09.12.2013 dienst communicatie Op zondag 8 december kwamen de Broeders van Liefde uitgebreid aan bod in de derde aflevering van Dokters in Afrika op Vitaya. Kijk ook volgende zondag 15 december om 22.15u naar Vitaya. http://vitaya.be/medisch-dossier-dokters-afrika/deze-zondag-nemen-onze-dokters-het-op-tegen-de-duivel Op zondag 8 december werd in de fictiereeks De Ridder op één tweemaal expliciet verwezen naar De Sleutel. http://www.een.be/programmas/de-ridder Herbekijk het fragment hier: http://kanaalz.knack.be/expert/z-expert/
LICHAAMSTAAL Johan Tahon (48), beeldhouwer Door Katrien Steyaert, foto Johan Jacobs U beeldhouwt vaak grote figuren. Hebt u daar ook een groot lichaam voor nodig? Misschien is het wel omgekeerd en heeft mijn lichaam dat beeldhouwen nodig, want dan voelt het alsof ik het maximum kan geven. Zulke grote beelden maken verschaft me ook genot en het heeft iets heroïsch. Vooral vroeger, rond mijn dertigste, betekende dat heel veel voor mij. Ik zou tussen het zware werk door bij manier van spreken nog drie salto s gemaakt hebben. Heel vaak heb ik mijn armen rond mijn beelden geslagen en ze alleen opgetild en verplaatst. Dom natuurlijk, maar ik deed het in een soort ongeduldige furie. Tegenwoordig kan ik me soms nog in trance werken. Dan vergeet ik mijn rugpijn of de vervloekte kou in mijn atelier. Wat is uw sterkste fysieke prestatie? Brons gieten met een zelfgemaakt bronsgieterij, smeltpunt minstens 1050 graden. Het was vreselijk vermoeiend en achteraf bekeken ook levensgevaarlijk. Maar mijn nieuwsgierigheid en passie waren te groot. s Avonds ging ik nog tot zo laat mogelijk uit en droeg ik de vrouwen met wie ik danste. Na de dood van mijn vader begon ik steeds grotere beelden te maken en dat mondde uit in een superopdracht: een beeld van veertien meter hoog in het ministerie van Financiën in Den Haag. Op een wiebelend hoogtewerktertje heb ik daar het geraamte van het beeld met gips zes meter voelde ik af en toe angst, maar de drang om voort te doen won. Tien slopende dagen waren het, maar ik voelde dat ik iets heel bijzonders aan het doen was. Nu tilt u alleen nog uw eigen vrouw? Als ze het lief vraagt (lacht).we gaan dikwijls samen naar de sauna of laten ons masseren, want ik ben me er nu beter van bewust dat ik mijn lichaam moet verzorgen. Ik wil zeker nog offers brengen voor mijn kunst, maar dan wel de juiste offers. Ik wil minder impulsief werken, ik wil meer tijd en geen alcohol meer. Vroeger dronk ik soms op momenten dat ik al te moe was om nog te kunnen werken. Nu niet meer. Ik werk nu trager, maar alles gaat veel dieper. Hoe groot is het fysieke aandeel in uw werk? Ik kan plots ideeën hebben die enkel cerebraal zijn, maar ik kan daaraan onmogelijk trouw blijven. Mocht ik die ingevingen gewoon uitvoeren, dan zou er iets belangrijks ontbreken: het fysieke werken met gips en brons, het versnijden en combineren van stukken en het gaandeweg dieper liefhebben van wat ik maak. Zonder al die dingen zou het beeld voor mij een koud, zwijgend object blijven. Waarom beeldhouwt u zo vaak lichamen? Omdat die niet zo hermetisch zijn. Je maakt makkelijker emotioneel contact met een figuur dan met een abstract beeld. instelling Lotus gemaakt, een beeld dat ik zelf heel spannend vind en dat eruitziet als een oerwezen. Het is wit en reusachtig, maar niet intimiderend. De bedoeling is dat het een veilig gevoel geeft aan de mensen die het zien, in dit geval slachtoffers en daders van seksueel misbruik. Eigenlijk zijn mijn beelden ook een geschenk aan mezelf, omdat ik zo contact maak met het imaginaire, met het onderbewuste en de wereld van de droom. Ik ben 48 en ik sta redelijk stevig in de realiteit, maar iets in mij is spontaan en vrij gebleven. Ik geloof dat je contact kunt maken met gedroomde figuren als Lotus en dat dat kan helpen om je weg te vinden in dat oneindige, onbekende onderbewustzijn. Ik geloof dat mensen ziek worden als ze geen toegang hebben tot dat gebied, of als ze die innerlijke taal bijvoorbeeld onderdrukken met medicatie. Wat geneest u het meest? Aanrakingen en omhelzingen. Ik praat veel over het geestelijke, maar het fysieke, het sensuele en het erotische zijn voor mij ook oneindig belangrijk. Twee warme lichamen die zielscontact maken, dat is een zegen. Als ik moet kiezen? Dju, dat is een moeilijke! Dan toch nog liever een vrouwenlichaam dan een sculptuur. Lotus is te zien op de expo Oorlog en trauma, nog tot 30 juni in Museum Dr. Guislain in Gent, bedekt, lapje voor lapje. Boven de Ik heb net voor een psychiatrische www.johantahon.be Ik kan me soms nog in trance werken. Dan vergeet ik mijn rugpijn of de vervloekte kou in mijn atelier
Brugs Uurtje BRUGGE - Het laatste Brugs Uurtje van dit jaar van de Heemkundige Kring Van Coppenolle heeft vandaag plaats, opnieuw van 11 tot 12 uur in het Oud Handbogenhof in de Baliestraat op Sint-Gillis. Journalist Nico Blontrock interviewt dan Fernand Devestel. Devestel werd in 1976 Generaal-Overste van de Broeders van Liefde. In ons Brugs Uurtje laten we zoveel als mogelijk mensen met uiteenlopende achtergronden aan het woord. Als ze maar een goéd Brugs verhaal hebben (en 't in 't Brugs kunnen zeggen). Fernand Devestel is niet de minste, weet Nico. Geboren in Brugge in 1930, groeide hij op in West-Brugge. Fernand zal honderduit vertellen over zijn jeugd, de lapnamen, de tuin (en de hond) van de bisschop, een vliegtuig dat neerstortte bij de bisschop nadat het tegen een Brugse kerktoren was gevlogen. Maar ook over zijn stoten, zijn schooljaren en de reden waarom hij Broeder van Liefde werd, luidt het nog. (cgra/foto cgra) Nico Blontrock. Kluizenaarster legt geloften af Antwerpen, Lier In de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal in Antwerpen legde de Lierse Greet Heyrman, of beter zuster Elisabeth van de Kluis van Moria, haar plechtige geloften af voor het eremietenleven. Dat deed ze zondagmorgen in de handen van monseigneur Johan Bonny, bisschop van Antwerpen. Zuster Elisabeth besloot om als eremiet te gaan leven, in navolging van monniken die zich in de tweede eeuw na Christus terugtrokken in de Egyptische woestijn. Haar huisje of kluis bevindt zich op het domein van de Broeders van Liefde in Sassenhout. JVB FOTO BERT HULSELMANS