INHOUD COLOFON. Contact. Robert Tas Diestseweg Geel 014 / Redactie

Transcriptie

1 1 INHOUD Voorwoord 2 Getuigenis van een peter 3 Dagboek 8 De Millenniumdoelstellingen: waar staan we? 11 Haïti 15 Algemene Vergadering 17 Staat der rekeningen 18 Beroepspeterschappen 19 Kleine projecten 20 Contactadressen 22 COLOFON Contact Robert Tas Diestseweg Geel 014 / roberttas@hotmail.com Redactie Mark Bolsens, Stefaan De Bondt, Robert Tas Christian Vandeplas, Xavier Votron Cover Katrijn De Vleeshouwer

2 2 Beste lezers, Vanmorgen ontving ik het droevig bericht uit Kenia dat Ray Focht vorige zaterdag is overleden. Hij was 's nachts in een put gevallen en brak zijn nek. Ray was een Amerikaans gepensioneerd agrarisch ondernemer die sinds 2000 woonachtig was in Entasekera (Kenia). Ik ontmoette hem daar in de zomer van 2008 toen een ploeg van 10 man een aanvang maakte met de aanleg van een 2,6 km lange pijpleiding die de lagere school van drinkbaar water moest voorzien. Ray was een van de stuwende krachten achter dit A.M.I.E.-project. Hij tekende het traject van de pijpleiding uit, kocht materieel en materiaal, onderhandelde met de lokale bevolking, volgde ieder dag het project op tot het moment was aangebroken dat de kinderen en het personeel van de lagere school in Entasekera dankbaar en fier het water uit de kraan zagen stromen. Een uniek moment waarvoor A.M.I.E. Ray en zijn medewerkers zeer dankbaar is. De Loitagemeenschap zal hem zeker missen! Hij was als een diamant van onschatbare waarde. Ook nu nog kan A.M.I.E. en vooral kansarme kinderen rekenen op vele ons onbekende vrijwilligers in Haïti, op de Filipijnen, in de Democratische Republiek Congo, in Peru We kennen hun gezichten niet, we kunnen er geen verhaal aan koppelen Toch zijn ze elk op hun eigen wijze met ons verbonden. Aan elk van hen: Dank je wel! Rob Tas Voorzitter Getuigenis door een peter van jonge meisjes op de Filippijnen Heel wat gebeurtenissen kunnen een mensenleven danig overhoop halen : het overlijden van een partner of kind, een ziekte, een ernstig ongeval. Maar voor wie zich het lot van de wereld aantrekt, zijn er ook nog grote natuurrampen zoals de tsunami in de landen rond de Indische Oceaan, de verschrikkelijke aardbeving in Haïti of de overstromingen in Bangladesh en Australië. En dan is er nog het leed dat mensen elkaar aandoen, zoals de terreuraanslagen in de Verenigde Staten of in het Midden- Oosten, of de huidige bloedige repressie in de Arabische wereld. Daarnaast, gelukkig, zijn er contacten in het leven die iemand diep kunnen raken en tot bevoorrechte

3 3 relaties kunnen leiden, zoals hier tussen vrienden of elders met personen die u hebt leren kennen. Toen ik meer dan 25 jaar geleden, dankzij de getuigenis van een jong koppel uit Nijvel, kennis maakte met A.M.I.E., had ik nooit kunnen geloven dat ik mettertijd peter zou worden van 7 jonge vrouwen op de Filippijnen. Maar eerst maakte ik kennis met de onvermoeibare inzet van Thérèse- Marie en Jean Flipot in Bel-gië, en met de acties op het terrein van de missionarissen. Ik herinner me vooral de acties die door de Salesianen werden ondernomen op het Filippijnse eiland Cebu. Deze missionarissen van Don Bosco hadden de Youth Center Pasil en het Boy s Home gebouwd. Destijds volstond BEF voor de aankoop van bouwmaterialen en de heropbouw van een klein huisje en zo een kans geven aan een hele familie een sloppenwijk te verlaten. Naarmate mijn eigen kinderen opgroeiden, besefte ik hoe belangrijk hoger onderwijs was voor het verwezenlijken van hun professionele dromen en het verwerven van onafhankelijkheid in het leven. Vele kinderen in de wereld blijven verstoken van die kansen, en precies daarom heeft A.M.I.E. haar peterschapactie opgezet, naast de materiële en medische hulp die onze weldoeners via talloze projecten blijven verlenen. Na de vraag van Marie-Françoise Gérard in 2000, besloot ik dan ook om een eerste petekind te adopteren : Geneviève. Ze had net hogere studies aangevat om kaderlid in een administratie of bij een bank te worden. Ze studeerde in Baguio, een flink stuk rijden ten noorden van Manila. Haar familie van landbouwers was afkomstig uit een schitterende streek (de rijstvelden van Banaue) die overigens tot het erfgoed van de Unesco behoort en zelfs dikwijls beschreven wordt als de 8te wereldwonder.. Onze briefwisseling verliep moeizaam, want brieven kwamen aan en vertrokken in Manila waar ze eens om de twee maanden heen moest om haar allowance (steungeld van het peterschap) in ontvangst te nemen. Om de 6 maanden reed Beverly, een lid van het lokale team, wel eens naar Baguio. Vóór het beëindigen van haar studie ontving ik echter het bericht dat ze haar studiegeld niet meer was komen ophalen, en na onderzoek ter plaatse bleek dat ze zich niet meer op de hogeschool had gemeld. Wat is er van haar geworden? Ze heeft nooit meer een teken van leven gegeven Ook op brieven aan haar ouders heb ik nooit antwoord gekregen Ze moet intussen 30 jaar in augustus zijn geworden Vervolgens ging ik akkoord met een beroepspeterschap van twee jonge meisjes in de streek van Calamba. Het ene meisje heette Mylène en het andere Michelle. Ze woonden in hetzelfde dorp: Los Baños, ten zuiden van het meer van Laguna, 50 km ten zuiden van Manila. Mylène had pas een opleiding in informatica aange-vat, terwijl Michelle lerares Engels wilde worden. Zoals altijd waren de dossiers van deze kinderen voor-gedragen door lokale vertrouwens-personen en was hun materiële situatie beoordeeld door een sociaal assistente van Kaïbigan, de NGO die A.M.I.E. op de Filippijnen vertegen-woordigt en in haar acties on-dersteunt. Ze hebben een opvang-centrum in Manilla waar onze peet-zonen regelmatig naar toe gaan en waar Free Clinic actief is.

4 4 Omdat het Internet al op de lokale universiteiten ingeburgerd was en er ook al cybercafés bestonden, verliep de communicatie heel wat eenvou-diger. Maar toch bleven de twee-maandelijkse brieven, die bij elke overhandiging van het studiegeld in Manila werden geschreven, altijd wel-kom omdat ze met tekeningen of foto s waren opgeluisterd. Mylène en Michelle konden jaar na jaar fraaie resultaten voorleggen en zijn uitein-delijk allebei geslaagd voor hun un-iversitaire opleiding. Ze zijn nu 28 en 26 jaar oud. Mylène is één van de twee petekinderen die ik in september 2007 ter plaatse heb ontmoet (zie mijn verslag in PJ/OK nr. 108).. paradijselijke stranden: het harde leven in de schamele dorpjes, opeengepakt langs de stroom die bij tyfoons of hevige stortregens uit zijn oevers treedt en alles op zijn weg meesleurt. Mylène studeerde s avonds thuis, na eerst haar ouders, broers en zussen te hebben geholpen. Ze heeft nu een vaste en goed betaalde baan: ze is kaderlid geworden en leidt een groot team in een dienstverlenend bedrijf dat zich onder meer toelegt op het wassen, persen, drogen, vouwen en ver-pakken van persoonlijk of huishou-delijk linnengoed (weinig gezinnen op de Filippijnen beschikken over een wasautomaat - laat staan over vol-doende stroomvoorziening -, en het enige alternatief bestaat er vaak in om het wasgoed in de rivier te wassen, waardoor het veel sneller verslijt). Met haar loon zorgde ze ervoor dat er deuren en ramen in hun woning kon-den worden geplaatst, en dat er ook een echt dak kon worden gebouwd. Met Michelle heb ik alle bruggen moeten opblazen Naast de studietoelagen vroeg ze me plots extra geld voor een dubbele heelkundige ingreep nadat ze door een auto was aangereden, en daarna voor de kosten die het overlijden van haar kind hadden veroorzaakt. Ik verwittigde de mensen van Kaïbigan die poolshoogte gingen nemen. Het bleken allemaal leugens te zijn. Ze was wel degelijk lerares Engels, maar ze was met haar vriend gaan samenwonen en had al drie kinderen. Als een gevolg daarvan leefde ze in onmin met haar ouders. Ik vertel dit om peters en meters voor bijzondere verzoeken te waarschuwen: wanneer mogelijk, laat de reële behoeften van uw petekinderen door onze verant-woordelijken ter plaatse controleren. Ik heb toen de keerzijde van de Filippijnen ontdekt, ver weg van de

5 5 verschil dat zij me haar studentenleven beschreef. Ze was een echt tekentalent en verfraaide alle pagina s van haar brieven met prachtige kleine schetsen. Bovendien bezitten de studenten ginder zoals alle jon-geren vandaag een GSM (met gratis lokale gesprekken) en ik ontvang nog elk jaar een SMS met nieuwjaarswensen. Daarna ontving ik het dossier van Crownny : zij had studies voor onderwijzeres aangevat, maar kon de kosten van de normaalschool niet meer betalen. Haar moeder stond alleen in voor de opvoeding van drie kinderen en verkocht vis die ze s ochtends in de haven aankocht en die ze in twee grote manden aan een juk met zich meezeulde. Ook deze moedige vrouw heb ik ontmoet bij mijn bezoek aan Crownny.. Zij en haar moeder hebben me rondgeleid door de armste sloppenwijken ten zuiden van Manila waar ze trou-wens nog altijd wonen. Ze is geboren voor het onderwijs: eerst werkte ze als onderwijzeres, daarna werd ze aangeworven door een e-learning bedrijf waar ze nu op 24 jaar verantwoordelijk is voor het team van instructeurs. Zij die vroeger nooit buiten Manilla was geweest, reist nu de hele Filippijnen af en heeft één van haar dromen zien uitkomen: ooit eens een vliegtuig kunnen nemen Nog later heb ik achtereenvolgens het peterschap van twee zussen aanvaard: de oudste, Maria Théresa, wilde aan de hotelschool gaan studeren, terwijl haar jongere zus, Maria Eliza, dezelfde hogere studies in hotel-management aanvat. Het gezin woont ten zuiden van Manila, in Cavite, in een vrij toeristische streek die populair is bij vakantiegangers in Zuidoost-Azië: het meer Tagaytay met de vulkaan in het midden. Crownny was veruit het meest enthousiast over het feit dat ze een peter uit Europa had. Ze heeft me brieven geschreven die veel weg hadden van fotoromans, met dit

6 6 Hierbij haar foto tijdens de overhandiging van haar diploma. Het is een zeer belangrijke plechtigheid voor deze jongeren en hun familie die zich vaak veel hebben ontzegt opdat hun kinderen zouden kunnen studeren. Sinds de tweede wereldoorlog zijn hier veel hotels en vakantieverblijven gebouwd, en tijdens het hoogseizoen is er aan werk geen gebrek. Maria Théresa heeft uiteindelijk de Blauwe Sjerp behaald (ze heeft me een heleboel foto s opgestuurd van haar bereidingen of buffetten die ze heeft samengesteld). Haar jongere zus van bijna 17 jaar oud heeft hotelmanagement studies aangevat. Ik heb daarover nog niet veel details opgevangen, maar ik weet dat het om een lange opleiding gaat van ongeveer 5 jaar. In de tussentijd had ik ook het dossier overgenomen van een peter die niet langer kon bijdragen in de kosten voor het hoger onderwijs van een jong meisje, Christine. Ze is me trouw Gedurende langer dan een jaar had ze echter veel problemen om een vaste baan te vinden, maar het is haar intussen gelukt. Op 23 jaar is ze nu assistente marketing & verkoop bij een resort zoals bv Club Med. Ze heeft me al een YouTube video gestuurd over het vakantiecentrum waar ze nu werkt.. om de 2 maanden een brief blijven schrijven waarin ze over haar studen-tenleven vertelde. Ze is 22 jaar oud en momenteel zoekt ze werk en neemt links en rechts wat klussen aan, in afwachting van een vast con-tract. Ze heeft een opleiding van licenciaat in fysica gevolgd.

7 7 De jeugd op de Filippijnen, maar ook elders in Zuidoost-Azië, heeft de westerse (en vooral Amerikaanse) levensstijl via films en TVreportages leren kennen, en leeft in de hoop om ooit ook zo te kunnen leven, in een samenleving van productie, con-sumptie en diensten. Om dit korte getuigenis af te ronden, zou ik vooral willen zeggen hoe sterk ik onder de indruk ben geraakt van de leergierigheid van deze jongeren, van hun gedrevenheid om zich uit de ellende te knokken door keihard te blokken, zonder zich te bekommeren om tijd, reisafstanden of slaapgebrek. Mijn petekinderen staan dikwijls op tussen 4 en 5 uur s ochtends, steken hun ouders nog een handje toe of hebben nog een kleine neven job om een paar extra dollars per week te verdienen. Je kan het jammer vinden dat onze wereld als een eldorado wordt beschouwd, maar je kan er niet naast kijken: de allergrootste winkelcentra ter wereld vind je momenteel in China, de Filippijnen, Korea Bo-vendien zijn alle Filippijnse jongeren tweetalig vanaf de basisschool (Taga-log en Engels) en leren ze vaak nog een derde taal aan, zoals Spaans, Japans of Chinees. Hun land wordt vaak getroffen door noodweer: ty-foons, orkanen, overstromingen, vulkaanuitbarsting Het deert hen niet : ze willen studeren en een job vin-den, in eigen land of in de buurlanden. De 21 ste eeuw behoort hen toe Wanneer u ook peter op de Filippijnen wil worden, neem dan contact op met Mark Bolsens (tel. : mark.bolsens@telenet.be) Woensdag, 5 januari 2011 Aankomst in Zaventem: 18u14 Xavier Votron Dagboek Vertrek naar Port-au-Prince via München en Miami. Álle bagage wordt ingeschreven! Wat een geluk Aankomst in München. Als laatste verlaat ik het vliegtuig. De vermoeidheid doet me langzaam lopen. Aan het einde van de gang zie ik niemand meer en sta ik voor een gesloten deur! Gehaast om thuis te zijn lette het personeel niet op en zit ik vast op het vierde verdiep van de luchthaven! Gelukkig is het een winkelgalerij waarin ik loop en vind zetels waarop ik me heerlijk neerleg.

8 Donderdag, 6 januari Vertrek naar Miami. Het is blijkbaar heel koud. We stappen op het vliegtuig terwijl een fijne regen valt op de luchthaven. Door de patrijspoorten zie ik ijsvorming op de startbaan. Twee vliegtuigen die wilden opstijgen glijden weg en komen dwars op de startbaan te staan. Wijselijk wachten we tot de startbaant ijsvrij is. De regen vormt nu ook een ijslaag op de patrijspoorten. Twee maal moet het vliegtuig ontdooid worden om na vier uur wachten te kunnen opstijgen!!! Vrijdag, 7 januari 2011 Aankomst in Port-au-Prince. Mgr. Kebrau, bisschop van Cap Haïtien, gaat mee op reis. Na enkele woorden begrijp ik dat hij zijn zus verloor door de aardbeving en aanwezig wil zijn op de herdenking van 12 januari. De chauffeur van Hart voor Haïti wacht me op. Op weg naar Lillavois voor een ontmoeting met Mgr. Johan Smoorenburg, ontmoet ik er opnieuw Annemieke De Keyze van De Gazet van Antwerpen en De Standaard, die net als ik dezelfde vaststelling doet. Wat betreft de grote internationale organisaties ziet men geen verschil met vorig jaar. De mensen leven nog altijd op straat in noodschuil-plaatsen en hun moedeloze en trieste gezichten spreken boekdelen. Aankomst in het Oecumenisch huis van O.-L.- van de Rozen De jongeren wilden het woord oecumenisch er weer aan toevoegen, getekend als ze waren door wat ze gelezen hadden over Taizé. Ze willen de heropleving van hun land sàmen beleven! Telefonisch contact met Frans Van Duren, (OSJUSMA: weeshuis St.-Jozef in St.- Michel te Attalaye in de Artibonite). Met zes vrienden stapt hij uit het vliegtuig; ze hebben nog geen logeerplaats. Pa gen problem : geen probleem, jullie zijn vanavond welkom in het oecumenisch huis. Post van Accarius en Jean Marie (de Jose), Absalon, maman de Dodeline Ik verneem met blijdschap dat de twee containers op 29 december werden geopend. Het liet mevrouw Marlène-Dorcean (van oorsprong Haïtiaanse en internationaal bekende zangeres) toe de paketten te verdelen. Hetzelfde zal gelden voor Frans Van Duren. De avond eindigt rond een, twee, biertjes en gaan slapen in tenten. Ik ben nauwelijks twaalf uur in Haïti! Zaterdag, 8 januari 2011 De vrienden van Osjusma vetrekken naat St.- Michel. We zullen elkaar weerzien! Men heeft alle ontbrekende dozen van de vorige containers (een tiental op het totaal van 18 containers) terug gevonden. Men belt op Evaluatievergadering in verband met het verzenden van de containers in November. Geweldig! Ze sloven zich uit om ze ten minste vóór het einde-jaarsfeest te openen ondanks de doorlichtingen en de vertragingen als gevolg van een omweg langs Kingston. In Haïti en België kan ik rekenen op super geniale teams! Zondag, 9 januari 2011 Priesterwijding van pater Bonny en pater Junior door Mgr. Kebrau. Een moment van genade en emotie.

9 Dinsdag, 12 januari Wat een dag! Een warme en schitterende zon rees boven de stad op. Ze gingen naar school naar het werk naar de markt ze maakten zich op om naar huis te keren toen de aarde om 16u. 53, 35 seconden lang met een enorme kracht begon te beven. Huizen stortten in elkaar. spleten open verpletterden ; zonder onderscheid werden kinderen vrouwen mannen marktkramers studen-ten professoren verwond. gedood Apocalyptisch beeld! Het is reeds één jaar geleden! Ik moest er voor hen zijn vandaag, voor de levenden en doden, maar ook voor mezelf. Ik moest tot het uiterste gaan om de gestorven graankorrels in me tot leven te laten komen en me opnieuw de kracht te geven om een nieuwe toekomst te beginnen. Ik voelde de fysieke en morele behoefte en vriendschap om met eigen ogen deze verjaardag te zien, net zoals ik vorig jaar de behoefte voelde om mijn eigen vernielde kamer te zien in ENAM ((National School for the Arts & Trades in Port-au-Prince, Haiti) waar ik had moeten zijn indien moeder niet één maand eerder was gestorven. Weinig volk op straat. De angst voor een nieuwe aardbeving dook op de dag van de verjaardag. Het is een vakantiedag geworden. De winkeltjes langs de straat staan er leeg bij. Trieste en moedeloze gezichten; het lied Elifet speelt me door het hoofd: Elifet, mon chè kote w prale? ak de bra balan, dekouraje - Elifet, mijn vriend, waar ga je heen, moedeloos, met je twee slappe armen,? De zo gelukkige glimlach is verdwenen. Ik neem foto s om me er rekenschap van te geven dat dit alles zinloos is. Het zijn dezelfde foto s als die ik in julli vorig jaar gemaakt heb. Niets nieuws. Het zijn nog steeds dezelfde tenten die wat meer versleten zijn, dezelfde gezichten, sommigen met nog een kind meer in de armen. Een ondefinieerbare geur van allerlei soort vuilnis. Hoe kunnen ze zo leven? De overheid is niet officieel vertegenwoordigd. Katholieken komen samen voor de verwoeste kathedraal en protestanten voor het presidentieel paleis. De enen vieren eucharistie, de anderen zingen bijbelse liederen! 5 uur: eucharistieviering bij de Salesianen. Onder onze voeten liggen nog steeds 160 lichamen van studenten en 4 Salesianen. Nooit werden ze begraven. Een hard moment maar van een ongekende schoonheid en grote waardigheid. Opstaan, verder gaan! De doden hebben ons hun kracht gegeven. Laten we hen niet teleurstellen! Zaterdag, 12 februari 2011 Veel problemen gehad sinds mijn laatste dagboek. De radiator van de auto deed het niet meer, terwijl hij pas hersteld was na drie weken wachten, een Haïtiaanse griep die me heel moe maakte en zonder stem gedurende veertien dagen, een virus op mijn computer, elektri-citeitspannen, pannen van de generator, een tweede ronde van de verkiezingen, geannuleerd door vervalsing van de resultaten, zenuwachtigheid, menige discussies hierover, de terugkeer van oud-dictator Jean Claude Duvalier met de sinistere reputatie van zijn doodseskaders, oud-president Aristide aan de poorten van Haïti in afwachting van een terugkeer( er ontbreekt alleen nog Generaal Cédras), Préval die zijn mandaat op 7 februari moest beëindigen en die tot 14 mei wilt aanblijven kortom oud-presidenten die om verschillende redenen een zeker gezag willen opeisen, de dood van twaalf politieagenten in Port-au-Prince, een vergiftiging met de dood als gevolg van een twintigtal mensen in de zone St. Marc, als gevolg van bedorven kersenalchohol op een taart, één van onze mensen die bij het leegmaken van onze laatste containers bijna verongelukte De zware kar die te vlug wegschoof dreigde hem levend te doorpriemen. Dank zij

10 10 God, hebben de anderen al hun krachten gebundeld om het ergste te voorkomen maar de handen en de ruggen hebben zwaar te lijden De kar is daar maar ik vraag me af hoe het transport zal verlopen in de bergen van artibonite Maar er is ook goed nieuws: de bedevaart op 21 januari naar Onze- Lieve- Vrouw van Altagrace, het feest van Don Bosco op 30 januarimet een voetbalmatch, georganiseerd voor onze jongeren, de wedstrijd en de hulp van een Argentijnse eenheid van de Minustah en de lokale pers, de komst van een beeld van Onze- Lieve-Vrouw van Banneux in de parochie Croix de Missions De vreugde bij het bezoek van Franz en zijn vrienden, het bezoek van Myriam en van Janine Debeyler de verjaardagen, het weerzien Veel dank aan jullie; ik heb jullie veel te vertellen op het einde van deze maand. De datum wordt nog mede gedeeld. In afwachting van ons weerzien, een warme omhelzing en tot binnenkort. Met al mijn vriendschap Maité. Men kan niet, onder het voorwendsel dat het onmogelijk is alles op één dag te doen, helemaal niets doen. (Abbé Pierre). De Millenniumdoelstellingen: waar staan we? Onze wereld staat scheef. Terwijl een kleine minderheid van de aardbewoners in weelde leeft, lijden nog steeds 925 miljoen mensen honger, blijven velen ongeletterd en is in tal van landen in het Zuiden de moeder-kindersterfte groot. Om die onrechtvaardigheid te keren, sloegen de leiders van 189 landen en de grote ngo s in 2000 de handen in elkaar. Al deze lidstaten van de VN bekrachtigden de Millenniumverklaring. Dit zijn afspraken om met alle landen samen tegen 2015 de belangrijkste wereldproblemen aan te pakken. Er zijn acht concrete en meetbare doelstellingen vastgelegd: de Millenniumdoelstellingen (MDGs). De doelen moeten een einde maken aan armoede, ziekte, ongelijkheid en milieu problemen. Concrete doelstellingen moeten tegen 2015 de armoede in de wereld halveren. Maar de overheden schieten zwaar tekort in hun inspanningen; in veel landen is de toestand intussen niet beter maar slechter dan tien jaar geleden. De doelstellingen zelf: 1. Het uitbannen van de grootste armoede en honger tegen 2015 Ondanks enige vooruitgang is nog altijd 1 op 4 kinderen in ontwikkelingslanden ondervoed. Vorig jaar steeg het aantal mensen dat chronisch honger heeft voor het eerst ook boven het miljard. Armoede is vooral een plattelandsprobleem. Kleine boeren kunnen niet meer leven van de opbrengsten van hun grond en verhuizen daarom naar de steden. Als we dus honger en armoede willen aanpakken moeten we meer investeren in de landbouw in het Zuiden. Om de armoede terug te dringen blijken investeringen in de landbouw viermaal doeltreffender dan in de industrie. Om te kiezen voor duurzame familiale landbouw kunnen voedselzekerheid en milieudoelstellingen wel degelijk worden gecombineerd. De armoede kan men niet terugdringen zonder de ecologische en sociale ontsporingen van het huidige economische model in vraag te stellen. Bovendien is de wijze waarop de economie groeit onverantwoord. We moeten naar een vooruitgang die minder weegt op het milieu en op het sociaal weefsel. 2. Waarborgen van basisonderwijs voor iedereen tegen 2015 Als er hier geen werk van gemaakt wordt gaan tegen 2015 nog altijd 56 miljoen kinderen niet naar school. Het merendeel van hen zijn

11 11 meisjes. Het aantal kinderen dat naar school ging nam wereldwijd wel toe tot 90%. Kinderen moeten de kans krijgen om naar school te gaan niet om hen pionnen op de handelsmarkt te maken maar om hen te laten uitgroeien tot vol-waardige mensen. Maar wat is de kwaliteit van dat onderwijs? Worden leerkrachten behoorlijk betaald? Zijn er leerboeken? Dat vertellen de hoopgevende cijfers niet. 3. Het bevorderen van gelijkheid tussen vrouwen en mannen en het versterken van de positie van de vrouw tegen Vandaag gaat 9 op 10 meisjes wereldwijd naar de lagere school. Een goede zaak, maar te weinig meisjes in landen in ontwikkeling krijgen secundaire of hogere scholing. Het aantal vrouwen in parlementen is de laatste jaren gestegen maar regionale gemiddelden blijven onder de 20% Sinds 1990 is de vrouwelijke tewerkstelling in niet agrarische sectoren lichtjes gestegen. Maar ook hier is er nog heel wat werk aan de winkel. In het Midden-Oosten, Noord-Afrika en Zuid-Azië heeft slechts één vrouw op vier mannen een betaalde job buiten de landbouw. 4. Het terugdringen van de kindersterfte tegen 2015 In 2009 stierven er nog ongeveer 8,1 miljoen jongen kinderen aan een vermijdbare dood. Een kind in de ontwikkelingslanden heeft maar liefst 13 keer zoveel kans om voor zijn vijfde verjaardag te overlijden dan een kind in de geïndustrialiseerde landen. De voornaamste doodsoorzaken zijn longontsteking, diarree, malaria en mazelen. Er is een lichte daling merkbaar dank zij grote vaccinatiecampagnes tegen o.a. mazelen. Maar er wordt nog altijd minder gevaccineerd bij de armste bevolkingslagen en meer bij de middenklasse, althans in sommige Afrikaanse landen. De kans op kindersterfte daalt met 8% voor elk jaar dat hun moeders school liepen. De gezondheidstoestand van kinderen is rechtstreeks verbonden met de status en de gezondheidstoestand van hun moeders. Gemeenschappen waar jongens traditioneel meer gewaardeerd worden dan meisjes kampen met het probleem van selectieve abortus en kindermoord bij meisjes. Bij zorg en opvoeding wordt er vaak voorrang gegeven aan jongetjes. 5. Verbeteren van de gezondheid van moeders tegen 2015 In 2005 stierven wereldwijd meer dan vrouwen tijdens hun zwangerschap, bevalling of kraamtijd. Een zwangere vrouw in Congo bv. heeft één kans op dertien dat ze haar zwangerschap niet zal overleven. Om moedersterfte terug te dringen zijn geschoolde gezondheidswerkers nodig: artsen, verpleegkundigen, vroedvrouwen Vaak stappen zwangere vrouwen uit pure noodzaak naar een medicijnman wiens advies in ontelbare gevallen eerder levensbedreigend dan raadzaam is. Of ze bevallen helemaal alleen. Moedersterfte is sterk verbonden met armoede. Het terugdringen van moedersterfte moet op verschillende fronten aangepakt worden : betere toegang tot gezondheidszorg, toegang tot anticonceptie, opleiding en informeren van vrou-wen, toegang tot familieplanning 6. Bestrijden van hiv/aids, malaria en andere ziekten tegen 2015 Vrouwen maken ongeveer de helft uit van de mensen die met hiv besmet zijn. In Sub-Sahara Afrika zijn 60% van de mensen die leven met HIV, vrouwen. Geweld tegen vrouwen en meisjes vormt één van de hoofdoorzaken van de stijgende epidemie.

12 12 Vrouwen hebben binnen hun relatie niet de beslissingsmacht om bv. een condoom te gebruiken of ze voelen zich gedwongen te kiezen tussen hun godsdienst en hun gezondheid. Als de vrouwen besmet raken worden ze extra gestigmatiseerd omdat de ziekte geassocieerd wordt met druggebruik en prostitutie. Ook voor de preventie van AIDS is werken aan vrouwenrechten cruciaal. Economische of sociale afhankelijkheid van mannen, gebrekkige toegang tot onderwijs of de arbeidsmarkt zijn allemaal factoren die de kwetsbaarheid van deze vrouwen verhogen. TBC doodt 1.8 miljoen mensen per jaar of mensen per dag. Malaria doodt mensen per jaar. 7. Waarborgen van een duurzaam milieu Het aantal mensen dat geen schoon drinkwater en sanitair heeft is gehalveerd. Met een duurzaam milieubeleid gaan we onder andere ontbossing, klimaat-verandering en het verdwijnen van soorten tegen. Bijna één miljard mensen gebruiken nog vuil water ook om te drinken. De wereld bereikte nog altijd geen sterk klimaatakkoord Door de taakverdeling tussen mannen en vrouwen wereldwijd spelen vrouwen een sleutelrol in de voedsel-,water- en brandstofvoorziening van hun gemeenschap. Het zijn vooral de vrouwen die afhankelijk zijn van de beschikbaarheid van natuurlijke hulp bronnen : water, brandhout, landbouwgrond, grasland, visgron-den. Bij verstoring van ecosystemen en klimaatverandering worden zij dan ook extra hard getroffen. Door hun specifieke taken hebben vrouwen een unieke kennis van ecosystemen en natuurlijke hulpbronnen verworven. Vrouwen hebben andere inzichten, prioriteiten en eisen ten aanzien van gebruik en beheer van natuurlijke hulpbronnen. Vrouwen zijn innovatief en creatief in het bedenken van duurzame oplossingen omdat de voedsel-, water- en energievoorzieningen hun probleem is, omdat zij ervaring hebben op dat gebied. Vrouwen moeten actief betrokken worden bij het uittekenen van ontwikkelingsprojecten. 8. Tot stand brengen van een wereldwijd partnerschap voor ontwikkeling 1. Blijven werken aan een open stelsel van handel en financiën, dat gebonden is aan regels, voorspelbaar is en niet discrimineert. Hieraan gekoppeld zijn beloftes aangaande goed bestuur, streven naar ontwikkeling en uitbannen van armoede, zowel op nationaal als inter-nationaal vlak. 2. Aandacht besteden aan de speciale behoeften aan de minst ontwikkelde landen. Met inbegrip van de opheffing van tolmuren en quota s voor hun exportgoederen, extra schuldverlichting voor landen met de grootste geldzorgen, het schrappen van officiële bilaterale schulden en meer officiële ont-wikkelingssteun voor landen die ernst maken met het uitbannen van armoede. 3. Aandacht hebben voor de bijzondere behoeften van landen zonder zeehavens en ook van arme, kleine eilandstaten. 4. Aandacht besteden aan de schuldenlast van ontwikkelingslanden door middel van nationale en internationale maatregelen om, op lange termijn, tot een beheersbare schuld te komen. 5. samenwerking met de ontwikkelingslanden: behoorlijke en productieve werkgelegenheid voor jongeren creëren. 6. In samenwerking met de farmaceutische bedrijven: toegang creëren in ontwikkelingslanden voor betaalbare basisgeneesmiddelen. 7. In samenwerking met het bedrijfsleven: de voordelen van nieuwe technologieën-vooral de informatie-en communicatie technologie-op brede schaal verspreiden Besluit:

13 Er is zeker al heel wat gerealiseerd maar er moet nog veel gebeuren. We moeten vechten tegen een economie die de samenleving ontmenselijkt. We moeten het welzijn van de mens opnieuw centraal stellen. We moeten iedereen bewust maken van de waardigheid van ieder mens. Het is een wezenlijke di-mensie. We moeten afstappen van onze hebzucht, ons egoïsme en individualisme. Voor alle Millenniumdoestellingen speelt gender( socio-culturele aspecten van het man-of vrouw zijn) een doorslaggevende rol en valt er nog heel wat vooruitgang te boeken om de genderkloof te dichten. De boodschap voor internationale hulporganisaties en overheden is dus duidelijk: Investeren in gendergelijkheid en empowerment van vrouwen is essentieel voor het bereiken van de MDGs (Millenniumdoelstellingen) Er wordt gelukkig meer gesproken over rechten dan in Ongelijkheid wordt meer erkend als een belangrijk element in het halen van de ontwikkelingsdoelen. Gender komt meer aan bod. De realisatie van één doelstelling draagt bij tot het bereiken van alle anderen. De millenniumdoelen zijn niet louter een zaak van de Verenigde Naties en van politieke leiders; ze gaan ons allen aan. U en ik, wij allen kunnen iets doen, ook al is het op kleine schaal. De steun die jullie, peters en meters, binnen AMIE, geven aan de kinderen in de derde wereld via een peterschap waardoor de kinderen naar school kunnen gaan, is een grote vorm van engagement en zeker geen druppel op een hete plaat, wel integendeel, door een peterschap te nemen, werken jullie daadwerkelijk mee aan de realisatie van de tweede millenniumdoelstelling, nl. onderwijs voor kinderen. Met deze wil ik jullie hiervoor dan ook van harte danken. Marleen Lanckman Bronnen: Dimensie3, Internet, Kerk en Leven, Artsen Zonder Vakantie. 13 UITZONDERLIJKE GIFTEN EN LEGATEN Misschien sta je wel stil wat er met je bezittingen zou gebeuren mocht je plotseling overlijden. In normale omstandigheden gaat alles naar erfgenamen en/of de staat. Maar waarom je bezittingen niet geheel of gedeeltelijk aan kansarme kinderen schenken bij wijze van legaat? Ook uitzonderlijke giften zijn bijzonder welkom. Beide zullen ons in staat stellen onze petekinderen nog beter te steunen via het financieren van peterschappen en projecten Indien je hierover in alle discretie wil spreken, contacteer dan onze financieel verantwoordelijke Stefaan De Bondt (zie: contactadressen) Rekening van A.M.I.E.: BE Nieuwsbulletin vanuit Haïti

14 De algemene situatie in Haïti Er zijn drie dingen uit de recente actualiteit die de laatste weken het onderwerp zijn van de meeste gesprek-ken hier in Haïti : 1. De verkiezingscrisis. 2. De cholera epidemie en 3. De onverwachte terugkeer van Jean Claude Duvalier. 14 En dan plots als een poppetje uit een doosje verschijnt hier Jean Claude Duvalier op het toneel, na 25 jaar in ballingschap te hebben vertoefd. Dit gebeuren is dan weer voer voor alle mogelijk, ondenkbaar en tegen-strijdig commentaar. Men zegt dat het een politieke zet zou De verkiezingscrisis is nog verre van opgelost. Het is meer en meer duidelijk dat het eigenlijk onmogelijk is een juiste verkiezingsuitslag te geven, daar de fraude zo algemeen was dat geen enkele telling de feitelijke stand van zaken kan weergeven. De O.E.A. probeert met alle middelen er een puntje aan te slijpen, met weinig succes. Op 7 februari zou er een nieuwe democratisch gekozen president moeten worden aangesteld en dat is al niet meer mogelijk. Heel de dag door hoort men politiekers die over de radio alle moge-lijke tegenstrijdige oplossingen voorstellen om uit de crisis te komen, van het annuleren van de verkiezingen van 28 november tot het verlengen van mandaat van Preval met enkele maanden tot het aanstellen van de zoveelste overgangsregering. Gisteren kondigt de regeringspartij dan ineens af dat hun kandidaat, Jude Celestin, zich uit de koers terugtrekt... Donderslag bij klare hemel en nog eens voer voor alle mogelijk commentaar op alle zenders van Haïti. Volgens de kiesraad kan hij zich niet meer terugtrekken. Ze zullen het definitief resultaat op 2 februari pu-bliceren en de tweede ronde gaat door op 20 maart... Ondanks deze gespannen situatie blijft het vrij kalm en gaat het sociaal leven gewoon verder. Afwachten wat het wordt na 2 februari... De cholera epidemie maakt nog steeds slachtoffers. Het dodenaantal zou nu al over de 4000 zijn. Toch is er blijkbaar een zekere indijking te merken en zijn de sterfgevallen nu beperkt tot afgelegen risico zones, waar mensen verstoken zijn van goed drinkwater, en medische zorg. zijn van pre-sident Preval, die hiermee de aan-dacht van de verkiezingscrisis wou aftrekken en daar voor een stuk nog in lukt ook. Hier en daar komen projecten in het kader van de heropbouw van Port-au- Prince op gang. Heel wat puin is er echter nog te ruimen. En er is nog niet veel toekomstvooruitzicht voor de mensen in de tentenkampen. Vorige vrijdag ging ik enkele jongeren bezoeken in één van de grootste tentenkampen van de stad, gelegen in de wijk Delmas. Ik bewonder de levensmoed van deze mensen die in ondankbare omstandigheden moeten blijven overleven. De families van deze jongeren waren opgezet met het bezoek. De stand van zaken in verband met het project Mamosa Banzaï Ik kwam terug aan in Haïti op 14 januari en ging 's anderendaags al kijken naar een stuk grond dat ons was aangeboden via een immobiliakantoor. Een mooi perceel van 80 op 40 meter, schitterend gelegen op een paar stappen van mijn huidige woonst. Te mooi om waar te zijn. De ontgoocheling was groot toen 2 dagen later hetzelfde immobiliakantoor de aankoop afraadde toen bleek dat er helemaal geen duidelijkheid was over de eigendomstitels. Twee dagen later liet een vertegenwoordigster van hetzelfde immobiliakantoor me een ander perceel zien in dezelfde wijk. Een terrein

15 van 65 m op 35 m. Daar zouden geen problemen zijn met de papieren van de grond. Vorige donderdag ging ik er terug naartoe samen met mevrouw Bretous, een Haitiaanse architecte die voor het definitieve bouwplan van het sportcomplex zal zor-gen. Ik wou de zekerheid hebben dat het terrein echt het project kon herbergen, vooraleer de verkoop vast te leggen. Volgens de architect kan het best. Dadelijk begon ik de nodige contacten te nemen om de aankoop rond te maken. Toch was er weer een addertje onder het gras. De eigenaar stelde dat het perceel 4000 vierkante meter groot was en gaf navenant zijn prijs op. Bij nameten kwamen we zelf tot een goede2300 vierkante meter. Nu eiste het immobiliakantoor, door de eigenaar met de verkoop aan-gesteld, dat er opnieuw een omtrek-beschrijving zou plaatsvinden om dan de uiteindelijke prijs vast te stellen. Ik hoop dat dit nu zo vlug mogelijk zal gebeuren zodat we de aankoop kunnen vastleggen en we aan de bouw van het sport- en jeugdcentrum kunnen beginnen. Wat het deel Mamosa betreft zitten we ineens ook op een heel goed spoor. Ik had al eerder een optie op een huis in de wijk van Delmas 19. Daarvan was de eigenaar vorig weekend in het land. Ik wierp ondertussen ook een visje uit naar de eigenaar van het huis dat ik nu huur. Die liet me eergisteren weten dat hij misschien 15 wel zou verkopen, maar dan pas binnen 2 jaar. Die wil eerst nog een paar jaar huishuur trekken... Gisteravond werd ik dan opeens uitgenodigd om naar een huis te gaan kijken dat op een paar honderd meter van mijn huidige woonst te koop stond. Een droomhuis op een ruime binnenkoer, smaakvol en kundig gebouwd. Het prijskaartje is US $. Daar zijn verder geen verbouwingskosten aan nodig. Ik denk dat dit de beste keus is van de drie openstaande opties. Vandaag sloten we de overeenkomst voor de aankoop van het huis. Ik zal verhuizen voor de 1º mei. Daarmee zijn de vorige opties ook van de baan. Hopelijk kan ik in een volgend bulletin ook goed nieuws bren-gen over de aanvang van de bouwwerken voor het sportcentrum. Met een warme groet uit Haiti. 31 januari 2011 / Jan Hoet INTERNATIONALE MEDISCHE HULP AAN HET KIND A.M.I.E. - Belgische afdeling, v.z.w. Sociale zetel : Diestseweg GEEL Tel. 014 / RPR Turnhout : Uitnodiging gericht aan alle sympathisanten

16 Geel, 17/02/ Geachte sympathisant, We hebben het genoegen u uit te nodigen op onze 33 e Algemene Vergadering, die doorgaat op zondag 03 april 2011 om 14 uur bij de Zusters van De Jacht, Naamsesteenweg 575, 3001 Heverlee. Agenda : Verwelkoming door de Voorzitter Toelichting en goedkeuring van de jaarrekening 2010 Toelichting en goedkeuring bij/van het budget 2011 Kwijting aan de beheerders Einde mandaat van de bestuurders: Stefaan De Bondt en Mark Bolsens Verkiezing van de bestuurders* : Stefaan De Bondt en Mark Bolsens stellen zich opnieuw kandidaat Getuigenis over de situatie in Haïti door Maïté Mertens * De kandidatuurstelling van een effectief lid voor het mandaat van beheerder moet, ten laatste op 14 maart 2011, ter attentie van de Voorzitter toekomen op het secretariaat van A.M.I.E.. Deze moet vergezeld zijn van een schriftelijke motivatie. Wij hopen van harte u te kunnen verwelkomen. Namens de Raad van Bestuur Robert Tas Voorzitter P.S. : Laat u het ons weten als u komt, met berichtje naar Robert Tas, Diestseweg 95, B Geel; 014/720028, roberttas@hotmail.com Leuven en omgeving STAAT DER REKENINGEN

17 17

18 Kleine projecten 18

19 Stort je bijdrage voor deze projecten enkel op rekeningnummer BE (BIC code: BPOTBEB1) A.M.I.E. comité «Projecten» Ericastraat Geel steeds met de vermelding: «Klein project van comité 00, gevolgd door het nummer van het gekozen project». Mocht je het projectnummer of de naam van de missionaris of het land niet wensen te vermelden, dan kiezen wij in jouw plaats in functie van wat meest dringend is. 19 Project nr : Cochabamba (Adelina Gurpegui - Bolivia) Via Adelina Gurpegui kunnen we patiënten van het ziekenhuis in Cochabamba, die tot de allerarmsten van dat stadje behoren, ter hulp komen. Dankzij jullie steun konden reeds 2 niertransplantaties met succes bekroond worden. Dit jaar wensen wij ons dan weer in te zetten voor prothesen op maat voor gehandicapten. Namens hen van harte dank voor de kans op een menswaardiger bestaan. Kostprijs: Project nr : Opvang en opleiding van de jongeren van het CNDC (Madagaskar) Het Centre Notre-Dame de Clairvaux wil aan 472 kansarme jongeren de kans bieden om hun dromen te verwezenlijken. Ze moeten zich kunnen ontplooien en uitgroeien tot burgers met verantwoordelijkheidszin. Graag zouden we de kosten voor de opvoeding en de beroepsopleiding van 10 van hen in de door hen gekozen richting bekostigen Kostprijs: /semester Projecten nr en -02 : Brousseschooltje in Andranomena (Madagaskar) In samenwerking met de Paters Kapucijnen en de inwoners van het broussedorpje «Andranomena» zouden we de kinderen die er wonen in staat willen stellen school te lopen. Het ligt in de bedoeling er een schooltje te bouwen en via een collectief peterschap de schoolkosten te helpen dragen. In een 1 e fase wordt er gedacht aan een kleuterklas en twee eerste lagere. De Kapucijnen zullen grotendeels instaan voor de bouw zelf en de binneninrichting met medewerking enerzijds van de inwoners, die voor de gratis mankracht zullen zorgen, en anderzijds A.M.I.E., dat de grondstoffen en het meubilair gedeeltelijk zal bekostigen. Ook de schoolkosten zijn voor rekening van A.M.I.E. Die omvatten de lonen van de leraars, het schoolgerief, de schooluniformen en het middageten. Dat laatste is goed voor meer dan de helft van de totale kosten. Geschatbedrag: Bouw en meubilair (2011) (project ) Schoolkosten (project )

20 20 Project nr : Tuingerei voor «Maison Papy» (Pater Pol Feyen - Kongo) In Maison Papy worden straatkinderen en wezen opgevangen. Ze krijgen er een opvoeding mee, lopen school en worden er via een beroepscertificaat klaargestoomd om hun plaats te gaan innemen in de Kongolese samenleving. Maison Papy staat in voor alle kosten want niemand wenst over de brug te komen voor die kansarme kinderen. Maison Papy kampt dus permanent met financiële problemen en rekent op jouw milde gift. Om aan die jongeren een gezonde, evenwichtige voeding te geven en daarbij de werkingskosten te drukken, kweken Maison Papy en de «Papillons» dieren (varkens, konijnen, eenden en kippen), hebben ze een fruittuintje aangelegd en telen ze allerhande groenten. Geregeld moeten er kwaliteitszaad en werktuigen aangekocht worden en dat is absoluut geen goedkoop zaakje! De werktuigen op de Kongolese markt komen exclusief uit China en zijn van en belabberde kwaliteit zodat ze snel aan vervanging toe zijn. Pater Feyen zou ook graag nog eens zoveel bananenbomen hebben. Geschat bedrag: zaad, tuingerei en bananenbomen belangrijk!!! Op 5 januari 2011 maakte de Federale Overheidsdienst Financiën bekend dat het minimale bedrag dat recht geeft op een fiscale aftrek aangepast wordt. Het bedrag van 30 euro is jarenlang niet geïndexeerd, vandaar dat het minimumbedrag in 2011 op 40 euro wordt gebracht. CONTACTADRESSEN

21 21 A.M.I.E. (sociale zetel en secretariaat) Rob Tas Diestseweg Geel Tel.: 014/ Rekeningnummer: BE (BIC: BPOTBEB1) PROJECTEN Jean & Thérèse-Marie Flipot - de Fays Ericastraat 9, 2440 Geel 014/ (tss 10-12u. en u.) Jean.flipot@telenet.be Rekeningnummer: BE (BIC: BPOTBEB1) PETERSCHAPPEN COMITÉ LATIJNS-AMERIKA COMITÉ AZIË Individuele peterschappen Frans Parren Nieuwe Graanmarkt 15 bus Brussel frans.parren@scarlet.be Rekeningnr: BE (BIC: BPOTBEB1) Marleen Lanckman Domeinstraat 69A, 3010 Kessel-lo 016/ marleenlanckman@hotmail.com Rekeningnr:BE (BIC: BPOTBEB1) Janine Clapuyt - Van Rossum Avenue de l Espinette 19, 1348 Louvain-la-Neuve 010/ ja.clapuytvanrossum@skynet.be Rekeningnr: BE (BIC: BPOTBEB1) Elisabeth Carton de Tournai-Jadot Avenue Eugène Godaux 28, 1150 St. Pieters Woluwe 02/ (bij voorkeur woensdagmorgen) elisabeth.carton@scarlet.be Rekeningnr: BE (BIC: BPOTBEB1) PROJECT HAPPY HOME (KENYA) Christian Vandeplas RueFond Thirion 61, 1410 Waterloo 02/ , GSM 0497/ Christian@vandeplas.com Rekeningnr: BE (BIC: ARSPBE22) COMITÉ AFRIKA (Entasekera, Mukuyu School) Robert Tas Diestseweg 95, 2440 Geel 014/ roberttas@hotmail.com Rekeningnr: BE (BIC: ARSPBE22) Individuele peterschappen Jos en Griet Cuypers - Van den Berge Bergstraat 110, 3010 Kessel-lo 016/ jos.cuypers@icts.kuleuven.be Rekeningnr: BE (BIC: BPOTBEB1) Elisabeth Carton de Tournai-Jadot (zie hiernaast) Rekeningnr: BE (BIC: BPOTBEB1) Groepspeterschappen Griet Cuypers - Van den Berge Bergstraat 110, 3010 Kessel-lo 016/ Rekeningnr: BE (BIC: BPOTBEB1) Beroepspeterschappen Elisabeth Carton de Tournai-Jadot (zie hiernaast) Rekeningnr: BE (BIC: BPOTBEB1) Mark Bolsens Tijl Uilenspiegellaan 126, 2050 Antwerpen 0486/ of na 21u. 03/ Mark.bolsens@telenet.be Rekeningnr: BE (BIC: BPOTBEB1) SCHATBEWAARDER (adresverandering & fiscale attesten) Stefaan De Bondt Stampkotstraat 10, 8551 Heestert 056/ stefaandebondt@telenet.be A.M.I.E.

22 22 30 jaar ervaring steunt kinderen peterschap op maat Kleine projecten 100 % vrijwilligerswerk 1,06 % onkosten www. amie-be.org