Games & Interactie 2015 1c Art, Media & Me Saskia Freeke Sonja van Vuuren Martin Lacet John Hennequin
1. Intro 1 2. Wat is mijn selfie 2 3. Waarom mijn selfie 4 4. Evaluatie medestudenten 5 5. Bijlage 6 Autobitic selfie is een opdracht voor de HKU Games & Interactie. Het was de bedoeling jezelf te presenteren in een autobiotisch zelfportret, de vorm moet hierbij bijdragen en je artistieke zelf en achtergrond vertelen. Wat beweegt mij? Wat zijn mijn inspiraties? Wat wil ik mensen over mij vertellen? Dit waren vragen waar ik aan moest denken. De vorm van je selfie stond open zodat ik voledig mijn eigen keuzes kon maken en elke keuzen moest kunnen beargumenteren. Door constant te reflecteren met jezelf en andere kwam ik uiteindelijk bij mijn autobitic selfie. 1
Mijn selfie bestond uit drie A4 formaat foto s van hedendaagse omgevingen waar je in het normale leven snel voorbij loopt. Ik heb deze foto s met knutselpapier beplakt met karakters en objecten om een nieuwe beeld te maken op deze hedendaagse omgevingen. Naast deze drie foto s heb ik bij de expositie een A3 foto meegenomen om toeschouwers hetzelfde te laten doen. Ik heb van school een camera geleend en ben vervolgens een hele ochtend door Hilversum gelopen om foto s te maken voor mijn selfie. Eerst had ik alleen maar foto s gemaakt van straten maar toen ik deze liet zien aan een vriend benoemde hij dat het misschien te druk is om er echt op te werken. Met deze feedback in mijn hoofd ben ik wat kritischer gaan kijken in de tweede helft van de ochtend. Ik nam meer close-ups waar ik later door simpelere aanpassing beter mijn boodschap kon overbrengen. Met kleurrijk knutselpapier en touw heb ik de foto s in real-life gefotoshopt, dit stak sterk af met het glanzend fotopapier. Ik heb de papieren figuurtjes zo goed mogelijk met hun omgeving laten passen door perspectief en grote. Omdat ik het niet digitaal maakte kon ik een fout niet makkelijk goed maken en een vervorming of een filter er over gooien maar moest ik het telkens opnieuw maken. Op de expositie(foto op pagina 4) van de selfie heb ik de A4 foto s op de muur gehangen met daaronder een tafel waar de A3 foto op lag met knutselspullen. Ik heb twee bordjes opgehangen: één met een korte samenvatting van mijn project zodat als ik zelf aan het rond kijken was mensen nog steeds mijn selfies goed konden begrijpen en één bordje waarop stond doe het zelf! om aan toeschouwers duidelijk te maken dat ze er mochten werken. Als extra voorbeeld heb ik voor de expositie nog een klein karakter, een zeemonster, gemaakt op de A3 foto om aan te geven dat je echt op de foto mag werken. 2
Het idee van mijn selfie was om te laten zien hoe ik naar de wereld kijk. Zelf wandel ik veel om tot rust te komen, inspiratie te krijgen en mezelf te vermaken. Reizen hoeft volgens mij niet een saaie verplichting te zijn om van A naar B te komen, als je bewust wordt waar je bevind zie je veel meer dan als je denkt aan je einddoel. Zoom in je hoofd in en uit op je omgeving en laat je gedachten er op los. Waar lijkt het op? Kan het ook anders? Vaak zijn volwassen jaloers op de onbevangenheid van kinderen maar zien ze spelen op hun leeftijd een verspilling van tijd. Volwassen zijn vaak gebonden aan regels en hebben een soort status hoog te houden. Zelf was ik altijd al bang om op te groeien, niet omdat ik bang was voor de verantwoordelijkheden, maar omdat je als volwassen vaak vast zat in een patroon. Hierdoor ben ik altijd bewust bezig mezelf uit te dagen om speels en spontaan te blijven om een patroon te voorkomen. Ik heb drie voorbeelden gemaakt met hoe ik speels naar de wereld kijk,maar dit vond ik niet genoeg. Ik wou het mensen ook echt laten doen om hun uit te dagen om verder te kijken dan een hedendaagse omgeving. Dit zodat het echt doordringt wat ik dus dagelijks doe en hoe je door kinderlijk te knutselen hopelijk wat ontspanning krijgt. Vormgeving Door dit concept heb ik dus nog een A3 formaat foto onder mijn andere foto gelegd met knutselpapier, lijm, stiften en scharen zodat toeschouwer dit zelf kon ondervinden. Het contrast tussen de foto en het velle gekleurde knutselpapier moest dit idee ook versterken door realiteit met fantasie te verrijken. Doordat de andere foto s er boven hingen wisten mensen wat het ze konden doen en ik daagde de toeschouwers ook verbaal uit om te gaan knutselen. 3
Designkeuzes In een eerdere versie van mijn selfie wou ik aan toeschouwers googly-eyes mee geven zodat ze zelf buiten op zoek konden gaan naar toevallige gezichten in omgeving konden maken en naar mij op te kunnen sturen. Dit heb ik niet gedaan omdat ik bang was dat ze het niet echt zouden doen of dat ik er vervolgens niks meer van zou horen. Nog een concept was om een video te maken met mijn gedachtegang als ik aan het lopen ben. Dit heb ik niet gedaan omdat fysieke werken mij toch meer trekken en liggen dan digitaal en het uiteindelijke idee leuker vond om te doen wat ook natuurlijk iets over mij zegt en zo mijn selfie een beter beeld van mij gaf dan een video. Bekijk ook de bijlage voor moodboards, mindmaps en schetsen. Inspiratie Bekijk het leven in een anti-rationele manier. De ideologie van het dadaïsme was onbewust al lang een inspiratie punt voor dit project en ik denk ook wel langer in mijn leven. Niet alles zo maar aannemen als het is maar overal inspiratie kunnen vinden. Ik doe het misschien niet zo extreem als in het dadaïsme door drugs en hallucinatie, maar op mijn eigen manier bekijk ik de wereld. Keri Smith(schrijver van Wreck this journal ) is hiervoor denk ik ook een goed voorbeeld; een speelse manier van kijken. 4
5
Moodboard thema kunst, doordat ik opgevoed ben met veel kunst doordat mijn vader architect is. Moodboard thema gek, om mijn persoonlijke eigenaardigheden te laten zien. Moodboard thema wetenschap, omdat dit iets is waarin ik altijd veel interesse inheb gehad. 6
Mindmap inspiratie Mindmap wat beweegt me
8 Schetsen van eerdere concepten; beeldje, kijkdoos & technische plant ideeën; f Uitgeschreven eerdere ideeën film en silhouet. 8