Zuid-Spanje en Zuid-Portugal, maart 2012

Maat: px

Weergave met pagina beginnen:

Download "Zuid-Spanje en Zuid-Portugal, maart 2012"

Jeroen Jonker
8 jaren geleden
Aantal bezoeken:

1 Zuid-Spanje en Zuid-Portugal, maart 2012 Velduil in de Corridor Verde in de Coto Donana, foto Loes

2 Eind januari 2012 moesten we onze vijfde Spanje-winterreis vroegtijdig afbreken wegens privéomstandigheden. Nadat alles weer genormaliseerd was, zochten we de eerste helft van maart Internet af om een gedeelte van de reis in te halen. Vrij snel vonden we een all in aanbod (vlucht, autohuur, appartement) dat precies aansloot bij waar we naar op zoek waren. In de Algarve verblijven we in de all inclusive Golden club Cabanas in het Portugese vissersdorpje Cabanas. Cabanas ligt strategisch perfect om, behalve de Algarvegebieden, ook de Odiel marshes, de Coto Doňana en het Portugese steppegebied Castro Verde te bezoeken. We reden 2300 km. Loes maakte een foto-impressie met haar simpel Panasonic cameraatje van een paar honderd euro. Dat niet elke reis over rozen gaat, blijkt uit de uitgeschreven blunder op het eind van het verslag. Binnen een straal van één kilometer streden lepelaar, grote zilverreiger, purperreiger, zwarte ooievaar, velduil, slangenarend en grijze wouw om de schoonheidsprijs. De velduil wint. In de Coto Doňana bezochten we de vogelrijke lagune van Dehesa de Abajo (zie de foto hieronder) met o.a. knobbelmeerkoet, purperreiger, krooneend, zwarte en rode wouw, vis-, slangen- en dwergarend, witwang- en lachstern en veel soorten steltlopers. Langs de Corridor Verde (met o.a. velduil, zwarte ooievaar, purperreiger, zwarte ibis, purperkoet, baardgrasmus, gekraagde roodstaart, lepelaar en kwak) via een prachtige route naar het Infocentrum S. Antonio Valverde. Boven de vlaktes alle zwaluwsoorten, vale gieren, slangenarenden, visarenden, blauwe en grauwe kieken. Boven de marisma s veel trek van witwang- en lachstern. Onderweg kwamen we zelfs in een wolk van 400 vorkstaartplevieren met boven ons constant trek van bijeneters.

Vrij snel vonden we een all in aanbod (vlucht, autohuur, appartement) dat precies aansloot bij waar we naar op zoek waren.

3 De absurd vogelrijke Dehesa de Abajo. In deze prachtige dehesa zwerven ook lynxen rond In de Corridor Verde regelmatig groepen kwakken. We zagen er 100den

4 In de moerassen van de Algarve en de Odiel waren het vooral de steltlopers die de aandacht opeisten. We telden 29 soorten. Er zwierven nog vele 100den grutto s, wulpen en regenwulpen rond. Bonte strandloper was het talrijkst. Kanoetstrandloper, bosruiter (!) en krombekstrandloper waren minder algemeen. Natuurlijk ook soorten als griel, roodkopklauwier en klapekster. We zagen drie visarenden op de (kunst)nesten zitten. Langs de Odiel dunbek- en audouinsmeeuwen. Regelmatig reuzensterns en veel grote sterns. Hieronder een impressie van de rijkdom aan steltlopers. Een fotograaf met goede apparatuur kan z n hart hier ophalen. De vogels foerageren (bij eb) vaak pal tegen de (rustige) dijkweg die door de Odiel marshes loopt. Via een prachtig landschap reden we naar het goed beheerde steppegebied van Castro Verde, 80 km ten noorden van de Algarve. Als we bij riviertjes uitstapten, hoorden we o.a. koekoek

We zagen drie visarenden op de (kunst)nesten zitten. Langs de Odiel dunbek- en audouinsmeeuwen. Regelmatig reuzensterns en veel grote sterns. Hieronder een impressie van de rijkdom aan steltlopers.

5 (vanaf 25-3), nachtegaal (vanaf 26-3) maar vooral en overal het typische oep-oep-oep van hoppen. Bij een van onderstaande riviertjes horen we naast elkaar een twee lettergrepige hop ( oep-oep ) naast een vier lettergrepige hop ( oep-oep-oep-oep ) roepen. Als ik Loes hierop opmerkzaam maak, reageert ze met: laat ze toch, het gemiddelde klopt toch!!. Prachtige riviertjes (met veel schildpadden) doorkruisen het heuvellandschap op weg naar Castro Verde. Langs de oevers zongen nachtegalen. Op en rond de talrijke ruïnes veel steenuiltjes en hoppen

oep-oep-oep-oep ) roepen. Als ik Loes hierop opmerkzaam maak, reageert ze met: laat ze toch, het gemiddelde klopt toch!

6 Deze hop foerageerde dagelijks op het gazon naast het hotel en was bijna handtam Het steppegebied van Castro Verde is weergaloos. Nu de Extremadura steppes zo dramatisch slecht beheerd worden, een laatste toevluchtsoord voor veel steppevogels. Vanwege de grootste droogte in 60 jaar bleef het uitbundige bloementapijt dit jaar achterwege. Boven één graanveld hadden we 12 door elkaar dwarrelende grauwe kieken w.o. 2 melanistische mannetjes. Twee immature keizerarenden waren zo in gevecht met elkaar dat ze op de grond belandden. Op de lekking area van de grote trap zo n 200 vogels w.o. 50 baltsende mannetjes. Hoewel de fallows dor bleven toch enkele tientallen baltsende mannetjes kleine trap. Zwarte, rode en grijze wouw, blonde tapuit, theklaleeuwerik, klapekster (met zo n 50 vogels bijna net zo talrijk als in Chaam), griel, grauwe gors, roodkopklauwier, vale gier, zwartbuikzandhoen (foeragerende groep van 12), kalanderleeuwerik (vele 100den), kuifkoekoek, kleine torenvalk (100den) zijn karakteristieke steppebewoners. Dit mannetje kleine trap kijkt ons even verontrust aan voordat hij de balts hervat, kop omhoog en het typisch prrrrt uitstotend, soms gevolgd door een luchtsprongetje

Vanwege de grootste droogte in 60 jaar bleef het uitbundige bloementapijt dit jaar achterwege. Boven één graanveld hadden we 12 door elkaar dwarrelende grauwe kieken w.o. 2 melanistische mannetjes.

7 Grote trappen in overvloed. De balts van een 50tal hanen tijdens een vroege ochtend (zonder Loes, dus zonder foto) was indrukwekkend. Het waren uiterst relaxte weekjes. Voordeel is wel dat we, na al die jaren, de beste plekken kennen en nooit de weg hoeven te zoeken. Castro Verde is goed voor een tragi-komisch voorvalletje of beter een doorsnee blunder: Na een lange wandeling door de steppes kom ik uitgeput terug bij de auto waar ik mijn laatste waarnemingen wil inspreken. Vergeefs zoek ik al m n zakken af: geen dictafoontje. Loes slaat een diepe zucht. Dit is de derde in drie jaar tijd. Zelf weet ik maar al te goed wat een gemis dit is. Ik beleef m n dictafoontje meer als metgezel dan als instrument. Na tientallen verslagen is het een diep ingeworteld automatisme geworden elke waarneming in te spreken. Destijds ervoer ik het verlies als een soort fantoomgevoel: je denkt iets te hebben wat er niet is. Pal na het verlies van m n laatste dictafoontje betrapte Loes me er zelfs op dat ik een waarneming insprak in een lege hand. Toen ze vroeg wat ik aan het doen was, maakte ik me ervan af met een grapje maar volgens mij stond ze op het punt de alzheimerkliniek te bellen. Ik sjok dus terug het veld in. Ik weet vrij nauwkeurig waar ik m n grote boodschap heb gedaan, daar moet het liggen. Ik zoek de naaste omgeving van m n kunstwerk af: geen dictafoontje en de boodschap omdraaien gaat me net iets te ver. M n laatste kans ligt bij het riviertje waar ik m n handen gewassen heb. Ter plaatse volgt op de opluchting al gauw de grote domper: het dictafoontje ligt er. maar onder water. Ik neem het maar mee als bewijs van m n goede wil. Tegen beter weten in legt Loes het druipende dictafoontje te drogen op het dashbord. Als ik enkele uurtjes later aan het puzzelen ben waar de spraakrecorder op m n smartphone zit, krijg ik demonstratief het dictafoontje van Loes aangereikt. Niet zonder reden natuurlijk: hij doet het weer. M n stem lijkt zelfs wat voller geworden te zijn. Ik test hem met hij doet het weer. Als ik de opname afdraai, hoor ik dank zij Loes. Stomverbaasd vraag ik me af of hij onder water gemuteerd is met een eigen mening als gevolg. Het blijkt gelukkig een andere opname te zijn waarin ik Loes bedank voor het aanwijzen van de eerste slangenarend. Het merk: Olympus. Nu maar hopen dat de fabrikant dit leest en mij als blijk van waardering voor de gratis reclame een half dozijn dictafoontjes opstuurt zodat ik er weer 6 jaar tegen kan. Johan en Loes Schaerlaeckens, schae397@planet.nl Wie het volledige verslag wil hebben, kan ons een mailtje sturen.

Castro Verde is goed voor een tragi-komisch voorvalletje of beter een doorsnee blunder: Na een lange wandeling door de steppes kom ik uitgeput terug bij de auto waar ik mijn laatste waarnemingen wil

Vergelijkbare documenten

Zuid-Portugal en Zuid-Spanje

Zuid-Portugal en Zuid-Spanje 19 maart - 2 april 2012 Velduil in de Corridor Verde, Coto Doňana, foto Loes Reisverslag van Johan en Loes Schaerlaeckens Zuid-Portugal en Zuid-Spanje, 19 maart- 2 april 2012