Beker: Zwart-Wit 6 Unicum 6

Transcriptie

1 Beker: Zwart-Wit 6 Unicum 6 Het was alweer de laatste wedstrijd van het kalenderjaar. De volgende ronde van de beker werd gespeeld. Toen de datum 19 december bekend werd vreesden de helden het ergste. Dat is een datum dat de ijsmeesters bij elkaar komen om de Elfstedentocht te bespreken. Niks was minder waar, het was heerlijk weer en de enige ijsmeester was Commie die het druk had met de ijsbaan in de stad en daarbij in de ochtend zelfs hulp kreeg van El Capitano. De helden waren helaas niet uitgeloot en moesten dus samen met nog zeven ploegen een tussenronde spelen. Unicum was de tegenstander en de scouts vertelden dat dit een zeer aardige ploeg was, die de laatste wedstrijd ogenschijnlijk simpel van de koploper in hun competitie hadden gewonnen. Een behoorlijk opgave dus voor de helden, maar zoals de coach zei: In deze fase van de beker kan je zomaar een goede ploeg tegenkomen. Het werd een vroege wedstrijd, namelijk om half een, omdat het grootste gedeelte van de helden nog een klein feestje in Zwolle met ene Ronnie hadden. Dit betekende half twaalf verzamelen en, gezien dit tijdstip, wreef penningmeester van de nieuw ingestelde boetepot Ferdinand zich al in zijn handen. De pot zou vandaag gevuld worden was zijn gedachte en ja hoor de eerste centjes zitten er in. Met name Martin ik ga in Rotterdam naar de kapper Depay doneerde flink en zo kon Ferdinand tevreden zijn. De club had het vandaag goed geregeld. Veldje 1 en kleedkamer 1 voor de helden. Lijkt misschien logisch, maar het gebeurt lang niet altijd. Misschien nog wel belangrijker is dat er een bord hangt waar de tactiek uitgelegd kan worden. Dit lijkt het geheime wapen voor de helden de laatste weken. Door coach Slak geïntroduceerd en nu ook door coach Ferry ontdekt. Coach Ferry had vandaag in de eerste helft 14 mensen op het formulier gezet, met de opmerking erbij dat Phuc in de rust weg moest. Veel geblesseerden en afwezigen, waarbij steeds meer opvalt dat een aantal afwezigen zich ook niet laat zien op de zaterdag om het team te ondersteunen. Er gaan stemmen op om hiervoor een versie 2 van de regels van de boetepot voor te maken. Terug naar coach Ferry. Hij moest natuurlijk de opstelling bekend maken, maar niet zonder eerst mededelingen te doen. Er moest gelapt of gelopen worden. De meesten kozen voor lappen, maar Pol en Mike houden de eer hoog door te gaan lopen. Hierna was het tijd voor de opstelling. Een paar kleine verrassingen zoals Martin Depay linkshalf en niet Phuc, maar Epe centraal in de verdediging, maar verder leek het allemaal redelijk te voorspellen. Mike en Rob waren de wissels en ook Tim was bij nood inzetbaar. Na wederom een puike warming-up van een ieder kon de wedstrijd beginnen. Uiteraard was het begin een beetje voorzichtig van beide ploegen. Dit was een belangrijke wedstrijd en je wilt niet meteen alle kaarten prijsgeven. Unicum bleek met twee spitsen en veel opkomende middenvelders met loopvermogen te spelen en hier had Zwart-Wit het lastig mee.

2 Toch was de eerste kans voor de helden. Na een diepe bal dacht Tin uit te halen, maar met een geweldige bloktackle kon de Unicum verdediger nog net redden. Ook bij een volgend schot van Tin trad de verdediging van Unicum goed op en Depay treuzelde te lang op de rand van de zestien, waardoor het tot dan tot 0-0 bleef staan. Zoals gezegd loerde Unicum op de foutjes van de helden. Een zeer behendig team en met name op het middenveld moesten alle zeilen bijgezet worden. Daar kwam zo n foutje. Sjaak speelde de bal in op Epe, die niet begreep dat deze voor hem was. Unicum veroverde de bal en binnen een paar seconden stond een middenvelder alleen voor Heimie. Kleine schijnbeweging van een voorzet en de korte hoek kwam vrij en met een simpele schuiver zat de bal erin: 0-1. Wat wel gezegd moet worden is dat Unicum op dit moment echt het betere van het spel had, maar dat de helden toch goed meededen en eigenlijk ook de meeste kansen hadden. De helden probeerden het maar weer, maar Unicum bleek een felle fanatieke ploeg. De mannen uit Lelystad waren fit en hadden blijkbaar allerlei dingen getraind, wat het extra lastig maakte voor Zwart-Wit. De volgende actie was een hoekschop voor de helden, genomen door Matti. Deze hoekschop was tekort en Unicum kwam er als een malle uit. De helden leken niet te weten wat ze overkwam en zo zag coach Ferry vijf blauwwitten naar voren stieren. Een aantal helden probeerde nog wat te doen, maar toen ook Wilf met een uiterste sliding uit werd gespeeld was het simpel. De speler kon drie medespelers uitzoeken zonder dat er een verdediger van Zwart-Wit bij was. Geen houden aan voor de Beer, weer een treffer en zo leek het een hele moeilijke wedstrijd voor de helden te worden. Na een kleine twintig minuten was het al 0-2 voor Unicum geworden. Niet alleen de stand was een tegenvaller, maar er kwam er nog eentje. Epe kon niet verder na een zogenaamde paardenkus. Knie tegen knie en dat deed erg au. Rob, die ziek was geweest afgelopen week en er daarom er uitzag alsof hij ging skiën, was de logische vervanger, waardoor Phuc van linksback nu centrale verdediger werd en coach Ferry nu al moest gaan nadenken voor de tweede helft. Er waren immers geen beschikbare verdedigers meer wanneer Phuc vertrok. Ondanks dat de helden het idee hadden dat ze redelijk van het kastje naar de muur werden gestuurd, bleven er kansen komen. Unicum was individueel goed, maar bleek als team minder sterk dan gedacht, met name in het meeverdedigen. Er kwam een vrije trap rond de middenlijn. Er werd gedacht te gaan voetballen, maar toen de bal weer bij Rob kwam besloot hij de bal erin te slingeren, aangezien achterin twee mensen vrij stonden. De bal kwam precies op de kale knar van Rudy en liet de uitstekende keeper van Unicum kansloos in de verre hoek. De aansluitingstreffer was gemaakt: 1-2. Er was dus nog niks aan de hand en vanaf deze aansluitingstreffer werd de wedstrijd, die een kwartier lang saai genoemd kon worden, een ware strijd en slijtageslag. Unicum schoot een vrije trap op de deklat en Heim reageerde nog goed op een vlammend afstandsschot van de laatste man van Unicum, die ook wel de blanke The Rock genoemd kon worden. Ook Zwart-Wit liet zich niet onbetuigd, een bal werd verlengd met het hoofd door Tin en met een katachtige reflex haalde de keeper de bal uit zijn doel. Even later haalde Rudy vol uit van een meter of tien en wederom was het de keeper die gelijkmaker schitterend uit het doel

3 hield. De bal zat er dan wel niet in, maar dit gaf hoop en coach Ferry ging er nog eens voor zitten. Net toen coach Ferry zijn speech aan het voorbereiden was voor in de rust, kwam de volgende kans. Wilf kreeg de bal en omdat hij de vorige bal richting veld 3 had geschoten besloot hij nu de bal over de verdediging heen te scheppen. De vlag bleef terecht omlaag en Tin schoot de bal beheerst langs de keeper: 2-2. Heerlijk moment voor de gelijkmaker! Bijna gelijk was het ook rust. Coach Ferry s brein ging tekeer. Wie zet ik erbij in de verdediging. Wilf? Ferdinand? In de kleedkamer bleek zijn voorkeur uit te gaan naar Ferdinand, maar coach Ferry kreeg ondersteuning van zijn team bij deze gedachtegang. Er werden allerlei opties geopperd, totdat Tin ineens met de oplossing kwam. Depay bleek ervaring te hebben als laatste man en dus was hij de man voor deze job. Memphis veranderde dus in Isimat Martin en zo geschiedde het. Mike kwam in de spits, waardoor Rudy middenvelder werd en Ferdinand de linkshalfpositie pakte. Vol goede moed begonnen de helden aan de tweede helft en de omzettingen bleken lastig voor Unicum. Vooral de positie van Rudy was even zoeken voor ze en doordat Ferdinand veel minder vooruit stond dan Memphis in de eerste helft konden ze daar ook niet meer van profiteren. Terwijl Unicum nog zoekende was speelde Zwart-Wit heel goed rond en speelden El Capitano aan de rechterkant vrij. Hij deed nog een overstap voor het publiek en kon geheel vrij naar de achterlijn. Rond de zestien meter vond hij het genoeg en slingerde de bal voor. De bal was perfect en daar was weer de kale knar van de geheel vrije Rudy. Van dichtbij kopte hij de bal binnen en was het 3-2 voor de helden! De achterstand was omgedraaid in een mooie voorsprong en de poort naar de volgende ronde was weer open. Uiteraard was de bank ook ontploft bij deze mooie treffer, maar er was terdege het besef dat er nog veertig minuten gespeeld moesten worden. Unicum zou zat tijd hebben om dit nog te repareren. Natuurlijk ging Unicum er vanaf dit moment vol voor. Ze gingen nog maar een keer en het werd voor Zwart-Wit veel tegenhouden en soms ook gewoon maar wegrossen. Echt heel veel normale aanvallen kwamen er niet meer, maar tot op heden hielden de helden het redelijk vol. Isimat Martin bleek een rustige laatste man die wel van een risicootje houdt. Niet goed voor coach Ferry z n bloeddruk, maar het leek allemaal goed te gaan. Met wat anders ging het totaal niet goed. De fysieke gesteldheid van de mannen bleek totaal belabberd te zijn en de één na de ander lag op de grond. Tin kwam al snel in de tweede helft met krampverschijnselen richting de bank, maar er was niemand om in te vallen en dus moest hij door. De waterzak is nog nooit zo vaak in het veld geweest als in deze tweede helft en op een bepaald moment was deze gewoon leeg en moest de waterzak bijgevuld worden met water uit de bidons. Het werd billenknijpen en Epe die met ijs op z n knie op de bank zat rookte nog maar een paar pakjes peuken leeg van de stress. Toch was het qua voetbal nog niet heel erg

4 gevaarlijk in het eerste gedeelte van de tweede helft, want Unicum bleek slordig en doordat het spel vaak stil lag kwamen zij ook niet in hun spel. Uiteraard kwamen er kansen voor Unicum, maar twee keer redde Heimie zeer goed. De tweede keer haalde hij zelfs El Capitano neer, maar alles voor het goede doel en dus gingen beide mannen weer verder. Ook Martin meldde zich nu met kramp. Doorgaan was het verhaal. Toen Matti ook nog eens uit de wedstrijd werd geschopt en de verder tot dan toe zeer vriendelijke wedstrijd, moest Tim toch zijn vlag neerleggen. Dit was duidelijk de nood waarvoor hij zijn tenuetje toch maar aangetrokken had. Coach Ferry werd vlaggert en de geblesseerden Japio en Otti werden verzorgers en coaches van de andere kant. Inmiddels leek het zover te zijn dat iedereen het doelpunt van Unicum aan zag komen. Hij zou er toch wel een keer in moeten vliegen, zou de neutrale supporter denken. Echter Unicum was niet heel slim. Een speler kreeg de gele kaart, wat in deze competitie tien minuten naar de kant betekent. Het werd dus elf tegen tien. Niemand had er echter op gerekend dat er een scheidsrechter in de ploeg van Unicum was die alles beter wist en dat hij de magische woorden gebruikte: Het is één helft goed gegaan bij Zwart-Wit. Hoppa weer een plakje kaas voor deze oliedomme speler die hiermee zijn team heel erg benadeelde. Het werd dus elf tegen negen op dat moment met nog een minuut of tien op de klok. Dit kon weleens de oplossing zijn voor de helden die het nu simpel uit zouden moeten kunnen spelen. Niks was minder waar, de helden twijfelden wat te doen. In plaats van een grote rondo te spelen kwam er twijfel in het spel. Zeven à acht man achter de bal en zo kon Unicum alsnog de bal makkelijk rond spelen. Het moest nu niet lang meer duren voor het einde van de wedstrijd in zicht was. Wederom een schot van Unicum, terwijl Rudy op de grond lag. Boven op de lat en daar leken de helden goed weg te komen. Tin kon nu werkelijk niks meer, maar probeerde toch nog een sprint duel aan te gaan en was er nu helemaal klaar mee. Martin was inmiddels al vervangen door de teruggekeerde Matti en om het slagveld aan te geven. Nu mocht Martin er weer in voor Tin voor de laatste vijf minuutjes. Ook de twee spelers met de plakjes kaas mochten er nu weer in. Wederom alle zeilen bij voor de helden, maar ze leken het te gaan redden. Bij een laatste keer een blessure behandeling was het nog één minuut en twintig seconden voetballen en werd er nu gecoacht dat er geen risico s meer genomen mochten worden en zoveel mogelijk de bal in de ploeg. Er werd zelfs professioneel een balletje bij de cornervlag in bezit gehouden en daar was het bevrijdende eindsignaal na bijna een kwartier blessuretijd! Helemaal kapot gingen de handen omhoog. Na een zware strijd was de volgende ronde van het bekertoernooi gehaald. Een topprestatie!

5 Na een snelle achterstand door individuele fouten en dodelijke effectiviteit van de tegenstander was er gelukkig ook een snelle aansluitingstreffer. Het team verdiend een compliment en heeft gestreden voor elke meter. Met name de gelijkmaker net voor rust en de snelle 3-2 in de tweede helft maakte het dat de helden erin bleven geloven en bleven gaan. Wat een mooie teamprestatie zo op het einde van dit kalenderjaar. Hier laat het team toch zien waar zij voor staan. Het was geen mooi voetbal, maar wel een mooie strijd. Zwart- Wit 7 min 1 staat in de volgende ronde en daar zijn wij als team heel trots op! Doelpuntenmakers: Rudy 2x en Tin Voor iedereen fijne feestdagen en geweldig 2016 toegewenst!