Fauve. 100e editie! Nederlandse Fauve De Bretagne Club

Transcriptie

1 Fauve Nederlandse Fauve De Bretagne Club e editie!

2 100e Editie Zojuist ben je begonnen met de 100e editie te lezen van de Basset Fauve de Bretagne Club. Een bijzonder getal. Ook een getal dat uitnodigt om iets bijzonders te doen en iets anders. En dat doen we! Als je dan toch wilt veranderen dan is het 100e nummer een mooie aanleiding. We zijn vanaf dit nummer begonnen met een nieuw concept. Jarenlang was je gewend om het blad op A5 te ontvangen. Jarenlang was je gewend om niet getutoyeerd te worden. Jarenlang was je gewend om een editie in zwart/wit te ontvangen. Vanaf nu is het anders... Tenminste 50% van het blad is in kleur, we noemen 'm gewoon 'Fauve', het formaat is A4, we tutoyeren, we hopen de lezer, leden, fokkers en alle andere belanghebbenden meer te betrekken. Meer te betrekken bij het prachtig ras: de Basset Fauve de Bretagne. Crédits photos : courtoisie FACCC CB GRAPHʼ Vaak wordt nog wel eens gevraag waarom een vereniging? Daarbij roep ik dat naast alle formele zaken als gezondheid voor het ras, bewaken rasstandaarden etc. dat leden vooral kijken naar 'what's in it for me?'. Daar is niets mis mee. Je wilt waar voor je geld. We hopen met de nieuwe koers van dit blad dat je nog meer overtuigd raakt van 'what's in it for me'. Dat je niet allen inziet dat het zeer bescheiden lidmaatschapsgeld het dubbel en dwars waard is maar dat je ook inziet dat je als lid ambassadeur bent van de vereniging. Een vereniging die best meer leden kan gebruiken. Dus ga met dit blad in de hand als een volleerd ambassadeur leden werven zodat we ook editie 250 gaan halen! Robert Grossnickel In het weekend van 22 en 23 juli a.s. vindt weer de jaarlijkse Élevage plaats van de Franse rasvereniging. Ditmaal zal de élevage gehouden worden in het dorp Vitteaux in de Bourgogne. Meer informatie of inschrijfformulieren kun je vinden op: Bij de voorkant Op de voorpagina zie je Brioche. Brioche is een nakomeling van kennel Van Ooyen en verderop in dit nummer vind je een interview met fokker Esther Thomassen. 2 Nederlandse Fauve De Bretagne Club

3 COLOFON VOORZITTER Gerard van der Hardt Aberson PENNINGMEESTER: Jan Willem Huibers SECRETARIS: Liedy Klieverik - Heurman (l.klieverik@hetnet.nl) BESTUURSLID JACHTZAKEN: Guido Tans (guidotans@aim.com) INHOUD Voorwoord / Élevage 2 Colofon / Inhoud / Agenda 3 In Memoriam 4 Schottest 5 Overzicht fokkers 6 Ons leven met 'oude' Fauven 8 Ingezonden foto's leden 9 Strandwandeling Renesse 10 Feiten & fabels castratie / sterilisatie 12 Concours rapprocheur 16 Een paar dagen Vendée 17 Algemene Ledenvergadering 18 Interview Esther Thomassen 19 ALGEMEEN BESTUURSLID & REDACTIE: Robert Grossnickel (robert@grossnickel.nl) LEDENADMINISTRATIE: Peter Vermeulen (ledenadministratie@fauvedebretagne.nl) GESCHILLENCOMMISSIE: P. Aalberse, G. Fernhout, J. Haring, mw. M. Pleging INTERNETADRES: Nieuwe leden B.Izeboud - Koudekerke O.Spoelstra - Noordwijk gezinslid Ch.Brecheisen P.Bal - Puth V. Lijmberg - Landsmeer Nieuwe gezinsleden E. Thomassen - Blitterswijck Ch. Brecheisen - Noordwijk AGENDA 6 mei 2017 Wandeling Hondenbos (Het Leesten in Ugchelen) 7 mei 2017 Zweetwerk clinic in Budel/Weert 10 juni 2017 Wandeling Hondenbos (Het Leesten in Ugchelen) 10 juni 2017 Algemene Ledenvergadering (Het Leesten in Ugchelen) 1 juli 2017 Wandeling Hondenbos (Het Leesten in Ugchelen) 23 juli 2017 Nationale d'élevage Club du France de Bretagne (Frankrijk) 5 augustus 2017 Wandeling Hondenbos (Het Leesten in Ugchelen) 2 september 2017 Wandeling Hondenbos (Het Leesten in Ugchelen) 23 september 2017 Jongehondendag (Dogcenter Zaltbommel) 24 september 2017 Kampioensclubmatch (Dogcenter Zaltbommel) 1 oktober 2017 Wandeling Hondenbos (Het Leesten in Ugchelen) 4 november 2017 Strandwandeling Nederzandt 2 december 2017 Strandwandeling Nederzandt Actuele agenda informatie vind je ook altijd op: 3

4 In memoriam: Beatrice Lot Ons buurmeisje Beatrice Lot van Bolgerijen (roepnaam Lotje) is deze week op 16 jarige leeftijd overleden. Toen we ontdekten dat er een straat verder een BFB woonde ging Lotje al snel mee naar het hondenbos in Apeldoorn en uiteindelijk mee naar de Nationale Elevage in Frankrijk. Uiteindelijk was ze zo gewend dat ze af en toe ontsnapte en met een blaf binnengelaten werd door haar vrienden. Lotje was een konijnenjaagster pur sang. Zo erg dat het nodig was haar te voorzien van een GPS band. Als de band dan aangaf de hond bevindt zich op 3 m afstand en je zag niets dan wist je dat de hond 3 meter onder de grond zat in een konijnenhol. Ook heeft ze één keer een nacht in het Leesten doorgebracht omdat ze te veel plezier met de konijnen had. Moe en voldaan vonden we haar de volgende dag slapend op het terras van het Leesten aan. Ook in het vacantieverblijf van Lot in Frankrijk hebben zich vele dergelijke avonturen afgespeeld. Naast konijnenjaagster was Lotje een beauty Queen. Al op jonge leeftijd ging ze mee naar tentoonstellingen. Ze was in 5 tentoonstellingen Nederlands Kampioen (iets wat een geweldige prestatie is). Daarna volgden nog kampioen van de Clubmatch en een 5e plaats van de teven op de NE. Om internationaal werkkampioen te worden had Lotje nog een schottest nodig. Bij het afgaan van het schot was Lotje zo geschrokken dat ze als een haas het bos inschoot. Twee uur later vonden we haar op Zegge Airport waar ze het vliegtuig naar Frankrijk had gemist/ Dit was reden voor Ron en Toos Kolthof (de eigenaren van Lotje) om een nest met haar te gaan fokken. De reu was al eerder uitgezocht: Riton du Rallye Saint Paul. Op Oudjaarsavond ( de dag van de dekking) lag Lotje (nog stomdronken van de liefde en bang voor het vuurwerk) in het restaurant te slapen. 9 weken later kreeg ze een prachtig nest van 5 pups. Als dank voor de bemiddeling bij de dekking kreeg ik één van je dochters (Taru). In de weekenden liep je van huis weg om Taru te bezoeken en ook had Taru het snel door dat moeders een paar straten verder woonde. De goede band tussen jullie is altijd gebleven en als er mogelijkheden voor de konijnenjacht dan werden deze uitgebuit. Als jullie in de duinen hadden gejaagd dan werd de jacht altijd feestelijk afgesloten met een portie kibbeling bij het vispaleis van Chris in Scheveningen. Dit was altijd een voldoende stimulans om terug te keren. Zat ik nog op het terras op jullie te wachten dan lagen jullie al op mij te wachten bij de autoals er een hondenhemel bestaat dan weet ik zeker dat je bij binnenkomst heel onstuimig begroet wordt door je vroegoverleden kinderen Taru, Linus en Doortje. Als er in de hondenhemel dan ook nog konijnen zijn dan zijn jullie verzekerd van een nog beter tweede leven. Lieve Lotje: Merci et au revoir. Gerard van der Hardt Aberson 4 Nederlandse Fauve De Bretagne Club

5 Schottest 2 april 2017 Zondag 2 april 8:30, Weert was afgesproken voor de schottest die ik namens de Nederlandse Fauve de Bretagne Club organiseer. Negentien combinaties waren ingeschreven. Een mooie mix van allerlei verschillende rassen. Een labrador, verschillende jonge bayerische gebirgsschweisshunden, een hannoveraner zweethond, ruwhaar teckels, een zeldzame alpenländsiche dachsbrak, zelfs een grand griffon vendéen. Die laatste rassen zul je in Nederland voorwaar niet gauw tegenkomen. Daarnaast gelukkig ook een zestal fauvjes waaronder onze 11 maanden oude Mascotte. Over het hoe en waarom van de schottest zo dadelijk meer. Eerst de enigszins onaangename verrassing toen we tegen 8:15 bij de schietbaan aankwamen. Er stond al een hele rij auto's te wachten tot het hek open zou gaan. Gauw de auto geparkeerd en iedereen een hand gegeven. 8:29 de laatste auto met keurmeester John Feijen, aspirant keurmeester Mark van Eekert en het 'geweer' Toon Mennen. Iedereen aanwezig maar het hek ging niet open! Het was toch duidelijk afgesproken en bevestigd via de ... Dan maar snel bellen. Maar denk maar niet dat er opgenomen werd! Tsja, wat nu? Op advies van de keurmeesters werden de honden alvast gecontroleerd. Inmiddels 9:uur en nog steeds het hek dicht! Gelukkig was het prachtig zonnig weer en de (meest) jonge honden vermaakten zich onderling opperbest. 9:20 uur... een kreet: het hek gaat open! Gelukkig! We konden naar binnen. Snel alle auto's het terrein op en met de honden verder naar de plek waar de schottest zou plaatsvinden. Daar aangekomen gaf de keurmeester eerst kort tekst en uitleg over de gang van zaken. Wat is nu een schottest? Het is een (werk)proef waarin de hond moet aantonen zich niets van het schot aan te trekken. Deze proef valt in Nederland net als alle andere werkproeven onder de reglementen van de Organisatie Wedstrijdwezen Jachthonden (ORWEJA); een samenwerking van de Raad van Beheer met de Jagersvereniging. Slaagt de hond voor de test dan krijgt deze de aantekening Schotvast (Sv) zonder hetwelk in Nederland niet aan een werkproef kan worden deelgenomen. De test is op zich eenvoudig. Na de uitleg waarbij alle combinaties aanwezig zijn worden twee gewenningsschoten afgevuurd. Daarna gaat iedere combinatie apart naar achteren op het terrein. Op aanwijzen van de keurmeester wordt de hond losgelaten (helemaal los, zelfs geen halsband om) en wordt gewacht totdat de hond zich van de voorjager verwijderd. Dan wordt op een teken van de keurmeester een schot gegeven en daarna nog een tweede schot. Bij het schot mag de hond wel opkijken maar niet onmiddelijk terugkeren naar de voorjager of er angstig van door gaan. Als de keurmeester genoeg gezien heeft wordt de hond vervolgens door de voorjager terug genomen en is de test klaar. Snel kwam de ene na de andere combinatie aan de beurt en in een mum van tijd was de proef afgelopen waarop onder het genot van een drankje de certificaten na ondertekening door de keurmeesters uitgereikt werden

6 Helaas is één hond niet voor de test geslaagd. Maar niet getreurt, het is mogelijk je hond er op te trainen. Een volgende keer lukt het vast! Met dank aan Ton Fransen van de Brakkenclub voor de foto's Guido Tans Overzicht bij de vereniging aangesloten fokkers: Op de foto Brioche van Dennis Berix & Wendy Bocken Kennel De Waaijpolder Natasja de Waaij Kennel Van de Viersenhoeve Karin en Steven van Viersen Kennel Van Genera Nova Annelies van Vlodrop de natuurlijke voeding voor elke hond Cavom is de volledige en hoogwaardige maaltijd voor uw hond. Cavom bevat alle essentiële voedingsstoffen in de juiste verhouding. Cavom is voordelig in gebruik, door de hoge energiewaarde en de lichte verteerbaarheid. Kijk op onze website of neem contact met ons op voor specifieke vragen over welk Cavom product voor uw hond het beste is. Wij adviseren u graag! cavom.nl Kennel Van Ooyen Esther Thomassen en Rene Veldink esther.thomassen@canaldigitaal.nl Kennel 'Pooh Corner' Olga Homans o.homans.ox@gmail.com Kennel De l'apogée de la Chasse Maarten van Haaften mvanhaaften@hotmail.com FB: De-lApogée-de-la-Chasse Cavom, daar draait een gezond hondenleven om! Diervoederfabriek B.V. Tussendiepen AA Drachten Tel. +31(0) Fax +31(0) vdm@cavom.nl CAVOM_Adv. 1/1 pag. A5 staand zwart-wit def.indd :37 6 Nederlandse Fauve De Bretagne Club

7 Energy De trainingsbrokjes geschikt om te belonen tijdens de hondentraining 4 Het ideale trainingsbrokje Het ideale beloningsbrokje CAC voor beste teef / reu (gezien het aantal inschrijvingen telt dit CAC dubbel ) kind hond show aandenken voor elk kind beste koppel wisselprijs en zilveren bordje beste nakomelingengroep wisselprijs en zilveren bordje beste fokkersgroep wisselprijs en zilveren bordje beste baby wisselprijs en zilveren bordje beste pup wisselprijs en zilveren bordje beste veteraan wisselprijs en zilveren bordje beste werkcertificaat wisselprijs en zilveren bordje beste zelfgefokte wisselprijs en zilveren bordje beste teef / reu zilveren bordje zilveren bordje titel Clubwinnaar ( Raad van Beheer ) Fauvenkopje, wisselprijs Engelse fauve Club RCAC voor één na beste teef / reu BOB clubwisselprijs Voor meer informatie: Royal Canin Nederland BV - Postbus AB Veghel Tel info@royalcanin.nl of kijk op onze website GEPERST A5 liggend_layout :43 Page 1 o.homans.ox@gmail.com Prijzen NATUURLIJK HET BESTE! KOUD GEPERST VEEL VLEES TARWE- EN GLUTENVRIJ PUP TOT SENIOR NIEUW: Naast de geperst adult brok is er nu ook de tarwe- en glutenvrije geperst mini all life stages (28/15) en de geperst lam all life stages (24/14), met een hoog vleesaandeel. BIOFOOD geperst is geschikt voor alle honden, van pup tot senior

8 Ons leven met 'oude' Fauven Sinds 1984 hebben wij Fauven. Onze eerste Fauves waren twee broers, Ivar en Olar. Ze waren, dat bleek snel, erg hoog op de poten. Hun vader was een Zweed, Sultan, die erg groot was maar mooi! Ivar was de topdog, een prachtbeest met een prima karakter. Helaas is hij,door uitzaaiingen na een geopereerde milttumor op 12 jarige leeftijd overleden. Zijn broer Olar,zou je een ADHD hond kunnen noemen en was duidelijk de underdog. Echt een beetje een kneus maar samen een hecht koppel. Olar was af en toe zo gestressed dat hij tot 2 maal toe met zijn kop langs het hondenrek in de auto een groot gat wist te bijten in de achterbank...tsjonge, wat konden die beesten rennen! Als wij net op het strand waren in Wassenaar dan waren zij al bijna in Katwijk. Olar werd snel intens saai na het overlijden van zijn broer. Bij toeval kregen wij een hondje aangeboden als overnamehond van een fokster, die het rustiger aan moest gaan doen. Een Fauve van 4 jaar, een plaatje! Claire was, ondanks dat zij bij 15 andere Fauves had gewoond gauw bij ons gewend en Olar ontplooide zich als een topdog!! Olar is uiteindelijk 13,5 jaar geworden en Claire bleef een jaartje alleen, maar toen hebben wij toch besloten om er een pup bij te nemen. Een betere keuze hadden wij niet kunnen doen. Claire, die ooit een klein nest heeft gehad, werd weer een ware moeder voor onze Cyro. Zij pakte hem af en toe behoorlijk aan en ze rolden vaak over de mosheuvels in het bos. Cyro was absoluut niet een kampioen onder de Fauven, maar wat een geweldige hond was hij! Hij begreep alles. Als de boottas klaarstond bleef hij ernaast zitten want hij zou toch niet vergeten worden! Koffers pakken moest echt stiekem en uit het zicht gedaan worden, anders was hij dagen onrustig. Als ik van werk of boodschappen terugkwam lag hij al 5 minuten van te voren voor het raam. Op 9-jarige leeftijd kreeg hij een tumor in het scrotum en is daaraan geopereerd; dat betekende: castreren. Wij waren erg bang dat zijn karakter zou veranderen, maar dat is gelukkig uitgebleven. Wel kregen we het vooruitzicht dat hij misschien nog 1-1 ½ jaar te leven had... Dat viel dus achteraf mee. Claire en Cyro waren ook weer een leuk koppel. Vaak lagen ze samen in de mand. Claire is bijna 15 jaar geworden, zij is, in ons bijzijn, rustig overleden, zonder inmenging van een dierenarts. Zo kan het dus ook en het was heel mooi, maar dat gebeurt niet zo vaak. Dit was wéér een groot gemis. onze boot en hij lag altijd op de voorplecht. Op latere leeftijd kreeg Cyro een vetbuil aan de zijkant van zijn rug. Hij had er lange tijd geen last van en het was ook niet verantwoord om dit leeg te laten zuigen cq te opereren, gezien zijn al hoge leeftijd (14). Hij kon er op liggen want die buil verplaatste zich gewoon. De laatste 3 jaar zijn wij niet meer weggeweest. Dat ging gewoon niet. Soms leek het ook dat hij niet meer zolang had. Hij liep nog graag in het bos en was heel alert; 3 weken voor zijn dood,meende hij nog ons te moeten verdedigen, wat een flinke jaap in zijn oor opleverde (16 hechtingen..). Opmerkelijk was,dat Cyro tot het laatst toe zindelijk is gebleven. Een dag voor zijn overlijden, heeft hij nog een rondje gezwommen! Toen wij die volgende dag met hem naar het bos reden, heeft hij in de auto een zwaar hartinfarct gekregen en raakte in coma. Wij zijn meteen naar onze dierenarts gereden. Cyro is 16 jaar geworden en 2 maanden. Zijn laatste jaar aten wij elke 5e van de maand een taart (en hij een stukje) omdat er weer een maand bij was gekomen... Vreselijk verdriet en gemis, nog iedere dag! Sophietje is nu alleen en inmiddels ook al 15 + en doet het heel goed. Wij hebben regelmatig een hondje te logeren, wat haar ook weer wat actiever maakt en zij gaat gewoon mee op reis. Wij kunnen ons een leven zonder FAUVE niet voorstellen! Ingrid Fernhout Aanvankelijk ging het heel goed met Cyro in zijn eentje, totdat wij eens bij 5 andere Fauven waren en zagen hoe vrolijk hij werd. Meteen besloten wij om weer een overnamehond te nemen. Dat werd Sophie, een Fauve van bijna 7 jaar, ook een fokhondje, met een paar gezondheidsprobleempjes. Dat werd onze vijfde Fauve! Cyro klaarde op en had een lief vriendinnetje. Vooral Cyro vond het heerlijk op 8 Nederlandse Fauve De Bretagne Club

9 Bij deze een foto van Una Más in Rotterdam aan de Maas. Iedere dag struint ze langs de kades en verdwijnt als ze even de kans krijgt op één van de schepen. Ze heeft namelijk echte zeemansbenen en door de lage pootjes en iets naar buiten gedraaide voor voetjes staat ze altijd stabiel. Dat was echter anders toen ik haar net een week in huis had, zindelijk maken is niet zo makkelijk en er gebeurde het volgende. Om 6 uur in de ochtend jas over mijn pyjama en snel even langs de kade daar lagen de cruise schepen ik keek even naar mijn pijpen of ze de pyjama niet konden zien toen ik een ruk voelde aan de uittrek riem ik dacht zal toch niet waar zijn!!!!!! En ja hoor ze was tussen de kade en de houten stoot balken geschoten. Ze hing dus net boven de maas gelukkig hield ze haar pootjes naar zich toe en kon ik haar tussen de balk en de kade ophijsen. Op de foto hierboven zie je Mats van de Waaijpolder. Mats is drie jaar oud en de eigenaar is Alice Pasmans. U begrijpt met trillende pyjama pijpen liep ik snel terug naar ons appartement om een kopje thee te nemen tegen de schrik. Helen Evenwel Op de foto Beau & Noëlle van Sia de Man & Ilona van Bracht Op de 2 foto's hierboven ziet u Daan (Igor du Domaine d Asgard) van eigenaar Onno Spoelstra

10 12 februari 2017: Strandwandeling Renesse 10 Nederlandse Fauve De Bretagne Club

11 Op 12 februari 2017 vond al weer de 4e editie plaats van de strandwandeling in Renesse. Natasja & Marco de Waaij van kennel De Waaijpolder organiseerde wederom de wandeling vanuit 'de Haven van Renesse'. Aan de wandel... De organisatie was weer perfect. De deelnemers worden ontvangen in het strandpaviljoen. Hier stond de koffie en thee weer klaar en waren er weer een aantal enthousiaste bakkers geweest die allerlei lekkers hadden gebakken/verzorgd voor erbij. De baasjes hadden het druk met 'meet and greet' en de honden waren aan het snuffelen en kwispelen. Hierna startte het eigenlijk doel: de wandeling. Sommige bazen durfden het aan om hun Fauve te laten loslopen en andere hielden de Fauve veilig aan de riem. De strandwachten stonden ons op te wachten om te waarschuwen voor snel opkomende vloed waardoor de wandeling wat meer duinwaarts ging. Na de wandeling stond in de Haven van Renesse de goed verzorgde lunch klaar en was er nog de verloting van de door Lief gesponsorde hondenkussens. Na al het geblaf en rennen van de honden en het bijpraten van de baasjes ging iedereen voldaan en opgetogen weer huiswaarts. En bij de uitgang stond voor iedereen als verrassing nog een goodybag klaar! Aantal deelnemende baasjes: 150 Aantal deelnemende Fauven:

12 Feiten en fabels over castratie en sterilisatie De Amerikaanse dierenarts, Mw. Laura Sanborn, publiceerde in maart 2007 de resultaten van een onderzoek dat zij verrichtte naar de effecten van steriliseren en castreren van honden. Overal ter wereld raden dierenartsen hondeneigenaren aan over te gaan tot sterilisatie/castratie (* waar in dit artikel over castratie wordt gesproken, wordt sterilisatie van teven en castratie van reuen bedoeld) van hun hond omdat dit beter voor zijn gezondheid zou zijn. Het is maar zelden dat de dierenarts de eigenaar op eventuele nadelige gevolgen van de ingreep wijst. Mw. Laura Sanborn zocht de hele veterinaire literatuur af naar publicaties over dit onderwerp. In de meeste artikelen werd achteraf gekeken naar de gevolgen van de castratie maar in enkele artikelen kwam zij ook onderzoek naar gevolgen op de langere termijn tegen. Het werd haar al gauw duidelijk dat castratie voor- en nadelen heeft voor de gezondheid van de hond en dat er eigenlijk nog veel te weinig over dit onderwerp bekend is. Over het algemeen kan worden gesteld dat er geen dwingende reden is om vanuit het oogpunt van gezondheid reuen te castreren, vooral niet als het gaat om nog jonge reuen. In tegendeel, castreren op jonge leeftijd lijkt aanzienlijk meer nadelen dan voordelen te hebben. Voordelen van castratie van de reu kunnen zijn: Het risico op testikelkanker wordt met iets minder dan 1% verkleind; Het risico op niet aan kanker gerelateerde prostaatproblemen wordt verkleind; Het risico op peri-anale fistels wordt verkleind; Het risico op diabetes wordt misschien verkleind. De gegevens hierover zijn echter niet doorslaggevend; Als nadelen van de castratie van de reu kunnen worden genoemd: Verhoogd risico op botkanker bij castratie op jonge leeftijd; Verhoogd risico op harttumoren; Verdrievoudigd risico op hypothyroïdie; Verhoogd risico op geriatric cognitive impairment, dat wil zeggen achteruitgang van het waarnemingsvermogen op oudere leeftijd; Verdrievoudigd risico op vetzucht met alle daaraan verbonden gezondheidsproblemen; Verviervoudigd risico op prostaatkanker; Verdubbeld risico op kanker van de urinewegen; Verhoogd risico op schadelijke reacties op vaccinaties. Bij teven is de situatie iets ingewikkelder. Het aantal voordelen van sterilisatie kan in sommige gevallen, maar niet alle, groter zijn dan de nadelen. In het algemeen kan worden gesteld dat het voordeel afhangt van de gezondheid en de leeftijd van de teef en het risico op rasgebonden ziektes. Voordelen van sterilisatie van de teef kunnen zijn: Aanzienlijke verlaging van het risico op mammatumoren mits voor de leeftijd van 2,5 jaar gesteriliseerd; Het risico op pyometra, dat bij ongeveer 23% van de niet gesteriliseerde teven voorkomt, wordt praktisch uitgesloten; Het risico op peri-anale fistels wordt verkleind; Het heel kleine risico, minder dan of gelijk aan 0,5%, op tumoren van de baarmoeder, baarmoederhals en eierstokken wordt uitgesloten. Als nadelen kunnen worden genoemd: Indien sterilisatie plaats vindt voordat de teef volwassen is, is er verhoogd risico op botkanker (osteosarcoma) Verhoogd risico op hemangiosarcoma van de milt en sterk verhoogd risico op hemangiosarcoma van het hart; Verdrievoudigd risico op vetzucht met alle daaraan verbonden gezondheidsproblemen; Sterilisatie-incontinentie bij 4 tot 20% van alle teven; Verhoogd risico op steeds terugkerende ontstekingen aan urinewegen; Verhoogd risico op afwijkingen aan de vulva, vaginale dermatitis en vaginitis, vooral bij teven die op zeer jonge leeftijd zij gesteriliseerd; Verdubbeld risico op tumoren aan de urinewegen; Vergroot risico op botafwijkingen; Vergroot risico op schadelijke reacties op vaccinaties. 12 Nederlandse Fauve De Bretagne Club

13 Eén ding is duidelijk: veel van de beschikbare informatie over castratie en sterilisatie is niet sluitend en bevat conclusies die overtrokken zijn of niet door feiten worden gestaafd. Hiermee is de eigenaar niet geholpen en ontstaan er op den duur alleen maar meer misverstanden over de effecten van castratie van honden. Het castreren op zeer jong leeftijd van zes maanden en het castreren van oudere honden lijkt de honden bloot te stellen aan gezondheidsrisico s die vermeden hadden kunnen worden als zou zijn gewacht met de castratie totdat de hond volwassen is of in het geval van reuen als er gewoon van was afgezien. De risico s op langere termijn zullen per hond verschillen. Het advies om alle huishonden te castreren, lijkt niet te worden ondersteund door de bevindingen in de veterinaire literatuur. Prostaatkanker Algemeen wordt gepropageerd dat castratie het risico op prostaatkanker vermindert of uitsluit. Dat klopt wel bij mannen, omdat prostaatkanker bij mannen is gerelateerd aan testosteron. Maar er zijn geen bewijzen gevonden dat dit ook voor honden opgaat. Sterker nog, de feiten bewijzen juist het tegendeel. Recente onderzoeken met controlegroepen, waarvan één in Europa en één in Amerika, toonden aan dat gecastreerde reuen een vier keer zo groot risico hadden op prostaatkanker dan ongecastreerde reuen. De onderzoekers kwamen tot de conclusie dat castratie de ontwikkeling van prostaatcarcinomen niet doet ontstaan, maar de groei ervan wel beïnvloedt. Het relatief weinig voorkomen van prostaatkanker bij complete reuen duidt er op dat testikelhormonen bescherming bieden tegen carcinomen van de urinewegen of indirect effect hebben op de ontwikkeling ervan omdat zij de omgeving van de prostaat veranderen. Omdat prostaatkanker zelden, minder dan 0,6%, bij honden voorkomt, mag het risico op prostaatkanker geen factor zijn om tot castratie over te gaan. Testikelkanker Aangezien bij castratie de testikels worden verwijderd, wordt met de castratie ieder risico op testikelkanker weggenomen, ervan uitgaande dat er geen sprake was van kanker vóór de castratie. Er moet derhalve een vergelijking worden gemaakt bij complete reuen. Circa 7% van de oudere reuen krijgt testikeltumoren. De prognose is echter zeer gunstig door het lage aantal metastasen, zodat testikelkanker zelden een doodsoorzaak is. Uit onderzoek is gebleken dat minder dan 1% van de honden met testikelkanker eraan overlijdt. Dit lage percentage rechtvaardigt derhalve castreren op jonge leeftijd niet. Een uitzondering kan worden gemaakt voor één- of tweezijdig cryptorchide reuen, omdat testikels die in de buikholte zijn achtergebleven 13,6 keer meer kans geven op de ontwikkeling van tumoren dan ingedaalde testikels. Het is bovendien moeilijker om tumoren van niet ingedaalde testikels tijdens routineonderzoek te ontdekken. Osterosarcoma (botkanker) Uit een onderzoek bij een groot aantal rassen bleek dat het risico op botkanker bij gecastreerde reuen en teven tweemaal zo groot is als bij complete honden. Verder werd aangetoond dat de kans op botkanker is gerelateerd aan de leeftijd waarop de hond werd gecastreerd. Hoe jonger de hond bij castratie, hoe meer kans op botkanker. Bovendien werd ontdekt dat het risico op botkanker toeneemt naarmate het een groter ras betreft. Gezien de slechte prognose voor botkanker en het veelvuldig voorkomen ervan in veel rassen, wordt het castreren van nog onvolgroeide honden van middelgrote, grote en zeer grote rassen geassocieerd met een duidelijk en verhoogd risico op overlijden ten gevolge van botkanker. Mammatumoren (borstkanker) Mammatumoren zijn de meest voorkomende tumoren bij complete teven. Volgens een Noorse studie vormen mammatumoren 53% van alle kwaadaardige tumoren bij teven. En 50 tot 60% van de mammatumoren is kwaadaardig en er is aanzienlijk risico op metastasen. Uit onderzoek blijkt dat het risico op het ontwikkelen van mammatumoren bij gesteriliseerde teven afhankelijk is van het aantal loopsheden dat de teef had vóór de sterilisatie. Had de teef nog geen loopsheid vóór haar sterilisatie dan is het risicopercentage 0.005%. Had zij twee of meer loopsheden vóór de sterilisatie, dan is het risicopercentage 0,26%. Uit een andere rangschikking van deze gegevens blijkt dat bij een sterilisatieleeftijd jonger dan 29 maanden het risicopercentage 0,06% is en bij een sterilisatieleeftijd van ouder dan 30 maanden 0,40%. Het risico voor complete teven is 1%. Boxers, Amerikaanse Cocker Spaniels en Dashonden blijken rassen te zijn met een verhoogd risico op mammatumoren. Rashonden hebben een groter risico dan niet-rashonden en dat geldt ook voor rashonden met een hoog inteeltcoëfficiënt. Het steriliseren van teven verkleint het risico op mammatumoren aanzienlijk en hoe minder het aantal loopsheden was voor de sterilisatie, hoe lager het risico. Kanker van de voortplantingsorganen (baarmoeder- cervix- en eierstokkanker) Baarmoeder- en cervixtumoren komen zelden voor bij honden. Sterilisatie zal het risico wegnemen maar het risico is zo

14 Urinewegkanker (blaas- en urethra-kanker) Uit een studie bleek dat gecastreerde reuen en teven twee keer zo vaak kanker kunnen ontwikkelen aan de lagere urinewegen (de blaas/urethra) dan complete honden. Deze tumoren zijn bijna altijd kwaadaardig, maar komen niet vaak voor. Het is 1% van alle tumoren bij de honden. Dit risico zal dus bij het besluit om te castreren niet zwaar wegen. Hemangiosarcoma Hemangiosarcoma is een veel voorkomende vorm van kanker bij honden. Bij een onderzoek werd ontdekt dat gesteriliseerde teven 2,2 keer meer kans maken op hemangiosarcoma van de milt, dan complete teven. Een onderzoek naar emangiosarcoma van het hart laat zien dat gesteriliseerde teven een vijf keer groter risico lopen dan complete teven en gecastreerde reuen een 1,6 keer groter risico dan complete reuen. De onderzoekers wijzen op het beschermende effect van geslachtshormonen, met name bij teven. Hypothyroïdie Onderzoek toont aan dat gecastreerde honden driemaal zo groot risico op hypothyroïdie hebben vergeleken met complete honden. Hypothyroïdie bij honden veroorzaakt zwaarlijvigheid, lusteloosheid, haarverlies en afwijkingen aan de voortplantingsorganen. Zwaarlijvigheid Door veranderingen in het metabolisme hebben gecastreerde reuen meer last van zwaarlijvigheid dan complete honden. Een onderzoek toont aan dat het risico op zwaarlijvigheid bij gesteriliseerde teven twee keer zo groot is als bij complete teven. Bij reuen lag de factor zelfs op drie. Zwaarlijvigheid of overgewicht kan tal van gezondheidsproblemen veroorzaken, zoals scheuren van de belangrijkste gewrichtsbanden, afwijkingen van lagere urinewegen afwijkingen in de mond. Bij zwaarlijvige honden kan eerder hyperthyroïdie, diabetes mellitus, pancreatitis, scheuring van de gewrichtsbanden en neoplasia (tumoren) worden vastgesteld. Diabetes Sommige onderzoeken laten zien dat castratie van reuen de kans op diabetes verdubbelt. Er werd geen verband tussen diabetes en steriliseren gevonden. Ongewenste reacties op vaccinaties Een groepsonderzoek naar ongewenste reacties op vaccinaties bij honden inclusief allergische reacties, netelroos, anafylaxie, hartstilstand, cardiovasculaire shock en plotselinge dood werd verricht. Hieruit bleek dat ongewenste reacties 30% meer kans hadden zich voor te doen bij gesteriliseerde teven en 27% meer kans bij gecastreerde reuen. Urine-incontinentie komt bij gesteriliseerde teven regelmatig voor. Het kan direct na de operatie optreden of na een periode van één of meerdere jaren. Het risicopercentage is 4 tot 20% vergeleken met 0,3% bij complete teven. Urineverlies is zo sterk gerelateerd aan sterilisatie dat het meestal sterilisatieincontinentie wordt genoemd. Het wordt veroorzaakt door een slechte werking van de sluitspier van de urineleider. De meeste, maar niet alle, gevallen kunnen goed met medicijnen worden behandeld. In veel gevallen moet de behandeling gedurende het hele leven van de teef worden volgehouden. Uit een onderzoek bleek dat aanhoudende of steeds terugkerende blaasontstekingen drie tot vier keer vaker voorkomen bij gesteriliseerde teven. Uit een ander onderzoek bleek dat teven die voor de leeftijd van vijfeneenhalve maand werden gesteriliseerd 2,76 keer meer kans hadden om blaasontsteking te krijgen dan teven die na die leeftijd werden gesteriliseerd. Afhankelijk van de leeftijd waarop de teef wordt gesteriliseerd, kan sterilisatie leiden tot abnormale ontwikkeling van de uitwendige geslachtsorganen. Bij gesteriliseerde teven werd een verhoogd risico op afwijkingen van de vulva, vaginale dermatitis, vaginitis en blaasontsteking gevonden. Dit risico wordt groter wanneer de teef voor haar pubertijd wordt gesteriliseerd. Pyometra Uit gegevens van ziektekostenverzekeringen in Zweden, waar sterilisatie heel ongebruikelijk is, bleek dat 23% van alle teven voor de leeftijd van tien jaar pyometra krijgen. Teven die nooit pups hebben gehad, hebben een verhoogde kans op pyometra, of wel baarmoederontsteking. Pyometra wordt meestal operatief maar ook wel met medicijnen behandeld; 4% van de honden overlijdt eraan. Dit feit, in combinatie met het voorkomen van pyometra leidt tot de conclusie dat ongeveer 1% van alle complete teven zal overlijden aan pyometra. Peri-anale fistels Reuen ontwikkelen twee maal zo vaak peri-anale fistels dan teven. Gecastreerde honden hebben een verminderde kans 14 Nederlandse Fauve De Bretagne Club

15 op peri-anale fistels. Niet-kankerachtige afwijkingen aan de prostaat De kans op goedaardige hypertrofie, een vergrote prostaat, neemt met het ouder worden van de reu toe en doet zich voor bij 80% van de complete reuen van vijf jaar en ouder. In de meeste gevallen veroorzaakt een vergrote prostaat geen problemen, maar soms heeft de hond moeite met de ontlasting en de urinelozing. Castratie zal een prostaatprobleem voorkomen. Wanneer de castratie geschiedt nadat de prostaat is vergroot, zal de prostaat betrekkelijk snel kleiner worden. Een vergrote prostaat is gerelateerd aan ander problemen met de prostaatklier, zoals infecties, abcessen en cysten die soms heel ernstige gevolgen kunnen hebben. Orthopedische problemen Uit een onderzoek bij Beagles bleek dat na het verwijderen van de eierstokken, wat dus bij een sterilisatie gebeurt, meer gevallen van vormverandering van het bekken optraden. Dit kan een verhoogd risico op heupdysplasie na sterilisatie doen vermoeden. Ook werd ontdekt dat sterilisatie een netto verlies van botmassa in de ruggenwervels veroorzaakte. Castratie van onvolgroeide honden vertraagt de sluiting van de groeischijven in botten die nog steeds groeien. Hierdoor worden deze botten aanzienlijk langer dan bij complete honden die op volwassen leeftijd werden gecastreerd. Aangezien de groeischijven zich niet allemaal op hetzelfde moment sluiten, kan sterilisatie op jonge leeftijd leiden tot onnatuurlijke lichaamsverhoudingen, wat mogelijk van invloed kan zijn op het functioneren en de duurzaamheid van de gewrichten. Castratie op een leeftijd van 5,5 maanden of jonger kan leiden tot 70% groter risico op heupdysplasie in vergelijking met honden die na die leeftijd werden gecastreerd. De onderzoekers menen dat het mogelijk is dat de toename in botlengte die ontstaat door een vroegtijdige sluiting van groeischijven, veranderingen teweegbrengt in een gewricht, hetgeen zou kunnen leiden tot de diagnose heupdysplasie. Geriatric cognitive impairment Gecastreerde honden hebben, in vergelijking met complete reuen, een verhoogd risico op geriatric cognitive impairment, of wel achteruitgang van het waarnemingsvermogen op oudere leeftijd. Er waren niet voldoende complete oudere teven beschikbaar om hun risico te bepalen. De achteruitgang van het waarnemingsvermogen op oudere leeftijd uit zich in disoriëntatie in huis of buiten, verandering in de sociale omgang met baas en gezinsleden, onzindelijk worden en veranderingen in het slaap/waakpatroon. De onderzoeker merkte op dat deze conclusie overeenkomt met het onderzoek dat wordt gedaan naar de neuro-productieve rol van testosteron en oestrogeen op celniveau en de rol van oestrogeen bij het voorkomen van Alzheimer bij vrouwen. Verwacht zou kunnen worden da oestrogeen eenzelfde beschermende functie heeft bij complete teven. Helaas waren er te weinig complete teven voor het onderzoek beschikbaar om deze stelling te bewijzen. Conclusies De objectieve studie van beschikbare literatuur door mw. Laura Sanborn laat zien dat de invloed die castratie van honden op de lange duur heeft, niet eenvoudig is vast te stellen. De feiten tonen aan dat er zowel gunstige als ongunstige effecten zijn. Ook blijkt hoe weinig we er eigenlijk nog over weten. Bij afweging blijkt dat het niet duidelijk aantoonbaar is dat castratie van reuen problemen in de toekomst voorkomt. Het aantal nadelen van castratie is in de meeste gevallen groter dan de voordelen. Bij teven ligt het ingewikkelder. Het aantal voordelen van sterilisatie zou in de meeste, maar niet alle, gevallen groter kunnen zijn dan de nadelen. De vraag of sterilisatie de kansen op een goede gezondheid vergroot of verkleint, hangt waarschijnlijk af van de leeftijd waarop de teef wordt gesteriliseerd en van de verschillende rasgebonden afwijkingen. Castratie van honden die jonger zijn dan zes maanden lijkt de honden bloot te stellen aan onnodige risico s. Wachten tot de hond lichamelijk volgroeid is en in geval van de reu helemaal afzien van castratie tenzij er een medische noodzaak is, zou onnodige risico s kunnen voorkomen. Afweging De afweging van de voor- en nadelen van castratie en sterilisatie zullen per hond verschillen. Er is in de literatuur geen draagvlak gevonden voor algemene aanbevelingen voor alle honden

16 Concours rapprocheur de chien courant au sanglier Een hele mond vol maar waar gaat dit over? Onder andere dat wij het laatste weekend van maart naar de Haute- Marne vertrokken. Daar wonen sinds twee jaar vrienden van ons met hun beagles. Vrienden waarmee we heel wat jaren samen konijn hebben bejaagd. Echter, in de Haute-Marne zit weinig konijn. Wel heel veel groter wild. Herten, wilde zwijnen, ree noem maar op. Zij hebben inmiddels al heel wat ervaring met jagen in meuteverband op wild zwijn of ree. Maar rapprocheur? Dat was niet alleen voor ons maar ook voor hen nieuw. Dus gingen we maar wat graag kijken hoe ze het er af zouden brengen met de twee beagles die ze ingeschreven hadden. Wat is de bedoeling van een concours rapprocheur? Het is een werkproef waarin 1 (of 2) brakken een spoor van de nacht op moeten pakken en uitwerken totdat, in dit geval het wild zwijn opgestoten wordt. Vroeg in de ochtend komen de deelnemers daartoe bij elkaar en wordt de lotvolgorde bepaald. Daarna gaat iedere deelnemer vergezeld van een lokale jager op zoek naar een vers spoor van wild zwijn. Alle deelnemers hebben maximaal 2 uur om een bruikbaar spoor te vinden. Wordt dit gevonden en geeft de hond aan het op te willen pakken dan wordt het begin van het spoor gemarkeerd en keert de deelnemer terug. Nadat iedereen terug is gaan de deelnemers in de gelootte volgorde richting de sporen en begint de werkelijke proef. De hond wordt losgelaten bij het begin en... ja dan moet deze het spoor in de juiste richting gaan uitwerken onderwijl luid gevend. Gedurende het uur dat de deelnemer hier voor heeft wordt de afstand die de hond aflegt bijgehouden (hoe verder hoe meer punten) totdat de hond bij het wilde zwijn arriveert. Daar aangekomen is de proef afgelopen. De hond heeft zijn werk gedaan: het wilde zwijn is opgespoord of gedwongen er vandoor te gaan. Tot zo ver het principe. Nu de praktijk. 's Ochtends om 8 uur werd de zoektocht naar sporen begonnen maar in het bos aangewezen aan onze vrienden... geen spoor van wild zwijn. Gelukkig vond een andere deelnemer in het hem toegewezen terrein twee sporen. In de auto er naar toe. Een van de twee beagles mee het bos in en ja... deze pakte het spoor op en 20 meter verder begon ze luid te geven. Een goed spoor dus. Terug naar de plaats van samenkomst. Onze vrienden hadden het derde lot getrokken dus het zou nog even duren. Wat zou dat met het spoor doen? Het begon aardig op te warmen, volle zon en het waaide hard. Niet de gunstigste omstandigheden. Maar tegen 12 uur was het zo ver. De Beagles uit de auto en voorstellen aan de toeschouwers. Een goed gebruik bij alle proeven georganiseerd door de FACCC (Fédération des Associations de Chasseurs aux Chiens Courants). Naar het begin van het spoor en de honden los maar helaas gingen de beagles vrij snel in de fout en kwamen ze achter ree of hert te zitten. Gelukkig konden ze na een korte, felle jacht toch vrij snel met behulpt van de GPS-banden terug gehaald worden. Maar dit was dus niet de bedoeling van deze proef! Hoe het wel in zijn werk kan gaan kregen we daarna te zien van een jonge Griffon Nivernais (zie foto - het hesje is van kevlar ter bescherming vand de hond mocht het wilde zwijn in de aanval gaan). Deze hond liet prachtig geconcentreerd, rustig werk zien. Eerst door een veld jonge koolzaad, daarna een groot stuk bos, daar uitgekomen duurde het vrij lang voordat aan de andere kant van de weg in het open veld het spoor weer werd opgepakt. En al die tijd om de zoveel meter dat sonore geluid van op het spoor waar het wilde zwijn gelopen heeft. De laatste twee foto's geven u een indruk hoe rustig zo'n benadering van wild zwijn met een hond gaat. Vaak is de rapprocheur een van de beste honden in een meute, in ieder geval geconcentreerd en rustig. Maar om tijdens een jacht een wild zwijn zijn veilige omgeving te doen verlaten is vaak meer nodig dan een enkele hond. Het varken is slim en zal er alles aan doen in de veilige dekking te blijven. Dus als de rapprocheur aanwijst waar ze moeten zijn wordt de meute losgelaten en gaat de werkelijke jacht beginnen. 16 Nederlandse Fauve De Bretagne Club

17 Of misschien komt 'breekt de hel los' dichter in de buurt met zo veel honden. Maar deze jacht is o zo gevaarlijk voor de honden. Ieder jaar horen en lezen we dat er honden omkomen bij de jacht op wild zwijn. Vooral de grote volwassen keilers gaan er niet altijd vandoor maar draaien zich om en vallen de honden aan. Dat risico willen wij met onze honden niet lopen. Maar van dit werk hebben we genoten! Guido Tans Een paar dagen Vendée Eind februari was nog wat vroeg voor de dekking van Idole maar 28 februari was tevens de laatste dag voor de jacht met geweer (Chasse à tir) in de Vendée. Gejaagd zou worden op ree en misschien wild zwijn. Of we daar bij wilden zijn? Natuurlijk maar niet met onze eigen honden. Wild zwijn is ons te gevaarlijk, de honden kennen het ook niet want wij werken op konijn. Vanwege het verkeer vertrokken we zondag al naar de Vendée. Maandag nog even naar de reu maar Idole wilde nog niets van hem weten. Afwachten maar; morgen rendez vous 8 uur s ochtends voor de Chasse à Tir. Aangekomen bij de plaats van samenkomst wachtte ons eerst een stevige maaltijd (daar moet je het ook verder dan de hele dag mee doen) waarna de jachtheer de geweren instrueerde. Er waren nog 5 bracelets voor ree en 1 voor wild zwijn beschikbaar. Het was dus zaak goed op te letten gedurende de dag. Zodra het quotum vol was zou de jacht afgeblazen worden. De verwachting was dat we veel ree zouden zien maar de tellingen lieten een tekort aan volwassen bokken zien. Dus géén bok schieten hooguit een nog onvolwassen zgn. knopbok. Doelwit waren vooral jonge geiten. Tevens de gebruikelijke waarschuwingen: alleen schieten wanneer je zeker bent, let op waar je buurman zich bevindt, wacht tot het ree gepasseerd is want daarachter komen de honden en hun begeleiders. Niet schieten wanneer een doorgebroken ree later terugkeerd naar het te bejagen terrein. Wij gingen met de honden mee. Maar eerst wachten totdat alle posten bezet zijn en de jacht wordt vrijgegeven. Op het eerste terrein werden 8 basset fauves ingezet maar ook al werd een paar maal luid gegeven (sporen van de nacht?), er werd geen wild opgestoten en na een half uur werd besloten van terrein te wisselen. Daar werden 6 nieuwe honden ingezet en nu werd al gauw een ree opgestoten. Hoe gaat dat nu in zijn werk? De honden geven luid op het spoor en het ree gaat bewegen. Eerst probeert het nog gewoon in het bekende veilige bos te blijven maar als de honden te kort er op komen dan verlaat het toch de dekking en komt in het open terrein waar een stuk verderop de geweren verscholen zitten. Maar het eerste ree kwam wel uit de dekking maar ging toch snel weer terug het bos in. Geen schot dus want de geweren niet gepasseerd. In een volgende fase passeerde het ree de geweren wel maar werd gemist. Maar de honden passeren dus ook en moeten door de begeleiders teruggehaald worden. Op zo n moment komen de walkie talkies, de radiobanden die de honden omhadden en de auto s goed van pas! Toen alle honden weer terug waren werd nog een reegeit opgestoten. Ik zag haar passeren en kon even later doorgeven dat alle honden op het spoor zaten. Dan klonk een schot en nog een gevolgd door drie lange hoornsignalen (= ree) met daarna een paar korte signalen; het sein dat de geit gedood was. Kort daarop volgde nog een korte jacht en werd een jonge knopbok geschoten. Daarna werd het stil waarop de jacht werd afgeblazen. De geschoten reeen werden naar de plaats van samenkomst gebracht en na de laatste instructies voor de geweren vertrokken we naar een groot bos waar alle beschikbare honden (zo n 25) werden ingezet. Die middag zijn ook de laatste 3 bracelets verbruikt waarbij vooral bij de laatste twee bleek hoe goed de geweren waren. Het was al tegen 5 uur toen ik 3 reeën het bos uit zag komen. Een volwassen geit met twee jongere geiten. Op het moment passeren werd de volwassen geit gespaard maar de twee jongere waren de klos

18 Hierna werd definitief afgeblazen en ging men terug naar de plaats van samenkomst. Wij konden met een van de geweren mee terug en waren getuige zijn van het verder verwerken van de geschoten reeën; controle van longen, hart en nieren; het verwijderen van hoofd, hoeven en vel en het verder stukkeren van het vlees. Ontweiden, i.e. de ingewanden er uit wordt al direct in het veld gedaan. De jagers waren bijzonder tevreden omdat het beoogde afschot van het jaar behaald was. Of wij ook tevreden waren? Nou en of. Zelf hebben wij een stuk of zeven reeën gezien maar in totaal waren 43 verschillende reeën gesignaleerd. En niet te vergeten een reebout en stuk rug mee gekregen! Wat wil je nog meer? En de honden dan? Tsja, dat duurt even voordat die allemaal weer terug zijn. Een aantal honden zaten nog achter een ree dat niet geschoten was. Maar met de radio- of gps-banden die nu vrijwel overal bij meutejachten gebruikt worden waren de meeste honden snel gevonden. Eén nog jonge hond (zonder radioband) was bij donker echter nog steeds niet terug. De volgende dag bleek hij op de jas die de voorjager achtergelaten had te zijn gaan slapen! En onze Idole? Die is de avond daarop gedekt en inmiddels heeft een echo uitgewezen dat ze drachtig is! Guido Tans Op zaterdag 10 juni 2017 is er een Algemene Ledenvergadering van de Nederlandse Fauve de Bretagne Club. De leden hebben per een nieuwsbrief ontvangen met de aankondiging en agenda. Uitnodiging Algemene Ledenvergadering AGENDA voor de ALV op 10 juni 2017 Locatie: het Leesten Hoenderloseweg 191, 7339 GG UGCHELEN Aanvang uur 1. Opening 2. Mededelingen 3. Ingekomen stukken 4. Notulen ALV 27 augustus 2016 (ter vergadering) 5. Jaarverslag (zie bijlage) 5.1 ledenadministratiesecretaris secretariaat 5.3 evenementen 6. Financieel jaarverslag 2016 (toelichting op resultaat 2016 en begroting 2017 zijn tijdens de vergadering beschikbaar) 6.1 Verslag kascommissie _ dhr. R.Veldink en dhr. M.de Waaij 6.2 Aftredend kascommissie _ dhr. G.Tans 6.3 Begroting pupbijdrage voor de fokkers 1% van de pupprijs 7. Terugkoppeling Denktank 8. Bestuursverkiezing (zie bijlage) Dhr. G. van der Hardt Aberson is aftredend en terstond herkiesbaar. foto boven: de instructie vooraf / foto beneden is na de jacht 9. Rondvraag 10. Sluiting 18 Nederlandse Fauve De Bretagne Club

19 Kennel Van Ooyen Vanaf dit nummer doen we een interview met fokkers die zijn aangesloten bij onze vereniging. De reeks wordt geopend met Esther Thomassen van kennel Van Ooyen. Op een grijze Witte Donderdag ontmoette we Esther. Wie is Esther Thomassen? Ik kom uit Noord Limburg en woon met mijn gezin in een oude boerderij in een bosrijk gebied. We hebben gemiddeld per jaar twee nestjes met Basset Fauve de Bretagnes. Waarom ben je BFdB gaan houden? We hadden in die tijd een modezaak. Daar kwamen altijd twee dames met een Fauve. Wij vonden Fauves kindvriendelijk en relaxte honden. Wij woonde toen zelf op een bovenhuis en vonden dat niet geschikt voor een Fauve. Toen we echter naar een boerderij verhuisden ging en één van onze honden overleed werd het tijd om een Fauve te nemen. Dat is zo n twaalf jaar geleden. Toen we de twee dames weer eens tegenkwamen vertelde we trots dat wij nu ook een Fauve hadden. En wat bleek: ze hadden helemaal geen Fauve en kende het ras überhaupt niet.. Onze tweede Fauve, Luna, kwam van kennel van de Meijgraef van Marjo Horbach. Op de clubmatch haalde Asterix (onze eerste Fauve) en Luna een uitmuntend+. Iedereen zei tegen ons je bent gek als je met deze twee niet gaat fokken. Dat haalde ons over om met nestjes te beginnen. Ons eerste nest hadden we in De Horbachs begeleidde ons daar in. Het eerste nestje bestond uit zes teefjes waarvan we er ook weer één (Josephine) hebben gehouden. De laatste twee honden die we erbij hebben gekregen komen bij een Franse topfokker vandaan. Ook doen we onze dekkingen in Frankrijk. We maken er een gezellig weekend weg van. s Avonds zitten we gezellig met de Fransen aan tafel en wij rijden na een paar gezellige dagen weer terug met een gedekte hond. Wat vind je minder leuk aan een Fauve? Het is niet altijd fijn dat een Fauve zijn neus achterna loopt. Ik wijs pupkopers daar ook altijd nadrukkelijk op. Met een hoop training is het best mogelijk om een Fauve los te laten lopen. Maar je blijft altijd het risico lopen dat ze hun neus achterna gaan. Ik ben niet zo van honden die netjes gaan zitten en liggen op commando. Het is wel belangrijk dat ze luisteren. Als ik ze roep moeten ze natuurlijk wel komen. Een beetje gedwee is wel prettig. Ben jij de drijvende kracht achter de kennel? De honden zijn een echte familie aangelegenheid. Rene en de kinderen helpen ook mee. Alle acht honden leven gewoon in huis binnen ons gezin. Wat natuurlijk wel heerlijk voor de honden is dat we een grote paardenwei hebben waar ze naar hartenlust kunnen rondrennen. Hoe kom je aan de aspirant belangstellenden voor een pup? Ik wordt gemiddeld zo n drie keer per week benaderd door mensen die belangstelling hebben voor een pup. Vooral na een vakantieperiode of in het voorjaar is het te merken dat mensen weer meer contact zoeken. Wanneer iemand op de wachtlijst wil dan volgt er eerst een kennismakingsgesprek. Eerder komt iemand niet op de wachtlijst. Ik wil wel weten dat ik een serieuze belangstellende heb die weet waar die aan begint. Gemiddeld moeten de mensen dan wel een jaar, en

20 soms nog langer, wachten voordat ze aan de beurt zijn. Maar ik zeg altijd wat maakt het uit op een hondenleven als je een paar maanden langer moet wachten. Nadat de nieuwe eigenaren de hond hebben opgehaald hebben we in het begin nog veel contact. We krijgen veel fotos binnen van de honden die we gefokt hebben met berichtjes hoe het gaat. De mensen hebben allerlei vragen maar we zien ze ook weer op de terugkomdag die we ééns per jaar/twee jaar organiseren. De laatste keer waren er zelfs vijf eigenaren van ons eerste nestje! We zien de meeste van onze pups natuurlijk ook op de clubmatch in september voor de nestkeuring. Wat is het leukste en wat het minst leuke aan het fokkers bestaan? Het leukste vind ik toch wel het contact met de puppykopers. Je bouwt toch een band op met de mensen tijdens de puppybezoekjes. Het minst leuke is natuurlijk dat de pups na acht weken uitvliegen. Na acht weken intensief contact met de pups denk je bij het weggaan toch gaat het goed en blijft het goed gaan? Je geeft het dan uit handen. Je hebt een belangrijke aanzet gegeven bij de start van het leven van de hond. Daarna moeten de eigenaren het overnemen. In die eerste acht weken proberen wij ze zoveel mogelijk mee te geven. Contact met mensen, geluid van een stofzuiger, vrachtwagens die voorbij denderen, de radio etc. etc. Het is belangrijk dat de pupkopers met de honden op cursus gaan. En na één cursus zijn ze niet klaar. Wij kiezen ervoor om onze honden te houden ook als ze niet meer ingezet kunnen worden voor de fok. Daar was het gezin vanaf het begin duidelijk in. Als de hond er is gaat die niet meer weg. Ze mogen gewoon oud bij ons worden. Onze oudste is nu dertien jaar en we hebben er ook nog één van elf jaar. Ten slotte: wil je meer weten of kennel van Ooijen kijk dan op: