La Tirelire We hebben uitbreiding van ons bedrijfje. We hebben er nl een huisje bij gekocht. Dat vanaf dit moment La Tirelire gaat heten ofwel de spaarpot. We knappen het op en gaan het in eerste instantie vanaf volgend jaar als gite verhuren. Eindelijk is het zover, ik heb mijn eigen Albizia die ook bloeit. Mijn eigen zaaisels hebben het niet overleefd in de koude winter. Wat zijn het mooie bloemen. We gaan hem poten bij het nieuwe
huis want bij ons staat hij niet beschut genoeg. Andere zaaisels beklimmen de pergola s en de tent. Onze terrassen voor en achter het huis worden al groener en gezelliger. We leven een soort tropen rooster want de mussen vallen bijna gebraden van het dak. Omdat de honden niet overdag naar het etang du Merle mogen proberen we in de vroege ochtenduren te wandelen. Daarna hebben zij ook geen zin en liggen ze languit op de tegelvloer. Ook de koeien zoeken hun heil onder de bomen in de schaduw. Zo dicht op elkaar is altijd nog beter dan in de zon. Bovendien houdt de staart van de buurvrouw de vliegen weg om je neus.
Het heeft even geduurd maar na eerst een bezoek van de koninginnepage hebben we nu ook bezoek van de koningspage, ook geabdiceert? Het is tenslotte een koninklijk jaar! De zonnebloemen bloeien volop, maar alles is helaas ook erg snel weer uitgebloeid dit jaar. De velden kleuren goudgeel. En tegen de prachtige lucht komen ze nog mooier tot hun recht
Vanaf het najaar gaan we klussen want ons nieuwe huisje moet allereerst nieuwe dakgoten en een septic tank. De huidige goten zijn net zeven. Voor de inrichting hebben we van alles gekregen van mensen die hun huis moesten leeg ruimen. En ook zelf hebben we nog genoeg spullen. Doordat we er nog niet in kunnen lijkt ons eigen huis nu wel een beetje op een pakhuis. De overdracht is 27 augustus. Dus wordt het dan weer een stukje leger bij ons binnen. Net voor we een bliksem bezoek brengen aan Nederland voor de viering van de 90 ste verjaardag van mijn tante Kuk. Op de dagen dat het wat frisser is kunnen we weer wat in de tuin doen. De heggen moeten weer nodig geknipt worden. Door het onweer hebben we toch nog af en toe regen wat weer brood nodig is voor het gras. Het nadeel is wel weer dat de lifebox het weer moeilijk heeft. En ik weer een ritje Nevers kan doen naar Orange om de boel weer te resetten. Helaas begin ik net te vroeg met de heggen want na een dag zweten staat mijn buurman voor de poort met zijn tractor en grote heggenknipper. Of hij even de boven en zijkanten zal doen van de heggen. Natuurlijk zeg ik geen nee! Mijn auto moet weer voor een beurt naar Moulin sur Allier in Auvergne, een uur rijden bij ons vandaan. En dan moet ik altijd een paar uur zoek brengen. Om de tijd de doden breng ik een bezoekje aan het Grand Café op de markt. Een prachtige oude tent met spiegelzaal. Je schijnt er ook nog prima te kunnen eten. Dit keer valt het mee met de auto en kom ik er vanaf met alleen maar olieverversen. Ook wel eens leuk. We oogsten onze paarse aardappelen, het is geen groot succes. Als ik er al 2 x zoveel heb als ik geplant heb moet ik blij zijn. Kortom de volgende serie kopen we gewoon bij de Grand Frais. Een prachtige supermarkt voor verse waar! Ons afval blijft een probleem. Tegnwoordig hebben we iemand anders die de zakken komt ophalen uit het vuilnishok. De vos heeft bedacht dat er nog wel eens wat lekkers in zou kunnen zitten en we vinden ze dan ook losgescheurd terug. De inhoud verspreidt over de weg en de berm. Dus moet het hok beter vergrendeld worden. Dit is geen doen. Elke ochtend sprokkelend het huisvuil van ons zelf en de gite weer op rapen. Het Hoofd afval van de gemeente heeft nog een ander briljant plan in
werking gezet. Bij het Etang du Merle hebben ze alle vuilnisbakken weggehaald. Men gaat er van uit dat elke zwemmer en recreant zijn eigen afval mee naar huis gaat nemen. Helaas blijft er heel wat liggen en ook daar wordt er heel wat vuil door de bos bewoners het bos ingesleurd. Het mag dan wel een slecht vlinder jaar zijn, zoveel soorten als dit jaar heb ik nog niet eerder gezien. Wel zijn ze later dan normaal. Op de buddleia zit een glasvleugelpijlstaart. En de spaanse vlag op het leverkruid Het loopt goed met de gasten, de gite vult telkens weer op als we denken dat het even rustig is. En sinds kort zijn we ook te vinden bij booking.com. Dat levert meteen weer een nieuw publiek. En tevens nieuwe vrienden.
Door de aanhoudende droogte lijkt de herfst vroeg in te vallen. De bomen worden al geler en laten hun blad al vallen. De ochtenden zijn alweer een stuk frisser. Met nevel over de velden. Als die optrekt rond 9 uur omdat de zon doorkomt warmt het meteen enorm op. Gras maaien hebben we al in geen weken meer gedaan. Aan het eind van de maand valt er wat regen en de huisjesslakken komen en masse te voorschijn. Gelukkig voor hen hebben wij al een huisje gevonden want het zijn joekels en ze hebben enorme panden op hun rug. Op het pad waar ik loop met de honden komen geen slakkenzoekers en dat is te zien ook! Wij groeten jullie, Nol en Koos en ons moestuin mannetje En zo moet ie worden: