Kavelpaspoort Daalakkerbos CONCEPT dec 2015

Transcriptie

1 Kavelpaspoort Daalakkerbos CONCEPT dec 2015 Inleiding In het plan Daalakkerbos worden negen kavels ontwikkeld voor vrijstaande woningen in een dorpslandelijk woonmilieu aan de zuidkant van het dorp Bavel. Figuur: Ligging plangebied Het plangebied ligt aan de Roosbergseweg, één van de historische bebouwingslinten die kenmerkend zijn voor Bavel en omgeving. Deze historische linten vormen de dragers van de recente en nieuwe ontwikkelingen. Net als in het verleden vindt de uitbreiding van woonfuncties in eerste instantie plaats door verdichting langs de linten, waarbij de continuïteit van het lint voorop staat. Vervolgens wordt de ruimte achter de linten benut. Historische bebouwingslinten Langs oudere hoofdwegen en uitvalswegen van en naar historische dorpskernen zijn in de loop der tijd bebouwingslinten ontstaan, gebaseerd op oorspronkelijke ontginningsstructuren en landwegen. Deze veelal van oorsprong agrarische en organisch gegroeide lintbebouwingen zijn uitgegroeid tot dorpskernen met een autonoom karakter. Opvallend is de diversiteit van verschillende bouwperioden en/of functies. Door deze diversiteit hebben deze linten vaak een enigszins informeel karakter. Kenmerkend voor de linten is de dorpse, eenvoudige en lineaire structuur, met kleinschalige bebouwing. De bebouwing bestaat uit zowel geschakelde als vrijstaande panden met verspringende voorgevellijnen en waar mogelijk voortuinen. De bebouwing is relatief eenvoudig van vorm en bestaat uit één, twee en soms drie lagen, met of zonder kap. De Kerkstraat en het noordelijk deel van de Brigidastraat zijn een mooi voorbeeld van dorpse bebouwingslinten. In het (voormalig) buitengebied rond Bavel vinden we een aantal landelijke bebouwingslinten. De Roosbergseweg, Gilzeweg en Eikbergseweg zijn hier voorbeelden van. Landelijke bebouwingslinten bestaan uit historische en nieuwe bebouwing, organisch gegroeid langs

2 agrarische ontginningsstructuren en landwegen. Sinds de Middeleeuwen worden de gronden langs aangelegde wegen vaak systematisch ontgonnen, in kavels ingedeeld en bebouwd met hoeven. In een aantal gevallen was oorspronkelijk nog geen sprake van een lint, doordat de gebouwen te ver van elkaar waren gelegen. Door verdichting, als gevolg van herverkaveling en de bouw van burgerwoningen tussen de oude boerderijen, zijn de huidige bebouwingslinten ontstaan. De bebouwing, eenzijdig of aan weerzijden van de weg, bestaat uit boerderijen, vrijstaande burgerwoningen en kleinschalige bedrijvigheid. Het profiel van de landelijke wegen bestaat uit smalle rijbanen met aangrenzend bermen, sloten en soms bomenrijen. De structuur van het lint wordt soms gekenmerkt door een gebogen verloop, met gevarieerde open straatbeelden, waar gebouwen worden afgewisseld met open ruimtes, waardoor fraaie doorzichten op het achterliggende open agrarische gebied worden verkregen. Door deze doorzichten, de ruime erven, de groene bermen en de nog aanwezige boerderijen, wordt het landelijke karakter versterkt. Het beeld is gevarieerd door afwisseling in bebouwingsdichtheid, positionering, bouwmassa s, oriëntatie en vormgeving van de bebouwing. Figuur: Wonen aan het lint Dorpslandelijk woonmilieu De woningbouwlocatie bevind zich aan de zuidzijde van het dorp Bavel, waar het dorp wordt afgerond en de overgang naar het landschap wordt vorm gegeven met lagere bebouwingsdichtheden en meer groen. Om de groene uitstraling van het historische bebouwingslint Roosbergseweg te borgen hebben de kavels langs het lint een oppervlak van circa 750m 2. De minimale kavelbreedte langs het lint is 20 meter. Achter de kavels aan het lint worden nog vijf kavels gerealiseerd. Er wordt een nieuwe ontsluitingsweg aangelegd langs het bosperceel. De nieuwe woningen achter het lint worden georiënteerd op de nieuwe weg en op het bos. De kavels variëren in grootte van 500 tot 650 m 2. De nieuwe ontsluitingsweg heeft een smal profiel met groene bermen. Het parkeren gebeurt op eigen terrein. In de planregels zijn randvoorwaarden opgenomen ten aanzien van de bebouwing. Alle woningen ten westen van de Gilzeweg zijn grondgebonden en mogen in maximaal twee

3 lagen worden gebouwd met bij voorkeur een kap. De goothoogte is maximaal 6 meter en de bouwhoogte maximaal 11 meter. De snelheid op de Roosbergseweg wordt terug gebracht naar 50 km/uur. De weg wordt heringericht en voorzien van geluidarm asfalt. Desondanks moet er bij de nieuwbouw van woningen nog rekening worden gehouden met een geluidzone langs de Roosbergseweg. Zonder aanvullende maatregelen kan de woning tot 21 meter uit de as van de weg worden gebouwd, met een dove gevel tot 16 meter. De kavels hebben daarom diepere voortuinen. De aanwezigheid van ruime voor- en zijtuinen zorgt voor een groene uitstraling aan het lint. Randvoorwaarden Figuur: Stedenbouwkundig plan Daalakkkerbos Kavels 1 t/m 4 Wonen aan het lint Verkaveling: vier percelen voor vrijstaande woningen aan de Roosbergseweg. Kenmerkend voor het dorpse bebouwingslint zijn onder andere de diversiteit en individualiteit van de bebouwing, een groene uitstraling door grote voor- en zijtuinen en. verspringende rooilijnen; Bebouwing: bouwen binnen het bouwvlak. Eén of twee lagen met bij voorkeur een kap. Maximale goothoogte 6 meter, maximale bouwhoogte 11 meter; Zie voor de overige bebouwingregels de planregels van de bestemming Woongebied en de plankaart van het bestemmingsplan Roosbergseweg West (zie Bestemmingsplan). Voor kavels 1 t/m 4 geldt langs de Roosbergseweg een dove gevelzone (zie Akoestisch onderzoek);

4 Oriëntatie: de voorgevel van de woningen is georiënteerd op de Roosbergseweg; Ontsluiting: alleen perceel 3 ontsluit direct op de Roosbergseweg, op de daarvoor aangegeven locatie. Voor kavel 1, 2 en 4 geldt dat de inrit op de nieuwe ontsluitingsweg aansluit. Voor alle kavels geldt maximaal één inrit per kavel van maximaal 5 meter breed. Op de bestemmingsplankaart en het stedenbouwkundig plan is aangegeven binnen welke zone de inrit gerealiseerd mag worden; Parkeren: per woning dienen minimaal twee parkeerplaatsen op eigen terrein te worden gerealiseerd. Voldoende opstelruimte achter elkaar of naast elkaar. Een garage telt niet mee als parkeerruimte; Erfafscheiding: een eventuele erfafscheiding aan de voorzijde dient te bestaan uit een groene haag van maximaal 1 meter hoog. Ook de erfafscheidingen aan de zijkant, grenzend aan de openbare ruimte, dienen groen te zijn en mogen maximaal 2 meter hoog worden; Waterretentie: voor iedere m 2 bebouwing en verharding dient 7 mm water te worden opgevangen op eigen terrein (zie hoofdstuk Waterretentie); Kavels 5 t/m 9 Wonen aan het bos Verkaveling: De kavels liggen aan een nieuw aan te leggen woonstraat achter de kavels aan het lint. Kenmerkend voor het dorpse woonmilieu zijn de individualiteit en diversiteit van de bebouwing en de groene voortuinen; Bebouwing: bouwen binnen het aangegeven bouwvlak. Eén of twee lagen met bij voorkeur een kap. Maximale goothoogte 6 meter, maximale bouwhoogte 11 meter; Zie voor de overige bebouwingregels de planregels van de bestemming Woongebied en de plankaart van het bestemmingsplan Roosbergseweg West (zie hoofdstuk Bestemmingsplan); Oriëntatie: de voorgevel van de woningen op kavel 5 en 6 is georiënteerd op de nieuwe ontsluitingsweg. De voorgevel van de woningen op kavel 7, 8 en 9 is georiënteerd op het bos; Ontsluiting: de percelen liggen aan een nieuw aan te leggen woonstraat, Daalakkerbos, deze ontsluit op de Roosbergseweg. Eén inrit per kavel, maximaal 5 meter breed. Op de bestemmingsplankaart en het stedenbouwkundig plan is aangegeven binnen welke zone deze inrit gerealiseerd mag worden; Parkeren: per woning dienen minimaal twee parkeerplaatsen op eigen terrein te worden gerealiseerd. Voldoende opstelruimte achter elkaar of naast elkaar. Een garage telt niet mee als parkeerruimte; Erfafscheiding: een erfafscheiding aan de voorzijde dient te bestaan uit een groene haag van maximaal 1 meter hoog. De groene erfafscheiding aan de zijkant, grenzend aan de openbare ruimte, mag maximaal 2 meter hoog zijn; Waterretentie: voor iedere m 2 bebouwing en verharding dient 7 mm water te worden opgevangen op eigen terrein (zie hoofdstuk Waterretentie); Beeldkwaliteit kavel 1 t/m 9 Er zijn geen aanvullende regels voor de architectuur van de woningen. Met name de diversiteit in architectuur is bepalend voor het beeld van een dorps bebouwing. Zowel klassiek als eigentijdse architectuur is toegestaan; Gevels: aandacht in de vormgeving van gevels gericht naar de openbare ruimte en hoekgevels, zo ontstaan geen geheel gesloten gevels; Materiaal: natuurlijke materialen; Kleur: natuurlijke kleuren; In de Welstandsnota van Breda zijn met name de paragrafen Bavel en Dorpse bebouwingslinten L2 relevant (zie Welstandsnota); De materialisatie van de openbare ruimte is conform het materiaalgebruik van de openbare ruimte op Hoge -, Lage - en Nieuwe Daalakker.

5 Inspiratie Referentiebeelden dorpse bebouwingslinten omgeving Bavel: Kerkstraat Roosbergseweg Kloosterstraat

6 Hoge Daalakker Lage Daalakker Hoge Daalakker

7 Lage Daalakker Bolbergseweg Hoge Daalakker Daalakker Bolbergseweg

8 Eikbergseweg Gilzeweg Eikbergseweg

9 Welstandsnota Hoofdstuk 4 Gebiedsgericht welstandsbeleid Bavel Algemene karakterisering Het dorp Bavel is gelegen aan de oostzijde van de stad Breda, aan de overzijde van de snelweg A27. Het dorp beslaat een relatief kleine oppervlakte en ligt langs de oude verbindingsweg van Breda naar Gilze. Het dorpse en zelfstandige karakter is altijd goed bewaard gebleven. Bavel is nooit een eigen gemeente geweest. Het is destijds ontstaan als onderdeel van de abdij van Thorn. In later jaren ging het over naar de Heerlijkheid Ginneken en Bavel. In 1942, na de inlijving van Ginneken bij de stad Breda, ging Bavel over naar de gemeente Nieuw- Ginneken. Deze gemeente bestond toen uit de dorpen Ulvenhout, Bavel, Galder en Strijbeek. Pas in 1997 werd Bavel onderdeel van de gemeente Breda. Eeuwenlang hebben weinig tot geen ontwikkelingen plaatsgevonden. Pas na de Tweede Wereldoorlog is onder druk van de wederopbouw en de beginnende woningnood een begin gemaakt met uitbreiding van het dorp. Uitbreidingen hebben concentrisch plaats gevonden, met als middelpunt de kerk. Binnen enkele decennia is het oppervlak van het dorp Bavel ongeveer 3 maal zo groot geworden, waarbij in de laatste jaren meer gebruik is gemaakt van inbreidingslocaties binnen het dorp zelf. Naast de uitbreiding van de woningvoorraad is tevens in de jaren 80 van de vorige eeuw het wijkpark De Groene Long aangelegd, een groene verbinding van het centrum van het dorp naar het buitengebied. Voor de aanleg van dit park zijn destijds wel enkele historische boerderijen gesloopt Ruimtelijke structuur Binnen het dorp Bavel is niet duidelijk een stedenbouwkundige structuur aan te wijzen. Structuurdrager van het dorp is het oude lint van de Kerkstraat en de Brigidastraat. In het bouwpatroon is duidelijk zichtbaar dat dit oude lint steeds gebruikt is als centrum van het dorp: de verschillende uitbreidingen zijn steeds langs dit oude lint geplaatst of gepositioneerd richting dit oude lint. Vanwege de verkeersoverlast langs het oude lint is in de jaren 80 de Lange Bunder aangelegd. De aanleg van deze ontsluitingsweg zorgde voor mogelijkheden om het dorp uit te breiden tot aan de Lange Bunder. Het dorp is zodoende ingesloten tussen de A27 en de Lange Bunder. Uitbreidingen vonden op kleinschalige manier plaats, waardoor een lappendeken aan verschillende stedenbouwkundige en architectonische stijlen aanwezig is. In het oudere gedeelte van het dorp, aan de zuidoost zijde, is sprake van de vroege CIAM gedachte uit de jaren 50/ 60 van de vorige eeuw. Aan de noordzijde van het dorp is duidelijk de invloed van de Forumbeweging, uit de jaren 80, zichtbaar. Dit levert een zeer afwisselend straatbeeld op. Bijzondere samenhang binnen Bavel geeft vooral de oude lintstructuur, waarlangs het dorp is opgebouwd. Deze lintstructuur bestaat uit de volgende wegen: Seminarieweg, Dorstseweg, Kerkstraat, Brigidastraat, Kerkeind en de oude Bredaseweg. De lintbebouwing langs deze wegen heeft een gevarieerd karakter. Aan de Kerkstraat staan voornamelijk vrijstaande woningen. De bebouwing in de Brigidastraat en de Kloosterstraat bestaat in tegenstelling tot de bebouwing in de Kerkstraat voornamelijk uit rijwoningen. In de Kerkstraat ligt de voorgevellijn van de vrijstaande woningen ver van de weg, waardoor een breed wegprofiel is ontstaan. Het dorp heeft een ruime opzet van de openbare ruimte met een groen karakter. Dit komt door de vele vrijstaande bebouwing, terug liggende voorgevellijnen en de agrarische oorsprong van het dorp. De vele vrijstaande bebouwing zorgt voor een groene uitstraling van het dorp, door het vele privégroen dat als gevolg van de ruime voorerven langs de weg aanwezig is Bebouwing en architectuur Het dorp als geheel wordt gekenmerkt door diverse architectuurstijlen en -ideeën. De oorzaak hiervan ligt in het feit dat het dorp geleidelijk gegroeid is en slechts incidenteel op grotere

10 schaal of planmatig ontwikkeld is. De bebouwing bestaat vooral uit afzonderlijke woningen in de vrije sector, die goed aansluiten op het historische dorpse karakter. Tot omstreeks 1950 blijft Bavel vooral bestaan uit de hiervoor genoemde linten, daarna volgen de kleine uitbreidingen elkaar snel op. De eerste uitbreiding wordt midden jaren 70 aan de zuidwestkant gerealiseerd. De woningbouw binnen dit gebied bestaat veelal uit vrijstaande en twee-onder- één-kap woningen. De buurt Roosberg heeft een duidelijke stedenbouwkundige opzet, van brede lanen met in het midden daarvan een groene zone. De architectuur van de woningen in het gebied is sober van aard, zonder bijzondere details, de gevels zijn uitgevoerd in egale kleuren. Tussen deze woningen zijn enkele nieuwe woningen geplaatst, die een meer uitgesproken karakter hebben. Aan de zuidkant van het dorp heeft in de jaren 80 een uitbreiding plaatsgevonden die de overgang vormt van Bavel naar het buitengebied. Deze uitbreiding bestaat uit simpele eengezinswoningen in een herkenbare jaren 80 stijl, met in de gevels veel levendigheid in vorm, plastiek en detaillering. De vrijstaande woningen aan de rand van het dorp zijn meestal gerealiseerd in de vrije sector. De architectuur van deze woningen is gebaseerd op de ideeën van de moderne stedenbouw, gecombineerd met wat dorpse accenten in de geveldetaillering en de kapvormen. Aan de noord- en oostzijde van het dorp is tussen de jaren 80 en 90 de buurt de Bunder gerealiseerd. De opzet van het noordelijk deel (jaren 80) is geheel in lijn met de stedenbouwkundige principes uit die periode. De buurt is organisch opgezet met in de architectuur nog enige stijlen die verwijzen naar de moderne stedenbouw uit de jaren 70. De architectuur binnen het gebied is een mix van de soberheid van de jaren 70 en de hofjes en pleintjes die veel werden gebruikt door de Forumbeweging van de jaren 80. De buurt heeft door zijn organische structuur geen duidelijk patroon en komt daardoor onoverzichtelijk over. De jongste uitbreiding van Bavel, aan de oostzijde is gerealiseerd van eind jaren 80 tot midden jaren 90. De bebouwing binnen het deelgebied bestaat voornamelijk uit vrijstaande en twee-onder-één-kap woningen. De woningen zijn gebouwd in een eigentijdse stijl, met lichte kleuren. Het gebied kent een veelheid aan vormen, volumes, gevelafwerkingen en kapvormen, die een afwisselende uitstraling geven Bijzondere ensembles en individuele complexen of gebouwen De historische linten vormen de basis van het dorp. De bebouwing langs de linten kent een grote variëteit aan stijlen. In de vroegere jaren stonden langs het lint voornamelijk boerderijen en enkele herenhuizen naast de kerk. Deze bebouwing vond zijn oorsprong met name in de 19e eeuw. In de latere jaren is door het verdwijnen van de agrarische functie binnen het dorp, ruimte vrijgekomen voor overige bebouwing. Hierdoor is een gevarieerd beeld ontstaan. Naast de historische linten bestaan geen bijzondere ensembles. Het dorp heeft enkele monumenten (zowel gemeentelijke als rijksmonumenten). Het gaat hierbij om uiteenlopende bebouwing, zoals enkele oude boerderijen, maar ook de kerk en molen De Hoop. Molen De Hoop, gebouwd in 1865, is één van de oude monumentale gebouwen in het dorp. Door zijn uitstraling herinnert de molen nog steeds aan de oorspronkelijke levenssfeer van het dorp. Eind jaren 80 is dit rijksmonument volledig gerestaureerd. Door de hoogte van de molen is dit een opvallend gebouw in zijn omgeving. Een ander belangrijk herkenningspunt in Bavel is de Brigidakerk, die dateert uit Waardebepaling In zijn algemeenheid geldt dat het dorpse karakter van Bavel behouden moet blijven. Buiten de historische linten kent het dorp geen bijzondere samenhangen of ensembles van stedenbouwkundige of architectonische aard die een bijzondere bescherming rechtvaardigen. De genoemde lintbebouwing en het oorspronkelijke dorpshart van Bavel zijn cultuurhistorisch waardevolle gebieden en daardoor, en door de aanwezige diversiteit aan bebouwing en functies, kwetsbaar voor ingrepen. Voor deze gebieden is daarom het welstandsniveau bijzonder van toepassing. Vanwege doorzichten en uitzicht vanaf de randen van de bebouwing is aan het nog aanwezige agrarisch gebied het welstandsniveau bijzonder toegekend, als bij het aangrenzende buitengebied. Voor de overige delen van Bavel is het welstandsniveau regulier van toepassing.

11 4.3 Thema-uitwerkingen met welstandscriteria Dorpse bebouwingslinten (L2) Voorbeelden in Breda: Hoolstraat Teteringen, Beeksestraat Prinsenbeek, Brigidastraat Bavel Beschrijving van de contextuele karakteristieken voor het gebiedsthema L2 Langs oudere hoofdwegen en uitvalswegen van en naar de historische dorpskernen zijn in de loop der tijd bebouwingslinten ontstaan, gebaseerd op oorspronkelijke ontginningsstructuren en landwegen. Deze veelal van oorsprong agrarische en organisch gegroeide lintbebouwingen zijn uitgegroeid tot dorpskernen met een autonoom karakter. Opvallend is de diversiteit van verschillende bouwperioden en/of functies. Door deze diversiteit hebben deze linten vaak een enigszins informeel karakter. Kenmerkend voor de linten is de dorpse, eenvoudige en lineaire structuur, met kleinschalige bebouwing. Het profiel van de openbare ruimte verschilt per lint of deel daarvan, en is voornamelijk eenvoudig ingericht met trottoir, rijbaan en soms groen- of parkeerstroken. In veel gevallen wordt de straat eenzijdig begeleid door bomen. De functie van de straat is gericht op het doorgaand en bestemmingsverkeer. Bij de linten met losse vrijstaande bebouwing is het incidentele maar beperkte zicht, tussen de bebouwing door, uitermate karakteristiek. In vergelijking met de meer stedelijke bebouwingslinten hebben deze linten een meer open verkavelingstructuur. De bebouwing bestaat uit zowel geschakelde als vrijstaande panden met verspringende voorgevellijnen en waar mogelijk voortuinen. De bebouwing is relatief eenvoudig van vorm en bestaat uit één, twee en soms drie lagen, met of zonder kap. Mansardedaken, schilddaken en zadeldaken, met de nokken dwars op of parallel aan de straat overheersen. Regelmatig zijn de voorgevels van de kleinschalige woningen doorgetrokken, waardoor de kaplaag werd opgewaardeerd tot verblijfsruimte. Ook komen veel dakkapellen voor, die soms door het grote formaat niet in verhouding zijn met het dakvlak. Hoewel dergelijke afwijkende dakkapellen in deze situaties veelal tot aanvaardbare en karakteristieke gevelbeelden geleid hebben, kunnen deze dakkapellen geen precedent zijn voor nieuwe ontwikkelingen. Panden zijn individueel of als deel van een serie/ensemble vormgegeven, met bouwstijlen variërend van diverse historische neostijlen van afgelopen eeuwen, 20ste -eeuwse traditionele en functionele bouwstijlen, tot recentere, eigentijdse invullingen. Veel eigentijdse bebouwing sluit goed bij de omgeving aan, doordat de diversiteit bepalend is voor het beeld. Verticale raampartijen zijn over het algemeen eenvoudig vormgegeven en weinig tot niet decoratief uitgevoerd, vaak wel met een diepe negge. Verschil is met name te vinden in de geleding en indeling met horizontale en vlakkere raampartijen en de beperkte detaillering en ornamenten. De historische architectuur kenmerkt zich door meer detaillering in de vorm van rollagen, sluitstenen, speklagen, plinten, daklijsten en versieringen in het metselwerk. De traditionele bebouwing is overwegend ingetogen en sober van opzet, met vaak een verfijning in het metselwerk, in de kleurtoepassing en in de ambachtelijke detaillering, door bijvoorbeeld de toepassing van glas-in-loodvensters. Gebruik van roodbruine baksteen en grijsblauw hardsteen, voor onder andere de lage plinten en de onderdorpels, overheerst. Voor de kozijnen, ramen en deuren is bijna altijd hout gebruikt, meestal in diverse kleuren geschilderd. De recentere lintbebouwing is eigentijds en expressief, of heeft in de vormgeving een sterke verwijzing naar het landelijke, dorpse bebouwingsbeeld Welstandscriteria bij nieuwbouw voor het gebiedsthema L2 Beleidsregel: Voor de positionering, massa en vorm is het bestemmingsplan maatgevend, binnen de beperkingen die belendingen daarbij op grond van welstandsaspecten kunnen stellen. Vernieuwing is mogelijk binnen de bestaande stedenbouwkundige structuur, waarbij de continuïteit van het lint als geheel centraal staat. Verbijzonderingen in positionering, hoofdvorm en -richting en eventuele accenten in hoogte op specifieke stedenbouwkundig geëigende locaties zijn mogelijk. Nieuwbouw kan individueel ontworpen worden met respect voor het authentieke historische en dorpse karakter van de omringende bebouwing.

12 In geval van afwijkingen en vernieuwingen, die passen binnen het geldende bestemmingsplan, zal mede getoetst worden aan de algemene welstandscriteria. Vanuit de karakteristiek van het bouwwerk waaraan of waarbij gebouwd wordt, of de gebiedsgerichte karakteristiek van de locatie waarop gebouwd wordt, in relatie tot de esthetische kwaliteit van het ter beoordeling voorgelegde nieuwbouwplan, zal de commissie welstand en monumenten (W&M) kunnen motiveren, waarom de ene keer het bouwen in contrast met de bestaande karakteristieken, en een andere keer geheel afgestemd op die karakteristieken, de voorkeur zal hebben. In geval van afwijkingen en vernieuwingen, die een voorafgaande wijziging van het bestemmingsplan behoeven, zullen aanvullende of nieuwe welstandscriteria opgesteld worden in het kader van die wijziging. In geval van twijfel, en dus ook in ieder geval waarbij voorafgaande WRO-procedures nodig zijn, verdient het daarom aanbeveling in een vroeg stadium in overleg te treden met de gemeente, bijvoorbeeld door voordat een bouwaanvraag ingediend wordt eerst een schetsplan in te dienen. a. positionering: - aansluiten op bestaande stedenbouwkundige structuur, binnen bestaande marges voorgevellijnen die (historisch) verloop bebouwingslint volgen - aanwezige doorzichten en zichtlijnen handhaven b. massa en vorm: - aansluiten op ritme, maat en schaal directe omgeving - streven naar behoud continuïteit bebouwingslint, met diversiteit aan bouwmassa s en verschijningsvormen c. gevelkarakteristiek: - respecteren gevarieerde gevelstructuren, met veelal duidelijke gevelopbouw en - indeling - herkenbaarheid gebouw als geheel prevaleert, boven herkenbaarheid deelfuncties gebouw d. detaillering, kleur en materiaalgebruik: - bestaande detaillering, gevelversieringen en dergelijke van omliggende gebouwen respecteren in het ontwerp - geen toepassing felle kleuren, die sterk contrasteren, met kleuren omliggende bebouwing - geen toepassing donker of zonwerend glas