Kienavond veel en veel meer dan kienen alleen

Transcriptie

1 Kienavond veel en veel meer dan kienen alleen Het was weer ouderwets gezellig, maar je moet er geweest zijn om er over te kunnen oordelen. De jaarlijkse Veteranenkienavond. Een ontspanningsavond voor de veteranenfamilie die allang veel meer is dan alleen maar een kienavond. Ook nu weer. Het is geen sinecure om ieder jaar maar weer het gedeelte na het kienen in te vullen, maar de R&O Commissie is hier ook in 2013 weer volledig in geslaagd. Commissie chapeau! Dit jaar werd gekozen voor een heuse Veteranentalkshow. In een ouderwets huiselijk aandoende omgeving namen Suzanne Denessen, Theo Nooten en Toon Holthuysen plaats op de bank. Na een vaak hilarische voorstelling van dit trio waren het Jack Pelzer en Mark Rietra die Suzanne, Theo en Toon met allerlei soorten vragen het vuur aan de schenen legden. Zoals gezegd, je moet er geweest zijn om er over te kunnen oordelen, maar zij die er waren lieten blijken dit onderdeel geweldig te waarderen. Ja, zij die er waren. De opkomst voor deze ontspanningsavond was matig maar dit maakte de kans alleen maar groter om met een of meerdere prijzen huiswaarts te keren. Aan ieder nadeel zit een voordeel heeft JC eens gezegd. Hoewel de prijzen dit jaar redelijk verdeeld werden was het toch opvallend dat het bestuur en de R&O bij de verdeling hiervan niks te kort kwamen. En deze verdeling geschiedde ook dit keer weer onder leiding van het veteranenduo Bassie en Adriaan, sorry Theo en Jan. Na 8 rondes kienen volgde nog een tombola en Fien Hagens mocht het eerste nummer trekken. En wie was de gelukkige eigenaar van dat nummer? Juist Fien Hagens. Leuk is het als je bij de tombola een roomstel wint dat jezelf als prijs hebt ingebracht. Dit overkwam Cor. Moeder Coort (91 jaar) had bij een kienavond een roomstel gewonnen waarmee ze geen raad wist en derhalve maar aan Cor had doorgegeven. Ook Cor wist niet goed wat hij hiermee aanmoest en stelde dit roomstel als prijs voor de tombola ter beschikking. En dus zat Cor na afloop van de tombola weer opgescheept met ditzelfde roomstel. Heini Giesbertz Kort nieuws Verjaardagen Januari 12 John Janssen 27 Ben Dahmen Activiteiten-agenda Nieuwjaarstreffen Programma Sc Irene - VOS Afgelast W'horst B - Sc Irene Irene - Koningslust Belfeldia - Sc Irene Sc Irene - Meterik Grashoek - Sc Irene Sc Irene - PanningenA GFC33 - Sc Irene Sc Irene - VVV Wanssum - Sc Irene Sc Irene - Sparta Afgelast TSC04 - Sc Irene Sc Irene - MVC HBSV - Sc Irene 0-3 Aforisme De laatste. Ik schrijf niet meer zo makkelijk de laatste tijd. Hoe het komt is mij een wonder. De meeste waren in ik/vorm of jij en de liefde in het bijzonder. En daarom waren alleen mijn gedachte bij machte, mij te overtuigen van een liefde, zo onwaarschijnlijk mooi. Ik bedank iedereen die mijn spreukjes enigszins gewaardeerd hebben. Theo Nooten

2 We wensen alle veteranen en hun familie Fijne Gezellige Kerstdagen en een Voorspoedig 2014 toe Bestuur Spcl Irene Veteranen Nieuwjaarstreffen Een nieuw jaar, een nieuwe start. Een mooie gelegeheid om de beste wensen uit te spreken aan allen die je dierbaar zijn. En uiteraard maken je veteranenvrienden hiervan deel uit. De R&O geeft alle veteranen met partner hiertoe de mogelijkheid tijdens het Veteranen Nieuwjaarstreffen op zaterdag 4 jan. Aanvang rond de klok van uur. Uiteraard zullen, zoals u dat van ons gewend bent, de wafels en oliebollen niet ontbreken. Net zomin als de vuurkorf buiten waar met een met borreltoost het nieuwe jaar zal worden ingeluid. De R&O wenst de veteranenfamilie een fijne kerst en voor 2014 het allerbeste. R & O Commissie Joep Heijmans Hoogstraat 70 Tel GD Tegelen COLUMN COLUMN COLUMN COLUMN 't Is gek genôg gewaes 't Môt neet gekker waere, zo luidt het motto waarmee Tegelen dit jaar de vasteaovend ingaat. En met verschillende 'vastelaovesgekke' in ons midden gaat zoiets bij de veteranen ook niet ongemerkt voorbij. Zo is bij de start van dit vastelaovendseizoen Roland Truijens geïnstalleerd als voorzitter van V.G. D'n Oeles; is ondergetekende samen met Maria door het BCL en De Boereraod gehuldigd voor het 3x11-jarig lidmaatschap van deze heierse vastelaovesvereiniging; krijgt Theo Nooten een nieuwe kans om een keer Vors Lucifer te worden bij de Steijler Duuvels. Mocht dit ooit het geval zijn dan zal dit zeker voor een paar personen van de "Sjtamtaofel" gevolgen hebben. Theo stuurt er beslist enkele de kaetel in. Of op z'n minst zeker effe de vôt sjreuje. 't Môt neet gekker waere vonden wij, 'kaartjesritselaar' Theo, Jan en ondergetekende, bij het bezoek aan de wedstrijd Japan-Nederland in Genk. Waar wij ons dan over verwonderden? Massaal waren hordes Japanse supporters op dit duel afgekomen. Tot zover niks aparts, maar even massaal riepen deze steeds "San, San" terwijl zij nederig hun hoofd richting Jan Aarts bogen. (Voor alle duidelijkheid, volgens mij kent het Japanse alfabet geen J, deze spreken ze uit als een S, vandaar). Nu weten we wel dat oud-veteranencoach Jan geliefd en bekend is binnen de veteranenkringen, maar dat hij zo'n groot idool is in het land van de rijzende zon was ons onbekend. Zal wel iets te maken hebben met de persoonlijke vriendschap van Jan met Sef Vergoossens die als trainer succesvol is geweest in Japan. 't Môt neet gekker waere is de eerste gedachte als je onze jongens nu het veld ziet betreden. Nog nooit was er zo'n eenheid in tenue. Maar net zo als bij een mooie vrouw, van een mooie tafel kun je niet eten. Er moet toch echt wat op komen. En dat gaat ook op voor onze jongens. Resultaten s.v.p. 't Môt neet gekker waere in het nieuwe jaar, denk je wel eens als je om je heen ziet wat er allemaal gebeurd. Het mag wel iets meer vrede zijn op aarde, minder natuurrampen en om dicht bij huis te blijven, de crisis heeft nu lang genoeg geduurd. Wellicht dat onze regering eens echt tot regeren (= vooruitzien) overgaat. 't Môt neet gekker waere, Gerrit heeft met dansen een knieblessure opgelopen; Cor kreeg een boete van 1,80 omdat de vorige Nieuwsbrief niet voeldoende gefrankeerd was; onze aanvoerder overweegt komend jaar als hij 60 wordt te stoppen en dat terwijl hij pas nieuwe voetbalschoenen heeft gekocht (wellicht is dat maat 43...!); en verder, nee we stoppen ermee. Dit is de laatste column in de laatste Nieuwsbrief. 't Is gek genôg gewaes! Heini Giesbertz Nieuwsbrief Sc Irene Veteranen Deze Nieuwsbrief verschijnt maandelijks met uitzondering van de vakantiemaanden juli en augustus en wordt verspreid onder de leden van de veteranenafdeling van Sc. Irene. Oplage : 55 stuks Redactie : Heini Giesbertz Aforisme : Theo Nooten Foto's : Herman de Boer Archief Veteranen Inleveren kopy: h-giesbertz@home.nl

3 Terug in de tijd Toen we begonnen aan de laatste Nieuwsbrief leek het ons leuk de schrijvers die in het verleden meewerkten aan de invulling van de Nieuwsbrief nog eens aan het woord te laten. Een mailtje met dit verzoek gestuurd naar Henny Faassen, Léon Probst en De Lijder. Alle drie reageerden positief op dit verzoek en het resultaat volgt hieronder. Het doek valt over de Nieuwsbrief. Dit is dan de allerlaatste. Heini, de drijvende kracht, vroeg me nog een keer een stukje te schrijven. Vooruit dan dacht ik bij mezelf. De letste kier.jarenlang was de Nieuwsbrief een veel gelezen medium waarin wetenswaardigheden en activiteiten van de veteranen op luchtige wijze beschreven werden. Menigeen keek er maandelijks naar uit. Ook ik heb er mijn bijdrage aan mogen leveren. Ooit ben ik begonnen met stukjes te schrijven voor de Inzjwinger, het clubblad van Sc Irene aan de watertoren. Voor de Nieuwsbrief schreef ik columnachtige stukjes. Maar de inspiratie raakte op en ook ik stopte met schrijven. Waar ligt het aan? Andere tijden, andere beleving van sport en gezelligheid. Wie zal het zeggen? Feit is dat moderne communicatie gaat via zogenaamde social media zoals facebook, twitter, website enz. Nogmaals, is dit erg? Ik weet het niet. Vooruit dan dit is de letste. Net zoals vaak ook bij de Witte wordt geroepen doot d r nog eine, de letste. Hopelijk levert deze letste geen kater op. Proost, tot bij de Witte. Henny Na zeven jaren... Na zeven jaren komt er helaas een einde aan de Nieuwsbrief van de veteranen. In de loop der jaren is deze uitgegroeid tot iets wat gewoon bij de veteranen hoorde, waar iedereen elke maand naar uit keek. Ondanks dat ik al anderhalf jaar geen lid meer uitmaak van de veteranen-familie vond ik het wel leuk om de Nieuwsbrief nog elke maand te lezen. Want dat was tegenwoordig gewoon mogelijk. Werd hij eerst alleen op papier verspreid onder de veteranenleden, tegenwoordig was hij ook, voor iedereen, via de Irene-site te downloaden of lezen. En dat had z n voordelen, iedereen kon hem lezen, maar ook z n nadelen, iedereen kon hem lezen Ik heb een aantal jaren, afwisselend met Hennie, stukjes voor de Nieuwsbrief mogen schrijven, iets wat ik met veel plezier gedaan heb. Gelukkig niet alleen serieuze stukken, een vrolijke tint bevorderde alleen maar het schrijf- en leesgenot. Maar ik kan me goed voorstellen dat het op een gegeven moment over is. Zeker in de maanden als er geen activiteiten zijn (of afgelast worden), is het toch een probleem de Nieuwsbrief in je (zo goed als) ééntje gevuld te krijgen. Jammer dat de laatste jaren geen schrijftalenten binnen de veteranen zijn opgestaan. Verkeerde scouting? Nogmaals, jammer dat de Nieuwsbrief ermee stopt, want die zag er elke maand weer zeer gelikt en professioneel uit. En Heini, bedankt voor zeven jaren leesplezier! Voor het maandelijkse (fiets)uitje om de Nieuwsbrief deur aan deur onder de leden te verspreiden moet je een andere invulling gaan zoeken Léon Probst De Lijder spreekt... Omdat ik, door een andere invulling van de zaterdag niet meer wekelijks langs de lijn vertoef heeft het mailtje van de redactie heeft me toch wel enigszins verrast. Maar uiteraard wil ik graag gevolg geven aan het verzoek en nog een keer een poging wagen een (positieve?) bijdrage hieraan te verlenen. En dus toog ik onlangs weer eens naar de Bakenbos voor een veteranenwedstrijd. Ik had de mooie nieuwe tenues al op de foto in de Nieuwsbrief gezien, maar wat me direct opviel was dae blitsgreune keeperstrui van Huub. Ontzettend hip en bij de tijd voor de in maart 64 jaar wordende sluitpost van de Spcl Irene Veteranen. We gaan nog even positief door. Na de vergadering in augustus blijkt het toch te kunnen. En dan heb ik het erover om met 17 actieve spelers (bijna) wekelijks met een eigen team te kunnen spelen. Het kwam maar een keer voor dat Thuur (sorry Arthur) een beroep op gastspelers moest doen. Maar toen ware 't d'r ouch inèns dreej!!! Maar zo als gezegd, fraai met alle spelers in dezelfde mooie shirts en broeken. Strak in 't pak. Allein die versjillende zök. Blauw in alle variaties, mêt en zônger sjtreepe. Als ik dit zie moet ik altijd denken aan die persoon die ik onlangs tegenkwam op een receptie, met broëne sjoon ônger ziene sjmoking. Dus aan de ôngerkangk was nog wat werk te verrichten. Gelökkig zag sponsor John dat ook in en greep nag ens in d'm buël. Sportieve prijzen waren er niet te winnen dit jaar, maar nu, geheel in het nieuw, kan de titel "best geklede veteranenteam van Spcl Irene" ze neet miër ôntgaon! De resultaten? Diekem bout! Realiteit is dat deze vanaf de vakantieperiode neet zien um gruëts op te waere. Als ik de wedstrijdverslagen op de site erop nasla en vergelijk met de uitslagen rijst er ook wat twijfel of deze wel echt objectief zijn. Grote nederlagen tegen Horst, Panningen, Maasbree en Grashoek. De Graashook, wao leet dèt eigelik? De Lijder De inkt is op!!! We schrijven eind 2006 als ondergetekende en Henny Faassen het idee uitwerken om te komen tot een maandelijkse Nieuwsbrief voor de Spcl Irene Veteranen. En zo viel in januari 2007 het eerste nummer in de jaargang 1 bij alle veteranen in de brievenbus. Nu, 7 jaar later zijn we toe aan de laatste uitgave van deze Veteranen Nieuwsbrief. Niet omdat er niks meer te melden is, niet omdat het niet meer leuk is zo'n Nieuwsbrief te maken. Nee, de doodeenvoudige reden is dat de laatste tijd alles uit een en dezelfde pen moet komen. Twee jaar geleden was de inspiratie bij Henny uitgeput en gaf hij zijn pen definitief door aan Léon Probst, die overigens al vanaf maart 2011 zijn bijdrage leverde. Dit ging zo tot juni 2012 toen Léon de veteranenfamilie verliet. En sindsdien kwam alles dus uit die ene pen. Bij deze laatste Nieuwsbrief kunnen en willen we er niet omheen enkele mensen voor hun bijdrage te bedanken. Allereerst dus de medescribenten Henny, Léon en De Lijder (die overigens ook nu nog anoniem wenst te blijven); de advertentieacquisiteurs Theo Leenen en Henk Vervoort en daaruitvolgend ook onze adverteerders Café-zaal De Witte, Garage Roadrunner en De Gouden Ploeg. Theo Nooten voor zijn cartoons en later zijn maandelijkse Aforisme. Achter de schermen was Pierre Rutten heel belangrijk. Hij maakte met zijn kontakten het mogelijk dat de Nieuwsbrief er ieder keer weer gelikt uitzag. Maar ook als huisfotograaf was Pierre, net als de laatste jaren Herman de Boer, actief voor de Nieuwsbrief. Graag hadden we hier ook diverse veteranen willen bedanken voor hun ingezonden stukken. Helaas zou deze lijst dan zo lang worden dat, ja ja we weten wel hoe dit zit. Maar, en dat was dan wel weer mooi om te horen, een woord van dank aan al die veteranen die hun waardering voor deze Nieuwsbrief in de loop der jaren tot uitdrukking brachten. Zeker willen we ook die veteranen niet vergeten die de bezorger iets te drinken aanboden tijdens het verspreiden van de Nieuwsbrief. Iets wat die dan weer, veelal door tijdsgebrek, aan zich voorbij liet gaan. En nu, na 70 nummers en 6 keer een extra uitgave is het doek dan gevallen. We hebben het graag gedaan, maar zoals gezegd: De inkt is op, de pen is leeg!!!! Heini Giesbertz

4 Spcl Irene Veteranen 2013 in beeld Nieuwjaarstreffen 14-1 Jaarvergadering 25-2

5 Mannenfietstocht 15-6

6 Familie Tennishappening 30-6 Nieuwe tenues 26-10