Aan de Officier van Justitie

Transcriptie

1 J.H. Talmon Aan de Officier van Justitie Clara van Sparwoudestraat 120 Openbaar Ministerie 2612 RW Delft Postbus EH DEN HAAG telefoon: website: VOOR ONTVANGST: betreft: onwettig en disproportioneel gebiedsverbod; misbruik van recht toegangsverbod alle Duwo kantoren en huisvestingsgebouwen voor onbepaalde tijd Delft, 2 januari 2015 Geachte officier van justitie, Op 7 november 2014 heeft mijn verhuurder Stichting Duwo te Delft mij een toegangsverbod gegeven tot al zijn huisvestingsgebouwen (bijgaande brief). Dit toegangsverbod is gegeven voor onbepaalde tijd (kennelijk levenslang). Ruim vier jaar geleden heeft Duwo mij ook al een toegangsverbod gegeven tot al zijn openbaar toegankelijke kantoren. Dit verbod geldt nu nog steeds. Duwo verhuurt als woningcorporatie ongeveer woningen in de regio Delft, Den Haag, Leiden en Amsterdam. In feite gaat het hier om een zwaar gebiedsverbod. Ik ben van mening dat ik niets strafbaars heb gedaan (zie bijgaande antwoordbrief aan Duwo, die vooralsnog onbeantwoord is gebleven). Bij mijn weten is geen aangifte tegen mij gedaan. Ook ben ik niet door de rechter veroordeeld. Het besluit van Duwo is een gebiedsverbod, en als zodanig is het onbevoegd genomen. Een dusdanig zwaar gebiedsverbod moet altijd worden beoordeeld door de burgemeester of de officier van justitie met de mogelijkheid het te laten toetsen door de rechter. En zelfs dan nog geldt steeds een termijn van maximaal drie maanden (in het uiterste geval in totaal twee jaar). Een zwaar gebiedsverbod voor woningen voor onbepaalde tijd is echter volstrekt in strijd met de eisen van proportionaliteit en subsidiariteit. Bovendien ontbreekt iedere grond en iedere wettelijke basis voor het gebiedsverbod. Mijn uitgebreide weerwoord laat Duwo volledig onbeantwoord. Al met al maakt Duwo misbruik van recht. Duwo creëert in wezen een eigen politiestaat en speelt daarin uiterst willekeurig voor eigen rechter.

2 Het is duidelijk dat Duwo met deze onwettige vrijheidsbeperkingen slechts het oogmerk heeft om zijn critici te muilkorven. (1) Ik ben de aanvoerder van het verzet tegen de huisuitzettingen door Duwo en SSH Utrecht van hun duizenden reguliere huurders (met terugwerkende kracht invoeren campuscontract). In dat kader heb ik de P-G Hoge Raad onlangs voor de vierde maal verzocht om een vordering in te stellen tot cassatie in het belang der wet (zie: Het betreft hier jurisprudentie die een fundamentele aanslag vormt op de landelijke huurbescherming. Sinds kort is overduidelijk gezien de voorliggende concept-wet tijdelijke huur dat ons verzet over de afgelopen zeven jaar volkomen terecht was. De campuscontract-wetgeving heeft geen terugwerkende kracht voor bestaande huurcontracten. (2) Ik heb met massale steun van de bewoners van het Duwo-complex Korvezeestraat in Delft een handhavingsverzoek gedaan bij B&W Delft voor de reeds dertig jaar disfunctionerende balansventilatie van het complex. Ons verzoek is door B&W gehonoreerd, en het college heeft Duwo een dwangsom opgelegd van ,-- om de ventilatie aan te pakken. Intussen heb ik nog met 130 Korvezeestraat-huurders een bezwaarprocedure lopen (als hun gemachtigde) om verdergaande maatregelen te bepleiten. (3) Op mijn eigen complex Renswoude 2 ben ik inmiddels ruim acht jaar voorzitter van onze bewonerscommissie. Hierbij heb ik stelselmatig steun van circa 90% van de bewoners. Hoewel Duwo ons als bewonerscommissie heeft erkend, weigert de woningcorporatie stelselmatig om met ons te overleggen (volledig in strijd met de overlegwet). Dit zijn slechts voorbeelden. Duidelijk is dat Duwo met de vrijheidsbeperkende maatregelen jegens mij tevens erg veel andere huurders in hun recht treft (beoogt te treffen), om juridische bijstand te ontvangen, om overleg te voeren met hun gemachtigde, om zich naar eigen keus te laten vertegenwoordigen/bijstaan, en om vrij te zijn om anderen in volstrekte privacy thuis te ontvangen. Ik wend mij tot u omdat Duwo misbruik maakt van recht, door onder valse voorwendselen een onwettige vrijheidsbeperkende maatregel te nemen ernstig in strijd met de beginselen van proportionaliteit en subsidiariteit. Een vrijheidsbeperkende maatregel niet alleen jegens mijzelf maar ook jegens veel van Duwo s andere huurders. De vrijheidsbeperkende maatregel van Duwo is in essentie een mensenrechtenschending. De beperking van de bewegingsvrijheid is in strijd met artikel 2 van het Vierde Protocol bij het EVRM alsook met artikel 12 lid 1 van het IVBPR. Duwo s maatregel heeft niet de vereiste wettelijke basis, hij is totaal niet noodzakelijk, hij is ondeugdelijk gemotiveerd, hij wordt niet

3 gedragen door feiten en argumenten, er heeft geen belangenafweging plaatsgevonden met betrekking tot de rechten van derden ( huurders en hun medebewoners), Duwo heeft mijn uitgebreide weerwoord totaal genegeerd, en bovendien onttrekt Duwo s maatregel zich aan de vereiste mogelijkheid om deze aan te vechten en door de rechter te laten toetsen. Tevens vormt de vrijheidsbeperkende maatregel jegens mij een inbreuk op het huurcontract van huurders zonder dat Duwo hen hierover heeft geïnformeerd of geraadpleegd die mij wel willen ontvangen, en die dat ook in alle privacy willen kunnen doen, zich realiserend dat Duwo via mij ook hen intimideert. Via de behandeling van mij en de behandeling van mijn bewonerscommissie stelt Duwo een afschrikwekkend voorbeeld aan alle andere huurders en bewonerscommissies dat zij zich onkritisch en meegaand moeten opstellen (want anders ). Bij veel bewoners ontstaat nu de vrees voor repercussies van Duwo als ze mij toegang zouden verschaffen, of als ze zich überhaupt nog met mij zouden inlaten. De vrijheidsbeperkende maatregel jegens mij belandt daarmee in de sfeer van de vrijwaring van vrees en de vrijheid van meningsuiting (twee van president Roosevelt s Four Freedoms ). Met de schending van mijn vrijheid van meningsuiting (artikel 7 Grondwet) schendt Duwo tevens de vrijheid van informatie van alle huurders (artikel 10 EVRM). Duwo verhindert met het toegangsverbod, dat ik geïnteresseerde huurders thuis kan bezoeken, dat ik informatie in hun brievenbus kan doen, dat ik hen kan informeren middels de prikborden van het complex (Korvezeestraat) of de openbare Duwo-kantoren (dit tevens door onze bewonersinformatie systematisch te verwijderen), en dat ik hen in bijeenkomsten ook met Duwo desgewenst kan vergezellen als hun adviseur, gemachtigde en/of vertegenwoordiger. Het gaat hier niet slechts om mijn vrijheid an sich, maar vooral ook om mijn verplichting jegens veel huurders (als informatiebron, adviseur, gemachtigde en/of vertegenwoordiger). Duwo suggereert dat enkele huurders zouden klagen over overlast van mij, maar zelfs áls dat al zo zou zijn, dan is dat nog geen reden om alle andere huurders hun informatievrijheid te ontnemen. Duwo schendt al met al tevens de privacy van zijn huurders en de onschendbaarheid van hun woning (artikel 10 Grondwet; artikel 8 EVRM), alsook hun vrijheid van vergadering (artikel 9 Grondwet; artikel 11 EVRM). Met de vrijheidsbeperkende maatregel jegens mij beweert Duwo de rechten van de huurders te willen beschermen, terwijl Duwo s feitelijke oogmerk precies het tegendeel is: om kritiek en weerwerk vanuit de bewoners te dwarsbomen en af te schrikken. Een beproefde methode is dan om de belangrijkste opponent monddood te maken (en zwart te maken) om zo het verzet effectief uit elkaar te spelen.

4 Duwo is de afgelopen zeven jaar buitengewoon succesvol geweest met de massale bedreiging van de reguliere huurders. Door de stelselmatige intimidatie heeft een paar duizend reguliere huurders zich gedwongen gezien hun volwaardige huurbescherming op te offeren, en onder dwang te verhuizen. Ook zelf word ik als reguliere huurder al zeven jaar met huisuitzetting bedreigd. Uit tactische overwegingen kiest Duwo er echter voor om mijzelf vooralsnog niet de huur op te zeggen, en om voor de rechtszaken vooral weerloze/meegaande slachtoffers uit te kiezen. Zo is het Duwo gelukt om gunstige jurisprudentie te verkrijgen. Het behoeft geen betoog dat Duwo alles in het werk stelt om te voorkomen dat ik de andere huurders kan informeren en ondersteunen (zoals met het toegangsverbod tot alle huisvestingsgebouwen). Al met al pleegt Duwo een onrechtmatige daad jegens mij en jegens de betreffende bewoners van de woningen. Ten onrechte wekt Duwo de suggestie juist hen tegen mij te willen beschermen. Hoe verhoudt dit zich tot het feit dat mijn handhavingsverzoek aan B&W Delft voor de balansventilatieproblematiek op complex Korvezeestraat massaal door de bewoners wordt ondersteund (getuige de medeondertekening door grofweg 300 huurders), en dat B&W inmiddels een dwangsombesluit tegen Duwo hebben genomen? Duwo wil eenvoudigweg zijn critici muilkorven. Het zware toegangsverbod dat Duwo tegen mij heeft ingesteld valt slechts te zien als misbruik van recht. De stelselmatige bedreiging met huisuitzetting vormt voor alle reguliere huurders van Duwo een schending van hun grondrecht op de persoonlijke levenssfeer en dat op wonen (artikelen 10 lid 1 en 22 lid 2 Grondwet). Zeven jaar stelselmatige bedreiging schendt ieders vrijwaring van vrees, en is bovendien ernstig in strijd met de verplichting van woningcorporatie Duwo om de huurders rustig woongenot te verschaffen. (Het is de omgekeerde wereld dat Duwo mij ervan durft te beschuldigen de huurders overlast te bezorgen.) Richting mijzelf pleegt Duwo de afgelopen zeven jaar in toenemende mate geestelijke terreur, niet alleen door de continue dreiging met huisuitzetting, maar vooral doordat men steeds vage en totaal onterechte beschuldigingen uit dat ik me onredelijk zou gedragen en dat ik overlast zou veroorzaken. Duwo houdt een zeer uitgebreid dossier over mijzelf aan, waarmee duidelijk wordt aangestuurd op ontbinding van de huurovereenkomst vanwege ernstige overlast. Duwo weigert de beschuldigingen evenwel te concretiseren of te onderbouwen. Mijn weerleggingen laat Duwo onbeantwoord. Bovendien weigert Duwo mij inzage in mijn eigen dossier te geven, terwijl nota bene aan derden op hun verzoek wel inzage wordt verstrekt (in strijd met mijn grondrecht op privacy heeft Duwo rond oktober 2010 aan de heer F. Gorte inzage verstrekt). Ik beschik over documentatie waaruit blijkt dat Duwo zèlf namens de huurdersorganisatie ABo/WijWonen een zeer uitgebreid klachtschrift over mij heeft opgesteld (het toenmalige ABo-bestuur heeft weliswaar geweigerd te ondertekenen). Als ik ooit alsnog mijn dossier ter

5 inzage krijg verwacht ik dat er nog veel meer van dergelijke machinaties boven water komen: een aaneenschakeling van non-events, aanstellerij, groot opgeblazen kleinigheden, kretologie, toneelspel, doen-alsof, en pogingen tot uitlokking. Pogingen om een gewetensvolle huurder, die alleen maar zijn burgerplicht volgt en Zivilcourage toont, weg te zetten en te behandelen als een vandaal, crimineel of terrorist. De uitgebreide dossiervorming en het door de politie te handhaven extreme toegangsverbod kan ik moeilijk anders zien dan als Stasi-praktijken. Duwo beschuldigt me ervan dat ik dwingend en eisend zou zijn, dat ik onredelijk zou zijn, dat ik veel overlast zou veroorzaken zowel voor Duwo-medewerkers als voor de bewoners, dat ik een terrorist zou zijn, en dat ik illegaal en verdacht zou zijn (het laatste geldt volgens Duwo voor al zijn reguliere huurders). Ik beschouw dit als smaad en laster. Als gezegd heb ik momenteel met 130 Korvezeestraat-huurders een bezwaarprocedure lopen bij de gemeente Delft (als hun gemachtigde). Wij hebben verzocht om het dwangsombesluit aan te scherpen. Het is logisch dat Duwo hier niet blij mee is. Met het gebiedsverbod beoogt Duwo klaarblijkelijk om het de 130 huurders en mij als hun gemachtigde lastig te maken om effectief op te treden in de bezwaarprocedure. Dit is althans het belangrijkste directe effect. Het gaat hier om het voortraject van een mogelijk aansluitende rechtsgang. Een oneerlijke en vertraagde behandeling impliceert dan een schending van artikel 6 EVRM. Het is goed om te memoreren dat Duwo met het zware gebiedsverbod in de bevoegdheden treedt van de Delftse burgemeester. Aangezien B&W Delft in de bezwaarprocedure de rol hebben van verweerder, is de burgemeester ons inziens verplicht het gebiedsverbod onmiddellijk te doen intrekken, teneinde zo een eerlijke, tijdige en openbare behandeling te garanderen, om een fundamentele mensenrechtenschending tijdig te voorkomen. De stelselmatige bedreiging om door de politie opgepakt te worden op grond van Duwo s zware gebiedsverbod vormt voor mijzelf bovendien een schending van allerlei grondrechten. De beperking om me vrijelijk in de studentengemeenschap te kunnen bewegen treft me zowel sociaal als beroepsmatig zwaar met name in de sfeer van de informatievrijheid en de privacy (zie ook: Een kritische burger dient men te accepteren. Vrijheid van meningsuiting en tolerantie vormen de basis van onze democratische rechtsstaat. Het oprichten van een politiestaat kan en mag niet het antwoord zijn. Ik verwijs u verder naar mijn bijgaande antwoordbrief aan Duwo van 12 november 2014 hier herhaald en ingelast waarbij ik nog enkele kanttekeningen wil plaatsen:

6 1. Gezien het feit dat Duwo zeven weken na mijn antwoordbrief het antwoord schuldig blijft, mag ik constateren dat mijn versie van de werkelijkheid overeind blijft. Duwo komt met geen enkele weerlegging van de feiten en argumenten zoals door mij aangevoerd, en tevens komt Duwo met geen enkele onderbouwing voor zijn eigen standpunt. 2. Duwo wekt de suggestie dat in de bewuste bijeenkomst op 5 november 2014 sprake was van lokaalvredebreuk. Dit heb ik met mijn feitenrelaas in de antwoordbrief al afdoende weerlegd. Het is goed om nog eens de formele situatie te benadrukken dat Duwo de bijeenkomst had georganiseerd in de gemeenschappelijke ruimte van de bewoners van Leeghwaterstraat 154 t/m 254 en daarmee in het gehuurde van de bewoners aldaar (let wel: derden) zonder daar evenwel toestemming voor te hebben gevraagd en/of verkregen (dit naar eigen zeggen Duwo). Daarmee heeft Duwo formeel gezien onrechtmatig gebruik gemaakt van de ruimte, was Duwo niet de rechthebbende, en was Duwo dus niet degene die derden de toegang kon ontzeggen. Het is dan immers een valse opdracht om te vertrekken. Als dus al sprake was van een misdrijf dan was dit niet lokaalvredebreuk door mij, maar eerder huisvredebreuk door Duwo zelf. 3. Een derde punt is dat de aanwezige huurders van de Korvezeestraat volledig in hun recht stonden om mij als adviseur/gemachtigde naar de bijeenkomst met Duwo mee te nemen. Duwo kan een dergelijke aanwezige niet zomaar uitsluiten. 4. In een gesprek met Erwin Schilperoort van Duwo op 13 november 2014 heb ik de gang van zaken kort besproken. Daarbij bleek bij hem het misverstand te bestaan dat het voldoende was voor de vaststelling van lokaalvredebreuk om iemand een aantal malen mede te delen dat deze niet is uitgenodigd (wat Duwo ook daadwerkelijk meermalen aan mij heeft gemeld), terwijl het daarvoor in feite nodig is te vorderen of te sommeren om de ruimte te verlaten (wat niet is gebeurd). Bovendien vertelde Erwin Schilperoort mij opnieuw dat Duwo zonder toestemming van de huurders gebruik mocht maken van de gemeenschappelijke ruimtes op de complexen. Ik heb hem nogmaals gemeld dat het gaat om het gehuurde, dat Duwo niet de rechthebbende is, dat Duwo zich hiermee schuldig maakt aan schending van de persoonlijke levenssfeer van de huurders, en dat als Duwo op ons eigen complex in een gemeenschappelijke ruimte een bijeenkomst voor derden wil organiseren dat het dan vooraf toestemming dient te vragen aan onze bewonerscommissie. Graag ontvang ik van u de aangifte en eventuele andere stukken notities en dergelijke op basis waarvan de politie gaat optreden. Duwo dreigt nu misbruik te maken van de politie. Het is onjuist als de politie enkel op basis van de brief van Duwo aan het toegangsverbod zou meewerken. Ik kan me totaal niet voorstellen dat de wetgever bedoeld heeft dat Duwo als woningcorporatie een dergelijke vrijheidsbeperkende maatregel kan nemen. Laat staan dat

7 het zware gebiedsverbod misbruikt mag worden tegen kritische huurders (in plaats van tegen echte overlastgevers). Is het niet strafbaar als een woningcorporatie misbruik maakt van recht en een voorbeeldige huurder die keurig zijn wettelijke plichten naleeft een dergelijke straf oplegt? Mogelijk dat u ook andere zaken in dit relaas aantreft, die u doen overwegen in actie te moeten komen. Graag heb ik een gesprek met u om te bezien hoe we met de situatie omgaan, voordat u definitief uw plan van aanpak in deze voor mij erg vervelende kwestie vaststelt. Ik kan me voorstellen dat u Duwo middels een brief als dit voor u wegens hoor- en wederhoor nog nodig is om uitleg vraagt, dat u de bewijzen wilt zien, en dat u anders maatregelen neemt. In een vervolgbrief kunt u dan Duwo op de vingers tikken, dat men te ver gaat, dat Duwo dient te rectificeren opdat ik mijn bewegingsvrijheid terugkrijg om te gaan en te staan waar ik wil, dat Duwo de vrijheid van meningsuiting dient te respecteren, en dat Duwo dient te stoppen met verdere intimidatie en dreigementen (het schenden van de vrijwaring van vrees). Gezien het feit dat het zware gebiedsverbod verder reikt dan de gemeente Delft, ga ik ervan uit dat u, voorzover dat nodig is, uw aanpak coördineert met uw collega s in de andere gemeenten waar Duwo actief is (Amsterdam, Amstelveen, Den Haag, Haarlem, Hoofddorp, Leiden en Deventer). Het is me onduidelijk of het toegangsverbod ook geldt voor huisvestingsgebouwen van derden die Duwo slechts in beheer heeft. Voor alle duidelijkheid: Ik persisteer tevens in mijn bezwaren tegen het toegangsverbod voor alle openbaar toegankelijke kantoren van Duwo, dat de woningcorporatie reeds in 2010 tegen mij heeft ingesteld. Dit toegangsverbod vormt onderdeel van een arsenaal aan maatregelen waarmee Duwo onze erkende en massaal gesteunde bewonerscommissie het stelselmatig onmogelijk maakt om als zodanig te functioneren (lees: gebruik te maken van onze rechten op grond van de overlegwet en Duwo s participatiereglement). In afwachting van uw reactie. Met vriendelijke groet, Hans Talmon bijlagen: 2