Progressie Therapie. Demonstratie van de methode. Auteur: Edwin Selij. Zou iemand een heel goed gevoel willen hebben? Nog beter dan nu?

Transcriptie

1 Zou iemand een heel goed gevoel willen hebben? Nog beter dan nu? [ ] Welk gevoel zou je meer willen voelen? [cursist] Doe maar zelfverzekerdheid ofzo. Zelfverzekerdheid. Ok, zelfverzekerdheid. Dan gaan we een inductie doen, verdiepen en testen. Dan mag je je ogen dichtdoen en je handen op je benen leggen. Het helpt je om diep in hypnose te gaan. En je weet precies hoe het is om diep in hypnose te gaan nu. Precies ja. want alleen al de klank van mijn stem, helpt je om dieper te gaan. Dieper en dieper. Net als die keer dat ik je vroeg om die spiegel te zien. Precies ja. Die spiegel waarin je jezelf ziet. Helemaal in trance te gaan, zoals nu. Terwijl je zo naar jezelf kijkt op dat moment dat je heel diep in hypnose bent. Stap dan eens in die spiegel en voel maar wat je dan voelt helemaal door je lichaam verspreiden. Dieper en dieper. En merk op dat hoe dieper je gaat, hoe beter je voelt. En hoe beter je voelt, hoe dieper en dieper je gaat. Ik pak zo direct je arm en je zal merken dat die arm heel licht is. Zo licht dat ik hem zo op kan tillen. En dat hij hier zo blijft hangen. Hij blijft hier hangen en dit is ontspannen. Helemaal ontspannen. En hij gaat alleen maar naar beneden op de snelheid en tempo dat je onderbewustzijn je dieper en dieper in een veranderende staat van bewustzijn brengt. En als je hand op je been komt zo direct, dan ga je zo diep, zo diep dat je nog nooit bent geweest in deze vijf dagen. Je gaat dan twee keer zo diep als dat je dacht te kunnen. En je onderbewustzijn brengt je arm naar beneden net zo snel en langzaam dat het wil dat je dieper en dieper gaat. En als je hand op je been komt, ga je in de diepste hypnose die je tot nog toe hebt ervaren. Bijna nu. Nu. Helemaal de diepte in. En zo direct tik ik op je hand, zal je merken dat die lichter en lichter wordt. Deze hand wordt lichter en lichter. Hij wordt helemaal licht. Precies ja. hij gaat al omhoog nu. En hoger die gaat, hoe dieper je gaat. Hoe hoger die gaat hoe dieper die gaat. Op een gegeven moment gaat hij zo hoog, inderdaad, hoger en hoger en merk je dat je gezicht magnetisch is geworden. Je hand gaat nu naar je gezicht. Je hand gaat naar je gezicht toe. Hoe meer die naar je gezicht gaat, hoe meer je moet lachen. Hoe meer die gaat hoe meer je moet lachen. Als je hand op je gezicht gaat, ga je schaamteloos lachen man. Schaamteloos lachen ja. Helemaal helemaal te gek. En die hand blijft plakken op je gezicht. En hoe meer die blijft plakken hoe meer het niet lukt om hem eraf te halen. Probeer hem maar eraf te halen. Hoe meer je het probeert, hoe meer het niet lukt. Het lukt niet. Dat doet je nog meer lachen inderdaad. Dat is toch wel hilarisch. En dan tik ik zo direct op je hand en dat wordt die zo slap als een vaatdoek. En dan ga je nog tien keer dieper. Tien keer dieper. Inderdaad. En dan weet ik niet precies welke situaties er allemaal zijn, allemaal zijn met zelfverzekerdheid. Maar denk eens aan alle situaties die te maken hebben met zelfverzekerdheid in je verleden. Je onderbewustzijn weet precies welke situaties dat zijn. Ik leg je hand even hier neer. Als je onderbewustzijn wil ik vragen of hij dit de ja vinger wil maken. Deze vinger. En dit de neevinger. Ok, onderbewustzijn. Wil jij de beste situatie nu naar boven halen waarin al die zelfverzekerdheid er was? Wil je dat doen nu? Ok, doe dat maar nu. Ok. Ok. Inderdaad. En terwijl je dat zo voelt, die zelfverzekerdheid, meer en meer, wil ik aan je onderbewustzijn vragen of hij dat gevoel wil vertienvoudigen. Wil je dat doen? Ok. Wil je het verdubbelen onderbewustzijn dit gevoel? Ok. Doe maar dan. Inderdaad. Precies. En dan wil ik nu dat je weet dat je nu het gevoel hebt dat je

2 opeens nu opeens de toekomst voor je ziet wat je morgen gaat doen. Morgen. En als ik je zo direct vraag om in morgen te stappen zou je merken dat dat gevoel nog een keer verdubbeld. Als ik tot drie tel. Als ik tot drie tel dan stap je in morgen en zal je merken dat het gevoel verdubbeld. Ok. Eén, twee, drie. Inderdaad ja. in morgen. En terwijl je zo precies de toekomst weer voor je ziet, tel ik weer tot drie en stap je weer in de dag daarna. En het gevoel verdubbelt nog een keer. Eén, twee, drie. Heel goed, zo ja. En je gaat nu door de toekomst in. En merk op dat iedere dag die voorbij gaat, dit gevoel verdubbelt en je bent nu volgende week pfoeeew. Zo ja. twee weken verder. Zoeeeeef, zo ja. vier weken verder. Pfeeeeew. En zes maanden vanaf nu. Zooooeeeef. Inderdaad. Tot een jaar verder. Twee jaar, drie jaar, vier jaar, vijf jaar. Helemaal de toekomst in. Tien jaar. Twintig jaar vanaf nu. Dertig jaar vanaf nu. En helemaal tot ergens het eind van je leven waar je dit gevoel zo sterk voelt. Helemaal tot iedere vezel, zenuw, spier en cel van je lichaam. Het lichaam vult zich op met dit gevoel van zelfverzekerdheid. En dan neem je nu dit gevoel mee van daar naar helemaal nu. Merk op dat alle situaties in de toekomst helemaal veranderd zijn nu. Omdat je zelfverzekerd gaan reageren in iedere situatie waarin dat nodig is. En je onderbewustzijn weet wel welke dat zijn. Is het niet? Precies. En dan tel ik zo direct van één tot vijf. Bij vijf ben je helder, fris, helemaal alert. Helemaal in het hier en in het nu. En neem je dit gevoel met je mee. Eén. Twee, je voelt het contact met de stoel. Drie, je voelt je meer energie krijgen in je lichaam en je gaat rechterop zitten. Vier, je hoort alle geluiden in je omgeving. Je voelt een frisse wind, die je ogen verfrist, mond verfrist, neus verfrist. En vijf [klap], ogen open, helder, fris, helemaal alert. Wakker wakker, simpelweg fantastisch. Super, dank je. Een tijdje geleden was ik met een vriendin naar een café. Toen ik daar in het café kwam, was er een hele groep met bekenden van haar. Er was een man die in Australië had gewoond. Ik ben ook in Australië geweest. En die man had daar gewoond, omdat zijn opa ging emigreren met zijn vader en hij is daar In de psychologie, in de psychiatrie, krijg ik mensen. De meeste mensen komen binnen en zeggen, ja fobie dokter, je bent mijn laatste hoop. O man, dan ben je echt in diepe shit denk ik dan. Als ik je laatste hoop ben. Ik zeg dan altijd, sorry ik denk dat je dan een heel groot probleem hebt. Maar goed, wat is dan precies het probleem? En dan hoor je zoveel verhalen van mensen van ja, dan had ik een probleem en moest ik aan mijn verleden denken. En iedere keer als we het over mijn probleem hadden, gingen we hetzelfde doen. En dat is voor mij een beetje de definitie van krankzinnigheid. Steeds hetzelfde doen en een ander resultaat verwachten. Dat is een beetje de definitie van krankzinnigheid. Mensen nemen die definitie vaak heel letterlijk. Die blijven hetzelfde doen en dan maar hopen, als ik nu nog een keer met mijn hoofd tegen de muur stoot, misschien gaat die wel als vanzelf weg. Dat weet je niet, ik blijf het nog honderd keer proberen. Datzelfde, want wie weet is die muur opeens weg. Beter is het soms om je om te draaien en een andere kant op te lopen. Maar goed, zo kwam er een cliënt bij me binnen. Ze was een buschauffeur hier uit de buurt. Ze zegt: ik heb al vanaf 1987 heb ik een probleem. En dat is, ik raak in paniek op de bus. Kun je je dat voorstellen? Ze kwam bij mij in 2007 dacht ik. Vier jaar geleden, Wow. Dat heb ik dus al twintig jaar en dat gaat al beter, want in 1987 ben ik naar een psychiater geweest. En ik kwam bij die

3 psychiater. Was in Bloemendaal, Bloemendaal is een best rijk gesitueerd dorp. Hij kwam daar, een mooi wit huis zegt hij. Een oprijpaadje. Hij komt daar zo bij het huis en zegt: ik kom daar bij de psychiater. Ik kom binnen. De man zegt, gaat u maar zitten. Wat is precies uw probleem? Hij zegt: als ik in de bus zit, was ik even in de twintig. Als ik in de bus zit, je hebt zo n rood lampje en een blauw lampje. En dat rode lampje als dat aangaat dan rijd je niet op tijd. Dan kom je niet op tijd aan bij de eindbestemming. Als het blauwe lampje aangaat, ben je te vroeg op de eindbestemming. Hij zegt, branden de lampjes wel eens niet? Nee, er brandt er altijd één. De meeste buschauffeurs interesseert dat helemaal niets dat die lampjes branden. Maar hij wel. Hij werd daar paniekerig van. Plus vertelde hij me: ik krijg allemaal van die beelden op mij af, allemaal van die beelden. En dan zie ik mensen bij volle bushaltes staan. En ik zeg: hoe ziet dat eruit? Allemaal van die grijze mensen. Dat is ook geen fun aan, dacht ik. Dat zag hij. Dus hij vertelde tegen de psychiater. Die psychiater zegt: ok, ja ja ja. Hoe ging de geboorte? Hij zegt: sorry? Hoe ging de geboorte? We hebben het over Hij zegt: dat weet ik niet. Dat zou ik aan mijn moeder moeten vragen. Hij was ook immigrant. Hij was op zijn twaalfde naar Nederland gekomen. Daar lag waarschijnlijk het probleem volgens de psychiater. Een aanpassingsprobleem. Dat hij zich nooit goed heeft kunnen aanpassen. Zegt de psychiater: dat hebben mensen uit een andere cultuur. Om maar eens een hypnotische suggestie te geven. Dus hij vijf jaar in therapie geweest. Op een gegeven moment zelfs drie keer in de week. De psychiater zegt: dit is een heel lastig probleem wat u heeft. Na vijf jaar zei de psychiater: we weten wat het is. Je zou er mee moeten leren leven. Je moet je voorstellen, je hebt een wit tafellaken. Dat ben jij. Dit is je brein. Daar is chocomel overheen gegaan. Hoe vaak je het ook wast, als je het in het licht houdt blijf je de vlek zien. Ja, daar moet je mee leren leven. En ik dacht bij mezelf, in 2007, ik denk die vent heeft nog nooit van Witte Reus gehoord man. Witte Reus, die man zie ik zo n helikopter, komt zo n wit laken uit zo n trommel. Jeetje, daar kun je modder op gooien, gras. Ik denk die psychiater, ik weet niet waar die mee wast, zeker met ik heb geen idee. Maar Witte Reus had hij nog nooit van gehoord. Dus dat is het eerste wat ik zei. Witte Reus is het eerste waar hij nog nooit van heeft gehoord. Maar ik zeg: ik weet precies wat jouw probleem is joh. Dat wist ik al na vijf minuten. Hij zegt: na vijf minuten? De psychiater wist het na vijf jaar een beetje. Het grappige was nog, is helemaal niet grappig, dat het op een gegeven moment, het was in 1993 stopte hij en in 99 kwam het weer terug. Nee, ergens in 2000, begin Dus hij weer naar de psychiater en hij weer dat paadje op. Hij zegt: het is toch weer teruggekomen. Ok, ga maar zitten. Hoe was de geboorte? Wat, dat hele traject hebben we toch gehad? Hij zegt: misschien zijn we nog wat vergeten. Hij zegt: ik ben er drie keer geweest en ik dacht laat maar. Dit wordt niets. Dus op een gegeven moment, pas jaren erna, kwam hij bij mij. Ik zeg: ik weet precies wat je probleem is. Als je goed luistert naar cliënten, als je goed gaat luisteren naar cliënten, dan vertellen ze al exact wat het probleem is. En vaak ook waar de oplossing ligt. In die week kwam bijvoorbeeld een bijna identiek iemand met een ander probleem, maar met hetzelfde idee. Hij zegt tegen me: weet je, ik heb gewoon een groot probleem. Ik dacht, dat is zo n beeld en het is zo groot. Dat is het eerste wat ik dacht. Hij zegt: ik heb vliegangst. Hier heb je dus ergens een plaatje gemaakt, dat gaat niet goed. Hij heeft vliegangst. Dus op een gegeven moment ben ik zo met hem aan het praten en ik weet, het veranderen van het proces is vaak veel waardevoller dan je op de inhoud te storten. Je kunt lekker in je verleden gaan rommelen. Dat is prima, maar hier en nu is het probleem. Dus hij zegt: ik droom altijd van een kelder. Dan kun je heel freudiaans gaan doen. Die kelder, daar is wat gebeurd. Hij is

4 daar afgerammeld. Of weet ik veel wat er allemaal in die kelder is gebeurd. Zo kun je denken. Psychiater en psycholoog zouden zo denken, maar ik niet. Ik zeg: ok, kelder. Als ik aan die kelder denk. Ik denk die staat hier zo. Hier maakt hij de kelder. En die is zo groot. Dat doe hij voor. Cliënten doen hun probleem voor. Als je goed oplet zeggen mensen, ja ik heb zo n gevoel, ik weet het niet. Zeg ik: draait dat gevoel? Het draait niet joh. Zeg ik: kijk eens naar je handen. O o. Zeg ik: doe eens andersom? Hee, het wordt minder. Mensen doen hun probleem voor. Als iemand dit doet, zo n beeld. Dus ik zeg: ok die kelder. Hoe ziet die kelder eruit? Die is grijs joh. Ik zeg: dat is geen fun aan zo n kelder. Hij zegt: dat is ook niet zo. Dus ik heb de kelder een beetje, ja, zoals mijn zoon zou zeggen, opgepimpt. Dus ik zeg tegen hem: nou, zie je daar in die kelder een stopcontact? Hij zegt: nu wel. Ik zeg: inderdaad, kun je je plasmascherm ophangen man. O ja, te gek. Zet je daar een bank. Zegt hij: dan moet ik ook een bankstel hebben, daar kan ik op liggen. O, dan doe je dat. Dus hij is met dat beeld een beetje aan de slag gegaan in trance. Ik heb hem eerst in trance gebracht, onder hypnose. Ik zeg denk aan die kelder en toen heb ik hem instructies gegeven. Suggesties. Ik zeg hang daar een plasmascherm in en hij ging zelf, dan wil ik ook een bank vertelde hij. Ok, doe die bank erin. Op een gegeven moment was die kelder een aangename plek. En het resultaat was daarna. Hij sliep beter, hij kon weer vliegen. Tenminste meevliegen hè, want hij was geen piloot. Hij kon weer meevliegen. En een tijd erna. Hij ging eerst Europese vluchten doen, is hij ook oversea geweest. Dus naar Amerika toe. Het enige wat ik heb gedaan in trance is de kelder veranderd. Meer niet. Ik heb niet gezegd, ok, waar komt het vandaan? Of dat andere. Die buschauffeur is identiek. Er komen allemaal beelden op mij af. Allemaal beelden. Die doen dit zo. Ik zeg: ik weet precies wat jouw probleem is. Jij hebt slechte smaak. Dat is uw enige probleem. Dat is helemaal niet erg. Dat hebben meer mensen. Maar ik zeg dat dat het enige probleem is wat je hebt. Voor de rest niets. Hij zegt: slechte smaak? Denk eens mee Je komt in een videotheek. Je hebt een keuze uit hoeveel films? Honderdduizenden. Misschien wel een miljoen. En jij kiest één film in je hoofd waar je van in paniek raakt. Dat getuigt voor mij van slechte smaak. Geeft niet. Daar kunnen we nu wat aan veranderen. Dus ik bracht hem in trance. Ik zeg: wat zou je willen zien? Maar ik had een beetje wel een vermoeden, na ons gesprek, dus ik ging dat een beetje invullen. Dus ik zeg: hoe zou het zijn Dus ik denk, ik houd het een beetje in een kader van, weet je, als het niet zo is, dan heb ik ze hoe zou het zijn. Stel je nou voor die beelden komen weer op je af en ik kon zien van o dat gaat niet goed. Maar nu zijn die beelden helemaal in kleur. Moet je kijken. Die bushalte die nu voorbij komt, daar staan vijftig halfblote vrouwen man. En ik zie opeens iets in zijn gezicht dat ik dacht, ah, dit werkt. Dus hij zo: o ja, dat is wel anders. Ik zeg: ok, die stappen nu allemaal bij je in. Zeg moet je kijken hoe dat gaat. Hij zat zo in trance dat hij die kaartjes zo zat te doen. En toen zijn we met de beelden aan de slag gegaan. Op een gegeven moment, als je in de buurt van Haarlem met een bus gaat, en je ziet een buschauffeur die is heel vriendelijk tegen je. Hee. Dat is wel heel apart. Misschien ziet hij iets anders. Misschien heeft hij een heel ander beeld dan hoe jij eruit ziet. Maar het werkte wel. Want hij is erna niet meer in paniek geraakt. En ik moet ook eerlijk erbij zeggen, dat nu dat al veel minder is geworden. Dus in het begin had hij heel sterk nog dat hij die beeld nog op zich afkreeg. Maar op een gegeven moment als iets ok voor je is, dan stop je daar vanzelf wel mee. Het is vaak juist overal waar je je aandacht op richt dat gaat groeien. Vaak doe je dat op allerlei negatieve dingen. En als iets positief voor je is. En het is ok en normaal, dan gaat dat op een gegeven moment weer als vanzelf, richt je daar je aandacht niet op en is het ok. En waarschijnlijk heb je nog steeds die

5 beelden. Komen op hem af. Alleen niet meer zo bewust. Dus je pakt de strategie van de ander. En dat is vaak waardevol en veel makkelijker werken ook wanneer je met hypnose werkt. Dus iemand die het idee krijgt van wacht eens even, iemand is met een gevoel bezig. Of je maakt beelden. Of ja, ik heb van die gedachten en ik weet het niet hoor. Ik heb ook wel leuke gedachten, maar meestal Ik denk ok, als we dit hier krijgen, dan zijn we al half way. En misschien we de oplossing. Dus wat je dan doet in trance. Vaak bewust is het voor mensen heel moeilijk om te zeggen ok, dan pak je nu deze gedachte en laat ze nu vanaf deze kant klinken. Dat is voor de meeste mensen bewust vrij lastig te doen. Het is te doen. Bandler zegt altijd als je het wilt, kun je het. Want je hebt een brein toch? Dus die gooit dan de bal bij jou. Dus als je het niet kunt, wil je het ook niet. Maar in trance is het wel makkelijker. Dus als je iemand in hypnose brengt, dat je gewoon zegt stel je nou voor dat die gedachte vanaf deze kant klinken. En hoe is het dan anders?