelverkeer. De eerste fase is voltooid in 1990, waarin de oostbuis naar drie rijstroken is getransformeerd. Al het langzame verkeer wordt sindsdien via de westbuis geleid. Ook de westbuis zal omgebouwd worden tot een 1x3 rijstroken verbinding. Voor het langzame verkeer zal er dan een alternatieve oeververbinding tot stand zijn gebracht. Dit zal gebeuren door twee geboorde tunnels, één voor de fietsers en de voetgangers en één voor het landbouwverkeer. Dit zal de eerste keer zijn dat er een tunnel niet voor utilitaire doeleinden geboord zal worden. Zodoende is dit project een groot studie project geworden om in Nederland het boren van tunnels onder de knie te krijgen. Voor deze studie heeft Rijkswaterstaat een werkgroep praktijkonderzoek boortunnels CDR/COB K-IOO samengesteld. De gegevens van deze tunnel zullen gebruikt worden bij de berekeningen verder in dit rapport, m.a.w. de tweede Heinenoordtunnel wordt als case-study gebruikt. Daarom volgen in de volgende paragraven technische specifikaties van de TBM en geotechnische gegevens van de bodem waar doorheen geboord zal worden. 2.2 De tunnel boormachine Het type schild dat voor de Heinenoordtunnel gebruikt zal worden, is het Hydroschild. De machine zal geleverd worden door Herrenknecht GmbH. Op het moment van het schrijven van dit verslag werd nog aan de definitieve tekeningen van de TBM gewerkt. De gegevens die bekend zijn worden in deze paragraaf beschreven. Zie ook bijlage 7 en 8. De diameter van de TBM aan het graaffront (8,56 m) is groter dan bij de staartspleet (8,53 m), maar bij de berekening wordt uitgegaan van een constante diameter (8,55 m). Het schild is 8,49 m lang en het totale gewicht van de machine is 640 ton. De lengte van de te boren tunnel is gelijk aan 2x 941 m. Onder de rivier zal de minimale dekking gelijk zijn aan 1x de diameter van de tunnel. Ter plaatse van het hart van de vaargeul zal de tunnel het diepste punt bereiken, de onderkant van de tunnel ligt dan op -26,47 m NAP. Het graafspakenwiel bestaat uit vijf spaken waar de beitels over verdeeld zijn. De spaken hebben een (maximale) breedte en hoogte van 700 mm, daardoor ontstaat ter plaatse van de as van het graafwiel een groot vlak, waar de spaken bevestigd worden. Dit heeft als gevolg dat bij het snijden de grond ter plaatse van de as zich anders zal gedragen dan verder op de spaken, hier wordt later in hoofdstuk 3 op terug gekomen. Op het graafwiel zijn 40 beitels bevestigd, daarvan zijn 6 ter plaatse van de as van het wiel bevestigd. De beitels hebben een breedte van 12 cm en ze kunnen beide kanten op snijden. 18

20 Hoofdstuk 2 De Heinenoordtunnel Iedere beitel beschrijft een eigen baan, maar de banen wordt deels overlapt door de volgende beitel. Dit volgt al uit een simpele berekening; door het aantal beitels met hun breedte te vermenigvuldigen zou de diameter van de TBM 9,60 m moeten zijn. Aan het uiteinde van twee spaken zijn overcutters of copy-cutters bevestigd, die de oversnijding moeten verzorgen. De oversnijding is theoretisch I cm. De overcutters zijn uit te schuiven (radiaal), waardoor de oversnijding tot maximaal 16 cm kan oplopen. Het graafwiel kan vooruit geschoven worden (axiaal) over een lengte van 40 cm. De rotatiesnelheid van het graaf wiel zal tijdens het boren maximaal 2 omwentelingen per minuut zijn. Het is ook mogelijk het wiel onder een maximale helling van II graden te plaatsen. De machine wordt door 2x 14 vijzels vooruit bewogen, die een maximale voorstuwingskracht van 50,4 MN hebben. De voortgangssnelheid tijdens het boren ligt tussen de 3 en 5 cm/min. 2.3 Geotechnische parameters Grondprofielen Er is uitgebreid grondonderzoek verricht door Grondmechanica Delft ter plaatse van de te boren tunnels. Alle gegevens uit deze paragraaf komen uit het rapport CO /65 van Grondmechanica Delft. Langs- en dwarsprofielen zijn in de bijlagen te vinden. De tunnel zal grotendeels in een pleistocene zandlaag komen te liggen. Ter plaatse van de schacht op de noord-oever komen dikke (holocene) klei- en zandlagen voor. Onder de Maas zal de tunnel gedeeltelijk in een (pleistocene) kleilaag liggen. Bij de schacht op de zuidoever komen dunne lagen klei, veen en zand voor. Over het hele traject is er dus geen dwarsprofiel identiek. Dit betekent dat voor ieder dwarsprofiel de belastingen op de TBM er anders uitzien. Voor de berekeningen betekent dit dat er heel veel verschillende situaties uitgerekend moeten worden. Om het rekenwerk te beperken zijn er een paar dwarsprofielen uitgekozen, waarop de berekeningen zullen worden toegepast. Deze grondprofielen zijn ter plaatse van het traject van de westelijke buis bepaald. De westelijke buis zal als eerste geboord worden; men zal vanaf de noordoever starten. De grondprofielen zijn in bijlage 6 te vinden. Er volgt nu een korte omschrijving van de grondprofielen. Profiel I Een profiel geheel bestaande uit een homogene zandlaag zou voor de berekeningen het meest eenvoudig zijn. Deze situatie komt over het gehele traject echter niet voor. Een situatie die wel voorkomt, is die waarbij de TBM geheel door een homogene zandlaag heen moet boren. Deze situatie komt voor ter plaatse van sondering 53 en 80. De TBM bevindt zich nu onder de Oude Maas in een pleistocene zandlaag. Het hart van de machine ligt op -20,8 m NAP. Profiel 2 Er komt ook een situatie voor dat de TBM door een holocene en een pleistocene zandlaag (en een dun laagje klei) moet boren. Dit komt ter plaatse van sondering 84 en 56 voor. De TBM bevindt zich nu onder de dijk van de noordoever. Het hart van de machine ligt op -14,9 m NAP. 19

21 Hoofdstuk 2 De Heinenoordtunnel Profiel 3 Een homogene kleilaag zou ook interessant zijn om uit te rekenen. De TBM bevindt zich echter nooit helemaal in een homogene kleilaag, wel komt de situatie voor dat de machine zich half in een zand- en half in een kleilaag bevindt. In doorsnede D-D' is dit te zien. De TBM bevindt zich nu onder de Oude Maas. Het hart van de machine ligt op -22,5 m NAP. In profiel 1 en 3 is ook te zien dat er grondverbetering wordt toegepast. Dit zal in een gebied van ca. 280 bij 73 m boven de tunnel gebeuren. De bodem van de rivier komt op - 10,70 m NAP, waaronder een anderhalve meter dikke bodembescherming (steenbestorting) komt. Onder de steenbestorting wordt tot -15,00 m NAP grondverbetering (zand) aangebracht Stijghoogte van het grondwater De stijghoogte van het grondwater in de grondlaag, waarin wordt geboord is een belangrijke parameter voor het bepalen van de steundrukken aan het boorfront. Er worden lage veiligheidsfactoren bij waterspanningen gebruikt, dus moeten de stijghoogten nauwkeurig (of voldoende veilig) bepaald worden. De stijghoogten van het grondwater zijn afgeleid uit peilbuiswaamemingen. Zowel het freatische niveau alsmede de stijghoogte in de pleistocene zandlaag 32 zijn bepaald t.o.v. van 0 m NAP. Een conclusie uit het rapport van GD is dat in het gebied onder de Oude Maas, dat zich uitstrekt tot circa 300 m vanaf de randen van het te ontgraven gebied, de gemiddelde stijghoogte in de pleistocene zandlaag 32 vrijwel gelijk is aan de gemiddelde rivier waterstand in de Oude Maas. Er zou onder de noordoever een communicatiepunt aanwezig moeten zijn met de rivier. In de berekeningen in hoofdstuk 4.3 en 6 wordt ervan uitgegaan dat de gemiddelde waterstand van de rivier op NAP ligt. Voor de stijghoogte in alle lagen wordt uitgegaan van deze waterstand. Er wordt dus geen rekening gehouden met het getij en de traagheidseffecten daarvan in de verschillende grondlagen. 20

22 3. BELASTINGEN OP DE TBM 3.1 Overzicht van de belastingen op de TBM De TBM is omgeven met grond, zowel aan het boorfront als op de mantel van de TBM zal de grond een belasting op de machine uitoefenen. De grondbelasting wordt over het algemeen onderverdeeld in de belasting als gevolg van de korrels en het poriënwater. In de onderstaande figuur zijn de belastingen schematisch weergegeven voor de statische situatie (het boorproces staat stil). Figuur 3.1 Overzicht van de belastingen op de TBM (statisch). In de machine zijn de variabelen zoals de luchtdruk in het luchtkussen alsmede de druk in de vijzels te regelen, deze zullen de regelparameters genoemd worden. Om de grondbelasting op het boorfront te ondersteunen, zal de ontgravingsruimte gevuld zijn met een vloeistof. De steundruk van deze vloeistof wordt geregeld door de luchtdruk in het luchtkussen. In de ontgravingsruimte heerst de steundruk en in de machine (aan de andere kant van het drukschot) heerst de atmosferische druk. De steundruk zal groter zijn dan de atmosferische druk. waardoor de machine terug (tegen de boorrichting in) wordt geduwd. Er zal een kracht nodig zijn om de machine in rust te houden. Deze kracht zal geleverd worden door de vijzels. Zowel voor het besturen als het dimensioneren van de TBM is een goed inzicht in de belastingen op de machine noodzakelijk. 3.2 Beschrijving van de belastingen In figuur 3.1 zijn belastingen die op de machine werken weergegeven voor de situatie dat de machine stil staat. Deze situatie komt voor als de segmenten van de tunnelmantel geplaatst worden. De dynamische situattie doet zich voor bij het ontgraven van de grond, het actieve boorproces. Het zal duidelijk zijn dat voor het boorproces extra krachten nodig zullen zijn 21

23 Hoofdstuk 3 Belastingen op de TBM om de machine vooruit te duwen en om de grond los te snijden. Voor de twee verschillende situaties volgt nu een overzicht van de belastingen op de TBM. Statisch (plaatsen segmenten): Grondbelasting op het boorfront (zie paragraaf 3.2.1) Grondbelasting op de mantel van de TBM (zie paragraaf 3.2.3) Dyamisch (het actieve boorproces): Grondbelasting op het boorfront Belastingen als gevolg van het ontgraven van grond het snijden van grond (zie hoofdstuk 4) de grondprop die ter plaatse van de as van het graafwiel onstaat (zie paragraaf 3.2.2) Belasting op de mantel van de TBM normaalspanning schuifspanning Alle hier bovengenoemde belastingen behalve het snijden van grond zullen in de volgende paragraaf kort beschreven worden Grondbelastingen op het boorfront Algemeen In het onderstaande figuur is het evenwicht op het boorfront weergegeven: Figuur 3.2 Belastingen op het boorfront. Het boorfront mag niet bezwijken, dus zal de vloeistof in de ontgravingsruimte de grond in evenwicht moeten houden. Het vullen van de ontgravingsruimte alleen met een bentonietsuspensie zal niet voldoende zijn om de grond in evenwicht te houden. Het zal nodig zijn om het ontgravingsmengsel (bentonietsuspensie plus ontgraven grond) onder druk te zetten. Dit kan met lucht gebeuren, zoals beschreven in paragraaf In de luchtkamer zal de vloeistofspiegel niet tot tegen de bovenkant van de TBM komen. Het luchtkussen vormt een slappe gas veer. Dit is om de drukschommelingen op te kunnen 22

24 Hoofdstuk 3 Belastingen op de TBM vangen die ontstaan bij het boorproces. Deze drukschommelingen kunnen ontstaan doordat de voortgangs- en de ontgravingssnelheid moeilijk op elkaar af te stemmen zijn. Dit aspect wordt in een gesprek met de heer S. Babendererde als het belangrijkste aspect van het boorproces genoemd: "Volume beheersing!". Theoretisch zal alleen de grond verwijderd moeten worden over een doorsnede die net zo groot is als de diameter van de TBM. Bij een goede beheersing van dit proces zullen ook de zettingen minimaal zijn. Bij de berekeningen zal uitgegaan worden van een constante dichtheid van het ontgravingsmengsel. De dichtheid van het ontgravingsmengsel zal over de hoogte niet zo sterk variëren, omdat de spaken de steunvloeistof vermengen. De variatie van de steundruk zal dus door de luchtdruk bepaald worden. Deze luchtdruk zal continue geregeld moeten worden tijdens het boren, om de variatie van de belastingen op het front op te kunnen vangen. Een grote steundruk zal het ontgraven van de grond moeilijker maken, omdat de korrels harder tegen elkaar zullen drukken. Verder kan een grote steundruk leiden tot verlies van bentoniet en zelfs het opbarsten van grond. Bij een kleine steundruk kan instabilitiet van het boorfront optreden en in het ergste geval zal het boorfront geheel instorten. Het is dus belangrijk een optimale waarde te vinden voor de steundruk Overbrengen van de steundruk op de grond Voor de stabiliteit van het boorfront is de overdracht van de steundruk op het boorfront erg belangrijk. In de ontgravingsruimte heerst de druk van de steunvloeistof en in de grond de korrel spanning en het poriënwater. De druk in de mengkamer zal groter zijn dan de waterspanning in het grondmassief. Afhankelijk van de indringdiepte (van de druk) van de steunvloeistof zal de gradiënt (drukval over de indringing) van de steundruk bepaald worden. Hoe groter de gradiënt des te beter zal de ondersteuning zijn. Dit het beste als volgt voor te stellen: een verticaal grondvlak moet ondersteund worden. Door het aanbrengen van een membraam op het grondvlak, bijvoorbeeld een plastic folie, zal het makkelijk zijn een druk op het grondmassief aan te brengen. Afhankelijk van de doorlatendheid van het membraam zal bepaald moeten worden waarmee de grond ondersteund moet worden. Bij het boren van tunnels met een vloeistofschild TBM wordt de grond meestal ondersteund met een bentonietsuspensie. Het aanbrengen van een plastic folie is niet logisch want dan kan de grond niet ontgraven worden. De processen die optreden bij het gebruik van een bentonietsuspensie kunnen onderscheiden worden in: de initiële indringing, het blokkeren van de poriën en de filtercake vorming (het membraam). Bij het eerste proces dat zich voordoet, de initiële indringing, zal de gradient van de steunddruk relatief klein zijn (zie figuur 3.3). De steunvloeistof zal over een grote indringdiepte invloed uitoefenen op de spanningen in het grondmassief. Dit proces vindt plaats over een lengte 1 in het maagdelijk grondmassief over een tijdschaal van seconden. Voor de indringing 1 wordt in [Walz, 1983] de volgende relatie gevonden: (3.1) Met: 1 ~p d s Lb a : de indringdiepte : de drukval over de indringdiepte : de karakteristieke korreldiameter (d s = d lo ) : de vloeispanning van de boorvloeistof : een evenredigheidsfactor [m] [kn/m 2 ] [m] [kn/m 2 ] [-] 23

25 Hoofdstuk 3 Belastingen op de TBM Voor de vloeispanning van de boorvloeistof kan de vloeispanning van bentoniet gebruikt worden, deze ligt in de orde van grootte van 10 N/m 2. De evenredigheidsfactor is een constante. In de literatuur worden voor deze evenredigheidsfactor echter verschillende waarden gevonden. De discussie over de exacte waarde van de evenredigheidsfactor is voor dit rapport niet interressant, omdat snel na de indringing andere processen zullen volgen. De deeltjes in de suspensie (voornamelijk bentoniet) zullen de poriën blokkeren waardoor de indring diepte zal afnemen. Bij grondsoorten met een grote gemiddelde korreldiameter (bijv. grind) zal de indringdiepte erg groot zijn. Dit probleem kan verholpen worden door deeltjes aan de boorvloeistof toe te voegen, zoals zaagsel of zand, waardoor de poriën verstopt raken. Dit zijn deeltjes met een kleinere diameter dan de te ondersteunen grond. Het proces dat hierop volgt is de vorming van de filtercake. Het drukverschil in de mengkamer en het grondrnassief zal altijd aanwezig zijn, waardoor steeds meer deeltjes bentoniet op het boorfront zullen neerslaan. Door het drukverschil wordt het water uit de laag met bentoniet deeltjes geperst, waardoor een membraam wordt gevorm dat blijft aangroeien in de tijd. De filtercake die gevormd is door de bentoniet deeltjes heeft de eigenschap dat het zeer slecht doorlatend is (in de orde van grootte van klei), zowel voor water als lucht. Door deze slechte doorlatendheid zal de drukval voor het grootste deel over deze laag plaatsvinden. Het doel is bereikt: de filtercake is het membraam dat het verticale grondvlak (boorfront) ondersteunt. In de onderstaande figuur zijn de beschreven processen schematisch weergegeven. Druk \ D Jb. 0(]00 Pw omao o ~ Indringing Blold<erenvan poriën Fittercake vorming Figuur 3.3 Deelprocessen afpleistering met de drukverdeling De vorming van een grondprop voor de as van het graafwiel De tunnelboormachine fabrikant Herrenknecht heeft bij het project U-Stadtbahn Essen voor het eerst gebruikt gemaakt van een "Zentrumsschneider" [Haack, 1995]. Dit is een soort micro tunnelboormachine ter plaatse van de as van het graafwiel en opereert onafhankelijk van het graafwiel. De centrumsnijder draait sneller dan het graafwiel, respectievelijk 12 omw/rnin versus 1 à 2 omw/min. Het resultaat bij het gebruiken van de centrumsnijder is een reductie van 56 % van het koppel in vergelijking met de situatie zonder centrumsnijder. Het is dus duidelijk dat voor de as van het graafwiel er zich een ander proces voordoet dan op de rest van het graafwiel bij het ontgraven van grond. Dit heeft Herrenknecht uit ervaring opgemerkt en daarom is de centrumsnijder geïntroduceerd. Het bleek namelijk dat de messen dicht bij het hart van het wiel nauwelijks aan slijtage onderhevig waren, m.a.w. de beitels snijden niet. Dus de messen staan stil t.o.v. van de grond, dit kan alleen als de grond met het graafwiel meedraait. 24