Ik vraag u deze klacht in behandeling te nemen en ontvang hierop graag een officiële reactie.

Maat: px

Weergave met pagina beginnen:

Download "Ik vraag u deze klacht in behandeling te nemen en ontvang hierop graag een officiële reactie."

Barbara Verlinden
5 jaren geleden
Aantal bezoeken:

1 Geachte Gedeputeerde Natuur, dhr. Weber, Geachte Gedeputeerde Staten van Zuid-Holland, Hierbij stuur ik u een klacht over de reeënjacht op het Eiland van Dordrecht. In deze klacht onderbouw ik waarom ik denk dat de ontheffing voor het jaarlijks doden van 30 reeën op het eiland niet voldoet aan de eisen die de Wet Natuurbescherming daaraan stelt. Ik vraag u deze klacht in behandeling te nemen en ontvang hierop graag een officiële reactie. Daarbij verzoek ik u deze klacht ook te laten toekomen aan de Provinciale Staten Zuid-Holland. Hoogachtend, Nettie Dekker kortwegdekker@gmail.com Dordrecht

2 Reeënjacht Eiland van Dordrecht - Klacht Op grond van het door Provinciale Staten goedgekeurde faunabeheerplan (FBP) mogen jagers op het Eiland van Dordrecht jaarlijks 30 reeën doden. De daarvoor aangevoerde gronden zijn mijns inziens ondeugdelijk en niet onderbouwd. Het doden van deze inheemse beschermde dieren voldoet niet aan de door de wetgever in de Wet Natuurbescherming vastgestelde voorwaarden. De provincie mag het beheer van reeën in Dordrecht naar mijn mening dan ook niet langer toestaan. De wet staat het doden beschermde zoogdieren als reeën alleen toe als ultimum remedium. Het FBP noemt het voorkomen van schade en van onnodig lijden (draagkracht) en het gevaar voor de verkeersveiligheid als gronden voor afschot, maar geeft vervolgens voor geen van deze gronden een deugdelijke cijfermatige onderbouwing. Naar aanleiding van berichten in de media van jagers, die eerder dit jaar de noodklok luidden over het groeiend aantal aanrijdingen ( ongelukken per jaar landelijk, i.e. 10% van de reeënpopulaties), heb ik de gegevens opgevraagd bij de Politie Rotterdam. Uit de door haar verstrekte gegevens blijkt dat er op het Eiland van Dordrecht van zo n hoog risico helemaal geen sprake is. Ondanks dat het FBP het beschrijft als een gebied met een relatief uitgebreid, zeer frequent bereden wegennet, 1 komen aanrijdingen met reeën sporadisch voor. Uit de registratie van de politie blijkt dat er sinds december 2012 slechts 12 keer een aanrijding met een ree en 7 keer een dood dier is gemeld. In de Bankastraat bij mij om de hoek vinden jaarlijks meer aanrijdingen plaats. Het in het FBP omschreven gevaar voor verkeersveiligheid lijkt dan ook sterk overdreven: Op druk bereden doorgaande wegen is er een voortdurende dreiging van aanrijdingen met wild, waarbij ook persoonlijk letsel kan ontstaan. De kans op ongevallen, soms met fatale afloop, veroorzaakt door overstekend reewild is voortdurend aanwezig. 2 Dit kan afgedaan worden als bangmakerij; ik heb geen enkel bericht kunnen vinden over enig letsel bij mensen en al helemaal niet over een voor een mens fataal afgelopen aanrijding met een ree. Ook het in het FBP vele trekken van reeën van zomer- naar winterbiotopen komt niet tot uitdrukking in de werkelijke cijfers. 3 Natuurlijk is voorkomen beter, maar naar mijn weten is geen van de op pagina 19 van het FBP genoemde preventieve maatregelen hier toegepast. Sterker nog, je moet er moeite voor doen om zelfs maar één waarschuwingsbord te vinden (op de Rijksstraatweg, de weg waar de meeste dode reeën zijn gevonden, heb ik er welgeteld één gezien), laat staan een van de meer geavanceerde in het FBP genoemde systemen. Dat wildwaarschuwingssystemen succesvol zijn bewijst het voorbeeld van Windesheim, provincie Overijssel. Hier is het aantal aanrijding met reeën in de afgelopen vijf jaar 1 Faunabeheerplan, p Faunabeheerplan, p Faunabeheerplan, p. 11.

3 met 80% afgenomen. 4 De wet laat afschot wegens gevaar voor de verkeersveiligheid pas toe als preventieve maatregelen niet blijken te werken. Aan die voorwaarde wordt op het Eiland van Dordt niet voldaan. Ook voor beheerafschot voor (dreigende) schade ontbreekt elke grond. Het FBP maakt op verschillende bladzijden melding van vraatschade aan bietenplanten. Het enige bewijs dat hiervoor wordt aangevoerd zijn ongedocumenteerde klachten van boeren daterend uit midden jaren tachtig van de vorige eeuw. 5 Ook het Faunafonds ziet het ree niet als schadedier. Daarbij zijn er volgens het Handboek Faunaschade goed werkende preventieve middelen op de markt om reeën mee te verjagen. 6 Dit geldt ook voor de meermaals genoemde mogelijke schade aan boomgaarden. Bovendien blijkt uit onderzoek van Dr. Ir. Jasja Dekker in een fruitboomgaard dat, terwijl hij wel veel reeën telde, hij geen schade aan fruitbomen en jonge bomen kon aantonen. 7 Ook voor de grond dreigende schade ontbreekt in het FBP dus een deugdelijke onderbouwing. De conclusie in het FBP: In de gebieden met beheerafschot is schade aan gewassen goed beperkt. Schade aangericht aan de verkeersveiligheid en aan het ree zelf zijn door het beheer beperkt maar niet voorkomen, 8 is dan ook ongefundeerd. Bij de grond draagkracht zet ik grote vraagtekens. In het FBP is te lezen: Reeën laten zich moeilijk tellen door hun verborgen levenswijze. 9 Toch tellen de jagers een totaal van ongeveer 120 reeën. Logica dicteert dat jagers populaties eerder hoger dan lager inschatten, het afschotquotum is immers gebaseerd op hun tellingen. Hun eigen tellingen, want ze worden niet door onafhankelijke experts gecontroleerd. Cijfers over natuurlijke sterfte ontbreken en worden in de berekeningen buiten beschouwing gelaten. Het afschotquotum op het Eiland van Dordt komt neer op het doden van een kwart van de populatie! Overigens moeten er veel minder reeën dan geteld in het gebied leven als de claim van de jagers over de 10% reeën die betrokken raakt bij een ongeluk waar is. De genoemde cijfers zijn met elkaar in tegenspraak: als er 4 reeën per jaar betrokken zijn bij een ongeluk wijst dat op een populatie van ongeveer 40 dieren Daarbij is er in de winter in het buitengebied een flinke toename van het aantal veldsprongen vanuit Nationaal Park De Biesbosch. Groepen reeën (tot wel 20 dieren groot) verlaten hun zomerterritorium daar om de winter veilig door te brengen op drogere, ingepolderde stukken land. De grienden, gorzen en lage kadepolders waar de Biesbosch-reeën leven overspoelen regelmatig bij hoge waterstanden in de aangetakte rivieren, bij noordwesterstorm en springvloed op zee Faunabeheerplan, p Handboek Faunaschade, p Dekker, J.J.A Pilot Effectiviteit van Tupoleum tegen vraatschade door ree in grootfruitteelt. Rapport Jasja Dekker Dierecologie, Arnhem. 8 Faunabeheerplan, p Faunabeheerplan, p. 5.

4 Landzoogdieren, waaronder reeën, vluchten dan zwemmend uit hun zomergebieden en evacueren naar hoger gelegen dijken en eilandjes en naar het aangrenzende poldergebied. Daar zijn dus, afhankelijk van hoogwaterpieken, in de winter regelmatig hogere aantallen dieren te zien. Omdat deze dieren pas vanaf eind maart/april weer terugkeren naar hun territoria diep in de Biesbosch kan het niet anders dan dat zij in de eindewintertellingen van jagers worden meegeteld, terwijl zij het grootste deel van het jaar helemaal niet in de buurt van landbouwgronden of wegen komen. Er is voor deze dieren een overvloed aan voedsel in de rijke wilgenvloedbossen. Door het tijdstip van de tellingen kan het niet anders dan dat Biesbosch-reeën ten onrechte worden meegeteld in de tellingen in WBE-gebieden, waardoor deze een vertekend beeld opleveren. 80% van het afschot vindt plaats in de winter, en het ligt voor de hand dat er ook reeën gedood worden die het grootste deel van het jaar leven in Nationaal Park De Biesbosch. In het FBP is te lezen dat de draagkracht van een gebied niet te bepalen is. Daarmee lijkt het streven van de jagers naar een gezonde reepopulatie die in balans is met de omgeving 10 vooral bedoeld voor de bühne. De corebusiness van de jagers is het jaarlijks oogsten van zoveel mogelijk reeën. Van een hoge reedichtheid, wat het FBP noemt als reden voor afschot ter voorkoming van onnodig lijden door voedsel- of dichtheidsstress kan in Dordrecht - zelfs met een te positieve telling geen sprake zijn. Ook niet volgens de jagers zelf blijkt. Volgens de WBE Hoeksche Waard (waaronder het Eiland van Dordrecht valt) in een artikel uit 2016 is de reeënstand niet te hoog en biedt ons gebied voldoende ruimte en dekking om de populatie te laten groeien. 11 Een uitspraak die niet te rijmen valt met het argument om de reeënpopulatie uit te dunnen wegens een hoge dichtheid. Na het napluizen van het FBP waarop de ontheffing voor het doden van reeën berust, kan ik geen andere conclusie trekken dan dat deze niet voldoet niet aan de voorwaarden die de wet daaraan stelt. Ik ben heel benieuwd hoe een jurist hiernaar zou kijken. Hoe dan wordt het ultimum remedium-principe op het Eiland van Dordrecht geschonden. Met het toestaan van het jaarlijks oogsten van 25% van de (geschatte) populatie, handelt de provincie naar mijn mening niet alleen in strijd met de letter en de geest van de Wet Natuurbescherming, maar ook met de eigen uitgangspunten in het Besluit van Provinciale Staten van Zuid-Holland van 9 november 2016, tot vaststelling van de Verordening uitvoering Wet natuurbescherming Zuid-Holland, én met het Hoofdlijnenakkoord , waarin op pagina 29 te lezen is: De taken die op het gebied van nieuwe natuurwet naar de provincie toekomen in verband met de decentralisatie van het natuurbeleid, zullen wij adequaat uitvoeren. Als dit hoofdlijnenakkoord inderdaad het kompas vormt voor de provincie, dan is ze op het gebied van de reeënjacht van koers geraakt. Gedeputeerde Staten dragen verantwoordelijkheid voor het beschermen van de natuur en de dieren die daarin leven, maar in Zuid-Holland lijken de belangen van plezierjagers zwaarder te wegen. En dan kan ik als inwoner van Zuid-Holland, Dordtenaar en natuurliefhebber niet accepteren. Ik ontvang dan ook graag een reactie op mijn klacht. 10 Faunabeheerplan, p De DIEREN SOS,

5 Hoogachtend, Nettie Dekker Dordrecht

Vergelijkbare documenten

Beleidsnotitie bescherming en beheer ree Fryslân

Beleidsnotitie bescherming en beheer ree Fryslân Inhoud 1. Doel van de notitie 2. Vigerend beleid ree in Fryslân 3. Wettelijke status ree 4. Schade, overlast en risico s 5. Wettelijk kader bescherming