Arbeidshof te Brussel

Transcriptie

1 Repertoriumnummer Uitgifte Uitgereikt aan 2017/ Datum van uitspraak 10 februari 2017 Rolnummer op JGR 2015/AB/839 Arbeidshof te Brussel derde kamer Arrest

2 Arbeidshof te Brussel 2015/AB/839 p. 2 ARBEIDSRECHT - arbeidsovereenkomst bediende tegensprekelijk arrest definitief C. BELGIUM NV, met maatschappelijke zetel te, appellante, vertegenwoordigd door mr. tegen D. M., wonende te geïntimeerde, vertegenwoordigd door de heer D., gevolmachtigde ACLVB, met kantoor te *** * Na beraad, spreekt het arbeidshof te Brussel het volgend arrest uit: Gelet op de stukken van de rechtspleging, in het bijzonder op: - het voor eensluidend verklaard afschrift van het bestreden vonnis, uitgesproken op door de Nederlandstalige arbeidsrechtbank Brussel, 2e kamer (A.R. 13/16786/A), - het verzoekschrift tot hoger beroep, ontvangen ter griffie van dit hof op 8 september 2015, - de conclusies voor de appellante, - de conclusies voor de geïntimeerde, - de voorgelegde stukken.

3 Arbeidshof te Brussel 2015/AB/839 p. 3 De partijen hebben hun middelen en conclusies uiteengezet tijdens de openbare terechtzitting van 06 januari 2017, waarna de debatten werden gesloten, de zaak in beraad werd genomen en voor uitspraak gesteld op heden. I. FEITEN *** * 1.- Mevrouw D. trad op 29 maart 2010 in dienst van de NV C. Belgium (hierna genoemd de NV). Op 30 januari 2012 werd een nieuwe arbeidsovereenkomst gesloten, waarin werd bepaald dat mevrouw D. vanaf 6 februari 2012 deeltijds zou werken (27 uur per week) als bediende verkoop in de vestiging Tervuren. 2.- Met aangetekende brief van 18 februari 2013 beëindigde de NV de arbeidsovereenkomst om dringende reden, waarvan in dezelfde brief als volgt kennis werd gegeven: U erkende tijdens uw verhoor door onze dienst Interne Fraude op 16 februari 2013, dat u zich aan de tikklok bevond met een koffiekoek en twee kleine rozijnenbroodjes waarvoor u geen betalingsbewijs kon voorleggen. U verklaarde tevens dat u wist dat u goederen die u bij hebt moet betalen voor het verlaten van de verkoopsruimte, maar beweerde dat u dit vergeten was omwille van de drukte in de winkel. Wij hechten geen geloof aan uw relaas van de feiten. U legt tegenstrijdige verklaringen af: tijdens de controle aan de tikklok zei u dat u uw geldbeugel, door de drukte, was vergeten in uw afdeling. Aan onze dienst Interne Fraude verklaarde u dan weer dat uw geldbeugel ging halen in de vestiaire. Het was ook niet overdreven druk in uw afdeling, waar u trouwens samen met een collega aan het werk was.

4 Arbeidshof te Brussel 2015/AB/839 p. 4 Deze beweringen komen uw geloofwaardigheid geenszins ten goede. Bovendien heeft u de goederen die u wenste te nuttigen tijdens uw lunchpauze genomen gedurende uw arbeidsprestaties. Zoals u weet is dit in strijd met de regels van ons arbeidsreglement (cfr. Bijlage G). Aankopen tijdens de werkuren zijn beperkt tot artikelen voor de rustpauze (het kwartiertje ). In uw verklaring geeft u trouwens toe dat u uw aankopen voor uw lunchpauze steeds deed tijdens uw arbeidsuren. Uw gebrek aan respect van onze basisregels maakt ongetwijfeld een dringende reden uit. Het hoeft geen betoog dat u zich ontegensprekelijk schuldig hebt gemaakt aan zware tekortkomingen, waardoor u het vertrouwen dat wij in u stelden, onmiddellijk en onherroepelijk hebt geschaad. Wij vinden het onbegrijpelijk en onaanvaardbaar dat een medewerkster van C. zich schuldig maakt aan dergelijke feiten. Anderzijds wordt elke diefstal bestraft met een onmiddellijk ontslag zonder opzeggingstermijn of vergoeding (cfr. arbeidsreglement artikel 33). Wij beschouwen het meenemen van goederen naar de sociale lokalen zonder deze ter betaling aan te bieden als diefstal. 3.- Met brief van 26 juli 2013 betwistte de vakorganisatie van mevrouw D. het ontslag om dringende reden: De ingeroepen tekortkomingen, voor zover correct weergegeven, zijn onvoldoende ernstig om als een dringende reden te kunnen worden beschouwd en zouden geenszins een verdere samenwerking hebben verhinderd. Er wordt inderdaad niet betwist dat betrokkene zich aan de prikklok bevond met een koffiekoek en twee rozijnenbroodjes voor een totaalwaarde van 1,79 euro en waarvoor ze nog geen betalingsbewijs kon voorleggen. U gaat er echter van uit dat het haar bedoeling was om deze nooit te betalen. Haar verklaringen worden in uw optiek beweringen waar geen geloof kan aan gehecht worden. Dit is natuurlijk slechts een eenzijdige interpretatie van een weliswaar vaststaand feit maar waar blijkbaar elke vorm van plausibele uitleg in de kiem wordt gesmoord. U beschouwt het meenemen van goederen naar de sociale lokalen zonder deze ter betaling aan te bieden als diefstal (sic).

5 Arbeidshof te Brussel 2015/AB/839 p. 5 De vakorganisatie vorderde betaling van een opzeggingsvergoeding. 4.- Met brief van 9 september 2013 bevestigde de NV bij haar beslissing te blijven dat mevrouw D. terecht om dringende reden werd ontslagen. II. RECHTSPLEGING 5.- Met inleidende dagvaarding van 12 december 2013 vorderde mevrouw D. voor de arbeidsrechtbank te Brussel betaling door de NV van 5.009,96 euro bruto opzeggingsvergoeding, te vermeerderen met de wettelijke intrest vanaf de datum van opeisbaarheid en met de gerechtelijke intrest vanaf 12 december 2013 tot op dag van effectieve betaling. Zij vorderde tevens de veroordeling van de NV tot de kosten van het geding, en de voorlopige uitvoerbaarheid van het te wijzen vonnis zonder enige beperking. 6.- Met vonnis van 8 juni 2015 verklaarde de Nederlandstalige arbeidsrechtbank Brussel de vordering van mevrouw D. ontvankelijk en als volgt gegrond: zij veroordeelde de NV tot betaling aan mevrouw D. van 5.009,96 euro bruto opzeggingsvergoeding, te vermeerderen met de wettelijke intrest vanaf de datum van opeisbaarheid (16 februari 2013) tot op de datum van dagvaarding en met de gerechtelijke intrest vanaf de datum van dagvaarding tot op de datum van volledige betaling. De NV werd verder veroordeeld tot de kosten van het geding van mevrouw D., begroot op 140,32 euro dagvaardingskosten. 7.- Er wordt geen melding gemaakt van een betekening van dit vonnis. 8.- Met verzoekschrift, neergelegd op de griffie van het arbeidshof te Brussel op 8 september 2015, tekende de NV hoger beroep aan tegen het vonnis dat op 8 juni 2015 werd uitgesproken door de Nederlandstalige arbeidsrechtbank Brussel. Zij vorderde dat het arbeidshof dit vonnis zou hervormen en de oorspronkelijke vordering van mevrouw D. tot betaling van een opzeggingsvergoeding ongegrond te verklaren.

6 Arbeidshof te Brussel 2015/AB/839 p. 6 Tenslotte vorderde zij mevrouw D. te veroordelen tot de kosten van de twee aanleggen, met inbegrip van de rechtsplegingsvergoeding, telkens begroot op het basisbedrag van 990,00 euro. III. ONTVANKELIJKHEID VAN HET HOGER BEROEP 9.- Het hoger beroep werd tijdig en met een naar de vorm regelmatige akte ingesteld, zodat het ontvankelijk is. IV. BEOORDELING 1. Tijdigheid van het ontslag om dringende reden 10.- Artikel 35 derde lid van de Arbeidsovereenkomstenwet bepaalt dat ontslag om een dringende reden niet meer zonder opzegging of vóór het verstrijken van de termijn kan worden gegeven, wanneer het feit ter rechtvaardiging ervan sedert ten minste drie werkdagen bekend is aan de partij die zich hierop beroept. De termijn van drie werkdagen begint slechts te lopen vanaf het ogenblik waarop de partij die het ontslag betekent, voldoende kennis heeft van de feiten. (vgl. Cass. 23 mei 1973, J.T.T. 1973, 212; Cass. 11 januari 1993, J.T.T. 1993, 58) Het feit is aan de partij die ontslag betekent bekend, wanneer deze omtrent het bestaan van het feit en de omstandigheden die daarvan een dringende reden zouden kunnen maken, voldoende zekerheid heeft om met kennis van zaken een beslissing te nemen, met name voor haar eigen overtuiging, t.a.v. de andere partij en t.a.v. van de rechtbank. (vgl. Cass. 14 mei 1979, R.W , 1791; Cass. 14 oktober 1996, J.T.T. 1996, 500; Cass. 6 september 1999, J.T.T. 1999, 457; Cass. 8 november 1999, J.T.T. 2000, 211, concl. Adv.-Gen. Leclercq) 11.- In voorliggende betwisting werden de feiten die de NV als dringende reden weerhouden wenst te zien, vastgesteld op zaterdag 16 februari 2013, zodat de driedagentermijn een

7 Arbeidshof te Brussel 2015/AB/839 p. 7 aanvang nam op maandag 18 februari Het ontslag om dringende reden werd gegeven op 18 februari 2013, dit is de eerste werkdag na de kennisname van de feiten en bijgevolg tijdig. 2. De tijdigheid van de kennisgeving van de dringende reden 12.- Artikel 35 vierde lid van de Arbeidsovereenkomstenwet bepaalt dat alleen de dringende reden waarvan kennis is gegeven binnen de drie werkdagen na het ontslag kan worden aangevoerd ter rechtvaardiging van dit ontslag. Het ontslag om dringende reden werd door de NV gegeven op 18 februari 2013; de kennisgeving gebeurde met aangetekende brief van dezelfde dag en is bijgevolg tijdig. 3. De naleving van de vormvoorwaarden 13.- Het staat tussen partijen niet ter discussie en het arbeidshof stelt vast dat de kennisgeving van de dringende reden is gebeurd met naleving van de vormvoorwaarden voorzien in artikel 35 vijfde en zesde lid van de Arbeidsovereenkomstenwet, meer bepaald met aangetekende brief van 18 februari De rechtmatigheid van het ontslag om dringende reden 14.- Artikel 35 tweede lid van de Arbeidsovereenkomstenwet bepaalt dat onder dringende reden wordt verstaan, de ernstige tekortkoming die elke professionele samenwerking tussen werkgever en werknemer onmiddellijk en definitief onmogelijk maakt. De ernstige tekortkoming vereist noodzakelijk dat het gaat om feiten die als fout kunnen worden aangemerkt. (vgl. Cass. 23 oktober 1989, J.T.T. 1989, 432) Dergelijke fout kan bestaan in een tekortkoming aan een wettelijke, reglementaire of contractuele verplichting, maar omvat ook iedere vergissing in het gedrag die een normaal voorzichtig en gewaarschuwde werknemer of werkgever niet zou begaan. (vgl. Cass. 26 juni 2006, J.T.T. 2006, 404)

8 Arbeidshof te Brussel 2015/AB/839 p. 8 Vereist is verder dat deze tekortkoming ernstig is, in die mate dat zij elke professionele samenwerking tussen werkgever en werknemer onmiddellijk en definitief onmogelijk maakt. Voor de afdanking om dringende reden is bijgevolg vereist dat de door de werknemer gestelde handeling van die aard is dat elk vertrouwen en geloof in het verder zetten van de contractuele verhouding onmogelijk wordt. (vgl. Arbh. Luik 14 maart 1984, T.S.R. 1984, 483) Door het sluiten van de arbeidsovereenkomst treden werkgever en werknemer immers in een bijzondere relatie met mekaar, waardoor de arbeidsverhoudingen gebaseerd zijn op het wederzijdse vertrouwen van partijen. (vgl. Arbh. Brussel 8 april 1986, J.T.T. 1986, 462, noot) De ernst van het ingeroepen motief moet beoordeeld worden in functie van de gevolgen van de tekortkoming op het vertrouwen dat de werkgever moet kunnen hebben in de werknemer. (vgl. Arbh. Antwerpen 8 april 1992, R.W ,439); Arbh. Bergen 20 september 2005, onuitg., AR 16149, In voorliggende betwisting verwijt de NV aan mevrouw D. in de bewoordingen van de kennisgeving van de dringende reden, dat deze zich aan de tikklok bevond met een koffiekoek en twee kleine rozijnenbroodjes waarvoor zij geen betalingsbewijs kon voorleggen. Benadrukt dient te worden dat de mevrouw D. aangetroffen werd in het bezit van niet betaalde goederen aan de zgn. sociale lokalen, die zich bevinden buiten de verkoopruimte. Naar het oordeel van het arbeidshof is het feit voor een bediende om zich buiten de verkoopruimte te bevinden in het bezit van goederen waarvoor geen betalingsbewijs kan worden voorgelegd, ongetwijfeld van aard om de verdere samenwerking onmiddellijk en definitief onmogelijk te maken. Dergelijk feit is minstens en alleszins een vergissing die een normaal voorzichtig en gewaarschuwde werknemer of werkgever niet zou begaan. Dat mevrouw D. dit weet blijkt uit de verklaring die zij aflegde aan de dienst Interne Fraude op 16 februari 2013:

9 Arbeidshof te Brussel 2015/AB/839 p. 9 U verklaarde tevens dat u wist dat u goederen die u bij hebt moet betalen voor het verlaten van de verkoopsruimte, maar beweerde dat u dit vergeten was omwille van de drukte in de winkel. Dergelijk feit schendt de vertrouwensband tussen werkgever en werknemer, zodat de voortzetting van de arbeidsrelatie onmiddellijk en definitief onmogelijk wordt. (vgl. Arbh. Brussel 26 april 1999, Soc.Kron. 1999, 496) Dat mevrouw D. zich ertoe bereid verklaarde de meegenomen goederen te betalen en dit ook effectief heeft gedaan, staat hieraan niet in de weg Bij de beoordeling van de dringende reden kan geen rekening worden gehouden met het feit dat de waarde van de goederen die mevrouw D. niet betaalde, zeer klein was (1,79 euro). Het enige door de wet vooropgestelde criterium om te beoordelen of de door de ontslag gevende partij ingeroepen feiten al dan niet een dringende reden vormen, is of deze feiten de professionele samenwerking tussen werkgever en werknemer onmiddellijk en definitief onmogelijk maken. Dat er een wanverhouding zou bestaan tussen de fout van de werknemer en het feit dat hij door deze fout zijn betrekking verliest, kan niet in aanmerking worden genomen om te oordelen of de werknemer al dan niet terecht om dringende reden wordt ontslagen. (vgl. Cass. 6 juni 2016, S F) 17.- Het was dan ook terecht dat de NV de arbeidsovereenkomst met mevrouw D. om dringende reden beëindigde, zodat zij geen aanspraak kan maken op betaling van een opzeggingsvergoeding. OM DEZE REDENEN HET ARBEIDSHOF

10 Arbeidshof te Brussel 2015/AB/839 p. 10 Gelet op de Wet van 15 juni 1935 op het gebruik der talen in gerechtszaken, zoals tot op heden gewijzigd, inzonderheid op artikel 24; Rechtsprekend op tegenspraak en na erover beraadslaagd te hebben: Verklaart het hoger beroep ontvankelijk en gegrond; Vernietigt het bestreden vonnis in de mate dat dit de vordering van mevrouw D. tot betaling van een opzeggingsvergoeding gegrond verklaarde; Opnieuw recht doende, verklaart de vordering van mevrouw D. tot betaling van een opzeggingsvergoeding ongegrond; Verwijst mevrouw D. in de kosten van beide aanleggen, aan de zijde van de NV vereffend op 1.080,00 euro rechtsplegingsvergoeding arbeidsrechtbank en 1.080,00 euro rechtsplegingsvergoeding arbeidshof. Aldus gewezen en ondertekend door de derde kamer van het Arbeidshof te Brussel, samengesteld uit: D. RYCKX, raadsheer, M. VAN AKEN raadsheer in sociale zaken, werkgever,

11 Arbeidshof te Brussel 2015/AB/839 p. 11 P. JOOSTEN raadsheer in sociale zaken, werknemer-bediende, bijgestaan door : D. VAN DEN BROECKE, griffier. D. RYCKX D. VAN DEN BROECKE M. VAN AKEN P. JOOSTEN en uitgesproken op de openbare terechtzitting van vrijdag 10 februari 2017 door: D. RYCKX, raadsheer, bijgestaan door D. VAN DEN BROECKE, griffier. D. RYCKX D. VAN DEN BROECKE.