Juryrapport categorie 6 t/m 9 jaar van de Senaat namens de Nederlandse Kinderjury 2009 Bij deze 22 e editie van de Nederlandse Kinderjury verschijnt voor het vierde achtereenvolgende jaar een juryrapport. Dit juryrapport is opgesteld door de Senaat. De Senaat bestaat uit 12 kinderen (6 per leeftijdscategorie) uit heel Nederland. De Senaat van de Nederlandse Kinderjury 2009 voor de categorie 6 t/m 9 jaar wordt gevormd door Maarten De Boeck, Helin Dilek, Lois Mangoensoewito, Julia Elena Rijkaart van Cappellen, Pepijn Schoenmakers en Jolijn Temminck. De Senaat van de Nederlandse Kinderjury heeft de vijf boeken gelezen die de meeste stemmen kregen van de kinderen in Nederland. Naar aanleiding hiervan hebben zij vergaderd om te verwoorden waarom juist deze boeken zo worden gewaardeerd. Voor de leeftijdscategorie 6 t/m 9 jaar werden de volgende boeken gelezen: Floor regelt het even van Marjon Hoffman (Ploegsma) Een topteam! van Vivian den Hollander (Van Holkema & Warendorf) Dolfje Sneeuwwolfje van Paul van Loon (Leopold) Mees Kees: De rekenrap van Mirjam Oldenhave (Ploegsma) Fien in de hoofdrol van Harmen van Straaten (Pimento) Het oordeel van de Senaat over deze boeken staat verwoord in het hier bijgevoegde juryrapport.
BEKROOND DOOR DE NEDERLANDSE KINDERJURY 2009 Dolfje Sneeuwwolfje Paul van Loon Uitgeverij Leopold Dolfje en Noura rennen door het Weerwolvenbos. Overal ligt sneeuw. Dan vliegen er grote hopen sneeuw door de lucht. Dolfje en Noura schuilen in het huisje van Opa weerwolf. Om de tijd te doden vertellen ze verhalen. Over het nachtmerrieneefje. En over de weerwolfjager. Maar wie gooit toch die geheimzinnige sneeuwhopen? En wat ritselt daar in de schoorsteen? Hoe doet Paul van Loon het toch? Hij heeft wéér een nieuw verhaal geschreven over Dolfje. De leden van de Senaat 2009 vinden Dolfje Sneeuwwolfje een verrassend verhaal, spannend tot en met de laatste bladzijde. Het is fijn om boeken in dezelfde serie te lezen, omdat je dan allerlei oude bekenden weer tegenkomt in het verhaal. Het verhaal is niet echt eng, maar toch lezen ze dit boek liever overdag dan s avonds. De Senaatsleden die het boek s avonds in bed lazen, moesten het vaker even wegleggen. Gelukkig kan dat heel goed, door de korte hoofdstukken. Ook fijn is dat de spannende verhalen worden afgewisseld met grappige tekeningen, die goed bij het verhaal passen. En dan is er nog Leo met zijn gekke manier van praten, waar de Senaatsleden erg om moesten lachen. De leden van de Senaat vinden het bijzonder dat in het verhaal ook weer andere verhalen zitten. Ze vinden het wel jammer dat er zulke korte zinnetjes in het boek staan, en dat de letters zo groot zijn. Daardoor hebben ze dit spannende boek veel te snel uit. Maar ze snappen dat dit voor jongere kinderen wel fijn is. De Senaat kan zich goed voorstellen dat de kinderen van Nederland op dit boek hebben gestemd. Er worden veel grapjes in gemaakt, en het is altijd leuk om te fantaseren over weerwolven en vampieren. Ook vinden ze het slim dat Noura in het verhaal zit, daardoor is Dolfje Sneeuwwolfje leuk voor jongens én voor meisjes. Dolfje Sneeuwwolfje kreeg de meeste stemmen van de Nederlandse Kinderjury 2009 in de categorie 6 t/m 9 jaar. De Senaat sluit zich helemaal bij dit oordeel aan en bekroont namens de kinderen in Nederland Dolfje Sneeuwwolfje van Paul van Loon met de Prijs van de Nederlandse Kinderjury 2009.
Floor regelt het even! Marjon Hoffman Ploegsma Floor heeft een heleboel nieuwe regels gemaakt: je vader mag niet zomaar ineens een snor nemen en hij moet ook niet zeggen dat hij alles kan wat je moeder kan als dat helemaal niet zo is. Als je broer een grote pestkop is, mag je best een keer heel erge wraak nemen. En als je met Sint Maarten mag zingen voor snoep, mag dat ook best op een andere dag! De leden van de Senaat 2009 zijn erg enthousiast over dit boek. Het is fijn dat de korte hoofdstukken steeds een afgerond verhaal vertellen. Door de regels van Floor die steeds terugkomen, horen de verhalen toch echt bij elkaar. De moeder van Floor vonden ze erg streng, maar Floor is dan ook een heel brutaal meisje. De Senaatsleden hebben heel hard moeten lachen om de regels die Floor verzint. Vooral om het verhaal bij de regel Als je broer een grote pestkop is, mag je best een keer heel erge wraak nemen. Deze regel gaan ze zelf ook toepassen, want vervelende broers (of zusjes, neefjes, nichtjes, ooms, buurmeisjes); die kennen ze allemaal wel. Over sommige regels moesten de Senaatsleden goed nadenken. Zoals bij de eerste regel Je moeder mag nooit aan een andere moeder beloven dat haar kind op je verjaardagsfeestje mag komen!. Hier zijn ze het allemaal over eens, maar in het verhaal leert Floor op die manier toch een heel leuk meisje kennen. Dus eigenlijk klopt de regel niet, maar het principe wel!
Een topteam! Vivian den Hollander Van Holkema & Warendorf Suzan en haar vriendin Luna gaan voor het eerst hockeyen in een achttal. De fanatieke Britt komt hun team versterken. Ze verheugen zich erg op hun eerste wedstrijd. Maar als het zover is, heeft Luna meer aandacht voor Suzans tweelingbroer Joost dan voor de bal. En waarom speelt Britt ineens zo slecht? Lukt het de meiden dankzij de nieuwe mascotte toch nog om te winnen? De leden van de Senaat 2009 vonden Een topteam een boek dat lekker makkelijk leest. Ze moesten er om lachen, en vooral de Senaatsleden die zelf hockeyen, vonden het verhaal herkenbaar. De andere Senatoren hadden nog nooit van woorden als bitje en flatsen gehoord, maar gelukkig snapten ze door het verhaal wel wat ze betekenden. De Senaat is wel van mening dat het verhaal wat spannender had gemogen. Het einde had misschien ook wat dramatischer gekund. Wat zou er bijvoorbeeld gebeuren als de sterspeler van het team vlak voor de wedstrijd een heel erg ongeluk had gekregen? Het maakt de mannelijke Senaatsleden niet uit dat de hoofdpersonen uit het boek meisjes zijn, want ook voor jongens is het leuk om te lezen. Al is het wel wat vervelend dat die meisjes altijd weer verliefd zijn. De vrouwelijke Senaatsleden herkennen zich hier niet in, zij zijn echt niet de hele tijd verliefd. Zij zeggen liever: meisjes plagen, klappen vragen! Een topteam! is dus niet echt spannend, maar het leest lekker en vooral voor hockeyers is het een heel herkenbaar verhaal.
Mees Kees: de rekenrap Mirjam Oldenhave Ploegsma Mees Kees is nog stagiair, maar toch kan hij al heel goed lesgeven! Bij grote rampen, zoals hoofdrekenen of spelling van moeilijke woorden, verzint hij altijd een goeie oplossing. Meestal met chips en cola, want dat zijn ook moeilijke woorden. Als zijn klas de eindmusical moet verzorgen, heeft Mees Kees ook meteen een plan: ze gaan een rap doen. De Senaat vindt de schrijfster van dit boek ontzettend knap: niet alleen kan ze heel mooi schrijven, ze kan ook nog eens een rap maken die goed rijmt, lekker loopt en waarin allerlei gebeurtenissen uit het verhaal terugkomen. De leden van de Senaat hebben de rap thuis uitgeprobeerd, sommige zachtjes op hun kamer, sommige hardop voor hun ouders. Allemaal zouden ze Mees Kees wel als meester willen. Sommige Senaatsleden vragen zich af of ze dan wel genoeg zouden leren, anderen zien het juist wel zitten, een jaartje niks doen. Van sommige vakken kijken ze wel wat raar op. Seksuele voorlichting krijgen zij bijvoorbeeld nog niet en ook het voedselproject snappen ze niet helemaal. Maar de manier waarop Mees Kees rekenen en taal geeft, vinden ze super. Want waarom zou de hele klas moeten rekenen, als één iemand in z n eentje alle antwoorden weet? Ook vindt de Senaat het leuk hoe Sammy s dyslexie juist een bijzonder talent wordt, doordat hij heel snel woorden om kan husselen. En wat een lange woorden staan er in het boek! De leden van de Senaat vinden de voorkant van dit boek erg mooi. Ook de plaatjes door het boek heen zijn grappig en passen goed bij het verhaal. Daardoor wordt de originele manier waarop Mees Kees les geeft extra duidelijk. Kortom, een grappig boek met een goed verhaal en daarin ook nog eens een goed geschreven rap; dit boek wordt terecht getipt door de Nederlandse Kinderjury.
Fien in de hoofdrol Harmen van Straaten Pimento Fien is weer terug! Samen met Sjoerd beleeft ze veel avonturen. Ze gaan met Fiens goudvis naar een dierenshow en zoeken een man voor Sjoerds moeder. Dan komt er een nieuwe jongen in de buurt wonen, Juliano. Met zijn drieën vormen ze de piratenbende van de Kariben! De Senaatsleden vinden dit boek er prachtig uitzien. Mooi met die uitklappagina s, die ook erg handig zijn als bladwijzer. Ze vinden het wel een beetje vreemd dat de tekeningen binnenin het boek niet helemaal zwart-wit zijn, maar met één kleur zijn ingevuld. Hierdoor lijkt het net alsof er iemand in het boek heeft zitten kleuren. De leden van de Senaat 2009 hebben erg gelachen om de avonturen van Fien. Een angorakonijn dat goor konijn wordt genoemd, op een majorettemuts lijkt en ook nog eens met haarlak wordt ingespoten: zoiets grappigs hebben ze nog nooit gelezen. Sommige Senaatsleden vinden de verhaaltjes wat te veel van de hak op de tak. Het verhaal gaat niet echt ergens naartoe. Ook vinden ze Fien wel erg brutaal en jongenachtig. Misschien had de hoofdpersoon zelfs beter een jongen kunnen zijn. Toch zijn de korte hoofdstukken ook juist handig, omdat je zo steeds een afgerond verhaaltje kunt lezen. Fien in de hoofdrol is vooral een vrolijk boek, met veel leuke grapjes in het verhaal en een hele mooie kaft.