VERENIGDE VERGADERING VAN DE GEMEENSCHAPPELIJKE GEMEENSCHAPSCOMMISSIE GEWONE ZITTING BEKNOPT VERSLAG. van de plenaire vergadering van

Transcriptie

1 VERENIGDE VERGADERING VAN DE GEMEENSCHAPPELIJKE GEMEENSCHAPSCOMMISSIE GEWONE ZITTING BEKNOPT VERSLAG van de plenaire vergadering van VRIJDAG 14 JANUARI 2000 Het beknopt verslag geeft een samenvatting van de debatten. De debatten worden in extenso weergegeven in de handelingen.

2 2 VERENIGDE VERGADERING VAN DE GEMEENSCHAPPELIJKE GEMEENSCHAPSCOMMISSIE - BEKNOPT VERSLAG INHOUD BEGROTINGSBERAADSLAGING REKENHOF INOVERWEGINGNEMING INTERPELLATIE van mevrouw Dominique Braeckman (gezonde steden) tot de heren Jos Chabert en Didier Gosuin, leden van het Verenigd College (Sprekers: mevr. Dominique Braeckman, mevr. Martine Payfa, mevr. Béatrice Fraiteur en de heer Didier Gosuin, lid van het Verenigd College) MONDELINGE VRAGEN van de heer Bernard Clerfayt (toepassing van een koninklijk besluit van 24 juni 1999) en antwoord van de heer Didier Gosuin, lid van het Verenigd College; van de heer Dominiek Lootens-Stael (integratie van het OCMW-ziekenhuis van Jette in de ziekenhuisvereniging van Brussel en Schaarbeek) en antwoord van mevr. Annemie Neyts-Uyttebroeck, lid van het Verenigd College. Verenigde Vergadering van de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie- Gewone zitting

3 PLENAIRE VERGADERING VAN VRIJDAG 14 JANUARI Voorzitterschap: de heer Jean-Pierre Cornelissen, ondervoorzitter - De vergadering wordt om uur geopend. BEGROTINGSBERAADSLAGING De Voorzitter.- Een gemotiveerde beslissing is door het Verenigd College aan de Verenigde Vergadering overgezonden. Zij wordt opgenomen in het Beknopt Verslag en in het Volledig Verslag van deze vergadering (zie bijlagen). REKENHOF De Voorzitter.- Het Rekenhof heeft aan de Verenigde Vergadering een aantal mededelingen gedaan. Deze worden opgenomen in het Beknopt Verslag en in het Volledig Verslag van deze vergadering (zie bijlagen). INOVERWEGINGNEMING De Voorzitter.- Aan de orde is de inoverwegingneming van het voorstel van ordonnantie (de heren François Roelants du Vivier en Marc Cools) tot wijziging van de organieke wet van 8 juli 1976 betreffende de openbare centra voor maatschappelijk welzijn om de verkiezing van burgers van de Europese Unie tot lid van een Raad voor Maatschappelijk Welzijn mogelijk te maken. De heer Dominiek Lootens-Stael.- Het Vlaams Blok zal zich onthouden bij de inoverwegingneming. Onze nationaliteit wordt al voldoende te grabbel gegooid, zodat er al meer dan genoeg vreemdelingen in de Raden zetelen. Volgens ons is er geen sprake van de OCMW- raden voor Europese vreemdelingen open te stellen zolang er geen gewaarborgde vertegenwoordiging van de Nederlandstaligen in deze raden is. - Het voorstel wordt in overweging genomen en verzonden naar de Commissie voor de Sociale Zaken. INTERPELLATIE VAN MEVROUW DOMINIQUE BRAECKMAN TOT DE HEREN JOS CHABERT EN DIDIER GOSUIN, LEDEN VAN HET VERENIGD COLLEGE, betreffende "de gezonde steden". Mevr. Dominique Braeckman (in het Frans).- Door de logica van de markt, de uitsluiting en de achteruitgang van het milieu zijn sommige van onze waarden op de achtergrond verzeild. Het dagelijks leven van de inwoners gaat gepaard met veel spanningen die gevolgen hebben voor de gezondheid. Gezondheid zelf is overigens een ruimer begrip geworden. Gezondheid wordt niet meer gezien als de afwezigheid van ziekte maar veeleer als een toestand van fysiek, mentaal en sociaal welzijn. Men heeft ingezien dat vele ingewikkelde factoren bepalend zijn voor de gezondheid. Men heeft acties opgezet voor de bevordering, de bescherming en het herstel van de gezondheid. Vele steden hebben zich aangesloten daarbij met als doel de levensomstandigheden te verbeteren, een solidaire samenleving te doen ontstaan en de ongelijkheid te verminderen. In die geest is in 1986 op initiatief van de WGO het project "gezonde steden" ontstaan. Door dat programma zijn de lokale diensten op de lange termijn gaan denken en kregen ze meer oog voor duurzame ontwikkeling. Dat project, dat overgenomen is in agenda 21, heeft het mogelijk gemaakt in te spelen op de basisbehoeften van de burgers. De steden die aan het project deelnemen, verbinden zich ertoe een reeks taken op zich te nemen. Het project kent steeds meer succes, en steeds meer steden, zoals bij ons Luik, Hoei, Seraing, La Louvière, Antwerpen en Mechelen, nemen eraan deel. In 1995 heeft de Franse Gemeenschapscommissie een colloquium georganiseerd met als thema de bevordering van de gezondheid in Brussel. Vele deelnemers aan dat colloquium hebben de wens geuit dat Brussel deelneemt aan het project "gezonde steden". In maart 1996 heeft het College van de Franse Gemeenschapscommissie ingestemd met het voornemen om zich bij dat project aan te sluiten. Het dossier zou overgezonden zijn aan de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie, die blijk zou geven van een gebrek aan politieke wil. Er wordt aangenomen dat een partner van de Commissie financiële bezwaren heeft geuit. Zoals blijkt uit de verklaringen van verantwoordelijken van de steden die aan dat programma deelnemen, gaat het er echter niet om vaker een beroep te doen op overheidsgeld. Duurzame ontwikkeling en bevordering van de gezondheid gaan samen met minder investeringen en grotere efficiëntie. In december jongstleden, tijdens het vijfde colloquium van de "gezonde steden", hebben de leden van het Verruimd Bureau van de Franse Gemeenschapscommissie aan de hand van de ervaringen van de deelnemende steden kunnen vaststellen dat het programma perfect werkt. Zal Brussel nog lang moeten wachten voor het volop kan meespelen? Ik herinner eraan dat de deelname in de regeringsverklaringen staat vermeld. Hoe staat het nu? Welke contacten zijn al gelegd? Welk tijdschema werd er vastgesteld? Dit project moet door iedereen worden gesteund, niet alleen door de ministers van gezondheid. Hoe zullen de andere ministers daarbij worden betrokken? Brussel heeft veel troeven om zich bij het project "Gezonde Steden" aan te sluiten, aangezien het over een uitgebreid netwerk voor ambulante gezondheidszorg beschikt. De bestaande structuren bevorderen samenwerking tussen de sectoren en netwerkvorming. Waarom dan nog langer te wachten, vooral als men bedenkt dat ons stadsgewest de doelstellingen al bijna bereikt heeft en soms al de werkwijze van de "Gezonde Steden" toepast? Als wij ons bij het project aansluiten, komen er misschien ook samenwerkingsinitiatieven met het Gewest, de Franse Gemeenschapscommissie en de VGC. Dan zou einde-

4 4 VERENIGDE VERGADERING VAN DE GEMEENSCHAPPELIJKE GEMEENSCHAPSCOMMISSIE - BEKNOPT VERSLAG lijk overleg tussen alle beleidsniveaus kunnen worden gepleegd. De omschrijving van het begrip "gezondheid" door de WHO kan dus ertoe aanzetten om het begrip "welzijn" als de spil in de relatie mens-stad te beschouwen. Het moderne leven dwingt ons ertoe constant naar de voorwaarden voor dat welzijn op zoek te gaan. Steeds vaker komt duurzame ontwikkeling in de plaats van schijnbaar economische beperkingen, lange- termijndenken in de plaats van korte- termijndenken, solidariteit en inspraak in de plaats van individualisme. De kiezers hebben dat in juni jongstleden geëist. Mevr. Martine Payfa (in het Frans).- Het project "Gezonde Stad" van de WGO, dat in 1986 is opgestart, gaat uit van de vaststelling dat in de hele wereld steeds meer mensen in de stad wonen en dat de gezondheid van de inwoners bijgevolg steeds meer bedreigd wordt. De WGO wil de plaatselijke overheden ertoe aanzetten de gezondheid in de steden te verbeteren en de milieuproblemen op te lossen. Dit project houdt een algemene benadering van het gezondheidsprobleem in. De gezondheid van een stad wordt beïnvloed door het beleid inzake wonen, cultuur, vrijetijdsbesteding, veiligheid, leefmilieu, werkgelegenheid, ruimtelijke ordening en maatschappelijke, economische en stadsontwikkeling. Die benadering vereist de betrokkenheid van alle sectoren en actoren van de stad. Verschillende grote steden in ons land maken sinds meerdere jaren deel uit van het net, met name vier Waalse steden (Luik, Hoei, La Louvière en Seraing) en drie Vlaamse steden (Mechelen, Antwerpen en Gent). De assemblee van de Franse Gemeenschapscommissie heeft op 18 maart de toetreding van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest tot het "Gezonde Steden"- net van de WGO goedgekeurd. De andere beleidsniveaus van het Gewest hebben deze beslissing echter niet gesteund. Om tot het net toe te treden, moet een stad bewijzen dat ze op dat vlak een duurzame politieke steun geniet, moet ze een sanitair plan opstellen, een sociaal ontwikkelingsbeleid voeren en de principes van de duurzame ontwikkeling steunen. Ze moet ook bewijzen dat ze over de nodige basisstructuren beschikt om haar activiteitenprogramma uit te voeren en ze moet bereid zijn om met andere steden van het net samen te werken. In december heeft het bureau van de assemblee van de Franstalige Gemeenschapscommissie aan het 5de Franstalig Colloquium van de "Gezonde steden en dorpen" van de WGO deelgenomen. We zijn allen ontvankelijk voor het project gemaakt. Ons gewest heeft een uitgebreid verenigingenweefsel en de participatie van de bevolking zou moeten worden aangemoedigd. Bij het uitstippelen van een gezondheidsbeleid zouden de bevoegdheden van de gemeenschappen en de gewesten op elkaar moeten worden afgestemd. De bestaande initiatieven opwaarderen en bruggen slaan tussen de verschillende instellingen en projecten zou al ruimschoots voldoende zijn om aan de WGO-voorwaarden voor de toetreding tot het net van Gezondheidssteden te voldoen. Namens de PRL-FDF-fractie vraag ik er bereidheid is om het project van de toetreding van Brussel tot het "Gezonde steden" - te steunen, ondanks de complexiteit van onze instellingen. Is het Verenigd College van plan tot dat net toe te treden, zoals aangekondigd in het regeerakkoord? En zo ja, binnen welke termijn? Mevr. Béatrice Fraiteur (in het Frans).- Het colloquium van 1995 waarop mevr. Braeckman alludeert werd georganiseerd op initiatief van de Heer Harmel, die in die periode in het College belast was met Gezondheid. Dit colloquium kende een groot succes. Wij betreuren dan ook de vertraging in de realisatie van dit nuttige en vernieuwende project. Ik ben tevreden dat dit project nu eindelijk concreet gestalte zal krijgen. Maar de benaming "Gezonde Stad" mag geen voorwendsel zijn om enkel het aspect gezondheid in de enge betekenis te beschouwen. Mevrouw Braeckman geeft trouwens zelf de antwoorden op de basisbehoeften van de burgers en heeft het over het leefmilieu, de cultuur, de kracht van het sociaal weefsel, de economische diversiteit, de kwaliteit van de toegang tot de openbare diensten, de aanwending van de materiële middelen en de inspraak van de burgers. Er moet dus worden gezorgd voor echte dwarsverbanden tussen de verschillende ministeriële bevoegdheden binnen het Verenigd College, en in een ruimer verband tussen de verschillende voor ons stadsgewest bevoegde beleidsinstellingen. Zoals mevr. Payfa reeds heeft gezegd is het bovendien noodzakelijk samen te werken met de burgers van ons gewest en het volledige verenigingsleven hierbij te betrekken. Het is ook belangrijk het hele politieke bedrijf hierbij te betrekken zodat de besprekingen en de beslissingen niet het voorrecht zijn van alleen maar de executieve. Concreet betekent dit dat alle betrokken parlementaire vergaderingen, de gewestraad en de assemblee van elke gemeenschap de gelegenheid moeten te baat nemen om, zo mogelijk gezamenlijk en anders gelijktijdig, een debat ten gronde te voeren. De heer Didier Gosuin, lid van het Verenigd College (in het Frans).- De aspecten met betrekking tot de belangrijkheid van Gezonde Steden, van de gezondheid in het algemeen of van de transversale aanpak zijn gekend, vooral door de overheid. Ik zal daarover niet uitweiden. Het college van de COCOF heeft in 1996 beraadslaagd over de toetreding van Brussel tot het programma Gezonde Steden. Voor de GGC was dat niet het geval. Heel binnenkort zal een interkabinettengroep samenkomen, bestaande uit vertegenwoordigers van de drie colleges, de betrokken administraties en het Observatiecentrum voor de gezondheid, om een voorstel af te ronden dat aan de drie colleges zal worden voorgelegd. Daarna kan men denken aan de concretisering van het project en aan het aantrekken van veldwerkers. Dit zal gevolgen hebben voor alle gezagsniveaus, zowel in de colleges als in de regeringen en zowel op gewestelijk en

5 PLENAIRE VERGADERING VAN VRIJDAG 14 JANUARI gemeenschapsniveau als op federaal niveau, vermits de Gemeenschappen bevoegd zijn inzake preventie. Alle aspecten van het dagelijkse leven zullen onder het totaalbeleid vallen dat wij willen voeren. Mevr. Dominique Braeckman (in het Frans).- Heeft men het over instellingen die zich louter met gezondheid bezighouden of over instellingen die op andere gebieden actief zijn? Er moet absoluut contact worden opgenomen met andere betrokken partijen. Kunt u anderzijds een datum opgeven waarop er onderling overleg tussen de kabinetten zal plaatsvinden? De heer Didier Gosuin, lid van het Verenigd College (in het Frans).- Brussel kan enkel als "Gezonde Stad" worden erkend als de drie betrokken gezondheidsinstellingen overleg plegen en een gemeenschappelijk project aanbrengen. Een uitbreiding naar andere actoren zou gevaarlijk en ondoeltreffend zijn. Na de ondertekening zullen wij ons verbinden tot het nemen van intiatieven die zich meer op uiteenlopende gebieden afspelen. Ik kan niet alleen beslissen over een datum voor het onderling overleg tussen de kabinetten, maar wij zullen pogen die datum zo vroeg mogelijk vast te leggen. - Het incident is gesloten. MONDELINGE VRAGEN Toepassing van een koninklijk besluit van 24 juni 1999 De heer Bernard Clerfayt (in het Frans).- Op 24 juni 1999 heeft de federale regering, in de periode van de lopende zaken, een koninklijk besluit genomen tot wijziging van het koninklijk besluit van 2 december 1982 tot vaststelling van de normen voor de bijzondere erkenning van de rust- en verzorgingstehuizen. Zes maanden later is dat koninklijk besluit nog altijd niet bekendgemaakt. De edelmoedige bedoelingen die dit besluit motiveren zijn onbetwistbaar. Toch moet men opletten voor de financiële gevolgen van dit besluit voor de begrotingen van de OCMW s, de gemeenten en de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie. Bijna alle RVT-bedden in het Brussels Gewest zijn toegekend aan overheidsinstellingen die afhangen van de gemeenten. Zij die adviseren moeten evenwel niet betalen. De nieuwe normen worden immers uitgevaardigd door de federale overheid, maar dat impliceert geen verhoging van de terugbetaling, door het RIZIV, van de nieuwe medische en verpleegkundige prestaties die eventueel worden opgelegd. Toch is geweten hoe duur de RVT- bedden zijn. Hoe reageert u op dat nieuwe besluit, waarvan de financiële gevolgen voor de begroting van de overheidsinstellingen ondraaglijk zijn? De heer Didier Gosuin, lid van het Verenigd College (in het Frans).- Het desbetreffende koninklijk besluit is nog niet gepubliceerd. Het was genomen door de minister van Gezondheid in de vorige federale regering, zonder voorafgaand overleg met de betrokken gemeenschapsministers. Tijdens een door de huidige minister van Gezondheid belegde vergadering op 9 november 1999 zijn een aantal fundamentele opmerkingen geformuleerd. Ze betreffen de voorwaarde dat ten minste de helft van de kamers éénpersoonskamers moeten zijn; de overige onthaalcapaciteit moet bestaan uit kamers met twee bedden. Die kritiek heeft betrekking op de strenge normen inzake verpleegkundig personeel, terwijl men geen verpleegkundigen in dienst kan nemen. Tot slot is de verplichte aanwezigheid van een nachtverpleger of - verpleegster een zware financiële last voor de kleine instellingen. Wij hebben de federale minister van Volksgezondheid op 1 december 1999 via een brief van onze bezwaren tegen dat besluit op de hoogte gebracht. De financiële gevolgen voor de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie zijn immers onaanvaardbaar. Wij hebben nog geen antwoord op die brief ontvangen. Op 6 januari 2000 heeft de federale minister meegedeeld dat zij het besluit in kwestie toch zal bekendmaken en de datum van inwerkingtreding zal wijzigen. De normen voor de dagcentra moesten op 1 maart 2000 in werking treden. Voor de RVT s was de inwerkingtreding op 1 oktober 2000 gepland. Ondertussen zal de minister de haalbaarheid onderzoeken en de verenigingen die de RVT s vertegenwoordigen raadplegen. Tegen de geplande datum kan een koninklijk besluit worden bekendgemaakt dat de bewuste normen wijzigt. We hebben de federale minister reeds laten weten dat we hiermee niet kunnen instemmen. We zijn immers van mening dat de tekst pas mag worden bekendgemaakt op het ogenblik dat we alle waarborgen hebben dat de normen haalbaar zijn. Er zijn vooral problemen op het vlak van de architecturale normen. We willen dus bij het overleg worden betrokken. Hoewel het verantwoord is strengere begeleidingsnormen op te leggen, moeten die nieuwe normen gepaard gaan met een verhoging van het RIZIV-forfait. Tot nu toe hebben we nog geen waarborgen op dat gebied. Aangezien het nu reeds onmogelijk is om voldoende verplegend personeel te vinden, moeten er ook initiatieven worden genomen om het aanbod van verplegers te

6 6 VERENIGDE VERGADERING VAN DE GEMEENSCHAPPELIJKE GEMEENSCHAPSCOMMISSIE - BEKNOPT VERSLAG vergroten. Het is totaal zinloos een norm uit te vaardigen die niet door de gemeenschapsministers kan worden toegepast. De integratie van de OCMW-ziekenhuisdiensten van Jette in de ziekenhuisvereniging van Brussel en Schaarbeek De heer Dominiek Lootens-Stael.- Tijdens de laatste gemeenteraadszittingen van 1999 van Brussel, Schaarbeek en Jette werd een dossier goedgekeurd houdende de integratie van de OCMW-ziekenhuisdiensten van de gemeente Jette in de ziekenhuisvereniging van Brussel en Schaarbeek. Uit de statuten van deze publiekrechterlijke vereniging blijkt dat de samenstelling van haar bestuursinstellingen gebaseerd is op een 19de eeuwse koloniale visie. Volgens de taalwetgeving in bestuurszaken moet minstens één vierde van het lagere personeel en voor de hogere ambten de helft van het personeel aan beide taalgroepen worden voorbehouden. Dit betekent dat een belangrijk deel van het personeel Nederlandstalig zou moeten zijn. De samenstelling van de beslissingsstructuren van deze publiekrechterlijke verenigingen staan echter in schril contrast met deze wetgeving. De artikelen 11 en 27 stellen weliswaar een gewaarborgde Vlaamse vertegenwoordiging in, die echter beperkt blijft tot de verplichte aanduiding van één enkele "Flamand de service". In de praktijk telt de algemene vergadering 38 leden waarvan één Nederlandstalige vertegenwoordiger. In de raad van bestuur van 20 leden neemt die ene "Flamand de service" de honneurs waar. Naar verluidt zou er een politiek akkoord zijn gesloten waardoor 15% van de mandaten aan de Vlamingen is voorbehouden, maar politieke akkoorden zijn zoals bekend vrij waardeloos. Bestaat er over de verdeling van de mandaten over de taalgroepen een politiek akkoord? Zo ja, wanneer werd dit akkoord afgesloten? In welk ruimer kader, tussen wie en op welke basis werd dit akkoord afgesloten? Welke waarborgen bestaan er dat dit akkoord zal worden uitgevoerd? Waarom werden er geen juridische afdwingbare formules gekozen voor de verdeling van de mandaten over beide taalgroepen? Hoe zal de verdeling van deze mandaten concreet gebeuren, en op welke wijze zal de aanwezigheid van de oppositie, zowel Nederlandstalig als Franstalig, in de bestuursinstellingen worden verzekerd? Een volgend pijnpunt is terug te vinden in de personeelsverhouding. Naar verluidt valt dit in het nadeel van de Nederlandstaligen uit. Cijfers hierover worden angstvallig geheim gehouden. De dienstverlening aan de Nederlandstalige patiënten is hoe dan ook ondermaats bij gebrek aan communicatiemogelijkheden met de dokters. Wij verwijzen hiervoor naar verschillende studies die daaromtrent in het verleden werden uitgevoerd. Onlangs heeft mevrouw Els Witte deze gegevens nogmaals bevestigd. Welke zijn de actuele verhoudingen inzake personeel voor de beide taalgroepen, en dit zowel voor de hogere ambten als voor de lagere ambten? Welke maatregelen werden er getroffen om de aanwezige onevenwichten weg te werken en ervoor te zorgen dat de Nederlandstalige patiënten steeds in hun eigen taal terecht kunnen? Bovenvermelde wantoestanden hangen samen met de aanwezigheid van de ULB en de VUB als geassocieerde leden van deze publiekrechterlijke verenigingen. Dit heeft voor gevolg dat alleen deze universitaire instellingen stagiairs mogen leveren aan deze ziekenhuizen. Naar verluidt kan de VUB echter onvoldoende stagiairs leveren en zou dit één van de oorzaken zijn dat Vlaamse patiënten onvoldoende in hun eigen taal worden bediend. Is het correct dat er onvoldoende Vlaamse artsen kunnen gevonden worden om de plaatsen die aan Nederlandstaligen toekomen op te vullen? Welke zijn de verhoudingen tussen Franstalige en Nederlandstalige stagiairs? Achten de Collegeleden het, in het belang van de patiënten niet noodzakelijk dat deze monopoliepositie wordt doorbroken? Mevr. Annemie Neyts-Uyttebroeck, lid van het Verenigd College.- De vraag naar een correcte vertegenwoordiging van Nederlandstaligen in de bestuursorganen van de gefusioneerde ziekenhuizen is terecht. Het probleem is niet nieuw, maar er wordt wel degelijk gewerkt aan een oplossing. In 1999 zijn er in Brussel twee fusies doorgevoerd tussen openbare ziekenhuizen: de fusie tussen het Universitair Verplegingscentrum Brugmann en het Verplegingscentrum New Paul Brien tot de Ziekenhuisvereniging UVC Brugmann en de fusie tussen de Verplegingscentra J. Bracops, Molière-Longchamp, Etterbeek-Elsene en Baron Lambert tot de Ziekenhuisvereniging IRIS Ziekenhuizen Zuid. De fusie tussen het Verplegingscentrum IRIS Jette en de Ziekenhuisvereniging UVC Brugmann is een verruiming van de vorige fusies. Bij de goedkeuring van de eerste twee genoemde fusies heeft de Nederlandstalige commissaris van het Verenigd College bij IRIS op 5 juli 1999 een beroep ingesteld tegen de beslissing van IRIS tot goedkeuring van de samenstelling van de organen van de twee nieuwe verenigingen. De motivatie voor dit beroep was onder meer dat er nog steeds tal van klachten zijn inzake het onthaal en de zorgverlening in de eigen taal van de patiënt in de Brusselse openbare ziekenhuizen en dat dit slechts verholpen kan worden door te zorgen voor een voldoende vertegenwoordiging van Nederlandstaligen in de organen van de lokale verenigingen. Het beroep werd niet meer behandeld door het Verenigd College. Wel werd in het nieuwe regeerakkoord van het Verenigd College ingeschreven dat er wordt gestreefd naar een minimale vertegenwoordiging van 15% Nederlandstaligen in de algemene vergadering en een minimale vertegenwoordiging van 17,8% Nederlandstaligen in de raad van bestuur. Momenteel zijn deze cijfers als volgt: 6 Nederlandstaligen op 40 in de algemene vergadering en 5 Nederlandstaligen op 28 in de raad van bestuur. Vermits het hier gaat om een onderdeel van het regeerakkoord, staat het Verenigd College dan ook borg voor de uitvoering van deze maatregel. In het kader van de strategische planning van IRIS wordt een aanpassing van de statuten van de plaatselijke verenigingen voorzien voor het einde van de maand juni 2000.

7 PLENAIRE VERGADERING VAN VRIJDAG 14 JANUARI Ondertussen is er al een eerste vergadering geweest om deze statutenaanpassing voor te bereiden. De taalverhoudingen bij het personeel van de openbare ziekenhuizen blijven een belangrijk aandachtspunt. Ik ontken niet dat er onevenwichten zijn, maar er bestaan geen precieze cijfers over. De oorzaken hiervan zijn al langer bekend, maar ondertussen is er een nieuwe oorzaak bijgekomen met name de schaarste op de arbeidsmarkt. Het is inderdaad zo dat er problemen zijn inzake beschikbaarheid van personeel. Er is nauwelijks aanbod van medisch en paramedisch personeel dat bereid is in Brusselse openbare ziekenhuizen te gaan werken. Dit probleem beperkt zich trouwens niet tot de Nederlandstaligen. Er zijn al allerlei acties georganiseerd, onder meer om medisch personeel uit Nederland aan te lokken. Tot dusver hebben deze acties weinig succes gehad, zodat men noodgedwongen Franstalige beroepskrachten moet aantrekken. Op dat moment speelt het taalhoffelijkheidsakkoord een cruciale rol. Ik bedoel hiermee de organisatie van taalcursussen, de eventuele aanpassing van de taalexamens aan de noden van de functies, enz. Wat dit betreft zijn er al contacten gelegd met de federale minister van Openbaar ambt. De twee Brusselse universitaire ziekenhuizen hebben ondertussen de Brusselse openbare ziekenhuizen erkend als stage-instellingen. Ze blijken echter zelf niet in staat om voldoende stagiaires af te leveren, omwille van de numerus clausus en het beperkt aantal geneeskundestudenten aan de VUB. Daarom wordt met de VUB onderhandeld om ook studenten uit Luik en Antwerpen via de VUB in de Brusselse openbare ziekenhuizen hun stage te laten lopen. De heer Dominiek Lootens-Stael. - Ik dank het Collegelid voor haar uitgebreid en interessant antwoord. Het is een goede zaak dat eindelijk aan een statutenwijziging wordt gewerkt. Ik vraag me wel nog altijd af hoe de concrete aanduiding van de leden van de organen zal gebeuren en of hierbij ook de oppositie zal vertegenwoordigd zijn. Ik besef ook wel dat er weinig aanbod is van medische en paramedische Nederlandstalige krachten op de arbeidsmarkt in Brussel. Dit is ook vaak een kwestie van betaling: de openbare ziekenhuizen betalen minder dan andere instellingen en misschien zou men kunnen overwegen de vergoedingen in de openbare ziekenhuizen tot het niveau van de andere instellingen op te trekken. BIJLAGEN BEGROTINGSBERAADSLAGING -Bij brief van 8 december 1999, zendt het Verenigd College van de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie, in uitvoering van artikel 44, 1 van de gecoördineerde wetten van 17 juli 1991 op de Rijkscomptabiliteit, een afschrift van de gemotiveerde beraadslaging (nr. 99/44015) van het Verenigd College dd. 2 december 1999 houdende machtiging tot het vastleggen, het ordonnanceren en het betalen van uitgaven van de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie. REKENHOF -Bij brief van 8 december 1999 neemt het Rekenhof akte van de begrotingsbeslissing 99/44014 van 28 oktober 1999 van het Verenigd College van de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie genomen ter uitvoering van artikel 44 van de gecoördineerde wetten op de rijkscomptabiliteit en deelt de Verenigde Vergadering van de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie dat zijn College van oordeel is dat de consideransen van de begrotingsbeslissing toelaten het bestaan te erkennen van buitengewone omstandigheden zoals voorzien in bovenvernoemd artikel 44. Per zelfde brief zendt het Rekenhof in bijlage een cumulatieve staat van de begrotingsbeslissingen die in 1999, op basis van artikel 44 van de gecoördineerde wetten op de rijkscomptabiliteit, door het Verenigd College werden genomen. -Bij brief van 10 januari 2000 neemt het Rekenhof akte van de begrotingsbeslissing 99/44015 van 2 december 1999 van het Verenigd College van de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie genomen ter uitvoering van artikel 44 van de gecoördineerde wetten op de rijkscomptabiliteit en deelt de Verenigde Vergadering van de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie dat deze beslissing uitvoerbaar is rekening houdende met het feit dat een nieuw ontwerp van ordonnantie houdende de uitgavenbegroting 1999 op 8 september 1999 werd neergelegd en op 10 december 1999 werd goedgekeurd. Per zelfde brief zendt het Rekenhof in bijlage een cumulatieve staat van de begrotingsbeslissingen die in 1999, op basis van artikel 44 van de gecoördineerde wetten op de rijkscomptabiliteit, door het Verenigd College werden genomen. - De vergadering wordt om 18 uur gesloten. - De vergadering gaat tot nadere bijeenroeping uiteen. BERICHTEN VAN VERHINDERING - VERLOFAAN- VRAGEN De heren Robert Delathouwer en Walter Vandenbossche, Mevr. Isabelle Emmery, de heren Rudi Vervoort en Eric André, verhinderd.