De Boorder Schoots.

Transcriptie

1 De Boorder Schoots Amsterdam Naarden Arnhem Koningslaan 35 Peperstraat 9a Jansbuitensingel AB Amsterdam 1411 PX Naarden 6811 AD Arnhem Tel: (020) Tel: (035) Tel: (026) Fax: (020) Fax: (035) Fax: (026) KINDEREN EN EEN SCHEIDING Het is belangrijk dat u samen met de kinderen praat over de scheiding. Er is een aantal handige boeken die u kunt raadplegen alvorens een gesprek met de kinderen te voeren. Enkele tips: - Petra Vollinga, Het Grote Co-Ouder Doe Boek; - Cees van Leuven en Annelies Hendriks, Kind in Bemiddeling; - Marcha Pinedo en Petra Vollinga, Aan alle gescheiden ouders; - Ed Spruijt, Scheidingskinderen. Een praktische website die u kunt bezoeken is: Ook kunt u de hulp inschakelen van een orthopedagoog of een kinderpsycholoog. Ons kantoor werkt met een aantal vaste deskundigen samen. Ouderlijk gezag Voor kinderen die tijdens het huwelijk zijn geboren geldt dat ouders automatisch het ouderlijk gezag hebben. Het ouderlijk gezag houdt in dat u gezamenlijk bevoegd bent om belangrijke beslissingen over de kinderen te nemen. U moet daarbij denken aan een verhuisbeslissing, schoolkeuze, beslissingen over medische ingrepen etc. Na de echtscheiding blijft, bijzondere omstandigheden daargelaten, het gezamenlijk ouderlijk gezag in stand. Gezamenlijk ouderlijk gezag bij samenlevers Als u niet gehuwd bent en u heeft wel kinderen die u heeft erkend, dan is het de vraag of u gezamenlijk belast bent met het ouderlijk gezag. Dit vereist actief optreden van de ouders en gaat dus niet automatisch. Na de geboorte van de kinderen dient u gezamenlijk een formulier in te vullen waar u aangeeft dat u samen het gezag wenst uit te oefenen. Het formulier wordt naar een centraal register van de rechtbanken gestuurd waarna het gezag officieel als gezamenlijk staat geregistreerd.

2 Als u niet zeker weet of het gezamenlijk ouderlijk gezag is geregistreerd kan de mediator dat voor u nagaan door het opvragen van een uittreksel uit het gezagregister. Hoofdverblijfplaats, zorgregeling en ouderschapsplan Sinds 1 maart 2009 zijn ouders verplicht om samen afspraken te maken over hun kinderen. De gemaakte afspraken moeten worden vastgelegd in een ouderschapsplan. De reden hiervoor is dat de overheid wil dat de verantwoordelijk voor de kinderen bij de ouders blijft. Zij moeten samen bepalen hoe er na de scheiding vorm wordt gegeven aan het ouderschap. Als er geen ouderschapsplan wordt gemaakt dan kan het zijn dat de rechtbank de behandeling van het scheidingsverzoek aanhoudt totdat het plan gereed is. De wet stelt dat u in het ouderschapsplan minimaal over de volgende onderwerpen afspraken moet maken: a. De wijze waarop na de scheiding de zorg- en opvoedingstaken worden verdeeld en op welk adres de kinderen zullen worden ingeschreven in de gemeentelijke basisadministratie. Met andere woorden waar hebben de kinderen na de scheiding hun hoofdverblijfplaats en welke dagen verblijven ze bij de ene en bij de andere ouder; b. De wijze waarop u elkaar informatie zult geven en raadplegen over belangrijke onderwerpen met betrekking tot de persoon en het vermogen van de kinderen, Denk daarbij aan schoolkeuze, verhuizing etc.; c. Een regeling over de kosten van de kinderen, dus de kinderalimentatie; d. U zult de kinderen op leeftijdsadequate wijze moeten informeren over hetgeen u samen als ouders hebt afgesproken over de kinderen na de echtscheiding. U kunt het ouderschapsplan zo uitgebreid maken als u zelf wenst, mits u maar aan de vier minimum vereisten voldoet. Mocht u gezamenlijk geen afspraken kunnen maken over de verdeling van de kosten van de kinderen, dan kunnen wij u daarbij helpen. Wij geven u een korte toelichting op het kinderalimentatiesysteem zoals dat thans door rechtbanken en advocaten wordt gehanteerd. Kinderalimentatie Ouders zijn onderhoudsplichtig voor hun kinderen totdat zij de leeftijd van 21 jaar hebben bereikt.

3 Kinderalimentatie is netto. Voor meer informatie kunt u terecht op de website van de belastingdienst: De hoogte van de kinderalimentatie wordt bepaald aan de hand van de kosten van de kinderen. Omdat het lastig is deze kosten te bepalen, hanteren rechtbanken vaak de zogenaamde tabel Eigen aandeel kosten kinderen die is gemaakt door het Nibud. De tabellen kunt u downloaden via de website van de rechtspraak: en vindt u ook bij het huiswerk. De tabel gaat uit van het netto besteedbaar gezinsinkomen gedurende het huwelijk, de leeftijd van de kinderen en het aantal kinderen in het gezin. Als u dus al eerder uit elkaar bent gegaan en de kosten van de kinderen nu moeten worden vastgesteld dat wordt er voor de bepaling van de kosten van de kinderen in principe gekeken naar het verleden, het moment waarop u feitelijk uiteen bent gegaan. Het tabelbedrag is exclusief kinderbijslag. Een voorbeeld: Stel het inkomen van Eric is netto per maand. Dat van Monique is Het netto besteedbare gezinsinkomen komt daarmee op een bedrag van Er zijn twee kinderen van respectievelijk 4 en 6 jaar. Uit de Nibud tabel Eigen Aandeel Kosten Kinderen volgt dat deze twee kinderen samen 6 kinderbijslagpunten krijgen. Uit de tabel voor twee kinderen volgt dat de kosten van de kinderen bij een netto besteedbaar gezinsinkomen van en 6 kinderbijslagpunten 930 per maand belopen. Per kind komt dit neer op een bedrag van 465 per maand. Om uw netto gezinsinkomen vast te stellen heeft de mediator de beschikking nodig over de volgende gegevens: - 3 recente salarisstroken van beiden; Verder zult u worden geïnformeerd over het kindgebonden budget, een bijdrage van de overheid. Deze bijdrage is afhankelijk van het inkomen van de ouders. Tijdens de eerste bespreking zullen de kosten van de kinderen en wat er verder bij komt kijken worden besproken. Verder wordt verwezen naar de uitgebreide uitleg bij het ouderschapsplan dat ook onderdeel van het huiswerk is. Het verdelen van de kosten van de kinderen

4 Ouders zijn verplicht om naar rato van hun draagkracht bij te dragen in de kosten van de kinderen. De verhouding waarin de kosten gedeeld moeten worden hangt af dus af van de draagkracht, maar ook van de verdeling van de zorg. Er wordt sinds 1 april 2013 een forfaitaire benadering gehanteerd bij het bepalen van de draagkracht. De draagkracht wordt in beginsel afgelezen uit de draagkrachttabel. In die tabel wordt rekening gehouden met een aantal redelijke kosten van levensonderhoud van de onderhoudsplichtige: - een redelijke netto woonlast van 30% van het netto inkomen; - een bedrag van 860 voor de kosten van levensonderhoud, afhankelijk van het inkomen. In principe is 70% van het netto besteedbare inkomen nadat daarvan deze forfaitaire lasten zijn afgetrokken beschikbaar voor alimentatie. Wij noemen dit de draagkracht. Om de draagkrachttabel af te kunnen lezen wordt opnieuw ieders netto inkomen berekend, maar dan het inkomen na de echtscheiding. Dit netto inkomen kan afwijken van het inkomen tijdens het huwelijk, omdat u na de scheiding bijvoorbeeld in aanmerking komt voor fiscale tegmoetkomingen waarvoor u eerder niet in aanmerking kwam. De draagkracht kan ook worden berekend aan de hand van een formule: 70% x [NBI ((0,3 x NBI) + 860)]. Als uw beider draagkracht vaststaat moet uw draagkracht vergeleken worden, zodat kan worden vastgesteld welk deel u van de kosten voor de kinderen voor uw rekening dient te nemen. De verhouding van ieders draagkracht wordt vervolgens losgelaten op de kosten van de kinderen. Daarna is duidelijk welk aandeel ieder van de ouders voor zijn/haar rekening moet nemen. Zorgkorting De niet hoofdverzorger die wel gedeeltelijk de zorg voor de kinderen op zich neemt heeft onder bepaalde voorwaarden recht op een zorgkorting. Bij een ouderwetse standaard zorgregeling dat wil zeggen dat de kinderen eens in de twee weken een weekend bij vader verblijven kan op de bijdrage van moeder een zorgkorting in aftrek worden gebracht. Grofweg geldt de volgende vuistregel. Bij 1 dag zorg per week kan 15% van de gevonden kinderalimentatie worden afgetrokken, bij 2 dagen per week 25% en bij 3 dagen per week of meer 35%. Aanvaardbaarheidstoets Door de forfaitaire benadering van de draagkracht kan het systeem in bijzondere gevallen tot onredelijke uitkomsten leiden en als escape bestaat er dan ook de zogenaamde aanvaardbaarheidstoets. De mediator kan u daarover nader informeren als daartoe aanleiding bestaat.

5 Maken van de berekeningen Wij maken de berekening voor u. Dit hoeft niet als u zelf een verdeling van de kosten van de kinderen hebt afgesproken. U dient de mediator in aanvulling op bovengenoemde inkomensgegevens de volgende stukken te verstrekken: - Bewijsstukken van de woonlasten van u beiden na de echtscheiding (te betalen hypotheekrente, aflossing, premie verzekering gekoppeld aan hypotheek, kale huur) - de beschikking huurtoeslag, de beschikking zorgtoeslag en de beschikkingkinderopvangtoeslag; - bewijsstukken van eventuele schuld(en) en opgave van de restantschuld(en); - een recente ziektekostenpolis waaruit de premie en het eigen risico blijkt; - bewijsstukken van eventuele andere bijzondere kosten. Kinderverklaringen Als de kinderen 12 jaar of ouder zijn dan hebben zij het recht om te worden gehoord in zaken die hen aangaan. Zo ook scheidingszaken. Kinderen vanaf 12 jaar dienen in de gelegenheid te worden gesteld hun mening te geven over de afspraken die hun ouders hebben gemaakt over het hoofdverblijf van het kind en de geldende zorgregeling. Kinderen vanaf 16 jaar worden in de regel ook gevraagd naar hun mening over de kinderalimentatie. Veelal wordt er gebruik gemaakt van standaard kinderverklaringen die de kinderen invullen. Deze verklaringen kunnen met het verzoek tot echtscheiding, het convenant en het ouderschapsplan worden ingediend bij de rechter die de echtscheiding uitspreekt. Wordt geen gebruik gemaakt van de kinderverklaringen dan zal de behandelend rechter de kinderen doorgaans uitnodigen voor een gesprek of wordt de kinderen de gelegenheid geboden de rechter een brief te sturen waarin zij hun mening kenbaar maken. Een groot misverstand is dat kinderen vanaf 12 jaar het recht hebben om te beslissen bij wie zij na de scheiding wonen en hoe de zorgregeling eruit ziet. De kinderen hebben het recht om hun mening over deze zaken kenbaar te maken, maar zij beslissen niet. Het zijn de gezagdragende ouders die beslissen en als dat niet lukt dan, beslist de rechter.