Dit stelt de toren van Babelvoor geschilderd door Pieter Breughel. U kent de gebeurtenissen in verband met de toren van Babel, wij lezen er al in Genesis over. Babel was de eerste stad die de nakomelingen van Noach bouwden in de vlakte van Sinear. Nimrod, een achterkleinzoon van Noach, was hun leider en onder zijn bewind wilde men een stad bouwen en een toren bouwen die tot aan de hemel zou reiken. Nimrod handelde daarmee tegen de wil van God die had bevolen dat de mensen zich na de zondvloed moesten verspreiden over de aarde. Gen. 9:7 wees vruchtbaar en wordt talrijk; breid u overvloedig uit op de aarde, en word talrijk daarop. Babel is het grote voorbeeld van de opstandigheid van de mens tegen God. In plaats van zich zoals God het bevolen had over de aarde te verspreiden, verkozen de mensen om dat niet te doen en bouwden ze een stad en een toren om hun eigen macht en kunnen te tonen. Genesis 11:4 Welaan, laten wij ons een stad bouwen met een toren, waarvan de top tot de hemel reikt, en laten wij ons een naam maken, opdat wij niet over de gehele aarde verstrooid worden. Nimrod liet de toren bouwen die tot aan de hemel zou reiken. Die toren was bedoeld als overlevingsplaats voor het geval God opnieuw een zondvloed over de aarde zou brengen. Nimrod dacht op deze manier God te slim af te zijn. Maar God greep in. Hij deed spraakverwarring ontstaan. Het bouwen van de stad en de toren viel stil en de bevolking werd verspreid over de aarde.
De boodschap is helder: hoogmoed komt voor de val. Dat is een boodschap zowel voor iedere mens afzonderlijk als voor organisaties die zich niets van God of gebod aantrekken. Dit is het Europese Parlement : de ontwerpers zich hebben overduidelijk laten inspireren door Breugel s schilderij. De buitenkant van het gebouw in Straatsburg is geïnspireerd door de Toren van Babel. Binnen was het Colosseum de inspiratiebron. Babylon en Rome. Europa, het Romeinse rijk, Babel of Babylon. Daar doen ze trouwens niet geheimzinnig over, wel integendeel. Op een door de Europese Unie uitgegeven poster die bedoeld was om de Europese eenheid te promoten is de toren van Babel te zien. Op de poster staat de slogan: vele tongen (talen), één stem.
De hoogmoed waaraan Lucifer en waaraan Babel te gronde ging nu ook herkenbaar in de Europese Unie. De Europese leiders in Brussel zijn net als Nimrod bezig God uit te dagen en zijn zo overmoedig en arrogant te denken dat zij daarin ook zullen slagen. Opvallend is dat de Europese Raad besliste dat in de nieuwe grondwet van Europa geen enkele verwijzing naar God noch naar de christelijke tradities en waarden die al die landen eeuwenlang gevormd hebben mocht voorkomen. Romeinen 1:21-22 waarschuwt dat wanneer mensen God niet verheerlijken, hun hart duister wordt en ze dwaas worden, hoewel ze menen wijs en verstandig te zijn. Het besluit van de Europese Raad om God totaal uit de grondwet te verbannen is heel bewust gekozen. In ons land en bij al teveel mensen is God totaal uit beeld verdwenen, en dat is in gans Europa zo. Europa wil het zonder God waar maken. Dat is een eerste gegeven dat ik onder de aandacht wilde brengen: Wij en miljoenen mensen rondom ons leven in een wereld, in een maatschappij die God opzij geschoven heeft. Een wereld, een maatschappij die met God en Zijn geboden geen rekening meer houdt. Een wereld met gezagsdragers die goddeloze wetten uitvaardigen. Een wereld die ons dag na dag confronteert en via alle media wil beïnvloeden met opvattingen die radicaal tegen Gods opvattingen en wet ingaan. Een Babelse hoogmoed is duidelijk aanwezig in al die regeringen die samen de Europese raad vormen en ons land draagt daar in heel grote mate aan bij. In die wereld leven wij, als christen en leven al die mensen die wij zo graag met de Blijde Boodschap willen bereiken. Geen wonder dat het zo moeilijk geworden is om mensen met het evangelie te bereiken. Daarnaast maken wij ook deel uit van wat men de evangelische christenen noemt. De ervaring heeft mij geleerd hoe belangrijk het ook is oog te hebben voor wat er in die wereld allemaal aan het gebeuren is. Een tijd geleden trok een stroming in de christenwereld mijn aandacht: de emerging church.
De Emerging Church is een beweging, geen organisatie en is ontstaan in Amerika in de jaren negentig. De beweging wordt ook wel de opkomende kerk genoemd. Het is een stroming die nu al enkele jaren in verschillende denominaties en dus gemeentes in meer of mindere mate op kousenvoeten binnensluipt. Tijd dus om die stroming eens nader te bekijken. De leer van de Emerging Beweging is postmodern. Je zult meteen wel begrijpen wat dat betekent. Ze stellen vast dat wij de mensen niet meer bereiken. En dus besloten ze dat het christelijk geloof vernieuwd moest worden. Onze manier van gemeente zijn moet veranderd worden. De basisleer van de Emerging Church is dat er geen absolute zekerheid is. Er is niets dat absoluut zeker is. Maar als je alle zekerheden uit de Bijbel wegneemt kom je met een heel andere blijde boodschap. Ook geen moeilijke confronterende zaken meer, denk maar aan hel en oordeel, maar een aangename vooral vrijblijvende boodschap. Een paar van de kenmerken van de Emerging church : Onderlinge relaties zijn belangrijker dan de juiste leer, door ervaring met anderen leert men God kennen. Afwijkende leer( dwaalleer) wordt niet vermeden. Iedereen is welkom, ook met een ander geloof.
De Emerging Church wil de ongelovigen bereiken op een wereldse manier. Gevoel en ervaring vervangen de Bijbelse waarheid zoals wij die kennen. Zo komt men met een vals evangelie en wordt het evangelie uitgehold. De waarheid van het evangelie wordt vervangen door de gedachte dat er geen absolute zekerheid is. De emerging church is post-evangelisch'. Post betekent 'voorbij'. Ze vinden dat de evangelische christenen zijn blijven steken zijn in het verleden en zij gaan verder. Er is tussen de aanhangers van de beweging op een aantal punten wel verschil van mening. Niet iedereen die het gedachtegoed van de emerging church beweging genegen is gaat zo ver als wat leidinggevende figuren van de beweging in hun boeken en publicaties durven verkondigen. Maar toch is er eenheid. Die eenheid onder de aanhangers van de emerging church is dat uitgegaan wordt van het postmoderne standpunt dat we niets absoluut zeker kunnen weten. Daar zijn ze het allemaal wel over eens. Dat beweren - dat we nergens zeker van kunnen zijn- is volledig in strijd met wat wij in de bijbel lezen. Uit boeken en artikelen van de belangrijkste leiders van de emerging church blijkt bovendien duidelijk dat de bijbel bij hen geen fundament is. De bijbel is niet langer de uiteindelijke norm. De mensen van de emerging church wijzen onze manier om met de Bijbel om te gaan af. Volgens de emerging church moeten wij ons aanpassen aan de postmoderne cultuur waarin we leven want als we dat niet doen zullen we de komende generaties verliezen. Om de jongeren te winnen zullen we ook postmodern moeten gaan denken. Als wij dat niet doen zullen de jongeren de kerk links laten liggen. Een van de meest ingrijpende gevolgen van wat de emerging church leert is daarom de verandering van zekerheid naar onzekerheid. Onzekerheid wordt verheerlijkt en zekerheid wordt afgekeurd. En dus gaat de emerging church voluit voor tolerantie en oecumene. Iedereen die zich christen noemt wordt aanvaard als medechristen. Protestants, evangelisch, roomskatholiek, oosters-orthodox, het doet er niet toe welk evangelie of wat men gelooft. Gelovigen uit alle verschillende godsdiensten zijn toch allemaal op weg naar God. Ze zijn toch allemaal bezig met een zoektocht naar God. Dat is het standpunt van de emerging church beweging. Maar dat is meteen ook de valkuil waar de mensen van de emerging church de christenen naar toe leiden. Welk evangelie heb je nog als de leer van de bijbel niet meer met zekerheid is vast te stellen, en als je verwerpt dat de informatie die in de bijbel staat absoluut waarheid is? De oecumene van de emerging church verwelkomt dus ook de andere godsdiensten. Tolerantie, eenheid. Alsof men nooit gehoord of gelezen heeft over dwaalleer en over de waarheid.
De waarheid. Jezus ging confrontatie over de waarheid niet uit de weg. Er zijn grenzen aan eenheid. Scheiding is onvermijdelijk. Jezus brengt nog steeds tweedracht. De bijbel waarschuwt herhaaldelijk. Denk ook aan Gal. 1:6-9 Misschien denk je dat dit toch allemaal ver van ons bed ligt? Misschien denk je dat dit ons allemaal toch niet raakt. Sorry, maar dan denk je verkeerd. O ja, de Emerging church is niet officieel in Vlaanderen opgekomen. Maar toch. Een gedeelte van het gedachtegoed van de emerging church komt ook in de evangelische wereld rondom ons stilaan meer en meer aan de oppervlakte, al wordt het niet direct met de emerging church beweging in verband gebracht. In het midden van de jaren negentig hebben evangelische leiders waaronder Medema en Ouweneel en de EO voorop plotseling het postmodernisme ontdekt en daarmee de evangelische wereld voorbereid op de komst van een beweging zoals de emerging church.
Onder invloed van het postmodernisme is de evangelische manier van denken en begrijpen van de bijbel door sommigen ondermijnd. Het moet gezegd dat niet allen die het gedachtegoed van de emerging church genegen zijn daar even ver in gaan. Wij horen bij ons nog niet die extreme uitspraken van belangrijke leiders van de beweging die zelfs de opstanding van de Heer in vraag durven stellen. Wij worden voorlopig nog niet geconfronteerd met het radicale gedachtengoed van de emerging church, maar sommige opvattingen zijn dichterbij dan wij denken. Soms worden wij geconfronteerd met dingen die toch een alarmbelletje zouden moeten doen rinkelen. Een paar voorbeelden maar. Al enkele jaren valt het op dat sommige leidinggevende personen in de evangelische wereld van mening zijn dat de leer, de juiste leer, wat wij geloven, niet zo belangrijk meer is. Wij moeten niet zozeer meer met de juiste leer bezig zijn. Soms zeggen ze het vlakaf, soms wordt er in stilte naar gehandeld. Plots vindt je per toeval op het internet dat het aanspreekpunt voor de emerging church in Vlaanderen een bekende persoon is uit onze evangelische kring. In het Bijbelinstituut Heverlee wordt de katholieke kerk door sommigen( Patrick Nullens) al gezien als een zusterkerk. Er wordt stilaan een opening gemaakt naar Rome. Lees maar aandachtig hun publicaties en nieuwsbrieven. Ook tussen de regels lezen. Onder druk van enkele mensen in het bestuur is het ecv bezig om eenheid te realiseren. Er worden gezamenlijke diensten met denominaties met afwijkende leer georganiseerd. Tolerantie, oecumene. Er zijn plannen om samen met andere ( ook afwijkende ) denominaties een geloofscatechismus op te stellen. ( vanuit de emerging gedachtewereld geen probleem natuurlijk ). Voor wie aandachtig toekijkt en luistert is het duidelijk dat in de evangelische wereld rondom ons heel wat leeft van het gedachtegoed van de Emerging Church. Ik vrees dat nog wel meer op ons af komt en dat wij bijzonder waakzaam moeten zijn. Een woordje uitleg over eenheid en oecumenische eenheid is waarschijnlijk niet overbodig. Johannes 17:21 is een favoriet bijbelvers van de oecumenische beweging
Aanhangers van oecumenische eenheid beweren dat de eenheid waarvoor Christus bad een oecumenische eenheid is van alle christenen ongeacht hun bijbelse doctrine of leer ( want de leer verdeelt ). De eenheid die Jezus in Joh. 17:21bedoelt, is geen eenheid van naamchristenen samen met wedergeboren christenen, geen eenheid van ware en valse leer. Het is geen eenheid die verschil in leer negeert om toch maar met velen te zijn. De eenheid van Johannes 17 is een door God-gecreëerde eenheid Er is niets in Christus gebed dat aangeeft dat mensen iets moeten doen om de eenheid die Hij bedoelt te realiseren. Johannes 17 is een vraag aan God de Vader, geen gebod gericht tot mensen. Het is niet iets wat mensen moeten doen; het is trouwens iets wat God reeds gedaan heeft. Dit gebed werd 2000 jaar geleden verhoord. Het is een geestelijke werkelijkheid die door God werd gecreëerd onder echte gelovigen, niet een mogelijkheid die georganiseerd moet worden door mensen. Ieder wedergeboren kind van God is geadopteerd in Gods familie en is een deel van Christus koninkrijk. Dat is de eenheid waarover het gaat. De eenheid waarvoor Jezus bad in Johannes 17. is een eenheid in Waarheid, niet van aantallen.
Christus benadrukte dat Hij bad voor hen die het Woord van God liefhebben en gehoorzamen en de leer van het Woord handhaven. Het is een eenheid van hen die strijden voor het geloof dat eenmaal aan de heiligen overgeleverd is waarvoor wij opgeroepen worden in Judas1: 3. Niet om door aan te sluiten bij de oecumenische beweging die Gods Woord ontkracht zodat al die verschillenden kerken en stromingen en denominaties zich er kunnen in vinden en een eenheid vormen die de Heer absoluut niet bedoeld heeft. Eenheid in het essentiële, verscheidenheid in het niet- essentiële is een slogan die je tegenwoordig zo vaak hoort en die door zoveel christenen geslikt word. Het is een goed voorbeeld van hoe gemakkelijk het is om mensen iets wijs te maken. Waar ergens in Gods Woord wordt het onderscheid gemaakt tussen wat essentieel is en wat nietessentieel is? Je vindt het nergens. Integendeel :
Wij leven tegenwoordig als christen in een goddeloze wereld en daarbij dan nog in een evangelische wereld waarin velen een weg zijn ingeslagen waar geen heil van te verwachten is, wel integendeel. Meer dan ooit nodig dus om waakzaam te zijn zoals de bijbel ons op zoveel plaatsen waarschuwt. Ik denk soms aan wat Luther zei toen hij zich moest verantwoorden voor de rechtbank waar hem de doodstraf boven het hoofd hing. Hij zei: Ik ben een gevangene van Gods Woord. Hier sta ik, ik kan niet anders. Gevangen zijn door Gods Woord. De grondslag voor ons geestelijk leven. Sola scriptura. Alleen Gods Woord, maar dan ook gans Gods Woord, van kaft tot kaft en Gods Woord zoals de Heilige Geest het geïnspireerd heeft en bedoelt. Zo vasthouden aan de Schrift. Zo gevangen zijn door Gods Woord Dat wens ik ons allemaal toe.