VOOR ALLE LEDEN TOEGANKELIJKE CONFERENTIE VAN VOORZITTERS BRUSSEL, DINSDAG 18 FEBRUARI 2003

Transcriptie

1 2-001 VOOR ALLE LEDEN TOEGANKELIJKE CONFERENTIE VAN VOORZITTERS BRUSSEL, DINSDAG 18 FEBRUARI VOORZITTER: DE HEER COX Voorzitter (De vergadering wordt om 9.40 uur geopend) De Voorzitter. - Ik wil de fungerend voorzitter, de heer Simitis, persoonlijk van harte welkom heten en hem feliciteren met de conclusies van de topbijeenkomst van gisteren en met de moedige poging van het Griekse voorzitterschap om via deze demarche tot een grotere samenhang te komen met betrekking tot het standpunt van de Europese Unie in de kwestie- Irak. Ik weet dat u als fungerend voorzitter een zeker politiek risico hebt genomen. Veel mensen zeiden dat dit niet het juiste moment was om een dergelijke bijeenkomst te houden. U hebt echter bewezen dat de critici het bij het verkeerde eind hadden Simitis, fungerend voorzitter van de Raad. - (EL) Mijnheer de Voorzitter, dames en heren, ongeveer drie weken geleden rees de vraag of er een buitengewone top van de Europese Unie belegd moest worden om te proberen de verschillende meningen onder een noemer te brengen en een gemeenschappelijk beleid vast te stellen ten aanzien van de ontwikkelingen in Irak. Het Grieks voorzitterschap was van mening dat deze Top noodzakelijk was. Tijdens onze topbijeenkomsten worden allerlei vraagstukken in verband met onze externe betrekkingen aan de orde gesteld, ongeacht het continent, en het zou onaanvaardbaar zijn geweest indien er geen debat zou zijn gevoerd over het o zo cruciale en centrale vraagstuk van Irak en over de manier waarop vrede kan worden verzekerd. Toen het Grieks voorzitterschap het initiatief nam tot deze Top stuitte het op verzet uit bepaalde landen. Deze landen zeiden dat de situatie niet rijp was en dat een Top voorbarig zou zijn, dat slechts nota genomen kon worden van de meningsverschillen in de Unie, en dat de Top bijgevolg uitgesteld moest worden. Na rijp beraad hebben wij echter besloten deze bijeenkomst toch te beleggen. Wij waren namelijk van mening dat Europa aanwezig moest zijn op het internationaal toneel, dat Europa in weerwil van de meningsverschillen en de uiteenlopende benaderingen moest aantonen dat het leefde en pogingen deed om de verschillen te overbruggen. De Europese burgers verwachtten trouwens ook een bijdrage van ons, een bijdrage die zou uitmonden in een gemeenschappelijk standpunt. De manifestaties van afgelopen zaterdag hebben in heel de wereld miljoenen mensen op de been gebracht. Ze waren een uiting van de grote ongerustheid in de wereld. Het zou dan ook absurd zijn geweest indien wij als Europese Unie, als leiding van de Europese Unie niets hadden ondernomen en niet hadden gereageerd op deze ongerustheid. Tijdens de afgelopen weken en met name na de brief waarin acht lidstaten en kandidaat-landen hun standpunt bekend maakten, was de indruk ontstaan dat de Europese Unie geen buitenlands beleid had. Dat klopt echter niet. De Raad heeft namelijk op 27 januari een aantal besluiten genomen over Irak en op 4 februari jongstleden een openbare demarche gericht tot Irak. Zoals bekend was dit enkel een kader. Er waren namelijk grote meningsverschillen over de beoordeling van de resultaten van de inspecties in Irak, over de interpretatie van de resolutie van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties en over de verdere aanpak. Daarom was het noodzakelijk na te gaan of wij ten aanzien van al deze openstaande vraagstukken een aantal gemeenschappelijke punten konden vaststellen en tot een gemeenschappelijke houding konden komen. Ik heb mijn collega s gisteren duidelijk gemaakt dat wij niet bijeen waren om onze meningsverschillen te herhalen en onze onenigheid te bevestigen, maar om verandering te brengen in de situatie en te proberen nieuwe ideeën te opperen en nieuwe wegen te bewandelen. U weet allen dat het de taak is van het voorzitterschap om samen te vatten. Het voorzitterschap heeft zijn eigen mening, maar mag deze niet opleggen. Het is zijn taak te streven naar een gemeenschappelijke lijn. Mijns inziens hebben wij gisteren kunnen aantonen - en dat was volgens mij een groot succes - dat onze procedures springlevend zijn en wij wel degelijk in staat zijn een gemeenschappelijke noemer te vinden. Ook hebben wij laten zien dat de Europese Unie geen geheel van landen is waarin eenieder zijn eigen gang gaat en zich niets van de anderen aantrekt, maar veeleer een instantie waarbinnen de behoefte bestaat om meningsverschillen te bespreken en aan te pakken, en een gemeenschappelijke weg te bewandelen. Tevens hebben wij aangetoond dat ondanks de talrijke meningsverschillen er op deze gemeenschappelijk weg enkele centrale punten zijn en eenieder bereid is daar aandacht aan te schenken.

2 6 18/02/2003 Wat zijn deze centrale punten? Ten eerste de vaststelling dat een oorlog, hoe gerechtvaardigd ook, rampzalige gevolgen zou hebben. Daarom mogen wij pas onze toevlucht tot oorlog nemen als alle andere, vreedzame mogelijkheden, alle mogelijkheden om de crisis op een andere manier aan te pakken, zijn uitgeput en als duidelijk is geworden dat elk alternatief nog erger zou zijn. In de resolutie staat: Oorlog is niet onvermijdelijk. Geweld mag alleen in laatste instantie worden gebruikt. Het is de taak van het Iraakse regime om deze crisis te beëindigen door gehoor te geven aan de eisen van de Veiligheidsraad. Het tweede punt dat ook in de resolutie tot uiting komt luidt als volgt: in het Handvest van de Verenigde Naties wordt voorzien in de procedures die gevolgd moeten worden in geval van bedreiging van de vrede in de wereld, en daarin staat glashelder dat het waarborgen van de internationale vrede niet op de schouders rust van één enkel land. Dit is een zaak voor heel de internationale gemeenschap. De legitimatie van welke actie dan ook kan maar uit één bron komen: de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties. Dat is de regel in onze internationale betrekkingen. Wij hebben een recent voorbeeld: Kosovo. Dit voorbeeld toont aan dat als men het oorlogspad bewandelt, men daarna ook het vredespad moet bewandelen. Vredesinspanningen kunnen echter, net als in het geval van Kosovo, alleen maar van de Verenigde Naties komen. Daarom zijn de Verenigde Naties en de Veiligheidsraad de spil van alle inspanningen. De Veiligheidsraad heeft het initiatief, hij neemt de besluiten en bepaalt wat wordt gedaan. In de resolutie staat: Wij houden eraan vast dat de Verenigde Naties de spil van de internationale orde blijven. Wij erkennen dat de verantwoordelijkheid voor de aanpak van de ontwapening van Irak in de eerste plaats bij de Veiligheidsraad ligt. Wij zeggen onze volledige steun toe aan de Raad bij het uitvoeren van zijn taken. Het derde punt betreft het antwoord op de ontwikkelingen in verband met Irak. Irak heeft tot nu toe - helaas zou ik zeggen - geen volledig gehoor gegeven aan de resolutie van de Verenigde Naties. Het heeft niet volledig meegewerkt en evenmin alle informatie verschaft waaruit met zekerheid zou blijken dat het geen massavernietigingswapens meer bezit. Wij moeten eveneens vaststellen dat het hoog tijd is dat Irak volledige medewerking verleent, zoals ook blijkt uit het rapport van de heer Blix. Wij weten echter allen dat het totaal geen zin heeft telkens weer op te roepen tot medewerking als aan dergelijke oproepen geen gehoor wordt gegeven. Uit het feit dat Irak blijft weigeren mee te werken, blijkt dat de inspecties en het overleg niet serieus worden genomen. Als iemand weigert mee te werken en voortdurend procedurele problemen opwerpt, betekent dit dat hij obstructie pleegt, en daarom hebben wij besloten Irak een serieuze boodschap te sturen. De indruk bestaat namelijk dat de tijd begint te dringen. Het volgende punt dat ik wil aanstippen betreft de paragraaf waarin staat: Wij blijven de lopende werkzaamheden van de VN-inspecteurs volledig steunen. Zij moeten de tijd en de middelen krijgen die de VN-Veiligheidsraad nodig acht. De inspecteurs kunnen echter niet eindeloos doorgaan zonder dat Irak volledig meewerkt. Volledige medewerking betekent onder meer het overleggen van alle aanvullende en specifieke informatie over de vraagstukken die in de rapporten van de inspecteurs aan de orde zijn gesteld. Bagdad moet geen illusies koesteren: het moet ontwapenen en onmiddellijk en volledig medewerken. Irak heeft een laatste kans om de crisis vreedzaam op te lossen. Wij stellen natuurlijk vast dat het noodzakelijk is de conclusies van de vorige Raad Algemene Zaken te bevestigen, de inspanningen te erkennen die zijn ondernomen op grond van deze conclusies en de gemeenschappelijke intentie van de Europese Unie tot voortzetting van de samenwerking kenbaar te maken. Ik wil tevens vermelden dat in de resolutie ook verwezen wordt naar de vraagstukken in verband met het Midden-Oosten. Wij moeten steun blijven geven aan een punctuele tenuitvoerlegging van het door de Vier ondertekende draaiboek. Er moet een eind komen aan terrorisme en geweld. Wat de betrekkingen met de Verenigde Staten betreft staat in de resolutie: Bij het aanpakken van de problemen is het van vitaal belang dat de internationale gemeenschap eensgezind optreedt. Wij zullen samenwerken met al onze partners en tezamen zullen wij ons inzetten voor vrede en stabiliteit in de regio en voor een waardige toekomst van alle volkeren aldaar. Tot slot wil ik, dames en heren, nog wijzen op de deelname van de Voorzitter van het Europees Parlement, de heer Cox, die aan het begin van onze vergadering de meningen van het Parlement uiteen heeft gezet. Dat was heel waardevol. Ook wil ik hier de deelname van de secretaris-generaal van de Verenigde Naties, de heer Kofi Annan, vermelden, die van zijn kant inging op de in de resolutie opgenomen punten, te weten voorkoming van oorlog, voortzetting van het streven naar een vreedzame oplossing, versterkte ondersteuning van de inspecteurs en de noodzaak dat Irak volledig gevolg geeft aan het standpunt van de Veiligheidsraad. Voor degenen die een concreet tijdschema wilden, een tijdschema met verschillende etappes voor de inspanningen van de komende dagen, was de dag van gisteren misschien niet tevredenstellend. Wij zijn echter van mening dat onder de huidige omstandigheden van dergelijke tijdschema s geen sprake kan zijn. Men zal nu op gezette tijden de ontwikkelingen moeten toetsten, en wat dat betreft ligt het initiatief bij de Veiligheidsraad. Wat de Europese Unie wel kon doen - en ook heeft gedaan - is haar belangstelling tonen, een gemeenschappelijke bespreking houden, gemeenschappelijke beginselen vaststellen en bevestigen dat zij werkt aan de opstelling van een gemeenschappelijk beleid. Er is een algemene resolutie en telkens weer zullen wij de daarin vervatte punten moeten invullen en hard maken. Gisteren heeft de Europese Raad aangetoond dat wij dat doen.

3 18/02/ Poettering (PPE-DE). (DE) Mijnheer de Voorzitter, mijnheer de fungerend voorzitter van de Europese Raad, waarde collega s, om te beginnen zou ik president Simitis willen bedanken voor het feit dat hij hier vandaag aanwezig is en hem willen feliciteren met het succes dat hij gisteravond heeft behaald. Mijnheer Simitis, toen wij elkaar voor kerst naar aanleiding van de Conferentie van voorzitters in Athene hebben ontmoet, heeft u de hoop uitgesproken dat iedereen fair zou zijn. Ik wil u er namens de Fractie van de Europese Volkspartij (Christen-democraten) en Europese democraten van verzekeren dat wij altijd achter het Griekse voorzitterschap hebben gestaan wanneer het erom ging gezamenlijke oplossingen te bereiken. Vorige week, toen wij met minister Giannitsis in Straatsburg van gedachten hebben gewisseld, hebben wij het voornemen van het Griekse voorzitterschap om deze top van staatshoofden en regeringsleiders bijeen te roepen, dan ook nadrukkelijk gesteund. Ik wil drie korte kanttekeningen plaatsen en tevens benadrukken uit welke gebeurtenissen wij ons inziens lering moeten trekken. U bevond zich als fungerend voorzitterschap van de Raad in een allesbehalve benijdenswaardige positie: u werd geconfronteerd met de onenigheid tussen de Europeanen en de grote puinhoop die was ontstaan. Ik wil niet nog een keer ingaan op de chronologie van de gebeurtenissen, omdat dit weer aan oud zeer zou raken. Wij dienen echter eens en voor altijd te beseffen dat wij Europeanen moeten proberen gemeenschappelijke standpunten te bereiken. Er mogen noch unilaterale, noch bilaterale, noch multilaterale verklaringen worden afgegeven die buiten de gemeenschappelijke procedures van de Europese Unie om zijn opgesteld. Wij dienen veeleer gezamenlijk te handelen, en ieder land is verplicht deze solidariteit in acht te nemen. Wanneer de één zich niet aan de regels houdt, dan komen anderen hiertegen meteen in het geweer, en derhalve dienen wij er bij alle betrokken regeringen op aan te dringen dat zij gebruik maken van de communautaire mechanismen. Een tweede les die wij in mijn ogen moeten leren en dat staat los van Irak, ook al houdt een en ander hiermee verband is de volgende: wij zouden onze relatie met de VS of beter gezegd de Europese eenwording op zich niet in die zin moeten definiëren dat wij tegenover de Verenigde Staten komen te staan. Wij hebben veeleer behoefte aan een gelijkwaardig partnerschap. Indien wij onze verhouding in die zin definiëren dat de Europese eenwording tegenover de Verenigde Staten komt te staan, dan zouden wij de toekomstige lidstaten van de Europese Unie, de Midden-Europese landen, bij voorbaat in de armen van de VS drijven, aangezien deze landen op grond van hun ervaringen in het verleden waarop ik hier niet nader wil ingaan zich voor meer bescherming altijd tot de VS zouden wenden. Daarom moet er bij de Europese eenwording continu naar worden gestreefd een gelijkwaardig partnerschap met de VS tot stand te brengen. Mijn derde kanttekening heeft betrekking op de demonstranten en de grote demonstraties waarop u terecht heeft gewezen. Demonstraties horen bij democratieën en bij op vrijheid gebaseerde samenlevingen en dit is iets waarop wij in Europa en in de wereld trots kunnen zijn. Wij moeten er echter ook voor waken dat oorzaak en gevolg met elkaar worden verward. Het probleem zijn niet de Verenigde Staten van Amerika, het probleem is het misdadige regime van Saddam Hoessein. Deze aspecten zijn volgens mij essentieel en mogen ook op de huidige blijde dag niet worden vergeten. Zij worden in de resolutie op zeer evenwichtige wijze tot uitdrukking gebracht, en hiermee zou ik u hartelijk willen feliciteren. Maar een feit is dat er duizend ton chemische wapens zijn verdwenen, zoals anthrax, dat miltvuur veroorzaakt, of het zenuwgas VX. Aangezien het Irakese regime niet kan aantonen waar deze wapens gebleven zijn, dienen wij hieraan de komende dagen en weken de grootst mogelijke aandacht te besteden. Ik sta derhalve volkomen achter u wanneer u zegt: dit is de laatste kans voor Saddam Hoessein. Of hij werkt mee, of hij wordt ontwapend. Ik kan alleen maar hopen dat dit doel dan met vreedzame middelen en in het kader van de Verenigde Naties kan worden bereikt. Mijnheer de fungerend voorzitter van de Europese Raad, tot besluit zou ik nog één opmerking willen maken: ik vind het een uiterst goede zaak dat in de verklaring ook nadrukkelijk wordt gewezen op de vrede in het Midden-Oosten en het conflict tussen Israëli s en Palestijnen. Wij moeten de Arabische wereld duidelijk maken dat Europa ertoe wil bijdragen dat zowel Israël als Palestina binnen veilige grenzen kan bestaan. Wij moeten met andere woorden duidelijk maken dat wij niet anti-arabisch zijn, maar dat wij ons willen inzetten voor een echte en rechtvaardige vrede. In deze zin zou onze Fractie, de Fractie van de Europese Volkspartij (Christen-democraten) en Europese democraten, u nogmaals van ganser harte willen feliciteren. Tevens hopen wij dat u er ook in de toekomst in zult slagen enerzijds vrede tot stand te brengen, maar ook gevaren af te wenden, en anderzijds vooral de eenheid van de Europeanen te bewaren. Hiermee wensen wij u veel succes! Barón Crespo (PSE). (ES) Mijnheer de Voorzitter, mijnheer de fungerend voorzitter van de Raad, dames en heren, ik wil om te beginnen namens de Socialistische Fractie de politieke moed en doortastendheid van de heer Simitis prijzen. Hij had een informele top kunnen organiseren, maar in plaats daarvan heeft hij een buitengewone top bijeengeroepen, en dat

4 8 18/02/2003 betekent dat we een resolutie hebben kunnen opstellen en aannemen. Met die resolutie kunnen we het allemaal eens zijn, aangezien ze in principe alle elementen van de resolutie die het Europees Parlement in januari heeft aangenomen, overneemt. Zo laten we zien dat we kunnen samenwerken om vooruit te komen. Verder wil ik u er graag op wijzen dat de secretaris-generaal van de Verenigde Naties, de heer Kofi Annan, hier in dit Parlement aanwezig is, waarvoor mijn dank. Hij zal ook de Raadsvergadering bijwonen. Ik ben ervan overtuigd dat samenwerking tussen het Europees Parlement en de Verenigde Naties heel goed mogelijk is we zien daar nu een demonstratie van. We zijn getuige van twee belangrijke ontwikkelingen. Allereerst de openbare vergadering van de Veiligheidsraad van vrijdag dat was een historische gebeurtenis. Verder hebben we gezien dat de Europese publieke opinie zich en masse heeft gemanifesteerd. Daarmee zijn we getuige geweest van de opkomst van een nieuwe supermacht. Het is van groot belang dat we deze nieuwe historische supermacht steunen. Mijnheer de fungerend voorzitter van de Raad, in de tekst wordt gewag gemaakt van the people of Europe het volk van Europa. Waarom dienen we geen amendement in op het eerste ontwerp van de Conventie om te zeggen dat Europa een volk vormt? Dat zou een heel belangrijke stap zijn. Wat de resolutie betreft: we zijn het er helemaal mee eens dat we Irak moeten dwingen daadwerkelijk te ontwapenen, en dat die ontwapening volledig moet zijn. Verder geloven wij dat oorlog niet onvermijdelijk is in de resolutie van het Parlement komt dat heel duidelijk naar voren en u heeft dat overgenomen. Belangrijk is voorts dat de inspecteurs hun werk voortzetten en dat er daarvoor geen uiterste datum wordt gesteld. Dat blijkt ook uit resolutie 1441 de secretaris-generaal van de Verenigde Naties heeft daar gisteren nog op gewezen. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat ze eindeloos doorgaan; van belang is vooral dat we de inspecteurs bij hun werk helpen. Ze worden aangevoerd door een mede-europeaan, de heer Blix, een gegeven dat me met trots vervult. Een ander belangrijk punt is de boodschap die we naar Saddam Hoessein overbrengen. We moeten druk blijven uitoefenen en duidelijk maken dat hij eerlijk moet meewerken. Het is heel belangrijk dat we er bij stilstaan dat het Irakese volk het eerste slachtoffer is van al hetgeen er nu gebeurt. Mijnheer de Voorzitter, ik geloof dat het binnen een zo gecompliceerde context als het Midden-Oosten heel belangrijk is dat we een signaal laten uitgaan naar de Arabische volkeren. We moeten blijven aandringen op een oplossing van het Israëlisch-Palestijnse conflict. Voor dat doel moeten we een actief beleid voeren dat het Europese standpunt uitdraagt. Na deze crisis en alle ermee samenhangende problemen is het voorzitterschap erin geslaagd een eenheid te bereiken, zodat Europa zich actief kan manifesteren. Dat is volgens mij het belangrijkste resultaat van de besprekingen van gisteren. Belangrijk is ook dat er in de Verenigde Staten grote demonstraties zijn geweest we moeten de Amerikaanse regering daarop wijzen. Wij zijn loyale bondgenoten van de Verenigde Staten, maar we zijn dat binnen de context van de Verenigde Naties wel op voet van gelijkheid, met dezelfde rechten en plichten. Een ander belangrijk punt waar ik op wil wijzen is paragraaf 3 van deze resolutie, waarin wordt aangegeven dat dit voor de toekomst van de mensheid een heel belangrijke aangelegenheid is. De wijze waarop we met de Irak-crisis omgaan is een test case: het zal de eerstvolgende decennia enorme gevolgen hebben. Mijnheer de Voorzitter, u heeft om twaalf uur een vergadering met de leiders van de kandidaat-landen. Ik geloof dat u ze het best een positieve boodschap overbrengt en ze duidelijk maakt dat onze Unie meer inhoudt dan een landbouwbeleid en structuurfondsen: het is een Unie die gebaseerd is op gedeelde principes en waarden Watson (ELDR). (EN) Mijnheer de Voorzitter, namens de ELDR-Fractie wil ik het Griekse voorzitterschap feliciteren met het opmerkelijke succes dat geboekt is met het formuleren van dit evenwichtige gemeenschappelijk standpunt met betrekking tot Irak. Dit is de beste rechtvaardiging voor de beslissing van het voorzitterschap om deze topbijeenkomst te organiseren. Nu krijgt de Europese Unie de mogelijkheid om haar eensgezindheid te tonen na de harde woorden van de afgelopen dagen. Dit gemeenschappelijke standpunt betekent een aanzienlijke stap voorwaarts omdat de Verenigde Naties duidelijk centraal staan in het hele proces. Er wordt steun uitgesproken voor het werk van de VN-wapeninspecteurs om Irak op vreedzame wijze te ontwapenen, maar het is aan Irak om volledige medewerking te verlenen. Verder wordt onderkend dat als Irak op

5 18/02/ dit punt in gebreke blijft, het noodzakelijk kan zijn tot militaire actie over te gaan om de wil van de Verenigde Naties op te leggen. Het doet mijn fractie deugd dat standpunten die tot nog toe onwrikbaar leken, toch zijn bijgesteld. Ik doel met name op het feit dat het Verenigd Koninkrijk heeft erkend dat de nadruk moet liggen op een vreedzame oplossing van deze crisis, waarbij oorlog het allerlaatste middel is waarvoor bovendien de steun van VN vereist is. Ook zijn wij verheugd dat Duitsland heeft ingezien dat een geloofwaardige VN bereid moet zijn geweld in te zetten als laatste middel. Fungerend voorzitter, ik weet niet wat u in de dolmades heeft gedaan die u als voorgerecht hebt laten opdienen, maar het heeft in ieder geval gewerkt! (Gelach) Daarom was het ook zo jammer dat de positieve sfeer na afloop van de top werd verpest door de onnodige en laatdunkende verklaringen van president Chirac over de toekomstige lidstaten. Ik vermoed dat het geholpen zou hebben als de kandidaat-landen uitgenodigd waren voor een buitengewone top. In kwesties als deze is het immers van belang om een zo groot mogelijke consensus te bereiken. Gisteren heeft Kofi Annan ons tijdens een vergadering van partijleiders in dit Parlement erop gewezen dat in geen van de drie resoluties van de Veiligheidsraad een deadline staat voor het beëindigen van de inspecties. De liberaal-democraten verzoeken de Veiligheidsraad dringend om, als er de komende weken geen duidelijke vooruitgang wordt geboekt met de inspecties, een nieuwe resolutie aan te nemen, waarin wel een datum is opgenomen waarop Irak de resoluties volledig moet naleven. Saddam Hussein moet te horen krijgen: Hoed u voor de Ides van maart. De veertien dagen die de heer Blair en de heer Chirac van elkaar scheiden zijn harder nodig voor het organiseren van hulp aan een miljoen ondervoede kinderen en vijf miljoen Irakezen die gebrek hebben aan schoon water en toereikende hygiëne, dan voor het voorbereiden van een oorlog. Mijnheer de fungerend voorzitter, de liberaal-democraten kunnen zich goed vinden in het EU-standpunt dat u hebt vormgegeven. De Amerikaanse dichter Robert Frost schreef over twee wegen die zich scheiden in een herfstbos. Europa moet de Verenigde Staten ervan overtuigen voor de weg van de Verenigde Naties te kiezen. Dat is namelijk het minst betreden pad en dat maakt een wereld van verschil Kaufmann (GUE/NGL). (DE) Mijnheer de Voorzitter, mijnheer de fungerend voorzitter van de Raad, u had gelijk met uw initiatief om een buitengewone top bijeen te roepen, want één ding, dat in de verklaring van vannacht ook is vastgelegd, staat als een paal boven water: de manier waarop de situatie in Irak wordt geregeld, zal verstrekkende gevolgen hebben voor de wereld in de komende decennia. Mijnheer de fungerend voorzitter van de Raad, in de verklaring van de Europese staatshoofden en regeringsleiders betreffende Irak wordt in eerste instantie gepleit voor een vreedzame oplossing van de crisis. De wapeninspecteurs dienen nog meer tijd te krijgen voor hun werk en ook over de middelen te beschikken die zij volgens de Veiligheidsraad nodig hebben. In de verklaring wordt ook gezegd dat de verantwoordelijkheid voor oorlog en vrede in handen van de VN-Veiligheidsraad dient te blijven, en dat is een goede zaak. Tegelijkertijd wordt in de verklaring echter gesteld dat oorlog niet onvermijdelijk is en dat geweld alleen in laatste instantie gebruikt mag worden. Ik wil u heel duidelijk zeggen: deze vaststelling staat in schril contrast met de wil van de meerderheid van de burgers in de Europese Unie en de wereld in het algemeen. Derhalve is de verklaring in mijn ogen al met al niets anders dan een slap compromis waarmee vooral wordt beoogd de staatshoofden en regeringsleiders van Duitsland en Frankrijk, enerzijds, en Groot-Brittannië, Spanje en Italië, anderzijds, geen gezichtsverlies te laten lijden. Daaraan voorafgaande had de NAVO met een soortgelijke acrobatiek reeds zonder Frankrijk militaire planning voor Turkije voor het geval van een oorlog tegen Irak mogelijk gemaakt. Bondskanselier Schröder heeft erkend dat Duitsland een stap diende te zetten. In mijn ogen was dit een stap in de verkeerde richting. Mijnheer de fungerend voorzitter van de Raad, ik ben van mening dat deze verklaring niet kan verdoezelen dat er in Europa ten aanzien van het existentiële vraagstuk van oorlog of vrede een kloof is ontstaan die dieper is dan ooit tevoren in de geschiedenis van de Unie. Deze kloof verloopt niet dwars door de Europese Unie, maar tussen regeringen en volkeren. Dit is het afgelopen weekeinde duidelijk geworden, toen vele miljoenen burgers hun standpunt met demonstraties kracht hebben bijgezet. Zij hebben zich eensgezind op de straten en pleinen in heel Europa uitgesproken voor een gezamenlijk Europees buitenlands beleid dat gericht is op handhaving van de vrede. De boodschap van dit weekeinde is duidelijk. De

6 10 18/02/2003 mensen in Europa willen geen oorlog en ik wil in mijn hoedanigheid van rechtstreeks door het volk verkozen parlementariër, als lid van het Europees Parlement, ook benadrukken dat wij verplicht zijn duidelijk rekening te houden met deze wil van de volkeren en dat wij geen slappe compromissen mogen sluiten. Mijnheer de fungerend voorzitter van de Raad, tot besluit zou ik eraan willen herinneren dat wij er momenteel naar streven in het kader van de Europese Conventie een grondwet voor Europa uit te werken. Zoals ik reeds zei, zullen de stappen die wij thans nemen verstrekkende gevolgen hebben voor de wereld en voor het Europees buitenlands beleid. Daarom ben ik van mening dat in de Europese grondwet duidelijk moet worden vastgelegd dat Europa een zelfstandig beleid voert waarin oorlog als beleidsinstrument in de ban wordt gedaan Frassoni (Verts-ALE). - (IT) Ook ik wil het Grieks voorzitterschap van harte gelukwensen. Inderdaad is dit een situatie waarin helaas - zoals u zelf al zei, mijnheer de voorzitter - geen enkele verplichting bestaat om convergentie te bewerkstelligen. Maar juist nu is het zo belangrijk dat naar die convergentie wordt gestreefd, vanwege het effect op niet alleen de loop van de gebeurtenissen maar ook de publieke opinie. Men kan de manifestaties niet negeren. De publieke opinie wil dat Europa eensgezind optreedt op het internationale toneel. Wij danken u derhalve voor uw geduldig werk. Wij danken u voor de aanwezigheid van de secretaris-generaal, de heer Kofi Annan, in de Raad. Dat was een zeer belangrijk element. Wij danken u ook voor de aanwezigheid van uw minister van Buitenlandse Zaken op de informele bijeenkomst van de Arabische Liga. Ik ben zo blij met uw werk dat ik mij afvraag wat gebeurd zou zijn als de Europese Unie één zetel had gehad in de Verenigde Naties. Hoeveel meer gewicht had uw werk dan in de schaal gelegd? De tijd zal uitwijzen of dit akkoord, dit voorlopige akkoord, zal bijdragen aan de handhaving van de vrede en aan de ontwapening van Irak. Dankzij dit akkoord konden evenwel verschillende standpunten nader tot elkaar worden gebracht en worden aangetoond dat deze uiteindelijk toch niet zo ver uit elkaar lagen als de oorlogszuchtige verklaringen van deze of gene hadden doen vermoeden. Dat is dan ook de verdienste van dit akkoord. De Amerikaanse reacties op de conclusies van de Raad zijn echter ook over het geheel positief en daaruit blijkt dat iedereen aan zijn trekken komt. Deze dubbelzinnigheid kan niet lang voortduren, mijnheer de voorzitter. Het verschil tussen de tijd die de inspecteurs vragen en de tijd die de Verenigde Staten hebben gepland, zal ons binnenkort dwingen partij te kiezen. Dan kunnen wij ons niet meer op de vlakte houden. Hier wordt de bal natuurlijk teruggekaatst in het kamp van de Veiligheidsraad. In de wereld is er een gebrek aan spelers die zich weten in te zetten voor de opbouw van een multipolaire wereld, van een wereld met weinig maar duidelijke en op vrede afgestemde regels. Dit blijkt duidelijk uit de gebeurtenissen van de afgelopen dagen. In enkele maanden tijd zijn de Verenigde Staten erin geslaagd heel de wereld tegen zich in het harnas te jagen. De Arabische landen zijn er tot nu toe niet in geslaagd een gemeenschappelijk standpunt vast te stellen. Europa kan deze positieve speler zijn, alhoewel er zich zorgwekkende ontwikkelingen hebben voorgedaan in het gedrag van enkele van zijn belangrijkste leden. Ik denk daarbij aan de voortzetting van de bombardementen op Irak door niet alleen Amerikaanse maar ook Britse vliegtuigen, en aan de inopportune woorden van president Chirac die - ongeacht het feit natuurlijk dat men het inhoudelijk met hem eens kan zijn zeker niet in de positie is om de kandidaat-landen een les te leren in informatie en uitbreiding. In de komende dagen zullen bemiddelaars als u, maar ook Kofi Annan en de leden van de Veiligheidsraad, een prioritaire taak hebben: u moet zien te voorkomen dat de geloofwaardigheid van de Verenigde Naties lijnrecht tegenover de geloofwaardigheid en het prestige van de Verenigde Staten komt te staan. Ik zeg dit vooral met het oog op de Verenigde Staten zelf. Dat is volgens mij van doorslaggevend belang om te bepalen of het vrede of oorlog zal zijn. Mijn laatste opmerking, mijnheer de voorzitter: ik hoop dat u in de komende maanden al uw talenten zult gebruiken om ook de kwestie-cyprus tot een oplossing te brengen Collins (UEN). (EN) Mijnheer de Voorzitter, we moeten allen doordrongen zijn van het belang van de tekst in de gezamenlijke verklaring, die gisteravond door de EU-leiders naar buiten is gebracht. De regeringen van de EU hebben Saddam Hussein vastberaden en onomwonden gemaand om op vreedzame wijze te ontwapenen en hebben hem te kennen gegeven dat dit de laatste kans is voor de Irakese regering om deze crisis vreedzaam op te lossen. De Irakese regering is zich er nu ten volle van bewust dat de EU-regeringen Saddam Hussein verantwoordelijk houden voor de eventuele gevolgen als de Irakezen de wil van de internationale gemeenschap nog langer aan hun laars lappen. Met andere woorden, oorlog is gelukkig nog niet onvermijdelijk en geweld zal pas in allerlaatste instantie worden ingezet. Het is duidelijk dat de leiders van de Europese Unie de gemeenschappelijke basis hebben hervonden die er is om te zorgen dat Irak volledig voldoet aan de bepalingen van VN-resolutie 1441.

7 18/02/ De gisteren bereikte overeenstemming is het resultaat van alle pogingen die de afgelopen dagen zijn ondernomen om de meningsverschillen te overbruggen die bestonden tussen de EU-regeringen over wat nu de beste manier is om de Irakese regering te ontwapenen. De top van gisteren heeft ertoe bijgedragen dat politieke consensus de plaats heeft ingenomen van de verdeeldheid tussen de EU-regeringen, waar recentelijk zo overduidelijk sprake van was. De Europese Unie moet blijven zoeken naar een vreedzame oplossing van dit conflict. Dit is immers duidelijk wat de burgers van de Europese Unie willen. We streven naar een ontwapend Irak dat niet beschikt over massavernietigingswapens. Daarnaast willen we een militair conflict proberen te vermijden en ervoor zorgen dat de VN-Veiligheidsraad primair verantwoordelijk blijft in dit soort situaties. Ik sluit me aan bij de opmerkingen van de secretaris-generaal van de Verenigde Naties, de heer Kofi Annan, die geroemd moet worden om de leidinggevende rol die hij op het moment speelt. Hij heeft gelijk wanneer hij zegt dat een actie tegen Irak zonder steun van de Verenigde Naties simpelweg niet legitiem is. De Verenigde Naties hebben een centrale rol gespeeld in het hele ontwapeningsproces van de Irakese regering. We hebben consequent en onomwonden onze steun uitgesproken voor dit systeem van internationale collectieve veiligheid waarin de Verenigde Naties centraal staan en derhalve uiteindelijk ook verantwoordelijk zijn voor het bewaren van de internationale vrede en veiligheid. Tot slot zullen en moeten we dit stelsel van internationale regeringen blijven steunen in onze benadering van de crisis rond Irak. Dat heeft helemaal niks te maken met partij kiezen. Het is gewoon de meest verstandige en weloverwogen manier om tot een oplossing van de crisis te komen Bonde (EDD). (DA) Mijnheer de Voorzitter, de bijeenkomst die we gisteren met de secretaris-generaal van de VN, Kofi Annan, hebben gehad, was een markante gebeurtenis. Wat het standpunt van ieder van ons in de huidige crisis ook moge zijn, Kofi Annan is de juiste man in moeilijke tijden. Hij klonk vastbesloten Saddam Hoessein tot ontwapening te dwingen, zoals de VN besloten heeft, maar tevens vastbesloten oorlog alleen als uiterste redmiddel te gebruiken. Over oorlog en vrede moet door de VN worden beslist. De Veiligheidsraad moet besluiten of Irak al dan niet aan de voorwaarden heeft voldaan. Als er oorlog komt, moet de hele wereld erachter staan en niet alleen de VS, Groot-Brittannië noch de EU noch om het even welke natie of landengroep. Volgens het internationaal volkerenrecht heeft elk land recht op zelfverdediging, maar niemand heeft het recht om zelf recht te gaan spreken in andere landen. De VN heeft het alleenrecht wat het gebruik van macht betreft. Het is belangrijk dat dit zo blijft. Niemand betwijfelt dat de VN iets anders dan vrede wil. Elke Irakees weet dat het voorbij is als de VN-resolutie over ontwapening is uitgevoerd. Iedereen in het Midden-Oosten weet dat de VN niet achter de laatste druppel olie aanzit. Alleen een gezamenlijke resolutie van de Veiligheidsraad kan tot ontwapening en vrede leiden. Dit moet de EU tegen de VS blijven zeggen. Volg het VNspoor en steun Kofi Annan. Er is geen andere weg. Een eventuele militaire aanval moet gepaard gaan met een nog grotere inzet voor de burgerbevolking. 60 procent van de bevolking in Irak is afhankelijk van het voedsel-voor-olie-programma. Tot de eerste slachtoffers van de oorlog behoort niet Saddam, maar 10 miljoen burgers die honger zullen lijden en misschien 2 miljoen burgers die op de vlucht zullen slaan. De bereidheid te helpen moet groter zijn dan de bereidheid te doden. Het is niet alleen een kwestie van fatsoen. Het gaat ook om het zeer egoïstische aspect dat we het juiste signaal naar de wereld sturen en naar degenen die redenen zoeken voor zelfmoordbommen en terreur. Wij moeten ons vreedzaam en loyaal tonen en willen leren. De VN moet over een eigen snel interventiekorps (rapid reaction force) beschikken, dat volgens de resoluties van de Veiligheidsraad ingezet kan worden. Dit is wat Kofi Annan wil, zoals hij ons gisteren vertelde. Laten wij hem zoveel mogelijk steunen, voordat de bommen in Bagdad een bloedbad aanrichten Dell Alba (NI). - (IT) Mijnheer de voorzitter van de Raad, ook ik wil u en het Grieks voorzitterschap namens de Italiaanse radicalen van harte gelukwensen met de bijeenroeping van deze buitengewone Top, met de uitnodiging aan Kofi Annan en met de vaststelling van het gemeenschappelijk standpunt. Dat laatste was namelijk allesbehalve vanzelfsprekend. De verdienste van dit gemeenschappelijk standpunt is in eerste instantie dat daarin duidelijk wordt gezegd dat de Iraakse crisis hoe dan ook Saddam Hoessein heet - velen neigen dit namelijk te vergeten hoe goed hun bedoelingen ook mogen zijn -, dat het probleem gevormd wordt door de niet-naleving door het regime van de ontwapeningsverplichtingen, dat alleen in de allerlaatste plaats geweld mag worden gebruikt - waarbij echter niemand van de Vijftien geweld bij voorbaat uitsluit - en dat de verantwoordelijkheid hoe dan ook bij de VN en met name bij de Veiligheidsraad ligt, die een centrale rol moeten vervullen. Aan het einde van de verklaring van gisteren herinnert de Europese Raad eraan dat de Unie zal ijveren voor ontwapening van Irak, vrede en stabiliteit in de regio en een waardige toekomst voor de volkeren aldaar. Wij hadden er de voorkeur aan

8 12 18/02/2003 gegeven dat expliciet werd verwezen naar de vrijheid, de democratie en de grondrechten van de Iraakse mannen en vrouwen, die nu al meer dan twintig jaar gebukt gaan onder een van de meest wrede dictaturen van de geschiedenis. Daarom zijn wij, mijnheer de voorzitter, van mening dat de VN een vitale en cruciale rol moet spelen als het regime van Saddam zijn verplichtingen niet nakomt, en met name ook in de tijd na Saddam. Wij hopen derhalve dat de Unie, zoals duizenden en duizenden burgers vragen, nadenkt over de mogelijkheid van een interim-regering van de VN om samen met de Verenigde Naties de tijd na Saddam Hoessein te beheren, als een dergelijke tijd in de komende maanden aanbreekt De Voorzitter. Tot zover de bijdragen van de fracties. Ik wil u erop wijzen dat de fungerend voorzitter vrij spoedig zal vertrekken omdat hij nog een aantal bilaterale ontmoetingen heeft, voordat hij later deze morgen de vergadering met de kandidaat-lidstaten zal voorzitten. Ik stel voor dat we beginnen met de vragen op basis van oogcontact. Ik heb nu namelijk al een lijst die langer is dan waar we tijd voor hebben. Ik bied u hiervoor bij voorbaat mijn excuses aan Deva (PPE-DE). (EN) Mijnheer de Voorzitter, ik wil de fungerend voorzitter feliciteren met het leiderschap dat hij getoond heeft en met zijn verklaring, die inderdaad veel krachtiger is dan vorige week nog voor mogelijk werd gehouden. Telkens opnieuw hebben de Verenigde Staten van Amerika menselijke en materiële offers gebracht voor de vrijheid van anderen. Als de Amerikanen dit zo n zestig jaar geleden niet hadden gedaan, hadden wij hier met zijn allen niet gezeten. Deze keer staat de vrijheid van het Irakese volk op het spel. Oorlog zou een laatste redmiddel kunnen zijn. Niemand wil oorlog, maar als het zover komt, moeten we erkentelijk zijn voor de offers die het Amerikaanse volk keer op keer heeft gebracht voor de vrijheid van anderen. De Europese Unie op haar beurt hecht evenwel veel waarde aan goed bestuur, democratie en de rechtsstaat. Mogelijk kunnen de Europese Unie en haar lidstaten daarom een zinvolle bijdrage leveren aan het opzetten van democratische instellingen in Irak Berès (PSE). (FR) Mijnheer de Voorzitter, een groot compliment voor de fungerend voorzitter van de Raad! U heeft de heer Blix gehoord, u heeft gehoord wat de Europese publieke opinie, die door de voorzitter van mijn fractie zo treffend is omschreven als nieuwe supermacht, ons duidelijk heeft gemaakt. Hier, in de vijftien lidstaten van de Europese Unie, en daarginds, in haar toekomstige lidstaten, maakt de publieke opinie ons ten eerste duidelijk dat de oorlog het terrorisme geen halt zal toeroepen, in tegenstelling tot hetgeen de regering-bush ons wil doen geloven. De publieke opinie maakt ons duidelijk dat zij gelooft in de collectieve veiligheid en plaatst ons voor een uitdaging: namelijk de voorwaarden te scheppen voor een Europees veiligheidsbeleid. Dit beleid dient de landen die tot de Unie zullen toetreden ervan te overtuigen dat deze collectieve veiligheid binnen de Europese Unie en binnen het oude Europa tot stand dient te worden gebracht. Mijnheer de fungerend voorzitter van de Raad, kunnen wij ervan uitgaan dat de Europese Unie morgen haar volle gewicht in de schaal zal werpen om het gebruik van geweld te voorkomen en dat degenen die binnen de Veiligheidsraad over een vetorecht beschikken, deze inspanning, die wij gezamenlijk op gang hebben gebracht, ook echt consequent tot een einde zullen durven brengen? Malmström (ELDR). - (SV) Mijnheer de Voorzitter, dank u, mijnheer de voorzitter van de Raad, voor het initiatief en het zeer geslaagde resultaat. Het is alleen jammer dat deze bijeenkomst niet een paar weken eerder plaatsgevonden heeft. Ik wil u twee vragen stellen. Ten eerste: welke reacties heeft u uit Washington gekregen? Ik ga ervan uit dat u gisteravond naar de VS heeft gebeld om de besluiten van de bijeenkomst van gisteren mee te delen. Ten tweede: denkt u dat dit een soort doorbraak betekent voor het toekomstig Europees buitenlands en veiligheidsbeleid, met andere woorden dat we nu een grens hebben bereikt die ons ertoe verplicht in de toekomst te proberen beter te coördineren? Of werd nu een overeenkomst bereikt met het mes op de keel? Hoe ziet u dit voor de toekomst? Alavanos (GUE/NGL). - (EL) Mijnheer de Voorzitter, ook ik wil mijn voldoening uiten over de goede intenties waarvan de Griekse premier en zijn medewerkers blijk hebben gegeven met hun inspanningen en initiatieven. Ik heb echter een aantal zorgen. Ik vrees namelijk dat dit een beetje een unisex-resultaat is, met dien verstande dat iedereen het aan kan trekken. Daarom wilde ik de premier een aantal vragen stellen. Dan zal blijken of mijn zorgen gegrond zijn. Waarom wordt in een dermate officiële communautaire tekst voor het eerst in positieve bewoordingen gesproken over een unilaterale militaire aanwezigheid van de VS en Groot-Brittannië in Irak? Het is de eerste keer dat een zinsnede als: the military build up has been essential in een communautaire tekst is opgenomen.

9 18/02/ Mijn tweede vraag gaat over de inspecties. Irak wordt ervan beschuldigd dat het continues to flout the will of the international community. De inspecteurs zeiden echter dat er enige vooruitgang is geboekt. Waarom wordt daar niets over gezegd? Segni (UEN). - (IT) Mijnheer de voorzitter van de Raad, uw succes van gisteren - waar het Parlement u dankbaar voor is - geeft u en uw regering ontegenzeggelijk een aanzienlijk prestige en is misschien de winnende kaart om pogingen tot nieuwe vorderingen te ondernemen. Ik wilde u twee vragen stellen. Ten eerste lijkt mij de resolutie op één punt duidelijk en mijns inziens een verandering ten opzichte van het verleden. Hierin staat namelijk dat de VN-Veiligheidsraad de enige is die kan beslissen of militair ingrijpen al dan niet noodzakelijk is. Dat komt volgens mij duidelijk uit de resolutie naar voren. Mijn vraag luidt nu als volgt: enkele Europese regeringen - ten eerste de Britse regering maar ook de Italiaanse en Spaanse regering - waren tegen dit punt of hadden twijfels. Betekent dit nu dat de verantwoordelijkheid van de VN- Veiligheidsraad principieel door iedereen wordt aanvaard? Tweede vraag: bent u van plan om nog voordat het Bureau van de Veiligheidsraad een nieuwe resolutie aanneemt een nieuwe top bijeen te roepen en een poging te doen een gemeenschappelijk standpunt in de Veiligheidsraad af te spreken? Maij-Weggen (PPE-DE). - Voorzitter, ik wil de heer Simitis complimenteren met het resultaat. Ik ben er ook trots op dat juist een klein land in staat is geweest om de impasses te doorbreken die vooral door grote landen werden veroorzaakt. Een groot compliment daarvoor. Ik heb drie vragen. In de eerste plaats: denkt U dat een tweede resolutie in de VN-Veiligheidsraad nog nodig is? Is daarover gesproken in kringen van de Raad? Tweede vraag: is ook afgesproken dat Duitsland, Frankrijk, Spanje en het Verenigd Koninkrijk nu zullen proberen één lijn te trekken in de Veiligheidsraad? Want die vertoning van verdeeldheid is dan ook een slechte vertoning. Mijn derde opmerking: U spreekt straks met de kandidaat-lidstaten, heb ik begrepen. Ik heb me erg gestoord aan de opmerking die ik vanmorgen op de televisie zag van de heer Chirac, waarin hij de kandidaat-lidstaten sommeerde om zich in het vervolg in dit soort zaken niet te uiten. Ik vond dat Chirac wel de laatste was die dit kon zeggen. Hoe gaat U om met de kandidaat-lidstaten in Uw ontmoeting straks na deze vergadering? Schulz (PSE). (DE) Mijnheer de Voorzitter, mijnheer de fungerend voorzitter van de Raad, ik geloof dat ons debat erbij gebaat is als wij twee boodschappen van afgelopen zondag en twee boodschappen uit deze resolutie tegenover elkaar stellen. De twee boodschappen van afgelopen zondag zijn afkomstig van mevrouw Rice en de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Powell. De ene luidt: de tijd loopt ten einde. De andere: wij hebben het over weken, niet over maanden. De twee boodschappen uit onze resolutie die ik hier tegenover zou willen stellen zijn: oorlog is niet onvermijdelijk en: de inspecteurs hebben de tijd en de middelen nodig die de Veiligheidsraad hun kan geven. Ik geloof dat dit wel het duidelijkste bewijs is van het grote succes dat u bij de presentatie van de Europese opvatting over de oplossing van het conflict heeft bereikt. Mijnheer de fungerend voorzitter van de Raad, derhalve verdient u voor uw initiatief onze grootste erkenning Simitis, fungerend voorzitter van de Raad. - (EL) Dames en heren, ik dank u voor uw opmerkingen. Mijns inziens tonen deze aan dat wij allen een nog steviger gemeenschappelijk Europees beleid willen, een beleid dat gegrondvest is op beginselen en met name het beginsel van vreedzame conflictregeling met inachtneming van het internationaal recht. Ik zal nu antwoorden op een concrete vraag. Mij werd gevraagd waarom de kandidaat-landen niet aanwezig waren en waarom er met hen een aparte ontmoeting plaats zal vinden. In de Europese Unie is er een zekere praktijk, die ook tijdens alle voorgaande uitbreidingen werd gevolgd, namelijk dat kandidaat-landen niet aan de instellingen van de Europese Unie, aan de Raden en de topconferenties kunnen deelnemen zolang zij het toetredingsverdrag niet hebben ondertekend, en dat zij vanaf de ondertekening tot de ratificatie door de parlementen als waarnemers kunnen deelnemen. Deze tien landen kunnen dus in principe niet deelnemen vóór 16 april. Na 16 april zullen zij waarnemers zijn en vanaf 1 mei 2004, zoals besloten, volledige leden. Mijns inziens is dit een wijze regel. Pas als men met de ondertekening van het toetredingsverdrag verplichtingen op zich heeft genomen, kan men rechten uitoefenen. Pas dan heeft men ook een volledig beeld van de houding die moet worden aangenomen ten aanzien van de algemene doelstellingen en de daaruit voortvloeiende gevolgen. Ik zal straks een ontmoeting hebben met de kandidaat-landen en met hen spreken. Ik kan u echter verzekeren dat de Europese Unie mijns inziens een groot doel voor zich heeft, een net zo n belangrijk doel als de handhaving van de internationale vrede, en dat is de vermindering van de afstand tussen West-Europa en Oost- en Midden- Europa. Zij moet zorgen voor eenmaking van heel Europa en voor gemeenschappelijke beleidsvormen en standpunten

10 14 18/02/2003 waarin eenieder zich kan terugvinden. Het feit dat daar nu nog geen sprake van is, is toe te schrijven aan de ontwikkeling van onze geschiedenis, van de verdeeldheid in de Europese Unie en daar moet een einde aan worden gemaakt. Tot slot wil ik nog eens op een andere manier herhalen wat ik zojuist reeds zei over het meer algemeen belang van de resolutie van gisteren. De heer Cox zei gisteren iets heel moois en hij vindt het goed dat ik dat voorlees: (EN) Als het huidige debat ons iets leert, dan is het wel dat er een kloof gaapt tussen onze ambities en ons vermogen om handelend op te treden. In een tijd waarin wij een debat voeren over de toekomst van Europa moeten we ons realiseren dat grondwetten en instellingen slechts lege hulzen zijn als zij niet worden bezield door politieke visie en vastbeslotenheid. Dat is de uitdaging (EL) Daar zijn wij het mee eens. Wij hebben de afgelopen tijd kunnen vaststellen dat van deze gemeenschappelijke wil en dit gemeenschappelijk ideaal niet in de gewenste mate sprake was. De resolutie van gisteren heeft aangetoond dat wij wel degelijk met elkaar tot overeenstemming kunnen komen, dat wij ons samen voor iets kunnen inzetten en gemeenschappelijke beginselen kunnen hanteren. Natuurlijk zijn daarmee de problemen de wereld nog niet uit. Natuurlijk weten wij niet wat de toekomst voor ons in petto heeft, maar als wij geen druk uitoefenen, als wij niet hardop zeggen dat wij een gemeenschappelijk Europa willen, zullen wij nooit zover komen. Gisteren hebben wij dat hardop gezegd, en dat is goed De Voorzitter. Collega s, ik dank u voor uw deelname aan het debat van vandaag. Ook wil ik de fungerend voorzitter bedanken voor zijn bereidheid om hier, ondanks zijn drukke Brusselse schema, aanwezig te zijn. Daarnaast bedank ik hem voor zijn samenwerking met het Europees Parlement en voor zijn werk tijdens de Raad van gisteren en tijdens de vergadering met de kandidaat-landen later deze morgen. Maar vooral, mijnheer de fungerend voorzitter, willen wij u feliciteren met de geboekte vooruitgang. (De vergadering wordt om uur gesloten)

11 18/02/ VOOR ALLE LEDEN TOEGANKELIJKE... 5 CONFERENTIE VAN VOORZITTERS... 5 BRUSSEL, DINSDAG 18 FEBRUARI INHOUD