Deskresearch video script schrijven Script (film en televisie) Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie Ga naar: navigatie, zoeken Een scenario of script kan gezien worden als een blauwdruk van een film of televisieserie. Het beschrijft alles wat er te 'zien' en te 'horen' is in de film tot in het kleinste detail. Technische details en camera instructies staan er echter zelden in: deze horen in een draaiboek. Inleiding Een scenario bestaat uit twee belangrijke elementen, namelijk dialoog en actie. Dialoog is wat de personages zeggen. Soms wordt er ook bij vermeld op wat voor een manier. Dit wordt echter meestal niet gedaan om de regisseur en de acteurs meer ruimte voor interpretatie te geven. Als de personages geïntroduceerd worden, kunnen ze ook visueel beschreven worden. Actie is eigenlijk alles wat je ziet gebeuren en alle relevante geluiden. Dingen als gevoelens en gedachten horen niet in een scenario thuis, omdat je deze niet kunt laten zien in een film. Als een karakter genaamd Jan verdrietig is staat er niet: "Jan is verdrietig" maar eerder iets als: "Een traan rolt over Jan's wang". Voordat een schrijver begint met een script voor een film, wordt er eerst een verhaallijn uiteengezet, waarbij een plot van zeer groot belang is. Voor bepaalde gesprekken worden er ook vaak dialoogschrijvers ingehuurd. Een scenario wordt altijd in de tegenwoordige tijd geschreven.
Een scenario kan gebaseerd zijn op een roman, een novelle of een andere film, waarbij dus al een vrij duidelijk beeld bestaat over het verhaal en de dialogen. Een scenario kan echter ook gebaseerd worden op een nieuw idee. Bij de Oscars wordt er zowel een prijs uitgereikt voor het beste scenario dat ergens op is gebaseerd (Academy Award for Writing Adapted Screenplay) als voor het beste originele scenario (Academy Award for Writing Original Screenplay). Een scenario voor een bioscoopfilm bestaat uit zo'n 90 tot 120 pagina's, waarbij gemiddeld 1 pagina overeenkomt met 1 minuut film. [bewerken] Belang van het scenario in het productieproces Iedereen die bij het maken van de film betrokken is, zoals de regisseur, cameramensen, acteurs, producenten en art-direction, leest het scenario om een beeld te krijgen van de film. Aan de hand hiervan beslist de art-direction bijvoorbeeld naar wat voor locaties ze moeten zoeken en welke kleding de acteurs dragen. De productie kan aan de hand van het scenario ook inschatten hoe duur de film gaat worden. Daarom is het belangrijk dat de tekst in het scenario in een bepaald format staat zodat iedereen begrijpt wat hij of zij moet doen vooraf en tijdens het draaien van de film. [bewerken] Fasen
Bij het ontstaan van een scenario kunnen verschillende achtereenvolgende fasen worden onderscheiden. Zelfs als er een scenario wordt gemaakt van een bestaand boek, zullen de meeste fasen worden doorlopen. 1. de premisse. Elk verhaal en elk programma begint met een idee en het opschrijven en bondig formuleren van dat idee in een zogenaamde 'premisse'. Een voorbeeld van een premisse voor een fictiefilm zou kunnen zijn "Een vrouw is het beu dat haar echtgenoot niets uitsteekt in het huishouden en besluit niet langer bij de pakken te blijven zitten". Mogelijk gaat de scenarist al in deze fase praten met een producent of regisseur. In een zogenaamd 'intake gesprek' probeert hij de betrokkenen warm te maken voor zijn idee. Meestal echter wordt het scenario in een volgende, meer uitgewerkte fase gepresenteerd: 2. de synopsis: hierin werkt de scenarist zijn idee in één à twee pagina's uit, met een schets van de belangrijkste gebeurtenissen, personages en plotwendingen. Dialogen komen pas in een volgende fase. Deze tekst is van groot belang, omdat de financiering van de film ervan afhangt. De opdrachtgever voor de film (feitenfilm of fictiefilm) moet immers voldoende enthousiast worden gemaakt om te investeren. In deze fase komt er gewoonlijk, afhankelijk van het onderwerp, ook heel wat research bij kijken. 3. in het treatment (ook: story outline) werkt de scenarist de synopsis verder uit, echter nog steeds zonder dialogen. De schrijver van het scenario wacht soms tot deze fase om naar de producent toe te stappen. Soms wordt onderscheid gemaakt tussen productietreatment (ca. 50 p.) - en een korter verkooptreatment (ca. 10 p.) waarmee de producent overtuigd dient te worden om in het project te stappen. 4. de laatste fase is het afgewerkte (film)script. Het formaat dat meestal wordt afgeleverd is het zogenaamde master scene script formaat. Zie het voorbeeld hierna. [bewerken] Aanmaak van het script
De taak van de scenarist bij de aanmaak van een script bestaat uit het volgende: 1. de sequenties (reeksen van scènes) dienen te worden verdeeld in scènes, handelingen en mogelijk in shots (is eigenlijk niet het werk van de scenarist) 2. in deze fase worden de dialogen en de commentaren uitgeschreven 3. het beschrijven van het beeldverhaal gebeurt bij voorkeur in een geijkt formaat. Het hanteren van een door iedereen gekend formaat bevordert immers de samenwerking tussen alle vakspecialisten zoals acteurs, regisseurs en cameramannen. De twee meest gehanteerde formats bij het maken van een script zijn 1. het shooting script: een formaat dat vooral bij feitenfilm (documentaires e.d.) wordt gebruikt. het shooting script ontleent zijn naam aan het feit dat de scènes worden opgedeeld in shots, dus ononderbroken opname-eenheden vanaf dat de camera loopt tot het moment dat de camera stopt met opnemen. Dit formaat hanteert 2 kolommen: in de linkse kolom worden de beelden beschreven, in de rechtse het geluid, waarbij elk shot genummerd wordt. Ook camerabewegingen en beeldformaten (close-up, totaal, long shot) worden in het script beschreven. 2. het master scene script, voornamelijk gebruikt bij de fictiefilm, deelt het verhaal eveneens op in scènes, maar niet in shots (dat is het werk van de regisseur). Camerabewegingen worden evenmin beschreven, want dan kom je als scenarist weer in het vaarwater van andere vakmensen.
[bewerken] Voorbeeld van master scene script INT.HUISKAMER.DAG of EXT.BOS.DAG. INT staat voor interieur dus binnen en EXT staat voor exterieur dus buiten. Dan krijg je meestal een stuk beschrijving van de ruimte, in heldere tekst. Mooie literaire zinnen zijn niet nodig: een scenario is immers niet voor een groot publiek. Hoewel de laatste tijd steeds meer scenario's in de winkels te koop zijn, blijft het van groot belang dat een scenario helder en duidelijk is voor alle betrokkenen. In een scenario staat overzichtelijk aangegeven wie aan het woord is. De acteur moet op de bladzijde meteen kunnen zien wat zijn tekst is. De eerste keer dat een karakter in beeld komt, wordt zijn of haar naam geschreven in hoofdletters. De manier waarop een karakter iets doet of zegt wordt geschreven in een kopje dat "Parenthical" genoemd wordt. De Parenthical staat altijd tussen haakjes, na de naam van het karakter. De bladspiegel ziet er als volgt uit: FADE IN INT.HUISKAMER.DAG We zien een rommelige huiskamer. De meubels hebben hun beste tijd gehad. De broers BOB (20) en KEES (23) hangen voor de TV. BOB Is er nog bier? KEES (haalt zijn schouders op) Ga zelf kijken. BOB Zal ik zeker doen. (Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/script_%28film_en_televisie%29)