De Europese Dienstenrichtlijn

Transcriptie

1 De Europese Dienstenrichtlijn Deelnemers: Wouter Jelle Beks Erwin Werkman William Koornstra Begeleiders: R. Osinga J. Brinks Keuzevak: Overheid en ICT

2 INHOUDSOPGAVE Inleiding... 2 Samenvatting De Europese Dienstenrichtlijn op Nederlands niveau Inleiding Economisch belang De Dienstenwet Waar gaat de dienstenwet niet over? Waar gaat de Dienstenwet wel over Dienstenloket Het consumentenloket ConsuWijzer Het interne markt informatie systeem De Europese Dienstenrichtlijn op Provinciaal niveau Inleiding Provinciale implementatie De ervaringen uit de praktijk De Europese Dienstenrichtlijn op gemeentelijk niveau Inleiding Locale implementatie De ervaringen uit de praktijk Samenvatting Bronnenlijst

3 INLEIDING In het kader van de keuzemodule overheid en ICT is er een onderzoek uitgevoerd naar de implementatie van de Europese Dienstenrichtlijn in Nederland. Om deze reden hebben dhr. Koornstra, dhr. Beks en dhr. Werkman een kwalitatief onderzoek verricht bij de verschillende overheidslagen, naast een documentenstudie. De onderzoeksopdracht komt voort uit het kader van een Europees onderzoek naar de algemene implementatie van de Europese Dienstenrichtlijn in de Europese Unie. Dit onderzoek is in samenwerking met de universiteit van Ludwigsburg opgezet en de bevindingen van dit onderzoek zullen daarom worden gepresenteerd in Ludwigsburg. Het doel van dit onderzoek is om een beeld te schetsen van de huidige stand van zaken omtrent de voortgang van de implementatie van de Europese Dienstenrichtlijn in Nederland. Tevens wordt in ook kaart gebracht hoe de Europese Dienstenrichtlijn in Nederland werkt. Voor dit onderzoek is er zowel gebruik gemaakt van literaire naslagwerken als kwalitatieve interviews bij diverse decentrale overheden zoals: Provincies en gemeenten etc. Leeuwarden,

4 SAMENVATTING De Europese dienstenrichtlijn is in het leven geroepen in het kader van de dienstverlening in de Europese Unie. Het doel van de Europese dienstenrichtlijn is om het werkverkeer in de Europese landen te versoepelen. De Europese dienstenrichtlijn is in 2006 vastgesteld met als doel de vrijheid van vestiging (artikel 49 VwEU) en het vrij verkeer van diensten (artikel 56 VwEU) van de Europese burger binnenin de Europese lidstaten te vergemakkelijken. Aanleiding voor de E.D.R. (Europese dienstenrichtlijn) is het verslag De toestand van de interne markt voor diensten opgesteld door de Europese Commissie in Hierin wordt geconcludeerd dat er nog te veel belemmeringen zijn voor de burgers van de EU om zich te vestigen in een EU lidstaat of diensten aan te bieden in EU lidstaten De Europese dienstenrichtlijn is gericht op het vergemakkelijken van wettelijke aanvragen van werkverkeer om hiermee de dienstensector te bevorderen binnenin de EU. Elke lidstaat is verplicht om de Europese dienstenrichtlijn op te nemen in hun eigen wet en regelgeving. De lidstaat van Nederland heeft de volgende invulling gegeven aan deze verplichtingen. De voorwaarde waaraan vergunningverlening moet voldoen, bijvoorbeeld verplichte ontvangstbevestiging. Het recht op elektronische transacties, bijvoorbeeld het aanvragen van vergunningen. Het recht op informatie van zowel aanbieders van diensten, als afnemers. De samenwerking tussen Europese toezichthouders, in Nederland zijn dit bijvoorbeeld gemeenten en provincies. De wederzijdse erkenning van certificaten en verklaringen, bijvoorbeeld een Nederlandse verklaring Sociale Hygiëne die in de horeca wordt gebruikt, is ook geldig in een ander EU-land. De informatieverplichting van dienstverleners richting afnemers De afbakening; wat is wel en wat is geen dienst en welke dienstverleners vallen wel onder de wet en welke dienstverleners niet? 3

5 Op provinciaal niveau en gemeentelijk niveau heeft deze invulling het volgende traject in werking gezet. Fase1: Inventarisatie van bestaande wet- en regelgeving. Fase 2: Screening voor mogelijke aanpassingen van bestaande wet-en regelgeving Fase 3:Implementatie van de Europese diensten richtlijn in bestaande wet-en regelgeving. Fase 4: Bekend maken en digitalisering van de vernieuwde wet-regelgeving. Fase 5: administratieve waarborging van toetsing en implementatie van nieuwe wet- en regelgeving conform de Europese Dienstenregelgeving. De gemeenten en provincies hebben opgemerkt dat de implementatie van de Europese dienstenrichtlijn hun heeft geforceerd om hun wet- en regelgeving te screenen en administratief de toetsing van nieuwe wet- en regelgeving te waarborgen in de organisatie. Zij zien de Europese dienstenrichtlijn als een papieren tijger, want in de praktijk komt naar voren dat er nauwelijks gebruik van word gemaakt. Daarnaast waren de informatie systemen niet met elkaar in overeenstemming. Hierdoor moest aan het begin van het traject overeenstemming komen tussen alle informatiesystemen. Het IMI diende daarom als oplossing conform de Europese dienstenrichtlijn. 4

6 1. DE EUROPESE DIENSTENRICHTLIJN OP NEDERLANDS NIVEAU 1.1. INLEIDING D e Europese Dienstenrichtlijn 1 is in het leven geroepen om het voor (internationale) dienstverlening met als doel het werk makkelijker te maken. De Europese Dienstenrichtlijn is van toepassing op bijna alle diensverleners. Deze richtlijn geldt in alle EU-lidstaten en in IJsland, Liechtenstein en Noorwegen. De Europese Dienstenrichtlijn is ingevoerd per 28 december Door deze richtlijn is de Europese interne markt voor diensten een stuk toegankelijker geworden. Oneerlijke regels zijn zoveel mogelijk afgeschaft, het aanvragen van vergunningen is transparanter en makkelijker geworden en dienstverleners kunnen veel formaliteiten met de overheid online regelen via een centrale website. In Nederland is dat Op deze website kan bijvoorbeeld per branche worden gevonden op welke manier (internationale) diensverleners vergunningen kunnen aanvragen, subsidies kunnen verkrijgen en kunnen bekijken welke wetten de laatste tijd zijn geïmplementeerd. Hier zal in hoofdstuk 1.4 en 1.5 verder op worden ingegaan. Hierdoor hebben dienstverleners tijd en geld over om aan hun commerciële activiteiten te besteden en zo wordt the economie en tevens de werkgelegenheid gestimuleerd. Dit betekent dat de decentrale overheden voor 2010 de verplichtingen uit de richtlijn moeten hebben geïmplementeerd. Zo moeten ze hun eigen regelgeving screenen 2 op tegenstrijdigheden. Tevens voeren zij een aanvullende doorlichting uit waardoor de vergunningstelsels aan de Dienstenrichtlijn voldoen. Bovendien hebben Handreiking Europese Dienstenrichtlijn voor decentrale overheden 5

7 gemeenten, provincies en waterschappen zich op het elektronische Dienstenloket van Antwoord voor Bedrijven aangesloten. Ten slotte gaan zij met bevoegde instanties uit andere lidstaten administratief samenwerken met behulp van het IMI. Het screenen van de wetgeving is echter geen eenmalige handeling. Toekomstige, nieuwe of gewijzigde regelgeving moet vanaf 2010 ook voldoen aan de Europese Dienstenrichtlijn 1.2. ECONOMISCH BELANG D e integratie van de dienstenmarkt zal naar verwachting leiden tot een stijging van de dienstenhandel en uiteindelijk tot meer inkomen per hoofd van de bevolking. Dit zal in de EU 2 tot 3% toename zal zijn. In Nederland is dat echter 4 tot 6%. Dit komt omdat de Nederlandse economie meer dan gemiddeld van de samenwerking in Europa profiteert. Het Centraal Planbureau 3 heeft in 2007 geconcludeerd dat de verwachte economische effecten vaan de Europese Dienstenrichtlijn positief zijn. Zowel voor de EU over het algemeen als voor Nederland specifiek. Voor de Europese economie als geheel zou het Bruto Binnenlands Product (BBP) toenemen met 60 tot 140 miljard euro. Voor Nederland is het effect nog groter. Voor Nederland zou dit uiteindelijk tot een BBP tussen de 1,4 tot 6,3 miljard euro kunnen bedragen. Dit zou eventueel nog meer kunnen worden, omdat het CPB een eventuele toename van de arbeidsproductiviteit niet heeft meeberekend. In jaar later, in 2008, publiceerde het CPB dat de Europese interne markt de burger jaarlijks zo n 2000 euro oplevert. De Europese Dienstenrichtlijn draagt bij aan de integratie van de markten en deze integratie haaf tot meer handel geleid. Deze integratie werk door in het inkomen van de inwoners van de EU en tevens ook van Nederland. 3 CBP rapport, Verwacht economische effecten van de Europese Dienstenrichtlijn 6

8 1.3. DE DIENSTENWET Vanaf de inwerkingtreding 4 van de Europese Dienstenrichtlijn hebben EUlidstaten drie jaar de tijd om deze richtlijn in te voeren. Op 28 december 2006 is de Europese Richtlijn in werking getreden dus op 28 december 2009 zou de richtlijn ingevoerd moeten zijn. De Nederlandse overheid heeft getracht deze richtlijn door de uit de richtlijn voortkomende verplichtingen vast te leggen in de Dienstenwet. Naast geheel nieuwe bepalingen bevat de Dienstenwet artikelen die leiden tot wijziging van de Algemene wet bestuursrecht, het Burgerlijk Wetboek en de Wet handhaving consumentenbescherming WAAR GAAT DE DIENSTENWET NIET OVER? I n aanloop naar de vaststelling van de Europese Dienstenrichtlijn zijn er veel discussies gevoerd over de reikwijdte ervan. Uiteindelijk is bepaald dat de Dienstenrichtlijn en dus ook de op deze richtlijn gebaseerde Dienstenwet geen invloed heeft op: Straf- en strafprocesrecht. Arbeidsrecht en sociale zekerheidswetgeving. Nationale maatregelen en taalpolitiek. Subsidiemaatregelen die onderworpen zijn aan het Europese toezicht voor staatssteun. 4 etsvoorstel_dienstenwet.pdf 7

9 De Dienstenrichtlijn en Dienstenwet gaat ook niet over alle denkbare diensten, de volgende diensten vallen er niet onder: Financiële diensten. Elektronische communicatiediensten en netwerken. Diensten op het gebied van vervoer. Diensten van uitzendbedrijven. Diensten van de gezondheidszorg. Audiovisuele diensten met inbegrip van cinematografische diensten. Gokactiviteiten. Activiteiten in het kader van de uitoefening van openbaar gezag. Sociale diensten. Particuliere beveiligingsdiensten. Diensten van notarissen en deurwaarders die bij een officieel overheidsbesluit zijn benoemd WAAR GAAT DE DIENSTENWET WEL OVER D e Dienstenwet geeft een wettelijke basis aan de volgende verplichtingen uit de Dienstenrichtlijn: 1. Administratieve vereenvoudiging en inrichting van het elektronische Dienstenloket voor bedrijven en het consumentenloket. 2. Enkele algemene voorschriften voor vergunningstelsels en vergunningen voor zover deze nog geen deel uitmaken van de Nederlandse rechtsorde. 3. Bescherming van afnemers van diensten door informatieverplichtingen voor de Dienstverleners en een informatieloket voor zowel consumenten als ondernemers die diensten afnemen. 8

10 4. Grensoverschrijdende administratieve samenwerking en informatie-uitwisseling tussen de bevoegde instanties (met behulp van het IMI, het Interne Markt Informatiesysteem). De Europese Dienstenrichtlijn wordt dus doorvertaald naar de dienstenwet die de Europese Dienstenrichtlijn vastlegt in de Nederlandse wet. In deze wet zijn de volgende onderwerpen 5 geregeld. De voorwaarde waaraan vergunningverlening moet voldoen, bijvoorbeeld verplichte ontvangstbevestiging. Het recht op elektronische transacties, bijvoorbeeld het aanvragen van vergunningen. Het recht op informatie van zowel aanbieders van diensten, als afnemers. De samenwerking tussen Europese toezichthouders, in Nederland zijn dit bijvoorbeeld gemeenten en provincies. De wederzijdse erkenning van certificaten en verklaringen, bijvoorbeeld een Nederlandse verklaring Sociale Hygiëne die in de horeca wordt gebruikt, is ook geldig in een ander EU-land. De informatieverplichting van dienstverleners richting afnemers De afbakening; wat is wel en wat is geen dienst en welke dienstverleners vallen wel onder de wet en welke dienstverleners niet? 5 9

11 1.4. DIENSTENLOKET D e Dienstenwet regelt o.a. de inrichting, werking, instandhouding en beveiliging van het centrale elektronische Dienstenloket. De verantwoordelijke voor dit loket is de minister van Economische Zaken dat wordt ondergebracht bij de bestaande website voor ondernemers Antwoord voor Bedrijven Het Dienstenloket biedt informatie en hulp aan zowel dienstverleners als aan bedrijven die diensten afnemen. Dienstverleners kunnen via het Dienstenloket procedures en formaliteiten, zoals vergunningaanvragen, afwikkelen met de relevante bevoegde instanties HET CONSUMENTENLOKET CONSUWIJZER N aast de website Antwoord voor Bedrijven is er nog een andere website in het leven groepen door de Consumentenautoriteit. De Consumentenautoriteit is de toezichthouder op consumentenrecht en eerlijke handel. Deze organisatie heeft een consumentenloket ingericht bij ConsuWijzer. Dit is de website Dit informatiepunt is gemakkelijk elektronisch toegankelijk en bevat informatie over het afnemen van diensten, zowel in Nederland als in een andere EU-lidstaat. Beide loketten zullen werken met één gezamenlijke database. Informatie, bijstand en elektronische afwikkeling procedures voor dienstverleners. Via het Dienstenloket bieden overheden alle gegevens elektronisch aan die nodig zijn voor het doorlopen van procedures, zoals het aanvragen van vergunningen. Ook al het berichtenverkeer dat nodig is voor deze procedures, van aanvraag tot en met eindbeslissing, moet elektronisch kunnen plaatsvinden als de dienstverlener dit wenst. 10

12 Dit elektronische berichtenverkeer speelt zich af in een beveiligde internetomgeving. Alle bevoegde instanties die op het Dienstenloket worden aangesloten, zoals gemeenten, provincies, ministeries etc. moeten langs de elektronische weg informatie verstrekken en bijstand geven aan dienstverleners. Informatie en bijstand voor afnemers Zakelijke afnemers van diensten kunnen via het Dienstenloket onder meer informatie vinden over in andere lidstaten geldende eisen voor het verrichten van diensten. Ook bevat het ConsuWijzer gegevens van non-profit organisaties die praktische bijstand kunnen verlenen aan zakelijke afnemers. De Consumentenautoriteit zorgt ervoor dat consumenten via het consumentenloket toegang hebben tot informatie over o.a. consumentenbescherming in andere lidstaten. 11

13 1.6. HET INTERNE MARKT INFORMATIE SYSTEEM In artikel 34 van de Europese Dienstenrichtlijn staat dat de Europese commissie in samenwerking met de lidstaten een elektronisch systeem heeft opgezet voor de uitwisseling van informatie tussen de bevoegde instanties in en tussen de lidstaten. Dit systeem is het interne markt informatie systeem, ook wel het IMI genoemd. Het IMI is een gesloten elektronische netwerk systeem. Binnen dit systeem kunnen de bevoegde instanties van de lidstaten rechtstreeks met elkaar informatie uitwisselen over buitenlandse dienstverleners die over de grens hun diensten aanbieden, of zich willen vestigen in een andere lidstaat. Het is een vraag en antwoord systeem. Het moet niet worden gezien als een database, want er wordt geen informatie opgeslagen. Het gaat meer over verzoeken van informatie die via het IMI kunnen worden opgevraagd. De bevoegde instanties hebben via het IMI de mogelijkheid om in een besloten omgeving rechtstreeks contact te hebben met elkaar. Zoals al eerder vernoemd is kan dit niet alleen tussen de lidstaten, maar ook tussen de decentrale overheden in een land zelf. Er mag echter alleen maar informatie worden opgevraagd die betrekking heeft op de persoonsgegevens van de dienstverlener die het betreft en die binnen de reikwijdte valt van de Europese Dienstenrichtlijn. Er kan gebruik gemaakt voorgeprogrammeerde standaardvragen voor de uitwisseling van informatie. Deze vragen zijn beschikbaar in alle officiële talen van de Europese Unie. Naast de standaard vragen is er ook de mogelijkheid open tekstvelden. Een bevoegde aangesloten instantie is verplicht om binnenkomende vragen te beantwoorden, of als ze het niet kunnen beantwoorden, omdat het niet binnen de bevoegdheid van de instantie valt, dan zijn ze verplicht de vraag door te sturen naar de instantie die welbevoegd is. 12

14 2. DE EUROPESE DIENSTENRICHTLIJN OP PROVINCIAAL NIVEAU 2.1. INLEIDING D e uitwerking van de Europese dienstenrichtlijn door het Nederlandse rijk heeft de Dienstenwet laten ontstaan. De Dienstenwet heeft gevolgen voor de regionale en gemeentelijke overheidslagen. In dit hoofdstuk worden de uitwerkingen van de dienstenwet voor de provincie nader beschreven PROVINCIALE IMPLEMENTATIE D e implementatie van de Europese dienstenrichtlijn op provinciaal niveau is uitgevoerd door middel van een vijftal stappen. In 2008 begon de provincie met de eerste fase van het implementeren van de richtlijn. De eerste fase hield in dat de provincies haar regel en wetgeving in kaart moest brengen middels een screening. Het doel hiervan was om een selectie te maken welke provinciale wet- regelgeving onder de dienstenrichtlijn viel. Door de provincies zijn onder andere PMV, wegenverordeningen en vaarwegenverordeningen geselecteerd om onder de dienstenrichtlijn te vallen. Tijdens de screening is ook bepaald dat veel beleidsthema s niet onder de richtlijn gezet worden. Dit omdat de thema s vallen onder rijksverantwoordelijkheid. De tweede fase omvatte het opzetten van het dienstenloket. Voor ondernemers en bewoners van de provincies was het al mogelijk om aanvragen te doen bij het loket. Met de Europese dienstenrichtlijn moet het ook mogelijk zijn als buitenlands bedrijf of inwoner een aanvraag te doen. Het loket moet beschikbaar zijn voor hen. De derde fase bestaat uit het versterken van de administratieve samenwerking. Zowel intern als extern heeft de Richtlijn als gevolg dat veel afdelingen met elkaar samen moeten werken. Het wordt daarom belangrijk geacht dat er heldere werkprocessen op tafel liggen en er mogelijkheden zijn voor duidelijke communicatie tussen deze afdelingen. Om dit doel te bereiken hebben de provincies zich 13

15 aangesloten aan het IMI en de werkprocessen beschreven in de Nota afhandeling berichtenbox communicatie Dienstenrichtlijn. De vierde fase bestaat uit het bekend maken van de wet- en regelgeving op internet. Deze informatie staat op de websites en De vijfde fase is de implementatie van nieuwe wet- en regelgeving. Als er nieuwe wet- en regelgeving wordt bedacht dient deze te worden gescreend conform de Dienstenwet. Mocht de nieuwe wet- en of regelgeving niet conform de Dienstenwet zijn, dan wordt dit gemeld aan Economische Zaken DE ERVARINGEN UIT DE PRAKTIJK Vanaf de inwerkingtreding van de Dienstenwet hebben de provincies geworsteld met de implementatie van de Richtlijn. Hoewel het de provincies wel gelukt is om de richtlijn op tijd te implementeren blijkt uit interviews dat het word gezien als een papieren tijger. Uit het onderzoek bleek dat de vertaling van de Richtlijn naar provinciaal niveau vrij ingewikkeld was. Er waren veel onduidelijkheden over de reikwijdte van de wetgeving. De provincies hebben daarom ook de juiste structuur, formulieren en informatie gebruikt van de Vereniging Nederlandse Gemeenten (VNG). De Vereniging Nederlandse Gemeenten (VNG) heeft voor de implementatie diverse formulieren opgesteld om dit proces te vergemakkelijken. Deze konden provincies rechtstreeks overnemen aangezien de formulieren conform de Dienstenwet waren. Opmerkelijk is dat tijdens de interviews naar voren kwam dat tot op heden er nog geen aanvragen zijn geweest via het digitale loket. In conclusie: provincies vinden de implementatie van de richtlijn een papieren tijger. Er zijn in de praktijk enkele of geen aanvragen geweest in betrekking tot de Dienstenwet. Dit betekend dat er weinig gebruik wordt gemaakt van de nieuwe regelingen. Wel heeft de dienstenwet de provincies geforceerd om hun wetregelgeving te screenen. 14

16 3. DE EUROPESE DIENSTENRICHTLIJN OP GEMEENTELIJK NIVEAU 3.1. INLEIDING Sinds de Europese Dienstenrichtlijn 6 is geïmplementeerd zijn er diverse wijzigingen op gemeentelijk niveau doorgevoerd. De regel en wetgeving is aangepast en er zijn organisatorische wijzigingen doorgevoerd. Met deze wijzigingen probeert men het bedrijfsleven te stimuleren om in een ander land/regio te gaan werken en op deze wijze moet de concurrentie worden verstekt LOCALE IMPLEMENTATIE D e implementatie van de Europese Dienstenrichtlijn op gemeentelijk niveau heeft verschillende fasen doorlopen. Zo werd er in gestart met de eerste fase van de implementatie. De eerste fase hield in de dat alle regel en wetgeving werd geïnventariseerd. Dit hield in dat alle Algemeen Plaatselijke Verordeningen (APV s), beleidsregels en andere wetgeving op locaal niveau werden verzameld. De tweede fase omvatte de screening. De Algemeen Plaatselijke Verordeningen (APV s), beleidsregels en andere wetgeving worden vervolgens met de Dienstenwet vergeleken. Hieruit wordt vervolgens een positieve en negatieve lijst opgesteld. De positieve lijst omvat de wet- en regelgeving welke mogelijkerwijs moet worden aangepast conform de Dienstenwet, de negatieve lijst hoeft uiteraard niet worden aangepast. De derde fase omvat de aanpassing van de wet- en regelgeving. Uit de vooropgestelde lijsten wordt gekeken naar de positieve lijst. Deze lijst wordt conform de Dienstenwet vergeleken en eventueel aangepast. De gemeenten gebruiken voor de APV s en andere wet- en regelgeving voornamelijk de informatie van de Vereniging Nederlandse Gemeenten (VNG)

17 De vierde fase is het bekend maken van de wet- en regelgeving op internet. Deze informatie staat op de websites en De vijfde fase is de implementatie van nieuwe wet- en regelgeving. Als er nieuwe wet- en regelgeving wordt bedacht en wordt geïmplementeerd wordt deze eerst weer gescreend conform de Dienstenwet. Mocht de nieuwe wet- en of regelgeving niet conform de Dienstenwet zijn, dan wordt dit gemeld volgens de IMI DE ERVARINGEN UIT DE PRAKTIJK Vanaf de inwerkingtreding van de Dienstenwet hebben de gemeenten geworsteld met de implementatie. De gemeenten vonden het over het algemeen lastig om de wet tijdig te implementeren. Dit mede door de onduidelijkheid tussen de verschillende vormen van informatie systemen. Deze kwamen in de praktijk niet altijd overeen. Uit het onderzoek bleek dat de wet- en regelgeving van de Dienstenwet moeilijk in de praktijk was toe te passen. Er was veel onduidelijkheid over de reikwijdte van de wetgeving. Gelukkig was de Vereniging Nederlandse Gemeenten (VNG) behulpzaam met het aanleveren van de juiste structuur, formulieren en informatie. De Vereniging Nederlandse Gemeenten (VNG) heeft voor de implementatie diverse formulieren opgesteld om dit proces te vergemakkelijken. Een voorbeeld hiervan waren de voorbeeld APV s. Deze konden gemeenten rechtstreeks overnemen en men wist dan gelijk dat deze conform de Dienstenwet waren. Een ander punt dat uit het onderzoek naar voren kwam was dat de nieuwe wet- en regelgeving in de praktijk niet altijd wordt gecheckt of deze conform de Dienstenwet is. Dit komt voort uit het feit dat op dit moment er veel nieuwe wetten moeten worden geïmplementeerd. In conclusie: De meeste gemeenten vinden de Dienstenwet een papieren tijger. Er zijn in praktijk enkele of geen aanvragen geweest in betrekking tot Dienstenwet. Dit betekend dat er weinig gebruik wordt gemaakt van de nieuwe regelingen. 16

18 SAMENVATTING D versoepelen. e Europese dienstenrichtlijn is in het leven geroepen in het kader van de dienstverlening in de Europese Unie. Het doel van de Europese dienstenrichtlijn is om het werkverkeer in de Europese landen te De Europese dienstenrichtlijn is in 2006 vastgesteld met als doel de vrijheid van vestiging (artikel 49 VwEU) en het vrij verkeer van diensten (artikel 56 VwEU) van de Europese burger binnenin de Europese lidstaten te vergemakkelijken. Aanleiding voor de E.D.R. (Europese dienstenrichtlijn) is het verslag De toestand van de interne markt voor diensten opgesteld door de Europese Commissie in Hierin wordt geconcludeerd dat er nog te veel belemmeringen zijn voor de burgers van de EU om zich te vestigen in een EU lidstaat of diensten aan te bieden in EU lidstaten De Europese dienstenrichtlijn is gericht op het vergemakkelijken van wettelijke aanvragen van werkverkeer om hiermee de dienstensector te bevorderen binnenin de EU. Elke lidstaat is verplicht om de Europese dienstenrichtlijn op te nemen in hun eigen wet en regelgeving. De lidstaat Nederland heeft de volgende invulling gegeven aan de implementatie. De voorwaarde waaraan vergunningverlening moet voldoen, bijvoorbeeld verplichte ontvangstbevestiging. Het recht op elektronische transacties, bijvoorbeeld het aanvragen van vergunningen. Het recht op informatie van zowel aanbieders van diensten, als afnemers. De samenwerking tussen Europese toezichthouders, in Nederland zijn dit bijvoorbeeld gemeenten en provincies. De wederzijdse erkenning van certificaten en verklaringen, bijvoorbeeld een Nederlandse verklaring Sociale Hygiëne die in de horeca wordt gebruikt, is ook geldig in een ander EU-land. De informatieverplichting van dienstverleners richting afnemers Op provinciaal niveau en gemeentelijk niveau heeft deze invulling het volgende traject in werking gezet. Fase1: Inventarisatie van bestaande wet- en regelgeving. 17

19 Fase 2: Screening voor mogelijke aanpassingen van bestaande wet-en regelgeving Fase 3: Implementatie van de Europese diensten richtlijn in bestaande wet-en regelgeving. Fase 4: Bekend maken en digitalisering van de vernieuwde wet-regelgeving. Fase 5: administratieve waarborging van toetsing en implementatie van nieuwe wet-en regelgeving conform de Europese Dienstenregelgeving. De gemeenten en provincies hebben opgemerkt dat de implementatie van de Europese dienstenrichtlijn hun heeft geforceerd om hun wet-en regelgeving te screenen en administratief de toetsing van nieuwe wet- en regelgeving te waarborgen in de organisatie. Zij zien de Europese dienstenrichtlijn als een papieren tijger, want in de praktijk komt naar voren dat er nauwelijks gebruik van word gemaakt. Daarnaast waren de informatie systemen niet met elkaar in overeenstemming. Hierdoor moest aan het begin van het traject overeenstemming komen tussen alle informatiesystemen. Het IMI diende daarom als oplossing conform de Europese dienstenrichtlijn. 18

20 BRONNENLIJST Handreiking Europese Dienstenrichtlijn voor decentrale overheden 3 CBP rapport, Verwacht economische effecten van de Europese Dienstenrichtlijn 4http:// vatting_wetsvoorstel_dienstenwet.pdf