Verantwoordelijke uitgever: Louis Stroobants, Celestijnenlaan 47/bus 4-3001 Heverlee 42 ste jaargang Juni 2018
Voorwoord Al dikwijls hebben we in de club ons hoofd gebroken over de vraag: Wanneer heb ik een goede video? Deze maand las ik in het juni-nummer van Videomaker onder de maandelijkse rubriek van Viewfinder, geschreven door Matthew York, een mogelijk antwoord op die vraag. Hij bevestigt wat we al lang weten: iedere video-amateur wil een goede video maken. Maar wat is goed? Hier is al veel over gepraat en goed betekent voor iedereen wel iets anders. Dat hebben we al ondervonden na de commentaren gehoord te hebben van vele juryleden. Is er een standaard om te oordelen wanneer een video goed is? Is de beoordeling hieromtrent beïnvloed door YouTube, Facebook en andere sociale media? Volgens Matthew is de beoordeling uitgegroeid tot een relatief begrip dat meer te maken heeft met de verwachtingen van de kijker dan met de productienormen. Hijzelf, met al zijn ervaring, beoordeelt en rangschikt video s volgens twee algemene normen: productiekwaliteit en duidelijkheid van inhoud. Een video met prachtige shots, goede belichting en een prima bewerkte productie, kan worden gezien als slecht als het verhaal zich niet laat genieten door de kijker. Gebruikers en kijkers van sociale media zijn niet zo overdonderd door productietechnieken maar vooral door een goed verhaal(tje). Het succes wordt in die kringen gemeten in clicks, likes en shares. Hoe moeten wij reageren op deze vaststellingen? We kunnen beginnen rouwen ter nagedachtenis van productie-vaardigheden die niet langer worden gewaardeerd. We kunnen beginnen klagen over de huidige hype rond sociale media. Of, we kunnen deze vaststelling in overweging nemen om ons zelf eens uit te dagen en onze producties eens kritisch te bekijken. Het antwoord is, volgens Matthew, en heeft altijd geweest: maak een video die goed wordt ontvangen door de beoogde doelgroep. Het gaat niet over het bereiken van een zeker niveau, het gaat om voldoen aan de verwachtingen. Het geheim is inhoud te maken voor een specifiek publiek, producties die voldoen aan de verwachtingen of ze zelfs overtreffen. Filmfanaten waarderen cinematografie, dromers houden van goede verhalen, sociale media-freaks hebben graag korte, boeiende video's die verrassen of prikkelen. En Matthew eindigt zijn betoog met een prachtige quote van Einstein: Iedereen is een genie. Maar als een vis wordt beoordeeld op zijn vaardigheid om in bomen te klimmen, zal hij zichzelf zijn hele leven als een mislukkeling beschouwen. Matthew is van oordeel dat Einstein voorstander was van het idee dat de beoordeling van een video geheel in het oog ligt van de toeschouwer. Als filmmakers moeten we video s maken met een specifiek publiek in gedachten. Persoonlijk vond ik dit een interessant en verhelderend artikel. Mogelijk kan het jullie inspireren bij jullie volgende creaties. Verjaardagskalender Hector 19 juni - Wim Aertgeerts 01 juli - André Taes 05 juli - Lucien Baes 25 juli - Christiane Surdiacourt 27 juli - Jan Van Opdenbosch
A C T I V I T E I T E N K A L E N D E R 06.06.2018: Lokaal: Themafilmavond: Het is al een paar jaar geleden dat we jullie op pad stuurden om op een tot dan toe onbekende plaats een kort filmpje in mekaar te boxen, zonder speciale voorbereiding. Het onderwerp voor vandaag is: "Werkzaamheden in het Leuvense stadsbeeld". Men zegt altijd dat, als de verkiezingen op komst zijn, wordt er overal gewerkt. Dit is in het vooruitzicht van oktober nu ook het geval en Leuven lijkt op veel plaatsen echt op een puinhoop. In principe wordt er van uitgegaan dat je hierover deze avond een kort filmverslagje maakt maar indien je dit niet zou lukken, mag je uiteraard al gaan filmen op een moment dat het voor jou past. In het kader van de vorige vergadering (manuele instellingen van je camera) is dit eveneens een unieke gelegenheid om dit in praktijk te brengen. We verwachten je in het lokaal om 21.00 uur om de ruwe opnames (rushes in het vakjargon) te bekijken en kort te bespreken (het lokaal zal wel zoals gewoonlijk vanaf ongeveer 19.30 uur open zijn waar je dan in afwachting terecht kan voor een gezellig babbeltje en een drankje). 09.06.2018: Skoop clubuitstap - Bezoek aan de IJzertoren en het visserijmuseum 07.45 uur : samenkomst aan de kazerne van Heverlee 08.00 uur : vertrek van de bus 10.00 uur : aankomst te Beerst (Diksmuide) met koffie/thee en een Diksmuidse boterkoek in Het Bourgondisch Schild 10.30 uur : bezoek aan de IJzertoren 12.30 uur : middagmaal in Het Bourgondisch Schild 14.30 uur : geleide rondrit met gids door Diksmuide 15.00 uur : bezoek aan het visserijmuseum in Oostduinkerke (met gids) 17.00 uur : terugreis naar Leuven 20.06.218: Lokaal: 20 u.: Connectoren en kabels (Willy, Hector, Jos). Met al die elektronica tegenwoordig hebben we meer verbindingen van allerlei toestellen dan toestellen zelf en om het "gemakkelijk" te houden dienen die verbindingen niet met één type connector gemaakt te worden maar zijn nog meer soorten connectoren en kabels dan er verbindingen zijn. Om het bos nog door de bomen te kunnen zien krijgen we een overzicht van alle connectoren en kabels en waar ze voor dienen. De activiteiten vanaf september zullen later worden kenbaar gemaakt.
Retrospectieve Paul Tollet Het was al een tijdje geleden dat we nog eens één van onze leden cineasten de gelegenheid gaven om een terugblik op zijn film- en/of videoproducties voor te stellen. Vandaag woensdag 2 mei 2018 kwam Paul Tollet aan zet. Van Paul wisten we dat hij, zeker in zijn beginperiode als super-8 cineast, zich voornamelijk bezig hield met controversiële en experimentele kortfilmpjes van 1 à 2 minuten. Oude super-8 filmpjes vandaag de dag nog projecteren is echter niet altijd meer haalbaar. Een vijftal oude projectoren en een hoop oude lampen passeerden de revue maar weigerden alle dienst. Eentje daarvan vermorzelde zelfs een kostbare herinnering tot pelliculesla! Paul bracht dan maar weemoedig met een woordje uitleg en toelichting enkele van deze oude producties in herinnering o.m.: Despankto Paksemo en De vergankelijkheid van de materie. De ouderen onder ons hadden echt niet veel moeite om zich deze beelden opnieuw voor ogen te brengen. Meteen was de super-8 periode dan ook afgesloten en werd overgegaan naar video. Paul maakte indertijd een remake van het originele super-8 filmpje Tik-Tak waarbij hij ons meedogenloos twee minuten lang naar de wijzerplaat van een tikkende klok dwong te kijken! Een volgend filmpje met de rebus titel: 133 x 6 = 3000 toonde ons 133 Leuvense stadsbeelden van elk 6 frames, samen goed voor 3000, het postnummer van Leuven. We bleven nog even in Leuven met de film Leuven fietsstad. Paul realiseerde deze film in samenwerking met een paar vroegere leden in het kader van een clubopdracht. Na twee korte speelfilmpjes: In verwachting en De pot verwijt de ketel liet Paul ons één minuut kijken naar Last minute, de ultieme minuut van een stervende man. Om hiervan te bekomen liet Paul ons tot slot van het eerste deel genieten van enkele acrobatische danskoppels, de Rock Wippies. Om te bewijzen dat hij ook lange films kan maken vertoonde Paul ons als slot na de pauze een half uurtje vakantiebeelden van Oostenrijk in 2003. In die jaren gingen een aantal leden/vrienden een drietal jaren samen op reis naar Griesenau. De film laat ons uitgebreid de belevenissen zien van dit gezelschap en hoe zij er toen, vijftien jaar jonger, uitzagen! Het was best een geslaagde en aangename avond. Bedankt Paul! Louis
ALLES MET DE HAND Inleiding Meestal zetten we onze camera op automatisch wanneer we gaan filmen. In vele gevallen geeft dat een vrij goede opname maar in extreme gevallen, of wanneer we een speciaal effect willen bereiken, komen we er daar niet mee. Vandaar dat het belangrijk is om te weten hoe en waarom we onze camera manueel moeten instellen. Dit doen we meestal (om niet te zeggen altijd) door de camera automatisch de instelling te laten bepalen en deze dan te blokkeren zodat, wanneer er iets verandert, de camera zich niet aanpast. Om te weten wat we moeten doen is een beetje theoretische uitleg niet overbodig. We gaan het hierbij dan hebben over : - instelling van de afstand, en daarmee gepaard gaand het begrip scherptediepte of soms ook nog dieptescherpte genoemd. Volgens het Groene Boekje zijn beide juist, maar Van Dale vermeldt alleen scherptediepte. - lichtmeting - witbalans Instelling van de afstand Wanneer de camera op automatisch staat zal deze zelf het onderwerp kiezen waarop scherp gesteld wordt en dat is niet altijd dat wat wij wensen. Zo zal dan misschien ons hoofdonderwerp niet scherp worden weergegeven. We gaan dan als volgt te werk : - richt de camera op het hoofdonderwerp - laat de camera zich daar op instellen of bepaal zelf de plaats waarop de camera zich moet instellen (bv. door het hoofdonderwerp aan te tikken op het beeldscherm of door aan de afstandsintellingsring te draaien) - blokkeer deze stand Beter is echter, maar dit kan alleen bij camera s waarbij de automaat kan uitgeschakeld worden, aan de instellingsring van het objectief te draaien zodat het onderwerp scherp in de zoeker te zien is (selectieve scherpstelling). Hierbij levert de camera dikwijls een hulpmiddeltje door bijvoorbeeld rond dat deel waarop is scherp gesteld, een rode markering weer te geven (die wordt uiteraard niet mee opgenomen). Voorbeeld van het gebruikt van de selectieve scherpstelling :
Scherptediepte Bepaling : de diepte van het gebied waarvan men nog een scherp beeld krijgt. De scherptediepte is afhankelijk van 3 factoren - de afstandsinstelling - het diafragma - de brandpuntsafstand van de lens De afstandsinstelling : Daar hebben we het daarjuist over gehad. Het diafragma : Dat bestaat uit een reeks lamellen die zich binnen in ons objectief bevinden en die over mekaar schuiven zodat dit kan geregeld worden van een groot gat (laat veel licht door) tot een klein gat (laat nog weinig licht door). Hiermee wordt aldus de lichthoeveelheid geregeld die op de sensor van de camera valt. Wat betreft de scherptediepte zal een groot diafragma een klein scherpteveld veroorzaken en een klein diafragma een groot scherpteveld. Bij f/1.8 (grote opening) is maar een klein deel van de gitaar scherp (het middelste van de gitaararm) en bij f/16 (kleine opening) is heel de gitaar scherp weergegeven. Het lijkt hierbij paradoxaal dat een groot getal een kleine opening weergeeft en een klein getal een grote opening. Dit komt omdat het eigenlijk een verhoudingsgetal is van de brandpuntsafstand van de lens tot de doormeter van de opening (in feite staat daar 1/1.8-1/2.8-1/4 - enz). Let wel op want de grootte van het diafragma heeft zijn invloed op de sluitersnelheid van de camera, maar dat leggen we subiet wel uit in het onderdeel over de lichtmeting. Een duidelijk beeld hiervan geeft volgende tekening : in beide gevallen wordt dezelfde lens gebruikt (zelfde brandpuntsafstand) en werd juist op het hoofdonderwerp scherp gesteld maar - in de bovenste helft wordt een grote diafragmaopening gebruikt met een klein scherptediepteveld tot gevolg - in de onderste helft wordt een kleine diafragmaopening gebruikt met een groot scherptediepteveld tot gevolg
Men kan stellen dat het scherptediepteveld zich verdeelt van 1/3 voor en 2/3 na het punt waarop de afstand werd ingesteld. Hierbij nog enkele voorbeelden hoe er met de scherptediepte kan gespeeld worden. Zoals je kan zien krijgen we hierdoor dikwijls een beter effect doordat ons onderwerp van de achtergrond los komt en we zo een ruimtelijk effect verkrijgen. De brandpuntsafstand : Dit is (in millimeter) de afstand van het optisch middelpunt van het objectief tot de sensor. Wanneer deze afstand gelijk is aan de doormeter van de sensor spreekt men van een normaal objectief (of standaardlens), is deze kleiner dan is het een groothoeklens, is deze groter dan spreekt men van een telelens. Het type van lens is ook van invloed op de scherptediepte. Zo geeft een groothoeklens een groot scherptediepteveld weer, een telelens een klein scherptediepteveld. Het volgende voorbeeld geeft dit duidelijk weer (hierbij zijn verschillende lenzen gebruikt waarbij de afstand tot het onderwerp zo gekozen is dat dit steeds even groot werd weergegeven, dus met groothoeklens dicht bij het onderwerp, met telelens er verder van af). Bij de opname met telelens is de houten achterwant onscherp doordat het scherptediepteveld niet tot daar reikte, bij de groothoeklens is alles scherp.
Lichtmeting In onze camera is een lichtmeter ingebouwd. Dit is een toestel dat meet met hoeveel licht ons onderwerp belicht wordt en dan het diafragma en de sluitersnelheid zo instelt dat er precies de juiste hoeveelheid licht op de sensor terecht komt. Komt er teveel licht op de sensor dan hebben we een overbelichting (bleke, uitgewassen beelden met vale kleuren), bij te weinig licht krijgen we een onderbelichting (donkere beelden). Wanneer we algemene beelden filmen met een vrij egale verlichting, levert de automaat meestal wel een behoorlijk resultaat. Maar is de verlichting niet egaal (bv. om een speciaal effect te creëren, of bij tegenlicht, enz.) laat die automaat ons meestal wel in de steek en moeten we de belichting manueel instellen, dus blokkeren van de belichting zodat deze niet automatisch door de camera wordt aangepast. Dit kan op verschillende manieren : - integraalmeting - door spotmeting - door gebruik van een grijskaart - door gebruik van een losse lichtmeter Even ter zijde : wij (en dus ook onze camera) zien een voorwerp doordat het licht (van de zon of van een lamp) er op weerkaatst wordt Integraalmeting Hierbij wordt het licht gemeten over het totale onderwerp waarbij de camera dan ingesteld wordt op een gemiddelde van de totale lichthoeveelheid. In de meeste gevallen, waarbij geen speciale effecten of geen uitzonderlijke belichtingen worden toegepast, geeft dit een behoorlijk resultaat.
Spotmeting Veel camera s laten toe om slechts op een deel van het onderwerp het licht te meten. Dan wordt de belichting automatisch hierop ingesteld en zal het hoofdonderwerp juist belicht zijn. Best is uiteraard deze instelling te blokkeren zodat deze niet verandert wanneer we de camera gaan bewegen (pan, rijopname, tilt). Een veel voorkomend voorbeeld hiervan is het filmen van een toren met een tilt-up : we beginnen beneden te filmen (en de belichting is juist) en draaien de camera dan langzaam naar boven. Hierbij komt dan een groot deel van de lucht in beeld, de lichtmeter ziet veel licht en past het diaframa aan (kleiner diafragma) met als gevolg dat de lucht mooi belicht is maar de toren nog uitsluitend een donkere silhouet is. Dit lossen we op door, voor we filmen, het licht beneden aan de toren te meten, dan de belichting te blokkeren en vervolgens te filmen. Uiteraard wordt bij de tilt-up de lucht totaal overbelicht, maar dat is niet erg (wat dat is toch ons hoofdonderwerp niet) want de toren blijft juist belicht. Ook bij opnames in tegenlicht (bv. een persoon voor een raam) gaan we als volgt te werk : we zoomen in op het onderwerp (in CU), blokkeren de instelling die de camera bepaald heeft, zoomen uit en filmen dan. Gebruik van een grijskaart In de handel is er een handig en betaalbaar hulpmiddeltje te bekomen waarmee de belichting op een correcte manier kan bepaald worden : de grijskaart. Dit is een kaart met een bepaalde grijswaarde die 18% van het licht dat er op valt weerkaatst. Dit is een standaard waarop alle lichtmeters (dus ook deze die in onze camera is ingebouwd) gekalibreerd zijn. De grijskaart wordt constant gebruikt in professionele filmopnames. Het gebruik van zo een grijskaart is doodeenvoudig : je plaatst deze kaart op de plaats van het onderwerp, zoomt met je camera hierop in zodanig dat er niets anders meer in beeld staat, meet hierop de belichting, zet deze vast en zoom terug uit. En klaar is Kees. Gebruik van een losse lichtmeter Het beste resultaat levert de losse lichtmeter omdat er op verschillende manieren mee gemeten kan worden. Hiertoe staat er op elke lichtmeter een wit half balletje dat kan verschoven worden zodat het al dan niet voor de lichtgevoelige cel staat. Zo een losse lichtmeter is echter niet het goedkoopste accessoire want een goed exemplaar gaat al vlug een paar honderd euro kosten. Een eerste methode is het meten van het invallende (of gereflecteerde) licht. Dit is gewoon het meten van het licht dan van ons onderwerp naar de camera weerkaatst wordt. We plaatsen de lichtmeter op de plaats van de camera en richten deze naar het onderwerp. Dat is dus identiek hetzelfde als wat de ingebouwd lichtmeter in onze camera doet. Alleen kan men met een losse lichtmeter flexibeler werken. Bij speciale lichtomstandigheden of om een speciaal effect te bekomen, werkt men natuurlijk ook best in combinatie met een grijskaart.
Een tweede methode is het meten van het opvallende licht. Dit geeft een veel beter en juister resultaat omdat hierbij het licht gemeten wordt dat op het onderwerp valt en waarbij dit niet kan beïnvloed worden door externe factoren (bv. donkere en lichte delen in het onderwerp, schaduw die op het onderwerp valt, enz.). In dit geval schuiven we het halve eitje voor de lichtgevoelige cel van de lichtmeter, plaatsen hem op de plaats van het onderwerp en richten hem naar de camera. Hierbij wordt al het licht gemeten dat in een ruimtelijke hoek van 180 op het onderwerp valt. Maar bij een losse lichtmeter duikt er een groot probleem op : de filmgevoeligheid moet ingesteld worden. Dit is wat we kennen als de ISO-waarde (vroeger gekend als ASA-waarde die trouwens hetzelfde is als de ISO-waarde, maar niet meer gebruikt evenals de DINwaarde). Wat is de gevoeligheid van onze sensor? Dit staat nergens in de handleiding vermeld. Er is wel een handig truckje om dit te kennen. De enige voorwaarde is dat we bij een lichtmeting met de camera kunnen zien op welke sluitersnelheid en op welk diafragma hij zich heeft ingesteld. We gaan dan als volg te werk : - we meten het licht met onze camera op de grijskaart volgens de eerste methode (invallend licht) - we zien na welk diafragma en welke sluitertijd aangeduid staan - we meten in dezelfde omstandigheden met onze losse lichtmeter het licht op de grijskaart - dan draaien we de instelschaal op de lichtmeter in die stand zodat dezelfde diafragmawaarde tegenover dezelfde sluitertijd staat - op de instelschaal kunnen we dan de ISO-waarde aflezen. Dat is dan de gevoeligheid van onze sensor en is dus de waarde die we altijd zullen moeten instellen als we een losse lichtmeter gebruiken. Witbalans Om te begrijpen waarvoor de instelling van de witbalans dient, moeten we toch wat kennis hebben over licht want wat wij ervaren als wit licht is niet zo wit als we denken. Onze hersenen passen de informatie die zij via het oog binnen krijgen voortdurend aan waardoor wij datgene wat wij verwachten dat wit zou moeten zijn, ook als wit zien. Onze camera kan niet op deze wijze logisch redeneren en geeft de kleur dus weer zoals ze is. Samenstelling van wit licht Maar wat is wit licht precies? Wit licht is een samenstelling van een hele gamma kleuren (iedere kleur heeft zijn eigen golflengte). Dat kunnen we duidelijk zien wanneer we een witte lichtstraal door een prisma sturen. Hierbij worden de verschillende golflengtes op een andere manier gebroken en zien we de ontbinding van wit licht in al zijn schakeringen (het spectrum).
Hetzelfde fenomeen doet zich voor bij een regenboog. Alhoewel dit spectrum een oneindig aantal kleurschakeringen bevat, heeft men vastgesteld dat er slechts 3 kleuren proportioneel het meest aanwezig zijn, nl. blauw, groen en rood. Door menging van deze drie kleuren in verschillende proporties kunnen alle kleuren van de regenboog worden weergegeven. Daardoor is het ook zo dat onze sensor in de camera slechts voor deze 3 hoofdkleuren gevoelig is. Bij menging in gelijke proporties krijgt men WIT. En daar wringt het schoentje want in het witte licht dat wij gebruiken zijn deze proporties niet gelijk. Bij buitenopnames (met het zonlicht) verschilt de kleur, afhankelijk van het tijdstip tijdens de dag, de aard van het wolkendek en wat nog meer. Bij binnenopnames (met kunstlicht) zijn er ook grote verschillen naar gelang de aard van de lampen die gebruikt worden. In deze gevallen spreek men van kleurtemperatuur. En dat heb begrip temperatuur hier gebruikt wordt, kan duidelijk aangetoond worden meteen voorbeeld : wanneer steenkool smeult (warm) ziet het donkerrood, drijft men de temperatuur op dan wordt het eerst helder rood (iets warmer), dan oranje (heet) vervolgens geel (nog heter) en ten slotte wit (zeer heet). Nog hogere temperaturen zien we dan bij een gasbrander waarbij de allerhoogste temperatuur een blauwe vlam heeft. Met de stijging van de temperatuur van een gloeiend voorwerp vergroot in het uitgestraalde licht de verhouding rood tegenover blauw (groen blijft praktisch onveranderd). Doordat we dit weten is het mogelijk verschillende witte lichtbronnen op een praktische wijze te kenmerken, namelijk de temperatuur waarop een verhit voorwerp zich bevindt (bv. de gloeidraad van een lamp) om licht van een bepaalde variatie van wit uit te stralen. Deze temperatuur wordt uitgedrukt in absolute graden of KELVIN (kelvin = celsius + 273). Het duidt als het ware aan of het licht werkelijk wit, roodachtig of blauwachtig is. Zo kunnen we naaststaande indeling maken. De kleurtemperatuur van het licht kan gemeten worden met een speciale meter : de kleurtemperatuurmeter (vrij duur accessoire), maar geen nood, er is er een ingebouwd in onze camera.
Witbalans Waarom moeten we eigenlijk een witbalans maken? We nemen onze beelden toch op zoals wij ze zien! Dit is helaas maar alles behalve waar. Zoals we zojuist hebben gezien verschilt de witheid van het licht nogal sterk volgens het tijdstip van de dag (buitenopname) of volgens de aard van de gebruikte lampen (binnenopname). Zoals wij daarjuist gezien hebben heeft onze camera geen hersenen die de witheid van wat hij ziet aanpassen. Vandaar dat wij moeten ingrijpen om de kleurtemperatuur aan te passen door het maken van een witbalans. Hierdoor ziet onze camera het zogezegde wit licht als een standaard wit licht, of m.a.w. past onze camera een kleine kleurcorrectie toe om ons wit licht bij te werken tot standaard wit. Hoe kunnen we een witbalans maken? Een eerste methode bestaat er in met de camera naar het onderwerp gekeerd (dus zoals we het beeld willen opnemen) en op een 30-tal cm voor de lens een zuiver wit papier te houden, zodanig dat dit beeldvullend is. Dit wit papier weerkaatst het licht dat uiteraard dezelfde kleurtemperatuur heeft als onze lichtbron zelf. Maar opgelet!!! Wit papier is ook niet altijd zo wit als we denken. Het beste is dan ook de gestandaardiseerde witkaart te gebruiken die bij iedere rechtschapen fotohandelaar te koop is. Meestal is deze witkaart de achterkant van de grijskaart die we gebruiken bij de lichtmeting. Deze grijskaart kan ook gebruikt worden om de witbalans te maken, het resultaat zal hetzelfde zijn. Maar de witkaart is hierbij wel aangewezen omdat deze 90% van het licht weerkaatst en de grijskaart maar 18% (dus 5 maal minder). Vooral in minder gunstige lichtomstandigheden is de grijskaart dus af te raden. Wij raden dus aan om ALTIJD de witkaart te gebruiken om de witbalans te maken. Voor de tweede methode maken we gebruik van dat witte plastieken plaatje dat bij sommige camera s aanwezig is en dat we voor de lens plaatsen. Om hiermee een juiste witbalans te maken gaan we tewerk zoals bij de lichtmeting van het opvallend licht : we plaatsen onze camera op de plaats van ons onderwerp en richten hem naar de plaats waar hij bij de opname zal staan. Hiermee meten we dan rechtstreeks het licht dat van de lichtbron komt. Alleen op een van deze manieren zullen we achteraf tot een juiste kleurweergave van ons onderwerp komen. De meeste camera s hebben ook een automatische witbalans. deze meet echter de gemiddelde kleur van het licht dat door ons onderwerp weerkaatst wordt. Veelal is deze vrij juist (maar nooit exact) omdat bij de doorsnee onderwerpen alle kleuren ongeveer in gelijke mate aanwezig zijn en een menging ervan wit (of neutraal grijs = donker wit) benadert. Maar wanneer er in het totaalbeeld een bepaalde kleur overheerst dan zal deze de algemene kleurindruk beïnvloeden en een lichte kleurzween veroorzaken. Sommige camera s hebben ook de mogelijkheid om de witbalans vast in te stellen volgens de aard van de gebruikte lichtbron. Hierbij meet de camera de kleurtemperatuur niet meer maar gaat er van uit dat deze steeds constant is. Op nevenstaande tabel zien we verschillende mogelijkheden van de camerainstellingen.
Wat is het resultaat bij een verkeerde instelling van de witbalans? Hierna 2 voorbeelden die dat wel duidelijk aantonen : 1) de camera staat op kunstlicht en we maken een buitenopname : de camera verwacht roodachtig licht (3.400 K) en krijgt beelden binnen die belicht werden met blauwachtig daglicht (5.500 K) = we krijgen een blauwzweem (het beeld is te blauw). 2) de camera staat op daglicht en we maken een binnenopname met lampen : de camera verwacht blauwachtig licht (5.500 K) en krijgt beelden binnen die belicht werden met roodachtig kunstlicht (3.400 K) =we krijgen een roodzweem (het beeld is te rood). Hierbij nog een voorbeeld met verschillende (foutieve) instellingen van de witbalans (uiterst rechts is de juiste instelling). Paul Tollet
MEER VIEWS OP YOUTUBE! Skoop clubvergadering van 16 mei 2018 Veel clubleden hebben een eigen videokanaal op YouTube, waarop ze hun eigen producties aan de wereld kunnen/willen laten zien. De ene is al wat actiever dan de andere en plaatst wat meer film(pje)s, maar uiteindelijk wil elke kanaaleigenaar zoveel mogelijk views krijgen, want dat betekent dat je populair bent en dat je goe bezig bent. Maar hoe kan je nu je aantal views vermeerderen? Hoe krijg je het gedaan dat je meer abonnees hebt op je YouTube-kanaal? Dat en nog veel andere dingen zou onze Jos N. uit H. -- neen, niet Jos H. uit W., want daar hebben we niets mee te maken uit de doeken komen doen. Je zal trouwens het pdf-bestand met zijn PowerPoint-presentatie kunnen terugvinden op de website van Skoop onder het hoofdstuk cursussen/tips. Ik wil niet alles opnieuw gaan weergeven wat Jos verteld heeft, daarvoor staat zijn PowerPoint-presentatie online. Ik wil me alleen beperken tot de belangrijkste topics. Eerst en vooral Pimp je kanaal met een goede naam d.w.z. gebruik niet de standaardbenaming die bij de aanmaakt wordt voorgesteld. Dat wordt dan zoiets als UCOmBQ3vUzF7CKHKjXJ_GxiQ. Dit kan geen mens onthouden! Via de instellingen kan je echter een eigen naam kiezen, maar je kan dit in principe maar één keer. Dus kies iets origineels! Ook kan je een foto en/of banner met tekst toevoegen. Hierdoor onderscheidt je YouTube-kanaal zich van de andere miljoenen andere kanalen. Vervolgens geeft Jos een aantal tips om je populariteit op YouTube te verhogen. Is lengte belangrijk? De eerste 10 seconden van je film, moeten de aandacht houden. Op YouTube is de gemiddelde lengte 4 minuten. Als de inhoud goed blijft, zal iemand die 4 minuten kijkt ook (hopelijk) de volgende 10 minuten van je filmproductie willen zien. Hou het eerlijk als je je film upload naar YouTube: het miniatuur (de Thumbnail ) moet representatief zijn voor je film. Wees ook eerlijk (en niet te kort) wat de titel betreft. Maak ook je beschrijving niet te kort en vermeld de juiste categorie en de juiste trefwoorden. Vooral deze laatste zijn belangrijk als je wil dat je film dikwijls zal gevonden worden. Een handig gereedschapje is de zoekwoordentool van YouTube: https://keywordtool.io/youtube. Ga over de grenzen. Geef een omschrijving en eventuele ondertiteling in een andere taal: Frans Engels, Duits, Italiaans Da s misschien niet de gemakkelijkste tip, maar hiermee vergroot je het aantal views wereldwijd. Extra s, die je aantal views kunnen verhogen, zijn ook de mogelijkheid om afspeellijsten te creëren en films te organiseren per categorie: zelfs kanalen binnen een kanaal. Als er commentaar komt op je films, doe dan de moeite om hierop ook zo snel mogelijk te antwoorden. Zo laat je zien dat je begaan bent met je YouTube-kanaal. Pas ook regelmatig de details van je film aan bv. door nieuwe tags te plaatsen. Kortom: wees actief bezig met je kanaal.
Ook de nodige hoeveelheid wiskunde mag uiteraard niet ontbreken op onze clubvergadering: delen en vermenigvuldigen. Deel je kanaal op onze SKOOP-website: http://skoop.be/videoclips-youtube. Abonneer je ook op de kanalen van andere leden en omgekeerd: dit verhoogt al aanzienlijk het aantal views En voor de gebruikers van sociale media - Facebook enz.,plaats je film in een nieuwe Facebook-post: dan zullen je facebookvrienden ook weten dat je een nieuw filmpje hebt gepost op je YouTube-kanaal. Resultaat: je aantal views zal weer stijgen! Kijk dus naar de voordelen die Facebook je kan bieden (en niet alleen naar de nadelen). Een veel gehoorde opmerking zeg maar kritiek op YouTube is, dat de functionaliteiten en schermlayouts om de haverklap worden aangepast. Zo heet het videobeheer voortaan Creator Studio en werden een aantal functies nu samengebracht onder één knop. Maar heb je verdere hulp nodig i.v.m. het gebruik van YouTube en de set-up van je kanaal, dan kan je alle vragen én antwoorden voortaan vinden onder https://support.google.com/. Nog een interessant weetje: Vevo is een kanaal op YouTube met alle officiële muziekvideo s. Het is een samenwerking tussen 3 grote platenlabels en de inkomsten van advertenties gaan gedeeltelijk naar de betreffende muzikanten. Tot nader bericht is dit kanaal nog gratis om te bekijken en te beluisteren. NVDR: Ook stelt de bekende Amerikaanse website VideoMaker (https://www.videomaker.com/) een aantal - gratis te downloaden! free reports ter beschikking, waarin een aantal topics behandeld worden (weliswaar in het Engels) i.v.m. het optimaliseren van je YouTube-kanaal en het vergroten van je aantal YouTube-views : 5 Advertising Tricks for YouTube: Get More Views for your Video (14p.) How to Make a Viral Video: 11 Tips to Create a YouTube Sensation (14p.) Master YouTube: Get Viewers and Make Money - How to Grow Your YouTube Subscribers and Monetize Your Channel (19p.) Optimizing Your Video For YouTube Search: Get More Views for your Video (15p.) What's the Best Video Format for Online Distribution? Get the Best Compression for Youtube and the Web. (17p.) Je kan deze free reports gratis downloaden als je je inschrijft op de mailinglist van VideoMaker. Mocht het downloaden van deze free reports niet lukken, dan geef je maar een seintje aan ondergetekende. Ik stuur ze jou dan wel op via WeTransfer (totaal 16.6 Mb). Ziezo dat was het dan weer voor deze keer. Ome Willem van de film.
De privacy en SKOOP Sinds enkele dagen is de Europese Algemene Verordening Gegevensbescherming (in het Engels: General Data Protection Regulation) van kracht. Jullie zullen wel een aantal mail-berichten hebben gehad van bedrijven met de vraag of ze jou gegevens mogen behouden en je nog mogen contacteren na 25 mei. SKOOP heeft hierover geen mails gestuurd omdat we in principe alleen gegevens hebben van jullie onze leden. We gebruiken deze gegevens alleen voor de clubwerking en we delen die niet met derden. We zijn wel al geruime tijd bezig met GDPR. Maar over de impact op een kleine vzw was tot voor kort weinig informatie te verkrijgen. Pas de laatste maanden is via de vereniging Scwitch (http://scwitch.be/) concrete info uitgewerkt. De Stad Leuven en Breedbeeld (ex CvB) organiseerden in april en mei enkele voorlichtingssessies samen met Scwitch. Daar hebben we geleerd dat we toch nog enkele formaliteiten moeten vervullen. Concreet is dit het opstellen van een privacyverklaring en het toetsen van al onze activiteiten aan de regels die we in deze verklaring zullen verzamelen. We zullen jullie via het clubblad en de website verder op de hoogte houden van deze activiteiten. Jos
Amateurama 2018 Het wordt stilaan een traditie. Voor de derde keer op rij was SKOOP samen met MUP op post om de amateurfilm te promoten naar het Leuvense publiek. Dit keer was het idee geopperd om een grote green-key stand op te zetten waar passanten acteur voor één minuut konden zijn. Vrijdagmorgen 27 april waren we op de plaats van afspraak: de Tweebronnen, beter gekend als de bibliotheek van Leuven of de voormalige technische school. Willy had een hele vracht materiaal meegebracht. Enkele uren later hadden we een werkende set. Zowel vrijdag als zaterdag hebben we kunnen genieten van veel aandacht van de Leuvense bevolking. Jammer genoeg zaten daar bijzonder weinig leden van SKOOP tussen. We hopen met deze tweedaagse toch weer bij te dragen tot de naamsbekendheid van onze vereniging. In april 2019 is er weer Amateurama. Alle ideeën om het green-key initiatief te verbeteren of om uit te pakken met weer heel iets anders, zijn zeker welkom! Jos