Boekverslag Nederlands Het duister dat ons scheidt

Transcriptie

1 Boekverslag Nederlands Het duister dat ons scheidt door Renate Dorrestein Boekverslag door een scholier 2141 woorden 13 maart keer beoordeeld Auteur Genre Renate Dorrestein Psychologische roman, Thriller & Detective Eerste uitgave 2003 Vak Nederlands Zakelijke gegevens: Titel: Het duister dat ons scheidt Auteur: Renate Dorrestein Jaaruitgave: 2006 Aantal bladzijdes: 295 pagina s Inhoud Loes, een zes jarig meisje, woont samen met haar moeder bij Ludo en Duco, ook wel de Luco s genoemd door iedereen. Er wordt van ze aangenomen dat het kamerverhuurders zijn, maar blijken later de vrijers van de moeder te zijn. Deze twee denken dat één van hun de vader van Loes is, maar dit is echter niet het geval. Loes is eigenlijk een ongelukje uit een affaire van de moeder met een getrouwde man, die later toevallig in hetzelfde dorp komt wonen met zijn gezin. Daardoor durft de moeder niet meer naar buiten te gaan, omdat ze nog steeds verliefd is op deze man en daarom wil ze verhuizen. Maar om te verhuizen moet ze een motief hebben, dus vertelt ze de Luco s de waarheid. Terwijl Loes van huis wegloopt, hoort ze een ruzie tussen haar moeder en de Luco s. Buiten komt ze de vader van Thomas tegen, haar eigenlijke vader en omdat ze doorhad dat deze man de reden was voor het plan om te verhuizen, wil Loes hem met een scherp potlood vermoorden. Thomas heeft het ooit een keer, voor haar zo scherp mogelijk geslepen. De moeder neemt de moord op zich. En om de straf minder zwaar te maken, geeft ze de leugen dat de vader van Thomas, Loes seksuele handelingen heeft laten uitvoeren, maar toch ontkomt ze niet aan een celstraf. Het misbruiken van Loes zou verzachtend kunnen zijn voor haar straf en daarom heeft ze leugens (seksuele handelingen, zoals pijpen) bij Loes erin gestampt en heeft Loes deze allemaal, tijdens de overhoring door politie verteld. Loes, het zeer actieve meisje, vol met inspiratie, verdwijnt en verandert in een zombie na al deze gebeurtenissen. Ze wordt gepest, maar laat niets merken aan de Luco s. Door al dit gepest, raakt Loes erg geïsoleerd en wordt alleen maar meer gepest, omdat ze niets terug zegt en doet. De vriendinnen van haar Pagina 1 van 5

2 zijn er ook van overtuigd dat ze de oude Loes op deze manier kunnen terugkrijgen. Maar het maakt het alleen maar erger en als haar moeder vervroegd eruit wordt gelaten, wordt het voor haar alleen maar erger. Ze is nou eenmaal gewend aan een leven met alleen maar de Luco s. Haar moeder is nu een vreemde voor haar. De eerste dag dat de moeder buiten is, krijgt ze al meteen ruzie met de mensen in het dorp tijdens een Koninginnedagviering. Meteen wordt er door de Luco s en haar besloten om te gaan verhuizen naar Lewis, een of ander eilandje aan de rand van Europa in de oceaan. Na een lange tijd komt Loes weer in contact met kinderen van het eiland, een vriendelijke manier, een manier dat ze niet meer gewend is. Maar het is allemaal nogal eng voor haar, omdat het alweer een heel lange tijd geleden is dat ze vrienden heeft gehad. Hier komen de handelingen die haar moeder Loes heeft ingestampt van pas: Loes pijpt de leider Gavin en wordt tot zijn vriendinnetje benoemd. Tot haar achttiende zit Loes op dit eiland. Het wil maar niet goed komen tussen beiden en uiteindelijk verlaat de moeder de Luco s en Loes. Met haar achttiende gaat Loes weer terug naar Nederland om kinderopvang te studeren. Ze krijgt een aardbeienakker en een ingerichte kamer als cadeau voor haar achttiende verjaardag van de Luco s. Wanneer ze naar buiten gaat denkt ze Thomas tegengekomen te zijn en sluit ze zich een tijdlang op in haar kamer. Tijdens deze periode komt heel veel te boven van de avond van de moord en Loes ziet in dat zij de moordenaar is en niet haar moeder. Op de televisie komt ze haar moeder tegen in een documentaire over de gevangenis waarin zij opgesloten zat. Zij werkt daar nu als vrije burger voor haar inkomen. Loes gaat haar opzoeken en ze praten over vroeger en zaken waar ze eerder niet over konden praten. Haar moeder bekent dat het nogal een karwei was om zes jaar van haar leven op te offeren voor haar dochter en dat ze het erg vervelend vindt dat ze niet de aandacht en het aanzien kreeg dat ze eigenlijk verdiende voor een veeleisende offer. Dat was dan ook de reden waarom ze was vertrokken. Nu alles duidelijk is, misschien zelfs té duidelijk voor Loes, gaan ze nog meer bespreken over vroeger en nu in het café onder het genot van aardbeien. Dat weet haar moeder dan na al die jaren nog wel: Loes is gek op aardbeien. Thema & Motieven Het boek behandelt meerdere thema s. Het grootste gedeelte van het boek gaat over opoffering en schuldgevoelens. Loes voelt zich heel erg ongemakkelijk over de nacht van de moord en kan daar moeilijk mee omgaan. Het zwijgen over de bewuste nacht is de enige manier waarop Loes kan overleven. Loes is bang dat ze van haar moeder de schuld krijgt. Zodra de moeder van Loes namelijk terug is van de gevangenis laat ze hier en daar iets vallen over opoffering. Een ander thema is liefde. Aan de ene kant is Loes heel erg op zoek naar de liefde van haar moeder. Aan de andere kant wil ze niet te dicht bij haar moeder komen omdat ze bang is voor de gevoelens van haar moeder. Natuurlijk gaat het verhaal ook over slachtoffers en een dader. Loes is het slachtoffer van pesterijen en van het feit dat haar moeder veroordeeld is voor moord. Thomas en zijn moeder zijn slachtoffer omdat hun vader/man vermoord is. De moord heeft ook betrekking op de Luco s en op de moeder van Loes natuurlijk. Hun levens zien er heel anders uit na de moord. Personen Loes Pagina 2 van 5

3 Loes is de hoofdpersoon uit het boek. Het boek vertelt over Loes leven als zesjarige, twaalfjarige en achttienjarige. Loes woont samen met haar moeder en de twee Luco s in de oude pastorie in het dorpsgemeenschap dat verder alleen uit standaardgezinnen en nieuwbouwhuizen bestaat. Als klein meisjes is ze erg populair onder de andere kinderen vanwege haar lef, enthousiasme en haar fantasie. Loes gaat altijd helemaal op in haar fantasie en wilde verhalen en trekt de andere kinderen daarin mee. Als blijkt dat ze woordenblind (dyslectisch) is, neemt haar populariteit af. Na de moord verandert Loes in een meisje dat piekert en stil en teruggetrokken is. Moeder van Loes De moeder van Loes is een vrijgevochten type. Ze heeft iets zigeunerachtigs over zich. In het begin van het boek doet ze niets liever dan tarotkaarten leggen en tekenen. De moeder van Loes woont samen met haar twee minnaars de Luco s. Na haar verblijf in de gevangenis komt de moeder van Loes als een heel ander mens terug. Ze wil dolgraag praten over wat er allemaal gebeurd is. Tijdens haar gevangenisperiode is ze heel hard geworden, ze heeft daar geleerd haar mannetje te staan. Luco s De Luco s zijn twee vriendelijke mannen. Ze vertonen zich zelden buiten en houden zich voornamelijk bezig met aandelen kopen en verkopen per telefoon. Allebei zijn ze verliefd op de moeder van Loes. Ze gaan ervan uit dat één van de twee officieel de vader is van Loes, ze hoeven verder niet te weten wie van de twee het is. Opbouw Het boek is opgebouwd uit 26 hoofdstukken, deze hoofdstukken zijn verdeeld over drie delen. De hoofdstukken zijn genoemd van A tot Z. Het eerste hoofdstuk heet bijvoorbeeld A is een aardbei en het laatste hoofdstuk Z is een zwaard. De manier waarop de hoofdstukken vernoemd zijn wordt Abecedarium genoemd. Bijvoorbeeld A is een aapje, B is een bakker. Hier is waarschijnlijk voor gekozen om een extra nadruk te leggen op het leren lezen van Loes. De drie delen worden als volgt genoemd: Deel 1 Zes, Deel 2 Twaalf en Deel 3 Achttien. Deze titels geven aan vanuit welke leeftijd de kinderen en Loes op dat moment hebben. Taalgebruik De zinnen zijn erg makkelijk, soms kinderlijk opgebouwd. Dit heeft natuurlijk te maken met het feit dat het boek uit kinderperspectieven wordt verteld. Het maakt het lezen van het boek in ieder geval gemakkelijk. Tijd en ruimte Het eerste deel dat Loes zes is, in het tweede deel is ze twaalf en in het laatste deel is ze achttien. Het is een geschreven in in medias res, want het verhaal begint eerst in het midden en daarna begint het pas goed te verlopen, chronologisch. Maar later in het boek komen toch weer terugblikken, dus is het weer niet chronologisch. Het boek is verdeeld in drie delen. Titelverklaring De titel heeft eigenlijk meerdere betekenissen. Het duister dat ons scheidt stelt de geheimen van de Pagina 3 van 5

4 mensen voor. Ieder mens draagt geheimen met zich mee en zelfs als je altijd bij iemand zou zijn geweest, heeft die ander toch nog geheimen. Niemand weet precies wat er in de ander om gaat en hoe hij/zij iets beleeft. Deze geheimen staan de relaties tussen Loes en alle anderen - zelfs haar moeder en de Luco s - in de weg. Verteller Het wordt verteld in 3 situaties, dat Loes zes jaar is, dat Loes twaalf jaar is en dat Loes achttien jaar is geworden. Toen ze nog maar zes was, was het verhaal verteld door een auctorialeverteller. In het tweede deel waarin ze twaalf jaar is, wordt het allemaal verteld door de hoofdpersoon zelf, dus door Loes. Dat gebeurt ook bij het derde deel van het verhaal. Genre Het genre van het boek is een psychologisch drama. Maar het boek heeft ook iets weg van een detective, omdat de moord op de vader van Thomas altijd onopgelost blijft. Aan het eind van het boek wordt pas duidelijk wie en hoe de moord is gepleegd. Ook is het boek een literaire roman, met trilleraspecten. Spanning De spanning in het verhaal ontstaat vooral, doordat niet alles in een keer verteld wordt. In veel kleine beetjes kom je meer te weten over het geheim. Doordat je meer wilt weten, stijgt de spanning en snak je naar meer informatie. Soms vertraagt de auteur het, maar dan wordt het weer saai. Maar dan gebeurt er weer iets dat je niet zal verwachten. Stijl Alles was voor mijn gevoel best sloom verteld. Je kan het niet lekker vlot uitlezen. Er zijn soms opsommingen van bijna een halve bladzijde, het was in ieder geval wel ¼ bladzijde. En dat vind ik voor een opsomming wel erg veel. Het is dan namelijk langdradig geworden, in plaats van goed informeren. Persoonlijke waardering Het onderwerp: Ik vond het niet echt een interessant onderwerp. Het boek is een beetje een soap omdat het allemaal erg overdreven is en steeds erger wordt. Ik vond ook sommige dingen onrealistisch, zoals dat een kind van 6 over vermoorden denkt, dat is best wel onrealistisch, want een kind van 6 is juist heel vredig en denkt niet aan hoe je iemand kan vermoorden met een potlood. Maar de meeste dingen zijn wel realistisch. De gebeurtenissen: Ik vond de gevoelens en gedachten van de personen het belangrijkst in het boek. De gebeurtenissen werden namelijk vaag en incompleet beschreven. Terwijl de gedachtes van de personen altijd duidelijk waren. Sommige gebeurtenissen kwamen best verrassend op mij over, omdat ik het helemaal niet verwacht had. Er kwam een grote schokkende gebeurtenis voor in het boek: de moord. De moord werd telkens herhaald en werd daardoor steeds sterker. De personen: De personen waren allemaal raar en kwamen daardoor niet heel levendig over. Eén rare persoon kan wel, maar meerdere rare personen wordt al onrealistisch. (De Luco s zijn raar, Thomas is raar Pagina 4 van 5

5 en de moeder van Loes is ook al raar en verder zijn die vrienden van Loes ook raar.) Ik kon me wel heel goed inleven in Loes, omdat haar gedachten zo duidelijk werden beschreven. Een aantal gedachtes herken ik ook in mezelf. Maar ik vond het wel heel stom van Loes dat ze niet aan de Luco s vertelde dat ze heel erg werd gepest op school. De opbouw: Ik kon het boek niet gemakkelijk vlot lezen. Er zaten delen in die saai gewoon erg saai vond, het was soms zo saai dat ik er bijna niks van snapte. Er staat ook een zin in die ik gewoon niet snap: Bladzijde 255, derde alinea: Boven stak de huisbaas een sleutel in het slot en opende de deur. Hij klemt een beetje, zei hij verontschuldigend, en de opgang is ook niet helemaal je dat, maar als je eenmaal binnen bent, vergeet je dat gauw. Hij knipte het licht aan. Ik snap gewoon niet wat er bedoeld word met: en de opgang is ook niet helemaal je dat. Volgens mij klopt de zin niet, of het is verkeerd getypt door de schrijfster. Het taalgebruik: Het taalgebruik was heel gewoon, alleen dat, wat in het stukje De opbouw vetgedrukt staat. Dat was een beetje raar. En soms staan er wel te veel dialogen, waarin niet wordt verteld wie het verteld heeft. Dat was wel een beetje onhandig geschreven, maar na even puzzelen kwam je er wel uit, daarom kon ik ook niet vlot lezen door al het gepuzzel. Maar het kan ook aan mij liggen, want ik vind lezen ook erg moeilijk. Pagina 5 van 5