In de onderstaande tabel zijn de scenario s voor de Bypassdijken noord opgesomd. scenario omschrijving kans van voorkomen

Transcriptie

1 A. Bypassdijken noord Stap 1 bestaat volgens het stappenplan [lit. Fout! Verwijzingsbron niet gevonden.] uit het opstellen van de basisschematisatie en het ontwerp. Voor de noordelijke bypassdijk is gekeken naar welk profiel het meest gevoelig is voor veranderingen in de schematisatie. Dit blijken de ontwerpprofielen te zijn waarbij relatief veel slappe lage voorkomen en de opbarstveiligheid in de buurt van 1,0 ligt. Voor de noordelijke bypassdijken is de schematiseringsfactor bepaald op basis van dijkvak N8-N11 uit het 1 e concept Waterkeringsplan. Stap 2 is een controle of reductie van de schermatiseringsfactor nuttig is. In de basisschematisatie is reeds uitgegaan van een gereduceerde schematiseringsfactor van 1,1. Om deze keuze te toetsen is een verdere analyse noodzakelijk. schematisatie. Het betreft met name de volgende onderdelen: - bodemopbouw: niveau van laagscheidingen en het al dan niet aanwezig zijn van bepaalde lagen; - waterspanningen: stijghoogte watervoerende pakketten en slechtdoorlatende lagen freatische lijn; mate van consolidatie dikte indringingslaag; - geometrie; - grootte van de verkeersbelasting; - uitvoeringsaspecten; - beheeraspecten. Op basis van de gekozen schematisatie zijn een aantal scenario s gegenereerd. Een scenario is een schematisatie die slechts op één van de bovenstaande punten afwijkt van de basisschematisatie. Van ieder scenario is vervolgens de kans van optreden geschat. Daarbij is een onderscheid gemaakt tussen drie waarschijnlijkheden: - P < 0,1 : onwaarschijnlijk; - P < 0,001 : zeer onwaarschijnlijk; - P < 0,0001 : vrijwel uitgesloten. In de onderstaande tabel zijn de scenario s voor de Bypassdijken noord opgesomd. scenario omschrijving kans van voorkomen 3 keipakket buitentalud is waterdoorlatend 0,001 4 consolidatiegraad in ondergrond slechts 85% 0,001 5 slootbodem 0,5 m verhoogd 0,1 6 geen tussenzandlaag 0,1 7 grenspotentiaal wordt 1 m overschreden 0,01 ad. 1 In dit scenario wordt het effect onderzocht van een dikkere slappe laag. Een dikkere veenlaag verkleint de afschuifweerstand van diepere glijcirkels. De grondopbouw in de basisschematisatie is gebaseerd op een grote hoeveelheid grondonderzoek. Daarbij is minstens iedere 150 m een onderzoekspunt beschikbaar. De kans dat de grondlagen lokaal 0,5 m afwijken is zeer

2 onwaarschijnlijk. Omdat de kans op een lokale afwijking toeneemt wanneer gekeken wordt naar een langer waterkeringdeel en de dijkvakken bij dit project gemiddeld 300 tot 900 m lang zijn, is een kans van optreden van 0,1 aangehouden. ad. 2 De maaiveldligging in de basisschematisatie is gebaseerd op een hoogtemeting van het gebied. Deze hoogtemeting heeft een gridgrootte van circa 5 m en een meetnauwkeurigheid van circa 0,05 cm. Een lagere maaiveldligging betekent dat de dijk relatief hoog is en sneller zal afschuiven. Door de nauwkeurigheid van de hoogtemeting is het zeer onwaarschijnlijk dat het maaiveld lokaal 0,5 m lager ligt dan de laagst gemeten waarde. ad. 3 Op het buitentalud wordt conform de Leidraad rivieren een kleiwig aangebracht. Deze kleiwig bestaat uit klei van erosieklasse 1 of 2. Wanneer dit kleipakket doorlatend zou zijn, stijgt de freatische lijn in de dijk. Door de grotere waterdruk zal de dijk makkelijker afschuiven. Door de grote dikte van het pakket (1,5 m ter hoogte van de kruin en 2,3 m aan de teen) is het bij een correcte uitvoering vrijwel uitgesloten dat het talud waterdoorlatend is. Aan de uitvoeringsmethode moeten eisen worden gesteld ten aanzien van de verdichting van de kleilaag. ad. 4 Bij het aanbrengen van het grondlichaam van de dijk neemt de druk op de onderliggende bodemlagen toe. In slecht waterdoorlatende lagen zal het poriënvolume willen afnemen, maar wordt dat proces verhinderd door het aanwezige water. De spanning die volgt uit de toegenomen bovendruk wordt daardoor opgevangen door het water. Het water in de poriën heeft vervolgens tijd nodig om af te stromen. Hierdoor neemt de waterspanning af en neemt de korrelspanning toe (en bijgevolg de weerstand tegen afschuiven). In de basisschematisatie is aangenomen dat op het moment van optreden van de ontwerpwaterstand het water in de poriën volledig is afgestroomd (consolidatiegraad = 100%). In scenario 4 is gekeken naar de stabiliteit van de waterkering indien de consolidatiegraad gelijk is aan 85%. Omdat de ontwerpsituatie pas 10 jaar na aanleg op kan treden, is het voorkomen van dit scenario vrijwel uitgesloten. ad. 5 Bij aanleg van de kwelsloten dient de sloot op ontwerpniveau te worden uitgegraven. Gedurende de levensduur van de dijk is het mogelijk dat de sloot langzaam dichtslibt, waardoor de slootbodem hoger komt te liggen. Hierdoor stijgt de grenspotentiaal en daarmee de waterspanning in de diepere zandlagen. Dit heeft een negatief effect heeft op de stabiliteit van de dijk. Het op diepte houden van de sloten vraagt een continue inspanning van de beheerder. De kans dat dit scenario optreedt is daarom relatief groot. ad. 6 In scenario 6 wordt het effect onderzocht van het ontbreken van de ondiepe zandlaag. De aanwezigheid van deze zandlaag vergroot de afschuifweerstand van diepere glijcirkels. De grondopbouw in de basisschematisatie is gebaseerd op een grote hoeveelheid grondonderzoek. Daarbij is minstens iedere 150 m een onderzoekspunt beschikbaar. De kans dat de zandlaag in het geotechnisch profiel ontbreekt waar deze wel wordt verwacht, is zeer klein. Aangezien de kans op een lokale afwijking toeneemt, wanneer gekeken wordt naar een langer waterkeringdeel en de dijkvakken bij dit project gemiddeld 300 tot 900 m lang zijn, is een kans van optreden van 0,1 aangehouden. ad. 7 In dit scenario is het effect onderzocht van een hogere potentiaal in de diepere zandlagen ter hoogte van de binnenteen. Hierdoor nemen de waterspanningen in de diepere grondlagen toe waardoor de afschuifweerstand van diepe glijcirkels verkleint. In de basisschematisatie is de grenspotentiaal bepaald en opgelegd aan de binnenzijde van de waterkering. Bepalend voor de nauwkeurigheid van de grenspotentiaal zijn de dikte van de grondlagen, het volumegewicht van

3 de grondlagen en de diepte van de sloot. De invloed op grondlaagdiktes is onderzocht in scenario 1, het volumegewicht is een grondparameter die niet met de schematiseringsfactor wordt gecorrigeerd en de diepte van de sloot is onderzocht in scenario 6. Omdat afhankelijke scenario s niet naast elkaar mogen worden onderzocht, betreft dit scenario (nr 7) alleen het optreden van de grenspotentiaal zonder dat de grond opbarst. De kans dat dit optreedt, is naar verwachting zeer onwaarschijnlijk. de onzekerheden wordt gebruikt. Indien dit percentage kleiner is dan 100% is gekozen voor de juiste schematiseringsfactor, indien dit percentage groter is dan 100% moet het ontwerp worden basis basisschematisatie waterkeringsplan concept 1 1,23-1,19-1 venlaag 0,5 m dikker 1,18-0,05 1,13-0,06 2 maaiveldligging 0,5 m lager 1,23 0,00 1,16-0,03 3 keipakket buitentalud is waterdoorlatend 1,17-0,06 1,19 0,00 4 consolidatiegraad in ondergrond slechts 85% 1,16-0,07 1,14-0,05 5 slootbodem 0,5 m verhoogd 1,22-0,01 1,19 0,00 6 geen tussenzandlaag 1,20-0,03 1,19 0,00 7 grenspotentiaal wordt 1 m overschreden 1,15-0,08 0,98-0,21 2 van optreden van de verschillende scenario s te verkleinen, heeft daardoor geen meerwaarde. B. Bypassdijken zuid Ook voor de zuidelijke bypassdijken is gekeken naar welk profiel het meest gevoelig is voor veranderingen in de schematisatie. Voor de zuidelijke bypassdijken is dit het maatgevend profiel van dijkvak Z9-Z10 uit het 1 e concept Waterkeringsplan. In de basisschematisatie is reeds uitgegaan van een gereduceerde schematiseringsfactor van 1,1. Om deze keuze te toetsen is een verdere analyse noodzakelijk. schematisatie. Op basis van de gekozen schematisatie zijn een aantal scenario s gegenereerd. In de onderstaande tabel zijn de scenario s voor de zuidelijke bypassdijken opgesomd.

4 scenario omschrijving kans van voorkomen 3 keipakket buitentalud is waterdoorlatend 0,001 4 consolidatiegraad in ondergrond slechts 85% 0,001 5 slootbodem 0,5 m verhoogd 0,1 7 grenspotentiaal wordt 1 m overschreden 0,01 Deze scenario s zijn gelijk aan de scenario s voor de noordelijke bypassdijken. Bij het bepalen van de kans van voorkomen is ook dezelfde redenering aangehouden. de onzekerheden wordt gebruikt. Indien dit percentage kleiner is dan 100%, is gekozen voor de juiste schematiseringsfactor. Indien dit percentage groter is dan 100% moet het ontwerp worden basis basisschematisatie waterkeringsplan concept 1 1,24-1,22-1 veenlaag 0,5 m dikker 1,22-0,02 1,10-0,12 2 maaiveldligging 0,5 m lager 1,29 0,05 1,19-0,03 3 keipakket buitentalud is waterdoorlatend 1,19-0,05 1,22 0,00 4 consolidatiegraad in ondergrond slechts 85% 1,16-0,08 1,14-0,08 5 slootbodem 0,5 m verhoogd 1,24 0,00 1,22 0,00 7 grenspotentiaal wordt 1 m overschreden 1,23-0,01 1,08-0,14 2 van optreden van de verschillende scenario s te verkleinen heeft daardoor geen meerwaarde. C. Drontermeerdijk Voor de Drontermeerdijk is het meest representatieve profiel gekozen voor de dijkversterking. Van dit profiel is de verbetering van integrale verhoging beschouwd. In de basisschematisatie is reeds uitgegaan van een gereduceerde schematiseringsfactor van 1,1. Om deze keuze te toetsen, is een verdere analyse noodzakelijk. schematisatie. Op basis van de gekozen schematisatie zijn een aantal scenario s gegenereerd. In de onderstaande tabel zijn de scenario s voor de zuidelijke bypassdijken opgesomd.

5 scenario omschrijving kans van voorkomen 3 consolidatiegraad in ondergrond slechts 85% 0,001 4 slootbodem 0,5 m verhoogd 0,1 5 grenspotentiaal wordt 1 m overschreden 0,001 De scenario s 1 tot en met 4 zijn gelijk aan de scenario s voor de bypassdijken. Bij het bepalen van de kans van voorkomen is voor deze scenario s ook dezelfde redenering aangehouden. Voor scenario 5 (het aanpassen van de grenspotentiaal) is bij de Drontermeerdijk een kleinere waarschijnlijkheid gekozen (vrijwel onmogelijk). Dit heeft te maken met de zandige ondergrond en het relatief lage polderpeil in de Flevopolder. Het optreden van een niet verhoogde grenspotentiaal is reeds een conservatieve aanname die niet snel zal plaatsvinden. de onzekerheden wordt gebruikt. Indien dit percentage kleiner is dan 100%, is gekozen voor de juiste schematiseringsfactor. Indien dit percentage groter is dan 100% moet het ontwerp worden basis basisschematisatie waterkeringsplan concept 1 1,27-1, venlaag 0,5 m dikker 1,24-0,03 1,15-0,02 2 maaiveldligging 0,5 m lager 1,14-0,13 0,95-0,22 3 consolidatiegraad in ondergrond slechts 85% 1,25-0,02 1,14-0,03 4 slootbodem 0,5 m verhoogd 1,19-0,08 1,05-0,12 5 grenspotentiaal wordt 1 m overschreden 1,08-0,19 0,89-0,28 van optreden van de verschillende scenario s te verkleinen heeft daardoor geen meerwaarde.