Ze zoeken troost bij elkaar door te vertellen wat ze beleefd hebben.

Maat: px

Weergave met pagina beginnen:

Download "Ze zoeken troost bij elkaar door te vertellen wat ze beleefd hebben."

Damian Koster
5 jaren geleden
Aantal bezoeken:

1 Lezingen: Genesis 28 Jacob te Betel Lucas 24: Gemeente van onze Heer Jezus Christus, Wij zijn mensen na Pasen. Niet alleen sinds een week, maar ons hele leven al. Hoe gaat het met u, nu het Pasen is geweest? We leven we in een wereld, waarin het lijkt, alsof het nooit Pasen geweest is. Waarin niet de opstanding, maar de dood het laatste woord lijkt te hebben. Ik denk aan de christenen op Sri Lanka, die bij elkaar waren om het Paasfeest te vieren. Het tegenovergestelde van Pasen gebeurde. Er werden aanslagen op ze gepleegd, met veel doden en gewonden tot gevolg. Dit drijft een wig tussen mensen van verschillende godsdiensten en achtergronden, We bidden dat de christenen hun opgestane Heer blijven volgen, juist nu Zo makkelijk gezegd vanuit onze veilige omgeving. Wij zijn mensen onderweg. Net als de Emmaüsgangers. Van de één weten we de naam, Kleopas. Van de ander niet. Dat biedt ons de kans, om daar onze eigen naam in te vullen om mee te lopen, vanaf Jeruzalem. Want: Hoe gaat het met mensen na Pasen? Hoe gaat het met die twee leerlingen, onderweg van Jeruzalem naar Emmaus? Nee, daar juicht geen toon. Ze zijn druk in gesprek. Nog helemaal onder de indruk. Ze volgden Jezus Maar nu kunnen ze Hem niet meer volgen. Ze waren erbij, toen Hij gekruisigd werd. Ze waren er, toen Hij stierf. En daarmee stierf hun hoop. Hoop op een beter leven op verlossing van Israël van de macht van de Romeinen. Hoop op verlossing. In hun eigen leven Ze zoeken troost bij elkaar door te vertellen wat ze beleefd hebben. Ze zijn rouwenden, die steeds weer hun verhaal doen, over hoe het allemaal gegaan is. Al vertellend dringt de werkelijkheid door: Het is geen boze droom was het dat maar. Het is echt.

2 Kleopas en zijn vriend zijn er van doordrongen: Jezus is dood... Een man haalt hen in, komt bij hen lopen. Dat merken ze wel maar ze merken niet wie het is. Hun blik werd vertroebeld - ze waren verblind, zoals je dat door verdriet zijn kunt. Ze kijken alleen maar naar de weg voor hen naar de volgende stap en niet verder. In groot verdriet is dat al heel wat overleven. Hun reisgenoot hoort hun gesprek. Hij vraagt er naar. Daarmee vraagt Hij naar de mannen 'hoe is het met jullie?' Hij geeft hen ruimte - Met sombere gezichten blijven ze staan. t Is toch onvoorstelbaar, dat er op dit moment iemand uit Jeruzalem komt, die niet weet wat daar gebeurd is? Echt een vreemdeling! Is dat niet onze klacht naar God bij alles wat er gebeurt in ons leven en in onze wereld : Is het u ontgaan, Heer, het lijden van de mensen; Het lijden van kinderen, onschuldigen overal. Waar was U, toen... (vul maar in) Het lijden van de mensen in een oorlog - Volken die bijna uitgemoord worden; natuurrampen Ziet U het dan niet, Heer? Soms is het, alsof we in onze gebeden God moeten inlichten over wat er gebeurt! Is God dan zo klein? Of komt het, doordat onze ogen verblind en wij zo somber zijn We zien Hem niet! De mannen onderweg vertellen - ze vertellen graag over hun Heer, en over de hoop, die ze hadden. Terwijl ze erover vertellen, voelen ze nog iets van die hoop! Maar met Jezus dood is hun hoop de grond in geboord Hun hoop, dat Jezus het was, die Israël zou verlossen. Hij was een profeet onmiskenbaar sprak Hij namens God, Hij was machtig in werk en woord nog zien ze de mensen voor zich, die door Jezus genezen werden, En nog horen ze zijn woorden over het koninkrijk van God. Maar ook horen ze nog: de hamerslagen zien ze zijn kruisiging. Zijn sterven En nu is het al drie dagen later. Al vertellend gaan ze weer van hoop naar wanhoop. Wanhoop die mensen door de eeuwen heen steeds treft. Teleurstelling - omdat het toch nooit wat wordt,

3 Daarom nu een moment van bezinning voor onszelf, - twee vragen op de beamer: - Waarin ben je teleurgesteld?. In je leven in je geloof.. op dit moment (..) Maar stel jezelf óók de tweede vraag: - Waaruit put je hoop? Wat heb je gehoord, wat heb je gezien of beleefd waaruit je hoop put voor jezelf je geliefden de kerk de wereld.. (>.) Kleopas en zijn vriend - zijn in verwarring Een paar vrouwelijke leerlingen zijn s morgens vroeg naar het graf gegaan. Jezus lichaam was er niet meer! Engelen waren daar, die hen vertelden, dat Jezus leeft. Toen zijn er snel nog een paar leerlingen heengegaan - zijn lichaam was weg Totale verwarring: wat moet je nu geloven? Dood is toch dood of is er toch hoop?. Dat is de situatie van de mannen Dat is de situatie van velen van ons, mensen na Pasen: - Verblind - we zien niet waar de Heer is in deze wereld, - Somber, - tussen hoop en wanhoop - In verwarring. Hoe is de Heer aanwezig na Pasen? Jezus is onze reisgenoot, Hij is met ons mee onderweg. Niet herkend maar Hij is er. Hij luistert naar ons verhaal, Hij peilt ons verdriet en loopt mee,...loopt mee.. Wij zien Hem zo vaak niet, We merken niet dat Hij er bij is, Verblind en somber als we zijn. Dan klinkt het wel erg makkelijk: Hij is er bij Jezus luistert allereerst naar de mannen naar Emmaus. Maar dan spreekt Hij toch ook.

4 Je kunt wel zeggen: Hij valt tegen ze uit! Ik had hun gezichten wel eens willen zien, toen Hij zei: Hebt u dan zo weinig verstand en bent u zo traag van begrip? Dan legt Jezus hen de Schriften uit. Dat was wat deze mannen nodig hadden, want Ze konden niet meer door de gebeurtenissen heen kijken. Ze waren het zicht kwijt op de weg die God met mensen gaat. Uitleg van de Schriften, vanaf Mozes, en de profeten langs. Daarmee laat Jezus zien, dat God wel degelijk begaan is met het leed van mensen. Dat God een God van bevrijding is, een God van 'Ik ben erbij' En dat de profeten al schreven, dat de Messias komen zou. Waarom zegt Jezus niet gewoon: Kijk dan, ik ben het!! Nee, Hij gaat terug naar zijn en hun fundament de Schriften die Gods kloppende hart laten zien. De wet en de profeten: De woorden die al zolang voor Christus komst klonken en mensen begeleid hebben. Ook wij hebben steeds die woorden, Gods woorden nodig, we lezen uit de bijbell, uit de Schriften. Jezus gaat met de mannen mee naar huis Mooi is dat Hij doet, alsof Hij verder zal gaan. Ze moeten het hem echt vragen, of Hij binnen komt. Maar als Hij dan bij ze blijft, verandert Hij van gast in gastheer: Hij neemt het brood, spreekt de zegen uit, breekt het en geeft het ze. En dan Is het omdat Hij zo vaker met hen gegeten had? Is het omdat ze nu de wonden in z n handen zagen? - in deze handelingen, brood breken, zegenen - herkennen ze Hem. Hun ogen worden geopend. En dan is hij weg... We kijken naar een afbeelding van Sieger Koder Het moment van herkenning: het is de Heer!! Zijn brood en beker staan er nog, De lichtglans van zijn aanwezigheid is er nog. De één, in blauw gewaad, is naar binnen gekeerd. Hij koestert het brood, dat hen door deze vreemde vertrouwde werd gegeven De ander, in rood gewaad, heft zijn hand nog in de dankzegging voor de beker,

5 Hij heft zijn hoofd, in een weten: het is de Heer Hij opende voor ons de schriften Ze liggen op tafel, de boekrollen en boeken van Mozes en Jesaja, Waarin al voorzegd was wat er met Jezus gebeuren zou. En in hun midden die lichte leegte - de aanwezige die bij hen blijft. De mannen in Emmaus wenden zich weer tot elkaar: Het is de Heer! Hij was het heel de tijd! Had jij dat nou ook, toen Hij ons de Schriften uitlegde het verwarmde m n hart! Natuurlijk Hij was het Zelf!! Hij leeft! Zo verandert de aanwezigheid van de Heer iets bij ons Hun ogen gaan open en ze herkennen Hem Bij de Emmausgangers was de herkenning bij het breken van het brood. Zo is bij ons het avondmaal een manier, om Jezus present te stellen Daarin is Hij aanwezig. is Hij in ons midden, in brood en wijn. Er zijn veel manieren, waarop onze ogen open gaan. Op zoveel manieren kunnen we de Heer herkennen in ons leven dwars door alle somberheid en verwarring heen. Een tekst Een lied Een gebaar Een gevoel Een weten.. Vaak achteraf: heel bekend is de droom van de voetstappen in het zand. En niet voor niets lazen we ook vandaag Jacobs droom bij Betel De Heer was daar aanwezig en Jacob had het niet beseft. Heilig ontzag vervult hem - Een heel gewone plek wordt daar de poort van de hemel. Daarom: Vertel elkaar deze verhalen, -Van je teleurstelling ook in het geloof, in de kerk - Maar vertel elkaar ook van je hoop, En van die momenten of perioden waarin je weet: Hij is er! Want Hij is aanwezig. In het Woord, in sacrament, door de Geest die in ons woont. Zo mogen wij leven als mensen na Pasen. Alles wat we onderweg nodig hebben is er al! Amen

Vergelijkbare documenten

stiltewandeling rond het Emmaüsverhaal

stiltewandeling rond het Emmaüsverhaal Pagina1 Het hart van de mens zoekt zijn weg - maar het is Jahwe die hem de kracht van het stappen geeft. spreuken 16,9 Pagina2 inleidende gedachte Emmaüspastoraal begint met op weg gaan met mensen en met