W magazine WATERRATJES WOS. Programma Canteclaertocht Blankaerttocht 1 & 2 De Grevelingen. Ditjes en datjes Lachen is gezond.

Transcriptie

1 1 WATERRATJES WOS W magazine Jaargang 3 nr. 23 mei 2014 Oefening baart kunst. Ik mag met enige trots zeggen dat onze kajakclub groeit en bloeit. We krijgen regelmatig nieuwe mensen over de vloer en na een eerste kennismaking zijn ze meteen enthousiast en besluiten de meesten om lid te worden. Tijdens onze clubactiviteiten op de spuikom worden ze met raad en daad bijgestaan door de anciens en voelen ze zich snel op hun gemak in de kajak. We proberen onze activiteiten zoveel mogelijk open te stellen voor iedereen maar dat is niet altijd even gemakkelijk. Een toertocht of een wildwatertocht is niet altijd een haalbare kaart voor onze nieuwelingen. We hopen dat de mensen het niet kwalijk nemen als we ze eens afraden om aan een tocht deel te nemen. We weten ondertussen uit ervaring hoe zwaar de tochten zijn en dat overschatting vaak voorkomt. We vragen dan ook dat als voorbereiding op een tocht de nodige trainingskilometers op de teller staan. Een goede voorbereiding is zoals in de meeste sporten een sleutel tot welslagen. Op zaterdag en zondag kan er dan ook steeds aan de conditie gewerkt worden. Denk eraan: Een goed voorbereide kajakker is er twee waard!!! Patriek inhoud Programma Canteclaertocht Blankaerttocht 1 & 2 De Grevelingen De Moervaart en Zuidlede Kajakken in de Pyreneeën Ditjes en datjes Lachen is gezond. Surfspots

2 2 Programma mei mei: kajak op de spuikom 14-16u 4 mei: Canteclaertocht Gent - Deinze Vertrek aan clubhuis om 8.45u 10 mei: kajak spuikom 11 mei: kajak spuikom 17 mei: Watersportdag 10u 17u 18 mei: Watersportdag 10u-12u 24 mei: kajak spuikom 14u-16u 25 mei: kajak op zee afspraak aan clubhuis om 10u 31 mei: kajak spuikom 14u-16u 1 juni: begeleiding en veiligheid 1/4 triatlon Bredene Op zondag 1 juni wordt voor de 2e maal een kwart triatlon georganiseerd in Bredene. Het zwemmen gaat door in de spuikom. Ze hebben aan ons gevraagd om de zwemmers te begeleiden en in te staan voor het goede verloop en de veiligheid tijdens de zemproef. Wie mee wil werken is welkom. Afspraak aan het clubhuis om 13.00u. De wedstrijd start om 14u. Er wordt gezwommen aan de overkant. ( zie plannetje )

3 3 Canteclaertocht Deinze Op 3 en 4 mei gaan de Canteclaertochten terug door, georganiseerd door de sympathieke Deinse kajak club. Op zaterdag 3 mei wordt er gevaren op de Leie en de Gentse binnenwateren. De tocht gaat door het historische centrum van Gent en daar de kajakkers uitzonderlijk door de sluizen mogen varen kan er een volledige rondvaart gedaan worden. Dit betreft een tocht van 13.8 km. Er wordt vertrokken om uur aan de Watersportbaan te Gent. Inschrijvingsgeld 2 euro pp. Let wel : op zaterdag is er enkel individuele deelname, met andere woorden iedereen zorgt zelf voor vervoer en dergelijke. Op zondag 4 mei wordt er een clubuitstap voorzien. Er wordt gestart tussen en uur aan de Snepkaai te Gent, meer bepaald de jachthaven op de splitsing van de Snepkaai met de Beukenlaan. De tocht van 20 km brengt je van Gent naar Deinze langs één van de mooiste stukjes van Vlaanderen. Inschrijvingsgeld 2 euro pp. Er is op deze tocht onderweg geen middagstop voorzien en eventuele uitstaplaatsen zijn moeilijk of niet bereikbaar met de auto. Wie graag mee wil op zondag voor de clubuitstap gelieve voor 30 april iets te laten weten aan mijzelf of aan Jan. De aanhangwagen met de nodige kajaks wordt immers op voorhand geladen. Op zondag vertrekken we om uur aan het clublokaal richting Gent. Op zondag 4 mei wordt er tevens een korte tocht voorzien waarbij gevaren wordt van Deinze, heen en terug naar de jachthaven te Leerne. Dit betreft een afstand van 12 km. Wie deze afstand wil varen zal echter wel zelf moeten voorzien in vervoer en dergelijke. Meer informatie met betrekking tot de tochten is terug te vinden op de site van NKV. Ignace.

4 4 Blankaerttocht Blanckaerttocht op 12 en 13 april. Op zaterdag 12 april zijn we s morgens in de dikke mist vertrokken richting Diksmuide voor de 25ste Blanckaerttocht. Samen met Marjan had ik mijn zinnen gezet op de tocht van 30 km vanuit Bambecque naar Diksmuide. Jan stond zoals altijd in voor de logistieke steun, ditmaal niet alleen bijgestaan door Fenix maar ook door Tim die nog niet helemaal uit zijn wintermodus geraakt was. Te Diksmuide vernamen we echter dat vertrekken vanuit Bambecque geen optie was daar twee boomstammen op Frans grondgebied de doorgang versperden.in plaats daarvan werd dan maar te water gegaan in Roesbrugge en werd de tocht op die manier tot 23 kilometer gereduceerd. Om het verlies van het stuk traject (het mooiste deel) goed te maken was de mist opgetrokken en scheen de zon in volle glorie. Van bij het vertrek te Roesbrugge zag je al aan Tim zijn gezicht dat hij spijt had van zijn beslissing. We waren met een vijftigtal deelnemers en onderweg zag je al snel kledingstukken die uitgetrokken werden en opgeborgen voor de rest van de dag. Tegen de middag werden we de weg en de nog af te leggen afstand gevraagd door een jonge kajakker. Hij was blij verrast toen bleek dat we op enkele minuutjes van de middagstop te Fintele waren en dat dit bovendien op ongeveer 200 meter van zijn woning was. In een gezellige sfeer werden de boterhammetjes binnengespeeld en na een rustpauze van anderhalf uur in het zonnetje werd de tocht verder gezet richting Diksmuide. Onderweg hebben we veel wielertoeristen gezien maar bovenal veel koeien die zich zichtbaar afvroegen wat we daar in godsnaam aan het doen waren op hun drinkwater. Op zondag zijn we nogmaals naar Diksmuide gereden. Ditmaal met vijf kajakkers want ook Nancy, Wout en zelfs Tim hebben hun kajak te water gelaten. Tim kon het immers niet meer aanzien dat zijn mama zonder hem aan het genieten was op het water. Hij zou het zich niet beklagen want je weet immers maar nooit welke waternimf je tijdens de tocht tegen je kajak aantrekt. Ik zal het hierover kort houden : wij hebben Tim die dag niet veel meer gezien; naar het schijnt heeft hij zelfs helpen afruimen in de loods van de Billander! Ook op zondag was de zon van de partij, maar er stond ook een stevige wind. Gelukkig hadden wij daar tussen de beschutting van de grachten weinig last van. Onze logistieken die ons telkenmale stond op te wachten daarentegen... Tijdens de tocht van 20 kilometer konden we genieten van het vele moois dat de natuur te bieden heeft. De vele nestjes met eieren konden ongestoord bekeken worden, de dagverse eendjes en waterhoentjes lieten zich gewillig bewonderen. Het was voor ons een plezier om Wout fier als een gieter in zijn nieuwe kajak te zien zitten. Hij was zeer tevreden over zijn toerboot en vond het, net zoals wij allemaal, een zeer geslaagde tocht. Afspraak in september voor de grachtentocht! Ignace

5 5 De frontsoldaten

6 6 Blanckaert tocht Diksmuide 19 en 20 april 2014 Wat zijn we blij De lente is er bij t oude jaar is weggevlogen En t nieuwe is goed geboren. Weer tijd voor ieders verhaal Want bij een kajakker is dat normaal. Zaterdag 19/04/2014 Roesbrugge Diksmuide Na een middag geoefend te hebben onder begeleiding van twee ervaren toervaarders, was ik er klaar voor om het weekend te starten in Diksmuide. Voor de eerste keer, alleen vergezeld door rode space paprika, vertrokken we met chauffeur en gele gids (die nog slapers in de ogen had) naar De Billander. Goed aangekomen met een warme welkomstgroet, popelden we om te starten, want zoals we zijn is kajak ons beste medicijn. We kregen echter een trieste mededeling te horen, want in Bambeque was den oorlog al begonnen, met resultaat dat de vaarweg (IJzer) versperd was. Jammer, want zowel Ignace als ikzelf hadden gehoopt om de volledige tocht, met name 30 km, te kunnen afvaren. Het zouden er maar 23 km worden. Volle moed gaan peddelen richting, we zien wel Het blijft verrassend, met of zonder zonnestralen en niet bang van al die waterkanonnen, hoe mooi het West Vlaamse land toch kan zijn. Intussen was Ignace al aan het kijken naar een piratenschip voor vrouwlief en Co. Op tijd en stond kwamen we dan ook onze chauffeur en zijn gele gids tegen, ergens verdoken in het riet Na een rustige vaart, zonder veel last te hebben van de andere watersoldaatjes, werd het tijd voor de middagstop. Bij het nuttigen van onze boterhammetjes en een warme tas soep vernamen we van de chauffeur dat hij aan de startplaats zijn gele gids was vergeten. Gelukkig beschikt de jeugd vandaag over moderne communicatie middelen en was de chauffeur nog maar 5 km weg. De soep en onze boterhammen op, dus werd het weer tijd om te vertrekken. t Ja na een tijdje varen dacht ik dat sergeant Ignace zijn kaart verloren was. Varen op de Damse vaart, dacht ik. Zou er iets in die soep gezeten hebben misschien, of was het de oorlog die het deed Maar zonder dat we het wisten waren we aan het eindpunt gekomen. Zoals gewoonlijk met groet van chauffeur en gele gids.

7 7 Zondag 20/04/2014 Diksmuide Diksmuide. Na een welverdiende nachtrust en een goed ontbijt gingen de dag nadien eerst richting spuikom, alwaar er was afgesproken met familie space paprika. Ignace mag alleen maar dromen van zijn piratenschip, want hij had zijn vrouwtje een gele space paprika cadeau gedaan. Gele gids en Wout (eveneens met een nieuwe blauwe space paprika) hadden besloten om toch mee te gaan, dus werden vlug extra kajakken geladen en dan opnieuw richting Diksmuide. Daar aangekomen kregen we opnieuw een trieste mededeling. We mochten pas om 11u00 vertrekken. Hierdoor hadden we ruimschoots de tijd om onze camouflagepakken aan te trekken en zonder vrees te vertrekken naar de loopgraven. Onderweg merkten we steeds meer watersoldaatjes op, die stilletjes geseind hadden naar een 100 tal mini coopers om mooi de wacht te houden. Want er mocht niets gebeuren met beide space paprika s. Een eindje voorbij de Tervaetebrug werd het dan tijd om eventjes te rusten en te genieten van de mooie natuur en een welverdiende beker warme soep. Echter, dit was niet gerekend op de adrenaline van onze waterratten en na een korte pauze werd opnieuw gestart. Een klein smal waterloopje, maar oh zo mooi. Watersoldaatje Wout dacht dat hij (een week te vroeg) de paaseieren had gevonden, maar het bleek een nest van een zwaan te zijn. Genietend van rust en stilte zijn we onderweg wel nog opgeschrikt door een landende straaljager (of was het een zwaan? Na een laatste overstap zetten we dan verder koers richting achterkant stad. Het is eens iets anders, Diksmuide stad zien van op het water. Aangekomen op het eindpunt, alwaar chauffeur reeds stond te wachten, hebben we ons ontdaan van de camouflagepakken. Sommigen hadden daarvoor eerst een straffe koffie nodig. En zoals steeds konden we het gedane werk (opladen kajakken en omkleden) dan nog genieten van een mooi bord frietjes met frikadel. Moe, maar voldaan werd de rit huiswaarts dan aangevat. Maar vooraf werd wel al afgesproken voor onze volgende toertocht. Dank u wel familie space paprika, chauffeur, gele gids en vrienden van De Billander voor het mooie en toffe weekend. Uw verslaggever

8 8 Op de Grevelingen van Bommenede naar de Hompelvoet. zaterdag 12 april met een mooie weervoorspelling. Bewolkt, in de ochtend 11 graden tot 16 in de namiddag met 2 tot 3 Bf wind uit ZW. Ik besloot te starten uit de werkhaven van Bommenede (gemeente Zonnemaire) en zo gaan we stilaan verder met onze startplaatsen rond de Grevelingen. Deze keuze betekende wel dat ik met tegenwind zou moeten terugkeren. De werkhaven bleek met zijn strandje en parkeermogelijkheden een goede keuze. Het tochtje was gepland naar de Archipel maar door een onopgehelderde fout met de GPS kwam ik op de Hompelvoet en de daar aangelegde aanlegplaats. Gelukkig stond daar een plakkaat zodat ik wist waar ik was De landingsplaats was mooi aangelegd met ook een helling zodat ook de kajak gemakkelijk kan landen. Dat is zeker niet overal het geval. Van daar langs de Veeremansplaat naar de strandjes naast de werkhaven en zo terug naar de startplaats. Op de terugweg redelijke bries op kop van 3 Bf maar de GPS die laat zien dat er vordering is (3 km /uur) geeft wel moed. Af en toe wel pittige golfjes die soms over het voordek spoelden. Onderweg nog bijna overvaren door een zeiljacht dat op motor voer maar waar beide opvarenden met het zeil aan het worstelen waren. Gelukkig hoorde ik ze achter mij afkomen aan het geklapper van het zeil en kon ik uitwijken. Ze verontschuldigden zich met de uitleg dat het een nieuw zeil was. Het is dus uitkijken als het goed zeilweer is. Voor hen die met van die grote boten varen: bij de kajak is de dode hoek wel recht achter

9 9 De Lustige Waterkletser en Waterrat Paul

10 10 Tochtje op de Moervaart en Zuidlede. Op do 27 maart starten we op de Moervaart te Wachtebeke aan de kanosteiger ter hoogte van de Overlede brug voor een tocht van 13 km naar Eksaarde ter hoogte van de Bosgracht over de oude bovenloop van de Durme (de Zuidlede). Vertrek 5 C rond 10 uur tot 12 C in de namiddag bij aankomst rond 17 u De tocht start bij de lokale jachthaven aan de Overlede brug, maar al snel draaien we af naar de Zuidlede met zijn landbouwen natuurgebieden. Een tocht door de natuur met Louis is zoals een stadstocht met een gids. Het is een heel nieuwe wereld. Op onze tocht maakten we kennis met ( met dank aan Louis): de vogeltjes: op de moervaart: wilde eend, fuut, meerkoet, waterhoen, scholekster op de oever zuidlede: reiger, winterkoninkje, ijsvogel, pimpelmees, koolmees, roodborstje, pauwen van de kinderboerderij, nijlganzen, ekster, kauw, kraai, naar alle waarschijnlijkheid een jagende havik (jaagt in het bos, langere staart dan de buizerd) en een cirkelende buizerd plantjes bloemen van slanke sleutelbloem, grasklokje, smeerwortel, groot hoefblad, paarse dovennetel, een heel vroeg bloeiend grasklokje, langs de oever: zegge, lisdodde, brede rietkragen, canadapopulieren, knotwilgen, essen, eiken, hazelaar waterplanten veel gele plomp in de verbrede stukken van de zuidlede, maar nog onder water Het was de gelegenheid om deze tocht te maken want vanaf 1 april tot 30 juni is de doorgang door het vogelreservaat verboden. (zone voorbij de Stenenbrug) Het natuurreservaat de Eenbes

11 Onderweg hadden we wel enkele regenvlagen maar dank zij de droogpakken hadden we daar geen probleem mee Het is ondertussen duidelijk dat een droogpak het vaarseizoen heel wat vergroot. Het is zelfs zo dat we "slecht en fris weer" beginnen te verkiezen boven een hele dag in de blakende zon. Overigens is rond deze tijd van het jaar de watertemperatuur gevaarlijk laag voor onaangepaste kledij. Voor wie van de richting Mendonk (Gent) komt is er op de Zuidlede in Eksaarde aan de linkerkant een kanosteiger aangelegd door een Horeca bedrijf en rechts is de steiger van het overdraagpunt. 11 Van Eksaarde keren we terug langs dezelfde route. Op de terugweg stond er mij echter een onaangename verrassing te wachten. Redelijk plots na het overdragen aan de Stenenbrug werd ik onwel, braakneiging, maagpijn, misselijk... We spraken af dat als mijn toestand zou verslechten ik naast Louis zijn kajak zou gaan varen en steun nemen op zijn achterdek aan de grijpkoorden zoals wij geleerd en geoefend hadden voor dergelijke voorvallen op de kajak cursus bij De Zwalker. We konden ook nog een kort sleeplijntje aanleggen. Gelukkig is het zo ver niet gekomen en heb ik met wat zwoegen en zweten de aankomst gehaald. S 'anderendaags de hele dag in bed gestoken met gewrichtspijnen, hoofdpijn en alle andere plezante symptomen van een griepaanval. Gelukkig is het daar dan bij gebleven. Paul Een mooie brochure over deze kano route is te vinden op

12 12 Kajaktrip naar de Pyreneeën (paasvakantie 5 tot 12 april) Deel 1: Frankrijk In het najaar van 2013 organiseerde het Vkkf in samenwerking de Vlaamse trainerschool en Bloso de cursus instructeur B kajak wildwater.. Dit gebeurt niet zo heel vaak, aangezien er een minimum aantal deelnemers moeten zijn en de kajakgemeenschap bij ons niet zo heel groot is. Ik was een van de gelukkigen die kon deelnemen. Ik hoopte om via deze cursus heel wat bij te leren en nieuwe mensen te leren kennen. Kajakkers die wat hetzelfde niveau hadden van mij of beter konden kajakken zodanig dat we samen zouden kunnen gaan varen en wat wildere rivieren varen (boven de klasse III+). Na enkele dagen cursus kwamen we op het idee om in de paasvakantie te gaan varen in de Pyreneeën. De meeste mensen denken bij de Pyreneeën vooral aan skiën maar de kajakker denkt bij bergen vooral aan rivieren. Door het smelten van de sneeuw heb je tijdens de paasvakantie meer kans op water in de Pyreneeën dan in de Alpen, daarom kozen we dus voor deze bergketen. We hadden elkaar enkel gezien tijdens de cursus maar nooit echt gesproken met elkaar. De voorbereidingen voor de reis werden allemaal via internet gemaakt en niemand wist echt wat hij moest verwachten van de reis en van de andere kajakkers. Na een minimale voorbereiding kwamen we zaterdag morgen aan bij Inne thuis van waaruit we gingen vertrekken richting Pau. Pau ligt in Frankrijk net aan de voet van de Pyreneeën, hier is er ook een zeer mooi slalomparcours waar al enkele grote wedstrijden werden gehouden. Het plan was om hier de eerste dag in te varen en elkaar te leren kennen want eigenlijk waren we 4 wildvreemden. Na het inladen van de bagage en het opladen van de boten waren we klaar om te vertrekken en maar goed ook want het was een goede 1000km, dus hoe sneller we daar waren hoe beter. Tijdens de autorit was er dan ook tijd genoeg om elkaar te leren kennen, na enkele minuten in de auto zat de sfeer er al goed in. We hadden allemaal wat dezelfde opleiding (LO ers en een Kine) en we waren ook allemaal kajakker dus geen moeilijke mensen. Eenmaal aangekomen in Pau merkten we dat er geen camping voorzien was bij de piste dus hadden we er niets beter op gevonden dan op het terras van het clubhuis te slapen. Dit was overdekt dus moest het s nacht beginnen te regen zaten we lekker droog. Na een heerlijke eerste nacht konden we ontwaken met een zalige zonsopkomst, zicht op een wildwaterpiste en zicht op de witte toppen van de Pyreneeën. Wat kan een mens nog meer wensen. Ons plan was om wat in te varen op de piste van Pau, elkaar te leren kennen op kajak vlak en eventueel wat reddingsoefeningen te doen. Maar bleek dat er een probleem was me de pompinstallatie waardoor de piste maar enkele uren per dag bevaarbaar was. 1uur daar van was voorbehouden voor het publiek de andere uren waren voor trainingen van het Frans nationaal slalom team en voor sportdagen. Gelukkig kregen we wat hulp van de plaatselijke lesgever met info over rivieren in de buurt die goed stonden en waar we konden varen. Zo besloten we om op de Gave de Pau een stukje te varen. Het was een natuurlijk slalomparcours en lag niet ver van de kunstmatige piste. Ideaal voor de eerste dag dus. Bleek dat dit stukje rivier toch iets zwaarder was dan gedacht maar nu we hier toch waren konden we maar beter varen. Na wat opwarming en invaren kwam het al snel tot een eerste zwempartij, Steven was vast komen te zitten in een gat waardoor hij verplicht was om te zwemmen. Tijdens deze zwempartij heeft hij ook zijn peddel gebroken al een geluk dat we reserve peddels mee hadden. Na een geslaagde reddingsactie hebben we de piste nog enkele malen gevaren, daarbij maakte Inne ook nog kennis met het gat met ook een zwempartij als gevolg, gelukkig zonder materiele schade. Na nog enkele ronden besloten we om terug te keren naar de kunstmatig piste in Pau om daar ook nog een uurtje te varen en dan heerlijke spaghetti te maken. Niets lekkerder na een dagje kajakken. We besloten om een spaghetti saus te maken met super veel groeten zodanig dat we genoeg vitamientjes binnen hadden om de komende dagen goed te kunnen kajakken. Na een heerlijke spaghetti waarbij iedereen zijn steentje heeft bijgedragen hebben we nog wat knopen uit de cursus herhaald en besloten om opnieuw op het terras van het club-

13 13 De tweede dag was het weer wat minder, we stonden op met een bewolkte hemel en lichte motregen. Vandaag stond er een tochtje op de Gave de Pau op de agenda. Het instap was gepland in Lourdes. Voor sommigen onder ons was het misschien geen slecht idee om wat heilig water tot zich te nemen. Het ging om een tochtje van een goeie 12km op klasse III-III+ wildwater. Het leuke was dat er super veel water stond iets wat ik niet gewoon ben omdat ik meestal in de zomer ga kajakken. De rivier stroomt goed de hele weg en er is plaats genoeg om elk onze eigen lijn te varen, zodanig dat we eigenlijk niet echt elkaar moeten volgen. Er was een passage waar we moesten overdragen doordat er een dam was gebroken en ze een nieuwe, tijdelijke dam hadden moeten aanleggen. Voor de rest verliep de afvaart vlekkeloos. Toen we ons moesten omkleden was het nog steeds aan het regenen maar gelukkig konden we ons in een soort van hangar parkeren en ons zo in de droogte omkleden. Aangezien de afvaart wat sneller verliep dan gepland hadden we nog wat tijd over om te gaan kijken naar een rivier die we de volgende dag wilden varen, Gave d Azun. Een klein smal beekje met veel water en weinig tot geen keerwater (klasse IV), als er gezwommen ging worden dan ging het voor een eindje zijn. Na enkel malen uit te stappen om te kijken naar de moeilijkere passages beslisten we om hier morgen te varen. We hadden ook de instap en uitstapplaats al vastgelegd. We hadden beslist om onze laatste avond in Frankrijk ook weer op de piste in Pau door te brengen en ook hier te blijven slapen. Deze avond stond er kip en curry op het menu. Voor het slapengaan kregen we bericht van 2 andere kajakkers, die ook deelnamen aan de cursus, dat zij deze nacht gingen toekomen in Pau. Na een goede nachtrust, een stevig ontbijt en een warme douche spraken we af met de andere 2 kajakkers om de rivier te gaan varen die we de dag voordien zijn gaan bekijken. Na de afvaart van de Gave d Azun bleek er nog veel tijd over te zijn en gingen we dieper de Pyreneeën in om nog een wild stukje van 2km te gaan varen, een stukje klasse IV-IV+. Het weer zat weer mee, prachtige zon en lekker warm en de eerste afvaart was vlot verlopen dus waren we allemaal bereidt om een zwaarder stuk te varen, onze grenzen verleggen daarvoor waren we naar hier gekomen. Na het uitstappen en omkleden reden we door naar de 2 de rivier maar niet zonder te stoppen bij de lokale supermarkt om inkopen te doen voor ons avondmaal en natuurlijk ook om een ijsje te kopen. De 2 de afvaart van de dag was een pittig stukje van 2km op le Brouset met als starter een klein maar tricky sprongetje en als afsluiter 2 zware vervallen in een kloof. Na de afvaart moesten we toegeven dat het er erger uitzag dan het feitelijk was maar het gaf wel een kick om dit stuk deftig te kunnen afvaren. Na het omkleden en het volbrengen van Steven en Inne hun offer aan de riviergoden, de welgekend booty (kajakkers die zwemmen moet na die afvaart hun kajakbotje vullen met bier en dit in één maal leegdrinken). Aangezien ze de eerste dag gezwommen hadden en nog geen booty hadden gedaan was dit het moment want je houdt de riviergoden best te vriend. Na het vervullen van deze verplichten zetten we onze tocht verder over de Pyreneeën richting Spanje. Er lag nog heel wat sneeuw dus leek het ons een mooi moment om wat sneeuwfoto s te maken en wat met sneeuwballen te gooien naar elkaar. Toen we de Pyreneeën over waren begon het al donker te worden en besloten we te stoppen op een afgelegen parking en daar te eten en te overnachten. Op het menu stond er tortellini Zoals altijd met jongens en mannen moest er een kampvuur gemaakt worden en dat was dan ook exact wat we deden een mooi groot warm kampvuur. Ideaal om na te praten over de laatste dagen. Inne voelde haar die avond niet zo super en is vroeg in haar slaapzak gekropen in de hoop de volgende dag weer beter te zijn. Toen het kampvuur uitgedoofd was beslisten we ook om te gaan slapen, aangezien wij geen smijt tentje of een busje hadden om in te slapen, in tegenstelling tot de andere 2 kajakkers die zich bij ons hadden aangesloten hadden we er niets beter op gevonden dan onder een brug te slapen zoals echt zwervers. We hadden al eerder beslist om zoveel mogelijk wild te kamperen om de reis zo goedkoop mogelijk te houden. Het vervolg van de trip en onze belevenissen op de Spaanse rivieren kun je lezen in het W-magazine van juni. Dennis.

14 14 Pyreneeën Part 1 Gave du Brousset De hotelsuite Sneeuwpret Goede afspraken maken goede vrienden. Op zondagmorgen is het voor velen soms moeilijk om uit het warme bed te geraken en zich op te laden om te komen kajakken. Dat is natuurlijk geen probleem want er is geen enkele verplichting om zich in een kajak te wurmen en het frisse water op te gaan. We zorgen er telkens wel voor dat er toch iemand van de club aanwezig is om het clubhuis en de loods te openen zodat de fanatieke kajakker aan zijn trekken komt. Het is natuurlijk niet zo leuk als je daar de zondagmorgen staat en er komt niemand opdagen. Iedereen slaapt al eens graag uit op de dag des heren. Daarom vragen we aan de leden die willen varen op zondag en die over geen key pass beschikken dat ze een seintje geven als ze van plan zijn om het water op te gaan. Zo voorkomen we dat er iemand nutteloos de verplaatsing moet maken naar de spuikom en met een wrang gevoel terug naar huis moet. Een simpel mailltje of een sms-je volstaat, zo weten we steeds wie er aanwezig zal zijn. Liefst voor zaterdagmiddag, dan kunnen we tijdig zorgen dat er iemand de infrastructuur komt openmaken. Alvast bedankt voor jullie begrip en medewerking. Patriek

15 15 Misschien volgende keer een grotere auto of een kleinere kajak. But i like it!!! Big waves Big Falls Backflip