Nieuwsbrief december 2014

Transcriptie

1 Nieuwsbrief december 2014 Stichting De Akker is de Wereld Willem en Mee Hyae Westerink

2 Adres informatie: Contactadres thuisfrontcommissie: Willem en Mee Hyae Westerink Annemarie Jonkman P.O. Box Doornenkamp 19 Postalcode 80100, Mombasa 8085 PT Doornspijk Kenya Tel: Giften : Stichting De Akker is de Wereld, Bankrekening: NL74ABNA , ABN- Amro te Elburg, o.v.v. Willem en Mee Hyae. Giften voor het project Tana Delta zijn welkom op hetzelfde bankrekeningnr. o.v.v. Tana Delta. Stichting De Akker is de Wereld Sinds de laatste nieuwsbrief is er veel gebeurd. Het overlijden van Jacob Westerink is een ingrijpende gebeurtenis voor de familie en vrienden. We wensen Pé, de kinderen en kleinkind middels deze weg Gods nabijheid en sterkte toe. Als stichting verliezen we in Jacob iemand, die altijd klaar stond om middelen in te zamelen voor het werk van Willem en Mee Hyae. Altijd bezig, altijd druk, tot het laatste toe. Nooit was het teveel. Begin maart hopen Willem en Mee Hyae met verlof te komen naar Nederland. Wat zal het vreemd zijn zonder de vader van Willem. Inmiddels zijn we begonnen aan de voorbereidingen van de verlofperiode. We hopen u daar tegen die tijd verder over te informeren. Wel merken we dat Willem en Mee Hyae toe zijn aan verlof. Niet alleen de gebeurtenissen in de familie, maar zeker ook de onrusten in Kenia en andere problemen hebben veel invloed op hen. Een tijd van bezinning en rust is hard nodig. We willen u vragen om uw gebed voor Willem en Mee Hyae, maar ook voor ons als bestuur en thuisfrontcommissie. Ook willen we een beroep op u doen voor financiële ondersteuning. Telkens weer mogen we dankbaar zijn voor de gaven die we mogen ontvangen en elke keer zijn we dankbaar dat we Willem en Mee Hyae kunnen ondersteunen. Maar uw hulp is blijvend nodig. Zeker in deze tijd waarin kosten toenemen en inkomsten achterblijven. Bestuur Stichting De Akker is de Wereld Bezoek ook onze website: Nieuwsbrief per Wilt u de nieuwsbrief via ontvangen, dan kunt u uw adres doorgeven op het volgende adres: info@deakkerisdewereld.nl.

3 Beste familie en vrienden, Op de late avond van 16 Augustus kregen we het telefoontje waar we al zolang bang voor geweest waren, maar dat nu toch nog onverwachts kwam; "Pa is overleden", of zoals ds Westerink het tijdens de rouwdienst eigenlijk zo mooi uitdrukte: "Hij is ons ontglipt". We hadden er naar uit gekeken om elkaar voor het huwelijks jubileum begin september weer te ontmoeten, maar de Here heeft het anders bestuurd en we hebben daar vrede mee, alhoewel we pa natuurlijk erg missen. Maar het is onze troost te weten dat pa, die hier altijd zwoegde en druk bezig was voor anderen en met name voor Mee Hyae en mij en het zendingwerk in Kenia altijd in de weer, nu De Rust heeft mogen ingaan, veilig in Jezus armen... We kunnen nooit vergeten wat hij voor ons betekend heeft en voor ons gedaan heeft. We zijn enorm trots op pa! Bezoek van Janneke Visch en haar verslag Janneke Visch, de dochter van de voorzitter van de stichting De Akker is de Wereld, was in het voorjaar op bezoek en zij geeft in haar reisverslag zo n goed beeld van het leven hier en waar wij zo vaak tegenaan lopen dat ik haar dit keer graag aan het woord laat: Met gemengde gevoelens schrijf ik dit bericht, mijn laatste update. De whatsappjes stromen binnen met wensen voor een goede reis. Ik kijk er naar uit om iedereen weer te zien, maar ik weet ook dat ik heimwee ga krijgen. Heimwee naar Afrika. Wanneer ga ik weer? Vragen velen. Kenia, een land dat mij veel nieuwe dingen heeft geleerd over Afrika. Als eerst begon het al leuk op het vliegveld. Ik had g d en gebeld dat ik reisassistentie wilde, want mijn gate etc. kan ik zelf niet vinden. Op het vliegveld was er niemand, dus mocht ik poging drie inzetten om hulp te ontvangen. Ze zeiden dat ik verkeerd was, drukten mij in de bus en na daar uitgestapt te hebben en de weg gevraagd te hebben, werd ik weer in de bus terug gestuurd. Tien minuten later stond ik weer op dezelfde plek. "Sorry", zeiden ze. Nadat ik vroeg of er iemand mee kon lopen, in plaats van te zeggen dat ik bij dat bordje rechts moest en dan het vierde geval naar links (wat ik uiteraard niet zie), was een vrouw zo vriendelijk om te helpen, maar ze behandelde mij als een blinde. Oké, Kenia is niet goed in mensen met een beperking. Goed om te weten voor het projectje dat ik zou gaan doen in Minjila. Willem zag mij al lopen en heeft mij meegenomen naar zijn auto. In Zuid-Afrika had ik mij de eerste weken verwonderd over het verkeer, maar dit, dit was in één oogopslag een weergave van de cultuur: denk aan nu, denk aan je eigen wil.

4 Bij het kruispunt stond alles vast; iedereen wilde tegelijk naar de andere kant. Dus dat werd wurmen om de overkant te behalen. En nee, niet alle mensen zijn zo hier, maar ik heb veel gevallen gezien, waar ik deze mentaliteit terugzag. Karibu zei Willem, welkom in Kenia. De volgende dag zijn we de stad in geweest. Ik moest er even aan wennen dat ik voortdurend gescand moest worden en dat ze mijn tas checkten. Ik wilde stofjes kopen, maar net bij de winkel aangekomen, werd deze gesloten: "We moeten naar de Moskee, zijn over 2 uur terug." Alles werd snel afgesloten en de mannen snelden naar hun bestemming. Met getetter van de moskee op de achtergrond, zijn we met de tuk tuk weer naar huis gereden. De volgende ochtend (zaterdag) zijn we vroeg vertrokken naar Minjila. Met de auto volgeladen en af en toe een meeting tussendoor, kwamen we daar aan het einde van de middag aan. Ik heb genoten van de diverse hutten en kleine shopjes langs de weg. Tevens hebben we een gebakken visje gegeten, die met kop en staart werd geserveerd. Dus die ik ook met kop en staart heb opgegeten. We leren het wel! In Minjila aangekomen, heeft Willem mij mijn huisje laten zien: eindelijk een privéplekje en geen gedeeld hostel meer. Dat was fijn! Het centre is tussen de primitieve bevolking, waar wij ons aan aan mochten passen: badderen in een plastic teiltje met regenwater en je behoefte doen in een gat in de grond. Maar bovenal, waar ik enorm van genoten heb: oneindig veel verse mango s eten met de handen! Dat ga ik enorm missen. Met een dankbaar gevoel zal ik hier aan terugdenken, wanneer ik de laatste drie mango s in Nederland zal opsmullen. Dankjewel mama Hong (Mee Hyae)! Nu hopen dat de Nederlandse douane met zijn goede been het bed uit is gestapt. Zondag ben ik met een jongen naar de kerk geweest. Omdat er zoals jullie denk ik wel weten onrust is in Kenia, werden we gescand en mocht de tas weer open. Voor mij was dat een rare ervaring, om zo een kerk binnen te gaan. Anderzijds gaf het mij min of meer ook een veilig gevoel. In Kenia is Malaria, dus dat betekent ook tabletten slikken. Hier heb ik nog wel even last van gehad, tenminste, mijn maag! Gelukkig was ik na een paar dagen forse buikpijn weer min of meer de oude en kon ik samen met mama Hong beginnen aan onze seminars voor de kinderen met een beperking. Ik kwam naar Kenia, met de verwachting dat ik een kamp zou organiseren voor een paar dove kindjes. Tot het moment van de start, wist ik niet goed wat ik kon verwachten en werd ik verrast door een flinke opkomst. Drie dagen hebben we meer dan 22 kinderen met diverse beperkingen, inclusief hun ouders, mogen onderwijzen en activiteiten met ze mogen doen. Voor mij voor ons was het een bizarre en mooie ervaring. De eerste dag lagen er bijvoorbeeld twee kindjes op de vloer, met een sjaal om hen heengeslagen. We hebben de kindjes geprikkeld en gestimuleerd. De volgende dag lagen er geen kindjes meer op de grond. Eén van hen hebben wij in één dag zien veranderen van een kind dat alleen maar lag, naar een meisje dat actief meedeed en smulde tijdens de spelletjes. Dat was geweldig om te zien! Ook was er een gehandicapt jongetje die de eerste dag alleen tegen de muur zat, waarvan de moeder zei dat hij niets kon. We hebben samen geoefend om te lopen en met steun kon hij dat! Het raakte mij enorm om te horen dat dit jongetje altijd in de hoek van de hut zit, omdat hij gehandicapt is. De spieren in zijn benen leken daardoor afgebroken te zijn en mogen zich nu dus weer gaan ontwikkelen. Ik ben enorm dankbaar dat we veel veranderingen mochten zien, en dat we mooie voorbeelden van kinderen hebben mogen meemaken. Zo was er een jongen zonder benen, maar deze jongen rende` het hardst van allemaal. Rende? Vloog!

5 Met zijn twee handen hupte hij zich met volle vaart vooruit, met een big smile op zijn gezicht. En dan niet alleen dat, hij had ook nog oog voor de andere kinderen en hielp hen als hij even kon. Negen jaar oud was hij, met een vader die zei dat hij veel had geleerd afgelopen dagen. Deze jongen zie ik een goede toekomst tegemoet gaan, gewoon omdat hij mogelijkheden heeft! En omdat mensen dat zien. Wat ik in die drie dagen geleerd heb, is niet dat de kinderen een beperking hebben, maar de ouders. Velen stoppen de kinderen letterlijk weg, laten hen niet spelen en verzorgen hen slecht. Uit de gesprekken begreep ik dat schaamte een groot probleem is. De kinderen worden letterlijk gehandicapter gemaakt dan ze zijn. Ik vond het moeilijk om dit te zien en te horen, vooral omdat ik zelf zoveel mogelijkheden heb gekregen om mij wél te ontwikkelen. Ik hoop enorm dat de ouders wat opgestoken hebben van mijn levensverhaal, maar bovenal van de verschillen in de cultuur en de positieve aspecten die zij kunnen gebruiken uit onze cultuur. Diverse ouders dachten bijvoorbeeld dat Europeanen het geld uit de hemel krijgen, zoveel als we willen. Ze geloofden mij niet toen ik vertelde dat Nederland ook arme perioden heeft gekend. Ik heb hen mogen vertellen dat Nederlanders werken voor hun geld, dat ze sparen om bijvoorbeeld onderwijs te kunnen betalen. De cultuur hier, na wat ze mij vertelden, is veel meer leven per dag. Krijg je vandaag geld, spendeer je vandaag je geld. Denken aan later wat is dat? Naast dit, kwam na de tweede dag een moeder naast mij zitten. Ze zei dat iedereen teleurgesteld was. Ik was benieuwd waarom en ontdekte al gauw dat de verwachting anders lag dan wat wij hen aanboden. Ze verwachtten dat wij rolstoelen, hulpmiddelen en geld zouden uitdelen maar wij gaven weinig. Ik heb met haar mogen praten over waarom wij dat juist niet deden en dat het hen passief maakt. Niet alleen de kinderen, maar ook de ouders hebben mogelijkheden. Zoals wij in het rijke Europa geleerd hebben, kan je opzoek gaan naar oplossingen als je geen geld hebt. Je kan geld maken, of je kan creatief je eigen wegen vinden. Ik begon mij te realiseren dat wij middels het alleen maar geld geven, de mensen afhankelijk maken en bij hen de verwachting scheppen dat wij iedere keer weer geld blijven geven. Zo werkt het leven dus niet, ook zij mogen leren om bananen te verkopen, mensen te vervoeren, etc. Pijnlijke les voor haar, en een pijnlijke les voor alle ouders toen wij dit onderwerp bespraken. Ikzelf sta er volledig achter en geloof in de mogelijkheden van de mensen, maar ikzelf voelde mij ook een beetje schuldig. Omdat ik als rijke Westerling meer materiaal kon geven. Gelukkig was mijn verstand dit keer beter. Na afloop van iedere dag gingen we gezamenlijk eten. De moeders zorgden voor de kinderen en Willem en mama Hong hadden een vrouw ingehuurd om te koken voor de vele mensen. Ideaal en prima eten. Toch dacht één van de vrouwen daar anders over. Deze vrouw vertelde Willem dat het ezelsvoer was en dat zij het niet ging eten. Toen hij dat vertelde kon ik mijn oren niet geloven: ik meende dat alle afrikanen juist blij waren met gratis voedsel! Ikzelf was immers ook ontzettend blij om wat in mijn maag te stoppen na een drukke morgen. De volgende dag pastte ze weer voor het eten, dat ezelsvoer hoefde ze niet. Maar de laatste dag, toen ze ontdekte dat er een halve geit en tomaten voor het eten gebruikt waren en zij dit nèt te laat ontdekte, kwam ze boos naar ons toe, want alles was al uitgedeeld. Ditmaal was het niet een ezelsmaal, maar een maal dat wordt gebruikt tijdens bruiloften en feesten. Er ontstond een dynamiek tussen de vrouwen en ik bleef weer verdwaasd kijken over wat er gebeurde. Tien minuten later, toen iedereen langzaam vertrok, werd ik weer overvallen door de bizarre cultuur: een vrouw die de dag ervoor om halen, zei ze tegen mijn tolk dat ik haar vraag niet beantwoord had. Ze keek me

6 om een lamp vroeg en ik zei dat ik die niet had en niet ging geven omdat ze die zelf kan en mag halen, zei ze tegen mijn tolk dat ik haar vraag niet beantwoord had. Ze keek me gefrustreerd aan en hoe lastig ik het ook vond, ik heb haar mogen vertellen dat ik mijn antwoord die dag ervoor al had gegeven. De mensen hier kunnen best ruig en manipulatief zijn, dit had ik totaal niet verwacht! Zeker niet na alle lieve knuffelige kindjes en ouders in Zuid-Afrika. Ik heb dan ook enorm veel respect voor Willem en mama Hong dat zij hun werk hier al vele jaren uitvoeren, terwijl andere projecten in de omgeving het al opgegeven hebben. Tot zover de belevenissen van Janneke tijdens haar verblijf bij ons. We vonden het heel fijn dat we weer eens bezoek gekregen hebben uit Nederland, dat was meen ik zo n 8 jaar geleden. Tot slot Gebedspunten: In Kenia is het weer erg onrustig, wilt u bidden voor rust en vrede, dat het geweld mag ophouden. Wilt u ook bidden dat God ons mag beschermen voor gevaren die ons overal omringen? We willen u heel hartelijk danken voor uw gebed en financiële steun die we in het afgelopen jaar van u mochten ontvangen! We wensen u Gods zegen toe voor het kerstfeest en voor het nieuwe jaar! Willem & Mee Hyae Van de thuisfrontcommissie Acties De Botterdag is achter de rug, we mochten een mooi resultaat hebben van zo n Ook de plantenactie van eind november ligt inmiddels achter ons en heeft ongeveer 2400 opgebracht. Allen die hieraan hebben bijgedragen hartelijk bedankt! De bedrijven die ons hebben gesponsord hebben hopen we een volgende keer te vermelden i.v.m. ruimtegebrek. Daarnaast wijzen we u op onze Crea-cadeautjeswinkel aan Enkweg 10 in Elburg. Voor (kraam)cadeautjes, leuke interieurdecoraties, fotokaarten etc. kunt u bij ons terecht op di-morgen van u en op vr-avond van u u. We hebben cadeautjes die variëren van 2,50 tot 15,00.

7 Deze nieuwsbrief is mede mogelijk gemaakt door de adverteerders, waarvoor hartelijk dank.

8 Noorderbreedte PX Elburg Bel voor info: Maak een afspraak voor een kosteloos en vrijblijvend bezoek aan huis of bezoek onze showroom! Delicatessen De Smaakmakerij Vischpoortstraat 19 Elburg