Inhoud Voorwoord van Robert van den Bergh 11 Voorwoordvan Michael Gerber 13 Aan de lezer 15 Het symbool 16 Een stevig fundament leggen 17 Kennis verwerven 25 Het vak leren 33 Het ondernemersvirus slaat toe 41 Een partner die met je mee wil doen 45 Een gouden kans 51 Het bedrijf gaat van start 59 Financiële groeipijnen 67 Legendarische service 75 Leren zweven als een adelaar 91 Egoproblemen 105 Orde op zaken 117 Het complete plaatje 123 Bouwen aan een nalatenschap 135 Appendix: Top 20 eigenschappen van succesvolle ondernemers 141 Dankwoord 143 Literatuur 147 Over de auteurs 149 Over Prosper 151 Beschikbare diensten 152 9
Aan de lezer H oewel de De One Minute Ondernemer een fictieve parabel is, zijn de verstrekkers van sommige adviezen in dit verhaal bestaande mensen. Waarom noemen we die hier? Omdat we ons succes danken aan mentoren die op het juiste moment met het juiste advies in ons leven lijken te zijn gekomen en aan het feit dat wij zo slim waren om naar ze te luisteren. Vanwaar de titel De One Minute Ondernemer? Omdat de beste adviezen die we ooit hebben gekregen, in minder dan een minuut werden gegeven. Anders gezegd: de dingen waar we in het leven echt iets aan hebben gehad, kwamen niet uit lange betogen, maar uit beknopte, maar zinvolle inzichten. Dat is misschien ook wel de reden dat De One Minute Manager die is gebaseerd op drie eenvoudige principes al meer dan 25 jaar op de bestsellerlijsten staat. Ethan Willis heeft speciaal voor dit boek een uitgebreide onlinezelftest ontwikkeld met twintig essentiële eigenschappen van een succesvolle ondernemer. Een overzicht van deze winnende eigenschappen vindt in het appendix van dit boek. Als u wilt weten hoe u op deze essentiële eigenschappen scoort, ga dan naar www.estrengths.com. Met deze gratis zelftest kunt u zelf ontdekken wat uw sterke punten als ondernemer zijn, zodat u nog meer van dit boek kunt profiteren. 15
Het symbool Het symbool van de One Minute Ondernemer het ene minuutje op de wijzerplaat van een modern digitaal horloge is gekozen om ons eraan te herinneren elke dag één minuut vrij te maken om in de ogen te kijken van mensen met wie wij werken en die onder ons werken. En vooral ook om ons te realiseren dat zij de voornaamste bronnen zijn waaruit wij dagelijks putten. 16
Een stevig fundament leggen T oen hij nog een kind was, droomde Jud McCarley al van een eigen zaak. Toch had het niet veel gescheeld of hij had die droom al voor zijn eindexamen middelbare school verknald. Jud was een aardige jongen, maar op school niet echt een uitblinker. Wat zijn persoonlijke interesses betrof, had zijn laatste schooljaar niet mooier kunnen zijn: hij was populair, had veel succes met het footballteam en hij had een leuk vriendinnetje voor wie de hele wereld om hem draaide. Maar dat jaar zou wreed worden onderbroken. Op wat als een gewone zaterdagavond begon, zette Jud zijn vriendin bij haar huis af en reed naar de Gridiron Grill, waar hij meestal met zijn vrienden rondhing. Een paar hadden het algauw gezien en besloten naar het strand te rijden en daar een paar biertjes te gaan drinken. Jerry Speedy Nelson vroeg Jud met hem mee te rijden. Jud en Speedy waren geen echte vrienden, maar Speedy had net een nieuwe supersnelle Mustang en dat was voor Jud, die dol was op auto s, reden genoeg. Speedy deed zijn bijnaam eer aan en scheurde met 120 km per uur over Holmes Road, waar hij maar 70 mocht rijden, totdat hij blauwe zwaailichten zag. Hij reed naar de kant, haalde zijn rijbewijs en kentekenbewijs tevoorschijn en wachtte gelaten de politieagent af. Stap je even uit? vroeg de agent. Speedy deed wat hem gevraagd was. Jud bleef in de auto zitten, maar vroeg zich af of hij niet ook moest uitstappen. 17
de one minute ondernemer Nadat hij Speedy ernstig had toegesproken en een bekeuring had uitgeschreven, wendde de agent zich nog even door het portierraam tot Jud. En jij? Doe jij altijd maar gewoon met je vriendjes mee? vroeg de agent. Eh ik..., begon Jud, maar voordat hij de zin kon afmaken, viel het oog van de agent op een plastic zak onder de bestuurdersstoel. Wat is dat? vroeg de agent. Geen idee, zei Jud. Toch maar even kijken, zei de agent. Hij opende het portier en trok de plastic zak tevoorschijn. Volgens mij is dit wiet. Hij keek Speedy aan en daarna weer Jud. Ik neem jullie toch maar even mee naar het bureau om jullie ouders te bellen. Wacht even! Wiet, zei de agent? Jud voelde zijn hart in zijn keel bonken. Wat gebeurde hier allemaal? Hij had nooit iets met drugs te maken gehad! Wat zouden zijn ouders wel niet zeggen? Wat zou iedereen van hem denken als hij de bak in ging? Hoe moest hij zich hier uit redden? Tijdens de lange stille rit naar het politiebureau vroegen Jud en Speedy zich af wat hen allemaal te wachten stond. Eenmaal op het bureau was de zaak snel afgehandeld. Jud besefte algauw dat ze zich er die avond niet uit zouden kletsen. Ze mochten naar huis bellen en gingen daarna de cel in, waar ze druk overlegden hoe ze hier weer uit konden komen. De jongen in de cel naast hen hoorde ze praten en zei: Dit is geen tv, jongens. Als je hier eenmaal zit, blijf je de hele nacht, wie je ook bent en of je nou wat gedaan hebt of niet. 18