februari 2010: Turbulentie... We kunnen zeker wel spreken van een uiterst turbulente maand februari. Dit niet alleen vanwege de storm die nu officieel uitgeroepen is tot natuurramp, maar wij blaasden ook nog op en neer naar Nederland omdat Hans daar een aantal voetbalwedstrijden ging bekijken en waar tijdens ons verblijf het kabinet Balkenende IV in elkaar donderde. Kortom een turbulent maandje... Maar laten we teruggaan naar het begin van de maand februari toen we in alle rust van de Franse campagne bezig waren om de grote coniferen te snoeien bij de stal. Deze waren eveneens door achterstallig onderhoud inmiddels zo hoog geworden dat ze bij een zware storm wel eens op de stal zouden kunnen vallen. Een vooruitziende blik dus zoals enkele weken later bleek. Dus Sjoerd met de kettingzaag en Hans in de touwen, met z n 92 kg, om de takken de goede kant op te laten vallen.
En daarna ging Hans nog met een lange zaag de boel een beetje fatsoeneren. Alle afgezaagde coniferen konden op de brandstapel en wederom kwamen er weer dikke rookwolken boven Bois Clair uit en ook ditmaal zonder dat de brandweer met loeiende sirenes uit hoefde te rukken! Dat was vorig jaar wel even anders... Bij deze foto denkt u misschien: ach gewoon een aanhanger met rotzooi. Maar deze foto is een HISTORISCH MOMENT voor ons: het is de allerlaatste aanhanger met rotzooi die nog van de vorige bewoner was en die de stal nog steeds bevuilde. Tientallen aanhangers met troep hebben we inmiddels opgeruimd uit de verschillende gebouwen en dit was de laatste.
De bezem kon er dus doorheen en we hebben weer een heleboel m2 erbij gekregen die we nu zelf als opslagplaats kunnen gebruiken. Wie is de mol, of liever gezegd: waar is de mol? Dat kun je je afvragen bij deze foto want al maandenlang zit er een mol een lekker sigaartje te roken in de buurt van het zwembad. En wat Hans ook probeert: die mol laat zich niet verjagen of vangen. Deze mol moet er wel eentje zijn van het soort van een Al Qaida-achtige afsplitsings-cel want wat Hans ook doet: graven, klemmen zetten, geluidsstoringen produceren het geeft maar een resultaat: een omgeploegd landschap als ware er een middelmatige kernbom tot ontploffing gebracht. En de mol... die rookt lekker zijn sigaartje voort... En dan word het 11 februari de dag van vertrek naar Nederland. Aangezien er een aantal van Hans z n oud collega s naar Vancouver gingen voor de Olympische Winterspelen werd aan Hans gevraagd of ie misschien 3 weekenden in Nederland voetbal kon komen kijken. Maar het vertrek s morgens vroeg op die 11e februari zal ons nog lang bijblijven. Viel er de afgelopen week geen vlokje sneeuw...deze nacht viel er maar liefst zo n 15 cm in een keer! Dat hield dus in dat we eerst hier de poort vrij moesten gaan maken omdat we er anders nog niet eens uit konden en de eerste 1,5 uur was het bijna ondoenlijk om fatsoenlijk auto te rijden. Net op het moment dat we het erover eens waren om terug naar huis te gaan werd de
sneeuwval wat minder. Dus toch maar doorgereden en zo kwamen we uiteindelijk in de vroege vooravond aan in Nederland, waar bij pension Hannie al een lekker warme maaltijd klaarstond en kon de volgende dag Hans met zijn voetbal-marathon beginnen die bestond uit de volgende wedstrijden:
Tijdens ons verblijf in Nederland viel en passant ook nog eens het kabinet van ons aller J.P. Balkenende, waardoor Hans enig gegniffel niet kon onderdrukken! Hierdoor mogen we op 9 juni weer eens gaan stemmen. we zijn benieuwd of wij ook mee mogen doen en het stembiljet onze brievenbus weet te vinden. Op het einde van ons verblijf in Nederland werden we in het laatste weekend wel even opgeschrikt door de berichten uit Frankrijk: een zeer zware storm, waarbij meer dan 50 mensen hebben het leven lieten, meer dan 1 miljard euro schade kortom...dan slaat de schrik je wel even om het hart. Meteen die avond onze buurvrouw gemaild over de situatie bij ons, dat bleek mee te vallen: wat omgewaaide bomen en een stroomstoring van een paar uur. Sarkozy nam kordaat een beslissing door de storm tot natuurramp uit te roepen zodat verzekeringsmaatschappijen niet zo lang hoeven te kissebissen als ze moeten gaan uitkeren. Want bij uitkeren geven verzekeringsmaatschappijen vaak niet thuis dat is in Frankrijk niet anders dan in Nederland. En dan na 2,5 week kom je weer thuis en na zo hele dag in de auto zitten is het dan weer heerlijk om eens lekker een eind gaan te wandelen met onze honden zo tussen de Franse landerijen door en genietend van het rustgevende heuvellandschap.
En na thuiskomst ook maar eens even de auto van binnen en van buiten goed schoongemaakt want nadat we bijna 4500 km hadden gereden de afgelopen 2,5 week door sneeuw, ijzel, mist en bakken met regen was de auto zo smerig dat je je bijna moest verschonen als je een portier dichtgooide. En we kijken alweer uit naar de maand maart want dan staat ons allerlaatste grote renovatieproject te beginnen...maar daarover volgende maand meer. In ieder geval komen hier heel schuchter in de bloembakken van ons keukenterras de eerste tekenen van de naderende lente te voorschijn...voor ons kan dat niet snel genoeg gaan!! groetjes...hans en Helmi