Bouwen aan onze toekomst!

Transcriptie

1 Bouwen aan onze toekomst! TOESPRAAK Jan Eyndels Algemeen voorzitter VSOA Congres Elsene, 16 juni Dames en heren, Ik ben als voorzitter van het VSOA vandaag driemaal een heel gelukkig man. Ik ben een gelukkig man als liberaal, als syndicalist, maar vooral omdat ik jullie hier in zo n grote getale mag ontmoeten. Onze vakbond leeft! Onze vakbond groeit! Onze vakbond staat er voor de toekomst!

2 Ik ben als voorzitter natuurlijk ook gelukkig om mijn vriend Jan Vercamst vandaag in ons midden te hebben. U ziet het. Hij geniet nog steeds van zijn overwinning bij de sociale verkiezingen. En terecht, want hij heeft met de ACLVB een prachtprestatie neergezet. Voor het eerst, beste vrienden, gaat ACLVB over de tien procent, nog beter, zij haalden 11.3 procent. Ik wil dan ook iedereen die tot dit fantastisch succes bijgedragen heeft van harte feliciteren. Proficiat Jan! Proficiat ACLVB! Vandaag vieren wij het 40-jarig bestaan als VSOA-SLFP-FGOD. Het vrij syndicaat voor het openbaar ambt is zoals u weet een voortzetting van een liberaal syndicalisme in de overheidsdiensten dat op nationaal vlak reeds bestaat sedert Om de echte stichters terug te vinden, moeten we echter teruggaan tot in is voor ons overigens een jaar vol verjaardagen: 120 jaar liberaal syndicalisme, 40 jaar VSOA, 85 jaar liberaal syndicalisme in de overheidsdiensten en ook nog eens 65 jaar Syndicale Strijd. Die werd op 1 januari 2007 gemoderniseerd en omgevormd tot Argument en wordt ondertussen dus ook al 5 jaar verspreid. Op het congres vandaag hebben wij samen de toekomst van onze syndicale organisatie uitgetekend. En dit aan de hand van teksten waarover eerst uitgebreid gedebatteerd werd in werkgroepen en daarna in het directiecomité. Die teksten hebben betrekking op drie thema s: het Europees thema, het openbaar ambt en de toekomst van het VSOA zelf. We kunnen als overheidsvakbond natuurlijk niet naast Europa kijken. De mondialisering biedt vele kansen, maar vormt tegelijk één van de voornaamste uitdagingen voor de Europese Unie.

3 De openbare diensten worden rechtstreeks getroffen door de ontwikkelingen op Europees vlak. In sommige gevallen zijn deze al nadelig gebleken voor de kwaliteit van de diensten omwille van de toenemende privatisering en de concurrentiestrijd die ze hebben teweeggebracht. De Europese Unie blijft ijveren, binnen het zogenaamd Europees sociaal model, voor een minimale bescherming van de rechten van de werknemers, voor de gelijkheid van kansen en voor de sociale dialoog. Wij willen een Europa, ja, maar dan wel een echt sociaal Europa. Een Europa dat in deze crisistijden afstand neemt van de huidige door Duitsland opgelegde enge besparingsstrategie en dat durft in te zetten op economische groei. De dramatisch groeiende werkloosheidscijfers in talrijke Europese landen spreken voor zich. Slechts door de creatie van nieuwe banen, samen met een doordacht budgettair beleid, kan men tot een heropleving komen. Wil men de consumptie verhogen dan moeten de mensen eerst terug geld verdienen, alvorens ze het kunnen uitgeven. Een sterk en actief syndicalisme, ook internationaal, is dus meer dan ooit een essentiele noodzaak om tot een sociaal Europa te komen. Vrienden, Wij hebben het ook over het openbaar ambt zelf gehad. Een kwaliteitsvolle publieke dienstverlening bieden in een evoluerende samenleving zal dé uitdaging worden van een modern overheidsapparaat. Daarbij zal de kwaliteit moeten ondersteund worden door voldoende middelen opdat de ambtenaar zijn taak behoorlijk zou kunnen uitoefenen. En dit in een statuut dat voldoende levenskwaliteit biedt. Wij spraken ons ook uit over de pensioenhervorming en haar gevolgen, het langer werken en de voorwaarden daaraan verbonden. De pensioenhervorming is op een drafje afgehandeld. Laat dit duidelijk

4 zijn. Wij zijn niet tegen een hervorming van de pensioenen, maar wij zijn wel tegen de overhaaste beslissingen van één minister, waarbij er over fundamentele menselijke aspecten die het gevolg zijn van het langer werken, volgens ons niet grondig genoeg is nagedacht. Wij vinden dat er te weinig is nagedacht over de gevolgen van die hervorming. Als men mensen langer wil laten werken, dan moet men zich in de eerste plaats afvragen of die mensen dat wel kunnen. Of ze in hun job wel in staat zijn om langer te werken. Weet u, ik kom van bij de Post, vandaag Bpost. Bij postbodes leeft het langer werken zeer sterk. En velen onder hen zitten met grote vragen over dat langer werken. Ga ik dat wel aankunnen, ga ik moeten afhaken? En wat gebeurt er dan met mijn loon? Zal ik aan de kant worden geschoven? Wat zijn mijn andere opties? Allemaal vragen waarop een duidelijk antwoord moet komen. Wij pleiten alleszins voor een duurzame en eerlijke samenwerkingsovereenkomst tussen overheid en ambtenaar. De overheid moet blijven investeren in haar aantrekkelijkheid als werkgever, ook voor oudere werknemers. En dus moet zij ook de vragen over het langer werken op een correcte manier beantwoorden. Niet zoals vandaag. Toen wij de minister van pensioenen vroegen wat er dient te gebeuren met de mensen die wegens de ouderdom hun functie niet meer aankunnen kregen wij als antwoord dat die mensen hun toevlucht kunnen zoeken in het pensioen wegens medische redenen. Niks zoeken dus naar een aangepaste functie, niks herscholing, gewoon dumpen. Overigens, over pensioenen gesproken, rond de pensioenhervorming van de parlementsleden zelf, dames en heren, is het verdacht stil. Daar heeft men blijkbaar wel de tijd om het dossier eindeloos te verzuipen in werkgroepen

5 Een ander gegeven is dat de kwaliteit van het openbaar ambt onder druk staat. Denk aan de risicovolle beroepen zoals politieagent of brandweerman. Ik merk een dalend respect voor mensen met een openbare functie. Politiekantoren worden belaagd. Politieagenten krijgen kopstoten, of worden tijdens de uitoefening van hun functie door een gek van de weg gemaaid. Er is in onze samenleving geen respect meer voor het publieke ambt. En daar moeten wij ons radicaal tegen verzetten. Wij kunnen daar geen duimbreed toegeven. De overheid heeft de plicht haar gezagsdragers te beschermen en de belagers streng te straffen. Justitie dient haar verantwoordelijkheid op te nemen, niet alleen door strenge straffen uit te spreken tegenover diegenen die mensen met een openbare functie aanvallen, maar ook en vooral door die straffen te laten uitvoeren. Onze groep VSOA-Politie heeft hier het initiatief genomen. Wij zullen als volleerde kuitenbijters deze zaak nooit loslaten. Ten slotte bekeken wij de toekomst van het VSOA. Wij zullen maar succesvol blijven indien wij ons kunnen onderscheiden van de twee andere vakbonden. En dit onderscheid ligt vooral in de individuele benadering van onze dienstverlening. Wij zijn als echte sociale werkers. Wij zijn er voor onze leden, en enkel voor onze leden. Zij vragen om te worden geholpen. De individuele dienstverlening is de toekomst van het syndicalisme, samen met een participatief syndicalisme waar werkgevers en werknemers elkaar kunnen vinden in een win-win situatie. Natuurlijk zullen we als dat nodig is onze eisen met acties, en desnoods stakingen, kracht blijven bijzetten. Maar wij hoeven geen syndicale hoogmissen. Wij kiezen in de eerste plaats voor dialoog en denken oplossingsgericht. Dàt is de uitdaging voor een verantwoord en volwassen syndicalisme van de 21ste eeuw. Maar dit is evenzeer de

6 uitdaging voor de werkgevers in de openbare diensten. Zij moeten leren luisteren naar de alarmsignalen en zij moeten durven of willen de dialoog aangaan vooraleer de boel ontploft. Het VSOA is goed bezig. We namen een wervelende start in Een start die zich voor onze syndicale organisatie heel hoopvol aankondigt. De cijfers van onze organisatie bevestigen immers dat de positieve trend van de voorbije jaren verder gezet wordt. In 2011 groeiden we met bijna drie procent. De laatste vijf jaar werd het VSOA twintig procent groter. Dit is in de eerste plaats het resultaat van u allen, u als afgevaardigden van het VSOA, hebt tot die groei en het succes bijgedragen. En dit is niet zo evident in tijden dat onheilsprofeten blijven zweren bij de afbouw van het personeelsbestand in de openbare sector. Dit prachtig resultaat is dus uw werk. Ik wens u daarvoor te bedanken. We mogen echter niet op onze lauweren rusten, want er is nog heel wat werk te verzetten. De regering Di Rupo heeft zich voorgenomen om de tering naar de nering te zetten. Door de financiële crisis en de economische recessie zullen er nog zware besparingen volgen. Dat zal vooral gebeuren door het geld te halen bij de zwakkeren, lees mensen die zijn tewerkgesteld in de openbare sector. Wel als sociaal liberalen kunnen wij dat niet aanvaarden, we zullen een vuist blijven maken naar iedereen die de openbare sector als een melkkoe blijft beschouwen. Wij zullen blijven strijden tegen een bepaalde pers die steeds extremistischer wordt en die sommige politici blindelings volgt in hun populistisch discours. Ik weet een zaak zeker: op syndicaal vlak zullen we zeker niet werkloos toekijken.

7 De ambtenaar ligt in de media en in sommige politieke partijen onder vuur. Ook de overheid moet de broeksriem aanspannen en dus zullen gepensioneerde ambtenaren niet vervangen worden. Maar de vraag is of daarmee nog wel dezelfde dienstverlening kan verschaft worden. De jongste jaren hebben moderne managementtechnieken bij de topmanagers in de overheidsdiensten hun intrede gedaan: evaluaties, veranderingsstrategieën, de overheid als een sexy werkgever. Dit oogt allemaal mooi, maar is het altijd zo goed dat dergelijke wetmatigheden op het openbaar ambt worden toegepast? De overheid heeft als werkgever in vele gevallen een sociale functie waarbij vooral de civil servant - gedachte moet in het oog gehouden worden: de ambtenaar ten dienste van de burger. Wie in die context op zoek is naar winstbejag en doorgedreven opbrengstmaximalisatie bewijst de overheidsdienst en belangrijker nog, de burger, geen goede dienst. Geregeld steken opnieuw commentaren de kop op die het sociaal overleg in vraag stellen en het bestaansrecht van de syndicale vertegenwoordiging willen beknotten. Als klap op de vuurpijl kwam uit regeringskringen het voorstel om een indexaanpassing over te slaan. Misschien lijkt dit op het eerste gezicht geen slecht idee om het gat in de federale begroting voor een klein stukje te dichten, op termijn betekent dit voor elke werknemer een forse inlevering. ACLVB-voorzitter Jan Vercamst maakte in Trends een schrikbarende rekensom en ik citeer: Sommige mensen denken: een indexaanpassing overslaan is ook maar één keer 2 procent loonsverhoging die niet wordt doorgevoerd. Wij hebben berekend wat zo'n maatregel voor het loon tijdens een carrière betekent. Voor een jonge werknemer is dat een hele som. Een aanpassing van 2 procent niet doorvoeren op bijvoorbeeld een bruto jaarloon van euro, betekent voor een dertigjarige dat hij aan het

8 einde van zijn loopbaan euro minder verdiend zal hebben. Daar wordt niet bij stilgestaan. Een maatregel zoals de notionele-intrestaftrek kost de burger ook al gauw 600 euro per jaar. En dan heb ik het nog niet over de armoede die nog dreigt toe te nemen. 15 procent van de Belgen leeft onder de armoedegrens, 22 procent van de kinderen tussen 0 en 2 jaar leeft in armoede."(einde citaat) Het is juist dat het indexmechanisme een typisch Belgisch gegeven is waar Europa met lede ogen naar kijkt en waar de werkgevers projectiel na projectiel op afvuren. Maar is dat indexmechanisme de ware schuldige? Of ligt de schuld voor de inflatie misschien niet bij de uit de pan rijzende energiekosten, bij de algemene prijsverhogingen waarmee we geconfronteerd worden of bij de vele miljarden die we in de casino gerichte banksector moeten pompen? Een voorbeeld met ons bekendste product: tien jaar geleden kostte een pintje maximaal 40 frank of 1 euro. Vandaag is de standaardprijs zowat 2 euro of 80 frank. Dat is een prijsverhoging van 100%. Vandaag maakten wij een afspraak met de toekomst. Ik zou hier een speciale oproep willen doen aan onze jongeren. Zij zijn de toekomst van onze syndicale organisatie. Ik zie hen elke dag bezig in onze vakbond en ik ben ervan overtuigd dat zij de fakkel met veel trots zullen overnemen. Wij moeten vandaag bouwen aan een sterke syndicale beweging opdat zij morgen de vruchten zouden kunnen plukken van ons werk. Ik moedig hen aan om tot onze cel Young toe te treden en op die manier op te komen voor de rechten van de jonge ambtenaren en werknemers. Want vooral zij hebben vandaag de steun van onze jongerenorganisatie nodig. Op het terrein zijn jullie de sociaal liberalen die werken voor de toekomst van de werknemers in de openbare sector.

9 Dames en heren, Ik zou ten slotte een aantal mensen willen bedanken voor het succes van dit congres. Voor de organisatie, de mensen van het secretariaat generaal die zich de voorbije dagen uit de naad gewerkt hebben om alles tot in de puntjes te verzorgen, voor de steun, de drie voorzitters van de werkgroepen en een aantal voorzitters en groepen die mee wilden nadenken over onze toekomst, en natuurlijk u allen voor uw aanwezigheid. Last but not least Bernard Decoen voor alle vertalingen die vandaag uit uw oortjes kwamen. Claude Louis voor de tekstvertalingen, Bert Cornelis voor de teksten en Marc Smits voor logistiek, communicatie, foto s en nog zoveel andere dingen, teveel om op te noemen. Eindigen wil ik met een citaat van onze ere algemeen voorzitter Marcel Ongena: het VSOA is er voor en door de leden. Ik dank u.