Tweede Kamer der Staten-Generaal

Transcriptie

1 Tweede Kamer der Staten-Generaal 2 Vergaderjaar Ernstige atypische longontsteking (SARS) Nr. 9 VERSLAG VAN EEN ALGEMEEN OVERLEG Vastgesteld 25 april 2003 De vaste commissie voor Volksgezondheid, Welzijn en Sport 1 heeft op 10 april 2003 overleg gevoerd met staatssecretaris Ross-van Dorp van Volksgezondheid, Welzijn en Sport over de brieven van de staatssecretaris van Volksgezondheid, Welzijn en Sport van 17, 21 maart en 1 april 2003 inzake Severe Acute Respiratory Syndrome (SARS) (28 827, nrs. 1, 2 en 3). Van dit overleg brengt de commissie bijgaand beknopt verslag uit. Vragen en opmerkingen uit de commissie 1 Samenstelling: Leden: Terpstra (VVD), voorzitter, Van der Vlies (SGP), Kalsbeek (PvdA), Rijpstra (VVD), Bakker (D66), Buijs (CDA), Atsma (CDA), ondervoorzitter, Arib (PvdA), Vendrik (GroenLinks), Kant (SP), Eurlings (CDA), Wilders (VVD), Mosterd (CDA), Smits (PvdA), Örgü (VVD), Verbeet (PvdA), Van Oerle-van der Horst (CDA), Vergeer-Mudde (SP), Vietsch (CDA), Tonkens (GroenLinks), Joldersma (CDA), Van Heteren (PvdA), Nawijn (LPF), Van Dijken (PvdA), Timmer (PvdA), Van Miltenburg (VVD), Hermans (LPF). Plv. leden: Griffith (VVD), Rouvoet (Christen- Unie), Verdaas (PvdA), Van Beek (VVD), Van der Ham (D66), Ferrier (CDA), Cqörüz (CDA), Blom (PvdA), Halsema (GroenLinks), Gerkens (SP), Jager (CDA), De Grave (VVD), Ross-van Dorp (CDA), Van Dam (PvdA), Blok (VVD), Tjon-A-Ten (PvdA), De Ruiter (SP), Ormel (CDA), Van Gent (GroenLinks), Verburg (CDA), Waalkens (PvdA), Varela (LPF), Bussemaker (PvdA), Dijsselbloem (PvdA), Hirsi Ali (VVD), Kraneveldt (LPF). Mevrouw Tonkens (GroenLinks) constateert dat het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) weliswaar snel op de longziekte SARS (severe acute respiratory syndrome) reageert, maar zij is niet gerust op de voorzichtige maatregelen die worden genomen. VWS adviseert, in overeenstemming met de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO), geen onnodige reizen te ondernemen naar Hongkong en Guangdong. Is dit hetzelfde als een negatief reisadvies of gaat een negatief reisadvies verder? Waarom beperkt het zich tot Hongkong en Guangdong? Een aantal andere Europese lidstaten, waaronder Spanje en Finland, geeft een negatief reisadvies af voor ook andere landen met besmettingsgevallen. Waarom doet Nederland dit niet? Moet het overleg dat blijkens de brief van 1 april (28 827, nr. 3) met de resterende lidstaten plaatsvindt over uitbreiding van het WHO-advies, niet versneld worden, gezien het tempo waarin SARS zich verspreidt? Is het beleid ten aanzien van vertrekkende passagiers op luchthavens in het buitenland niet erg mager? Mensen worden nu gescreend met behulp van een vragenlijst, maar deze methode schiet tekort en is fraudegevoelig. Wie besmet is maar graag wil vertrekken, zal kunnen ontkennen ziek te zijn. Als er dan nog geen uiterlijke symptomen zijn de incubatietijd is twee tot zeven dagen zal dit worden geloofd. Waarom derhalve geen lichamelijk onderzoek bij vertrek, voor zover Nederland daarin zeggenschap heeft? Nederlandse luchtvaartmaatschappijen zouden daarop door de regering kunnen worden aangesproken. De heer Buijs (CDA) is van mening dat de regering adequaat heeft ingespeeld op het optreden van de niet eerder bekende longziekte SARS. KST tkkst ISSN Sdu Uitgevers s-gravenhage 2003 Tweede Kamer, vergaderjaar , , nr. 9 1

2 Samenwerking met de WHO en de Europese Commissie staat daarbij voorop. Er resteren echter nog vragen, met name wat betreft het genomen besluit ten aanzien van de repatriëring: mensen die vermoedelijk SARS hebben, mogen pas worden gerepatrieerd nadat SARS is uitgesloten of nadat zij tien dagen klachtenvrij zijn. Wie betaalt bijvoorbeeld de kosten van een gedwongen verblijf in het buitenland? Is in de landen waar deze longziekte voorkomt, dezelfde zij het nog experimentele test beschikbaar als in Nederland? Worden de testen adequaat uitgevoerd zodat de diagnose gesteld kan worden? Is daar ook de diagnostiek in algemene zin van dien aard dat kan worden ingestaan voor de voorwaarde van tien dagen klachtenvrij zijn? De heer Buijs schetst de casus dat hij in Hongkong verblijft, zich ziek voelt en SARS blijkt te hebben, maar ervoor kiest om in Nederland verpleegd te worden. Als hij zich daartoe meldt bij de luchtvaartmaatschappij en bereid is een mondkapje te dragen, kan deze maatschappij hem dan weigeren of kan hij zich beroepen op het protocol dat gehanteerd wordt bij tuberculose? Op die wijze kunnen mensen immers snel naar Nederland terugkeren om hier een adequate behandeling te krijgen. Eenzelfde benadering blijkt uit de brief van de staatssecretaris van 21 maart (28 827, nr. 2): bij een vermoeden van SARS mag de betrokkene in een vliegtuig reizen op dezelfde manier als bij een vermoeden van tuberculose, zonder isolatie maar wel met beschermende maatregelen. Hoe gaat het in de praktijk, als hij, besmet met SARS en wetende dat de maatschappij hem zal weigeren, dit verzwijgt en de screening, inclusief een temperatuurmeting, weet te misleiden waardoor hij toch in het vliegtuig komt? Enige relativering van de gevaren rond SARS acht de heer Buijs op zijn plaats, ook in de publiciteit erover, teneinde geen onnodige angst op te roepen. Volgens de gegevens van de Inspectie voor de Gezondheidszorg is de sterfte onder SARS-patiënten 4%. Hoe verhoudt dit percentage zich tot sterfte als gevolg van het influenzavirus? Een vergelijking met andere infectieziekten in dit opzicht kan voorkómen dat er een psychose ontstaat. Hij verzoekt de staatssecretaris zorg te dragen voor nuancering in de publieksvoorlichting, ook om mensen tegen zichzelf te beschermen, opdat zij geen zaken aanschaffen die slechts schijnbescherming bieden. Mevrouw Kant (SP) denkt dat er adequaat gereageerd wordt door de Nederlandse overheid en acht eveneens enige relativering op zijn plaats, wat niet wegneemt dat er voldoende voorzorgsmaatregelen genomen dienen te worden. Mevrouw Kant acht de vergelijking met influenza op zijn plaats. Zij stelt de vraag of Nederland wel voldoende voorbereidingen heeft getroffen voor het geval een pandemie van influenza zou uitbreken. Zij wijst op het gevaar van een vermenging van het vogelpestvirus en het influenzavirus en de daaraan verbonden risico s. Wordt daar voldoende onderzoek naar gedaan, zodat Nederland, als zich wat dat betreft iets ernstigs voordoet, er ook op voorbereid is? Is er dan voldoende vaccin voorradig? Wordt in het algemeen het onafhankelijke en door de overheid gefinancierde onderzoek naar infectieziekten en hun verspreiding op peil gehouden? Zijn er, wat de maatregelen tegen SARS betreft, in Nederland voldoende medische voorzieningen voorhanden zoals beademingsapparatuur en isoleermogelijkheden? In een briefing is medegedeeld dat er voldoende ribavirine is voor de behandeling van, zo nodig, 2000 mensen. Is het evenwel juist dat er geen wetenschappelijk bewijs is dat dit middel bij SARS werkt? Wordt er onderzoek gedaan naar een mogelijkerwijs snellere en grotere verspreiding van SARS door mensen met een subklinische infectie? Is de regelgeving in Europees verband om verspreiding tegen te gaan toereikend? De terugkeer van mensen uit risicogebieden is juridisch niet tegen te houden. Hoe wordt daarmee omgegaan? Wat is de aanpak indien een Nederlander wil terugkeren uit een risicogebied, maar wordt geweigerd in Tweede Kamer, vergaderjaar , , nr. 9 2

3 het vliegtuig? Er kunnen allerlei persoonlijke of andere, dringende redenen zijn waarom iemand toch terug wil. Welke hulp biedt Nederland om dit te realiseren? De heer Wilders (VVD) verzoekt de staatssecretaris om een kort overzicht van de actuele stand van zaken bij de verspreiding van SARS. Hij benadrukt het belang van een objectieve voorlichting aan de bevolking. Hoe staat het met de benodigde voorzieningen? Wat zijn de criteria om te bepalen dat er voldoende plaatsen voor patiënten beschikbaar zijn? Hoe staat het met de screening op vliegvelden door luchtvaartmaatschappijen? Aan de hand van welke criteria zal de regering overwegen om lichamelijk onderzoek verplicht te stellen, mede gelet op de incubatietijd? Wordt er gewacht totdat SARS zich feitelijk in Nederland heeft gemanifesteerd of worden er preventief al stappen ondernomen? Wat is de rechtsbasis van een negatief reisadvies, respectievelijk van het niet terug mogen keren naar Nederland? Hoe kan dat afgedwongen worden? Zeker als er de ambitie is om op dit terrein een Europees bureau in het leven te roepen, kan het niet zo zijn dat er binnen Europa verschillende reisadviezen worden gegeven. Wil de staatssecretaris proberen te bewerkstelligen dat Europa hierbij één lijst hanteert en wil zij de Kamer erover informeren waarom sommige landen verder gaan dan het advies van de WHO? Misschien hebben die landen daar goede redenen voor en die wil de heer Wilders dan graag weten. In dit verband verzoekt hij de staatssecretaris de Kamer volgende week een verslag te zenden van een dan plaatsvindende bijeenkomst op Europees niveau over de onderlinge afstemming. Mevrouw Arib (PvdA) vindt dat de staatssecretaris adequaat heeft gereageerd door het Outbreak Management Team van de Landelijke Coördinatiestructuur Infectieziektebestrijding in te schakelen en SARS onder de werking van de Infectieziektenwet te brengen. In de brief van de staatssecretaris van 17 maart (28 827, nr. 1) wordt gesteld dat maatregelen op Europees niveau worden afgestemd. Echter, er zijn door een aantal lidstaten expliciet negatieve reisadviezen afgegeven, terwijl Nederland wat dat betreft terughoudender is en slechts aangeeft dat het beter is niet te reizen naar enkele bestemmingen. Kan Nederland hierin niet strikter zijn, opdat mensen duidelijk de gevolgen voor ogen hebben van hun reisgedrag? Wat is de stand van zaken van het door Buitenlandse Zaken beoogde overleg in dezen met de overige lidstaten? Hoewel het vermoeden bestaat dat weinig mensen uit Nederland tot nu toe met SARS zijn geconfronteerd, is het wel een vraag of Nederland er, bijvoorbeeld qua aantallen IC-bedden, voldoende op is voorbereid als er vele besmettingsgevallen zouden zijn. Bij de vijf incidenten die zich nu in Europa hebben voorgedaan, betrof het vooral ziekenhuispersoneel. Op welke wijze wordt het personeel van ziekenhuizen over besmetting met SARS voorgelicht en hoe wordt dit personeel beschermd? Mevrouw Huizinga-Heringa (ChristenUnie) viel het bij de voorbereiding van het algemeen overleg op dat 96% van de mensen die besmet raken met SARS de ziekte overleeft. Dat is een veel hoger percentage dan zij op grond van de berichtgeving in de media had verwacht. Het geeft haar aanleiding erop aan te dringen dat in de publieksvoorlichting en in de informatie in de media duidelijk wordt gemaakt dat een SARS-besmetting weliswaar ernstig is en om adequaat handelen vraagt, maar geen reden tot paniek vormt. Mevrouw Huizinga sluit zich aan bij de gestelde vragen inzake het reisadvies en de screening op luchthavens. Is het een juiste conclusie dat de longziekte SARS niet besmettelijk is tijdens de incubatietijd? Maakt dit de Tweede Kamer, vergaderjaar , , nr. 9 3

4 screening makkelijker doordat er dan alleen op gelet hoeft te worden of mensen de symptomen vertonen? De heer Van der Vlies (SGP) constateert dat SARS, als nieuwe besmettelijke ziekte, onzekerheid en angst oproept, hetgeen de bevoegde instanties voor een dilemma plaatst. Er dienen enerzijds adequate, daadkrachtige voorzorgsmaatregelen te worden getroffen; anderzijds dient paniek vermeden te worden en mag geen psychose worden gecreëerd. Het zou aanbeveling verdienen de media ervan te weerhouden foto s te publiceren van schoollokalen uit risicogebieden waar alle leerlingen een mondkapje voor hebben, want dit roept elders in de wereld schrikbeelden op. Hoe is het gesteld met het capaciteitsvraagstuk, preventief en curatief, in de reguliere zorg? Hoe groot is het risico dat SARS via het internationale verkeer Nederland binnenkomt? Er zijn in goed overleg afspraken gemaakt met de luchtvaartmaatschappijen, maar de heer Van der Vlies heeft de indruk dat daar geen verplichtende elementen in zitten. Hier is sprake van een punt van aanhoudende zorg. Welke recente informatie heeft de staatssecretaris vanuit de WHO? Hoe is het gesteld met de juridische grondslag voor de screening, de reisadviezen en zo nodig het in quarantaine houden van personen? Het antwoord van de staatssecretaris De staatssecretaris zegt dank voor het vertrouwen dat is uitgesproken in de aanpak die de regering tot op dit moment heeft gevolgd. Het betreft hier enerzijds een ernstige zaak, te weten een nieuwe ziekte waartegen wereldwijd wordt gewaarschuwd en ten aanzien waarvan wordt nagegaan hoe deze kan worden bestreden. Anderzijds moet vermeden worden dat paniek ontstaat, want dat is contraproductief uit een oogpunt van het treffen van adequate maatregelen. Er is om een aantal redenen geen aanleiding voor paniek. Zo laten de daadwerkelijke sterftecijfers bij de longziekte SARS zien dat een patiënt er niet aan behoeft te overlijden. Per 8 april 2003 was er bij 2671 mensen een besmetting met SARS vastgesteld, van wie er inmiddels 103 zijn overleden. De sterfte is circa 4% en dat is vergelijkbaar met het sterftepercentage bij ernstige longontsteking. De staatssecretaris vindt het belangrijk om in de publieksvoorlichting de nuances te laten doorklinken, maar ook al doet zij daartoe haar best, zij heeft de media niet in de hand. Op de VWS-website wordt geprobeerd het onderwerp genuanceerd te benaderen en ook als er informatie wordt gegeven aan de media, wordt getracht dat in al zijn nuances te doen. Mede vanuit het departement van VWS zijn ambtenaren op pad om te kijken hoe er in Europa kan worden afgestemd, want het is niet iets waarvoor Nederland in z n eentje maatregelen kan treffen. Tot de concrete maatregelen behoort het bieden van een goede voorlichting over mogelijk besmettingsgevaar en de manieren om dat te voorkomen. Hiertoe dient ook het reisadvies. Voorts gaat het erom wat gedaan kan worden op het punt van het reizen zelf. Het goed luchten van ruimtes waar men verblijft hoort daar bijvoorbeeld bij. Verder worden reizigers bij hun vertrek uit risicogebieden gescreend op klinische ziekteverschijnselen. Wie een beetje ziek is, kan besmettelijk zijn voor anderen; wie nog geen ziekteverschijnselen heeft, is dat niet. Daar zit een zekere spanning tussen, als het gaat om de vraag op welk moment vastgesteld kan worden of iemand al of niet SARS heeft bij zijn vertrek. Het reisadvies is een negatief reisadvies dat is verwoord als: niet onnodig naar een land gaan. Een formulering in de zin van «u mág er niet heen gaan» kan niet, want Nederland kan dit niet verbieden. Daar is geen juridische grondslag voor en het zou niet kunnen worden geëffectueerd. Het negatieve reisadvies geldt voor Hongkong en Guangdong, waar de twee grootste risicogebieden zijn. Bij de oordeelsvorming over het al dan niet geven van een negatief reisadvies volgt Nederland de WHO, omdat inter- Tweede Kamer, vergaderjaar , , nr. 9 4

5 nationale afstemming en eenduidigheid hier noodzakelijk zijn; ook vindt daarbij afstemming plaats met virologen. Nederland ziet de WHO als het meest gezaghebbende orgaan in dezen. Bij het volgen van meerdere autoriteiten tegelijkertijd ontstaat er verwarring over de betekenis van adviezen. Thans wordt een, begin volgende week te houden, bijeenkomst op Europees niveau voorbereid om tot nadere afstemming te komen. De algemene lijn in de Europese Unie is dat de WHO wordt gevolgd, maar lidstaten kunnen er niet van weerhouden worden om nog iets anders te doen. Er wordt gekeken of nog meer tot elkaar kan worden gekomen, bijvoorbeeld tot een gezamenlijke aanpak met buurlanden. De staatssecretaris blijft ervan overtuigd dat het volgen van de WHO-adviezen het belangrijkste is en dat is ook haar inzet in Europa. Ook de WHO kent een voortschrijdend inzicht, hetgeen ertoe kan leiden dat de adviezen van de WHO strenger worden. De WHO en de Europese Unie dienen naar haar oordeel gelijk op te gaan op het punt van de te treffen maatregelen tegen SARS. Zij zal de Kamer berichten over de uitkomst van de eerder gemelde Europese bijeenkomst. Met betrekking tot het in acht nemen van maatregelen bleek China eerst terughoudend, maar op enig moment is China daadwerkelijk maatregelen gaan naleven, niet alleen vanwege het risico voor de volksgezondheid aldaar, maar ook vanwege de economische risico s in het geval niemand meer naar China zou willen reizen. Op dit moment is er bijvoorbeeld een contact tussen de WHO en de luchthaven Hongkong. Ook ten aanzien van andere risicovolle luchthavens is er nu het vertrouwen dat de maatregelen nageleefd worden, mede omdat de luchtvaartmaatschappijen het in hun eigen belang goed geregeld willen hebben. Van belang is dat personen van wie vastgesteld wordt dat zij besmet zijn met SARS, zoveel mogelijk ter plaatse blijven. Dat heeft ook voor hen zelf voordelen, omdat SARS-patiënten direct een medische behandeling nodig hebben en het dan niet verstandig is een lange vliegreis te maken. Betrokkenen kunnen er niet toe verplicht of gedwongen worden om ter plaatse te blijven, maar zij willen vaak meewerken. Op dit moment zijn er wat dat betreft nog geen problemen geconstateerd, ook niet op het punt van bijvoorbeeld de verblijfskosten en de rol van reisorganisaties en verzekeraars. Vanuit het ministerie van VWS is er overleg over met Buitenlandse Zaken hoe de Nederlandse ambassades zullen reageren indien landgenoten zich in het buitenland melden met dergelijke problemen en met vragen om informatie. Kijkende naar deze afstemming vanuit Nederland, ook met reisorganisaties en met de overheden aldaar, is de staatssecretaris thans tevreden over de gang van zaken. De staatssecretaris denkt dat er geen juridische grond is om SARSpatiënten tegen te houden als zij willen vertrekken; wel zal een individuele vliegmaatschappij transport mogen en kunnen weigeren, ook als de patiënt bereid is een mondkapje te dragen. In de praktijk zal degene bij wie in het buitenland, bijvoorbeeld in een ziekenhuis, een SARSbesmetting wordt geconstateerd, onmiddellijk in isolatie worden genomen. Betrokkene zal dan kunnen vragen dat een vertegenwoordiger van de ambassade hem komt bezoeken aan wie hij kenbaar kan maken voor behandeling naar Nederland te willen terugkeren. De ambassade zal de patiënt wijzen op de zich daarbij voordoende problematiek en het gevaar voor de eigen gezondheid van een dergelijk transport. Als de patiënt erop staat om voor behandeling te mogen terugkeren naar eigen land, zal eventueel individuele repatriëring mogelijk zijn, maar dan in isolatie waarbij alle mogelijke voorzorgsmaatregelen getroffen worden. Ingaande op de vergelijking qua reismogelijkheden tussen SARSpatiënten en tuberculosepatiënten wijst de staatssecretaris erop dat personen met een actieve en als zodanig gediagnosticeerde tuberculose niet mee zullen kunnen met normale vluchten, omdat luchtvaartmaatschappijen deze passagiers uit een oogpunt van besmettelijkheid zullen Tweede Kamer, vergaderjaar , , nr. 9 5

6 weigeren. Tegen individuele repatriëring van mensen met tuberculose bestaat op zich geen bezwaar, mits daar adequate voorzieningen voor zijn getroffen. Ook voor patiënten met SARS geldt dat er een mogelijkheid is voor wie per se terug wil, zij het dat de situatie niet geheel vergelijkbaar is. Patiënten met SARS vormen een bedreiging bij directe contacten vanwege de overdracht van het virus door vochtdruppels. In de incubatietijd kan het zijn dat iemand wel besmet is maar zich niet ziek voelt. Dan is het mogelijk dat betrokkene in het vliegtuig stapt, omdat hij of zij het niet voelt en er uitwendig niets te zien is. De staatssecretaris kan niet met zekerheid zeggen of gedurende de incubatietijd de drager van de besmetting ook een ander kan besmetten; zij denkt dat dit waarschijnlijk niet het geval is. Het is niet uitgesloten dat reizigers met een SARS-besmetting de screening op de luchthaven weten te misleiden, ook al wordt geprobeerd er alles aan te doen om dit te voorkomen. Indien zo n misleiding slaagt, is er geen mogelijkheid om een reiziger van zijn reis af te houden. Mensen moeten echter hun gezonde verstand gebruiken en op een verantwoorde manier met een eventuele besmetting willen omgaan. Er is ook de mogelijkheid dat een vliegtuig een tussenlanding maakt, indien een passagier tijdens de vlucht ziekteverschijnselen vertoont; dan kan de patiënt alsnog in isolatie worden genomen. Er wordt nu aangenomen dat SARS wordt veroorzaakt door een virus uit de familie van de coronavirussen. Testen om op grote schaal te kunnen toepassen, zijn in ontwikkeling en hebben een experimenteel karakter. Het is niet bekend hoe betrouwbaar testen op dit moment zijn bij het in de eerste dagen vaststellen van de ziekte; daar wordt aan gewerkt. Nederland beschikt over een experimentele diagnostische test, maar deze is nog onvoldoende betrouwbaar om er de diagnose zelf op te baseren; wel kan de test ondersteunend zijn bij klinische en anamnestische diagnose. De test is niet geschikt om er grote groepen burgers preventief mee te testen. Ten aanzien van de vogelpest is de maatregel genomen om profylaxe toe te dienen bij degenen die in de betreffende gebieden moeten werken, teneinde te voorkomen dat zij ermee besmet raken. Tegelijkertijd wordt deze personen die een mogelijk risico lopen, een griepprik aangeboden in verband met het kunnen ontstaan van een mutatie tussen aviaire influenza en menselijke griep. Vooralsnog is niet geconstateerd dat zich een dergelijke mutatie heeft voorgedaan; zodra geconstateerd wordt dat iemand een gemuteerd virus heeft, zal deze persoon onmiddellijk in quarantaine geplaatst moeten worden. De conjunctivitis die mensen krijgen door besmetting met vogelgriep, wordt bestreden, maar er is nog geen combinatie vastgesteld van conjunctivitis en griep. Indien SARS zich zou verspreiden over Nederland, zou er, in combinatie met de aanwezigheid van aviaire influenza, sprake zijn van een extra probleem. Vooralsnog gaat de staatssecretaris ervan uit dat een dergelijke situatie zich niet zal voordoen, omdat er adequate maatregelen zijn genomen tegen de verspreiding van SARS in Nederland. Daarbij gaat het om de screening, de voorlichting en het geven van een reisadvies. De Nederlandse ziekenhuizen beschikken over voldoende capaciteit om van SARS verdachte personen te isoleren. De staatssecretaris neemt hierbij aan dat het niet om tientallen besmettingsgevallen gaat die zich tegelijkertijd aandienen, maar om individuele gevallen. De totale isoleercapaciteit bedraagt in Nederland 2070 bedden. De mogelijkheid tot strikte isolatie, met een sluis en een drukhiërarchie, is in ten minste 66 ziekenhuizen beschikbaar; het gaat dan om ongeveer 130 eenpersoonskamers. Er is voor 1200 personen beademingsapparatuur in ziekenhuizen beschikbaar en voor 200 personen in isolatie. Mocht een patiënt intensieve zorg nodig hebben die niet in een perifeer ziekenhuis voorhanden is, dan zijn dergelijke voorzieningen beschikbaar bij een aantal academische centra. Als al deze plekken bezet zouden raken, zou tot cohortverpleging onder minder ideale omstandigheden moeten worden overgegaan. De staatsse- Tweede Kamer, vergaderjaar , , nr. 9 6

7 cretaris denkt echter dat de beschikbare capaciteit op dit moment geen reden tot ongerustheid geeft. Met ribavirine is er goede ervaring in Hongkong opgedaan en daarover is documentatie voorhanden. De afstemming voor de huisartsen geschiedt via de Landelijke Huisartsen Vereniging. Ten aanzien van de voorlichting van het ziekenhuispersoneel is er overleg tussen de Inspectie voor de Gezondheidszorg en de ziekenhuizen. Naar de staatssecretaris heeft begrepen, verlopen deze contacten goed en is er op dit moment geen onduidelijkheid of ongerustheid. Mochten het ministerie echter signalen bereiken dat dit anders is, dan kan daar snel op gereageerd worden. De voorzitter van de vaste commissie voor Volksgezondheid, Welzijn en Sport, Terpstra De griffier van de vaste commissie voor Volksgezondheid, Welzijn en Sport, Teunissen Tweede Kamer, vergaderjaar , , nr. 9 7