Reisverslag Calgary, Canada t/m Koen Braker

Transcriptie

1 Reisverslag Calgary, Canada t/m Koen Braker Zaterdag 14 juli vertrok ik vanaf Schiphol naar Calgary International Airport. Na een vlucht van 9 uur werd ik zeer uitgebreid ondervraagd bij de douane omdat ze het blijkbaar toch apart vonden dat een 16-jarige jongen zo alleen reisde! Toen ik daar echter voorbij was werd ik opgewacht door een deel van het gastgezin waar ik de komende twee weken zou verblijven. Het gezin bestond uit de moeder, Donna, de vader, Darcy, en twee kinderen: Jayne (16) en Jaxson (12). Ze hadden een groot huis, vlak bij het vliegveld en een half uurtje rijden van de downtown. De broer en een vriendin van Donna hadden ook allebei een jongen in hun huis: Jirka en Adam uit Tsjechië. We deden veel dingen samen met de andere twee gezinnen en de Tsjechen. Vlnr: Donna, ik, Jayne, Jaxson Mijn eerste volle dag in Calgary begon al gelijk goed want we gingen naar de Calgary Stampede. Dit is een wildwest-festival met een enorme kermis. Met Jaxson, Adam en Jirka hebben we hier een heel leuke dag gehad.

2 Uitzicht op Downtown Calgary In Calgary zelf is verder niet heel veel meer te doen: De Calgary Zoo en de downtown zijn leuk om naartoe te gaan, maar daar blijft het wel bij. Buiten Calgary is echter veel te zien. Er zijn een hoop nationale parken, waaronder National Park Banff. Lake Louise, Banff

3 Mijn gastgezin had een huisje aan een meer op zo'n drie uur rijden van Calgary. We zijn vijf dagen naar het meer gegaan. Vanaf het huisje was je heel snel bij de mooiste plekken in Alberta, ik heb er prachtige natuur gezien. Aan het meer hadden ze een eigen boot. Het weer was fantastisch waardoor het heerlijk was om te gaan varen en wakeboarden. Zonsopkomst bij Crimson Lake Nadat we weer thuis waren gekomen vanaf het meer resteerden er nog drie dagen bij het gastgezin. Hierin zijn we nog naar de downtown geweest maar heb ik ook een hoop thuis gezeten. Op dag 15 begon het kamp. We verzamelden op een pleintje in Calgary. De Lions hadden een eigen felgele Lions-bus. Voordat we vertrokken nam ik afscheid van mijn gastgezin en leerde ik de mensen van het kamp kennen. Het was een redelijk bont gezelschap, met jeugd uit Finland, Denemarken, Nederland, Duitsland, Oostenrijk, Tsjechië, Italië, Turkije, Israël en Japan! Ook was er een hele groep jeugd uit Canada. Het kamp was in Waterton National Park. Een betere locatie is moeilijk te vinden, de natuur was weer prachtig (zoals het bijna overal is in Canada!). Door enkele kennismakingsspellen leerde iedereen elkaar snel kennen. De lodge (hoofdgebouw) op het kampterrein

4 Van links naar rechts, eerst boven dan onder: Suvi (Finland), Petra (Oostenrijk), Miriam (Canada), Paola (Italië), Brooklyn (Canada), Devon (Canada), Winston (Canada), ik, Fabrizio (Italië) De vaste dagindeling was 's morgens twee 'leadershipsessies'. Dat was onder begeleiding van één van de vijf kampleiders. Het was soms saai met een hoop praten, maar soms waren het leuke activiteiten in teams. In de middag deden we iets actiefs: De eerste volle dag gingen we naar een natuurglijbaan, een door het water in de stenen uitgesneden glijbaan, de tweede dag maakten we een wandeling door Waterton en de derde dag gingen we paardrijden. In de avond was er altijd een kampvuur en een hoop gezelligheid. In de weinige vrije tijd waren we aan het voetballen of basketballen. Vlnr: Brooklyn (Canada), Sofia (Italië), ik, Adam en Jirka (Tsjechië)

5 Waterton De laatste volle dag was echter anders ingedeeld: We gingen met de bus naar het dorpje Waterton en maakten een boottocht. De boot vaarde ons naar Amerika! Het meer lag namelijk precies op de grens tussen Canada en Amerika. In de avond gingen we naar de Canadian Barn Dance, een zaaltje waar je zoveel kon eten als je wilde en waar we een concert kregen met countrymuziek. 's Avonds was er nog een discoavond, een waardige afsluiting van het fantastische kamp. Vlnr: Adam (Tsjechië), ik, Paola (Italië) De laatste dag hadden we nog een ochtend op het kampterrein. De laatste activiteit was dat iedereen vertelde wat hij of zij van het kamp had gevonden. Daarna begon de laatste busreis terug. Toen we aankwamen waren we te vroeg, waardoor een aantal ouders er nog niet waren. Zo hebben we nog een half uurtje zitten praten maar één voor één werd iedereen opgehaald. Het is

6 heel apart, dat je weet dat je sommige mensen nooit meer gaat zien. Toen Jirka en ik opgehaald werden, namen we afscheid van iedereen die er nog was. Ik sliep nog een nachtje bij de broer van Donna met Jirka. De volgende ochtend zetten we Adam en Jirka op het vliegtuig. Daarna was het mijn beurt. Nadat ik afscheid had genomen van de broer van Donna en de rest van het gezin, wandelde ik naar mijn gate voor het vliegtuig naar Londen waar mijn ouders waren, om er nog een weekje Olympische Spelen aan vast te knopen. Het was fantastisch in Canada en ik kan iedereen aanraden om hetzelfde te doen. De natuur is schitterend en Calgary is een enorme stad. Alle mensen zijn aardig en geïnteresseerd in je als je uit Europa komt! Ook het kamp was heel leuk omdat we zo'n grote groep hadden met mensen uit alle landen. Ik vind het jammer dat ik de meesten waarschijnlijk nooit meer ga zien maar gelukkig bestaat Facebook! Het was een onvergetelijke ervaring. Groepsfoto, Waterton Lions Camp 2012