DE SPRINTER CLUBBLAD VAN DE IJSVERENING ZOETERMEER

1 DE SPRINTER CLUBBLAD VAN DE IJSVERENING ZOETERMEER 120 JAAR OUD, MAAR SPRINGLEVEND! Jaargang 27 / Editie 4 - februari 2006 Voorzitter: Rob van Vliet Ponyweide 53, 2727 HK Zoetermeer, 079-3420759 voorzitter@yvz.nl Secretaris: Mariette Poublon Sterappelhof 50, 2728 KR Zoetermeer, 079-3437343 secretariaat@yvz.nl Penningmeester: Ruud van der Hulst Via Mercadante 6, 2272 VD Voorburg, 070-3860192 penningmeester@yvz.nl 2e penningmeester: Fred Kroon Konijnenweide 132, 2727 GJ Zoetermeer, 079-3410402 contributie@yvz.nl Ledenadministratie: Piebe Belgraver Oliver Hardystrook 50, 2726 VA Zoetermeer, 079-3316648 info@yvz.nl Lid (PWA SilverDome): Raymond van Steenbergen Rhonestroom 31, 2721 CD Zoetermeer, 079-3613219 silverdome@yvz.nl Lid (jeugdbelangen Dick Waalewijn L. van Hamelstraat 24, 2264 DB Leidschendam, 070-3202567 en trainerszaken): jeugd@yvz.nl Lid (shorttrack): Sonja Westerduin Prinses Amaliastraat 4, 2731 HC Benthuizen, 079-3432726 short@yvz.nl Redactie/kopij adres: Ruud Verlaan Irenelaan 45, 2712 CD Zoetermeer, 079-3166236 redactie@yvz.nl Wedstrijdsecretaris Langebaan: Fred Retel de Bentlanden 72, 2731 HB Benthuizen, 079-3460740 langebaan@yvz.nl Shorttrack: Norbert van Riel Sophiaplaats 3, 2713 EZ Zoetermeer, 079-3165818 nvriel@wanadoo.nl Clubhuis: De Doorloper Buytenparklaan 3a, 2717 AX Zoetermeer, 079-3523714 Internet: www.yvz.nl Webmaster: Martijn Belgraver Perkstraat 44, 2712 EL Zoetermeer, 079-8880146 webmaster@yvz.nl Druk: Van Kampen Reproservice Edisonstraat 15G, 2723 RS Zoetermeer, 079-3426611 Bankrekening ABN-AMRO Zoetermeer: 51.95.10.739 t.n.v. penningmeester IJsvereniging Zoetermeer Girorekening: 2307554 t.n.v. penningmeester IJsvereniging Zoetermeer Girorekening: 6131177 t.n.v. 2 e penningmeester (alleen contributie, abonnementen, licenties en lesgeld).

2 Inhoud Inhoud... 2 Van de voorzitter... 3 Van de redactie... 5 Inzell 2005... 6 YVZ trip naar OKT in Heerenveen... 9 Vreugde en verdriet... 12 Vervangen van veren van de klapschaats... 13 Sushi-tang... 17 Schaatsfeest... 19 Het laatste marathon stukje... 20 Lekker op zaterdagavond Idols kijken... 24 Dieper, en knieën naar voren!... 26 Prestaties YVZ... 29 Te koop aangeboden... 32 Jaaragenda seizoen 2005 2006... 33 Prijzen clubkleding... 34 Verjaardagen... 35

3 Van de voorzitter Wel of geen natuurijs is een vraag die vele YVZ-ers op dit moment bezighoudt. Een vergelijkende krantenkop als Veenoord is weer de eerste, die in de afgelopen week de eerste marathon op natuurijs organiseerde zullen we als YVZ wellicht niet gauw bereiken. Jaloers ben ik er wel op. YVZ heeft nog een lange weg te gaan. Voor een deel hebben we het niet in de hand. YVZ blijft natuurlijk afhankelijk van de plaatselijke weergoden. Het geschommel rond het vriespunt in de afgelopen weken waarbij het s nacht onder en overdag boven nul is onderstreept nog maar eens dat het gezegde het kan vriezen, het kan dooien van alle tijden is. In ieder geval vriest het bij ons s nachts onvoldoende om een goede natuurijsbaan te krijgen, zowel in het Van Tuyll Sportpark als in het Buytenpark (de skeelerbaan). Afgelopen zaterdag 28 januari j.l. was het ijs op de skeelerbaan nog onvoldoende sterk. Voor een ander deel zij we afhankelijk van anderen. Tot mijn grote ontsteltenis constateerde ik dat op de baan in het Buytenpark een grote hoeveelheid troep (stenen, steigerbuizen, stoeldelen, hout) en ander zwerfvuil is ingevroren en dat over vele tientallen meters het ijs kapot is getrapt. Jullie zullen begrijpen dat ik geen achtergelaten naamkaartjes heb aangetroffen. Een ander punt is de veiligheidssituatie rond de baan in het Buytenpark. De plaats van het clubhuis van de fietscross, een 4 tot 6- tal lichtmasten en een dugout van het naastgelegen sportveld kunnen er voor zorgen dat bij valpartijen in de bocht ernstige letselschade kan worden opgelopen. Dit is iets dat we als YVZ altijd moeten proberen te voorkomen. De Gemeente Zoetermeer erkent het bestaan van de onveilige situatie rond de baan zo bleek in mijn gesprek met de gemeente Zoetermeer twee weken terug. De Gemeente Zoetermeer heeft toegezegd beschermende maatregelen te nemen, in iedere geval bij het clubhuis van de fietscross. Verder zal de Gemeente Zoetermeer in maart een bijeenkomst organiseren voor alle gebruikers (lees verenigingen) van het Buytenpark om afspraken te maken over het gebruik van de accommodaties in het Buytenpark. Het zal duidelijk zijn dat de toegezegde acties van de Gemeente Zoetermeer niet tot onmiddellijk resultaat zullen leiden in de komende weken. Al met al geen rooskleurige situatie. Het bestuur van YVZ heeft dan ook afgelopen week besloten de activiteiten voor het op orde brengen van de natuurijsbaan in het Buytenpark kritisch te bezien en in ieder geval geen

4 openstelling voor het grote publiek na te streven. YVZ kan eenvoudig weg als vereniging op geen enkele wijze eventuele aansprakelijkheid aanvaarden als gevolg van deze onveilige situatie. Daarnaast hebben we nog steeds behoefte aan vrijwilligers die de handen uit de mouwen willen steken en willen nadenken hoe we de natuurijsbaan in het Buytenpark het beste kunnen prepareren en de veiligheid op en rond de baan kunnen borgen. Ik zal op basis van de binnengekomen tips in de komende week een aantal leden hiervoor benaderen. Belangstellenden kunnen mij natuurlijk ook altijd bellen. Gelukkig zijn we niet alleen afhankelijk van het Nederlandse natuurijs en hebben er in de afgelopen periode weer een groot aantal evenementen plaatsgevonden waar YVZ-ers weer prima hebben gepresteerd. Zo waren er op 7 januari j.l. de Interclubwedstijden in de SilverDome. Hieraan deden 7 verenigingen mee met in totaal 9 teams, waarbij de YVZ teams de 1 e en de 3 e plaats bereikten. Dit evenement was door de Technische Commissie weer uitstekend georganiseerd. Daarom wil ik graag Henk Blaauwgeers, Fred Retel en Klaas van Weringh voor hun inzet bedanken. Ze verrasten ons zelfs met een nieuw onderdeel in de SilverDome. Voor het eerst werd het onderdeel ploegenachtervolging gehouden, een fantastisch gezicht. Het liep echt als een trein. In Oostenrijk werd op de Weissensee weer van alles georganiseerd voor de echte cracks. Van YVZ deed op 26 januari j.l. Bart Hakkenberg mee aan het Open Nederlands Kampioenschap marathonschaatsen en werd 9 e bij de B-rijders en 70 ste in het totale deelnemersveld. Aansluitend was daar op 28 januari j.l. de 1 e Alternatieve Elfstedentocht waaraan ook door YVZ-ers werd deelgenomen. Dichter bij huis was er op 28 januari j.l voor jong talent het Nederlands Pupillen Toernooi in Groningen. Hier werden van YVZ Casper Pak 2 e bij Pupillen A, Daniëlle Vrolijk 7 e bij Pupillen A en Nina van Tol 11 e bij Pupillen B. Geweldig gedaan! De dag erna zijn op de Uithof Casper Pak en Daniëlle Vrolijk beiden 1e geworden bij de Zuid-Hollandse kampioenschappen voor pupillen. Een fantastische prestatie in zo'n druk weekend. Vooruitkijkend wordt op 4 februari a.s. de 5 e Nationale Competitie shorttrack gehouden in de SilverDome. Om 9:00 uur voor de junioren en om 13:00 voor de senioren. Ook hier zal YVZ weer met sterke troeven deelnemen. Kom en moedig ze aan. Tot ziens! Rob van Vliet

5 Van de redactie Op mijn oproep in de voorgaande edities is enthousiast gereageerd; er zijn veel leuke artikelen binnengekomen!! Dit heeft onder andere geresulteerd in een nieuwe rubriek, Prestaties YVZ. Aan de hand van foto s is een overzicht te vinden van de prestaties van onze leden in de afgelopen periode. Zo hebben we allemaal Huub van der Wart op televisie kunnen zien tijdens het OKT. In zijn artikel geeft hij weer hoe dit toernooi voor hem een heel apart karakter kreeg. Dank ook aan de Inzell-gangers, voor de bijdrage! Het is alweer even geleden, maar al hun ervaringen vindt u ook in deze editie. Verder onder andere nog aandacht voor de technische kant van de schaatssport in een artikel van Harro van Leijenhorst. (Als u altijd al benieuwd was naar mijn schaatskwaliteiten, moet u goed op de foto in dit artikel letten!) Veel leesplezier! Ruud Verlaan Huub van der Wart tijdens het OKT in Heerenveen

6 Inzell 2005 Dag 1 6 uur in de ochtend, we vertrokken van het parkeerterrein van het Silverdome. Na bijna 12 uur slapen, lol maken, Lex pesten, muziek luisteren, en foto s maken, kwamen we dan eindelijk in Inzell aan. We gingen eerst een kort bezoekje brengen aan de ijsbaan, en direct daarna gingen we naar ons appartement. Na enige inspectie van ons appartement (niet meer dan 2 minuten lopen van de ijsbaan) en nadat we alles hadden uitgepakt gingen we nog even naar de ijsbaan. De macaroni van Eline was erg lekker ze had er een sausje doorheen gedaan en veel ui én PREI (toch Lisa) na de afwas zijn we weer naar de ijsbaan gegaan hier kwamen wij Ed, Alwin, Marielle, Yvon tegen, de Inzellgangers die er op eigen gelegenheid waren. Na een uurtje daar te zijn geweest gingen we weer naar het huisje toe en gingen rond elf uur weer naar bed. Thomas Dag 2 Triiiiinggggggg het was half zeven en alle wekkers gingen af. het eten stond bijna klaar toen we opstonden, en om kwart voor acht moesten we op het ijs staan. Om kwart over negen moesten we weer van het ijs en toen we thuis kamen gingen we de 47 e verjaardag van Lex vieren. In de middag gingen wij weer schaatsen en we werden onder de training gefilmd door Lex. Na de training gingen we de videoband van de training zelf bekijken. Iedereen heeft genoten en stonden versteld van de prestaties, iedereen vond dat ze niet konden schaatsen maar dat maakte het toch ook wel weer leuk, met al het commentaar op iedereen. Thomas, Cas en Axel.

7 Dag 3 Ook deze dag ging de wekker weer om half 7. Het was weer veel moeilijker dan de vorige dag om zo vroeg op te staan. We gingen snel weer ontbijten en daarna snel het ijs op. Het was echt stervenskoud, onze tenen vroren er bijna af. Na de training gingen we naar de Frillensee en deden we daar schaats oefeningen terwijl we gefilmd werden door Lex. Later gingen we de film bekijken en het was soms schrikbarend en niet grappig om te zien. We gingen lunchen en daarna weer een training tegemoet. Ook deze training werd gefilmd door Lex. Na onze training gingen we naar de Noorse Elite kijken. Ze konden het wel aardig en wij bakten er (vergeleken met hun) eigenlijk niet zoveel van. We aten in die avond peentjes doperwtjes aardappelen en gehaktbal. Om 8 uur begon er een wedstrijd en daar zijn we even gaan kijken; het was nog steeds stervenskoud en we waren blij dat er een warm bedje stond te wachten op ons. Axel Dag 4 de wekker ging zoals gewoonlijk weer om half 7. Het ontbijt was heel erg lekker; 2 bolletjes maar wel zonder hagelslag. Half 8 gingen we naar de ijsbaan en om kwart voor 8 begonnen we met de training. Na deze training gingen we weer terug naar het huisje en na even rust te hebben gehad daar gingen we weer op weg om een rondje Falkenstein te lopen, en Lisa kreeg plotseling een bloedneus. Na deze tocht hebben we geluncht, tosti s welteverstaan. De tosti s zijn naar beneden gezakt en de volgende berg stond alweer op ons te wachten, de Kienberg. We hebben deze tot de top beklommen en veel gelachen onderweg. Van 6 tot half 8 hebben we getraind op de schaats. Het avondeten bestond uit preistampot, niemand had dit ooit gegeten maar het was best te nassen. Lisa Dag 5 voor het eerst deze week konden we even uitslapen. na het ontbijt gingen we op hagelslagjacht we kwamen zoals verwacht met niets thuis, late had eline toch nog wat pure hagelvlokken gekocht, maar deze werden niet goedgekeurd door Lisa en sheila. s Middags gingen we de stad in inzell heb zo ongeveer 5 kleding winkels. We waren weer op tijd thuis en savonds hadden we een wedstrijd (500/1000 of 500/1500) er werden heel wat prs gereden, wat misschien ook kwam door de uitgebreide warming up die we gadaan hadden. Cas

8 Dag 6 Vandaag moesten we er weer flink tegenaan. Normale tijd op en daarna weer naar de ijsbaan. Iedereen ging weer schaatsen, behalve Cas want die had last van zijn enkel gekregen waardoor hij de rest van de week ook niet heeft kunnen trainen. Het was weer erg fris en het werd ook al bemoeilijkt door de wedstrijd van de vorige dag. Toch moesten we ons best doen want we zouden die avond toch weer aan de bak moeten. De rest van de dag ging het weer zoals normaal: lunchen, video kijken, trainen en tenslotte avondeten. Daarna hebben we een goede voorbereiding getroffen voor de wedstrijd van die avond. Deze was net zo lang en uitgebreid als die van de voorgaande dag en er werden over het algemeen veel goede tijden gereden. Het was alleen jammer dat Thomas zijn 100 meter moest missen, maar zijn 300 meter tijd leed daar niet onder. Dit werd allemaal op de film gezet en die werd dan ook erna bekeken met commentaar. Hierna ging iedereen naar zijn geliefde bedje toe, want het was een zware dag geweest.. Axel Dag 7 Vandaag moesten we wéér om half 7 opstaan we gingen ontbijten en snel de schaatskleding aan en naar de schaatsbaan lopen. Cas ging deze ochtend nog maar niet mee schaatsen door zijn enkel. We hadden een hersteltraing door de vorige avond, na de training gingen we even koffie en wat limonade drinken en de film van Lex kijken. Om half 1 gingen we lunchen en daarna weer omkleden want de volgende training stond weer op ons te wachten, dit was wel de laatste training. Tijdens de training had Lex weer zijn camera meegenomen en ging ons weer filmen. Na de training gingen we een beetje chillen en de video bekijken daarna gingen Lisa en Sheila nog even naar de ijsbaan om nog even naar Friesland te gaan kijken en hebben daar ook de hond van Anni Friesinger uitgelaten. s Avonds gingen we het spel Wie ben ik spelen. Cas was Klaas Vaak, Thomas: genakt persoon, Lex: ANWB monteur, Eline: rukkah, Axel: poedel, Sheila: mestkever. Daarna gingen we nog even naar het dorp, daar was verder niet veel te beleven.. Sheila Dag 8 We moesten weer vroeg op, de meeste spullen waren gisteren al gepakt, maar het was nog even stressen. Over de reis is weinig te vertellen, deze was lang en eentonig.

9 YVZ trip naar OKT in Heerenveen Op derde kerstdag ontmoetten ca 30 YVZ ers elkaar om 9.30 bij het hoofdgebouw van Aegon in Den Haag. Deze hoofdsponsor van de KNSB had een speciaal programma opgesteld voor een fantastische sport- en plezierdag. Via Arie Perfors en de familie Vrolijk kon een hele groep YVZ ers dit programma meemaken. Jeanette bedankt voor de organisatie! Als eerste staat een sponsorloop op het programma voor Right to Play, de organisatie van Johann Olav Koss, dat zich inzet voor sport en spel mogelijkheden voor kinderen in ontwikkelingslanden en andere achterstandsgebieden. Eerst staat er een gezamenlijke warming-up op het programma, lanceren de aanwezigen ca 100 ballonnen met kaartjes en laat een dweilorkest de marmeren vloeren bij Aegon schudden. Handtekeningenjagers storten zich op Yvonne van Gennip en Jeroen Straathof, die als ambassadeurs van Right to Play aanwezig zijn. Na het startschot van Yvonne gaan de actieven op pad. Een paar seniorleden lopen de eerste officiële etappe mee van de Right to Play sponsorloop die vrijdag in het Thialf eindigt. De YVZ-jeugd aangevuld met nog twee andere deelnemers lopen rondjes op het Aegonplein en dat doen de meeste vol overgave. Er waren lopers die geld verdienden per rondje en anderen hadden het sponsorgeld in de wacht gesleept onafhankelijk van het aantal rondjes. Maar aan de inzet is het verschil niet te zien. De jeugdloop levert circa 1500 op een fantastisch resultaat!! Na de sponsorloop staat er eten klaar draait er een film etc. Dit om goed gevoed de speciale Olympische trein van Aegon in te stappen op weg naar Heerenveen. Het is een prachtige oranje trein met daarop sporttekeningen en in de trein zie je bijvoorbeeld op de grond lijnen van sportvelden. Er was ook een gewoon geel gedeelte in de trein en daar zitten wij de heenreis. Tijdens de rit blijkt dat verschillende YVZ ers nog

10 sneller kunnen kletsten dan schaatsen dus dan weet je het wel. Veel gebabbel en gelach dus. Halverwege wordt het steeds witter en witter en staan er zelfs herten in de wei maar Rudolf met zijn rode neus staat er niet tussen. Vrijwel de hele groep vult ook de schaatspool in waarin je moest aangeven wie 1,2 en 3 op de 1500 meter bij de dames en 5000 meter bij de heren zou worden. Eens kijken of de meereizende trainers er meer verstand van hebben dan de jeugd. Uiteindelijk komen wij aan in een al knap glad Heerenveen en lopen wij in optocht naar de hal. Onderweg scoren wij nog oranje handschoenen en een heuse Aegon narrenhoed. In de feestzaal van Aegon waar wij uiteindelijk belanden is iedereen elkaar binnen een paar tellen kwijt. Het is er knap donker en stampvol. Weer staan er hapjes en drankjes paraat maar de wedstrijden gaan beginnen. Niet veel later vinden wij elkaar weer terug op de tribune in vak G. In de schaatstempel zien wij een hele mooie 1500 meter voor dames die waarbij Ireen Wüst de hele concurrentie naar huis rijdt en met meer dan 2 seconden verschil wint voor Paulien van Deutekom en Renate Groenewold. De heren maken er een gave 5 kilometer van waarbij de oude Rintje het publiek nog eenmaal op de banken krijgt door een prachtige race te rijden. Maar Carl, Sven en Bob zijn voor hem toch te snel. Geen Right to play dus voor alle deelnemers aan het OKT in Heerenveen!!! Op de tribune staan wij keurig uitgedost met oranje accenten, Aegon narrenhoed etc. Er zijn er twee die toch opvallen dat zijn Richard Vrolijk die zijn feestelijke oranje overal van stal heeft gehaald en Dick Waalewijn die gewoonte getrouw zijn spandoek met daarop Altijd pret bij YVZ

11 heeft meegenomen. Het spandoek prijkt zelfs even op de TV en verdient zo langzamerhand een plaatsje in het YVZ-museum. Na de schaatsacties gaat iedereen terug naar de feestzaal waar volgens een paar pupillen een oude man optreedt die raar met zijn armen beweegt: Lee Towers. Er worden nog wat hapjes en drankjes genuttigd en om kwart over 9 blazen wij de aftocht richting station. Het is al knap koud en na ca 20 minuten blauwbekken zijn wij blij dat wij de trein in kunnen. Maar niet zoals bij de heenreis in één wagon maar helaas wat verspreid. Op verschillende manieren wordt de terugreis gemaakt. In gesprek met meereizende schaatsfans, imitaties verzorgend etc, etc. Ook kwam uit de mouw dat Django Buijs het beste de uitslagen had voorspeld direct gevolgd door Richard Vrolijk. Om ongeveer half 1 meert de trein af op station Mariahoeve waar een klein ontvangstcomité van ouders staat te wachten. Moe, maar zeer voldaan gaat iedereen kort daarna op huis aan. Van ons mag Aegon zonder skate-off naar Turijn!! Peter Kors

12 Vreugde en verdriet Een half uur geleden voor de wedstrijd, iedereen is zenuwachtig. Op het geluid van slijpstenen na is het stil in de kleedkamer, erg stil. Duidelijk hoorbaar (en voelbaar) door de muren is het gehos en gedreun uit de Aegon feesttent. Terwijl wij vol spanning afwachten op het vonnis van de klok, wordt het publiek vermaakt en klaargestoomd om te joelen en te juichen. Het deed mij denken aan de film de Gladiator die wij vorige week nog op trainingskamp gekeken hebben. De gladiatoren (schaatsers) wachten vol spanning in de catacombe (kleedkamer) op hun gevecht (rit) met op de achtergrond het feestvierende publiek dat wacht op vermaak. Na het gevecht zal de keizer (de klok) oordelen en zal 1 gladiator overleven (winnaar) en de rest zal sterven (verliezen). Acht minuten voor mijn race. Ik stap het ijs op en zie alleen nog maar uitzinnige mensen met allerlei kleuren hoedjes en ratelbanden. Niet op letten, focus op je race. Zeven minuten later gaat mijn cap op en jasje uit. Naar de start, mijn tegenstander maakt vals. We keren en gaan opnieuw naar de start. Ik realiseer mij in een flits dat er op dit moment 10.000 mensen naar mij kijken en nog eens een miljoen voor de buis, alles wat ik deed hebben ze gezien. PANG! Shit, door alle zenuwen iets te laat weg, maar een goede opening. Een missertje in de bocht, maar goed er doorheen, nu vol naar de buitenbocht. Je ziet de bocht, maar je hoort hem ook aankomen. Dat geluid vanaf de tribune in de bocht is echt onbeschrijflijk, je wordt bijna door de bocht geschreeuwd. Eindtijd 36,69, een nieuw PR, blij dus! Met de 13 e tijd wil ik in ieder geval een plaats stijgen, ik weet dat het kan. Met 36,40 rijd ik de 8 e tijd en stijg zelfs tot plaats 10. Deze tijden en klassering had ik echt nooit verwacht, wat ben ik blij! Na de dopingtest bel ik gelijk mijn zieke oma die er helaas niet bij kon zijn, wat zouden zij ervan vinden? Huistelefoon in gesprek, dan maar mobiel nummer. Ik krijg mijn opa aan telefoon, huilend: Oma haalt waarschijnlijk de ochtend niet meer, we hebben net afscheid genomen. Op dat moment is schaatsen maar gewoon een keer schaatsen. Ik ben gelijk naar boven gerend en heb ik een vol schaatscafé bij mijn moeder mijn emoties laten gaan. Die nacht heb ik gelukkig nog afscheid kunnen nemen van mijn oma. Wat zitten vreugde en verdriet soms toch dicht bij elkaar. Huub van der Wart

13 Vervangen van veren van de klapschaats Eigenlijk was ik op zoek naar een handleiding voor het vervangen van de veren en het scharnier van een Nagano-klapschaats. Via Lex van Tol kwam ik dit stukje op internet tegen. Misschien is het volgende stukje ook iets voor de knutselgage hobbyisten bij YVZ. LET OP: Begin alleen aan het zelf vervangen van veren als je er zeker van bent dat je handig genoeg bent!!! Viking Viking kent twee modellen klapsets, het eerste model (Marathon) met het ronde potje achter en de Nagano klapset, herkenbaar aan het rechthoekige potje achter. De veren van beide modellen zijn niet onderling uitwisselbaar. Viking Nagano klapset Met de onderstaande werkwijze hoef je niet je hele schaats uit elkaar te halen. Benodigd gereedschap: de inbussleutel die bij de schaatsen meegeleverd wordt (met handvat), inbussleutel t.b.v. de schroefjes opzij bij het scharnier, aangepaste schroevendraaier, handdoek en wat keukenpapier. En natuurlijk de nieuwe veren. Aangepaste schroevendraaier Slijp / zaag in een oude niet te grote schroevendraaier (4-5 mm brede kop) een klein sleufje. Dit heb je nodig om het pootje van het veertje op zijn plaats te krijgen. Werkwijze: 1. Draai de schroefjes links en rechts van het scharnier eruit en maak ze schoon. 2. Wip voorzichtig het ijzer eraf, de pootjes van de veer schieten hierbij van de lipjes af. 3. Maak de bevestiging voor de klapset op het ijzer goed schoon met wat keukenpapier. Hier zie je de lipjes zitten waar de pootjes van de veer weer achter moeten komen. 4. Kijk goed hoe de veer onder de schoen over de beugel van de klapset zit. De pootjes van de veer zitten tegen de zool van de schaatsschoen en het middenstuk van de veer zit tussen de schoen en de beugel. 5. Maak je veters van je schoen helemaal los of haal

14 ze eruit, dan heb je er geen last van en kan je meteen controleren of je veters niet aan vervanging toe zijn. 6. Let goed op de zijwaartse instelling (positie van de schoen t.o.v. het ijzer). Markeer van tevoren hoe de schaats onder de schoen gepositioneerd is door de positie van het boutje in de zool met een pen o.i.d. te markeren (zie figuur 1). 7. Draai het boutje (in de zool) waarmee de klapset onder schoen geschroefd zit bij de tenen los, net niet helemaal losdraaien. Draai het boutje bij de hiel een klein beetje los. 8. Wip de veer over de as links en rechts heen zodat je het een klein stukje naar achter richting de hak kan schuiven. 9. Draai de veer 180 onder de beugel door zodat de delen waar de veer in een rondje gebogen zijn naast de beugel in de richting van de hak liggen. Door de veer in de lengte een kwartslag te draaien kan je de veer net tussen de beugel en de schoen er tussenuit krijgen. Onthoud goed hoe de veer eruit gehaald wordt (zie figuur 2). 10. Maak de klapset schoon (het asje moet je er niet uit te halen!). 11. Breng de nieuwe veer in omgekeerde volgorde aan, rondje richting hak, het pootje eerst en zo tussen schoen en beugel door. Draai de veer 180 en breng het op zijn plaats: de rondjes om de asjes. De pootjes zitten nu tegen de onderkant van de schoen (zie figuur 3). 12. Breng het ijzer weer op zijn plek en schroef het losjes vast. 13. Leg de schaats op een handdoek (pas op voor de goed geslepen ijzers) want nu komt het moeilijkste deel: de pootjes van de veer achter de lipjes krijgen. Begin altijd aan de buitenkant van de schoen, daar steekt de schoen het meeste uit t.o.v. het ijzer. 14. Duw het pootje van de veer iets naar beneden zodat je het uiteinde in het sleufje van de schroevendraaier krijgt. Zet de schroevendraaier op het puntje van de veer, zoveel mogelijk bij het einde van het pootje anders krijg je het pootje niet achter het lipje.

15 15. Duw met de andere hand de klapset open zodat je voldoende ruimte krijgt tussen de beugel en het lipje en wip het pootje achter het lipje. 16. Doe hetzelfde aan de andere kant. 17. De boutjes in de schoen vastdraaien (let op de markering in de zool), schroefjes bij de asjes vastdraaien en bijna klaar. Nu de volgende schaats. 18. Controleer bij de Nagano klapsets met schroefjes van voren of er geen speling is en smeer de klapset met een klein beetje smeermiddel, een pufje is genoeg. Raps De onderstaande werkwijze geldt voor de 'traditionele' Raps klapset. De werkwijze bij andere systemen lijkt hierop. Bij het vervangen van Raps veren heb je verschillende maten inbussleutels, wat keukenpapier en een handdoek nodig. Schroef het schroefdopje (kleinere maat inbussleutel) aan een kant van het scharnier helemaal los. 1. Draai met de grotere maat inbussleutel de as uit het scharnier, het ijzer komt nu los. Kijk goed hoe de veer in de beugel geschoven is en haal deze eruit. 2. Maak alles goed schoon, de beugel van de klapset, de bevestiging op het ijzer, de as en ook de openingen waar de as doorheen gaat. Controleer meteen of alle schroefjes goed vastzitten. Figuur 6 3. Schuif de nieuwe veer met de pootjes in de sleufjes van de beugel. Dit kan maar op één manier, het rondje in de veer naar boven. 4. Leg een handdoek op tafel en druk de beugel (met de veer) weer in de bevestiging van het ijzer, je ondervindt tegendruk van de veer. Met een kleine schroevendraaier o.i.d. kan je de veer over het voorste schroefje heen helpen. 5. Schuif de as weer door de openingen, door de veer en door de opening aan de andere kant heen. Als je de inbussleutel in de as laat zitten kan je met wat heen en weer draaien het inschuiven vergemakkelijken. 6. Schroef het schroefdopje weer in de as en verzorg de veer e.d. met een pufje spray. Wanneer vervang je een veer Zorg er in ieder geval voor dat je bijtijds reserve veren hebt. Viking veren kunnen (afhankelijk van het gebruik en het model klapset) 3 maanden tot

16 2 jaar mee gaan, Raps, Finn en Maple veren gaan vaak langer mee. Na verloop van tijd worden de veren slapper, dan is het tijd om ze te vervangen. Als een veer gebroken is merk je dat bij het inklappen. Bij een Nagano klapset zie je dan een deel van de bocht in de veer uitsteken. Vervang altijd de veren van beide schaatsen tegelijk. Heb je belangrijke wedstrijden: vervang je veren bijtijds. Je weet dat je materiaal in orde is en je kan weer even aan sterkere veren wennen. Veren smeren Op een rondje Uithof rijdt je bijvoorbeeld 12 slagen op het rechte eind en 8 in de bocht, dat is 40 slagen per rondje. 50 rondjes per training is 1000* klappen per schaats. Reken maar uit bij 2 tot 3 trainingen per week met regelmatig een wedstrijd hoe vaak je klapschaats open en dicht gaat. Als je veer e.d. dan niet gesmeerd is, is dat slecht voor je materiaal. Spuit regelmatig een klein pufje smeermiddel bij je scharnier. Bij systemen met uitwendige veren ook altijd een klein beetje bij de bevestiging aan de beide uiteinden van de veer spuiten. Spuit niet te veel, dat is nergens voor nodig. Er is speciale 'klapperspary' in de handel maar je kan andere middelen als siliconen- of teflonspray gebruiken, liefst met P.T.F.E. Geen olie o.i.d., dat trekt te veel vuil aan. Maak aan het eind van het schaatsseizoen en bij het vervangen van veren altijd je scharnieren en dergelijke schoon. Met name bij Raps klapschaatsen is het demonteren en monteren goed te doen. Finn en Maple kan je schoonhouden zonder de veren los te maken. Succes! Richard Vrolijk Opmerking redactie: Kijk voor het volledige artikel op www.yvz.nl

17 Sushi-tang Sinds enige tijd ben ik de gelukkige bezitter van een onvolprezen navigatiesysteem. Niet dat ik dat nou persé nodig heb, nee ik ben gewoon gevoelig voor dat soort speeltjes. Er zijn nu eenmaal dingen die als een magneet op mij werken. Zo kom ik níet langs een horloge winkel zónder even een blik in de etalage te hebben geworpen. Ook een willekeurige radio- en televisie zaak loop ik graag even binnen zonder dat ik ook maar iets ga kopen of nodig heb. Regelmatig ben ik te vinden in een winkel voor autoaccessoires maar evenzo vrolijk loop ik, vol aandacht doch geheel vrijblijvend, kijkend door de paden van een doe-het-zelf super. De téchnische dingen interesseren mij daarbij het meest. Of het nu elektrisch gereedschap, horloges, autoradio s of navigatiesystemen zijn, ik móet er gewoon even bij staan kijken. Ik hóef niks maar word er gewoon naar toe getrokken. Totdat ik het kortgeleden hóóg tijd vond om mijzelf maar eens te verwennen met zo n mooi stukje Japanse navigatietechniek. Het kan mij fascineren, hoewel ik vooraf al sterk mijn twijfels had, dat zo n klein kastje beter de weg weet dan ik zelf. Dát zouden we nog wel eens zien! Na 25 jaar, tijdens mijn werkzame leven, mijn auto kris kras door Nederland te hebben gestuurd, meen ik te kunnen zeggen dat ik de wegen van ons landje beter ken dan mijn gemiddelde medelander. Ik heb door de jaren heen álle sluiproutes opgeslagen op mijn eigen harde schijf en weet deze dan ook feilloos en op elk moment rechtstreeks uit mijn hoofd naar mijn stuur te downloaden. Als wij, vóórdat dat elektronische Japanse navigatiewonder bij ons zijn intrede deed, eens ergens naar toe reden, gaf mij die parate kennis van ons wegennet een bepaalde geruststelling en een gevoel van zekerheid omdat ik áltijd wel een weg wist die korter, mooier, dan wel beter was. Onze ritten waren daardoor doorgaans zeer relaxed en ook mijn vrouw vertrouwde altijd volledig op mijn inwendige atlas. Die rust is helaas wreed verstoord vanaf het moment dat ik het nodig vond zo n stuk Japans navigatievernuft in onze auto te installeren. Aanvankelijke blijdschap maakte bij mij al snel plaats voor gróte irritatie. Met die aanschaf voel ik mij ineens gedegradeerd van een Nederlandse wegenexpert tot een topografische nul.

18 Tegenwoordig zit er steeds een of ander klein gek vrouwelijk Japans téri stemmetje vanuit een kastje mij cónstant te gallen en te verbeteren en gaat mij even vertellen hóe en wáár ik moet gaan rijden!! Met een hooghartige ondertoon van: ik zal jou eens even de weg vertellen, torpedeert zij mijn 25-jarig wegridderschap en daar kan ik enórm de pest over in krijgen. Wég gezelligheid in de auto. Bij de volgende kruising linksaf klinkt het op sarcástisch dwingende toon, terwijl míjn verstand zegt, als ik hier nou rechts ga, daarna links en dan even binnendoor..., dan ben ik zo op de plaats van bestemming. Maar ik moet níet het lef hebben om die eigen weg te volgen! Onmíddellijk word ik dan door die Japanse spleetoog op de vingers getikt met de mededeling, zo snel mogelijk keren. En, alsof ik doof ben, herhaalt ze dat ook nog eens vier keer! Zeker de kif omdat ik de weg toevallig béter weet dan zij. Alsof dat nog niet genoeg is begint er op het beeldscherm van die flipperkast ook nog van alles te knipperen en ik buk me alvast want éigenlijk zit ik te wachten op een bokshandschoen die uit dat kastje komt en mij een linkse hoek geeft. Waar háál ik het lef vandaan om niet te doen wat die trien zegt Het vervelende is ook nog, dat mijn vrouw mij sindsdien als wegenwonder met één veeg opzij heeft geschoven en volledig gaat voor de mening van die Rijzende Zon bitch. Als die venijnige stem zegt links en ik daar ook maar één argument probeer tegenin te brengen, ben ik natúúrlijk weer aan het discrimineren. Nee.., mevrouw Harikiri heeft volgens haar ónvoorwaardelijk gelijk. Maar ik heb er iets op gevonden Je blijkt dat apparaat over te kunnen schakelen van een vrouwen- naar een mánnenstem.!! Hoewel ook hij, navigatietechnisch gezien, míjns inziens dezelfde fouten maakt als zij, geef ik hem natuurlijk áltijd gelijk. Kerels onder elkaar we vallen elkaar toch zeker niet af..??!! Ik doe dan ook, zónder commentaar, altijd precíes wat hij zegt, ook al weet ik natuurlijk inwendig véél beter Maar daar rep ik uiteraard met geen woord over tegenover mijn vrouw. Tegenwoordig laat ik het elektronische wonder echter steeds vaker thuis, dat voorkomt een hoop irritatie. Maar sóms, als ik ga schaatsen, kán ik het niet laten. Ik schakel dan de stem in van die Geisha en ga op weg naar de Silverdome. Die weg kan ik inmiddels drómen maar ik weet dat, dankzij de wat oude software, die Sushi-tang niet eens weet dat die Silverdome bestáát. ZE KAN HEM DUS OOK NIET VINDEN, laat staan mij er naar toe navigeren!! Met die wetenschap nestel ik mij dan glimlachend en met een superieur gevoel achter mijn stuur, schakel de

19 navigatie én de stem van dat mens in en vraag dan onderweg aan die Kimono-feeks: En..? Waar moet ik nou naar toe, Japanse tru.. van 450 euro?? Je wéét het zeker weer niet.. hèèè`?? Nou.., ík weet het wél, en toevallig nog HELEMAAL VOOR NIKS ook!!! (#&()X*#?@$#&#!^&)!!!!! Hans Engelbertink Schaatsfeest Een wedstrijd gaat om winnen en verliezen, maar het interclubtoernooi op de Silverdome van 7 januari is daarbovenuit gestegen. Alle kinderen en de ouders die ik gezien/gesproken heb, straalden plezier uit. Er werd prima gestreden, maar de bindende factor was vooral de goede wil om er iets moois van te maken. En in mijn ogen is dat gelukt; een starter die zó in Turijn kan optreden; een speaker die Mart Smeets naar de kroon steekt; een computer-team van wereld-niveau en een enthousiaste scheidsrechter met een gemotiveerd jury-team. De catering verdient een medaille: van koffie tot en met soep uitstekend verzorgd. En dan zijn er de altijd aanwezige trainers/coaches waar we met zijn allen heel trots op zijn. Als óók nog de YVZ-kinderen hun beste(schaats-)beentje vóórzetten en veel prijzen binnenhalen, kan de dag niet meer stuk! Arretje

20 Het laatste marathon stukje Het begint nu toch echt dicht bij te komen. Mijn laatste landelijke wedstrijd en mijn laatste stukje. Ik had nooit verwacht dat ik me er zo druk om zo maken. Maarja uiteindelijk heb ik 9 seizoenen in het landelijke peloton rond gereden en ik weet dan ook zeker dat ik het onwijs ga missen. Natuurlijk ben ik ook wel weer blij dat het einde bijna daar is, want ik stop niet voor niks. Bijna ieder weekend in de winter op zaterdag ergens in Nederland rond 21:00 a 21:30 een wedstrijd rijden ben ik namelijk gewoon zat. Het schaatsen niet, want ik zal volgend jaar opzekers aan de start staan van de gewestelijke competitie!!! Eindigde we de vorige keer met een domme beslissing van de scheidrechter... Deze keer kan ik er helaas weer mee beginnen. We reden namelijk op zaterdag 10 december een marathon in het ERG koude Groningen (ik had lekker mijn thermo pak aangetrokken). De wedstrijd verliep erg lekker en men had dit keer gelukkig pylonen neergezet. Helaas trok men deze met nog 40 ronden te gaan al naar binnen toe. Hierdoor kregen oude scheuren in het ijs lekker de tijd om kapot gereden te worden. Met als gevolg wederom valpartijen zoals in Haarlem en (zoals later bleek) een sleuf in het ijs die tot op het beton liep! Dit keer greep de jury gelukkig WEL in, helaas was de uitvoering wat minder. Ik denk dat iedereen wel kan begrijpen dat als men omroept bij ronde 15 dat men 10 ronden EERDER gaat bellen voor de laatste ronde dat de helft van het peloton dit niet hoort. Helaas paste men niet het rondebord aan en ging bij 11 ronden de bel voor de laatste ronde. Had men nou maar dat rondebord van 15 naar 5 ronden terug gezet dan was bij iedereen het lampje wel gaan branden. Natuurlijk had dit veel discussies tot gevolg en gingen Bart en ik helaas zonder punten naar huis. Hierna was het de beurt aan de Greenery 3 daagse, nou ja eerder een 2 1 daagse. We reden namelijk op dinsdag 13 december (Breda), woensdag 14 december (Eindhoven) en zondag 19 december (Alkmaar). Niet echt een 3 daagse dus De eerste dag was voor mij en Bart een goede! Ik reed echt een lekkere wedstrijd zonder last van mijn rug waarbij ik nog mensen heb geholpen die waren gevallen van ons gewest. Bart pakte zijn eerste landelijke rondje en reed naar een mooie 11e plaats.