Diepteverschillen en het waarnemen van golven in de oceaan

Transcriptie

1 Samenvatting Waarnemingen, op zee en in het laboratorium, van golven boven een hellende bodem Dit proefschrift gaat over de invloed van diepteverschillen op golven in de oceaan. Enerzijds wordt dit effect direct bestudeerd met behulp van metingen op zee. Anderzijds worden sommige eigenschappen van deze golven bestudeerd in het laboratorium. In dit proefschrift komen drie verschillende manieren aan bod waarop deze diepteverschillen golven beïnvloeden. Voordat daar op in wordt gegaan, volgt eerst een korte introductie van diepteverschillen in de oceaan (topografie), van waarnemingen op zee en van golven als zodanig. Diepteverschillen en het waarnemen van golven in de oceaan Continentale hellingen De oceaan is gemiddeld circa 4000 meter diep. Echter, met name langs de randen van de continenten komen grote, bijna sprongsgewijze, diepteverschillen voor. Langs de kust steekt namelijk meestal nog een stuk continent onder water. Dit wordt het continentaal plat (Engels: shelf ) genoemd en is relatief ondiep met een diepte van circa 100 tot 200 meter. De overgang van deze shelf- of randzeeën naar de oceaan is de continentale helling (Engels: slope). Deze steile overgang van diep naar ondiep water over een afstand van circa 50 km is een belangrijk gebied, waar allerlei fysische processen in de oceaan plaatsvinden. Deze zijn op hun beurt weer van belang voor biologische processen, waardoor er bijvoorbeeld veel visserij-activiteit voorkomt langs de continentale helling. Waarnemingen op zee en in het laboratorium Het doen van waarnemingen op en in de zee is niet eenvoudig. Het is moeilijk om voor langere tijd een heel gebied onder water te bemeten. Meestal kan men met een schip of een instrument de ontwikkeling in de tijd alleen op één plaats volgen. Als een groter gebied in kaart wordt gebracht, dan gebeurt dat in een veranderende omgeving, waardoor de gemeten processen niet of moeilijk te onderscheiden zijn als 165

2 166 SAMENVATTING veranderingen in tijd of in ruimte. Daarnaast is het een gegeven dat de natuur complex in elkaar steekt: veel verschillende processen lopen tegelijkertijd door elkaar. Dit zijn goede redenen om in het laboratorium processen in isolement te bestuderen. Meestal kan dan bovendien het vloeistofdomein volledig in beeld worden gebracht en bestudeerd. Dit kan bijvoorbeeld met videobeelden en gerelateerde analysetechnieken. Golven Golven zijn een fascinerend verschijnsel en komen in verschillende gedaantes voor, bijvoorbeeld in licht, geluid en aardbevingen als elektromagnetische, akoestische of seismologische golven. Golven op zee spreken in het bijzonder tot de verbeelding, omdat we ze van jongs af aan herkennen. Het karakteristieke aan golven is dat ze over een bepaalde afstand informatie ( energie ) doorgeven, zonder dat materie zelf (hier: het water) over die afstand verplaatst wordt. Voor watergolven betekent dit dat een waterdeeltje nagenoeg alleen maar heen-en-weer en op-en-neer schommelt, waarbij alleen de informatie, de mate van schommeling, aan de buren wordt doorgegeven. Dit is vergelijkbaar met omvallende dominosteentjes die de beweging doorgeven, maar zelf (bijna) op hun plek blijven. Het verschil met een golf is dat bij een golf deze beweging periodiek is. Dit zou voor de dominosteentjes het geval zijn wanneer ze niet alleen om zouden vallen, maar ook weer terug zouden veren. Dit veertje in de dominosteen levert dan de terugdrijvende kracht van de golf. (Interne) golven in zee Hoewel dit proefschrift gaat over golven in zee, zijn ze niet van het type dat wij normaal als golf zouden herkennen. Het betreft hier namelijk interne golven en getijgolven. Interne golven zijn golven die hun maximale uitwijking in het binnenste van de oceaan hebben. Ze zijn dus aan het oppervlak niet of nauwelijks zichtbaar. Daarnaast hebben zij ook andere eigenschappen dan golven aan het wateroppervlak. Dit blijkt onder meer uit de focussering die interne golven ondergaan wanneer zij simpelweg reflecteren aan een hellende bodem (Hoofdstuk 4). De interne golven die hier besproken worden hebben hun bestaan primair te danken aan dichtheidsverschillen in de oceaan. De gradueel met de diepte toenemende dichtheid wordt veroorzaakt door verschillen in temperatuur en zoutgehalte: hoe dieper, hoe kouder en zouter. Omdat kouder en zouter water een hogere dichtheid heeft wordt het water zwaarder. Dit wordt de stratificatie of gelaagdheid van de oceaan genoemd. In het laboratorium wordt de dichtheidsgelaagdheid meestal met een geleidelijk veranderende zoutoplossing verkregen. Bij passage van een interne golf schommelen waterpakketjes om het evenwichtsniveau behorende bij hun eigen dichtheid. Intern Getij Ook het getij, dat we in de eerste plaats kennen als een lokale verandering van laagnaar hoogwater en terug, is op te vatten als golf. Hoogwater treedt namelijk niet op alle plaatsen gelijktijdig op, maar loopt als golftop langs de kust. In Scheveningen is het bijvoorbeeld eerder hoog water dan op Texel: de golf loopt in dit deel van

3 Samenvatting 167 de Noordzee van zuid naar noord. Omdat de golf zo lang is, en een lange periode heeft, circa 12,4 uur voor het dubbeldaagse getij, wordt zij niet meteen als zodanig herkend. 1 In de oceaan kunnen ook interne golven voorkomen met de frequentie van het getij. Dit worden dan interne getijden genoemd. De generatie van interne getijden is door mijn collega s en mij bestudeerd met behulp van metingen uit de Golf van Biskaje (Hoofdstuk 3). Ook uit de kust van Groenland zijn getijstromen bestudeerd (Hoofdstuk 2). Met de metingen kon worden aangetoond dat deze getijgolven door de gecombineerde effecten van aardrotatie en diepteverschil als het ware gevangen (Engels: trapped) zaten aan de continentale helling. Dit proefschrift Het proefschrift gaat dus over golven die of gevangen of gegenereerd of gefocusseerd worden door diepteverschillen in de oceaan of in het laboratorium. Deze mechanismen worden achtereenvolgens behandeld in de verschillende hoofdstukken. Hoofdstuk 2: Gevangen hellinggolven met getijfrequentie bij Groenland Dwars op de kust van Groenland, op 71 graden noorderbreedte, zijn op vijf locaties een jaar lang stromingen gemeten met een aantal instrumenten aan een verticale stalen kabel; een zogenaamde verankering. Deze metingen zijn gedaan met mechanische stroommeters, die gebruik maken van propeller en kompas om stroomsnelheid en richting te bepalen. Deze werden vervolgens een half jaar lang, twee keer per uur, op een cassettebandje vastgelegd. Deze waarnemingen lieten een interessant patroon zien voor het enkeldaagse getij; de beweging met een periode van circa 24 uur. Dit patroon bleek te verklaren als een continentale hellinggolf die langs de continentale helling van Groenland in zuidwaartse richting loopt. Deze golven worden ook aangeduid als: topografische Rossbygolven of dubbele Kelvingolven. Meer algemeen worden ze aangeduid als vorticiteitsgolven. Met vorticiteit wordt de hoeveelheid draaiing van de vloeistof aangeduid. Bij deze golven is niet de zwaartekracht de terugdrijvende kracht, maar een kracht die gerelateerd is aan het behoud van impulsmoment. Dit zal hier niet verder worden uitgelegd, maar komt er op neer dat bij waterbeweging over variabele diepte het water wordt teruggeduwd naar de oorspronkelijke positie. Hierbij speelt een rol op welke breedtegraad de golf zich bevindt op onze draaiende aarde. Met een simpel wiskundig model, waarbij de diepte is benaderd door een sprongsgewijze overgang van diep naar ondiep water, kon worden berekend welke frequentie deze vorticiteitsgolf heeft. Voor de waarneming bij Groenland heb ik aangetoond dat de frequentie die dit type golf bij deze locatie en dieptesprong heeft precies past (En- 1 De Engelse vertaling kan bovendien tot misverstand leiden: in het Engels heeft een tsunami (of vloed golf) vaak de ongelukkige benaming tidal wave. Een tsunami wordt echter veroorzaakt door een aardbeving op zee ( zeebeving ), terwijl het getij haar oorsprong vindt in de aantrekkende krachten van zon en maan.

4 168 SAMENVATTING gels: matches) bij de golf met een enkeldaagse getijfrequentie. Vervolgens is gekeken hoe de vorm van de helling, en de nabijheid van de kust het gedrag van de golf kunnen beïnvloeden. Met dit model konden frequentie en stromingseigenschappen ter plaatse van de metingen nog beter worden verklaard. Tenslotte is de meetlocatie (71 graden noorderbreedte) vergeleken met andere locaties langs de continentale helling ten oosten van Groenland. Hierbij is aannemelijk gemaakt waarom de enkeldaagse getijbeweging zich juist op deze locatie zo sterk als een hellinggolf manifesteert. Het bijzondere gedrag van de getijstromen op deze locatie is inmiddels ook bevestigd met computermodellen voor deze regio. Hoofdstuk 3: Interne getijgeneratie in de Golf van Biskaje In de Golf van Biskaje zijn stroommetingen gedaan vanaf het onderzoeksschip Pelagia van het Koninklijk NIOZ. Stromingen werden hier gemeten met een akoestisch instrument (ADCP), dat achter het schip werd gesleept. Dit instrument stuurt telkens geluidspulsen naar beneden, schuin in vier verschillende richtingen. Deze signalen weerkaatsen aan zwevend materiaal dat met de lokale watersnelheid in de richting van de geluidsbundel beweegt. Dit leidt tot een verschoven frequentie van het terugverstrooide signaal (Doppler effect). Door combinatie van de informatie van de vier bundels kan hieruit, langs een verticale lijn van circa 800 meter, in stappen van 8 meter de driedimensionale stroming worden bepaald. Op drie posities is een traject van ongeveer 15 km gevaren, dwars op de continentale helling, precies van het punt waar de oceaanbodem de diepte ingaat (Engels: shelf break). Hier is het getij weer overwegend dubbeldaags van aard. Door langs deze routes in telkens 24 uur, tien tot veertien keer heen en weer te varen, konden grootte, richting en fase van de getijstroming worden bepaald tot 800 meter diepte. Er zijn zo dus drie doorsnedes van een stukje oceaan gemaakt, langs het bovenste stuk van de continentale helling, 15 km lang en 800 meter diep. Wat lieten deze doorsnedes zien? De locatie is zo gekozen, dat verwacht mag worden dat dit een generatiegebied is voor het interne getij. In de Golf van Biskaje bestaan over de hele waterkolom sterke, periodieke getijstromen die grotendeels dwars op de helling gericht zijn. Het water wordt dus twee keer per dag de steile helling op- en afgeduwd, waardoor een verticale beweging wordt veroorzaakt. Het gelaagde water komt van zijn plek, en een interne getijgolf loopt weg. Eerder was al vermeld dat interne golven bijzondere eigenschappen hebben: ze bewegen voornamelijk in een bundel vanaf de top van de helling, schuin de diepzee in. De hoek die deze interne golfbundel met de verticaal maakt wordt bepaald door de frequentie van de golf, de sterkte van de gelaagdheid en de aardrotatie (en daarmee de breedtegraad). Eigenschappen van deze interne golfbundel zijn goed inzichtelijk te maken met behulp van proeven die ik in 1996 in het laboratorium in Cambridge heb mogen doen. De interne getijbundel in de Golf van Biskaje is vanuit de theorie met een computermodel berekend en komt voor de omstandigheden en helling van

5 Samenvatting 169 de Golf van Biskaje bijzonder goed overeen met de informatie die de waargenomen doorsnedes lieten zien. Het is voor de eerste keer dat de interne getijbundel in de oceaan met zoveel ruimtelijk detail in beeld is gebracht. Hoofdstuk 4: Focussering van interne golven; de interne golfaantrekker De bijzondere aard van bovengenoemde interne golfbundel wordt nog versterkt wanneer deze aan een hellende bodem of zijwand reflecteert. Dit is hier bestudeerd aan de hand van een laboratoriumexperiment dat eerder was uitgevoerd in samenwerking met collega s in Lyon. Gekeken werd naar een bak met gelaagd water, waarvan één wand een helling heeft. Doordat de bak samen met het wateroppervlak een afgesloten domein vormde, kon de golfbundel als het ware door de bak kaatsen, zoals een biljartbal over het laken kan worden rondgespeeld. 2 In de bak met gelaagd water gebeurde dit rondkaatsen van de interne golfbundel dus ook in het verticale vlak. Nu komt echter de bijzondere reflectie-eigenschap van interne golven voor de dag. De hoek wordt namelijk niet gespiegeld ten opzichte van de lijn loodrecht op de wand (zoals bij het biljart), maar ten opzichte van de verticaal. Deze hoek is namelijk een functie van de frequentie van de golf en de gelaagdheid van het water, maar deze veranderen niet bij reflectie. Dit betekent echter dat bij reflectie aan een hellende wand de randen van een bundel dichter bij elkaar komen, of juist verder van elkaar af komen; de bundel wordt smaller (intenser) of breder (zwakker). Dit wordt focussering respectievelijk defocussering genoemd. In een afgesloten bak was eerder al aangetoond dat focussering meer voorkomt 3 dan defocussering: bij een groot aantal reflecties door het bassin (zoals in een wrijvingloos biljart) blijken de paden van de interne golven meestal te eindigen in een zogenaamde limietcyclus. Dit is de voorkeursbaan waarin alle interne golven eindigen voor de gegeven frequentie, gelaagdheid en geometrie. Deze voorkeursbaan wordt de interne golfaantrekker (Engels: attractor) genoemd. Nadat het bestaan van interne golfaantrekkers in 1995 op theoretische gronden werd voorspeld, werden deze in 1997 met bovengenoemde proeven in Lyon in een echte gelaagde vloeistof aangetoond. In eerdergenoemde proeven in Cambridge kon slechts een klein aantal reflecties worden verkregen met de bundel die was ontstaan door een cylinder langzaam op en neer te bewegen; er was bij wijze van spreken teveel wrijving in het biljart. In Lyon werden de interne golven echter anders opgewekt: de hele bak werd periodiek op en neer geschud. Hierbij kwam na enige tijd schudden het verwachte patroon van de aantrekker tevoorschijn. In dit proefschrift zijn deze experimenten opnieuw bestudeerd. Hierbij zijn details van de patronen van de aantrekker in de vloeistof in 2 De benaming rondspelen is hier ongelukkig gekozen, omdat iedereen weet dat dit bepaald hoekig verloopt: door de randen van het biljart wordt de afgelegde weg van de biljartbal als (rechte) lijnstukken aan elkaar verbonden. 3 Behalve wanneer de bak rechthoekig is en rechtop staat. Er zijn dan namelijk geen hellende wanden.

6 170 SAMENVATTING kaart gebracht, en ook hoe dit patroon zich in de tijd ontwikkelt. Hiermee is meer informatie verkregen om te kunnen verklaren hoe de interne golven in de bak precies worden opgewekt en uiteindelijk terecht komen in de aantrekker. Vooralsnog wordt nu aangenomen dat de beweging in gang wordt gezet door een periodieke beweging van het oppervlak: een staande golf, of seiche.