Zaaknummer : 2013/136

Transcriptie

1 Zaaknummer : 2013/136 Rechter[s] : mr. van der Spoel Datum : 28 november 2013 Partijen : Appellant tegen Universiteit van Tilburg Trefwoorden : Afdoening buiten zitting, begeleiding, [instellings] collegegeld, restitutie collegegeld, hardheidsclausule, vakantieperiode Artikelen : WHW artikel 7.43 lid 1, 7.46 lid 1, 2 en 5; Awb artikel 8:57; Regeling Inschrijving Universiteit van Tilburg artikel 3 lid 1, 22 lid 1,2 en 4, 23 Uitspraak : Ongegrond Hoofdoverwegingen : De door appellant overgelegde stukken bieden geen concrete aanknopingspunten voor het oordeel dat de scriptiebegeleidster opzettelijk langer de tijd heeft genomen dan nodig was voor het geven van feedback. In zoverre bestaat dan ook geen grond voor het oordeel dat verweerder toepassing had moeten geven aan de hardheidsclausule. Wat betreft de vakantie van de scriptiebegeleidster in de maanden juli en augustus, overweegt het College dat studenten ermee bekend kunnen zijn dat die maanden in de vakantieperiode vallen en zij daar rekening mee moeten houden. Voorts heeft appellant de mogelijkheid gekregen om feedback te vragen aan andere docenten en daar ook gebruik van gemaakt. Onder deze omstandigheden biedt de enkele stelling van appellant dat hij met de begeleiding door andere docenten onvoldoende was geholpen, geen grond voor het oordeel dat de universiteit zodanig tekort is geschoten dat verweerder toepassing had moeten geven aan de hardheidsclausule. Ten aanzien van het betoog van appellant dat de scriptiebegeleidster ten onrechte slechts de hoofdstukken 3 en 4 van de eerste en tweede versie van zijn scriptie heeft beoordeeld, heeft verweerder toegelicht dat de scriptiebegeleidster met name aandacht aan die hoofdstukken heeft besteed, omdat die hoofdstukken, waarin de resultaten van het gedane onderzoek waren neergelegd, nog niet van een voldoende niveau waren. Het tweede deel van het onderzoek, de discussie, is een reflectie op de gevonden resultaten. Pas als de hoofdstukken waarin de resultaten van het onderzoek zijn neergelegd goed genoeg zijn, kan feedback gegeven worden op het tweede deel van de scriptie, aldus verweerder. Naar het oordeel van het College heeft verweerder hiermee deugdelijk gemotiveerd waarom met name aandacht is besteed aan de hoofdstukken 3 en 4 en niet aan de gehele scriptie. Voor het oordeel dat, zoals appellant stelt, de scriptiebegeleidster uitsluitend wegens tijdgebrek aan haar kant wegens werkzaamheden elders zich heeft beperkt tot de hoofdstukken 3 en 4 bieden de door hem overgelegde stukken onvoldoende grond. Het betoog van appellant geeft dan ook geen aanleiding voor het oordeel dat verweerder de hardheidsclausule had moeten toepassen. Wat betreft het betoog van appellant dat het geven van feedback op de verschillende versies van zijn scriptie te lang duurde, stelt het College vast dat er geen specifieke norm is voor de termijn waarbinnen feedback moet worden gegeven. Het College ziet echter geen aanleiding voor het oordeel dat de termijnen die in dit geval zijn gehanteerd zodanig lang zijn geweest, dat verweerder om die reden met toepassing van de hardheidsclausule tot restitutie van het collegegeld had moeten overgaan. Daarbij wordt in aanmerking genomen dat, voor zover al zou moeten worden

2 Uitspraak in de zaak tussen: uitgegaan van een termijn van 7 dagen, appellant 11 dagen eerder had kunnen afstuderen. Verweerder heeft zich terecht op het standpunt gesteld dat dit voor het te betalen collegegeld geen verschil had gemaakt. Gelet op het voorgaande en nu appellant ook overigens geen concrete aanknopingspunten naar voren heeft gebracht voor het oordeel dat verweerder de hardheidsclausule had moeten toepassen, bestaat geen grond voor het oordeel dat verweerder ten onrechte heeft geweigerd appellant restitutie van het collegegeld te verlenen voor de maanden september en oktober van het studiejaar [naam], wonende te [naam woonplaats] [landennaam], appellant, en het college van bestuur van Tilburg University, verweerder. 1. Procesverloop Bij beslissing van 14 februari 2013 heeft de Studenten Administratie van Tilburg University geweigerd appellant restitutie van het collegegeld te verlenen voor de maanden september en oktober van het studiejaar Bij beslissing van 4 juni 2013 heeft verweerder het door appellant daartegen gemaakte bezwaar ongegrond verklaard. Tegen die beslissing heeft appellant bij brief, bij het College ingekomen op 11 juli 2013, beroep ingesteld. Verweerder heeft een verweerschrift ingediend. Appellant en verweerder hebben nadere stukken ingediend. Het College heeft de zaak verwezen van een meervoudige naar een enkelvoudige kamer. Desgevraagd hebben partijen toestemming verleend, als bedoeld in artikel 8:57 van de Algemene wet bestuursrecht, om in het geding uitspraak te doen zonder zitting. Vervolgens heeft het College bepaald dat het onderzoek ter zitting achterwege blijft. 2. Overwegingen 2.1. Ingevolge artikel 7.43, eerste lid, van de Wet op het hoger onderwijs en wetenschappelijk onderzoek, is een student voor elk studiejaar dat hij door het instellingsbestuur voor een opleiding is ingeschreven, aan de desbetreffende instelling wettelijk collegegeld als bedoeld in de artikelen 7.45 tot en met 7.45b of instellingscollegegeld als bedoeld in artikel 7.46 verschuldigd. Ingevolge artikel 7.46, eerste lid, is een student die niet voldoet aan de voorwaarden, bedoeld in artikel 7.45a, eerste, tweede, derde of zesde lid, en niet is ingeschreven voor een onderwijseenheid bij de Open Universiteit, het instellingscollegegeld verschuldigd. Ingevolge het tweede lid wordt de hoogte van het instellingscollegegeld door het instellingsbestuur vastgesteld. Het instellingsbestuur kan per opleiding of groep van opleidingen of per groep of groepen studenten een verschillend instellingscollegegeld

3 vaststellen. Ingevolge het vijfde lid stelt het instellingsbestuur regels vast met betrekking tot de toepassing van dit artikel. Ingevolge artikel 3, eerste lid, van de Regeling inschrijving en collegegeld 2012/2013 moet, om als student ingeschreven te worden, behalve het tijdig, dat wil zeggen vóór de startdatum van de opleiding, toelaatbaar zijn aan de betreffende opleiding, aan de volgende voorwaarden zijn voldaan: a.1. het collegegeld dient op de bankrekening van Tilburg University te zijn bijgeschreven; ( ) Ingevolge artikel 22, eerste lid, wordt na een schriftelijk verzoek van de student de inschrijving aan de opleiding door het College van Bestuur beëindigd met ingang van de maand volgend op die waarin het verzoek door de Student Administration is ontvangen. Ingevolge het tweede lid blijft de student, wanneer de student zelf geen verzoek tot beëindiging van de inschrijving aan een opleiding indient, ingeschreven tot en met 31 augustus en is hij voor het hele collegejaar collegegeld verschuldigd, tenzij artikel 21.1 van toepassing is. Ingevolge het vierde lid heeft de student wiens inschrijving op grond van het eerste lid wordt beëindigd aanspraak op terugbetaling van een twaalfde gedeelte van het door hem betaalde collegegeld voor elke maand dat het collegejaar na beëindiging van zijn inschrijving duurt. Ingevolge artikel 23 kan het College van Bestuur van deze regeling afwijken waar de toepassing van deze regeling tot onbillijkheden van overwegende aard leidt (hierna: de hardheidsclausule) Verweerder heeft geweigerd appellant restitutie van het collegegeld te verlenen voor de maanden september en oktober van het studiejaar Verweerder heeft zich op het standpunt gesteld dat appellant in die maanden was ingeschreven voor een opleiding aan de universiteit en derhalve ingevolge artikel 7.43, eerste lid, van de WHW, gelezen in verbinding met artikel 3 van de Regeling, collegegeld verschuldigd was. Voor toepassing van de hardheidsclausule bestaat volgens verweerder geen aanleiding Appellant betoogt dat verweerder ten onrechte heeft geweigerd hem restitutie van het collegegeld te verlenen. Volgens appellant heeft hij buiten zijn schuld studievertraging opgelopen. Daartoe voert hij aan, samengevat weergegeven, dat zijn scriptiebegeleidster opzettelijk lang heeft gewacht met het geven van feedback op versies van zijn scriptie en zij in juli en augustus 2012 een maand lang op vakantie is geweest. Voorts voert appellant aan dat hij studievertraging heeft opgelopen, omdat zijn scriptiebegeleidster slechts twee hoofdstukken van de eerste en tweede versie van zijn scriptie heeft beoordeeld in plaats van de gehele scriptie Verweerder heeft zich op het standpunt gesteld dat appellant een beroep mocht doen op één of meer andere docenten in de periode waarin zijn scriptiebegeleidster op vakantie was en appellant dit ook heeft gedaan. Volgens verweerder heeft appellant dan ook geen vertraging opgelopen als gevolg van het niet beschikbaar zijn van de scriptiebegeleidster tijdens haar vakantie. Verweerder heeft er verder op gewezen dat de Tilburg School of Social and Behavioral Sciences geen specifieke norm hanteert voor het geven van feedback, maar dat 7 dagen een redelijke termijn is voor het geven van feedback en dat de feedback op de derde en vierde versie van de scriptie na 10 onderscheidenlijk 15 dagen een aantal dagen te lang op zich heeft laten wachten. Volgens verweerder moet worden betwijfeld of een termijn van 10 of 15 dagen te lang is en of een termijn van 7 dagen ook moet worden gehanteerd in een geval als dit waarin meermaals binnen een korte tijd een beroep wordt gedaan op de docent. Zou al moeten worden uitgegaan van een termijn van 7 dagen, dan zou appellant 11 dagen eerder hebben kunnen afstuderen. Voor het te

4 betalen collegegeld had dit geen verschil gemaakt, aldus verweerder Het College stelt voorop dat appellant ingevolge artikel 7.43, eerste lid, van de WHW, gelezen in verbinding met artikel 3 van de Regeling, collegegeld verschuldigd was, aangezien hij in september en oktober 2012 was ingeschreven voor een opleiding aan Tilburg University. Voorts staat vast dat in dit geval zich geen van de in artikel 22 van de Regeling genoemde gronden voor restitutie voordoet. Voor de gevraagde restitutie bestaat dan ook slechts grond, voor zover verweerder toepassing had moeten geven aan de hardheidsclausule van artikel 23 van de Regeling De door appellant overgelegde stukken bieden geen concrete aanknopingspunten voor het oordeel dat de scriptiebegeleidster opzettelijk langer de tijd heeft genomen dan nodig was voor het geven van feedback. In zoverre bestaat dan ook geen grond voor het oordeel dat verweerder toepassing had moeten geven aan de hardheidsclausule. Wat betreft de vakantie van de scriptiebegeleidster in de maanden juli en augustus, overweegt het College dat studenten ermee bekend kunnen zijn dat die maanden in de vakantieperiode vallen en zij daar rekening mee moeten houden. Voorts heeft appellant de mogelijkheid gekregen om feedback te vragen aan andere docenten en daar ook gebruik van gemaakt. Onder deze omstandigheden biedt de enkele stelling van appellant dat hij met de begeleiding door andere docenten onvoldoende was geholpen, geen grond voor het oordeel dat de universiteit zodanig tekort is geschoten dat verweerder toepassing had moeten geven aan de hardheidsclausule. Ten aanzien van het betoog van appellant dat de scriptiebegeleidster ten onrechte slechts de hoofdstukken 3 en 4 van de eerste en tweede versie van zijn scriptie heeft beoordeeld, heeft verweerder toegelicht dat de scriptiebegeleidster met name aandacht aan die hoofdstukken heeft besteed, omdat die hoofdstukken, waarin de resultaten van het gedane onderzoek waren neergelegd, nog niet van een voldoende niveau waren. Het tweede deel van het onderzoek, de discussie, is een reflectie op de gevonden resultaten. Pas als de hoofdstukken waarin de resultaten van het onderzoek zijn neergelegd goed genoeg zijn, kan feedback gegeven worden op het tweede deel van de scriptie, aldus verweerder. Naar het oordeel van het College heeft verweerder hiermee deugdelijk gemotiveerd waarom met name aandacht is besteed aan de hoofdstukken 3 en 4 en niet aan de gehele scriptie. Voor het oordeel dat, zoals appellant stelt, de scriptiebegeleidster uitsluitend wegens tijdgebrek aan haar kant wegens werkzaamheden elders zich heeft beperkt tot de hoofdstukken 3 en 4 bieden de door hem overgelegde stukken onvoldoende grond. Het betoog van appellant geeft dan ook geen aanleiding voor het oordeel dat verweerder de hardheidsclausule had moeten toepassen. Wat betreft het betoog van appellant dat het geven van feedback op de verschillende versies van zijn scriptie te lang duurde, stelt het College vast dat er geen specifieke norm is voor de termijn waarbinnen feedback moet worden gegeven. Het College ziet echter geen aanleiding voor het oordeel dat de termijnen die in dit geval zijn gehanteerd zodanig lang zijn geweest, dat verweerder om die reden met toepassing van de hardheidsclausule tot restitutie van het collegegeld had moeten overgaan. Daarbij wordt in aanmerking genomen dat, voor zover al zou moeten worden uitgegaan van een termijn van 7 dagen, appellant 11 dagen eerder had kunnen afstuderen. Verweerder heeft zich terecht op het standpunt gesteld dat dit voor het te betalen collegegeld geen verschil had gemaakt. Gelet op het voorgaande en nu appellant ook overigens geen concrete aanknopingspunten naar voren heeft gebracht voor het oordeel dat verweerder de hardheidsclausule had moeten toepassen, bestaat geen grond voor het oordeel dat verweerder ten onrechte heeft geweigerd appellant restitutie van het collegegeld te verlenen voor de maanden september en oktober van het studiejaar Het betoog faalt Het beroep is ongegrond Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

5 3. Beslissing Het College Rechtdoende: verklaart het beroep ongegrond.