Werkstuk door een scholier 1758 woorden 1 november 2003 6,5 46 keer beoordeeld Vak Verzorging Inhoud: -Inleiding; -Oorzaak van een HIV-infectie; -Vermenigvuldiging van dit virus; -Diagnose van een HIV-infectie; -Enkele aantallen; -Behandeling van een HIV infectie of Aids; -Voorkoming van een HIV-infectie; -Overdracht bij kinderen; -Stop AIDS now!; -Meer weten?; -Slot. Inleiding: In begin jaren 80 zijn de eerste gevallen van AIDS ontdekt bij een aantal jonge (homoseksuele) mannen. Ze vertoonden allemaal dezelfde symptomen, namelijk een longontsteking (PCP) en een zeldzame vorm van huidkanker, het kaposi-sarcoom. De patiënten bleken een verstoorde afweer te hebben, waardoor opportunistische infecties (gelegenheidsinfecties) een kans kregen. Onderzoekers hebben ontdekt dat de verstoorde afweer werd veroorzaakt door een virus; het humane immuondeficiëntie virus (HIV). Iemand die met dit virus is geïnfecteerd heeft de kans om HIV-gerelateerde infecties of tumoren te ontwikkelen. Wanneer een van deze aandoeningen is geconstateerd wordt de diagnose AIDS gesteld, oftewel, dat er wordt gesproken van een AIDS-patiënt. Model van het HIV-virus De oorzaak van een HIV infectie: HIV is een agressief virus dat het afweersysteem aantast. Het virus behoort tot de retrovirussen, een retrovirus is een virus dat genetische informatie opslaat in de vorm van RNA in plaats van DNA. Het virus valt met name de CD4 cellen (T-helper of T4 cellen) aan, die een grote rol spelen bij het functioneren van het afweersysteem. T-helper cellen zijn een bepaald soort witte bloedcellen en hebben als belangrijkste functie dat ze het afweersysteem activeren (helpen) op momenten dat een ziekteverwekker (b.v. een bacterie of een virus) het lichaam binnendringt. T-helper cellen geven a.h.w. het startsignaal voor de https://www.scholieren.com/verslag/12389 Pagina 1 van 5
activatie van de vele onderdelen waar een normaal functionerend afweersysteem over beschikt. Lange tijd werd gedacht dat de ernst van de beschadiging van het afweersysteem gedurende de eerste jaren na een infectie met HIV in veel gevallen beperkt was. Deze veronderstelling was gebaseerd op het feit dat veelal in die eerste jaren de daling van het aantal T-helper cellen nog weinig is. Met de verbeterde mogelijkheden van diagnostiek is echter inmiddels vastgesteld dat deze veronderstelling onjuist is. Het blijkt dat ook in de vroege fase van de HIV-infectie de hoeveelheid virus in het lichaam groot is en dat die lang niet altijd zijn weerslag vindt in een verlaagd aantal T-helper cellen. De productie van nieuwe HIV virussen blijkt al meteen vanaf het begin van de infectie hoog te zijn. Dit is ook al het geval op het moment dat een patiënt niets merkt van de infectie. Vermenigvuldiging: Het virus vermenigvuldigt zich als volgt: de buitenkant (envelop) van het virus versmelt met het celmembraan (wand van de cel) van een CD4-cel, waardoor het erfelijk materiaal, in de vorm van RNA, in de cel terechtkomt. De diagnose van een HIV infectie: Een infectie met HIV wordt door middel van een bloedonderzoek vastgesteld. Er wordt onderzocht of antistoffen tegen HIV in het bloed zitten, deze antistoffen zijn stoffen die door de menselijke afweer worden aangemaakt om het HIV te bestrijden. Een eerste screening op de aanwezigheid van HIVantistoffen vindt plaats met behulp van een techniek gebaseerd op het ELISA principe (Enzyme-Linked Immunosorbent Assay). De gevoeligheid en betrouwbaarheid van de test is hoog, maar geen 100%. Daarom moet, indien de ELISA-test positief is, worden vastgesteld of de gevonden antistoffen werkelijk tegen HIV zijn gericht of dat er sprake is van een positieve test door andere antistoffen die toevallig in het bloed aanwezig zijn, maar niets met HIV te maken hebben. Voor deze bevestiging wordt hetzelfde serum monster onderzocht met behulp van een zogenaamde Western Blot techniek. Bij deze test wordt de antistof-reactie tegen de afzonderlijke structurele virale eiwitten zichtbaar gemaakt.(viraal= aard van het virus) De meest gebruikte ELISA-testen detecteren zowel HIV-1 als HIV-2 antistoffen. Net als bij andere virale infecties zijn antistoffen pas na enkele weken aantoonbaar. Men spreekt van een 'window fase' tussen het moment van de infectie en het moment waarop antistoffen detecteerbaar worden. In veel gevallen is die window fase 3-6 weken. Bij veruit het merendeel van de HIV-seropositieve patiënten zijn binnen 3 maanden antistoffen aantoonbaar gebleken. Bij een relatief laag percentage patiënten kan de window fase echter tot 6 maanden duren. Daarom is het algemene advies om pas na 6 maanden na een mogelijk bestaand of aanwezige infectie een definitieve uitspraak over de afwezigheid van antistoffen te doen. Enkele aantallen: Er is in Nederland geen aangifteplicht van HIV-seropositiviteit of AIDS. Zekere getallen over aantallen patiënten ontbreken dan ook. Over het aantal seropositieve personen variëren de schattingen tussen https://www.scholieren.com/verslag/12389 Pagina 2 van 5
13.000 en 16.000 (RIVM, 2000). In 2001 is het aantal HIV-geïnfecteerde patiënten dat behandeld wordt op ongeveer 5000 geschat in Nederland. Wereldwijd wordt het aantal HIV-seropositieve patiënten geschat op ongeveer 36 miljoen mensen en zijn er 21.8 miljoen mensen aan AIDS overleden (UNAIDS, december 2000). Het merendeel daarvan woont op het Afrikaanse continent, met name in het gebied ten zuiden van de Sahara. De behandeling van een HIV infectie of AIDS: Net als andere virussen is HIV voor de vorming van nieuwe virusdeeltjes afhankelijk van een gastheercel. In het geval van HIV is dat de T-helper cel. In de levenscyclus van HIV zijn verschillende stappen te onderscheiden. De medicijnen die op dit moment beschikbaar zijn, blokkeren één van die stappen. Hierdoor wordt het virus geremd om een volgende stap te maken in de vorming van nieuwe virusdeeltjes. De huidige middelen genezen de HIV-infectie niet. Ze dragen er aan bij dat de ontwikkeling van de ziekte wordt vertraagd. Gelukkig zijn er de laatste jaren meer anti-hiv middelen beschikbaar gekomen. Daardoor zijn er ook meer mogelijkheden van een effectieve behandeling van een HIV-infectie. In normale omstandigheden is het eigen afweersysteem de beste verdediging tegen opportunistische infecties (gelegenheidsinfecties). Als HIV het systeem heeft aangetast, krijgen bepaalde sluimerende virussen of andere verwekkers de kans om ziekteverschijnselen te veroorzaken. Hiertegen bestaan nog geen medicijnen die in alle opzichten doeltreffend zijn. De huidige medicijnen zorgen ervoor dat HIV zich aanmerkelijk minder snel vermenigvuldigt. Daardoor wordt de ontwikkeling van AIDS bij HIV-geïnfecteerde patiënten vertraagd. Dit blijkt uit het feit dat in meer gevallen HIV - volgens de huidige detectiemethode - gedurende langere tijd al niet meer aantoonbaar is in het bloed. Voor AIDS patiënten geldt dat met de huidige voorgeschreven geneesmiddel het leven kan worden verlengd. Hoe kan een HIV infectie voorkomen worden? Het overbrengen (overdracht) van HIV kan plaats vinden door risicovol gedrag waarbij de kans op overdracht, ten op zichte van iets anders, groot is.bijvoorbeeld personen met wisselende, 'onveilige' seksuele contacten en druggebruikers die gebruik maken van spuiten. Binnen de groep personen die een besmetting met HIV via seksueel contact hebben opgelopen, was in het begin van de AIDS epidemie veruit het merendeel van de geïnfecteerden homo- of biseksueel. Heteroseksueel contact speelde slechts weinig een rol bij de overdracht. De laatste jaren is dat patroon echter duidelijk zichtbaar verandert. In 1997 had bijna een kwart van de AIDS patiënten in Nederland zijn/haar besmetting opgelopen via onveilig heteroseksueel contact. Het spreekt dus voorzich, dat je geen onveilige seks moet hebben maar voorbehoedsmiddelen moet gebruiken. Druggebruikers lenen vaak hun spuiten uit aan andere gebruikers omdat die bijvoorbeeld geen geld hebben voor een nieuwe, waardoor het bloed dat aan de spuit vast zit in het bloed van de volgende gebruiker terecht komt, waardoor er dus kans is op besmetting. Overdracht bij kinderen: Het aantal kinderen dat in Nederland met HIV is geïnfecteerd is gelukkig weinig. Het betreft vooral kinderen waarvan de moeder HIV- geïnfecteerd was ten tijde van de zwangerschap. Een klein aantal https://www.scholieren.com/verslag/12389 Pagina 3 van 5
kinderen is geïnfecteerd geraakt via een bloedtransfusie of toediening van bloedproducten, zoals bij hemofilie. Wat betreft de verticale transmissie (overdracht van HIV van moeder naar kind) heeft de toepassing van anti-hiv therapie tijdens de laatste 3 maanden van de zwangerschap, tijdens de bevalling en bij het kind gedurende de eerste weken na de geboorte, tot een aanzienlijke afname van overdracht van het virus naar het kind geleid. De kans op overdracht tijdens de zwangerschap kan met therapie teruggebracht worden tot 1% [Nielsen, Retroviruses 2001]. Borstvoeding kan tevens leiden tot het overbrengen van het virus op het kind. Afhankelijk van verschillende factoren zoals duur van borstvoeding en hoge virale load in de melk wordt het risico op overdracht van het virus groter. Bij kinderen van zes weken die borstvoeding kregen was het risico op het krijgen van HIV 6.3% [Nduati, 2000]. In de westerse wereld wordt het geven van borstvoeding door HIV-geïnfecteerde moeders dan ook afgeraden. In ontwikkelingslanden waar alternatieven voor borstvoeding niet aanwezig zijn of te kostbaar, weegt volgens de Wereld Gezondheidsorganisatie het voordeel van goede borstvoeding zwaarder dan het risico op een HIV besmetting. Stop AIDS now! Er worden verschillende acties gehouden voor AIDS patiënten in arme landen. Meestal is het dan de bedoeling dat er geld wordt geschonken aan deze patiënten doormiddel van reclames op de televisie laten zien waarin ze arme kinderen met AIDS laten zien, en vragen om een bijdrage. Een van dit soort acties: Met vijf euro in de maand kunt u hulp bieden aan kinderen als Miriam, en alle anderen die op wat voor manier dan ook het slachtoffer zijn geworden van deze ziekte. Met uw bijdrage steunt u de strijd tegen aids en tegen de gevolgen van aids! Er bestaat ook een Aids fonds. Het Aids Fonds is in 1985 opgericht om een bijdrage te leveren aan de strijd tegen aids. Het is een kleine maar gedreven organisatie die er regelmatig in slaagt belangrijke stappen vooruit te zetten naar een oplossing van het hiv/aids-probleem. Meer weten? Er zijn verschillende mogelijkheden, om weer over Aids te weten te komen. Hier zijn enkele ideeën: -Er bestaat een info AIDS SOA infolijn. Het telefoonnr. is: 0900-204 204 0 of 0900 - AIDSSOA De kosten zijn 10 eurocent per minuut. De lijn is 24 uur per dag, 7 dagen per week geopend voor informatie. Op maandag tot en met vrijdag van 14.00 uur tot 22.00 uur zijn de medewerkers bereikbaar voor een persoonlijk gesprek. https://www.scholieren.com/verslag/12389 Pagina 4 van 5
-Je kunt folders bestellen of halen bij een apotheek of dokter. -Natuurlijk kun je ook gewoon een bezoekje brengen aan je eigen huisarts. Je huisarts weet er vast een heleboel over te vertellen. Slot: Ik vind AIDS een verschrikkelijke ziekte, omdat er kans is op levensgevaar als je een HIV-infectie hebt opgelopen. Het idee dat er per dag duizenden mensen sterven aan AIDS maakt mij heel bezorgt. Ik vind het vooral erg dat mensen in arme landen niet ingelicht worden over dit virus. Het komt wel steeds meer voor maar er zijn toch nog steeds landen die niets van deze ziekte afweten, terwijl er wel veel mensen aan sterven, ook bij hun! Ik vind het goed dat er acties gehouden worden voor deze slopende ziekte. Ik ben er niet helemaal mee eens dat erg veel geld dat aan deze ziekte geschonken wordt, naar de overheid gaat waardoor die arme landen toch nog te weinig geld hebben voor bijvoorbeeld voorbehoedsmiddelen, en inlichtingen. Maar ik blijf erbij: STOP AIDS NOW! https://www.scholieren.com/verslag/12389 Pagina 5 van 5