EERSTE HULP BIJ EMOTIE
Geschreven door barbara kelder Inleiding Dit is een spiritueel boekje, die je zal helpen wegwijs te worden in je eigen innerlijke wereld, die innerlijke wereld is een spiegel, van aangeleerde patronen vanuit onze jeugd. Er zijn op het spirituele pad heel veel boeken te vinden, maar vanuit eigen beleving miste ik een boekje die voor de momenten tijdens emotionele nood even in het kort samenvat, wat te doen en vooral wat niet te doen, een handig boekje om bij je te dragen, in geval van nood.
HET DOEL VAN EMOTIES Het enigste doel dat emoties hebben, is om je terug te brengen naar de onschuld die je als kind zijnde had, daarmee bedoel ik, emoties zijn er om je wakker te maken. Wakker te maken dat jij de emotie niet bent, emoties staan altijd in samenhang met het denken. Zolang we in de denk machine in ons hoofd geloven, zullen we blijven hangen in de pijn van de emoties die daar mee verbonden zijn, het doel is dus om dat in te gaan zien!
Werkelijke vrijheid vindt je niet in je denken, we zijn altijd op zoek naar terwijl wat we zoeken allang al in ons is, sterker nog daar worden we mee geboren, maar naarmate je vanuit je jeugd leert dat je altijd goed je best moet doen voor alles, leer je eigenlijk: JE BENT NIET GOED GENOEG! Dit is de meest gewortelde overtuiging van bijna iedereen. Je krijg een schouderklopje als je een negen hebt gehaald, maar als je een twee hebt, zal je toch echt beter je best moeten doen, want anders komt het niet goed met je voor de toekomst!
Deze ANGST wordt er vanaf je jeugd al op je harde schijf gezet! En zo zetten we een leven neer met de overtuiging ik ben niet goed genoeg, en ook al heb je heel veel negens behaald, zal ondanks de goede cijfers er toch een angst schuil gaan om niet te falen. Het ego [het denken} is gek op angst sterker nog het leeft bijna op angst. Het ego is gek op controle,het liefst de hele dag denken over dingen die moeten gebeuren of over dingen die hadden moeten gebeuren, het denken kan niet overleven in het NU! En in het nu ligt de ware vrijheid!
Dus zolang je in de denkwereld gelooft, zal je pijn blijven scheppen voor jezelf, nou vraag je jezelf natuurlijk af maar hoe kan ik het denken dan stoppen hoe kan ik daar vanaf komen? Het is niet de bedoeling om van het denken af te komen, immers kan je niet van je denken af komen, het is namelijk onmogelijk! De kunst is om je denken niet te serieus te nemen, net zoals je vroeger waarschijnlijk in sprookjes geloofde, is het mogelijk om te stoppen met geloven, dan kom je los van de denk machine!
Op het moment dat we verwikkeld raken in emotie, zijn we geneigd om in ons hoofd, in onze denkwereld te schieten, en we willen er van alles aan doen om het probleem op te lossen. De waarheid is echter, dat het niet de situatie is die voor het probleem zorgt, maar onze weerstand ertegen, we proberen van alles er tegen te doen om het gevoel maar niet te voelen! De paradox is dat juist wanneer je die weerstand opmerkt, en jezelf volledig openstelt voor de emotie en je let op de mannier zoals je denkwereld daarop reageert,
het probleem ineens veel minder erg te lijken, en de oplossingen vanzelf komen. Het is juist het denken die weerstand biedt, tegen het gevoel of tegen de situatie van dat moment, als je in staat bent om even te voelen wat je voelt, dat je bewust bent van het moment,dat het is zoals het is, en geen verzet biedt, dan pas zul je merken dat het probleem of de situatie er in eens heel anders uit zal zien. Alles wat je daarna zal ondernemen zal dan niet voort komen uit een emotie want die heb je immers al gevoeld, dan zal je merken dat
het ineens veel gemakkelijker gaat, zelfs bij de meest lastige! Geen denken geen probleem, het regent, ja het regent, waarom zouden we er een probleem van maken? het is zoals het is. Wees je bewust, let op de dingen of opmerkingen die je raken, en ga eens heel bewust voelen laat het gevoel het gevoel zijn van dat moment, als je dat kan,dan gaat het leven stromen. Voorbeeld: als een kind huilt omdat het bang is, dan troosten we het kind, en laten we het kind even bang zijn, het mag bang zijn! Maar zodra we zelf bang of onzeker
zijn, dan schieten we direct in ons hoofd, en vertellen we tegen onszelf de meest afschuwelijke verhalen,,zo van, wat nou als dit of wat nou als dat? We voeden onze angst en daarbij ook de emotie angst/ onzekerheid en voelen ons daarna nog rotter, alleen maar omdat we het gevoel niet willen voelen. Denk eens aan het kindje die bang was, die gaan we ook geen enge horror verhalen vertellen zodat het nog banger wordt?ga met je gevoel om zoals je met het kindje om zou gaan, vecht niet met je hoofd tegen het gevoel, want
dan vecht je tegen jezelf, zodra je dat beseft dat het ego, het denken, voor de weerstand zorgt dan ben je vrij, niet direct van de emotie, maar wel van het probleem. Het gevoel is het probleem niet, dat is altijd maar een moment, het is juist de weerstand ertegen, die voor het probleem zorgt! Geen weerstand, geen probleem!de waarheid is; zodra je stopt te geloven in je denken, dat er eigenlijk geen waarheid is, er is alleen bewustzijn, dat wat waarneemt, dat is wat je bent, jij bent hetgeen wat de gevoelens de gedachtes de
geluiden, kortom alles waarneemt, maar het is niet wie je bent!je bent het geheel de vraag is alleen, hoe ga je om met het geheel? Met de mensen, situaties alles wat maar voorkomt in het geheel, is er verzet of laat je het zijn? Het zijn is wat je bent, als je tegen het denken vecht, het gevoel vecht, reacties van anderen vecht, dan vecht je tegen jezelf, tegen het leven, en jij bent dat leven! De kunst is om je denken niet zo serieus te nemen, net zoals je vroeger heilig in sinterklaas geloofde en er achter kwam dat het een leugen was, zo kan je er
ook achter komen dat de meeste gedachtes ook leugens zijn, tenzij je helemaal aanwezig bent in het NU, dan kan je de werkelijkheid zien zoals die is. Het denken kan niet overleven in het NU! Ik ga nu op de volgende pagina een handvat geven wat te doen bij emotionele nood, dit is bedoeld voor de momenten dat we het even niet meer weten, waarschijnlijk door een heftige emotie, waardoor we niet in staat zijn om het dan even helder te zien. Zodra je jezelf overgeeft aan wat is, en er niet tegen vecht dan zal je
gedachten wereld op den duur steeds stiller worden. OPDRACHT TIJDENS CRISIS!! Op het moment dat je sterk in emotie verkeer, let op je gedrag, is er vlucht gedrag? Neem het waar, wat denk je nu? Neem het waar, het is een gedachte meer niet, ga met je aandacht naar het gevoel wat je hebt en voel het gevoel, laat het helemaal toe, let op of er nog weerstand is, laat de weerstand. Let op je ademhaling en trek als het ware je ademhaling naar je onderbuik, hou het gevoel bij jezelf, reageer het niet op
anderen en desnoods benoem even het gevoel, de kracht zit juist in het niets doen en besef dat het dit moment is dat je het zo voelt, besef dat het een momentje is van pijn verdriet, boosheid, onmacht, angst, voel wat je voelt, denk even aan het angstige kindje. laat het en dan gaat het, let er wel op dat je volkomen eerlijk bent tegen jezelf zodra je merkt dat je het niet wilt voelen, is er weerstand als je het merkt dan ben je het je al bewust en zal vanzelf de weerstand minder worden, waardoor ook de emotie minder zal worden, omdat je stopt met
het te voeden! Als je niet kunt accepteren, accepteer dan dat je het niet kunt, dat is ook overgave! En let op, waarschijnlijk komt er dan angst vanuit het denken maar ik kan dit toch niet zomaar accepteren, door wat hij of zij zei? Ook angst is weerstand van het denken, dat geeft niet, het mag er zijn. Zodra je de controle opgeeft, zal je merken dat er een hele andere energie door je heen gaat stromen, twijfels gaan weg,en er komt een weten voor in de plaats, dat komt omdat je hoofd rustiger wordt, zodat er meer ruimte
komt voor het weten, in het weten is geen twijfel, je weet dan wat je kunt doen zodra er een bepaalde situatie zich voordoet, het antwoord is er altijd en ook altijd precies op tijd! Het stroomt alleen veel meer vanuit jezelf vanuit je wezen, vanuit je werkelijke zelf. Als iedereen verantwoordelijkheid zou dragen voor zijn eigen gevoel, en het lef zou hebben om de pijn bij zichzelf te houden, dan zou er geen oorlog meer zijn, dan zou er begrip voor in de plaats komen, omdat je gaat zien, dat je allemaal de bagage
mee hebt uit je verleden, het verleden wat je nog steeds bij je zal dragen als je blijft vechten, wat het vechten houdt het in stand,zodra je ziet dat het bij bijna ieder mens het geval is, dan komt er begrip, en vanuit dat begrip is er eenheid, gelijkheid. Het gezegde, verander de wereld begin bij jezelf, is hier mooi van toepassing!wel is het zo als je hier mee aan de slag gaat er momenten zullen zijn, alsof je getest wordt, ga dan niet jezelf de schuld geven zodra je wel emotioneel hebt gereageerd, leren lopen deed je ook niet in
een keer, zodra je weet, ik ben er weer ingetrapt, kan je er waarschijnlijk nog om lachen ook, en zo niet, ook goed, maar wees lief voor jezelf en vooral begripvol. Ga niet wachten op de rest van de wereld, dan kun je wachten tot je een ons weegt, en denk niet ik snap nu meer, dus ik ben spiritueler ofwel beter, ook dat is ego, de mensen die nog hun eigen pijn projecteren op anderen, zijn het zich nog niet bewust, net zoals we zelf jaren terug nog niet bewust waren, ieder op zijn eigen tijd en op zijn eigen mannier, zodra je begrip
daarvoor voelt ben je uit je ego gestapt en begrijp je ook dat jezelf ook daar bent geweest. Ik zal op de volgende pagina nog iets over mezelf vertellen, hoe mijn eigen ervaring is geweest. Dus eigenlijk zijn ook de mensen vanuit je verleden, niet de schuldige in het verhaal, er zullen pijnlijke momenten zijn geweest in je leven, maar wie houdt nog steeds dat moment vast? Precies het ego,vanuit wrok of woede vanuit pijn houden we vast, en denken nog vaak aan de momenten van pijn en zo houdt het ego de pijn vast, besef het is oude rommel!
HET VERHAAL HIERACHTER Zelf ben ik een jaar of twaalf geleden, op zoek gegaan in spiritualiteit naar de diepgang van het leven, ik was toen net bij mijn man weg, na een moeilijke en heftige periode, van pijn en verdriet waaronder ook om het verlies van ons zoontje. We moesten kiezen om hem te laten leven of sterven omdat hij een zeer ernstig open ruggetje bleek te hebben. Een moeilijke tijd, en met nog vele andere dingen erbij, merkten we dat we uit elkaar waren gegroeid, praten was voor mijn man erg moeilijk, en later bleek
dat ook bij mij nog heel veel onbewuste pijn uit het verleden, uit me jeugd, veel invloed had gehad, achteraf. Ik kwam in de bijstand terecht met me dochter, toen vieren half jaar en me zoon, toen twee en half jaar oud. Ik heb alleen maar overleefd in die tijd en ga je toch zoeken, gelukkig maar want dat heeft me wel hier gebracht waar ik nu ben. Ik zag vanaf dat ik klein was al, al dingen die er voor de mensen niet waren, hoorde dingen, zag overleden mensen enz. maar vooral vroeger,{ ik ben nu 38 jaar } Was je raar of gek en
omdat ik voelde dat ik anders was, en veel oppikte van anderen mensen, sloot ik mezelf af. Ook negeerde ik mijn overgevoeligheid, waardoor ik ervan overtuigd ben, reuma had gekregen, ook lichamelijk moest ik het ontgelden, allemaal onderdrukte emoties, dat sla je wel op en komt er emotioneel pas uit wanneer je het de ruimte geeft en tot rust komt, jaren later dus,ik ben opnieuw getrouwd en heb nog een dochtertje gekregen, ik kwam tot rust en er kwamen allerlei dingen vanuit me jeugd weer tevoorschijn waaronder ook de
gave die ik al heel lang had weggestopt, maar ook anderen nare dingen uit het verleden, seksueel misbruik, gedurende de periode vanaf me derde tot ongeveer me twaalfde levensjaar, het buiten beentje zijn op school, ik was al anders en dan ook nog een geheim dat ik met me mee droeg, ik had zoveel pijn dat ik op jonge leeftijd al meerdere malen heb geprobeerd om zelfmoord te plegen, ik wilde dood mijn moeder wist dat, en waarschijnlijk wist ze ook waarom, maar reageerde daar niet op, nee, alles moest stil
gezwegen worden, want wat zullen de buren wel niet denken? Ik denk ook wel dat de waarheid voor haar te veel pijn deed en nog steeds doet, dat noemen ze struisvogel techniek, ook mijn zus bleek dezelfde beelden en ervaring van vroeger te hebben gehad als mij, grappig dat je daar na zoveel jaar pas over durft te praten. De struisvogel techniek helpt dus niet,vanuit ervaring weet ik dus dat je niet kan weglopen voor je gevoel, maar ik ben ook dankbaar, dat al die pijn me op een gekke mannier heeft geholpen, juist door al die
ervaringen heb ik een nieuwe mannier gevonden om te leven, en is een mannier van leven geworden, maar ook met mijn werk, mensen te kunnen begeleiden hoe om te gaan met; van pijn weet ik alles, en daardoor ook geleerd,via vallen en opstaan, om juist datgene te doen wat tegen het denken ingaat, vooral voelen dus! Het is altijd oude pijn wat er los komt, en geef het geen toekomst meer, door heel bewust te voelen. Die pijn heeft ervoor gezorgd dat ik me bewust werd van de gave die diep begraven lag onder die pijn,die gave waar
ik mee mag werken vanuit mijn hart, en ik heb zoveel geleerd dat heeft voor mij zoveel waarde die ik mag delen met de mensen, en heel gek eigenlijk ben ik dankbaar voor alles wat ik heb mee mogen maken! En al deze processen, hebben mij al heel dichtbij huis gebracht, bij het vormloze, gewoon in mezelf, in het zijn, het innerlijke zijn, zonder weerstand, zonder denken, zonder strijd, dat is vrede, de vrede die iedereen zoekt, en achteraf draag je het altijd al bij je, misschien nog wat begraven, maar het is er, je kunt het niet kwijt raken, wat er ook
gebeurd, wordt je bewust, het bewust- zijn is namelijk wat je bent. En voor je eigen tocht, wees begripvol naar jezelf en lach af en toe maar als je op je bek ga, dat hoort er gewoon bij. Heel veel Succes! BARBARA KELDER