Opper-Oostenrijk Racen door het Mühlviertler Hügelland

Transcriptie

1 XX BIKE & TREKKING

2 R A C E F I E T S V A K A N T I E Opper-Oostenrijk Racen door het Mühlviertler Hügelland TEKST: JORIS BIRNIE FOTO S: LEO HIMSL Onbekend maakt onbemind. Want wie heeft er ooit van het Mühlviertel gehoord? Toch is deze Oostenrijkse streek tegen de grens met Tsjechië een racers paradise, met stille asfaltwegen die eindeloos door het glooiende landschap slingeren. Joris Birnie ging met zijn partner Michelle voor B&t op ontdekkingsreis in Opper-Oostenrijk. Omdat ik de afgelopen maanden qua werk flink aan de bak ben geweest, besluit ik er in de voorjaarsvakantie een weekje met mijn vriendin tussenuit te gaan. Lekker samen op de racefiets. Onze bestemming: Zwettl an der Rodl. Nooit van gehoord? Wij ook niet. Dit kleine plaatsje ligt in Oostenrijk. Of beter: Opper-Oostenrijk, de deelstaat ten oosten van het Duitse Beieren en boven Tsjechië, om een beetje een geografisch beeld te schetsen. Het gebied waar wij zitten, het Mühlviertel, is een grensregio. En het mooie van grensregio s is vaak dat ze in de bergen liggen. Logisch, want gebergten vormen natuurlijke, goed verdedigbare grenzen. Dat geldt dus ook voor Mühlviertel: de Tsjechische grens is nooit ver weg. En vlakke stukken zijn in het landschap niet te vinden. Overigens; ik schrijf bergen, maar je moet ze eigenlijk heuvels noemen, die bulten in het Mühlviertel. De Oostenrijkers zelf noemen deze streek namelijk Mühlviertler Hügelland. We verblijven in een hotel dat gespecialiseerd is in het ontvangen van gasten die komen om te wielrennen: Hotel Zwettlerhof. Het pand waarin het hotel gevestigd is, is al sinds begin zeventiende eeuw eigendom van de familie Schwarz. Als boerderij gebouwd, maar vanaf 1871 veranderd in een gasthof en later een hotel. Met een Schwarz aan het hoofd: Peter Schwarz, die het hotel runt met zijn vrouw Sonja. En dat ze graag wielrenners als gast hebben, heeft niet alleen met centjes verdienen te maken; het stel is zelf ook fervent fietser. Peter neemt dan ook graag zijn gasten persoonlijk op sleeptouw om ze de omgeving te laten zien. Lekker hoor. Eerst rustig omhoog trappen, daarna weer als een speer naar beneden. En dan begint het spelletje weer van voor af aan. Fietsen met de baas De volgende morgen krijgen we na een goed ontbijt in de voormalige stallen van het oude gebouw nog even wat power bars voor onderweg in onze handen gedrukt. We zijn er klaar voor. Peter nodigt ons uit om met zijn groepje mee te rijden. Wij stemmen in en worden voorgesteld aan Anja en Olivier, die ook mee zullen rijden. Altijd leuk om met locals te rijden en hun verhalen te horen over het fietsen en de regio. Anja en Peter zijn zeer sportief, merken we. Ze hebben reeds meerdere malen meegedaan aan de Ironman Triatlon in Karinthië, dus dat belooft wat straks. Je kunt je voorstellen dat we de eerste kilometers onze begeleiders wat gespannen in de gaten houden. Veel gewerkt, weinig getraind de laatste tijd en dus is de kans dat we niet mee kunnen komen met deze sportieve Oostenrijkers tamelijk reëel. Valt mee, in eerste instantie. De eerste tien minuten is de route licht glooiend. Fijn om de benen even los te trappen en op te warmen voor het klimwerk, dat na een kilometer of vijf begint. Het lijkt erg goed te gaan, maar zodra het stijgingspercentage in de dubbele cijfers komt wordt het toch tamelijk pittig. Gelukkig lopen onze sportieve metgezellen ook niet hard van stapel. De eerste klim brengt ons naar een prachtig uitzichtpunt boven op een van de hoogste heuvels in de regio. Het uitzicht is magistraal. Naar het zuiden toe kunnen we kilometers ver kijken, helemaal óver het dal van de Donau heen, tot aan de besneeuwde toppen van de Alpen. >> BIKE & TREKKING XX

3 XX BIKE & TREKKING

4 Links: Mooi hè, al die heuvels? In het Mühlviertler Hügelland kan je gerust een weekje rondtoeren zonder ooit twee keer dezelfde weg te nemen. Onder: Woeha! Knallen met die bak. Fietsen in het Mühlviertler Hügelland is veel dynamischer en afwisselender dan in bijvoorbeeld de Alpen, waar je eerst minstens een paar uur omhoog moet stoempen voordat je aan afdalen toe komt. Een mooie bijkomstigheid van dit gebied is dat je na een relatief korte beklimming direct beloond wordt met een leuke afdaling. En dat maakt het fietsen hier veel dynamischer en afwisselender dan bijvoorbeeld de Alpen, waar je eerst minstens een paar uur omhoog moet stoempen om dan vervolgens binnen een half uurtje naar beneden te speren. In het Mühlviertler Hügelland wisselen inspanning en ontspanning elkaar veel meer af, waardoor wij het als vlakke-polderrijders nog best aardig kunnen volhouden. Toch is het soms flink aanpoten; af en toe geeft mijn gps een stijgingspercentage aan van maar liefst 15%! Terwijl we in een klein vijfpersoons pelotonnetje de ene na de andere heuvel bedwingen, dwalen m n gedachten even af naar de Giro, die in deze zelfde week verreden wordt. Dit is toch andere koek dan de door de zon geblakerde landschappen die coulissen van een groot deel van de Giro d Italia vormen. Hier het tegenovergestelde; vanwege de recente regenval lijkt het wel alsof de natuur in het Mühlviertel geëxplodeerd is. Alles is groen, de velden staan vol met felgele paardenbloemen en fruitbomen in volle bloei schieten links en rechts voorbij. Ik ga aan kop rijden, naast Peter, en loods de rest met behulp van m n gps door een dorp. Voor we het weten zijn we er alweer doorheen en trappen we verder over smalle, gladgeasfalteerde landwegen. Het is rustig hier; de boeren die op het land hun gras aan het maaien zijn zien behalve ons pelotonnetje verder weinig ander verkeer langskomen. Even later passeren we een meiboom. Door deze met linten versierde palen te plaatsen wordt het begin van de zomer gevierd. In onze protestantse streken is dit gebruik uitgebannen, maar in veel katholieke delen van Europa, waaronder dus Oostenrijk, is dit van oorsprong heidense ritueel nog springlevend. Men houdt hier van traditie. Onder aan de heuvel komen we uit bij de Rodl. Aan deze rivier ontleent het dorp waar we slapen zijn naam. Het woord Zwetl is een verbastering van zweital, dat twee dalen betekent. Zwettl an der Rodl ligt namelijk op de samenloop van twee rivieren, de Distlbach en de Rodl. Hausgemachte torte sinds 1559 Gelukkig is het niet alleen koersen in deze regio. Er is meer te genieten. Van een goede koffie met een puntje bijvoorbeeld. Nee, niet de kleffe appelpunten die je uit Nederland kent, maar een echte, versgebakken torte. Als we door het dorp Bad Leonfelden rijden houdt Peter halt bij Konditorei Kastner. Een verplicht nummer, vindt Peter. Reden: ze maken de lekkerste torte van het Mühlviertel en omstreken. Nu hébben ze ook wel de tijd gehad om te oefenen, de koekenbakkers van Bad Leonfelden: de konditorei bestaat al sinds 1559 en inmiddels staat de 13 e generatie Kastner achter de bakoven. En gezegd moet worden: dit is een prima plekje om de koolhydraten weer aan te vullen! We mogen onze fietsen zelfs binnen stallen om ons zorgeloos over te kunnen geven aan een half uurtje culinaire verwennerij. Die sterke, zichtbare band met het verleden is hier overal aanwezig. In ons hotel, in deze patisserie. En de bewoners van deze streek zijn er trots op en doen zichtbaar hun best hun erfgoed te behouden. Opvallend zijn de traditionele, deels witgekalkte, deels zwartgrijze boerenhoeves, die dankzij het gebruik van graniet meer als vesting dan als boerderij ogen. Het gebruik van graniet is logisch, want het Mühlviertel ligt in het Boheemse Massief dat voornamelijk uit deze stokoude meer dan 300 miljoen jaar! steensoort bestaat. >> BIKE & TREKKING XX

5 Tijdens ons verblijf in het Mühlviertel hebben slechts twee wielrenners ons pad gekruist. Jammer, want deze mooie wielrenregio verdient beslist meer bekendheid. Tijdens onze tochten, eerst samen met Peter, later alleen, hebben slechts twee andere racefietsers ons pad gekruist. Lekker rustig, zou je zeggen en dat klopt. Toch verdient deze mooie wielrenregio meer bekendheid. Wie een passie voor racefietsen heeft komt in het Mühlviertel absoluut aan zijn trekken. De uitzichten zijn adembenemend en de wegen rustig. En de regio biedt racers van alle niveaus voldoende uitdaging, van hele korte tot hele lange routes met heel veel of heel weinig hoogtemeters. Je kunt zelfs een toer maken richting de oude stad Linz. Of precies de andere kant op, naar het aangrenzende Tsjechië, met het prachtige Lipnomeer en het Sumava natuurpark. Kortom, het Mühlviertel is wat ons betreft een echte aanrader. Onbekend maakt onbemind, schreef ik aan het begin van dit stuk. En dat is in dit geval volkomen onterecht! Ook minder getrainde fietsers vinden in het Mühlviertel routes van hun gading. I N F O Wij verbleven in Hotel Zwettlerhof in de plaats Zwettl an der Rodl. Dit hotel is aangesloten bij Roadbike Holidays. Deze organisatie behartigt de belangen van veertig hotels in Duitsland, Oostenrijk en Italië. Al deze Roadbike Holidays hotels zijn gespecialiseerd in het verzorgen van gasten met een passie voor smalle banden. Dat komt er in de praktijk op neer dat de hotelier en zijn staf, zoals Peter Schwarz van de Zwettlerhof, persoonlijk garant staan voor een onbezorgde racefietsvakantie, met volop route-informatie (inclusief gps-uploads), gidsen, goede voeding met verse ingrediënten uit de eigen regio, onderhoud, een overdekte fietsstalling en desgewenst zelfs begeleiding met een materiaalwagen. roadbike-holidays.com rennradfahren.at zwettlerhof.at Altijd lekker als je een flinke dosis hoogtemeters in de benen hebt, zo'n caloriebommetje. XX BIKE & TREKKING