Handelingen 4: februari 2018 Vrijmoedig op het gebed

Maat: px

Weergave met pagina beginnen:

Download "Handelingen 4: februari 2018 Vrijmoedig op het gebed"

Ruth Claessens
5 jaren geleden
Aantal bezoeken:

1 Preek Gemeente van Christus, Twee weken geleden was het de week van gebed. In veel gemeenten en kerken is daar op aandacht aan besteed. Maar niet in onze gemeente. Terwijl dat jarenlang wel gebeurd is. Er zijn ook wel oorzaken waarom dat niet gelukt is. Daar gaat het me vanmorgen niet om. Dat kan gebeuren! De vraag is vanmorgen vooral of we de week van gebed gemist hebben Of breder nog: of gebed leeft voor ons Ik denk dat we in alle eerlijkheid moeten zeggen dat we het vaak lastig vinden. Hoe komt dat toch? Is dat omdat we niet gemakkelijk bidden in het openbaar? Dat zou kunnen In de belijdenisgroep is dit een punt waar we het over hebben. En dan komt dit ook naar voren. Begrijpelijk. Ik kan me het zweet in mijn handen nog levendig herinneren toen ik de allereerste keer bad voor een groep. Maar misschien zit er ook nog iets meer achter onze verlegenheid. Misschien is het wel zo dat onze verlegenheid rondom gebed laat zien dat (bewust of onbewust) geloven dat we de dingen zelf moeten doen en regelen. Dat wíj het moeten doen Laten we het meteen nog iets concreter maken. We denken dit seizoen na over het thema Binnenstebuiten. Over wat er van buiten op ons af komt: in wat voor tijd en cultuur we leven Maar ook hoe we dat wat ons drijft, hoe we als christen, als gemeente het binnenste naar buiten toe durven tonen. In het Nieuwe Testament valt in dit verband vaak het woord vrijmoedigheid. Mooi Dat zouden we wel willen. Waarmee kunnen we aan de slag? Wat moeten we doen? Handelingen 4 zegt: leer bidden! Maar laten we even terug gaan naar het begin van het verhaal. Het is net nadat Petrus en Johannes zijn vrijgelaten. De vorige keer hoorden we hoe ze werden gearresteerd nadat ze een verlamde 1

2 man genezen hadden in de Naam van Jezus. De Joodse leiders verhoorden hen en verboden hen die Naam nog te gebruiken. En nu vertellen de twee apostelen hun verhaal En wat doen de andere christenen? Ze gaan bidden Maar laten we eerst even letten op wat er niet gebeurt. Want het is een heftig verhaal dat Petrus en Johannes na hun vrijlating vertellen. Gearresteerd en verhoord worden omdat je vertelt over de Naam van Jezus. Omdat je iemand hebt geholpen Maar de andere leerlingen, zoals ze hier genoemd worden, klagen niet over het onrecht dat hun wordt aangedaan. Ze organiseren geen protestmars tegen het Sanhedrin. Dat allemaal niet. De nadruk valt helemaal niet op de problemen. Dat alleen al is iets om te leren en mee te nemen. Dat is iets dat wij mensen toch al snel geneigd zijn te doen. Dan staan de problemen in het middelpunt en die vragen alle aandacht. Maar dat gebeurt hier niet. De reactie van de eerste gemeente is anders. Ze gaan bidden! Eendrachtig bidden. Dat is hun geheim! Dat is belangrijk om goed te zien, vanmorgen. In de vorige dienst ontdekten we dat vrijmoedigheid geen kwestie van karakter is. Je hebt het of je hebt het niet. Nee, het is een geschenk dat je krijgt. Van Boven! Maar hier leren we iets anders. Namelijk dat het ook geen zaak is van individuele christenen. Vrijmoedigheid is niet iets dat we allemaal voor onszelf maar te pakken moeten zien te krijgen. Het is een zaak van de gemeente. Het is ook geen toeval dat Petrus en Johannes zo vrijmoedig konden spreken. Er staan een biddende gemeente achter hen! We leren hier een heel belangrijke les. Dat het gebed het geheim is van zending en evangelisatie. Beter gezegd: een biddende gemeente. Hier zijn het de leerlingen die achter Petrus en Johannes gaan staan. Biddend. Daar vallen de beslissingen. Iemand zei eens: De grote beslissingen in het 2

3 Koninkrijk van God vallen niet zozeer aan het front, maar in de binnenkamer. Dat blijkt ook wel in het gebed dat de gemeente hier bidt. Als je dit gebed goed leest, valt op dat de gemeente helemaal niet voor zichzelf bidt. Het zijn geen klachten of smeekbeden voor hen zelf die deze christenen opzenden naar de hemel. Het begint met lofprijzing. Typisch Joods, zou je kunnen zeggen. Of is het: typisch Bijbels Hoe het ook zij: God wordt geprezen! En zó groeit het vertrouwen bij de leerlingen. Lofprijzing helpt je om niet het probleem centraal te stellen. Maar Hem die het verdient: God zelf! Dat is het eerste wat ik leer. Er is nog iets dat opvalt. Het gebed van de apostelen heeft opvallende parallellen met een gebed uit het Oude Testament. Het gebed van koning Hizkia in Jesaja 37. We hebben dat gebed samen gelezen. En bovendien worden ook de woorden van Psalm 2 aangehaald. Dat is iets dat je vaker ziet in de gebeden die in het Nieuwe Testament te lezen zijn. Als er gebeden wordt, worden daarvoor woorden uit de Heilige Schrift gebruikt. Wat kunnen wij daarvan leren? Om te beginnen dat het belangrijk is die Bijbel te lezen. En meer dan dat: om ermee te leven! Juist ook door ze te bidden. In de kloosters gebeurt dat bijvoorbeeld door de Psalmen te bidden. Gewoon, achter elkaar door, elk jaar weer! Maar op die manier worden ze een stukje van jezelf. En hier zien we waarom dat zo belangrijk is. Die Bijbelwoorden helpen je om de gebeurtenissen die je meemaakt in het goede licht te zien. Er valt een ander licht op. Het licht van God. Hier bijvoorbeeld helpt het om te gaan zien dat de reactie van de Joodse leiders geen persoonlijke kwestie is, maar met God te maken heeft. Het is verzet tegen Hem En dan is er nog iets dat we van dit gebed kunnen leren. 3

4 Want de gemeente bidt hier helemaal niet voor zichzelf. Bidden is hier niet je eigen zaak bepleiten bij God. Het is in gesprek zijn met de Vader. De verbondenheid met Christus zoeken. Dat is alles, zou je kunnen zeggen. Maar dat is wel het geheim van dit gebed. Een leven waarin je niet zelf in het middelpunt staat, maar God. Zou het niet zo zijn dat veel van onze gebeden zo om onszelf draaien, omdat we ook zo leven. Met onszelf in het middelpunt? Dit gebed is anders. God staat centraal Dat is iets om jaloers op te zijn, vind je niet? En zo ontstaat vrijmoedigheid. Als vanzelf. Ja, er wordt vrijmoedig gebeden door de leerlingen. Dat zieken zullen genezen. En om tekenen en wonderen. Misschien viel dat wel het meeste op toen ik dit gedeelte voorlas. Voor de één was dat iets om op het puntje van je stoel te gaan zitten. Voor de ander om te denken: weer zo n tekst waar ik niets mee kan En voor je het weet wordt zoiets een discussiepunt. Maar ik denk dat we daar misschien niet aan toe zijn. Want ook hier gaat het om God die in het middelpunt staat. Het gaat niet zozeer om de genezing of de wonderen zelf. Anders gezegd, het gaat hier niet om de belangen van de gemeente zelf. Hoe begrijpelijk het ook kan zijn dat je naar genezing verlangt. Of naar een teken waardoor je geloof bevestigd wordt Het gaat hier om ruimte voor de Naam van Jezus. Die tekenen zijn niet nodig als bevestiging van het eigen geloof, maar ze ondersteunen het woord van de apostelen. Dat mensen zullen geloven in die Naam. De enige Naam die redding biedt! Veel christenen vandaag zijn enorm bezig met wonderen. Positief: als verlangen. Of negatief: als verzet. Maar de vraag is of wij God al centraal staat in ons leven! Of het ons gaat om de ruimte voor Zijn Naam. De Naam van Jezus 4

5 Dat is iets om mee te nemen, ook deze week. Een week van voorbereiding op het Avondmaal. Als die ruimte voor God er is, dan gebeuren er ook wonderlijke dingen. Zo is het hier. Nauwelijks heeft het amen van het gebed geklonken of de plaats waar zij waren wordt bewogen. De vergaderzaal schokt en trilt, zoals eenmaal de Sinaï beefde toen God van de hemel neerdaalde. Het is een herhaling van Pinksteren. Maar veel belangrijker nog dan de trillende aarde, is de beweging in de leerlingen zelf. Ze komen zelf in beweging, omdat ze vervuld worden met de Heilige Geest. Dat is wat hier gebeurt. Door het gebed komt de gemeente in beweging en ontstaat er vrijmoedigheid. En zo ben ik weer terug bij het begin van de preek. Over ons jaarthema, binnenstebuiten. Ik denk dat dit iets is dat velen van ons (en ook breder in Nederland) aanspreekt. Missionair gemeente-zijn staat hoog op de agenda. Maar hier leren we dat een gemeente die ernaar verlangt vrijmoedig te zijn, het binnenste graag naar buiten wil keren, een biddende gemeente moet zijn Of worden Niet een gemeente die steeds bidt voor zichzelf, voor de eigen situatie. Maar een gemeente die God prijst en van wie het verlangen hetzelfde wordt als Gods verlangen: de voortgang van het evangelie en de komst van Zijn Koninkrijk! De week van gebed ging dit jaar ongemerkt voorbij. Het wordt tijd om te bidden. Amen. 5

Vergelijkbare documenten

Handelingen 4:13 21 januari 2018 Vrijmoedig in Jezus' Naam

Handelingen 4:13 21 januari 2018 Vrijmoedig in Jezus' Naam Preek Gemeente van Christus, Een opdracht om mee te beginnen, vanmorgen. Neem eens even een reclamefilmpje in gedachten. Een reclamefilmpje dat je echt goed vindt. Zo één die je onthoudt. Oké Iedereen