PATRONAAT DER WEZEN WERK VAN HET ST-NIKLAAS VAN ONZE BESCHERMELINGEN " DE VRIENDEN ONZER WEZEN "

Transcriptie

1 Driemaandelijks: oktober, november, december 2003 België-Belgique Afgiftekantoor : Namen Namur 1 P.P Vereniging Zonder Winstoogmerk PATRONAAT DER WEZEN Van de hoofdwachters-controleurs, eerste hoofdwachters, hoofdwachters en wachters van de nationale maatschappij der Belgische spoorwegen WERK VAN HET ST-NIKLAAS VAN ONZE BESCHERMELINGEN " DE VRIENDEN ONZER WEZEN " Gesticht door de heer Franz Van Cuyck ( ) Secretariaat: Rue Henri Lecocq, 81 te 5000 Namen P.C.R.: Verantwoordelijke uitgever: Jean-Luc Lurkin, Rue Henri Lecocq, 81 te 5000 Namen

2 Namen, oktober Dames en Heren, Geachte vrienden onzer wezen, Zoals elk jaar rond deze periode hebben wij de eer beroep te doen op uw liefdadigheid ten voordele van het jaarlijks Sint-Nicolaasfeest voor de wezen van de hoofdwachterscontroleurs, hoofdwachters en wachters van de N.M.B.S. Dit jaar betreuren wij het overlijden van de heer Ghislain Huppertz van Welkenraedt op 48-jarige leeftijd. Onze collega was in orde met zijn lidgeld, zijn kinderen zullen tijdens de ganse duur van hun studies mogen rekenen op de hulp van het Patronaat. 65 meisjes en jongens zullen van uw edelmoedigheid genieten. Namens onze beschermelingen bieden wij u dan ook onze oprechte dank aan voor uw weldadigheid. Met vriendelijke groeten De raad van bestuur - 2 -

3 Schooltoelagen 2003/2004 In juni 2003 behaalden drie van onze beschermelingen hun einddiploma. Tine Deruddere slaagde met glans in haar examens en is nu Maatschappelijk assistent. Sébastien Georges behaalde het diploma van elektrotechnicus. Emilie Brosteaux heeft haar studies stopgezet en zoekt werk. Allen danken ze het patronaat voor de kostbare hulp die ze mochten ontvangen tijdens hun studies. Opdat ze zich zonder al te veel materiële zorgen zouden kunnen concentreren op hun studies, verleent het patronaat financiële steun aan de 65 kinderen van onze te vroeg overleden collega s. Het bedrag van de aan de wezen toegekende schooltoelagen is onveranderd gebleven. Ziehier de verdeling ervan per leeftijdscategorie: minder dan 6 jaar: 2 wezen hebben 62 Euro gekregen van 6 tot 12 jaar: 8 wezen hebben 168 Euro gekregen van 13 tot 19 jaar: 37 wezen hebben 199 Euro gekregen meer dan 19 jaar: 15 wezen hebben 236 Euro gekregen Op dit ogenblik moeten nog 17 wezen van meer dan 18 jaar ons hun schoolattest toesturen. We voorzien te verdelen aan schooltoelagen. Wij herinneren er u aan dat de kinderen slechts recht hebben op schooltoelagen als hun vader of moeder regelmatig de voorziene bijdrage gestort heeft aan onze vzw. De bijdrage om lid te worden van het Patronaat is heel matig: slechts 5 Euro per jaar. Bij deze gelegenheid wil ik ook vragen dat de enkele afdelingsverantwoordelijken die ons de bijdragen van hun collega s nog niet - 3 -

4 bezorgden, dit zo vlug mogelijk zouden doen. Inderdaad, om aan onze verplichtingen te kunnen voldoen is elke bijdrage belangrijk. Overlijdensbericht Wij vernamen het overlijden van vrienden gepensioneerden, milde schenkers voor ons jaarlijks Sint-Nicolaasfeest, De heer Etienne Van Wesepoel, uit Halle De heer Noël Mahieu, uit Brussel Zuid, die ons in juli verlaten heeft. Wij betuigen aan de familie en vrienden van de overledenen onze oprechte deelneming. Nazicht van de rekeningen van het jaar 2003 Tijdens de maand februari 2004 zal het nazicht van de rekeningen van het afgelopen jaar gebeuren. Het zou de raad van beheer ten zeerste verheugen mocht voor dit nazicht kunnen gerekend worden op de medewerking van moeders van begunstigden, milde schenkers of leden. Door hun aanwezigheid zouden deze personen kunnen getuigen dat al het geld dat wij inzamelen volledig besteed wordt aan het doel dat wij nastreven. Personen die wensen deel te nemen aan het nazicht van de rekeningen van het jaar 2002 kunnen dit melden aan de voorzitter 067/ of de secretaris 0479/ De exacte datum van het nazicht zal in de loop van januari aan de deelnemers bekendgemaakt worden

5 Dacht de Egyptenaar dan alleen maar aan de dood? Waren de Egyptenaren geobsedeerd door de dood? Dat lijkt wel zo als we de krachtinspanningen zien die ze geleverd hebben, voor de aanleg, de decoratie en de uitrusting van hun schitterende graven en dodentempels. Maar zij leefden niet om te sterven. De rijke Egyptische funeraire cultuur is niet het resultaat van een of ander morbide obsessie, maar getuigt integendeel van een intense hunkering naar het eeuwig leven. Voor de oude Egyptenaren was de dood geen eindpunt, maar een overgang tussen twee dimensies van de wereld, namelijk de tastbare wereld (het leven op aarde) en de denkbeeldige (het hiernamaals). Om die overgang te verzachten bedachten ze ingewikkelde funeraire rituelen. Vandaar hun verwoede pogingen om het lichaam kunstmatig te conserveren. Een overledene moest gemummificeerd worden en in een sarcofaag worden gelegd. Dat was een absolute voorwaarde om in het hiernamaals opnieuw te kunnen ontwaken. Niet begraven worden volgens de rituelen, was een nachtmerrie voor elke Egyptenaar. Daarom ook wilden ze allemaal sterven in hun vaderland om zeker te zijn dat ze een begrafenis volgens de vaste rituelen zouden krijgen. Het blijft niettemin een vreemde confrontatie wanneer museumbezoekers vandaag oog in oog staan met mummies die in perfecte omstandigheden worden bewaard. Soms zijn ze zo goed geconserveerd dat de gelaatstrekken nog kunnen worden onderscheiden. Hoe gingen de Egyptenaren te werk bij mummificatie? En welke rituelen gebruikten ze? De kroniekschrijver Herodotos is één van de belangrijkste bronnen als het gaat over het mummificatieproces. Hij schreef er onder meer het volgende over: "Balsemen is een apart beroep met speciale deskundigen. De balsemers laten, wanneer hun een lijk wordt gebracht, houten modellen zien die levendig geschilderd zijn en van verschillende kwaliteit... Wanneer men het over de prijs eens is geworden, gaan de familieleden naar huis, de balsemers blijven in hun werkplaats en gaan als volgt te werk. Volgens de meest volmaakte - 5 -

6 methode: men verwijdert zoveel mogelijk van de hersenen met een haak door de neusgaten... Vervolgens wordt de zijde geopend met een vuurstenen mes en wordt de gehele inhoud van de buikholte verwijderd. De holte wordt daarna grondig schoongemaakt en uitgewassen, eerst met palmwijn en dan met een oplossing van gemalen kruiden. Vervolgens wordt zij opgevuld met zuivere fijngewreven mirre, casssia en elke andere welriekende stof met uitzondering van wierook, en weer dichtgenaaid, waarna het lichaam in natron gelegd wordt, helemaal bedekt, gedurende 70 dagen en nooit langer. Wanneer deze periode, die niet overschreden mag worden, voorbij is wordt het lichaam gewassen en dan van hoofd tot voeten in stroken gesneden linnen gewikkeld, die aan de onderkant met gom zijn ingesmeerd, dat door de Egyptenaren gewoonlijk in plaats van lijm wordt gebruikt. In deze toestand wordt het lichaam aan de familie teruggegeven." Belangrijkste bedoeling van het mummificatieproces was de verwijdering van het grote percentage (meer dan 90%) water en de vloeistoffen die de ontbinding van het lichaam versnellen. Door het gloeiende hete, droge en steriele woestijnzand kon een begraven lichaam zo snel uitdrogen dat bacteriën geen kans kregen om de weefsels aan te tasten. Met hun mummificatietechnieken wilden de Egyptenaren dit natuurlijk proces in feite verberen. De ironie van het lot wil evenwel dat sommige van die woestijnmummies beter bewaard bleven dan hun dure, latere lotgenoten. Let wel: mummificatie was niet enkel een technisch proces, het was ook een ritueel. Bij elke behandeling reciteerde de voorleespriester de gepaste magische spreuken. Voorts moest de behandeling van het lichaam gebeuren volgens zeer strikte religieuze voorschriften en moest het hele ritueel voltrokken zijn binnen de vier dagen na het overlijden. Op de 52 ste dag werd het lijk in linnen gewikkeld, 16 dagen later werd het gekist en op de 70 ste dag begraven. De termijn van 70 dagen was symbolisch bedoeld en kwam overeen met de periode waarin de Sirius of de Hondsster en de hemel zichtbaar was. Die ster werd geassocieerd met Osiris die als eerste de dood zou hebben overwonnen. Het doel van de mummificatieritueel was de identificatie van het lijk met de god Osi-

7 ris. Vandaar dat allerlei wonderlijke behandelingen worden beschreven die geen enkele praktische betekenis hadden voor de conservering van het lichaam, maar die wel verwijzen naar de mythe van Osiris. De snede die in de buik werd gemaakt, bijvoorbeeld, verwijst naar het in stukken snijden van de god Osiris in de mythe. De weggenomen ingewanden werden apart geconserveerd en in canopenvazen bewaard. Om aan te duiden dat die vazen onderdelen van het menselijk lichaam bevatten, kregen hun deksels de vorm van een mensenhoofd. Hun naam ontlenen deze vazen aan de stad Canopus, waar een watervaas met een mensenhoofd werd vereerd. Het hart werd in het lichaam bewaard en beschermd door een hartscarabee. Een amulet die ervoor moest zorgen dat het hart kon blijven kloppen. De Egyptenaren kenden de functie van het zenuwstelsel en dachten dat het hart het centrum was van gevoelens, geheugen, intelligentie, verbeelding en geweten Als het lichaam eenmaal gebalsemd was, werd het in een beschermende sarcofaag gelegd. Dit graf was niet alleen een veilig onderkomen voor de overledene, maar ook de plaats waar rituelen en offeranden plaatsvonden. Hun magische kracht garandeerde dat de dode in zijn nieuwe leefwereld kon verder leven. Omdat het hiernamaals geen afgesloten wereld was, maar gewoon een andere dimensie van de schepping, kon de overledene ook altijd contact houden met de aarde en zelfs heen en weer reizen tussen beide dimensies. In hun grafkamers werden tekeningen aangebracht van voedsel en drank zodat ze geen honger of dorst hoefden te lijden. De grafwanden staan (net zoals onze moderne websites) vol met informatie over de functie van de grafeigenaar die hij in het hiernamaals graag wilde voortzetten. Zo is de grafeigenaar, bijvoorbeeld, te zien op jacht of bij de visvangst, terwijl zijn knechten aan het werk zijn op de boerderij of op de akkers... Bedoeling van al deze bruisende activiteiten was offeranden te kunnen aanbieden. En dus moesten die eindproducten eerst worden geproduceerd. Daarom zijn alle handelingen (als in een lange filmische sequentie) over verschillende shots uitgesponnen: ploegen, zaaien, oogsten, dorsen... Het aardige van deze voorstellingen die vaak van

8 humoristische tekstlegendes werden voorzien, is dat het echte stripverhalen zijn avant la lettre. Want hoewel in de verschillende graven steeds dezelfde verhalen terugkomen, kreeg elk tafereel toch telkens ook een originele invulling. Lees: binnen het conventioneel kader was er ruimte voor creatieve en persoonlijke inbreng door de grafkunstenaar in kwestie