David Van Reybrouck, Raven Ruëll & Bruno Vanden Broecke / KVS MISSIE MISSION. Een fantastische tekst een uitzondelijke vertolking.

Maat: px

Weergave met pagina beginnen:

Download "David Van Reybrouck, Raven Ruëll & Bruno Vanden Broecke / KVS MISSIE MISSION. Een fantastische tekst een uitzondelijke vertolking."

Diana van der Zee
5 jaren geleden
Aantal bezoeken:

uitzondelijke vertolking - Le Soir - Theatervoorstelling van het jaar - Klara - Bruno

1 David Van Reybrouck, Raven Ruëll & Bruno Vanden Broecke / KVS MISSIE MISSION Een verbluffende, ontroerend-harde voorstelling - De Morgen - Een fantastische tekst een uitzondelijke vertolking - Le Soir - Theatervoorstelling van het jaar - Klara - Bruno Vanden Broecke zet zijn misschien meest overrompelende vertolking ooit neer. Applaus - De Standaard - KOEN BROOS

2 MISSIE het confronterende levensverhaal van een missionaris in Congo In Missie kruipt Bruno Vanden Broecke in de huid van de menslievende pater en missionaris André Vervecken. Hij vertelt over zijn ervaringen in Congo, van banale anekdotes tot schrijnende gebeurtenissen, die zelfs een diepgelovige doen twijfelen aan het bestaan van God. Missie, gespeeld door een magistrale Bruno Vanden Broecke en geregisseerd door Raven Ruëll, is een voorstelling die blijft nazinderen. Auteur David Van Reybrouck schreef het verhaal neer. Missie is een pakkende twee uur durende theatermonoloog geschreven door de Vlaamse bestsellerauteur David Van Reybrouck, die voor het eerst werd opgevoerd in Bruno Vanden Broecke kruipt in de huid van de 80-jarige blanke pater André Vervecken. Hij doet zijn levensverhaal en belevenissen als missionaris in Congo uit de doeken. Door het sterke en genuanceerde spel van Vanden Broecke wordt het publiek zowel onderhouden als geconfronteerd, en gestaag ontdaan van heersende vooroordelen over missionarissen. Deze pater is niet het archaïsche stereotype dat we allemaal in ons hoofd hebben. Hij is een mens van vlees en bloed, vol emoties en twijfels. Missie is een absoluut pleidooi voor de monoloog in de grote zaal. Onmisbaar, als verhaal en als acteerprestatie Dagblad van het Noorden Zieltjes winnen en volkeren beschaven is niet het hoofddoel van André Vervecken. Hij wil in de eerste plaats het leed tot een minimum beperken en de wereld tot een betere plaats maken. De missionaris verhaalt over God en de christelijke waarden, over hoe mensen elkaar in oorlog en strijd kapot maken, waardoor zelfs een man van God wel eens gaat twijfelen aan zijn geloof. Hij vertelt over de benarde situaties waarin hij verkeerd heeft, maar ook over de mooie ervaringen. Vermakelijke anekdotes doorspekken de soms schokkende vertellingen. Naarmate de voorstelling vordert, neemt het ongemak toe, de toon wordt donkerder, het einde dramatisch. Congo is een land verwoest door oorlog en kolonisatie. Voor het schrijfproces van deze monoloog trok David Van Reybrouck naar Congo om 15 echte missionarissen te interviewen. Hij schreef hun verhalen en ervaringen neer en publiceerde in 2010 het succesvolle boek Congo, een geschiedenis, waaruit deze voorstelling voortvloeide. Auteur Van Reybrouck graaft dieper dan ooit in de ziel van de westerling in Afrika - De Morgen Het boek sleepte verschillende prijzen in de wacht, zoals de AKO Literatuurprijs en de Libris Geschiedenis Prijs. De bestseller werd in maar liefst 13 talen vertaald. MEER INFO: TRAILER FOTO S CREDITS BIO PERS CAPTATIE LOGIN: PRESS

Citaten uit Missie Ze werken daar nog met bruidschatten. Maar een bruidschat, dat herleidt een vrouw gewoon tot een object, ze verliest daarmee al haar waardigheid, waar zijn we mee bezig!

3 Citaten uit Missie Ze werken daar nog met bruidschatten. Maar een bruidschat, dat herleidt een vrouw gewoon tot een object, ze verliest daarmee al haar waardigheid, waar zijn we mee bezig! De kerk is een volk onderweg Om meer te kunnen leven moet ge van iets anders een klein beetje sterven Afrika zal gechristianiseerd worden door de Afrikanen. Een keuze is een echo die luider wordt. Ge kiest niet één keer, ge kiest meerdere keren telkens opnieuw, en op het einde noemen ze dat dan een leven Een mensenleven bestaat niet uit hoofdstukken. Dat gaat gewoon door van begin tot einde, het is een ademtocht die niet eens zolang duurt. Ge kunt maar graag leven als ge t ni erg vindt om dood te gaan. Ge kunt maar graag geven als ge niks te verliezen hebt. Anders wordt ge een kramp, wordt ge een mossel die zich vastzet op een boot die toch wegvaart. God weent ni zenne, ik heb et nog ni gehoord. Ik zou het nochtans graag hebben, dat hij meedeed. Weent dan toch is mee!

4 De plankenbenen van Bruno Vanden Broecke (2017 OPGETEKEND DOOR KVS) Missie en Para: twee monologen van de hand van David Van Reybrouck. Beiden gebracht door Bruno Vanden Broecke. Beiden, op hun manier, toneelklassiekers. In 2007 werd Missie gecreëerd en je speelt het nog altijd. Je zegt weleens dat je het tot je pensioen wil spelen. Waarom? Dat heeft natuurlijk veel met de tekst te maken. Missie is zo n universele tekst, die gaat over engagement en keuzes maken. Heel veel mensen herkennen zich daarin. Ik ook trouwens. Waarom heb ik die of die keuzes gemaakt? En was dat wel juist? Die vraag wordt gesteld in Missie. Het is een vraag die iedereen herkent en precies daarin schuilt de schoonheid van de tekst. Het is een verrijking voor mezelf dat verhaal te mogen blijven vertellen en al spelenderwijs af te toetsen aan mijn eigen leven. Er is ook zoveel bij mezelf gebeurd op al die tijd. Heel veel zinnen klinken anders dan jaren geleden, precies omdat mijn leven veranderd is. Het is als rode wijn die beter wordt. Met deze tekst wil ik graag oud worden. Herinner je je nog hoe de creatie tot stand kwam? Hing er van bij het begin magie in de lucht? Bij de creatie weet je nooit waar iets naartoe gaat. Maar ik herinner me wel dat het even stil was na de eerste lezing. Regisseur Raven Ruëll zat rond de tafel, vormgever Leo De Nys, David Van Reybrouck natuurlijk en dramaturg Ivo Kuyl. Ik heb die middag tegen David gezegd: Binnen twee weken ken ik heel de tekst. Hij moest erom lachen, maar twee weken later heb ik inderdaad voor Raven en David de tekst voor het eerst gedaan. Het viel buiten wat ik eerder deed. Het is theater, fictie dus, maar je vertelt wel een leven. En dat is toch heel bijzonder. We voelden dat we iets krachtigs in handen hadden. Is de voorstelling erg veranderd? Ze beweegt toch, ja. Zoals elke voorstelling. Zo was ze na een paar jaren wel twintig minuten langer geworden. Soms werd de pater een beetje te breedvoerig (lacht). En er ontstaan natuurlijk dingen Je kent de visjes die je uitwerpt en hoe je ze kan ophalen tegen het einde. Ook elke taal is extreem anders. In het Duits is het een heel ander gevoel, omdat Duits meer woorden nodig heeft dan bijvoorbeeld Frans. Daardoor verschuift ook de spanningsboog. Elke voorstelling heeft een concentratiedip, een zak om het in theaterjargon te zeggen. Een publiek kan niet de hele tijd op het puntje van de stoel zitten. Je moet weten waar die dip zit, en de kunst is jezelf en het publiek daar doorheen te loodsen, zonder dat ze het merken. Hoe groot was de druk toen jullie in 2016 Para maakten? Zelfde kleermaker, zelfde stof, andere broek. Kaki broek, geen habijt. Maar het was een gevoel van thuiskomen. Zo fijn. De verwachtingen waren wel hoog, maar hoe fijn om die ploeg weer te vinden. Het is geen vrijblijvend stuk hé. Je weet dat je een deel van de bevolking een stem kunt geven. Dat is zo fijn aan het werk van David: in de plooien van de geschiedenis duiken, om dan, vanuit een historische en humane bekommernis, een vorm van eerherstel te creëren Het is zo van deze tijd om eenduidig te zijn, maar veel te gemakkelijk. Theater kan verdiepen én ontroeren. Hoe was het om voor al die para s te spelen?

5 Ik heb tranen in mijn ogen gehad toen Aziz in de zaal zat, want hij heeft die dingen meegemaakt. Na de voorstelling kwam hij naar mij toe en hij gaf me zijn wings. Jij verdient dat, zei hij. Heel heftig om die compagnie bij elkaar te zien. Je voelt aan die mannen dat ze heel wat hebben meegemaakt. Ze hebben iets rechtlijnigs. Een rechtlijnigheid die ver van mij staat. Ik ben een lyrisch persoon. Raven en ik hebben niet eens in het leger gezeten. Maar het scepticisme dat ze bij aanvang hadden, is overgegaan in dankbaarheid. Ik voelde zoveel dankbaarheid net omdat we niet de makkelijke weg hebben gekozen, het niet larmoyant hebben gemaakt. Dat is helemaal de verdienste van David overigens. In 2019 sta je 20 jaar op de planken. Je bent een van Vlaanderens grootste talenten. Proficiat met je mooie carrière tot nu toe. Ach, carrière Wat is dat in ons beroep? Ik moet altijd lachen met dat woord. Een carrière, dat is niks hé. Niets meer dan de optelsom van jaren. Carrière? Het is altijd weer van nul beginnen. De enige winst die er is, zijn al die kilometers op de planken. Het maakt dat je sterkere plankenbenen hebt. Maar het web van een voorstelling moet je altijd opnieuw weven. En dat is zo fragiel, moeilijk, machtig en mooi tegelijk. Wat een beroep toch. Ik voel mij gezegend. (INTERVIEW MAG VRIJ VAN RECHTEN GEBRUIKT WORDEN)

Vergelijkbare documenten

Maatschappelijk werk (alweer)

Maatschappelijk werk (alweer) Na mijn tweede miskraam heb ik toch weer besloten om het er op te wagen naar maatschappelijk werk te gaan. Ik vond de stap echt wel heel zwaar, want ik hou er niet zo van.