Ik ben nu enkele weken in Agadez hier terugkomen is voor mij altijd een fijn moment, een kennen en herkennen, een weten ook.

Maat: px

Weergave met pagina beginnen:

Download "Ik ben nu enkele weken in Agadez hier terugkomen is voor mij altijd een fijn moment, een kennen en herkennen, een weten ook."

Christel de Haan
5 jaren geleden
Aantal bezoeken:

1 Verslag 1. Ik ben nu enkele weken in Agadez hier terugkomen is voor mij altijd een fijn moment, een kennen en herkennen, een weten ook. Een stofferige stad, vuil, chaos en drukte alom, straten vol mensen, dieren, moto s en karren maar juist dàt vind ik zo leuk. Geen echte wandelstad en toch doe ik haast alles te voet en wordt het te warm, te laat dan nog geraak ik thuis met een kaboekaboe jonge mannen op de moto die op elke hoek staan te wachten op een mogelijke passagier! De eerste dagen verliepen traditioneel in het begroeten van vrienden en kennissen, de broussedorpen waar ik al werkte en overal, ook in Agadez, komen er mensen naar mij toe met een vraag tot hulp! Ze weten het al dat ik toekom met projectgeld op zak, ze weten dat dit geld een gemeenschap moet dienen, dat ik geen enkele persoonlijke hulp kan fin ancieren en toch moet ik dat elke keer opnieuw duidelijk maken en uitleggen dat ik elk dorp dat om hulp vraagt, wil bezoeken, de nood moet kunnen inschatten, dat ik wil praten met de bevolking en vooral dat er een onvoorwaardelijke wil moet zijn tot samenwerken en het opnemen van de eigen verantwoordelijkheid voor de goede zorg en het goed functioneren van het project De opstart van het eerste project verliep vlot. Het dorp wilde echter een gecementeerd bassin (eigenlijk een silo) naar voorbeeld van de gecementeerde waterputten die jarenlang standhouden. Na een gesprek met de uitvoerders wist ik welke materialen en hoeveel er te bestellen waren. Vermits ik al verschillende handelaars in materiaal ken, kon ik meteen op zoek gaan naar de beste prijzen. De zoektocht naar cement was niet gemakkelijk! Er is schaarste en de prijzen zijn veel hoger dan de vorige jaren, maarbon, ik kocht uiteindelijk de nodige hoeveelheid, de nodige ijzers en liet alles leveren per taxibrousse. De gietmoules waren in het dorp dus ging het werk snel in opstart. Ondanks de tekeningen, de uitleg werd de eerste silo niet uitgevoerd zoals ik had voorzien: de kraantjes zaten veel te laag, dat vonden de vrouwen ook de mannen zouden daar wel een oplossing voor vinden soms is het aanvaarden van uitleg, de redenering en het verderzien dan de neus lang is van een Westerse vrouw moeilijk te aanvaarden. De meeste mannen zijn ongeletterd, kunnen geen rekensommen maken en soms is de hulp bij het berekenen van een oppervlakte, een omtrek of kubiek écht wel handig ;) Bij de tweede silo zaten de kraantjes wel op de nodige hoogte om er met gemak een bidon onder te plaatsen.

Momenteel wordt de waterput gegraven en later deze week beginnen de cementeerwerken maar de silo s kunnen al gevuld worden met water wat het waterhalen voor de vrouwen en kinderen toch

3 Momenteel wordt de waterput gegraven en later deze week beginnen de cementeerwerken maar de silo s kunnen al gevuld worden met water wat het waterhalen voor de vrouwen en kinderen toch vergemakkelijkt. Ondertussen bezocht ik ook het dorp Chintaborak, een groot wijds dorp op een uur rijden van Agadez. Er zijn vier grote kwartieren, met elk zijn eigen problemen, ja, maar ik zal werken in het kwartier waar momenteel waterschaarste heerst: er is een oude put maar die geeft niet genoeg water en tijdens het regenseizoen van 2016 werd dit deel ook getroffen door waterschade als gevolg van een immense overstroming. Om de hutten te beschermen en op voorwaarde dat er voldoende geld is, bouw ik ook een barrage. Ik bezocht het dorp met Aboubacar, een sterk geëngageerde man een portret volgt later! Hij toonde mij het ganse dorp, vertelde ook veel over de geschiedenis belangrijk om weten is dat daar nu verschillende tribus samen leven! Het meest noordelijke kwartier was volledig leeg. Daar wonen semi-nomaden die nu op pad zijn om hun kuddes van water te voorzien. We zochten ze op dat was (voor mij-als toerist ) een mooi moment. Voor het eerst zag ik in het écht hoe de pastorale waterputten worden gebruikt, hoe zwaar het labeur is om water op te halen! Schrijnend eigenlijk want er waren enkel oude mannen, enkele vrouwen en kinderen ter beschikking voor het werk. Het water wordt opgetrokken door twee ezels, de

droog en als deze put ook geen water meer heeft, dan

4 grote lederen zakken worden diep in de put gevuld door een man die is neergedaald 2 van de 3 putten staan droog en als deze put ook geen water meer heeft, dan trekken ze zuidelijker! Voor deze groep kan ik helaas niets doen!

Uiteindelijk want na een lange discussie hebben ze begrepen dat dit werk niét betaald

5 Het kwartier waar mogelijks wel een project komt, is begonnen met het graven naar water. Uiteindelijk want na een lange discussie hebben ze begrepen dat dit werk niét betaald wordt dat is hun bijdrage in het project! Mocht er water zijn, dan volgt het bouwen van een bassin en het connecteren van beide waterpunten door middel van pvc-buizen.

6 Wat ik dit jaar (voor eerst?) ontdek is wat nijd en strijd tussen de dorpen die hulp krijgen/kregen en deze die op een wachtlijst staan er wordt veel gepraat, er worden bezoekjes afgelegd en gekeken wat er gebeurt maar ik ben beperkt in tijd, in middelen ook en soms moet ik harde keuzes maken en bepaalde dorpen on-hold zetten. Ik begrijp de mensen, de vragen, er is immers zo n grote nood aan zoveel hulp maar ik kan niet anders. Alleen, ik doe verder en ik probeer te economiseren om aldus kleine projecten toch nog een kans geven! Onlangs hoorde ik de burgemeester nog in een reportage zeggen dat het goed gaat met Agadez, dat er verandering is ja, in die zin dat de ongelijkheid groter is geworden, levensnoodzakelijke middelen driemaal duurder zijn geworden, dat er veel bedelaars en gehandicapten in de straten tsjolen, dat toevoer van water en elektriciteit niet vlot verloopt, dat de straten en droge rivierbeddingen nog altijd vol liggen met restafval en de stenen brokken van de sedert 2jaar afgebroken informele winkeltjes er zijn ook veel anderstalige wandelaars de opgepakte migranten die geen geld hebben om terug te keren naar hun eigen land, de opvang en ziekenzorg die sterk ondermaats is, de gemiddelde Agadezien is armer geworden en bij de families die ik ken, is er geen enkele die zal uitleggen hoe ze overleven maar wie geen geld heeft, heeft ook geen toegang tot onderwijs noch ziekenzorg. Het is een falend systeem en niet één noch duizend Europeanen kunnen daar iets aan veranderen wel hier en daar wat persoonlijke ondersteuning bieden! Twee jaar terug was ik hier met de presidentiële verkiezingen gisteren zag ik voor het eerst zware 4x4 door de straten rijden met de gekende roze linten de partij van de president blijkbaar zijn de regionale verkiezingen op komst die toén zijn uitgesteld omwille van zoveel. Benieuwd hoe de Agadeziens nu zullen stemmen

Vergelijkbare documenten

Ik staar over het water

Ik staar over het water Het is zondag 5 december als de burgemeester ons belt. Kom snel naar het water, zegt hij. We gaan. Het regent eens een keer niet, en de zon schijnt. Als we aankomen op de plek waar